MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
Ondoenlijk natuurlijk, aangezien Jazz dusdanig breed is dat je nooit van een definitieve top 10 kan spreken. Maar desalnietemin wel altijd leuk natuurlijk om hierover na te denken. Heb voor mezelf een tiental platen geselecteerd die ik iemand voor zou schotelen die zich meer in jazz wil verdiepen. Heb dus geprobeerd om er een uitgebalanceerde lijst van te maken, en heb voor mezelf de beperking opgelegt dat het wel "echte" jazz moet zijn (geen jazz funk/rock/house etc. etc. dus).
01. Miles Davis – Kind of Blue (Ik denk dat dit toch de meest bekende instapplaat is voor velen. Mag niet ontbreken.)
02. John Coltrane – A Love Supreme (Meest gewaardeerde plaat onder de al wat meer ervaren jazz liefhebbers? Veel intenser en spiritueler wordt het niet wat mij betreft. Deze plaat gaat door merg en been).
03. Charles Mingus – The Black Saint and the Sinner Lady (ultieme balans tussen traditioneel en wat meer avant-garde jazz. Prachtige instapplaat voor mensen die hun muziek avontuurlijk willen hebben.)
04. Andrew Hill – Point of Departure (Deze vond ik lastig. Als het om klassieke avant garde gaat, zijn ook Ornette Colemann - The Shape of Jazz to Come en Eric Dolpy - Out to Lunch platen die ik zou kunnen kiezen. Deze (met trouwens haast exact dezelfde bezetting als Out to Lunch en ook in dezelfde periode opgenomen) geniet dan echter toch mijn voorkeur)
05. Shelly Mane and his Men – Live at the Blackhawk Vol. 1-5 (Gewoon recht toe recht aan bop, maar door niemand zo wonderschoon en swingend gespeeld als hier. Deze live opname is echt prachtig opgenomen, dus ook de audiofielen komen hier aan hun trekken. Wat mij betreft zelfs een mooiere live opname dan Jazz at the Pawnshop, wat door velen als beste jazz opname ooit wordt gezien.)
06. Bill Evans - Waltz for Debby (De moeder der piano trio's. Wederom ook een prachtige live opname)
07. The Peter Brotzmann Octet – Machine Gun (persoonlijk niet mijn ding, maar ken redelijk wat mensen (voornamelijk uit de metal scene) die door Brotzmann zich in jazz zijn gaan intereseren. De naam Machine Gun geeft je al een hint wat je kan verwachten; extreme freejazz).
08. Adam Lane’s Full Throttle Orchestra – Ashcan Rantings (Wat mij betreft mag ook het heden niet onderbelicht blijven. Deze plaat is een perfect voorbeeld van hoe jazz zich in de afgelopen decenia ontwikkeld heeft. Wat mij betreft is dit de beste jazz plaat van de afgelopen jaren.)
09. Miles Davis – Miles Smiles (Tja, mijn persoonlijke nummer één jazz album, dus die mag ook gewoon niet ontbreken in mijn top 10)
10. Ella Fitzgerald & Louis Armstrong – Ella and Louis (heerlijk nostalgisch album, en het enigste vocale album in mijn lijst.)
01. Miles Davis – Kind of Blue (Ik denk dat dit toch de meest bekende instapplaat is voor velen. Mag niet ontbreken.)
02. John Coltrane – A Love Supreme (Meest gewaardeerde plaat onder de al wat meer ervaren jazz liefhebbers? Veel intenser en spiritueler wordt het niet wat mij betreft. Deze plaat gaat door merg en been).
03. Charles Mingus – The Black Saint and the Sinner Lady (ultieme balans tussen traditioneel en wat meer avant-garde jazz. Prachtige instapplaat voor mensen die hun muziek avontuurlijk willen hebben.)
04. Andrew Hill – Point of Departure (Deze vond ik lastig. Als het om klassieke avant garde gaat, zijn ook Ornette Colemann - The Shape of Jazz to Come en Eric Dolpy - Out to Lunch platen die ik zou kunnen kiezen. Deze (met trouwens haast exact dezelfde bezetting als Out to Lunch en ook in dezelfde periode opgenomen) geniet dan echter toch mijn voorkeur)
05. Shelly Mane and his Men – Live at the Blackhawk Vol. 1-5 (Gewoon recht toe recht aan bop, maar door niemand zo wonderschoon en swingend gespeeld als hier. Deze live opname is echt prachtig opgenomen, dus ook de audiofielen komen hier aan hun trekken. Wat mij betreft zelfs een mooiere live opname dan Jazz at the Pawnshop, wat door velen als beste jazz opname ooit wordt gezien.)
06. Bill Evans - Waltz for Debby (De moeder der piano trio's. Wederom ook een prachtige live opname)
07. The Peter Brotzmann Octet – Machine Gun (persoonlijk niet mijn ding, maar ken redelijk wat mensen (voornamelijk uit de metal scene) die door Brotzmann zich in jazz zijn gaan intereseren. De naam Machine Gun geeft je al een hint wat je kan verwachten; extreme freejazz).
08. Adam Lane’s Full Throttle Orchestra – Ashcan Rantings (Wat mij betreft mag ook het heden niet onderbelicht blijven. Deze plaat is een perfect voorbeeld van hoe jazz zich in de afgelopen decenia ontwikkeld heeft. Wat mij betreft is dit de beste jazz plaat van de afgelopen jaren.)
09. Miles Davis – Miles Smiles (Tja, mijn persoonlijke nummer één jazz album, dus die mag ook gewoon niet ontbreken in mijn top 10)
10. Ella Fitzgerald & Louis Armstrong – Ella and Louis (heerlijk nostalgisch album, en het enigste vocale album in mijn lijst.)
Als we de regels van Norrage volgen ga ik het nu al moeilijk vinden er twee uit te halen.
"If you want to present to be different from the past, study the past." - Spinoza
Wat zijn mijn regels?quote:Op vrijdag 18 mei 2012 21:05 schreef Os__ het volgende:
Als we de regels van Norrage volgen ga ik het nu al moeilijk vinden er twee uit te halen.
meer dan "elke (beginnend) jazz liefhebber moet dit hebben geluisterd" is het niet 
"Some guys they just give up living and start dying little by little piece by piece"
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
2 erin, 2 eruit regels.
"If you want to present to be different from the past, study the past." - Spinoza
Kun je dan misschien niet beter het per decennium doen? Als je met albums gaat werken, sneeuwt het werk voor de jaren vijftig onder. Jazzalbums is prima natuurlijk, maar het is toch ook wel aardig om wat namen mee te geven van daarvoor.
Bijvoorbeeld zo:
30's: Duke Ellington, Louis Armstrong, Count Basie, Art Tatum, Django Reinhardt, Benny Goodman
40's: Charlie Parker, Dizzy Gillespie, Charlie Christian, Thelonious Monk
Bovenstaand is arbitrair, gewoon om maar even een paar namen te noemen. Nu zijn muzikanten ook niet in tijd af te bakenen, maar meer om mensen een idee te geven. Als iemand zich in jazz wil verdiepen, lijkt het me niet onverstandig om ook eens de early jazz, swing en bebop erbij te pakken.
[ Bericht 6% gewijzigd door Maxerazzi op 18-05-2012 21:45:35 ]
Bijvoorbeeld zo:
30's: Duke Ellington, Louis Armstrong, Count Basie, Art Tatum, Django Reinhardt, Benny Goodman
40's: Charlie Parker, Dizzy Gillespie, Charlie Christian, Thelonious Monk
Bovenstaand is arbitrair, gewoon om maar even een paar namen te noemen. Nu zijn muzikanten ook niet in tijd af te bakenen, maar meer om mensen een idee te geven. Als iemand zich in jazz wil verdiepen, lijkt het me niet onverstandig om ook eens de early jazz, swing en bebop erbij te pakken.
[ Bericht 6% gewijzigd door Maxerazzi op 18-05-2012 21:45:35 ]
Oh haha, dat was dan ook meer een grapquote:Op vrijdag 18 mei 2012 21:14 schreef Norrage het volgende:
[..]
Wat zijn mijn regels?
Per decennium is ook wel een goede, zeker omdat de jazz dan ook wel redelijk bepaald is
"Some guys they just give up living and start dying little by little piece by piece"
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
Ik vind artiesten zo moeilijk. Neem een naam zoals Coltrane of Davis (wel extreme voorbeelden). De muziek is zo ontzettend divers dat een naam niet zoveel meer zegt over de muziek.
"If you want to present to be different from the past, study the past." - Spinoza
Ik heb het qua namen ook alleen over de periode voor de jaren vijftig. Daarna kunnen inderdaad gewoon albums worden gebruikt.quote:
Ik vind artiesten zo moeilijk. Neem een naam zoals Coltrane of Davis (wel extreme voorbeelden). De muziek is zo ontzettend divers dat een naam niet zoveel meer zegt over de muziek.
Sowieso Jelly Roll Morton voor de jaren 20.quote:
[..]
Ik heb het qua namen ook alleen over de periode voor de jaren vijftig. Daarna kunnen inderdaad gewoon albums worden gebruikt.
Eeuwig jammer dat er nooit opnames genomen zijn van Buddy Bolden.
Voor de jaren '50 zijn namen dan misschien wel een stuk handiger ja.
Enige die ik echt miste waren Coleman Hawkins en Lester Young.
"If you want to present to be different from the past, study the past." - Spinoza
Het waren ook maar even een paar namen. Jelly Roll Morton, Coleman Hawkins en Lester Young horen er inderdaad ook standaard in te zitten.quote:
[..]
Sowieso Jelly Roll Morton voor de jaren 20.
Eeuwig jammer dat er nooit opnames genomen zijn van Buddy Bolden.
Voor de jaren '50 zijn namen dan misschien wel een stuk handiger ja.
Enige die ik echt miste waren Coleman Hawkins en Lester Young.
Dan mag deze er bij voor de jaren tien:
Ik postte net een beetje vanaf mijn iphone reacties, maar nu even de reactie dat dit lijstje wel heel mooi en goed en terecht is en zoquote:
Ondoenlijk natuurlijk, aangezien Jazz dusdanig breed is dat je nooit van een definitieve top 10 kan spreken. Maar desalnietemin wel altijd leuk natuurlijk om hierover na te denken. Heb voor mezelf een tiental platen geselecteerd die ik iemand voor zou schotelen die zich meer in jazz wil verdiepen. Heb dus geprobeerd om er een uitgebalanceerde lijst van te maken, en heb voor mezelf de beperking opgelegt dat het wel "echte" jazz moet zijn (geen jazz funk/rock/house etc. etc. dus).
01. Miles Davis – Kind of Blue (Ik denk dat dit toch de meest bekende instapplaat is voor velen. Mag niet ontbreken.)
02. John Coltrane – A Love Supreme (Meest gewaardeerde plaat onder de al wat meer ervaren jazz liefhebbers? Veel intenser en spiritueler wordt het niet wat mij betreft. Deze plaat gaat door merg en been).
03. Charles Mingus – The Black Saint and the Sinner Lady (ultieme balans tussen traditioneel en wat meer avant-garde jazz. Prachtige instapplaat voor mensen die hun muziek avontuurlijk willen hebben.)
04. Andrew Hill – Point of Departure (Deze vond ik lastig. Als het om klassieke avant garde gaat, zijn ook Ornette Colemann - The Shape of Jazz to Come en Eric Dolpy - Out to Lunch platen die ik zou kunnen kiezen. Deze (met trouwens haast exact dezelfde bezetting als Out to Lunch en ook in dezelfde periode opgenomen) geniet dan echter toch mijn voorkeur)
05. Shelly Mane and his Men – Live at the Blackhawk Vol. 1-5 (Gewoon recht toe recht aan bop, maar door niemand zo wonderschoon en swingend gespeeld als hier. Deze live opname is echt prachtig opgenomen, dus ook de audiofielen komen hier aan hun trekken. Wat mij betreft zelfs een mooiere live opname dan Jazz at the Pawnshop, wat door velen als beste jazz opname ooit wordt gezien.)
06. Bill Evans - Waltz for Debby (De moeder der piano trio's. Wederom ook een prachtige live opname)
07. The Peter Brotzmann Octet – Machine Gun (persoonlijk niet mijn ding, maar ken redelijk wat mensen (voornamelijk uit de metal scene) die door Brotzmann zich in jazz zijn gaan intereseren. De naam Machine Gun geeft je al een hint wat je kan verwachten; extreme freejazz).
08. Adam Lane’s Full Throttle Orchestra – Ashcan Rantings (Wat mij betreft mag ook het heden niet onderbelicht blijven. Deze plaat is een perfect voorbeeld van hoe jazz zich in de afgelopen decenia ontwikkeld heeft. Wat mij betreft is dit de beste jazz plaat van de afgelopen jaren.)
09. Miles Davis – Miles Smiles (Tja, mijn persoonlijke nummer één jazz album, dus die mag ook gewoon niet ontbreken in mijn top 10)
10. Ella Fitzgerald & Louis Armstrong – Ella and Louis (heerlijk nostalgisch album, en het enigste vocale album in mijn lijst.)
En de lijstjes kunnen echt enorm breed zijn, maar dat is denk ik ook een beetje de uitdaging. Welke mag je nou echt niet missen? Dan zijn denk ik Kind of Blue, A Love Supreme en Black Saint absoluut duidelijk, maar daarbuiten is het denk ik wel een beetje onbepaald en smaak bepaald. Dus, lijkt me een leuke uitdaging
Wat mij betreft (uit jouw lijstje) is voor Bill Evans nog wel een duidelijke kracht...en verder...tsja, Louis Armstrong, Chet Baker, Charlie Parker....dit soort mannen moeten er wel in ja
Ik ga eens over mijn eigen lijstje nadenken
"Some guys they just give up living and start dying little by little piece by piece"
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
Vanuit mij zou het instaplijstje als volgt zijn:
1920: Jelly Roll Morton
1930: Duke Ellington, Louis Armstrong, Count Basie, Art Tatum, Django Reinhardt, Benny Goodman, Coleman Hawkins, Lester Young, The Ramblers (voor het Nederlandse tintje)
1940: Charlie Parker, Dizzy Gillespie, Charlie Christian, Thelonious Monk
1950: Chet Baker
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Miles Davis - Kind of Blue (1959)
Ornette Coleman - The Shape of Jazz To Come (1959)
Wes Montgomery - The Incredible Jazz Guitar of Wes Montgomery (1960)
Bill Evans Trio - Sunday At the Village Vanguard (1961)
Stan Getz & Joao Gilberto - Getz/Gilberto (1963)
Charles Mingus - The Black Saint & the Sinner Lady (1963)
Eric Dolphy - Out To Lunch (1964)
John Coltrane - A Love Supreme (1965)
Herbie Hancock - Head Hunters (1973)
Keith Jarrett - The Köln Concert (1975)
Het zijn toch de standaardnamen.
1920: Jelly Roll Morton
1930: Duke Ellington, Louis Armstrong, Count Basie, Art Tatum, Django Reinhardt, Benny Goodman, Coleman Hawkins, Lester Young, The Ramblers (voor het Nederlandse tintje)
1940: Charlie Parker, Dizzy Gillespie, Charlie Christian, Thelonious Monk
1950: Chet Baker
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Miles Davis - Kind of Blue (1959)
Ornette Coleman - The Shape of Jazz To Come (1959)
Wes Montgomery - The Incredible Jazz Guitar of Wes Montgomery (1960)
Bill Evans Trio - Sunday At the Village Vanguard (1961)
Stan Getz & Joao Gilberto - Getz/Gilberto (1963)
Charles Mingus - The Black Saint & the Sinner Lady (1963)
Eric Dolphy - Out To Lunch (1964)
John Coltrane - A Love Supreme (1965)
Herbie Hancock - Head Hunters (1973)
Keith Jarrett - The Köln Concert (1975)
Het zijn toch de standaardnamen.
Goed lijstje. Je noemt daar wel echt de klassiekers. Alhoewel het wel nog interessant om per artiest te kijken wat het beste is. Want met Bill Evans en Herbie Hancock zou ik wel andere albums kiezenquote:
Vanuit mij zou het instaplijstje als volgt zijn:
1920: Jelly Roll Morton
1930: Duke Ellington, Louis Armstrong, Count Basie, Art Tatum, Django Reinhardt, Benny Goodman, Coleman Hawkins, Lester Young, The Ramblers (voor het Nederlandse tintje)
1940: Charlie Parker, Dizzy Gillespie, Charlie Christian, Thelonious Monk
1950: Chet Baker
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Miles Davis - Kind of Blue (1959)
Ornette Coleman - The Shape of Jazz To Come (1959)
Wes Montgomery - The Incredible Jazz Guitar of Wes Montgomery (1960)
Bill Evans Trio - Sunday At the Village Vanguard (1961)
Stan Getz & Joao Gilberto - Getz/Gilberto (1963)
Charles Mingus - The Black Saint & the Sinner Lady (1963)
Eric Dolphy - Out To Lunch (1964)
John Coltrane - A Love Supreme (1965)
Herbie Hancock - Head Hunters (1973)
Keith Jarrett - The Köln Concert (1975)
Het zijn toch de standaardnamen.
(alhoewel Head Hunters zeker doorbrekender is dan bijvoorbeeld Empyrean Isles)Maar op zich kan ik me ook wel redelijk vinden in het OP plaatje, dus. Het is spannender om te kijken naar wat "apartere" jazz-platen. Misschien ook eens kijken wat nou de echte platen zijn die de moeite zijn vanaf de "genre-change" die Bitches Brew inzette. Over die oude platen denk ik dat we vrij snel uitgepraat zijn. Maar vanaf pak hem beet 1970 wordt het wel echt interessant
"Some guys they just give up living and start dying little by little piece by piece"
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
john zorn...book of angels 10. Doe me een plezier en neem die in ieder geval op.
= there is a light that never goes out =
Waarom die en niet een andere van john Zorn??quote:
john zorn...book of angels 10. Doe me een plezier en neem die in ieder geval op.
"Some guys they just give up living and start dying little by little piece by piece"
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
Eén van zijn meest toegankelijke platen en daarom een mooie introductie denk ik.
= there is a light that never goes out =
Je kan ook meteen Kristallnacht opzetten.
Ik heb zelf Naked City van John Zorn. Wel erg veel laboratorium-gefreak, vind ik, ik krijg er een beetje hetzelfde gevoel bij als bij Frank Zappa, ik mis oprechtheid in de muziek, het is een eenzaam wedstrijdje hoeveel-stijlen-kan-ik-tegelijk-bespelen. Dan luister ik liever naar Live in Sevilla 2000 van Masada.
Ik heb zelf Naked City van John Zorn. Wel erg veel laboratorium-gefreak, vind ik, ik krijg er een beetje hetzelfde gevoel bij als bij Frank Zappa, ik mis oprechtheid in de muziek, het is een eenzaam wedstrijdje hoeveel-stijlen-kan-ik-tegelijk-bespelen. Dan luister ik liever naar Live in Sevilla 2000 van Masada.
He's simple, he's dumb, he's the pilot.
Tsja na mijn Coltrane opmerkingen vorige week, zal ik maar niet aan mijn John Zorn mening beginnen 
"Some guys they just give up living and start dying little by little piece by piece"
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
Daarmee doe je Zorn (en al helemaal Zappa) te kort. Ken je Bar Kokhba van John Zorn?quote:Op zaterdag 19 mei 2012 11:05 schreef Ringo het volgende:
Je kan ook meteen Kristallnacht opzetten.
Ik heb zelf Naked City van John Zorn. Wel erg veel laboratorium-gefreak, vind ik, ik krijg er een beetje hetzelfde gevoel bij als bij Frank Zappa, ik mis oprechtheid in de muziek, het is een eenzaam wedstrijdje hoeveel-stijlen-kan-ik-tegelijk-bespelen. Dan luister ik liever naar Live in Sevilla 2000 van Masada.
Als ik, als absoluut geen Zorn liefhebber, een album van hem zou uitkiezen zou ik voor de Big Gundown gaan...(niet voor de lijst van essentiele jazzalbums, maar van het werk van Zorn dat ik leuk vind )
)
"Some guys they just give up living and start dying little by little piece by piece"
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
Dat is zijn Masada-project, toch? Erg mooie muziek, die wel. Ik heb Live in Sevilla 2000. Kippenvel.quote:
[..]
Daarmee doe je Zorn (en al helemaal Zappa) te kort. Ken je Bar Kokhba van John Zorn?
Ik geloof graag dat het me niet lukt om namen als Zappa of Zorn in vier regels weg te zetten. Maar ik vind sommige muziek van hen te bedacht, vorm om de vorm, teveel hoofd en te weinig hart.
He's simple, he's dumb, he's the pilot.
Hé, dat is altijd precies mijn omschrijving van Joe Satriani.quote:Op zaterdag 19 mei 2012 13:31 schreef Ringo het volgende:
[..]
Dat is zijn Masada-project, toch? Erg mooie muziek, die wel. Ik heb Live in Sevilla 2000. Kippenvel.
Ik geloof graag dat het me niet lukt om namen als Zappa of Zorn in vier regels weg te zetten. Maar ik vind sommige muziek van hen te bedacht, vorm om de vorm, teveel hoofd en te weinig hart.
Om het op jazz te houden:
Had 'm weer eens opstaan vanochtend, die mag toch stiekem ook niet ontbreken bij het ontdekken van jazz.
