Op de Beestenboerderij, Deel II!

quote:

Op zondag 6 mei 2012 15:16 schreef Waterweg het volgende:
misschien een gekke vraag, maar wat kost 't nou zo'n beetje om een varken te laten slachten/verwerken?
Lijkt me toch wel heel mooi om zo je eigen vlees te verzorgen. Dat gaat hier niet makkelijk lukken, maar misschien op kleinere schaal met kippen over een paar jaar.

Ik vind het verder erg mooi hoe je alles bijhoudt, zo te zien heb je er een hoop kennis van!

Helemaal geen gekke vraag hoor De kosten van de slacht hangt bij onze slager af van het formaat van het varken, tot 100 kilo (schoon aan de haak, dus exclusief ingewanden, etc) kost ¤100,00, daarna voor elke extra kilo 50 cent extra. Daarvoor wordt het varken dus twee keer gekeurd, geslacht en versneden tot wat je zelf wilt: karbonaadjes, schnitzels, ribbetjes, ham, speklappen... etc. Worst maken is extra werk en omdat daar vaak ook rundvlees en kruiden e.d. bij door zit kost dat extra: ¤1,50 per kilo worst. Wij laten rookworst en kleine worstjes maken (geen bloedworst ). Als je dat leuk vindt en de mogelijkheid ervoor het kun je dat natuurlijk ook zelf doen, dat doet/deed sigme volgens mij ook

Kippen slachten we trouwens gewoon zelf (de 10 plofkipjes en waarschijnlijk alle jonge haantjes), net als konijnen (konijntje Tulp staat hiervoor op de nominatie). Dat kost dus verder niets, alleen moet je wel zorgen dat je weet wat je doet zodat het dier niet onnodig lijdt. Bij kleine dieren mag je dat zelf doen als je maar zorgt dat het diervriendelijk gebeurd. Grotere dieren zoals geiten, schapen en varkens mogen niet thuis worden geslacht. Dat is streng gereguleerd en er bestaat een uitgebreid registratiesysteem voor; dieren moeten oormerken dragen en je moet formulieren invullen en dieren aan- en afmelden als ze geboren worden, verhuizen, geslacht worden of dood gaan.

Als je geïnteresseerd bent, ik heb een tijd geleden een topic in CUL gemaakt over het slachten van onze kippen: Kip! (Bresse vs standaard) houden, slachten, en opeten.

[ Bericht 0% gewijzigd door Miss_Isis op 07-05-2012 09:47:28 ]

quote:

Op zondag 6 mei 2012 17:25 schreef FkTwkGs2012 het volgende:
eigenlijk was het topic nog veel beter geweest als je 1 haantje vanaf dag 0 kon volgen. maar toch leuk leesvoer! de bio kip die ik wel eens koop smaakt ook veel meer naar kip (en is idd wat stugger van structuur) dan de standaard ah kip. is gewoon spierweefsel wat wat heeft gedaan in het korte leventje, namelijk gelopen enzo.

Klopt, je proeft dat ze oud en taai zijn Nah, het is gewoon het verschil tussen kuikenvlees dat maar 6 weken oud is geworden en zo'n beetje de hele tijd zittend en vretend door heeft gebracht of vlees dat rond heeft gelopen en een maand of 5, 6 is geworden. Daarbij komt nog dat onze zelf gefokte haantjes niet van een specifiek vleesras zijn. Onze kippen zijn namelijk voor zowel eieren als (incidenteel) vlees, dus hebben minder dikke kipfilets en drumsticks. Bij de plofkipjes hebben we dat 'probleem' in ieder geval niet; die zijn zo vlezig als je ze maar krijgen kunt. Ze worden zelfs speciaal gefokt op veel borstvlees (=grote kipfilets) omdat dat goed verkoopt in de supermarkt. Ik zal binnenkort nog wat foto's maken van de kuikentjes, dan is te zien hoe ze opgroeien. Straks als de plofkuikentjes iets ouder zijn wordt het verschil in formaat en lichaamsbouw tussen hen en de 'normale' broertjes en zusjes nog veel groter en duidelijker. Ik heb trouwens in het vorige beestenboerderij topic ook een aantal keren foto's geplaatst van de kuikentjes van vorig jaar, daar was te zien hoe ze groter werden en uiteindelijk geslacht werden (maar geen foto's van de slacht zelf, dat vind ik niet zo passen in F&F).

Vanavond komt er trouwens een kennis een paar eieren ophalen om onder zijn kloek uit te broeden. Dat worden (als de nieuwe haan zijn werk tenminste doet) onze eerste araucana en half-araucana kuikens. Die wou ik graag hebben omdat ik de groen/blauwe eieren zo leuk vind dus het is mooi als we er daar wat meer van kunnen krijgen. Daarnaast krijgen we over een paar weken als het goed is een aantal marans kuikens uit de broedmachine van een andere kennis, een ras dat bekend staat om de heel donkerbruine eieren die ze leggen. Volgend jaar Pasen heb ik dan hopelijk een prachtig mandje gekleurde eieren

quote:

Op zondag 6 mei 2012 18:24 schreef sigme het volgende:

[..]

Bloedworst is een hoop gedoe, lang niet elke slager heeft daar zin an.

Doet jouw slager het, Miss_Isis? Of heb je het niet gevraagd?
Ik ben van al het varkensvlees nog het meest blij met de achterham die de slager voor me maakt: hij pekelt de achterham, droogt ze en dan nog even roken. Vervolgens in stukken van 1 tot 1,5 kg in stukken gesneden en dan vacuum verpakt - geweldig. Grootse nadeel: ik lust geen treurige varkensvleeswaar van de supermarkt meer.

Ik heb niet gevraagd of de slager bloedworst wilde of kon maken. Eerlijk gezegd heb ik het nog nooit gegeten en eigenlijk ook nooit de behoefte gevoeld het te proeven. Het valt voor mij een beetje in de categorie balkenbrij, prairie oysters en aanverwanten

Onze slager doet in november wel een aantal slachtvisites hier in het dorp waarbij een (van tevoren geslacht) varken aan de ladder hangt en versneden wordt zodat belangstellenden kunnen zien hoe dat gaat. Ik weet dat hierbij wel (bak)bloedworst en bakleverworst gemaakt en gegeten wordt. Ik denk dat hij tegen meerprijs dus wel (bak)bloedworst kan maken als we het zouden vragen We moeten morgen een lijstje inleveren met wat we van het varken gesneden willen hebben, en we laten ook net als jij een stuk ham zouten, drogen en roken voor op brood. Verder willen we een aantal braadworstjes, rookworsten, snertpakketten, kinnebakspek, speklappen, karbonade's, schnitzels en dergelijke

Een nieuwe dag, een nieuwe update! Anders zou dit topic straks een hele pagina zonder foto's en filmpjes hebben en dat kan natuurlijk niet

Vanochtend om 6 uur opgestaan en als eerste gauw de biggetjes gecontroleerd. Gelukkig waren ze er alle 7 nog en deden ze het uitstekend! Ze kiezen er wel steeds voor om tegen Pim aan te slapen in plaats van in de lekkere zachte warme mand onder de lamp. Als we ze daar 's avonds in leggen blijven ze misschien twee minuutjes zitten maar gaan ze daarna snel terug naar Pim. Een gevaarlijke gewoonte voor kleine biggetjes, ik ben dan ook steeds zenuwachtig dat ze er nog één of twee plet. Gelukkig worden de biggetjes elk uur sterker en na 48 uur is het risico sterk verminderd. Nog even volhouden dus! Zo lagen ze vanochtend tegen Pim aan gedrukt te slapen:



Toen ik een paar stukjes cake (uit de diepvries die leeg moet) naar Pim gooide werden de biggetjes wakker en even later ging Pim wat verliggen zodat ze konden ontbijten (filmpje):


De reden dat ik zo vroeg op moest staan was om te helpen met Penny inladen. Het karretje hadden we gisteravond al voor het hek van de wei geplaatst en voorzien van een laag stro.


Penny vond het wel wat vroeg om al wakker te worden maar keek vriendelijk belangstellend naar wat er allemaal gebeurde toen we het karretje open klapten en haar riepen.


Ik speelde de rol van Judas door Penny te lokken met stukjes cake en overgebleven aardappeltjes van gisteren. Het werkte moeiteloos en ze liep zonder enige stress en zonder aangespoord te hoeven worden uit zichzelf het karretje in.






Ik voel me er altijd best kut onder en vind het naar om te doen, het voelt alsof je het dier verraad door het te lokken en aaien terwijl je weet dat het naar de slacht gaat. Maar liever dat ze zonder angst en met lekkere hapjes hun dood tegemoet gaan dan dat ze onder de stress een trailer in geschopt of geslagen moeten worden. Wat wel vervelend is, is het slachtblikje dat in het oor geknipt moet worden voor transport. Dat doet pijn en veroorzaakt stress, maar is helaas verplicht. Hieronder is de tang te zien waarmee dat gebeurd, de eerste keer trok Pen haar hoofd weg en schoot het blikje los, het tweede blikje bleef wel hangen (maar niet helemaal zoals het hoort te zitten). Op de tweede foto is dat te zien en ook dat ze bloed waar het eerste blikje uit haar oor is gevallen.





Vlak na de foto's is Penny afgeleverd bij de slager om in een tamelijk ruim hok (zo'n 5x4m) naast een te slachten koe te wachten op de keuring. Ondertussen zal ze waarschijnlijk al geslacht zijn. Vanavond moeten we er nog even heen om het lijstje met wat we willen hebben af te leveren en kunnen we een foto te nemen van het vlees.

Ik heb ook even wat foto's gemaakt van de kippen en kuikens zodat te zien is hoe ze groeien en hoe de plofkippen zich ontwikkelen ten opzichte van de andere kuikens.

Dit zijn al onze volwassen kippen en de haan aan het ontbijt, minus de twee kloeken met hun kuikentjes. We hebben verschillende rassen, de haan helemaal vooraan en de twee hennetjes naast hem zijn Araucana's. De zwarte kip met grote rode kam is een Poule de Bresse, de bruine links voor is een New Hampshire en de donkergrijze met witte kraag en lange staart rechts achterin is een zilver Breakel. De rest zijn kruisingen van deze rassen met (onder andere) een beetje Wyandotte er bij door.


De kuikentjes groeien ondertussen als kool, over een paar weken gaan ze bij de volwassen kippen in. De kuikens van kip1 zijn inmiddels bijna 3 weken oud en hebben al grotendeels echte veren:


De plofkuikentjes en hun twee adoptiebrusjes zijn bijna twee weken oud. Naarmate ze ouder worden, wordt het verschil in formaat en type steeds beter te zien. Ze gedragen zich wel als gewone kuikens, het is een fabeltje dat ze niet zouden kunnen scharrelen of alleen kippenvoer uit een bakje zouden kunnen eten. Ze lopen rond in het weitje en rennen heel hard naar de kloek toe als zij ze roept omdat ze iets te eten voor ze heeft. Ook zie je ze regelmatig een sprintje trekken achter een vliegje of torretje aan. Naarmate ze straks groter worden wordt dit wel minder, totdat ze op een gegeven moment alleen nog bewegen als het noodzakelijk is; bijvoorbeeld om bij het voer te komen. Dan weet je dat het tijd is om ze te slachten, stel je dat uit dan krijgen ze namelijk doorligplekken en andere nare dingen. Echt lang leven doen ze niet, maar voor zover ik het kan inschatten wel tamelijk gelukkig.

Hier met kip2 bij een beetje voer dat ik gestrooid had:


En naast een normaal broertje:


En bewijs dat ze scharrelen, zie die moddervoetjes!


Ik heb er zelfs nog een filmpje van kunnen maken, één van de bruine kuikentjes nam een zandbad en een plofkipje was er vlak bij aan het scharrelen (in de eerste paar seconden van het filmpje):

quote:

Op maandag 7 mei 2012 12:12 schreef tombolafan het volgende:
Wat een droppies die biggetjes En ik moest ook wel even slikken bij het weggaan van Penny
Is het moeilijker een varken (dat luistert enzo) te laten slachten dan een kip?

Ja, ik moest zelf ook wel even slikken, ook wel twee keer .... Vooral na het nemen van die laatste foto waar ze me aankeek met zo'n 'wat gaan we nou doen?' blik in haar oogjes. Ik ben dan ook zelf niet mee geweest bij het afleveren aan de slager. Ik vind het best moeilijk om haar te laten slachten, ik heb haar natuurlijk geaaid, gevoerd, geknuffeld en leren luisteren sinds we haar hadden. De kippen heb ik minder mee, ik vind ze ook leuk, ken ze allemaal en sommigen eten uit de hand maar ik heb er minder een band mee. De konijntjes zitten weer zo'n beetje tussen de kippen en varkens in gevoelsmatig. Het hangt voor mij een beetje samen met hoe goed ze luisteren en hoe ze op mij reageren e.d. de varkens lijken wat dat betreft wel een beetje op honden, meer dan de konijnen en veel meer dan de kippen.

Het is natuurlijk hypocriet om het van sommige dieren wel erg te vinden en van anderen niet of minder, maar het is denk ik ook wel menselijk. En ik denk ook dat het niet verkeerd is om verdriet te voelen omdat we haar laten slachten, zodra je niets voelt bij de dood van een (huis)dier zou ik me zorgen gaan maken. Maar ja, we hebben van tevoren toen we varkens (en kippen, en konijnen) namen besloten waar ze voor zijn en wat er mee gaat gebeuren. Sommigen blijven langer en anderen korter, sommigen (bv. sommige hennen en konijnen) sterven op een gegeven moment een natuurlijke dood maar ze zijn in principe toch ook om op te eten. We kunnen het ons niet veroorloven qua ruimte en geld om een varken aan te houden wat misschien nog wel 15 jaar kan leven maar mank loopt en hierdoor geen biggen kan krijgen. Dan is de slacht een logisch gevolg. Wel moeilijk, maar toch... Het zou misschien makkelijker zijn als ik minder met de dieren bezig zou zijn en ze niet zou aaien en zo maar dat vind ik toch ook geen optie.

edit: @ dolfina-chica: ja, ik liep net al langs het weiland toen ik gras plukte voor de cavia's, konijnen en Pim en dan is het toch wel erg leeg. Normaal kwam er altijd een varken aanstormen als ze me zag lopen maar nu niet... Deze week wordt het weiland als het goed is helemaal omgeploegd, glad gemaakt en weer ingezaaid zodat de schapen en geiten daar als het nieuwe gras doorkomt heen kunnen verhuizen. Tegen die tijd zal Pim met haar biggetjes in de kleine wei gaan waar nu nog de schapen en geiten zitten en dan is het weer wat minder stil.

Wat er verder met Pim gaat gebeuren weten we nog niet zeker. Als het aan mij ligt houden we haar en een paar (2 of 3) geltjes aan. Twee geltjes kunnen we dan laten slachten in november/december voor onszelf en voor een aantal familieleden en kennissen, en eentje kan bij Pim blijven als gezelschap. Pim kan dan weer gedekt of geïnsemineerd worden in december en als ze bevalt kunnen we de laatste gelt laten slachten en weer van voor af aan beginnen. Na een paar jaar zal ze waarschijnlijk wat te oud worden om nog een goede moeder te zijn en dan zou ze geslacht moeten worden en kunnen we misschien één van haar biggen laten dekken. Maar het ligt er een beetje aan hoe ze het verder doet als moeder, als ze de overgebleven biggen allemaal gezond groot krijgt is dat een goed teken. Ligt ze er nog meer dood of gaat er iets anders mis dan is ze misschien toch niet geschikt als moeder. Ook ligt het aan het geld, varkens vernielen vrij veel (zoals de wei die nu ingezaaid moet worden á ¤350,-) en kosten verder natuurlijk ook veel geld in onderhoud zoals voer en stro. En we moeten ook uit zien te vinden of we deze biggen wel voor een fatsoenlijke prijs kunnen verkopen t.z.t. Winst maken we n.a.w. sowieso niet op de biggetjes, maar als we (te veel) verlies maken doen we het waarschijnlijk niet nog eens en dan zal Pim ook worden geslacht. Maar dat hoop ik niet natuurlijk

[ Bericht 13% gewijzigd door Miss_Isis op 07-05-2012 13:13:34 ]

quote:

Op maandag 7 mei 2012 13:19 schreef tombolafan het volgende:
Pffff ik snap dat het moeilijk is en ik hoop ook dat Pim een goede moeder is zodat ze lang mag genieten van een leven bij jullie

Ik had gemist dat Penny mank was! Wanneer moeten de biggen gecastreerd worden (als je dat gaat laten doen)? Doen ze dat nog steeds onverdoofd? Ik heb wel eens gezien hoe ze die ijzerinjecties geven als ze nog zo klein zijn, daar kon ik toen al om janken (in my defense; ik was 12 )

Ja, Penny liep al heel lang stram met vooral haar rechter voorpoot, we hebben de DA daar al eens voor op bezoek gehad maar er zat geen ontsteking o.i.d. en er hoefde/kon niets aan gedaan te worden zolang ze nog wel op de poot liep. Het werd alleen steeds erger, met name 's ochtends kon ze lastig opstaan, liep ze erg moeilijk en gleed ze soms uit met die poot. In de loop van de dag werd het dan beter en rende ze ook gewoon naar mij toe als ze bv geroepen werd, maar als ze langzaam liep was het duidelijk dat ze behoorlijk trok met die poot. Ze zou er naar alle waarschijnlijkheid meer last van krijgen als ze zwaarder zou worden zoals bij een dracht. Ook geeft een manke zeug meer kans op het doodliggen van biggen omdat ze niet zo snel overeind kan komen als ze een big dreigt te pletten. Daarnaast moet je je natuurlijk ook afvragen of je een zeug met zo'n afwijking wel moet gebruiken voor de fok.

Onverdoofd castreren mag niet meer in NL, maar ik neig steeds meer naar überhaupt niet laten castreren van de beertjes. In de bioindustrie castreren ze vaak met 3 dagen omdat de eerste week de varkenshouder het nog zelf mag doen. Daarna gebeurd het door een DA en tot 8 weken leeftijd mag dat met een licht roesje en lokale verdoving (dmv injectie). Als een big ouder dan 8 weken is moet het onder volledige narcose, en dat brengt weer andere risico's met zich mee omdat varkens daar niet zo goed tegen kunnen. Ik denk dat wij het maar af moeten laten hangen van wat potentiële kopers willen; als die een intacte beer willen laten we ze niet castreren. Willen ze per se een borgje (= gecastreerd beertje) dan moeten ze maar een aanbetaling doen en laten wij ze wel helpen door de DA voor ze met 8 weken naar hun nieuwe huis gaan. Krijgen we geen kopers dan kunnen we ze ook altijd nog zelf houden en slachten in november of december.

De voornaamste reden om wel te castreren is de angst voor 'berengeur' in het vlees: een enorme stank die bij iets van 1 op de 100 beren voorkomt. Ook worden intacte beertjes minder dik dan borgen, er gaat meer energie in de ontwikkeling van spieren en andere typisch mannelijke eigenschappen zitten dan in het vlees en de vetlaag. En het laatste voordeel is dat borgen makkelijker samen gehouden kunnen worden, geslachtsrijpe beren kunnen namelijk nog wel eens knokken met alle nadelen van dien. De meeste argumenten vind ik echter niet zo van toepassing op onze situatie, de beertjes zouden toch geslacht worden voor ze volwassen zijn en berengeur is zo zeldzaam dat ik denk dat we geen risico lopen. De eigenaar van de boerderij waar Penny en Pim gekocht zijn ('de Walnoot en de Wilg') vertelde dat hij met alle slachtingen in alle jaren maar één keer last had van berengeur. Daarom castreren zij ook niet.

Ik heb trouwens nog nooit live gezien hoe ijzerinjecties gegeven worden dus ik ben benieuwd! Maar wij teuten wat meer met de biggetjes dus het zal er wel wat gemoedelijker aan toe gaan gok ik Ik zal wel een paar foto's maken straks. _{Gelukkig kunnen de biggen nog niet zo hard schreeuwen, dat scheelt}

quote:

Op maandag 7 mei 2012 13:52 schreef dolfina-chica het volgende:
Ik zou inderdaad net gaan vragen:
Waarom is de keuze gevallen op Pim om die te bezwangeren... Ik wist ook niet dat Penny mank liep..
Ik riep heel stoer in het eerste deel, dit wil ik ook gaan doen... eigen vlees enzo.. maar als ik zo kijk naar die foto van Penny... en jouw verhaal..

Knap dat je het kan, ik geloof niet dat ik het kan.

We hebben Pim inderdaad laten bezwangeren omdat Penny moeilijk liep, maar ook omdat Pim heel duidelijk laat merken als ze berig (=vruchtbaar) is. Dat maakt het goede moment om te laten dekken makkelijker te bepalen. We hadden Penny graag laten insemineren door een Berkshire beer maar dat liep vertraging op omdat dat geïmporteerd moet worden en Penny niet zo'n duidelijke cyclus had. Op het moment dat we het een beetje voor elkaar hadden bleek Penny toch te mank om mee te fokken.

En wat betreft het kunnen of niet kunnen; het is ook een kwestie van doen. Als je het vaker doet raak je er meer aan gewend (al blijft het wel moeilijk, in ieder geval voor mij). Wat ook helpt is het doel voor ogen te houden: gezond en gelukkig vlees. Als je een karbonade wilt eten zal er toch een varken dood moeten. Voor die varkens is het net zo zielig, al komt dat niet zo dichtbij. En je kan klein beginnen met kippen of zo, dat is ook makkelijker

Pff, excuus voor de lap tekst hier boven, ik praat (schrijf) te veel

Terwijl ik het epistel hierboven schreef kwam de DA langs voor de ijzerinjectie, en gelukkig was het niet zo naar dat ik moest huilen De biggetjes wel, helaas. Ze konden al een stuk harder schreeuwen dan ik had gedacht en Pim was not amused. Maar ja, het is toch wel belangrijk omdat ze anders bloedarmoede kunnen krijgen.

Foto's van het hele gebeuren, toen we binnen kwamen waren de biggetjes nog vrolijk bij mama aan het rondscharrelen:


Maar toen kwam de dokter met zijn injectienaald:


En gebeurden er Hele Nare Dingen...




Gelukkig was het vrij snel over en kon iedereen weer aanschuiven aan de melkbar, en kwam het toch nog goed :


edit @ tombo: uit angst voor berengeur zijn in de bioindustrie in het verleden de beertjes altijd (onverdoofd) gecastreerd. Tegenwoordig moet er verdoofd worden als biggen worden gecastreerd en ik geloof zelfs dat het plan is om uiteindelijk helemaal niet meer te castreren. Dus ik zou zeggen geniet zoveel mogelijk van gecastreerde bioindustriespekjes en rookworst zolang het nog kan

[ Bericht 12% gewijzigd door Miss_Isis op 07-05-2012 15:39:20 ]

quote:

Op maandag 7 mei 2012 18:50 schreef pasopikbijt het volgende:
Och wat zijn die biggetjes toch ongelofelijk schattig. Die staartjes.. En wat ligt Pim ook te genieten van ze zeg! Ze ligt de hele tijd te knorren op dat filmpje

Ik moet zeggen dat ik het toch wel een beetje cru vind, dat gedoe met Penny.. Je schrijft zelf ook al dat je het kut vind. Ik zou het niet kunnen. Of in ieder geval, ik zou het niet kunnen als ik er zo aan gehecht was. Ze heeft een naam, je houdt toch wel van haar enz enz. Ik zou best een varken willen houden om te slachten maar dan zou ik heel erg oppassen, afstandelijk blijven.
Maargoed, je hebt dit natuurlijk super gedaan op deze manier, met zo min mogelijk stress en dat is ook het beste wat je kan doen. Petje af voor dit alles, echt waar!

Ja, Pim ligt de hele dag te knorren en te dutten, er is helemaal niets over van haar gebruikelijke vernielerige zelfje En wat Penny betreft, het is ook wel cru. We hadden gehoopt dat we haar konden houden, het was een heel mooi varken dat vast hele mooie biggetjes had gekregen. Maar helaas was ze toch niet geschikt en tja, haar houden als ze niets 'oplevert' is gewoon te duur. Daar hadden we haar niet voor. Afstandelijk blijven is opzich wel verstandig denk ik, maar ik vind het juist fijn om alle dieren met liefde en aandacht te behandelen. Als ze zich op hun gemak voelen bij mij is het veel makkelijker om ze te verzorgen. Penny bv kon makkelijk worden geborsteld, ingesmeerd met olie voor haar huid en overal aangeraakt ter controle. En bij Pim is het ook heel makkelijk dat ze zo tam is, nu kon ik bij de bevalling gewoon achter haar zitten en haar helpen en kan ik tussen haar en de biggetjes doorlopen en de biggen aanraken, oppakken en controleren zonder dat ze me aanvalt of in de stress schiet. 200 kilo kwade zeug wil je namelijk niet achter je aan hebben

Mijn man en ik zijn vanavond even langs de slager gegaan om het lijstje in te leveren en Penny te bekijken. Ze woog volgens een schatting van de slager zo'n 150-160 kg schoon aan de haak. Ik heb foto's gemaakt voor geïnteresseerden, wel onder de spoiler. _{(geen bloed oid, gewoon een 'bloot' varken in twee helften aan de haak).}

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.