Promoveren #8: Open Access Publibicaties en andere dure dingen

Ik "hop" al jaren rond, en vind het ontzettend leuk, maar nu ik een serieuze relatie heb, begint het "two body problem" echt een probleem te worden. Maar goed, gelukkig zit zij ook in de wetenschap en is ook vrij flexibel. Maar voor haar speelt het probleem wat ik dat Guardian artikel wordt gezegd wel en zij wil ook niet in de wetenschap blijven. Alleen in een post-doc de "makkelijkste" manier om hier een baan te vinden waarvoor zij in aanmerking komt.

Maar ik vind het ook moeilijk wbt baanzekerheid. Ik wil toch eigenlijk wel binnen een paar jaar ergens settlen, trouwen, kinderen, maar ik weet niet wanneer dat mogelijk is. Daarnaast ben ik van mezelf toch best ambitieus geworden en dat maakt het nog iets moeilijker (ik zou bv niet snel bij een kleine/onbekende Britse Uni aan de slag gaan).

Verder ben ik het wel eens met wat er hierboven is gezegd! En ik zou momenteel geen andere baan willen. Promoveren was ook geweldig, en werken in de wetenschap ook. Ik vond het ontzettend gaaf om te leren om onafhankelijk onderzoek te doen, veel te kunnen reizen. Ik hield er ook een prima sociaal leven op na, met een degelijk inkomen. Maar je moet er wel de juiste motivatie voor hebben.

quote:

Op dinsdag 5 juni 2012 12:35 schreef speknek het volgende:

[..]

Ja maar op het UMC heb je gewoon een baan met baanzekerheid. Een MC is anders, want ze verdienen geld en als arts ben je dan ook een werknemer die daar aan bijdraagt. Je hoeft niet elke twee jaar een nieuw contract bij elkaar te bedelen of gedwongen naar het buitenland gaan omdat hier de subsidiekraan weer eens dichtgedraaid wordt. Veel vrouwen kunnen daar niet mee omgaan en geef ze eens ongelijk als je kinderen wil. Relevant stuk:

[..]

Guardian

Ik snap het wel. Ik heb nu weer een leuke baan etc., tenure track zelfs, maar het blijft knagen.

Mooi artikel Vooral dat stuk over wat je op moet offeren als vrouw, daar kan ik me wel in vinden. Ik geloof best dat je als vrouw een leuke baan kan combineren met een gezin.
Maar fulltime (plus het restje!) werken in zo'n competitief veld waarbij je thuis altijd nog wel 'even wat door moet nemen of voor moet bereiden' en dan ook nog écht tijd overhebben voor je man en kinderen lijkt mij toch wel te mooi om waard te zijn.

quote:

Op dinsdag 5 juni 2012 12:29 schreef RobertoCarlos het volgende:

[..]

Heb je zo voldoende antwoord op jouw vragen?

Ja hoor

quote:

Op dinsdag 5 juni 2012 12:50 schreef Quoi het volgende:
Potverredikkeme, vind ik effkes een geweldige vacature. Ik zou ze bijna opbellen en zeggen: zoek niet verder!!

@Brainteaser: ik sluit me aan bij alle posts hierboven. Toch zou ik, ik weet niet hoe oud je bent, ook denken: 'werken' kan ik altijd nog. Een promotietraject geeft je ook - als het goed is - de vrijheid om je inhoudelijk in een onderwerp te verdiepen en jezelf te ontwikkelen op meerdere vlakken. Ik vermoed dat dat niet meer snel gaat gebeuren.

Ben net 24 geworden, maar ik heb juist het idee dat ze me eerder overal te jong vinden
_{(in het algemeen, niet per se voor een promotieplek)}
Ik kan me zo voorstellen dat een promovendus met wat jaren werkervaring ook wel aantrekkelijk is, in de zin dat het geen net afgestudeerd studentje is die nog even moet wennen dat de wekker elke ochtend gaat Maar dat zal ook per promotieplek/veld verschillen

Of je voor het bedrijfsleven kiest, of voor academia, is een persoonlijke keuze. Ik voel me maatschappelijk betrokken en doe mede onderzoek omdat ik geen loonslaaf by een pharma bedrijf wil zijn. Ik kan er niet achter staan wat pharma's uitspoken, hoewel ik best besef dat zonder pharma er weinig medicijnen zijn en er minder vooruitgang is.

Als verhuizen en reistijden in deze fase een probleem zijn, begin dan in godsnaam niet aan een PhD. De maatschappij investeert in jou als je een PhD doet en zonder speciale motivatie voor de wetenschap is dat zonde van de investering.

quote:

Op dinsdag 5 juni 2012 18:23 schreef Shivo het volgende:
Of je voor het bedrijfsleven kiest, of voor academia, is een persoonlijke keuze. Ik voel me maatschappelijk betrokken en doe mede onderzoek omdat ik geen loonslaaf by een pharma bedrijf wil zijn. Ik kan er niet achter staan wat pharma's uitspoken, hoewel ik best besef dat zonder pharma er weinig medicijnen zijn en er minder vooruitgang is.

Als verhuizen en reistijden in deze fase een probleem zijn, begin dan in godsnaam niet aan een PhD. De maatschappij investeert in jou als je een PhD doet en zonder speciale motivatie voor de wetenschap is dat zonde van de investering.

Probeer even af te komen van het standaardbeeld dat een PhD teert op belastinggeld: bij ons op de afdeling is 85% van alle aio's aangesteld op 3e geldstroom. Het is zo'n cliché beeld terwijl inmiddels binnen sommige onderzoeksrichtingen daar niet zoveel meer van waar is.

BrainTeaser, in welk veld zou je willen promoveren?

Bij ons is het combineren van werk en gezin heel normaal. Ik heb tijdens mijn promotie nota bene twee kinderen gekregen. Dat vergde een hoop planning en ik heb het voor elkaar gekregen om drie jaar data te verzamelen zonder daar vertraging in op te lopen. Maar hey, de reden dat ik een goede promovendus ben is ook de reden dat ik werk en gezin prima kan combineren. Het is mijn promotie, mijn onderzoek, en het werk komt af, hoe dan ook en wanneer dan ook. Maar als het moet komt mijn gezin voor en dat wordt bij ons geaccepteerd.

quote:

Op woensdag 6 juni 2012 14:08 schreef Claudia_x het volgende:
BrainTeaser, in welk veld zou je willen promoveren?

Bij ons is het combineren van werk en gezin heel normaal. Ik heb tijdens mijn promotie nota bene twee kinderen gekregen. Dat vergde een hoop planning en ik heb het voor elkaar gekregen om drie jaar data te verzamelen zonder daar vertraging in op te lopen. Maar hey, de reden dat ik een goede promovendus ben is ook de reden dat ik werk en gezin goed kan combineren. Het is mijn promotie, mijn onderzoek, en het werk komt af, hoe dan ook en wanneer dan ook. Maar als het moet komt mijn gezin altijd voor en dat wordt bij ons geaccepteerd.

Waar is "bij ons"?

Ik heb het idee dat PhD + kinderen nog gaat, maar dat nogal wat invloed heeft op je verdere carriere. Ik zou, als ik tijdens met PhD 2 kinderen zou krijgen, na mijn PhD niet zo snel gaan verhuizen voor een postdoc.

quote:

Op woensdag 6 juni 2012 14:10 schreef sheonlydreams86 het volgende:

[..]

Waar is "bij ons"?

Ik heb het idee dat PhD + kinderen nog gaat, maar dat nogal wat invloed heeft op je verdere carriere. Ik zou, als ik tijdens met PhD 2 kinderen zou krijgen, na mijn PhD niet zo snel gaan verhuizen voor een postdoc.

Ik werk in de onderwijskundige hoek: veel vrouwen, veel aio's die kinderen krijgen, veel hoogleraren met kinderen. Maar ook bij ons zijn bijna alle hoogleraren mannen.

Ik ga na mijn promotie ook niet verhuizen voor een postdocpositie. Nu zeker niet - we hebben net een huis gekocht - en in de toekomst hooguit voor een heel bijzondere baan. Ik ben wel bereid veel te reizen (2,5 uur per dag vind ik prima), maar dan moeten er voldoende thuiswerkmogelijkheden tegenover staan. Ik wil niet het opgroeien van mijn kinderen missen.

Misschien maakt dit me wel een typische vrouw, dat ik mijn carrière ondergeschikt stel aan mijn gezin. Ik vind op dit punt de genderkwestie niet zo interessant. Mijn lief zou precies dezelfde keuze maken, en dat is ook gewoon een persoonlijke keuze. Het moeten dragen en baren van de kinderen vond ik meer als een belasting voelen, een oneerlijke rolverdeling. Maarja, daar moet je als vrouw nu eenmaal mee leven.

Oh, en ik kwam hier kijken omdat ik na de zomervakantie begin met het zoeken naar een baan.

Speknek, waar ben jij terechtgekomen?

Ha claudia, ik vroeg me al af of je nog aan het promoveren was, dacht eigenlijk dat je gestopt zou zijn door je kinderen .

Ben uiteindelijk als post-doc bij de TU Eindhoven gaan werken (in principe 2-2-2, postdoc-ud2-ud1, daarna zou het uhd moeten worden, maar dat moet ik nog maar zien).

Overigens heb ik zelf het idee dat er geen betere fulltime baan is om kinderen te krijgen dan aio. Maar ik ervoer dan ook niets van de werkdruk zoals sommigen het noemen, ik kwam gerust dagenlang niet opdagen, het was gewoon nog half een beetje betaald in je studentenritme zitten. Helaas waren wij allebei niet aan kinderen toe toen we aio waren.

Het is eigenlijk heel gunstig om tijdens je promotie aan kinderen te beginnen. De werkgever krijgt keurig de 4 maanden absentie vergoed en die krijg ik vervolgens achter m'n promotie aan geplakt. In mijn geval komt dat neer op 8 maanden in totaal. En nog een beetje, omdat ik mijn aanstelling al vanaf het begin verlaagd heb van 1.0 naar 0.9 fte (zodat ik nog onderwijstaken ernaast kon doen).

Maar ik merk dat ik er langer uit ben geweest dan die 8 maanden. Zwangerschapskwalen, slapeloze nachten, kolven tussen het werken door - allemaal niet bepaald bevorderlijk voor de academische inspiratie. 't Is ploeteren geweest, en dus niet zo heel ideaal. Het is maar goed dat ik dat tevoren allemaal niet wist.

Wat doe je daar in Eindhoven inhoudelijk? En merk je verschillen in de universiteitscultuur?

quote:

Op woensdag 6 juni 2012 14:40 schreef speknek het volgende:
Overigens heb ik zelf het idee dat er geen betere fulltime baan is om kinderen te krijgen dan aio. Maar ik ervoer dan ook niets van de werkdruk zoals sommigen het noemen, ik kwam gerust dagenlang niet opdagen, het was gewoon nog half een beetje betaald in je studentenritme zitten. Helaas waren wij allebei niet aan kinderen toe toen we aio waren.

Ik vind het eigenlijk ook "ideaal" nu, behalve dat we er idd nog niet aan toe zijn. Wel waarschijnlijk net na mijn PhD, maar veel postdocs vallen dan af (veel gewone banen ook, maar daarvan zit er vaker eentje in de buurt heb ik het idee).

quote:

Op woensdag 6 juni 2012 14:42 schreef Claudia_x het volgende:
Het is eigenlijk heel gunstig om tijdens je promotie aan kinderen te beginnen. De werkgever krijgt keurig de 4 maanden absentie vergoed en die krijg ik vervolgens achter m'n promotie aan geplakt. In mijn geval komt dat neer op 8 maanden in totaal. En nog een beetje, omdat ik mijn aanstelling al vanaf het begin verlaagd heb van 1.0 naar 0.9 fte (zodat ik nog onderwijstaken ernaast kon doen).

Maar ik merk dat ik er langer uit ben geweest dan die 8 maanden. Zwangerschapskwalen, slapeloze nachten, kolven tussen het werken door - allemaal niet bepaald bevorderlijk voor de academische inspiratie. 't Is ploeteren geweest, en dus niet zo heel ideaal. Het is maar goed dat ik dat tevoren allemaal niet wist.

Wat doe je daar in Eindhoven inhoudelijk? En merk je verschillen in de universiteitscultuur?

Op de faculteit waar ik werk is 80% van de phd studenten getrouwd, en heeft 60 procent 1 of meerdere kinderen. Hier wordt het bijna aangemoedigd als zijnde de ideale tijd om kinderen te krijgen.

En er zit een enorme tijd ouderschapsverlof bij, wat ook prettig is.

quote:

Op woensdag 6 juni 2012 15:05 schreef Jagärtrut het volgende:

[..]

Op de faculteit waar ik werk is 80% van de phd studenten getrouwd, en heeft 60 procent 1 of meerdere kinderen. Hier wordt het bijna aangemoedigd als zijnde de ideale tijd om kinderen te krijgen.

En er zit een enorme tijd ouderschapsverlof bij, wat ook prettig is.

Hier kan je volgens mij ook een jaar weg gaan op zwangerschapsverlof. Hier hebben ook al redelijk veel promovendi een of meerdere kinderen, maar het is nog geen 60% volgens mij.

Al moet er worden bij aangetekend dat het later ook problemen geeft, je moet ook tijd vinden om voor je kind(eren) te zorgen. Kinderopvang is hier volgens mij niet heel goed geregeld, het is lastig om een plek voor je kinderen in Kindergarten te krijgen.

quote:

Op woensdag 6 juni 2012 15:15 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

Haha ja mijn promotor raadde het de vrouwlijke phd's ook aan om kinderen te krijgen in het 4de jaar, zodat ze tijdens hun zwangerschap lekker konden schrijven

! Dat soort opmerkingen is heel herkenbaar. Het ontbreekt veel begeleiders aan tact en, nou ja, medemenselijkheid. Veel van mijn collega's redden het bijvoorbeeld niet om binnen hun aanstellingstijd te promoveren. Van hen wordt duidelijk verwacht dat ze een uitkering in ontvangst nemen en in de tussentijd hun proefschrift afschrijven. Een nieuwe baan zoeken is haast not done.

Over kinderopvang gesproken: mijn oudste was ruim 17 maanden oud toen hij een plek had. Als geluk bij een ongeluk is het met de wachtlijsten door het nieuwe overheidsbeleid wel beter geworden.

quote:

Op woensdag 6 juni 2012 09:55 schreef Grumpey het volgende:

[..]

Probeer even af te komen van het standaardbeeld dat een PhD teert op belastinggeld: bij ons op de afdeling is 85% van alle aio's aangesteld op 3e geldstroom. Het is zo'n cliché beeld terwijl inmiddels binnen sommige onderzoeksrichtingen daar niet zoveel meer van waar is.

Waar denk je dat die derde geldstroom vandaan komt? Dat is ook publiek geld.

quote:

Op woensdag 6 juni 2012 14:08 schreef Claudia_x het volgende:
BrainTeaser, in welk veld zou je willen promoveren?

Bij ons is het combineren van werk en gezin heel normaal. Ik heb tijdens mijn promotie nota bene twee kinderen gekregen. Dat vergde een hoop planning en ik heb het voor elkaar gekregen om drie jaar data te verzamelen zonder daar vertraging in op te lopen. Maar hey, de reden dat ik een goede promovendus ben is ook de reden dat ik werk en gezin prima kan combineren. Het is mijn promotie, mijn onderzoek, en het werk komt af, hoe dan ook en wanneer dan ook. Maar als het moet komt mijn gezin voor en dat wordt bij ons geaccepteerd.

Heb Biologische en Cognitieve Psychologie gestudeerd, dus daar wil ik het liefste in verder.

Zoals gezegd ben ik daarmee -volgens mij- vrijwel gebonden aan universiteiten en evt. UMC's (kan zelf niet heel veel toepassingen bedenken in het bedrijfsleven namelijk). Bijkomend probleem is dat er eigenlijk maar 1 of 2 steden met een uni of UMC zijn die te doen zijn qua reistijd, dus heel veel opties heb ik al niet.

Ik geloof ook wel dat het wel te combineren is als je het echt wilt. Maar ik kan de gedachte niet loslaten dat er dan iets moet wijken voor het ander (werk of gezin). En dat ligt niet echt in mijn aard: als ik ergens voor ga wil ik het ook écht goed doen.

Nu "hoef" ik ook niet per se te promoveren, wat mij betreft. Maar ik krijg van alle kanten opmerkingen als: "Ja, als jij al niet gaat promoveren, wie dan nog wel?" of "Nee, als we je hier aannemen, dan heb je binnen een paar weken alsnog een promotieplek gevonden en dan ben je weer weg!"

Laatst bij een 'gewone' baan (moest wel per se iemand van universitair niveau zijn), kreeg ik letterlijk de opmerking: "Tsja, die studieresultaten zijn wel een heel sterk punt, maar ook meteen je grootste zwakte hè?"

Dus ik krijg bijna het idee dat ik wel móet promoveren, want daar gaat iedereen vanuit ofzo...

_{Sorry voor het lange verhaal weer}

Ik vind dat je je iets te eenzijdig richt op hoeveel tijd een promotie op gaat slokken. Lijkt het je leuk om onderzoek te doen? Welke kanten van jezelf kun je ermee ontwikkelen? Zijn er onderwerpen waar je enthousiast van raakt? Lijkt onderwijs geven je leuk? Waar zou je expert in willen worden?

Heb je eigenlijk een idee wat een promotie in je vakgebied inhoudt? Ik had daar een vrij slecht beeld van indertijd.

quote:

Op woensdag 6 juni 2012 17:22 schreef BrainTeaser het volgende:

[..]

Heb Biologische en Cognitieve Psychologie gestudeerd, dus daar wil ik het liefste in verder.

Zoals gezegd ben ik daarmee -volgens mij- vrijwel gebonden aan universiteiten en evt. UMC's (kan zelf niet heel veel toepassingen bedenken in het bedrijfsleven namelijk). Bijkomend probleem is dat er eigenlijk maar 1 of 2 steden met een uni of UMC zijn die te doen zijn qua reistijd, dus heel veel opties heb ik al niet.

Ik geloof ook wel dat het wel te combineren is als je het echt wilt. Maar ik kan de gedachte niet loslaten dat er dan iets moet wijken voor het ander (werk of gezin). En dat ligt niet echt in mijn aard: als ik ergens voor ga wil ik het ook écht goed doen.

Nu "hoef" ik ook niet per se te promoveren, wat mij betreft. Maar ik krijg van alle kanten opmerkingen als: "Ja, als jij al niet gaat promoveren, wie dan nog wel?" of "Nee, als we je hier aannemen, dan heb je binnen een paar weken alsnog een promotieplek gevonden en dan ben je weer weg!"

Laatst bij een 'gewone' baan (moest wel per se iemand van universitair niveau zijn), kreeg ik letterlijk de opmerking: "Tsja, die studieresultaten zijn wel een heel sterk punt, maar ook meteen je grootste zwakte hè?"

Dus ik krijg bijna het idee dat ik wel móet promoveren, want daar gaat iedereen vanuit ofzo...

_{Sorry voor het lange verhaal weer}

Vergeet werkelijk alles wat al die 'anderen' tegen je zeggen. Denk zelf na want jij moet het gaan doen. Praat anders eens met een promovendus in een vergelijkbaar vakgebied (waar jij bijv zou willen werken). Baseer je mening op de goede bronnen en niet op mensen die van die losse flarden naar je hoofd gooien

quote:

Op woensdag 6 juni 2012 19:42 schreef Claudia_x het volgende:
Ik vind dat je je iets te eenzijdig richt op hoeveel tijd een promotie op gaat slokken. Lijkt het je leuk om onderzoek te doen? Welke kanten van jezelf kun je ermee ontwikkelen? Zijn er onderwerpen waar je enthousiast van raakt? Lijkt onderwijs geven je leuk? Waar zou je expert in willen worden?

Heb je eigenlijk een idee wat een promotie in je vakgebied inhoudt? Ik had daar een vrij slecht beeld van indertijd.

Ja, misschien focus ik daar nu wel te veel op ja..

Onderzoek doen lijkt me namelijk erg leuk! Ik heb voor zowel m'n Bachelor- als Masterscriptie ook zelf onderzoek gedaan. Uiteraard onder begeleiding, maar ik heb beide onderzoeken grotendeels zelf opgezet en uitgevoerd. En dat vond ik echt super

Misschien moet ik me inderdaad gewoon niet zo blind staren op eventuele nadelen; die heeft elke baan immers.

quote:

Op woensdag 6 juni 2012 20:41 schreef Quoi het volgende:

[..]

Vergeet werkelijk alles wat al die 'anderen' tegen je zeggen. Denk zelf na want jij moet het gaan doen. Praat anders eens met een promovendus in een vergelijkbaar vakgebied (waar jij bijv zou willen werken). Baseer je mening op de goede bronnen en niet op mensen die van die losse flarden naar je hoofd gooien

Ik ken ook wel een aantal promovendi uit mijn vakgebied, maar dat waren wel allemaal echte workaholics (kwamen zelfs regelmatig op zaterdag terug naar de uni ), dus misschien moet ik daar ook niet al te veel op af gaan!

Ik denk dat ik verder wel een redelijk beeld heb van wat promoveren inhoudt. Ik heb tijdens mijn studie ook 2 jaar lang meegelopen met labmeetings enzo. Tijdens die 2 jaar ook veel contact gehad met promovendi en een kleine blik in hun werkzaamheden gehad.

Ik moet me gewoon niet al te gek laten maken denk ik!
Iedereen nogmaals bedankt voor alle input!

quote:

Op woensdag 6 juni 2012 20:48 schreef BrainTeaser het volgende:

Ik ken ook wel een aantal promovendi uit mijn vakgebied, maar dat waren wel allemaal echte workaholics (kwamen zelfs regelmatig op zaterdag terug naar de uni ), dus misschien moet ik daar ook niet al te veel op af gaan!

Ja, passie voor je onderzoek, het moet niet gekker worden.

quote:

Op woensdag 6 juni 2012 21:08 schreef Shivo het volgende:

[..]

Ja, passie voor je onderzoek, het moet niet gekker worden.

Er is verschil tussen passie en waanzin Ach een keer op een zaterdag doorwerken of een paar keer een nacht doorhalen is prima. Maar ik zou mij toch oprecht zorgen maken wanneer het structureel is.

Vaak heb ik het gevoel dat het ook een beetje competitie is. Kijk mij eens hier weer op zaterdag zitten. Die indruk had ik heel erg tijdens mijn werk in Londen (Birkbeck uni). Men haalde geregeld nachten door, gaf de indruk hard te werken. Maar tegelijkertijd was het pand uitgestorven tot 10:30 of soms zelfs 11:30 's ochtends. Volgens mij zouden ze wanneer ze van 08:30 tot 17:00 zouden werken ongeveer op even veel uren uitkomen.

Ik denk dat promoveren heel erg goed te combineren is met een sociaal (normaal) leven. Zolang de discipline er maar is om ook te werken ook wanneer er geen deadline is over een week.

quote:

Op woensdag 6 juni 2012 16:44 schreef Shivo het volgende:

[..]

Waar denk je dat die derde geldstroom vandaan komt? Dat is ook publiek geld.

Bedrijfsleven?