Zwanger... en dan gaat het mis #11

quote:

Op woensdag 4 juli 2012 10:08 schreef trui het volgende:
dat 't vaak alsnog tot een gezonde zwangerschap komt is helaas geen garantie dat 't altijd zo zal gaan. maar het zou wel fijn zijn als je dat zeker wist... sterkte voor allen die met deze onzekerheid en tegenslag te kampen hebben. en Fieder, wie weet..? succes!

AartBakkebaard, wat een verschrikkelijk heftige tijd maken jullie mee zeg, heel veel sterkte en ik hoop dat alles goed zal gaan met jullie kindje en je vriendin. hopelijk verbetert haar zicht nog goed!

Nou dat... Ik vind het zelfs een beetje een dooddoener... Ja die en die heeft wel zoveel miskramen en uiteindelijk kwam het goed... Ja in dat geval wel.. Er zijn genoeg vrouwen die wel zwanger kunnen worden, maar simpelweg niet kunnen voldragen. Of de match tussen partners...

Natuurlijk ga de daar niet vanuit.. Maar ik vind het eigenlijk net zo vervelende zin als dat als je een jaar of 2 bezig bent in de medische molen dat mensen gaan zeggen dat je er niet zoveel mee bezig moet zijn of dat je nog zo jong bent...

+1. In mijn omgeving ken ik toevallig een stel in een situatie waarin het niet goed kwam. Zij is in totaal 9 keer zwanger geweest, 1x overleed het kindje een week na de geboorte, en 5x een miskraam na 20 weken. Er was niets geen medische oorzaak te vinden en ze zijn daarna ook gestopt met proberen. Natuurlijk ga je er niet vanuit dat dit het geval is, en wil je iemand een hart onder de riem steken. Maar wees je wel bewust van wat je zegt, want dat soort uitspraken kunnen behoorlijk hard aankomen.

Mensen weten gewoon vaak niks te zeggen, en zeggen dan totaal iets verkeerds ipv te troosten...
Zo kreeg ik laatst de vraag: Jij was toch zwanger? Hoe gaat het? Dus ik uitleggen.....
En dan als reaktie krijgen: Nou gelukkig is het al met 20 weken verkeerd gegaan, als het met 2 jaar gebeurt zou zijn was het veel erger geweest....

Misbruik van medische middelen? In welk opzicht? Dat je eerder op had moeten geven ofzo? Mijn god, zijn er echt mensen die dat soort opmerkingen maken?!

Van al die opmerkingen begrijp ik Ook helemaal niets, echt niet.
Ik begrijp wel dat mensen juist net het verkeerde zeggen, maar zeggen dat iemand misbruik maakt ofzo.. Daar ging dan zeker alles juist van een leien dakje ofzo?

Kursor, ik zei het al eerder maar je klinkt zo dapper! En wat fijn dat je al een beetje vooruit kan kijken
Je vroeg of ik al naar de huisarts ben geweest. Nee, ik heb het niet gedaan. Mijn hoofd voelde heel licht ineens na die vreselijke huilbui en het verdriet de dag erna. Ik weet niet zo goed of het me verder alleen gaat lukken maar voor nu voel ik me psychisch wel oké. Ik kan er ook over praten, al voelt dat soms nog steeds alsof ik het over iemand anders heb.
Ik tel de weken en houd bij hoever ik ongeveer zou zijn nu (rond de 30 weken) en vind het lastig om te zien hoe mijn neef op Facebook een rondleiding door de babykamer geeft maar ja.. Het mocht niet zo zijn en er zit ook niets anders op dan dat te accepteren.

quote:

Op woensdag 4 juli 2012 20:00 schreef klumsy het volgende:
Mensen weten gewoon vaak niks te zeggen, en zeggen dan totaal iets verkeerds ipv te troosten...
Zo kreeg ik laatst de vraag: Jij was toch zwanger? Hoe gaat het? Dus ik uitleggen.....
En dan als reaktie krijgen: Nou gelukkig is het al met 20 weken verkeerd gegaan, als het met 2 jaar gebeurt zou zijn was het veel erger geweest....

Dat is gewoon bijna lachwekkend zeg, hoe krijg je dat uit je strot.

Ik kreeg gister te horen: Je was toch zwanger van een tweeling? Ja eentje heeft het niet gered na 11 weken. Ach is maar goed ook joh anders had je er nu twee

Ja lamlul dat was ook de bedoeling. Na een ferme jankbui thuis dacht ik: ach die lomperd bedoelt het niet zo. Maar toch....

quote:

Op donderdag 5 juli 2012 09:05 schreef Tally het volgende:
Ik kreeg gister te horen: Je was toch zwanger van een tweeling? Ja eentje heeft het niet gered na 11 weken. Ach is maar goed ook joh anders had je er nu twee

Ja lamlul dat was ook de bedoeling. Na een ferme jankbui thuis dacht ik: ach die lomperd bedoelt het niet zo. Maar toch....

Echt... Kunnen mensen niet nadenken?

Ik snap best dat je niet altijd weet wat je kan zeggen, maar je moet toch wel kunnen snappen dat er sommige dingen zijn die je gewoon echt NIET kan zeggen! zeg dan gewoon niks

Natuurlijk bedoelen ze het vaak niet zoals het over komt, en het zal ook best een beetje in veel gevallen voortkomen uit de 'ver van mijn bed'-show en daardoor niet goed weten wat te zeggen. Maar opmerkingen als 'het is beter zo, [omdat]' vind ik altijd naar en stom en ondoordacht. Ik denk dan altijd maar dat die mensen te weinig hersencapaciteit hebben om eerst na te denken over wát ze precies tegen de ander gaan zeggen.

Jemig wat een vreselijke horken!

Wat Sparkling ook al zei; ik snap ergens best wel dat je soms de verkeerde dingen zegt. Het is ook gewoon heel moeilijk om te reageren.
Maar zulke uitspraken zijn gewoon echt belachelijk!!!

Ik vertelde een vriendin dat het misschien weer misgaat met deze zwangerschap en die riep meteen: Oh maar dan is er iets mis met je! Je moet je laten onderzoeken! en bedankt... Heb dit wel rechtgezet maar toen was het toch al gezegd.

Update:

Net weer een knipper gezien Gyn zag geen stolsels oid, dus zag er goed uit. Maar geen garanties natuurlijk. Mag woensdag weer komen, zo lief van ze

Maar weer verder afwachten nu hoe t gaat lopen.
Vorige keer ging het met 6 weken 5 dagen fout, en dat is morgen... Het gaat natuurlijk niet altijd op dezelfde dag fout maar gevoelsmatig een belangrijke dag.

Zucht we wachten weer verder af. Stom he dat je ondanks goede echo zo blijft twijfelen???

Jaaaaaaaaaaa, fieder!! Die twijfels zal je voorlopig wel houden denk ik, maar je hebt nu toch al mooi 2x een knippertje bij jullie kindje gezien! Zag de vruchtzak er dit keer beter uit?
Ohh, over minder dan 8 maanden houden jullie echt wel jullie kindje in de armen hoor!

Dat vruchtzakje zag er nu weer anders uit, wel iets ronder volgens mij. Maar de gyn zei dat ze daar eigenlijk niet op let. Ze heeft alle vormen wel gezien zei ze. Terwijl de vk daar echt wel een punt van maakte.

quote:

Op donderdag 5 juli 2012 12:11 schreef Fieder het volgende:
Dat vruchtzakje zag er nu weer anders uit, wel iets ronder volgens mij. Maar de gyn zei dat ze daar eigenlijk niet op let. Ze heeft alle vormen wel gezien zei ze. Terwijl de vk daar echt wel een punt van maakte.

Ja VK's maken wel vaker drama om niets heb ik gemerkt Zo ben ik 3 keer opgenomen geweest voor jan lul

quote:

Op donderdag 5 juli 2012 12:06 schreef Fieder het volgende:
Update:

Net weer een knipper gezien Gyn zag geen stolsels oid, dus zag er goed uit. Maar geen garanties natuurlijk. Mag woensdag weer komen, zo lief van ze

Maar weer verder afwachten nu hoe t gaat lopen.
Vorige keer ging het met 6 weken 5 dagen fout, en dat is morgen... Het gaat natuurlijk niet altijd op dezelfde dag fout maar gevoelsmatig een belangrijke dag.

Zucht we wachten weer verder af. Stom he dat je ondanks goede echo zo blijft twijfelen???

Nee, helemaal niet stom. Echt super menselijk en begrijpelijk. Veel sterkte morgen en ik hoop gewoon dat het 'nu voelt het goed'-gevoel nog komt binnenwandelen. M'n zus riep altijd dat dat nooit zou gebeuren (5x miskraam), maar inmiddels voelt het al een heel stuk beter in deze zwangerschap, ondanks weer opnieuw een kleine bloeding. Ik mocht zelfs al kado's brengen. Inmiddels is ze 16wk zwanger. Ook daar was de 12wk een belangrijke stap net als de weken waarin het de vorige keren mis ging.

Getver Tally wat vervelend! Daar gaat je vertrouwen in de vk...

Kahlie wat vreselijk voor je zus (en voor jou dan natuurlijk ook qua meeleven). En wat fijn dat ze nu toch vertrouwen begint te krijgen. 5 x Hebben ze een behandeling gegeven waardoor het nu goed gaat? Of gewoon 'geluk'?

quote:

Op donderdag 5 juli 2012 13:04 schreef Fieder het volgende:
Getver Tally wat vervelend! Daar gaat je vertrouwen in de vk...

Kahlie wat vreselijk voor je zus (en voor jou dan natuurlijk ook qua meeleven). En wat fijn dat ze nu toch vertrouwen begint te krijgen. 5 x Hebben ze een behandeling gegeven waardoor het nu goed gaat? Of gewoon 'geluk'?

Het was niet duidelijk waar het aan lag (wel tig onderzoeken gehad) en er was ook andere medische problematiek (endometriose). Dit kindje is via IVF verwerkt. Dat geeft haar ook meer rust, want je krijgt wel 'de sterkste' teruggeplaatst.

Ze heeft ook nog best veel gehad aan het boek: "Knocked Up, Knocked Down", wat ik voor haar had gekocht in de verdrietige periode. Het was zeker vreselijk, maar straks word ik dan toch eindelijke tante! Daar blijf ik in geloven.

Ik was blij dat ik naar de gyn mocht
Mocht het zo ver komen weet ik nu al dat ik bij de gyn komt te lopen.
Dus ach

Fieder! Wat een goed nieuws zeg . Fijn dat je woensdag nog een keer mag komen voor een echo.

Tja, opmerkingen...tot op heden nog niet van die schokkende dingen gehoord als ik hier nu lees. (Dat mensen het over een lippen krijgen zeg ) Over het algemeen wordt geprobeerd me op te beuren met de standaarddingen als "je bent nog maar 30, tijd zat", "je hebt al een dochter", "maar elf weken" of "een vriendin van me heeft zelfs twee miskramen gehad en nu twee gezonde kindjes". Het is lastig dat ik m'n gevoel niet over kan brengen en dat de impact veel groter is (ik durf niet te zeggen of de impact van de mola anders is dan van de miskraam, maar het maakt het in ieder geval voor mij wel erg complex). Ik voel me toch veelal onbegrepen en laat daarom bijvoorbeeld op m'n werk niet meer zien dat het me eigenlijk nog dagelijks veel doet, dat ik er veel mee bezig ben. Dat doe ik soms hier, hoewel ik dat toch nog steeds moeilijk vind. Bang dat ik me niet goed verwoord of dat jullie hier ook gaan denken dat ik er wel heel erg in blijf hangen en dan ook niet meer gaan reageren. Net als Sparkling tel ik ook nog steeds door. Dat vinden de meesten wel heel dom van me, maar ik kan niet anders. Goed om te lezen trouwens Sparkling dat je je nu "helderder" voelt en dat de huilbuien echt opgelucht hebben.

Ik heb wel even gekeken op één van de fora die Cocotrimonium aangaf (de andere site kende ik al) voor lotgenotencontact. Wel wat meegelezen, maar toch lastig dat het bij mij meer een gevoelskwestie is dan echt medische vragen. En gevoelens in het Engels...tja, dat wordt 'm voor mij niet. Ik heb wel het een en ander gelezen daar. Ik hou het wel bij Fok met echt schrijven en kan gelukkig met een paar mensen in m'n omgeving wel (wat) praten. Ik ben het verhaal van de afgelopen maanden voor mezelf aan het opschrijven, maar wel steeds een beetje. Het is erg moeilijk. Verder zoek ik afleiding thuis...we zijn bezig met plannen maken voor de verbouwing van de zolder (en dan denk ik er regelmatig achteraan...maar wat als er geen tweede komt....onzin; we willen de zolder opgeknapt hebben).

Fieder vroeg nog naar de titel van het boek dat ik gelezen had: "Als je een prille zwangerschap verliest" van Bernard Spitz, Manu Keirse en Annemie Vandermeulen.

Afgelopen week weer bloed geprikt: HCG = niet detecteerbaar! Nog vijf maanden te gaan (hoewel ik de laatste keer een week te vroeg wil doen...iets met ongeduldig en timing cyclus. Voelt net alsof ik iets heel slechts van plan ben eigenlijk. Ik heb trouwens goede hoop dat het na deze onttrekkingsbloeding wel eens klaar kan zijn met het bloed- en bruinverlies. Afgelopen cyclus was zo lang gerekt doordat ik direct op de eerste dag startte met de pil. Nu is alles een soort van gereset, dus hopelijk vanaf nu alles weer normaal.

Babyboom kijken afgelopen donderdag was niet echt een goed plan. Een stel helemaal in de gloria met een positieve test en ik huilen, want een positieve test zegt toch ook niets! Voede me flink ellendig. Ben zelf beide keren niet in de wolken geweest, maar dat ik er zo negatief in sta nu vind ik toch wel heel naar. Ik begrijp de angst van Fieder en anderen bij een nieuwe zwangerschap nu heel goed en hoop maar dat mocht het voor mij weer zover komen dat er nog een beetje met me te leven valt die eerste spannende weken (en dan willen we het eigenljk weer voor ons houden tot de termijnecho...).

Hmm...dit verhaal is weer flink warrig...vervelend...maar ik hoop dat de strekking duidelijk is. Ik zit nog steeds niet zo gestructureerd in elkaar als ik van mezelf gewend ben.

Kursor

Het is voor jou natuurlijk nog een stukje anders omdat je weet dat je alles een tijdje on hold moet zetten voordat je überhaupt weer mag proberen om zwanger te raken. Dat lijkt me de boel nogal wat te compliceren.

Wat erin blijven hangen betreft: ik vind dat sowieso lastig te beoordelen. Als je maar zelf het idee hebt dat je stukje bij beetje vooruit gaat, dat lijkt me het verstandigste. En als je maar merkt dat je steeds vaker weer oprecht kunt lachen en geluk kunt voelen (dit klinkt veel zweveriger dan ik bedoel overigens, maar ik kan het niet anders verwoorden).

Ik heb zelf een 'normale' (?) miskraam gehad, en voor mij was het inderdaad een troost dat ik 'pas' 8 weken zwanger was. En het hielp dat we meteen bij poging 1 zwanger waren geraakt (dus niet dat het na maandenlang proberen eindelijk raak was). Het 'geluk' dat ik heb, is dat ik over het algemeen mezelf even het verdriet heel intens kan laten beleven, en dan is het 'goed'. Dan kan ik het afsluiten. Maar dan nog, ook al is het 'verwerkt', het blijft een deel van je. Het is nu eenmaal een ervaring/gebeurtenis met een behoorlijke impact, hoe (snel) je het ook verwerkt.

Heb ik het geaccepteerd? Al vrij snel na de miskraam. Heb ik het verwerkt? Absoluut.
Betekent dit dat ik er nooit meer aan denk? Nee, ik denk er zeker nog wel aan. Betekent dit dat ik er nooit meer verdrietig over ben? Nee, dat verdriet/gemis voel ik van tijd tot tijd nog wel. Betekent dit dat het mijn ervaring in de huidige zwangerschap niet heeft beïnvloed? Nee, ik ben veel minder onbevangen, en was zeker in het begin veel onzekerder. Heeft een stuk langer geduurd voordat ik er echt blij mee durfde te zijn.

Mijn verhaal is ook wat lang en warrig geworden. Maar wat ik vooral wil zeggen, sta jezelf gewoon toe om ook nog steeds verdrietig te zijn, nu én in de toekomst. Dat wil niet per se zeggen dat je in je verdriet blijft hangen. Jezelf toestaan verdriet te voelen is -volgens mij- onderdeel van acceptatie. Accepteren betekent vooruitgang. Vooruitgang betekent dat je weer, voorzichtig, naar de toekomst durft te kijken. Verwerking betekent dus niet dat je nooit meer verdrietig of onzeker kunt zijn.

Anyhoo, smakkerd!

Kursor ik merk juist uit je posts dat je steeds sterker en helderder wordt. (voor zover je dat kunt aflezen he?) Verder sluit ik me bij Coco aan. Als je maar vooruit gaat, het blijft altijd moeilijk. Vooruitgaan betekent trouwens niet dat je geen verdriet meer hebt!

Super dat het hcg zo goed gaat!

Ook ik had moeite met babyboom. Dat mensen idd met een test zo blij kunnen zijn. Dat gevoel heb ik nooit gehad. Meer van: ok, het is gelukt, nu maar kijken hoe het gaat.

Bedankt voor de tip over het boek.

Vandaag lekker de stad in, morgen nog wat plannen en dan is het al woensdag. Hoop dat we nog steeds een knipper zien... Mag gelukkig om 11 uur dus hoef niet de hele dag te nagelbijten.