Hoe ga je om met geestelijk zwakke mensen?

Jij was toch diegene met al die psychische stoornissen? nogal hypocriet van je dan

Door je in te leven in een ander. Niet door jezelf in hun schoenen te plaatsen en te bedenken hoe jij het allemaal beter had aangepakt. Iedereen is anders.

quote:

Op vrijdag 11 mei 2012 22:41 schreef Maanvis het volgende:

Hoe kan ik dit leren te verbeteren?

Wat? Leren om ze nog harder de grond in te trappen?

Daarnaast zou je kunnen focussen op de pluspunten van labielere mensen, wat ze wel kunnen en voor elkaar hebben gekregen, in plaats van de minpunten.

quote:

Op vrijdag 11 mei 2012 22:44 schreef Maanvis het volgende:

[..]

ik heb borderline, asperges, adhd, schizofrenie, psychosie en narcissen. en daarnaast ben ik lesbisch.
maar nee.

Narcissen zijn mooie bloemen, en asperges zijn vies.

Je moet iig niet tegen ze zeggen dat je ze zielig vind, want dan worden ze depressiever

Het maakt niet uit waarop je een ander veroordeelt want de behoefte/impuls/dwang om een ander op wat voor manier dan ook omlaag te halen komt uit jezelf en heeft niks te maken met degene of hetgeen waarop je reageert; het draait om het afkraken van een ander op iets waarvan je vind dat je zelf beter bent en je zo dus beter te vinden dan de ander. Het is gedrag wat een functie heeft; je over jezelf (heel) even beter voelen ten koste van een ander. Het mag duidelijk zijn dat je aan zoiets alleen behoefte hebt wanneer je, hoe subtiel dit ook is, negatief over jezelf bent en dat niet wilt voelen. Het is stukje ongezonde coping. Iemand die werkelijk blij is met zichzelf, van zichzelf houdt en zichzelf heeft aan zoiets bijv geen behoefte want die heeft op zo'n kromme manier zichzelf een 'complimentje' geven niet nodig.

Fok zal niet makkelijk voor je wezen dan.

Ben jij dan ook niet zwak, TS?
Omdat je je niet in kan leven in een ander?

Daar komt bij; je geeft alleen af op mensen waarin je iets waar je van jezelf negatief over bent in terug ziet maar wat je niet onder ogen wilt en je frustratie dan maar op die ander projecteert, die afkraken geeft rijdelijk verlichting van de zelfverwijten.

Je kan je denk ik beter gewoon verkneukelen ten koste van de zwakkelingen. Kost minder moeite.

quote:

Op vrijdag 11 mei 2012 22:59 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Ik moet nu ineens weer terugdenken aan jouw verhaal over de universele waarheid .

Omdat je liever wil geloven dat werkelijk een reden is voor het neerkijken op bepaalde personen behalve je eigen frustratie?

Je kijkt op hen neer dus in die redenering plaats je jezelf boven hen als zijnde beter, dat is het principe van veroordelen, of dat nou 'gewoon' af kraken is, of pesten of rasisme. Waarom doen die mensen dat? Om zichzelf groter te voelen. Waarom willen ze dat? Omdat ze zich klein voelen.

Je stelt een vraag maar je hoeft daar alleen maar zelt over na te denken; wat is de reden dar jij op bepaalde mensen neer kijkt? Waarom doe je dat? Wat levert het je op?

quote:

Op vrijdag 11 mei 2012 22:57 schreef Canillas het volgende:
Daar komt bij; je geeft alleen af op mensen waarin je iets waar je van jezelf negatief over bent in terug ziet maar wat je niet onder ogen wilt en je frustratie dan maar op die ander projecteert, die afkraken geeft rijdelijk verlichting van de zelfverwijten.

Eens. Je zou niet zo'n klootzak zijn als je zelf niet onzeker was.

Maar Maanvis, ben jij gewoon geen psychopaat? Hoe je jezelf voordoet hier op fok zou ik eerder raden dat jij gewoon geen gevoel kent.

Waarom post je hier zo vaak als jij geen psychische problemen hebt?

quote:

Op vrijdag 11 mei 2012 23:09 schreef Maanvis het volgende:
Is dit nou zo'n universele waarheid waarvan je afgelopen week nog verkondigde dat zoiets niet kan bestaan?

Nee, meer een logisch principe.

Maar omdat je dit verder ontwijkt (waarom toch, je staat sterk in het leven dus kijken of dit voor jou op gaat zou geen bedreiging moeten zijn) kan ik het nog wat verder aan/invullen:

Jij kraakt mensen af om je beter te voelen of jezelf, dat is zwak, je zou het geestelijk zwak kunnen noemen en op wat voor mensen kijk jij op neer?

Antwoord; jezelf.

Hetzelfde als hoe andere mensen met je omgaan.

Ik denk dat mensen kennis daar bij misschien jou een handje kan helpen. Als jij denkt dat mensen die het even minder hebben en anders met problemen omgaan dan jij dat ze gelijk zwakker zijn is het misschien is een goed idee om meer open te staan voor de mensen die in jou ogen zwak zijn. Oefening baart kunst hé!
Daarnaast vind ik het een zwakte als je niet met kwetsbaarheden van een ander om kan gaan.

quote:

Op vrijdag 11 mei 2012 23:18 schreef Maanvis het volgende:
en kan ik er niet mee omgaan als ze dat niet doen.

Wat geloof je dan dat er daarin is voor jou om te gaan? Wat heb jij daarvan te vinden? Wat zet je ertoe aan er iets te vinden en er een mening over te hebben?

Je hebt eigenlijk niks te vinden van een ander toch, waarom hou je je bijv niet met iets anders wat je wel leuk vind bezig op zo'n moment?

En zoals derakker zegt; behandel een ander zoals je zelf behandelt wilt worden.

Niet zo gek, heb ik ook. Gewoon vermijden zulke mensen.

quote:

Op vrijdag 11 mei 2012 23:20 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Als je me kende dan zou je weten dat ik weldegelijk gevoel heb. Maar ik heb ook weldegelijk issues waarmee ik worstel. Echter, ik heb verder wel een erg leuk leven dus echt dringend op te lossen zijn ze niet. Door dit soort topiques probeer ik ook meer over mezelf te weten te komen, en als je mijn postgeschiedenis analyseert dan zul je merken dat ik meer over mezelf vertel dan je zo uit mijn posts kan lezen.

Mwah, ik weet dat de vrouwen in je leven heel kut tegen je doet, dat je dik bent en dat je domme topics maakt.

Als iemand kanker heeft en daardoor de hele dag niks doet en alleen maar klaagt, kijk je op die persoon neer?

Als iemand schizofrenie heeft (waar hij of zij net zoveel controle over heeft als kanker), kijk je op hem of haar neer?

Als dat soort mensen je over het algemeen niet liggen is het toch geen probleem om ze verder uit de weg te gaan?

quote:

Op vrijdag 11 mei 2012 23:13 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Eens. Je zou niet zo'n klootzak zijn als je zelf niet onzeker was.

Ik denk dat er ook wel mensen zijn die zich verheven voelen boven anderen zonder dat ze eigenlijk onzeker zijn. Zoals je met narcisten bijvoorbeeld hebt dat ze kunnen gaan compenseren voor hun onderliggende onzekerheden, of dat ze opgegroeid zijn met het idee dat ze beter en belangrijker zijn dan de rest en dat ook zo voelen.

quote:

Op vrijdag 11 mei 2012 23:25 schreef Maanvis het volgende:

[..]

da's misschien het punt juist, als ik in de put zit wil ik dat mensen mij de positieve dingen in het leven laten zien, ipv naar beneden naar mijn niveau te komen en me te begrijpen.

Wie zegt dat die in jou ogen zwakkere mensen dat niet willen? Misschien hebben ze daar juist behoefte aan? Wie zegt dat iemand die zwaar depressief is en er maar niet uit komt en er op een andere manier mee omgaat dan hoe jij er mee om gaat niet gezellig en positief tegen jou als persoon kan doen?

Ik denk echt dat het goed is voor jou om wat meer open te staan voor mensen waar van jij denkt dat ze zwakker zijn dan jij. En anders niet. Dan blijf je toch lekker alleen omgaan met de mensen die op jou hoge niveau zitten, als je daar tevreden mee bent. Maar vind je jezelf dan ook echt beter dan die andere mensen? Of geeft het jou een goed gevoel om jezelf als een sterkere persoon te zien? In de zin van je beter voelen door een leed van een ander? Ik heb ooit ergens gelezen hier op het forum dat je zelf ook een kut periode hebt gehad en bent gepest, maar dat je daar nu wel op een volwassen manier goed mee omgaat en dat je veel vrienden hebt etc. Heb je daar in het echte leven wel is wat mee gedaan? Dat je de zwakkere mensen (ik zeg het weer, in jou ogen) wel eens tips hebt gegeven wat jou heeft geholpen om met zoveel plezier in het leven te staan? Sommige mensen die in de put zitten en er zelf niet uit komen, ik weet zeker dat een groot deel daarvan zelf niet de juiste mensen om zich heen hebben/ in een sociaal isolement zitten en daardoor geen sociale steun hebben en daardoor maar verder zakken. En dan is zo'n persoon in jou ogen misschien zwak, maar is die persoon juist wel heel sterk alleen heeft die net die nee zet nodig die jij wel als in positieve woorden krijgt van je vrienden maar hij of zij niet.
Jij wel, en daar mag je jezelf gelukkig mee prijzen.

Ik loop een beetje van de hak op te tak te typen, maar ik heb ook zoveel te zeggen hier op.

quote:

Op vrijdag 11 mei 2012 23:56 schreef Maanvis het volgende:

[..]

En bepaal jij dan als gevolg dat ik me daar kut door moet voelen?

[..]

Nee, maar ik zal die persoon wel de positieve dingen laten zien (bijv. alleen al dat ik er voor diegene ben). Probleem is dus dat ik mensen ken die kanker hebben gehad en super positief in het leven bleven staan. Dus onderbewust wil ik dat ook graag zien in anderen die hetzelfde meemaken.

[..]

Nee, maar ik zal zo iemand niet helpen door mee te gaan in zijn wanen .

Dat laatste hoeft toch ook niet om begrip voor iemand te tonen?

quote:

Op vrijdag 11 mei 2012 23:57 schreef Maanvis het volgende:

[..]

da's bij mij niet het geval, als iemand bijv. op een sterke manier omgaat met dingen dan kijk ik zelfs tegen die persoon op en dan heb ik er oneindig veel respect voor. ook als mensen dingen doen die ik zelf niet zou kunnen (bijv. ouderen verzorgen ofzo)

Ik bedoelde met het voorbeeld van narcisten verder niets naar jou toe, was meer voor arguments sake.

quote:

Op vrijdag 11 mei 2012 23:56 schreef Maanvis het volgende:

[..]

En bepaal jij dan als gevolg dat ik me daar kut door moet voelen?

[..]

Nee, maar ik zal die persoon wel de positieve dingen laten zien (bijv. alleen al dat ik er voor diegene ben). Probleem is dus dat ik mensen ken die kanker hebben gehad en super positief in het leven bleven staan. Dus onderbewust wil ik dat ook graag zien in anderen die hetzelfde meemaken.

[..]

Nee, maar ik zal zo iemand niet helpen door mee te gaan in zijn wanen .

Meegaan in hun waan hoef je ook niet doen, dumb ass. Maar niet uitlachen, pesten, neerbuigend tegenover doen of op een andere manier discrimineren en buitensluiten en dan ben jij geen scum.

quote:

Op vrijdag 11 mei 2012 23:56 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Ik denk dat er ook wel mensen zijn die zich verheven voelen boven anderen zonder dat ze eigenlijk onzeker zijn. Zoals je met narcisten bijvoorbeeld hebt dat ze kunnen gaan compenseren voor hun onderliggende onzekerheden, of dat ze opgegroeid zijn met het idee dat ze beter en belangrijker zijn dan de rest en dat ook zo voelen.

En dat heeft dus met opvoeding te maken of genetisch?

Ik weet eigenlijk niet wat erger is, een narcist die zo is geworden vanwege een harde jeugd of een narcist die zo is geworden omdat zijn moeder te hem bleef zeggen dat hij speciaal was.

In beide gevallen is het in principe niet zijn schuld.

Ik denk dat je allereerst moet accepteren dat iedereen op zijn eigen manier denkt en dat iedereen zijn sterke en zwakke kanten heeft. En niemand is alwetend, jij dus ook niet.

quote:

Op zaterdag 12 mei 2012 00:14 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

En dat heeft dus met opvoeding te maken of genetisch?

Ik weet eigenlijk niet wat erger is, een narcist die zo is geworden vanwege een harde jeugd of een narcist die zo is geworden omdat zijn moeder te hem bleef zeggen dat hij speciaal was.

In beide gevallen is het in principe niet zijn schuld.

Wisselwerking van aanleg en omgeving.

Nou, niet .

quote:

Op vrijdag 11 mei 2012 22:42 schreef hlmllp het volgende:
Jij was toch diegene met al die psychische stoornissen? nogal hypocriet van je dan

Wat maakt dat uit of het hypocriet is? Hij vraagt toch hoe hij van deze gedachte af kan komen? Dat je hem hypocriet vindt kan je hem fijn in een e-mail vertellen oid, je hoeft niet het topic te verpesten.

On-topic:
Zoek professionele hulp, op FOK ga je het niet redden.

quote:

Op zaterdag 12 mei 2012 00:01 schreef Maanvis het volgende:
Dat heb ik inderdaad gedaan, maar hier op FOK! werkt het niet goed, omdat er altijd mensen zijn (zoals canillas) die zeggen dat wat ik heb meegemaakt en hoe ik de dingen heb opgelost niet telt. Dat was overigens ook meteen het meest disrespectvolle en kwetsende dat iemand ooit op FOK! tegen mij heeft gezegd of op die manier heeft gebracht, vandaar dat ik het hier nog eens aanhaal.

Ik zie mijn username hier staan terwijl ik geloof ik nooit gezegd hebt dat wat jij hebt meegemaakt en hoe jij dingen hebt opgelost niet telt, sterker nog heb volgens mij aantal keer gezegd dat als wat voor jou werkt(e) ook voor een ander werkt dat dat alleen maar mooi is.

'Probleem' zit em volgens mij in het feit dat jij graag wil zien dat anderen dingen ook op een goede manier aanpakken (daar zit echter als een oordeel van jouw kant in; wat weet jij te zeggen over wat voor een ander het juiste is?) en wanneer ze dat niet doen je reageert als een kind wat z'n zin niet krijgt en dan allerlei voorwaarden gaat stellen zoals ''als je binnen 2 weken niet reageert neem ik je niet serieus'' (en dat zeg jij iets over dat er tegen jou gezegd is dat jij niet mee telt?!) en ''als je niet doet wat ik zeg dan wil je kennelijk gewoon niet en wil je stiekem ongelukkig blijven'' etc.

Met andere woorden; je geeft 'adviezen' maar het lijkt meer op een lijst met eisen waarvan jij vind dat een ander 'gewoon' maar moet voldoen want anders ... (zet hier een voorwaardelijk en beperkt oordeel neer).

Advies daarvoor; je kan je bezig gaan houden met acceptatie, leren niet meer vinden dat dingen anders zouden moeten gaan dat ze gaan want dat is verspilde energie; het gaat zoals het gaat en wanneer je je bezig houdt met het idee van hoe het zou moeten gaan (bestaat alleen in je hoofd) zie je vaak niet meer wat er wel nodig mogelijk en positief is.

Misschien dat een fiks pak rammel je enige nederigheid bijbrengt

Het is een impopulaire, maar vaak zeer effectieve maatregel.

quote:

Op zaterdag 12 mei 2012 05:23 schreef Rechten_Student het volgende:

[..]

Wat maakt dat uit of het hypocriet is? Hij vraagt toch hoe hij van deze gedachte af kan komen? Dat je hem hypocriet vindt kan je hem fijn in een e-mail vertellen oid, je hoeft niet het topic te verpesten.

On-topic:
Zoek professionele hulp, op FOK ga je het niet redden.

Hij kan van de gedachte af komen door te realiseren dat het hypocriet is. Zeg maar, de volwassen manier van groeien.

Waarop baseer je je oordeel dat er iemand 'zwak in het leven' staat?

Maar op die mensen kijk je dus neer en daar kun je geen begrip voor opbrengen?

Dat zegt meer over jezelf dan over 'die andere mensen'.

Sneu voor je dat je zo denkt en denk niet dat je dat kunt veranderen iets met 'aard van het beestje'...

Dus wanneer heb je het over zwakke mensen?

quote:

Op zaterdag 12 mei 2012 05:23 schreef Rechten_Student het volgende:

[..]

Wat maakt dat uit of het hypocriet is? Hij vraagt toch hoe hij van deze gedachte af kan komen? Dat je hem hypocriet vindt kan je hem fijn in een e-mail vertellen oid, je hoeft niet het topic te verpesten.

On-topic:
Zoek professionele hulp, op FOK ga je het niet redden.

Ik heb niet het idee dat maanvis daadwerkelijke hulp wil hebben. Ik heb eerder het idee dat hij stoer probeert te doen, zo van "kijk hoe hard ik ben, ik heb ook veel meegemaakt maar ik zit niet aan de drank en drugs".

Maar als hij echt hulp of advies wil, dan geef ik wel mijn mening erop:

Maanvis, ik heb dat ook wat jij in je OP beschrijft en ik denk dat veel mensen dat hebben. Een voorbeeld om mijn punt beter te illustreren, ik ken een jongen die op zijn dertiende gediagnosticeerd werd met schizofrenie. Hij heeft jarenlang om de zoveel tijd binnen en buiten inrichtingen geweest. Regelmatig in de isoleercel, altijd op zware medicijnen geweest en hij heeft voortdurend last van stemmen. Hij heeft zijn hele puberteit en jongvolwassenheid in de hulpverlening gezeten (hij is nu 21).

Sinds een jaar hoort hij geen stemmen meer en hij gebruike een hele lage dosering medicijnen nu, waardoor hij in principe ook geen last meer heeft van de heftige bijwerkingen die de medicijnen met zich meebrengen. Hij is nu goed genoeg om iets te maken met zijn leven. Hij doet nu MBO niveau 4 en hij is hiermee bijna klaar en hij heeft laatst een IQ test gedaan waar eruit kwam dat hij bekwaam genoeg is om HBO te doen.

Als je het zo leest zou je bijna respect voor zijn prestaties kunnen hebben. Maar als je hem IRL ontmoet zou jij waarschijnlijk alleen maar op hem neer kijken en zelfs ik vind het moeilijk om hem te respecteren.

Waarom? Want als je hem ziet is hij altijd onverzorgd, hoofd vol met puistjes, gele tanden, enz. Hij zit altijd te klagen, hij vindt alles moeilijk en hij is overdreven gevoelig. Als je maar 1 grapje maakt dan zit hij al bijna te huilen. Hij is nooit tevreden en dankbaar, als je een keertje een drankje voor hem betaalt of hem helpt met zijn kamer opruimen zit hij alsnog te klagen en hij zegt geen dank je wel. Als je iets van hem vraagt dan doet hij dat met heel veel moeite en tegenzin. Dit komt omdat hij zijn hele leven in de hulpverlening heeft gezeten en gewend geraakt dat andere mensen dingen voor hem doen, waar mensen zoals jij en ik van vroeg af aan hebben geleerd dat wij het zelf moet doen (kamer opruimen, budget bijhouden, eigen administratie bijhouden, enz).

Hij heeft ook geen social skills. Ik schaam me als hij en ik (en de rest van de groep) uitgaan. Hij praat meestal over zijn eigen problemen en hij wil nooit luisteren naar andermans verhalen. Hij laat de meeste mensen niet uitpraten als zij iets willen vertellen. Soms schaam ik me om met hem gezien te worden omdat dat simpelweg slecht zou kunnen zijn voor mijn reputatie. Als ik bijvoorbeeld ergens naartoe gaat en mensen zien mij met hem rondlopen, ben ik stiekem bang dat mensen gaan assioceren met zijn gedrag.

Als je afvraagt waarom ik met deze jongen af en toe omgaat, is omdat wij op hetzelfde kliniek zitten voor mensen die een psychotische episode of meer hebben meegemaakt. Daar heb ik een goede en betrouwbare vriendenkring opgebouwd waar ik veel aan heb gehad tijdens mijn herstel periode. Uiteraard hoort hij ook bij deze vriendengroep.

Mijn punt is, het is normaal dat je zo voelt. Iedereen voelt zo. Er zijn mensen waar we naar opkijken (mensen die beter presteren dan ons op bepaalde gebieden terwijl wij in soortgelijke omstandigheden hebben gezeten), mensen die we als gelijken zien (deze mensen worden ook onze beste vrienden en we maken veel met hen mee), en mensen waar we op neer kijken (mensen die in onze ogen op verschillende gebieden slechter dan ons presteren en wij snappen ook niet waarom).

Vaak is het ook gewoon irritatie. Iemand heeft een persoonlijkheidsstoornis voor een geldige reden (bijv. moeder was schizofreen en mishandelde hem voortdurend), maar toch kan het irritant zijn om met zo'n persoon om te gaan. Ook al snap je waarom hij zo is, irriteert het je gewoon dat hij niet normaal kan reageren. Of je neef heeft autisme, en telkens wanneer hij langskomt met je lievelingstante irriteert hij je mateloos omdat hij geen rekening (kan) houden met jou.

Wat ik je zou aanraden is je gevoelens gewoon accepteren. Je hoef niet iedereen te respecteren. Je mag wel op bepaalde mensen neerkijken. Wat je wel moet doen, is BEGRIPVOL zijn. Die persoon in zijn waarde laten en snappen dat niet iedereen zoveel geluk heeft als jij. Snappen dat die persoon het al moeilijk genoeg heeft en hem voor die ene avond dat je met hem om moet gaan zijn gang laten gaan en hem of haar een goed gevoel geven. Jij bent toch immers sterker en zit beter in je vel? Dus gun hem of haar even een luisterende oor, oewel je wees lief tegenover hem of haar en hem niet moet respecteren, maar je kan hem of haar wel met respect behandelen. Jij hebt ook een pestverleden en jij weet ook hoe het voelt als mensen je niet eens met respect behandelen. En ga vooral niet te vaak met die persoon om.

quote:

Op vrijdag 11 mei 2012 22:41 schreef Maanvis het volgende:
M'n hele leven ben ik omringd met mensen die ondanks allerlei tegenslagen toch sterk in het leven staan. Ik weet niet of het hierdoor komt, dat denk ik wel, maar hierdoor ben ik dus waarschijnlijk zo geworden als ik nu ben. Ik kan niet omgaan met mensen die veel zwakker in het leven staan dan ikzelf.
Op de 1 of andere manier kan ik voor zulke mensen geen respect opbrengen. Hun denkraam is gewoon anders. Meelij heb ik dan wel, maar ik kijk dan echt op ze neer. En da's ook iets wat zij niet verdiend hebben.
Hoe kan ik dit leren te verbeteren?

Een gebrek aan empathie dus. Alhoewel ik ook regelmatig vind dat mensen niet zo moeten miepen, soms is een beetje begrip voor anderen niet slecht.

Als jij dat zo ervaren hebt dan zijn excuses van mijn kant op zijn plaats; ik heb me dan verkeerd uitgedrukt en zo over komen was in ieder geval niet mijn bedoeling. Zoals ik al zei. als jij iemand advies geeft en dat werkt dan is dat heel mooi; dat is ook de hele bedoeling ervan natuurlijk.

Punt is wel dat wanneer iemand (jouw) advies niet opvolgt jij reageert met ''dan wil je niet geholpen worden'' terwijl als je naar dit topic kijkt waarin jij zegt ''ik kan geen respect voor geestelijk zwakkere opbrengen'' een soort gelijke reactie zou zijn ''dat kan je best maar je wil het gewoon niet'' + ''als je binnen 2 weken geen respect kan opbrengen voor geestelijke zwakkere dan nemen we jou als discussie partner niet meer serieus''. Dat zijn het soort dingen die jij zegt tegen mensen met depressies die daar volgens jou niet genoeg aan doen ''ze kiezen ervoor om in hun problemen te blijven zitten''.

Dit is iets wat jij niet kan, en het is iets wat veel mensen niet begrijpen, dat hoeft ook niet, zolang jij het maar begrijpt, het is namelijk iets waar jij mee zit voor zo ver dit iets is waar jij mee zit. Hetzelfde kan echter gelden voor mensen die hier hun problemen posten, zij lopen ergens tegen aan, zij vinden bepaalde dingen moeilijk. Als anderen dan gaan zeuren dat je het maar gewoon moet doen dan heb jij daar lijkt me niks aan, net zoals een ander daar bij jou niks aan heeft.

quote:

Op zaterdag 12 mei 2012 16:49 schreef Friek_ het volgende:
Helemaal niet. Meestal ga ik me op den duur gruwelijk ergeren aan zulke lui, omdat ze het vaak ook nodig vinden om te pronken (en zo dus ook gaan identificeren) met hun leed. Het slachtoffer uithangen is niets anders dan een gebrek aan het nemen van verantwoordelijkheid. En laat ik nu net een hekel hebben aan onverantwoordelijke lui.

true

Maar waar ik ook een hekel aan heb zijn mensen die te snel oordelen dat iemand zijn verantwoordelijkheid niet neemt en teveel in de slachtofferrol blijft hangen.

Een voorbeeld. Iemand zit depressief thuis en klaagt dat hij geen werk en geen vrienden heeft. De omgeving oordeelt dat het zijn eigen schuld is; hij moet een baan en vrienden zoeken en dan is hij ook van zijn depressie af. Aangezien hij thuis blijft zitten, is zijn depressie zijn eigen schuld.

Iemand die zelf heeft meegemaakt wat een depressie is, weet hoe ontzettend verlammend een depressie op je functioneren kan hebben. Denk eens na hoe zo'n iemand een baan zou moeten krijgen. Kan je überhaupt wel werken als je je elke dag klote en futloos voelt? Nemen ze iemand die depressief is aan? En hoe moet je vrienden zoeken als je continu het gevoel hebt dat je minderwaardig bent? Wie zit er te wachten op iemand met een minderwaardigheidscomplex?

Dus als je mensen al wilt beoordelen, denk dan eerst goed na voordat je je conclusies trekt.

Je mening mag je altijd geven. Doe ik ook. Ik zeg ook weleens dat iemand in de slachtofferrol blijft hangen en te weinig verantwoordelijkheid neemt. Is dat dan zo? Ik denk van wel, maar aangezien ik geen alwetend persoon ben, zou het ook weleens anders kunnen zijn.

Hoe ga je om met geestelijk zwakke mensen?
Soms log ik gewoon in en klik op actieve topics.
Meestal duurt het even voordat ik een topic zie die mijn aandacht waardig is.
Ik plaats een reactie en vertrouw erop dat de deelnemers iets minder geestelijk zwak zijn na mijn inbreng.
En dit dan 1x per maand denk ik.

quote:

Op vrijdag 11 mei 2012 23:57 schreef Maanvis het volgende:

[..]

da's bij mij niet het geval, als iemand bijv. op een sterke manier omgaat met dingen dan kijk ik zelfs tegen die persoon op en dan heb ik er oneindig veel respect voor. ook als mensen dingen doen die ik zelf niet zou kunnen (bijv. ouderen verzorgen ofzo)

dan steek je mijlenver diep je kop in het zand. je bewondert mensen die op een sterke manier omgaan met zware dingen. daar heb je oneindig respect voor. vind ik nogal kortzichtig. want ook die mensen zien wel eens iets niet meer zitten, hebben het moeilijk en verdienen evengoed steun.

dat iemand zegt dat alles helemaal tof gaat wil nog niet zeggen dat het dan ook helemaal tof gaat! het wil alleen maar zeggen dat ze jou niet willen zeggen hoe het echt gaat. niet lelijk bedoeld tegen jou hoor, ik beodel meer in de zin van dat je bv ook als iemand je vraagt "goh, hoe gaat het?" je dan braaf moet antwoorden "goed hoor " ongeacht hoe het echt gaat

misschien helpt het als je je realiseert dat mensen niet zomaar zeggen dat het kut gaat. sommige mensen wel en sommige mensen niet. want niet iedereen is hetzelfde

Zwak durven zijn is een kracht.

quote:

Op zondag 13 mei 2012 14:57 schreef Lotrus het volgende:
Zwak durven zijn is een kracht.

Daar heb je gelijk in.
Mensen die hun zwakheden erkennen en er voor uit durven komen zijn sterk.
Vooral als ze weten dat anderen ze erop gaan beoordelen.

Het werkt alleen niet motiverend.

Wat MultiBrain typte inspireerde me tot een reactie.

Help mensen die jij 'geestelijk zwak' acht. Via Fok!, of in real life, dat maakt niet uit.
Dat is de enige constructieve weg. Deels voor de hulpbehoevende, en geheel voor jou.

Is het een oplossing voor je gevoel? nee. Je zou zelf extra nuance kunnen aanbrengen, zoals Keep_Walking doet, maar als je daar geen zin of tijd voor hebt is een beetje vriendelijkheid tonen erg zinvol, los van het feit dat je aanvankelijke gevoel van onbehagen door zijn/haar psychische zwakheid naar de achtergrond zal verdwijnen.

in plaats van dat jij op anderen neerkijkt, zou je ook iemand kunnen zijn tegen wie anderen opkijken. Dat heb je volgens mij best wel in je Bovendien is het constructieve effect jegens de 'zwakkere' dan een stuk arbeidsextensiever.

Ik merk zelf dat als ik een beetje vriendelijk doe tegen mensen die net zo zijn als ik dat ze dan direct uit de put komen en ook gewoon wat vaker met je gaat praten. Het helpt al als je je gewoon even voorstelt en ze begroet als je ze tegenkomt op een club of werk.

quote:

Op zondag 13 mei 2012 15:03 schreef summer2bird het volgende:

[..]

Daar heb je gelijk in.
Mensen die hun zwakheden erkennen en er voor uit durven komen zijn sterk.
Vooral als ze weten dat anderen ze erop gaan beoordelen.

No offense, maar dit vind ik zo'n verschrikkelijke uitspraak!

Het komt op mij over dat je een beloning krijgt als je gaat janken of over je gevoelens gaat praten.

Die krijg je pas als je aan je zwakheden gaat werken. Dan pas word je sterker.

Ik kan absoluut geen respect opbrengen voor softies die alleen maar zitten te janken en zich bij hun zwakheden neerleggen.

quote:

Op zondag 13 mei 2012 21:11 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

No offense, maar dit vind ik zo'n verschrikkelijke uitspraak!

Het komt op mij over dat je een beloning krijgt als je gaat janken of over je gevoelens gaat praten.

Die krijg je pas als je aan je zwakheden gaat werken. Dan pas word je sterker.

Ik kan absoluut geen respect opbrengen voor softies die alleen maar zitten te janken en zich bij hun zwakheden neerleggen.

gaan janken of over je gevoelens praten heeft toch weinig te maken met het werken aan je zwakheden? sterker nog; het kan onderdeel zijn van werken aan je zwakheden.

quote:

Op zondag 13 mei 2012 21:19 schreef simmu het volgende:

[..]

gaan janken of over je gevoelens praten heeft toch weinig te maken met het werken aan je zwakheden? sterker nog; het kan onderdeel zijn van werken aan je zwakheden.

Dat zal wel.

Maar er zijn genoeg mensen die een zielig verhaal gaan vertellen en dat vindt de omgeving dan 'knap'. Dat associeer ik erbij en daar word ik een beetje onpasselijk van.

quote:

Op zaterdag 12 mei 2012 16:49 schreef Friek_ het volgende:
Helemaal niet. Meestal ga ik me op den duur gruwelijk ergeren aan zulke lui, omdat ze het vaak ook nodig vinden om te pronken (en zo dus ook gaan identificeren) met hun leed. Het slachtoffer uithangen is niets anders dan een gebrek aan het nemen van verantwoordelijkheid. En laat ik nu net een hekel hebben aan onverantwoordelijke lui.

Dat is wel een extreme in het spectrum. Maar ind a tgeval geef ik je ook gelijk. Die types die erin zwelgen. Let op, meestal zijn ze begin twintig en hebben ze altijd alles gehad wat hun ahrtje begeert. Ze waren de belofte aan hun ouders en dan ineens moeten ze al die verwachtingen (aan zichzelf) waarmaken. De meesten kunnen dat niet en worden niet enorm succesvol binnen 2 jaar. Gevolg: depressie, zieligheid, allerlei semi-psychische aandoeningen.

Maar er zijn natuurlijk ook gewoon mensen die echt iets hebben en niet verder komen. Typisch is dat die meestal niet al te hard klagen voor zover ik het heb meegemaakt.

- doe normaal -

[ Bericht 77% gewijzigd door Crutch op 14-05-2012 09:53:45 ]

misschien eens aan jezelf werken, zodat je het niet meer nodig hebt anderen onder je te plaatsen om jezelf goed te voelen.

Ik vind topicstarter nou ook niet bepaald geestelijk sterk overkomen. Het is namelijk volstrekt onduidelijk wat topicstarter nou verstaat onder geestelijk zwakke mensen (verstandelijke beperking of lafaards).

Ik worstel elke dag met die vraag

quote:

Op zondag 13 mei 2012 14:57 schreef Lotrus het volgende:
Zwak durven zijn is een kracht.

Alleen als je het op tijd ook niet meer hoeft te zijn.

quote:

Op maandag 14 mei 2012 08:51 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Ik bedoelde mensen die snel bij de pakken neer gaan zitten, die niet willen werken aan hun problemen, die negatief praten over zichzelf, over anderen en het leven etc. Eigenlijk van die mensen bij wie je op bezoek komt en dan met een slecht gevoel naar huis gaat.
Oh en natuurlijk gaat dit slechts in kleine mate over mensen met een geestelijke stoornis. Zij kunnen er immers vaak niets aan doen dat ze zo zijn.

Mensen die al gauw bij de pakken neerzitten hebben daar ook niet noodzakelijk voor gekozen. Iedereen heeft een persoonlijkheid. Die komt deels tot stand door externe factoren, maar de kernpersoonlijkheid komt toch nog altijd voort uit interne factoren, namelijk de genen. Daarover heb je weinig controle, je hebt jezelf immers niet gemaakt.

De psychologie leert ons dat zelfs de sterkste mensen weleens bij de pakken neer zitten of depressief kunnen raken. Wij mensen zijn op een bepaalde manier fundamenteel wetenschappelijk in ons doen: wij baseren ons op 'trial and error', de experimentmethode. Maar als we bij onze verschillende pogingen tot succes consistent geen, helemaal geen succes boeken, komen we tot de slotsom dat we het niet nog eens moeten proberen.

Dat is een natuurlijk defensie mechanisme om erger te voorkomen. Onze eigen psychologie maakt dat als wij maar genoeg negatieve ervaringen hebben, wij deze internaliseren en het is praktisch onmogelijk om het dan nog te veranderen. Sommige mensen bereiken dit breekpunt eerder dan anderen, maar iedereen heeft uiteindelijk zo'n breekpunt.

De negatieve reactie bij bijvoorbeeld afwijzing op sociaal vlak is zelfs biologisch aantoonbaar. Het verlaagt de productie van dopamine door je hersenen. Dopamine is de neurotransmitter die gedrag stimuleert dat beloningen/positieve resultaten oplevert. Doordat je dopamine niveau tijdelijk of permanent verlaagd is door opstapelende negatieve ervaringen, zoek je niet gauw meer gedrag op dat iets positiefs kan opleveren (vb. nieuwe vrienden maken als je sociaal geïsoleerd bent, flirten met vrouwen als je nog nooit succes daarmee hebt gehad etc.).

quote:

Op dinsdag 22 mei 2012 00:37 schreef Maanvis het volgende:
Ik vind dat een erg defaitistisch verhaal, Marx1990! Er zal heus wel een wetenschappelijke waarheid in zitten, maar het betekent dat het leven zonder hoop is en dat alles al vast staat en voorbestemd is. Dat vind ik een treurige gedachte, zeker aangezien uit mijn ervaring blijkt dat je met een andere instelling je je leven een andere weg in kunt laten slaan. Nu moet ik wel zeggen dat ik wat geluk gekend heb doordat vrienden en familie me deze weg lieten zien. Er zullen vast mensen zijn van wie jij houdt. Vraag hun om advies! Wat heb je te verliezen?

Het ging niet om mij. Mijn post hierboven was algemeen bedoeld . Wat ik bedoelde te zeggen is dat als een persoon maar genoeg negatieve ervaringen opstapelt, dat effect zal hebben op zijn denkwijze.

Het wil niet per se zeggen dat alles van te voren al vaststaat. Een gedeelte ligt inderdaad vast in je genen en daaraan kun je niks veranderen. Het andere gedeelte bestaat uit omgevingsfactoren en die zijn wel veranderlijk tot op zekere hoogte. Je moet daarin natuurlijk wel realistisch zijn. Ik kan bijvoorbeeld aan mijn uiterlijk sleutelen met kleding, haargel en zo, maar ik wordt natuurlijk nooit een supermodel.

[ Bericht 5% gewijzigd door Marx1990 op 22-05-2012 01:29:13 ]

quote:

Op dinsdag 22 mei 2012 01:18 schreef Marx1990 het volgende:
Het ging niet om mij. Mijn post hierboven was algemeen bedoeld . Wat ik bedoelde te zeggen is dat als een persoon maar genoeg negatieve ervaringen opstapelt, dat effect zal hebben op zijn denkwijze.

Er zijn 2 belangrijke punten bij dit verhaal:

1: Hoe meer je je bewust bent van het feit dat je je negatief voelt door het verleden, niet het heden, dus te meer kan je je anders handelen dan wat je geconditioneerde gedachten en gevoel ingeven. Wat je ook hebt meegemaakt het hoeft niks te zeggen over wie je bent en wat je doet (hoe je leeft dus) in het hier en nu.

2: Je beperkt jezelf door uit te gaan van de invloed van gedachten want die invloed is er alleen wanneer je je met je geconditioneerde gedachten patronen identificeert. Dus wanneer je zegt ''ik heb deze gedachten dus zo ben ik en zo is het leven''. Je maakt gedachten echt door erin te geloven, dat doe je zelf. Zelfde geldt voor het identificeren met je verleden en gevoelens.

Je spreekt over defensieve mechanismes en internaliseren alsof het daardoor komt dat dat zo proces zo verloopt, dat kan alleen wanneer je je daar niet van bewust bent en/of je daar volledig in mee gaat. Het zijn 'maar' psychische mechanismen, geconditioneerde patronen die het verleden naar het heden en de toekomst willen projecteren door je hoofd daarmee vol te stoppen; dat heeft invloed wanneer je in je hoofd leeft, gelooft dat je gedachten echt zijn.

Het probleem wordt veroorzaakt doordat men in de westerse wereld zoveel in het hoofd leeft en gevoelens ziet als iets waar je controle over moet hebben of dat die weg moeten waardoor mensen hun leven eerder een gevecht met zichzelf is dan een vrij bestaan. Dat moedig je aan door de 'schuld' bij de gedachtenpatronen/denkwijze te leggen. Je denken is iets wat je hebt, niet wat je bent en het is iets waar je verantwoordelijkheid voor draagt, niet andersom.

@ TS:

Vraag 't je vrienden...

quote:

Op dinsdag 22 mei 2012 07:18 schreef Canillas het volgende:

[..]

Er zijn 2 belangrijke punten bij dit verhaal:

1: Hoe meer je je bewust bent van het feit dat je je negatief voelt door het verleden, niet het heden, dus te meer kan je je anders handelen dan wat je geconditioneerde gedachten en gevoel ingeven. Wat je ook hebt meegemaakt het hoeft niks te zeggen over wie je bent en wat je doet (hoe je leeft dus) in het hier en nu.

2: Je beperkt jezelf door uit te gaan van de invloed van gedachten want die invloed is er alleen wanneer je je met je geconditioneerde gedachten patronen identificeert. Dus wanneer je zegt ''ik heb deze gedachten dus zo ben ik en zo is het leven''. Je maakt gedachten echt door erin te geloven, dat doe je zelf. Zelfde geldt voor het identificeren met je verleden en gevoelens.

Je spreekt over defensieve mechanismes en internaliseren alsof het daardoor komt dat dat zo proces zo verloopt, dat kan alleen wanneer je je daar niet van bewust bent en/of je daar volledig in mee gaat. Het zijn 'maar' psychische mechanismen, geconditioneerde patronen die het verleden naar het heden en de toekomst willen projecteren door je hoofd daarmee vol te stoppen; dat heeft invloed wanneer je in je hoofd leeft, gelooft dat je gedachten echt zijn.

Het probleem wordt veroorzaakt doordat men in de westerse wereld zoveel in het hoofd leeft en gevoelens ziet als iets waar je controle over moet hebben of dat die weg moeten waardoor mensen hun leven eerder een gevecht met zichzelf is dan een vrij bestaan. Dat moedig je aan door de 'schuld' bij de gedachtenpatronen/denkwijze te leggen. Je denken is iets wat je hebt, niet wat je bent en het is iets waar je verantwoordelijkheid voor draagt, niet andersom.

Ook maar gedeeltelijk. Je bent niet verantwoordelijk voor je eigen biologie, de persoonlijkheidseigenschappen die je van je ouders hebt geërfd, je hersenstructuur, etc. Dat maakt dat sommige mensen minder kunnen hebben dan anderen.

Als je dat zo graag wilt verbeteren moet je gewoon een praatje ofzo met zo iemand gaan maken vinden ze vaak wel leuk. Bij mij op het werk hebben we ook een aantal van die mensen werken die anders tussen wal en schip zouden raken. Sommige collega's praten tegen ze alsof het kinderen zijn. Ik praat op een "normale" manier met ze over alledaagse dingen zoals voetbal, er is een die vind vissen leuk dus dan vraag ik op maandag "en nog aan het vissen geweest" en dan begint hij honderduit te kletsen.

Maar dat op hun neerkijken doe je dat bij alle "geestelijk zwakke mensen" ik vind dat nogal raar. Bij sommigen is het aangeboren bij anderen is het door een vervelende ervaring gebeurt. Het is geen eigen keuze geweest om helemaal in te storten ofzo. De een heeft gewoon wat meer geluk in het leven dan de ander.

[ Bericht 3% gewijzigd door kijkmij op 23-05-2012 19:23:17 ]

Ik herken me hier wel deels in. Vooral mensen die om het minste al gaan lopen piepen kan ik me aan ergeren. Het is zo jammer dat veel mensen iets rottigs moeten meemaken voor ze beseffen hoe goed ze het verder eigenlijk hebben. En ik gun die rottigheid helemaal niemand, maar die wijsheid wel.

quote:

Op woensdag 23 mei 2012 22:33 schreef Aristoo het volgende:

[..]

Je bent net als de TS zo perfectionistisch (PDD-NOS/Asperger?) ddat je met "mindere kwaliteit{en} van Mensen geen genoegen kunt nemen, die zijn te min. In een aristocratie (o.a.) was dat 'normaal en gezond denken Je zou ook kunnen zeggen dat jullie fossielen zijn, versteendd en verstard in slechte ideologie ddie obsoleet is, als DNA van een Neandderthaler. Het goedde nieuws is dat het DENKbeelden zijn, dus onderworpen aan jouw Wilskracht en Mentaliteit. Met de goede instelling is jouw probleem met inferieuriteit opgelost (maar dan wel in vitriool, zachte heelmeesters maken stinkende wonden. No pain, no gain, right?!

Ehm nee, ik ben psychisch volkomen in orde en heb alleen lichamelijk problemen, maar bedankt voor deze diagnose . Verder denk ik dat je mn bericht niet goed begrepen hebt, of ik heb het niet duidelijk verwoord natuurlijk. Jij voelt je ook behoorlijk goed over jezelf dat je mij zo goed denkt te kennen naar aanleiding van een enkele post. Snap ook niet zo goed waarom je voor zo'n simpele boodschup deze woordenschat denkt te moeten gebruiken, of voel je je dan extra slim?

Ik voel me helemaal niet meer dan anderen, sterker nog, ik ben jaloers op vele denkwijzen. Zou alleen graag zien dat meer mensen waarderen wat ze hebben, want zeker hier in de westerse wereld hebben we het met zn allen verdomd goed. En ja dat vind ik persoonlijk 'dommigheid', maar wel van een soort die ik benijd. Ignorance is bliss.

[ Bericht 2% gewijzigd door saaw op 23-05-2012 23:36:17 ]

quote:

Op dinsdag 22 mei 2012 07:18 schreef Canillas het volgende:

[..]

Er zijn 2 belangrijke punten bij dit verhaal:

1: Hoe meer je je bewust bent van het feit dat je je negatief voelt door het verleden, niet het heden, dus te meer kan je je anders handelen dan wat je geconditioneerde gedachten en gevoel ingeven. Wat je ook hebt meegemaakt het hoeft niks te zeggen over wie je bent en wat je doet (hoe je leeft dus) in het hier en nu.

2: Je beperkt jezelf door uit te gaan van de invloed van gedachten want die invloed is er alleen wanneer je je met je geconditioneerde gedachten patronen identificeert. Dus wanneer je zegt ''ik heb deze gedachten dus zo ben ik en zo is het leven''. Je maakt gedachten echt door erin te geloven, dat doe je zelf. Zelfde geldt voor het identificeren met je verleden en gevoelens.

Je spreekt over defensieve mechanismes en internaliseren alsof het daardoor komt dat dat zo proces zo verloopt, dat kan alleen wanneer je je daar niet van bewust bent en/of je daar volledig in mee gaat. Het zijn 'maar' psychische mechanismen, geconditioneerde patronen die het verleden naar het heden en de toekomst willen projecteren door je hoofd daarmee vol te stoppen; dat heeft invloed wanneer je in je hoofd leeft, gelooft dat je gedachten echt zijn.

Het probleem wordt veroorzaakt doordat men in de westerse wereld zoveel in het hoofd leeft en gevoelens ziet als iets waar je controle over moet hebben of dat die weg moeten waardoor mensen hun leven eerder een gevecht met zichzelf is dan een vrij bestaan. Dat moedig je aan door de 'schuld' bij de gedachtenpatronen/denkwijze te leggen. Je denken is iets wat je hebt, niet wat je bent en het is iets waar je verantwoordelijkheid voor draagt, niet andersom.

Dit dus Een 'iets' andere Stijl dan de mijne, maar dezelfde benadering van het Maanvis 'probleempje' (in essentie identiek, kortom..)

quote:

Op dinsdag 22 mei 2012 15:19 schreef Marx1990 het volgende:

[..]

Ook maar gedeeltelijk. Je bent niet verantwoordelijk voor je eigen biologie, de persoonlijkheidseigenschappen die je van je ouders hebt geërfd, je hersenstructuur, etc. Dat maakt dat sommige mensen minder kunnen hebben dan anderen.

Wil je ajb niet met 'vanzelfsprekendheden' op de proppen komen.
Toevoegingen zijn mij natuurlijk wel welgevallig. Kritisch maar niet hyperkritisch, perfectionist
THX

- note -

[ Bericht 99% gewijzigd door Crutch op 24-05-2012 22:37:51 ]

Ik weet niet of je een carrière als rapper of poëet ambieert maar ik zou je willen adviseren die droom dan de laten varen.
Vermakelijk ben je in ieder geval wel

iedereen die dood willen zouden gewoon in hun waarde gelaten moeten worden. zelfmoord moet geaccepteerd worden

eens of oneens?

Oneens. Mensen 'willen' alleen dood wanneer zij geloven dat het leven voor hen op wat voor manier dan ook niet meer te doen is en het is het geloven daarin wat dat tot een realiteit maakt, niet hun werkelijke situatie. Daarbij is het zo dat lijden ontstaat wanneer mensen zich verzetten tegen het leven en hun situatie, en dat is iets wat je kunt veranderen.

Vanwege alleen al het woord iedereen in je stelling kan je het er al eigenlijk niet mee eens zijn vind ik

nja ik ben het niet met je eens.

quote:

Op donderdag 24 mei 2012 23:05 schreef Skitzofrenix het volgende:
nja ik ben het niet met je eens.

Dat kan natuurlijk Mag ik ook vragen waarom?

Of plaat je daarvoor de stelling niet?

iedereen loopt te zeiken op al die zogenaamde psychische gekken dit dat en ;pest gedrag en noem maar op weetje wel gewoon er zijn genoeg mensen die gemene dingen zeggen en doen tegen mensen en als die mensen denken oke zo ben ik en er dan een eind aan willen maken dan zeggen diezelfde mensen die pesten etc oeh wat zwak en egoistisch tja.. dat snap ik niet.. ik hoop dat ik duidelijk ben in wat ik zeg.. want ik heb hier een duidelijke mening in mijn hoofd over, maar vindt moeilijk om duidelijk uit te leggen

Ik denk dat als iemand echt de zin van het leven niet meer ziet, er diep over nagedacht heeft maar werkelijk geen redenen ziet om er mee verder te gaan, hoe treurig dat ook moge zijn, er inderdaad misschien maar een einde aan moet maken.

Ik denk ook dat er voor iedereen wel iets te vinden is om voor te leven, van te genieten, maar als je dat zelf niet ziet en zulke gedachtes hebt ben je denk ik zo ver heen dat niemand je daar nog van kan overtuigen, dat moet je namelijk zelf willen zien. Als je dat zelf nog wel deels ziet en hulp vraagt is er nog vanalles aan te doen natuurlijk.

quote:

Op donderdag 24 mei 2012 23:08 schreef Skitzofrenix het volgende:
iedereen loopt te zeiken op al die zogenaamde psychische gekken dit dat en ;pest gedrag en noem maar op weetje wel gewoon er zijn genoeg mensen die gemene dingen zeggen en doen tegen mensen en als die mensen denken oke zo ben ik en er dan een eind aan willen maken dan zeggen diezelfde mensen die pesten etc oeh wat zwak en egoistisch tja.. dat snap ik niet.. ik hoop dat ik duidelijk ben in wat ik zeg.. want ik heb hier een duidelijke mening in mijn hoofd over, maar vindt moeilijk om duidelijk uit te leggen

Je bedoelt dat het hypocriet is van mensen die ander op wat voor manier omlaag halen (ze psychische gekken noemen, ze pesten, etc.) en op diezelfde mensen afgeven omdat diegene geen zin meer hebben in het leven terwijl dat wat zij doen een (extra) negatieve invloed op hen heeft waardoor ze nog minder zin in het leven hebben/krijgen?

Dat ze iets veroorzaken en zich daar dan ook weer negatief over uitlaten?

zoiets ja, !

Mensen pas beoordelen nadat je een tijdje in hun schoenen hebt gelopen

En een medemens is niets meer of minder dan een andere versie van jezelf

quote:

Op donderdag 24 mei 2012 23:12 schreef saaw het volgende:
Ik denk dat als iemand echt de zin van het leven niet meer ziet, er diep over nagedacht heeft maar werkelijk geen redenen ziet om er mee verder te gaan, hoe treurig dat ook moge zijn, er inderdaad misschien maar een einde aan moet maken.

Ik denk ook dat er voor iedereen wel iets te vinden is om voor te leven, van te genieten, maar als je dat zelf niet ziet en zulke gedachtes hebt ben je denk ik zo ver heen dat niemand je daar nog van kan overtuigen, dat moet je namelijk zelf willen zien. Als je dat zelf nog wel deels ziet en hulp vraagt is er nog vanalles aan te doen natuurlijk.

Dit is hierin een heel belangrijk punt; iemand kan die gedachten hebben maar dat wil niet zeggen dat het zo is. Sterker nog het is het geloven in die gedachten alsof ze waarheid zijn die voor het lijden zorgen.

Het probleem is dat wanneer je in je hoofd leeft je niet echt leeft en het leven je niet meer raakt, je het niet meer voelt en het leven eigenlijk aan je voorbij gaat en als je dan alleen je gedachten hebt is dat heel pijnlijk maar toegeven aan die gedachten en gevoelens (en er een eind aanmaken) is dus toegeven is dus toegeven aan hetgeen wat het lijden/de problemen veroorzaakt en op die manier is het niet mogelijk om tot een oplossing te komen.

Niemand is namelijk die depressieve gevoelens en bijbehorende gedachten, je bent die pas als je gelooft dat je dat bent. Voor veel mensen een lastig onderscheid.

quote:

Op donderdag 24 mei 2012 23:14 schreef Skitzofrenix het volgende:
zoiets ja, !

Dat is voor mij een extra reden om het er niet mee eens te zijn, en wel om het volgende:

Stel iemand is rot behandeld en heeft daardoor negatieve gedachten en gevoelens, dat zijn geconditioneerde en steeds herhalende gedachte patronen gebaseerd op het verleden.

Als diegene zelfmoord zou plegen daarom laat diegene dat verleden dus bepalen wat hij in het heden met zichzelf doet terwijl dat niet hoeft en anders kan; erg zonde van een menselijk leven dus.

quote:

Op donderdag 24 mei 2012 23:18 schreef Skitzofrenix het volgende:
ik vind het nog steeds kut dat de politie mij tegengehouden heeft

Ik hoop oprecht dat je weer zin in je leven vindt! Wens niemand zulke gedachtes toe en zou willen dat ik je kon helpen.
Verder denk ik ook dat dit een schreeuw om aandacht van je is, want als je echt zou willen was je nu wel dood geweest.

quote:

Op donderdag 24 mei 2012 23:24 schreef saaw het volgende:

[..]

Ik hoop oprecht dat je weer zin in je leven vindt! Wens niemand zulke gedachtes toe en zou willen dat ik je kon helpen.
Verder denk ik ook dat dit een schreeuw om aandacht van je is, want als je echt zou willen was je nu wel dood geweest.

Dit is geen schreeuw niks. Ik ben zeker niet depressief of wat dan ook. Ik leef gewoon m'n leven.

[ Bericht 7% gewijzigd door Skitzofrenix op 25-05-2012 09:35:50 ]