Hoe moet ik verder met haar?

Ik kan het verhaal niet korter maken dan dit zonder essentiele info eruit te halen, sorry daarvoor, maar ik zit hier echt heel erg mee.

De laatste paar weken is ons relatie flink afgekoeld van haar kant en ik ga er inmiddels wel van uit dat er iets goed mis is. Ik ken haar al een paar jaar en toen we elkaar voor het eerst hadden ontmoet was er gelijk een klik en het duurde niet lang voordat we allebei lovey dovey waren totdat een vriendin van haar (een meisje die ik heb afgewezen) haar vertelde dat ik haar aan het playen was (absolute leugen). Ik heb natuurlijk mijn best gedaan om haar te overtuigen dat dit een leugen is, en het leek even te werken, maar uiteindelijk had ze toch de knoop doorgehakt en er een punt achter gezet tussen ons met veel gehuil en bombarie van haar kant, mij overal geblockt (facebook, msn etc.). Ik heb dan ook sindsdien geen enkel contact meer met haar opgenomen.

Fast forward naar anderhalf jaar later zijn we weer toevallig in contact gekomen met elkaar en ze maakte duidelijk dat ze weer opnieuw met me wilde beginnen en we begonnen weer te daten. Bij ons tweede date hadden we een gesprek over het gerucht dat ik haar belazerde (een onderwerp dat we allebei meden maar het moest toch even uitgepraat worden) en ze vertelde me dat ze het inmiddels niet meer gelooft en dat die 'vriendin' inderdaad niet betrouwbaar is ondanks het feit dat ze wel gewoon bevriend zijn.

Voor een paar maanden sindsdien was alles weer als vroeger tot een paar weken geleden waarop ze me vertelde dat ze nog niet helemaal wil storten in een relatie. Ze heeft me al eerder verteld dat ze snel overweldigd kan raken en wispelturig kan zijn in het algemeen (wat ook waar is, ze is een ongelofelijke stresskip) en eiste daar begrip voor, maar toen ze dit vertelde zag ik het toch als een afwijzing, maar ze verzekerde me dat haar gevoelens voor mij niet veranderd zijn, ze wilde alleen meer ruimte ofzo wtf dat ook mag betekenen. Hierop heb ik gezegd dat we het best rustig aan kunnen doen maar dat er wel uitzicht moet zijn op iets serieus, waarop zij heel positief reageerde.

Het leek even goed te gaan totdat ik merkte dat het contact van haar kant minder werd, op gegeven moment ben ik verhaal gaan halen en vroeg of het nog wel goed zit tussen ons, waarop zij bij beide keren vrij boos reageerde en vertelde dat ik het niet zo persoonlijk moest aantrekken als er even geen contact is. Voor de rest ook gewoon een kille vibe van haar kant.

Sindsdien is het bergafwaarts gegaan (de laatste paar weken) met minimaal contact, terwijl ze toch plannen met mij maakt om dingen samen met mij te gaan doen. Voor de duidelijkheid, ik heb van mijn kant het contact ook flink verminderd.

Nu weet ik dus niet waar ik aan toe ben met haar, ik voel me gekwetst, flink verward en zit me te bedenken hoe ik hierop moet reageren. Aan de ene kant wil ik geen overhaaste beslissingen nemen (ze wordt uit haar kamer gezet terwijl ze in A'dam studeert dus misschien is dat de bron van deze ellende, haar ouderlijk huis ligt honderden km verderop) en aan de andere kant wil ik de eer voor mezelf houden als dit inderdaad uitloopt op een breakup. Ze kan me tegelijkertijd ook niet loslaten waarop ik zoiets heb van: "wtf moet je dan van me?"

Ik sta nu voor de volgende keuzes:

- Haar dumpen en verder gaan met mijn leven en totaal verwijderen uit mijn leven.
- Haar een koekje van eigen deeg geven in de hoop dat ze weer normaal gaat doen.
- Haar de ruimte geven en blijven afspreken met als risico dat ik met een bord voor mijn kop mijn tijd verspil.

quote:

Op zaterdag 12 mei 2012 20:26 schreef Njosnavelin het volgende:

[..]

Hoe zie je dit voor je?

Het klinkt niet alsof je helemaal klaar met haar bent, dus ik zou nu geen overhaaste beslissing nemen door het uit te maken.

Door niks meer van me te laten horen maar wel beschikbaar te blijven en haar niet totaal te negeren als zij initiatief neemt.

Ik ben zeker niet klaar met haar, ik wil het liefst gewoon met haar verder, maar als dit gedrag niet tijdelijk is dan ben ik natuurlijk klaar met haar.

quote:

Op zaterdag 12 mei 2012 20:35 schreef maily het volgende:

[..]

ik denk dat dit een goeie beslissing is... maar je moet ook wel de eer aan jezelf houden....

moeilijk he? sterkte!!

Ontzettend moeilijk, dank je wel.

Mijn gevoel zegt ook dat ze mij aan het lijntje houdt, en inderdaad niet zo'n beetje ook. Vandaar dat ik er ook erg naar neig om het uit te maken en de eer voor mezelf te houden.

Ik begrijp niet waarom ze zo lullig tegen me doet.

quote:

Op zaterdag 12 mei 2012 20:31 schreef kwiwi het volgende:

[..]

Ik probeerde het voorzichtig te brengen

quote:

Op zaterdag 12 mei 2012 20:26 schreef Seam het volgende:
Haar dumpen en verder gaan met mijn leven en totaal verwijderen uit mijn leven.
Gewoon lekker verder gaan met je leven, op deze leeftijd hoeven relaties niet zoveel moeite te kosten.

Ik ga haar een week geven voordat ik haar verlaat. 2 weken vind ik toch iets te lang, dit duurt inmiddels al lang genoeg.

Bedankt allemaal voor de adviezen, ik zal volgende week terugkomen met een update bij goed en slecht nieuws.

Zij is 20 en ik ben 25.

quote:

Op zaterdag 12 mei 2012 22:09 schreef TwentyFourr het volgende:

[..]

Sowieso niet het dikgedrukte, door haar een streek te leveren zul je echt de relatie niet verbeteren ik denk dat je dat zou zien als zelf geen contact meer maken, maar eerlijk gezegd zou dat heel kinderachtig zijn om te doen. Want stel je voor dat er wel iets aan de hand is met haar?

Dan blijven er maar twee van je eigen genoemde keuzes over. Ik denk dat je toch bij jezelf moet nagaan wat je voor haar voelt. Ben je nog verliefd op haar? Of misschien belangrijker; in hoeverre hou je nog van haar? Als deze gevoelens zijn afgenomen is het misschien het beste om ermee te stoppen zodat je jezelf niet voor nog grotere vragen gaat zetten, maar als je nog net zoveel van haar houdt als dat je ooit van haar heb gehouden zou zie ik geen reden om er zomaar mee te stoppen.

Als ik mijn eigen mening zou mogen geven; ik zou nog even afwachten en ik zou zeker nog een keer contact zoeken met haar om te praten. Stel voor om nog een keer samen wat te gaan doen waar genoeg ruimte is om te praten deze week, laat haar kiezen wanneer maar maak het wel dwingend genoeg dat ze snapt dat je er wel echt op staat.

Je zou namelijk best gelijk kunnen hebben met dat ze onder veel stress staat op het moment omdat ze uit huis wordt geplaatst. (en het is al zo'n stresskip !) Je zegt dat ze wel plannen met je maakt om dingen samen te gaan doen, dit moet je zeker wel positief opvatten omdat ze blijkbaar je nog wel graag wil zien. Je zult hier toch over moeten praten, want als ze met iemand hierover zou moeten praten is het wel degene met wie ze een relatie heeft, een persoon die heel belangrijk hoort te zijn in haar leven.

Zorg er dan wel voor dat het 'jouw gesprek' is, natuurlijk is het 'jullie gesprek' maar zorg er wel voor dat je antwoorden krijgt op jouw vragen en niet blijft haken bij haar, dit klinkt misschien egoïstisch maar jij bent degene die in verwarring bent gebracht door haar gedrag. Zeg gewoon dat je sommige dingen niet goed snapt en je zou haar bijvoorbeeld kunnen vragen wat ze van jullie relatie vindt en hoe ze deze relatie verder ziet gaan. Je moet echt open kaarten spelen want anders zul je hoogstwaarschijnlijk geen bevredigend antwoord vinden.

Echt geloof me, als je niet weet wat er aan de hand is is boos worden of een streek leveren het slechtste wat je kan doen ! Op momenten waar er echt iets is moet je er juist voor haar en voor jullie zijn (en o dat klinkt echt zo cliché )

Succes!

Dankjewel

Ja het kwam er een beetje raar uit, maar het is niet mijn intentie om haar een streek te leveren of mezelf te verlagen als het ware, maar meer als boodschap naar haar toe dat ze me niet voor lief moet nemen.

Denk dat ik te veel excuses voor haar maak omdat ik het natuurlijk niet in wil zien, maar whatever zij meemaakt hoort niet een dergelijk invloed te hebben op haar omgang met mij.

Sinds ik dit topic heb aangemaakt heb ik er wat langer en dieper over nagedacht en het begint allemaal pijnlijk duidelijk te worden nu ik dit topic zo teruglees, voor mij is de koek wel op. Ik ga er een punt achter zetten volgende week en de eer aan mezelf houden.

quote:

Op zaterdag 12 mei 2012 23:05 schreef Hungry_Joe het volgende:
Twee dingen die ik niet helemaal vat...

Een vriendin van haar zegt tegen 'r dat je haar aan het playen bent en vervolgens dumpt ze je? Had ze - al dan niet naar haar idee - meerdere ''bewijzen'' daarvoor? Lijkt me stug dat ze alleen op het verhaal van een rancuneuze vriendin is afgegaan.

En er was een gerucht dat jij haar belazerde, een onderwerp wat jullie vervolgens allebei(!) probeerden te mijden? Als ik - valselijk - van zoiets beschuldigd zou worden zou ik het behoorlijk pissig en met het schuim op de kaken uit de wereld helpen. Waarom wilde je er niet over beginnen?

Nee dat gaat om hetzelfde maar anders verwoord. Die ene vriendin heeft mij flink zwart gemaakt, en geloof me ik ben uit mijn plaat gegaan maar het mocht niet baten.

De reden waarom we het hier liever niet over wilden hebben? Tja we wilden gewoon geen ouwe koeien uit de sloot halen.

quote:

Op zondag 13 mei 2012 00:00 schreef TwentyFourr het volgende:

[..]

autsj, sorry dat ik het zeg, maar dit is zo fout :| jij bent toch deel van haar leven? Als haar leven minder gaat is het toch logisch dat het ook met jou minder gaat... je zou er juist moeten zijn voor haar als het minder gaat met haar leven. maar het is jouw beslissing natuurlijk.

Geloof me ik ben altijd geduldig en begripvol naar haar toe, maar ze geeft signalen af die niets te maken hebben met het wel of niet hebben van persoonlijke issues.

Ik waardeer het dat je het voor haar opneemt, en misschien moet ik inderdaad even rustig aan doen en het afwachten. Ik geef haar sowieso minstens nog een week en een gesprek, dat is haar laatste kans.

quote:

Op zondag 13 mei 2012 00:08 schreef maily het volgende:
ik ben blij dat je nu in één avond zoveel duidelijkheid voor jezelf hebt gekregen, af en toe dingen "ventileren" kan je veel tijd en moeite schelen!!!

ik wens je veel succes, want makkelijk zal het niet worden, maar je staat al n stuk steviger in je schoenen!!

Ja inderdaad, ik sta er zelf ook van te kijken. Ben blij dat ik dit topic heb aangemaakt, want ik vind het een moeilijk onderwerp om met mijn vrienden en familieleden te bespreken. Het is namelijk vrij genant als je (mogelijk) aan het lijntje gehouden wordt. Ik voel me ook een beetje een sukkel de laatste tijd door deze situatie.