Het levensbeschouwelijke probleem bij uitstek.

Je bent in de wereld. Wat is in de voorafgaande zin de betekenis van het logische woordje "in"?

Zielgelovers zeggen: "Ik ben wel in, maar niet van deze wereld". Dat komt omdat zij de ziel zien als iets dat lostaat van de wereld. Daarmee plaatst men zichzelf in een groter verband dan dit aardse bestaan en het leven heeft daarin een bepaalde functie.

Anderen zeggen dat je van kop tot teen een stukje van de wereld bent. In dat geval is er geen tegenstelling tussen jezelf en wereld. In het Boeddhisme (en ook in de Bhagavad Gita) leidt dat tot de gedachte van egoloosheid. Eigenwilligheid is een misvatting omdat je wil ook een aspect van de wereld is. Je mag wel eigenwillig zijn, maar met de nodige inzicht kun je begrijpen dat er niks eigens aan is. Daarom ga je ook niet dood, want de wereld gaat niet dood.

Weer anderen zeggen dat je tijdelijk verschijning in de wereld deel uitmaakt van de wereld, maar deze verschijning heeft wel belang bij zijn eigen voortbestaan en welvaren (zolang als dat duurt). De dood is het einde van jezelf (afgezien van de sporen die achterlaat, met name het nageslacht).

Deze verschillende opvattingen leiden ook tot verschillende opvattingen over de moraal. Een morele uitspraak is geen uitspraak over wat is, maar wat zou moeten zijn. Als je geen zielgelover bent, maar een stukje wereld, kan dat nooit meer zijn dan een (meer of minder gedeelde) zelfexpressie, zonder gezag.

Wat is de juiste opvatting? Inzicht is moeilijk voor iemand die in de wereld is. Als je geen zielgelover bent, maar een stukje wereld, dan zou de wereld iets over zichzelf moeten kunnen zeggen. Maar als een systeem iets over zichzelf zegt, dan ontstaat er een zelfreferentie probleem, en dat leidt tot de onvolledigheidsstellingen van Godel. De vraag kan daarom wel eens onbeslisbaar zijn.

Zelf geloof ik niet in een ziel. Ik denk dat het idee van een ziel wel een uitweg uit het probleem lijkt te bieden, maar dat deze uitweg slechts een verplaatsing van het probleem is. De moraal is daarom een zelfexpressie en leidt tot de vraag wat het voortbestaan in welbevinden het beste dient. Omdat mensen niet op zichzelf bestaan, maar in relatie met de rest van de wereld, is dit in laatste instantie een systeemprobleem. Dat systeemprobleem is om boven genoemde redenen voor ons onoplosbaar.

[ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer op 01-05-2012 18:59:15 ]

quote:

Op dinsdag 1 mei 2012 13:15 schreef John5 het volgende:
Je bent trouwens niet in de wereld maar op de wereld.

De wereld in de betekenis van 'het universum', niet in de betekenis van 'de aarde'.

quote:

Op dinsdag 1 mei 2012 13:43 schreef Molurus het volgende:

[..]

Hm, volgens mij zijn er niet zoveel mensen die het in die betekenis gebruiken. Ik in elk geval niet. Ik zou het dan ook op dezelfde manier verkeerd begrepen hebben als John5.

Universum is een term die door de wetenschap gangbaar is geworden. Wereld is de meer traditionele religieuze term. Zoals in de uitdrukking in het OP: "Ik ben wel in, maar niet van deze wereld."

quote:

Op dinsdag 1 mei 2012 14:25 schreef Molurus het volgende:

[..]

Die stamt natuurlijk wel uit de tijd dat de mens nog geen idee had wat het universum was en wat de plaats van de aarde daarin was. Je zou dus kunnen zeggen dat het toen ook al synoniem was voor deze planeet.

Dat denk ik wel. Alhoewel, men zegt wel dat je in de wereld bent, maar niet dat je in deze planeet bent.

quote:

Op dinsdag 1 mei 2012 19:03 schreef Mathemaat het volgende:

[..]

Persoonlijk bekijk ik het liever vanuit de verzamelingsleer. De wereld is dan de verzameling van de fysische realiteit en jij zit me je lichaam als element erin.

Laat ik dat wat compliceren:

1. Je kunt inzoomen en uitzoomen en dan zie je de wereld op verschillende schaalgroten. Als je voldoende inzoomt op een mens zie je atomen. Je wilt natuurlijk niet dubbel tellen. Dus welke elementen neem je op in je verzameling?

2. De elementen zijn causaal gekoppeld. In de tijd ontvouwd zich een dynamisch proces, wat je kunt beschrijven in termen van oorzaak en gevolg. Dit proces kun je volgen op atomaire schaal en op menselijke schaal. Dan heb je twee beschrijvingen van het proces. Kunnen deze twee beschrijvingen uit de pas lopen?

[ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer op 01-05-2012 19:48:14 ]

quote:

Op dinsdag 1 mei 2012 20:04 schreef Eventjes-dan het volgende:

[..]

Het hele universum bestaat uit- en dankzij conflicten.
Wat is het probleem?

Het gaat over een begripsprobleem.

quote:

Op dinsdag 1 mei 2012 20:40 schreef Mathemaat het volgende:

[..]

Ik zie verzamelingen als de eerste poging om de werkelijkheid in gedeeltes te abstraheren. De abstractie geschiedt naar mijn keuze volgens de klassieke logica. Met deze keuze maak ik de verzameling die alles bevat slecht gedefinieerd, omdat de verzameling die alles bevat ook zichzelf moet bevatten en dus niet alles bevat. Kortom in schema gegoten:

• Werkelijkheid kan geabstraheerd worden naar verzamelingen;
• De klassieke logica is;
• Ik kan verzamelingen zelf samenstellen met keuze volgens de klassieke logica;
• Omdat de klassieke logica er is, kan de werkelijkheid alleen in gedeeltes geabstraheerd worden naar verzamelingen.

Is dit duidelijk genoeg?

[..]

Dit is dan een logicakwestie. De logica is de verbanden tussen de elementen in de verzameling. Of anders geformuleerd: de keuze van logica bepaalt de verbanden tussen de elementen in de verzameling. Dus de keuze van mijn logica bepaalt dat.

Goed.

Nog een complicatie:

Je bent echt in de wereld. Dat betekent in jou geval dat je die deelneming bewust ervaart en er logisch over na kan denken.

quote:

Op woensdag 2 mei 2012 17:06 schreef Oud_student het volgende:

[..]

Dit lijkt mij een problematische opvatting, omdat naast de fysische wereld er nog een andere wordt aangenomen, terwijl er op de een of andere manier wel een verbinding is.

Eens, ik ben ook geen dualist.

quote:

Deze opvatting doet geen recht aan het trancenderende in de mens

Trancendentie vind ik een mystificerende term.

quote:

Op zich waar, maar niet de enige waarheid. Het is een feitelijke constatering.

Omdat jij geen zielgelover bent en het blijkbaar niet in confict is met het idee van trancendentie.

quote:

Het hebben van een moraal, betekent stilzwijgend erkennen dat de mens trancendent is.

Je gaat ervan uit dat iedere moraal een vrije wil verondersteld.

quote:

Zelfreferentie hoeft niet altijd tot problemen te leiden.

Er is een probleem met het doorzien van je interne werking en eigen gedrag. Dat is voor jou geen kwestie, omdat uit je idee van trancendentie volgt dat de wereld een open systeem, dat alleen achteraf begrepen kan worden.

Overigens. een totaal ander probleem is, dat wij niet kunnen inschatten in welke mate wij nu de mogelijkheden hebben om de wereld te begrijpen. Misschien zijn wij wel kansloos zonder dat in te kunnen zien.

quote:

Het woord "in" in de vraag betekent voor mij een referentiepunt, het "ik".
Wittgenstein zegt: Ik ben mijn wereld.
Solipsisme en realisme vallen dan samen.
Je kunt het een geloof aan de wereldziel noemen

Of je bent je gezichtspunt?

[ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer op 02-05-2012 19:13:44 ]

quote:

Op donderdag 3 mei 2012 16:14 schreef sjoemie1985 het volgende:
Het IN de wereld zijn slaat er op dat je als mens leeft op deze aarde, het niet VAN de wereld zijn slaat er op neer dat je niet onder het zondige bestaan van de aarde leeft, maar in christus leeft en hij in jouw.
en je dus geen eigendom bent van alle aardse dingen en zonden e.d.

Dat is een simpele betekenis van IN, zoals in de zin: "Je bent IN een gebouw". En zo denken zielgelovers erover (mijn ziel is IN de wereld).

Maar je lichaam bestaat uit hetzelfde 'spul' als de rest van de wereld. Want van daaruit is het lichaam ontstaan. Het voldoet aan dezelfde natuurkundige/scheikundige wetmatigheden. Door beter te begrijpen hoe de wereld werkt, begrijp je ook beter hoe je lichaam werkt. Je lichaam is een stukje wereld, en als je geen zielgelover bent, is er alleen maar dat lichaam. Als je alleen een lichaam hebt (geen ziel), dan is 'IN de wereld zijn' hetzelfde als 'VAN de wereld zijn'. Ook moreel, hoe je dat verder ook uitlegt.

quote:

Op vrijdag 4 mei 2012 13:17 schreef Oud_student het volgende:

[..]

Kan wel zijn, maar de term geeft aan dat de mens niet alleen van de wereld is maar ook in zekere zin buiten de wereld is. Hij ontstijgt de wereld. Dit ontstijgen is "zichtbaar" in kunst, wetenschap, filosofie, ethiek, etc. (samengevat: alles wat het leven de moeite waard maakt)

[..]

Misschien is dat een van de voorwaarden, maar een veel basalere voorwaarde is de trancendentie van de mens. Als mensen alleen maar electrochemische processen zijn, dan zijn morele regels en ethiek een beetje onzinnig.

Wat is het verschil tussen trancendentie en emergentie? Wat ik een vruchtbaar idee vind, is ontkoppeling. Door de interne stuctuur van het lichaam is de mens min of meer onafhankelijk van zijn omgeving:

1. Door een rondje om de tafel te lopen, bewijs je dat je jezelf kunt verplaatsen los van de wereld.

2. Door een thermometer in je mond te steken, bewijs je dat je een intern milieu kunt handhaven, los van de temperatuur van de buitenwereld.

3. Door een wiskundig bewijs te vinden voor een stelling, bewijs je ook dat je denken niet een onvermijdelijk causaal pad volgt, ongeacht of de redenering logisch is.

4. Door je iets voor te stellen dat niet het geval is (bv dat er een kopje koffie met taart voor je op tafel staat), bewijs je dat je een voorstelling kunt maken, die losstaat van de feitelijke situatie. Je kunt jezelf naar een gewenste situatie toewerken en zo een zelf gekozen levenspad bewandelen.

Door de stapeling van lagen van organisatie vindt er een stapsgewijze ontkoppeling van de mechanische basis plaats, die op het hoogste niveau leidt tot een zekere mate van autonomie.

Punt vier wijst op een interessante mogelijkheid. Je hebt een beeld van feitelijke situatie en daar voeg je een element aan toe, die je uit je geheugen haalt. Daarmee creeer je de voorstelling van een mogelijke situatie. Deze mogelijke situatie toets je op zijn aantrekkelijkheid. Zoiets kan ontstaan als de informatie verwerkende hersendelen onderling informatie gaan uitwisselen. Daarmee ontstaat een intern circuit dat lijkt op trancendentie.

quote:

Nee, ik zie niet in hoe trancendentie een eventueel probleem van het doorzien van je interne werking zou kunnen vermijden of niet doen optreden.
Eigenlijk is het tegendeel waar, door de vooronderstelde trancendentie werken zaken uit het trancendente domein (ideeen, concepten etc) ook terug op fysieke zaken, waardoor het geheel nog complexer wordt.

Daarmee maakt trancendentie deel uit van het systeem. Het is van tweeen één, of trancendentie heeft zijn oorsprong buiten het systeem, of het ontstaat binnen het systeem.

quote:

Ik denk dat dit in de eerste plaats een semantische vraag is: wanneer begrijp je iets? Als je het kunt beschrijven? Als je het kunt voorspellen? Als je de achterliggende structuren ook kent? etc.
De voorstelling van "de wereld" is eigenlijk ook een trancendente vooronderstelling.

Objectiviteit is voldoende. Maar omdat je in en van de wereld bent, wordt objectiviteit problematisch.

quote:

Het enige essentieele verschil tussen jou en mij is idd het gezichtspunt.
En het gezichtspunt is immaterieel

Stucturele aspecten zijn immaterieel. Je gezichtspunt is van structurele aard; een patroon in de wereld.

[ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer op 04-05-2012 16:10:55 ]

quote:

Op vrijdag 4 mei 2012 23:57 schreef sneakypete het volgende:
Wanneer je uitgaat van een heelal of universum, sluit je alles daarbinnen in. Dat is logisch, want de woorden heel-al en uni-versum zijn naar hun aard, dwz hun betekenis, allesomvattend. Een universum waar iets buiten valt is geen universum. Dus ben je getransformeerd tot onderdeel er van. Er is geen hemel en aarde meer, maar een universeel geheel van dingen waarbinnen je zelf een onderdeel bent.

De natuurkunde gelooft dat alles valt binnen de universele wetten van het universum. Het universum is geen onvoorspelbare chaos, maar een systeem met regelmatigheden en verbanden. De natuurkunde is van dezelfde makelij als het rationalisme van Descartes, Leibniz en Spinoza; een exponent van het voortschrijdend wiskundig inzicht.

Zijn wij een onvermijdelijk verschijnend fenomeen, een tandwiel in het universele uurwerk? Of is het idee van een zo'n uurwerk een gedachte, voortgebracht door onszelf? Was het ei er eerder of de kip?

Maakt het uit?
Of je nu een tandwiel in een uurwerk heet of en bezield lichaam, de wereld is zoals ze is, toch?
Dan is het denken losgerukt van het zijnde, zoekende naar een eenheid.
Leibniz zag de mogelijkheid om de kloof te dichten.
Maar andersom kan ook:
De wereld verschijnt in het licht van de dominante semantiek, die als een kracht strijdt om jou als toeschouwer van haar eigen wereld.
Plat gezegd kun je dingen dus anders zien en ervaren vanwege de kracht die bepaalde begrippen op je uitoefenen.

Voor een moslim betekent het woordje 'Allah' iets heel anders dan voor mij.

Het probleem is: woorden kun je niet wegen. Een gelijk krijgen bij dit soort 'vragen' is onbewijsbaar omdat de methode ontbreekt.

Het conceptuele denken ontaardt vaak in formele gedachte systemen. Laten we het eens van een andere kant bekijken. Hoeveel moet een mens van de wereld begrijpen om goed te kunnen leven? Ik denk daarbij aan de Taoïstische wijsheid ondergebracht in de volgende spoiler:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Dat levert een natuurlijk beginpunt die voorkomt dat je maar heen en weer blijft redeneren. Het beginpunt van kennis is ons natuurlijke vermogen om informatie te verkrijgen over de wereld om ons heen. Dat bestaat uit onze zintuigelijke waarneming en een natuurlijk gevoel voor logica (tellen, rangschikken en ruimtelijk inzicht) dat we min of meer vanzelf ontwikkelen vanaf onze geboorte. Wetenschap is een systematische methode om daar het beste van te maken. Mijn inziens is deze natuurlijke basis dieper dan onze cultuur en dus een fundamenteel referentiepunt voor iedere cultureel bepaalde zienswijze.

[ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer op 05-05-2012 00:33:50 ]

quote:

Op zaterdag 5 mei 2012 00:33 schreef Life2.0 het volgende:
1in vz 1 binnen de ruimte van: in huis, een haar in de soep 2 omringd door: in wolken van rook 3 in de toestand van: in vriendschap 4 gedurende: in de zomer 5 door: iets zeggen in welgekozen termen 6 in de hoeveelheid van: in drieën breken 7 in de richting van: in huis komen 8 tot: in stukken vallen

intern / extern
introvert / extravert
insider / outsider
in de mode / uit de mode
inbeelding / uitbeelding
inzoomen / uitzoomen
inherent / transcendent
inademen / uitademen
interactie

Kortom, in de wereld

[ Bericht 1% gewijzigd door deelnemer op 05-05-2012 11:33:51 ]

quote:

Op zondag 6 mei 2012 01:24 schreef declassering het volgende:
Het is bizar en stuitend hoe weinig lezers deze topic heeft. Nou moet ik zeggen dat het ook wel een belachelijk moeilijk te bespreken onderwerp is, wat onmiddelijk de vraag doet rijzen wat de plaats van de lezer is ten opzichte van het onderwerp. Want vanzelf sta je buiten het te bespreken onderwerp, wat ook thematisch wordt als het standpunt of perspectief vanwaaruit je wel moet kijken, maar wat zelf niet tot dat wat wordt beschouwd mag behoren. ( dwz het mag wel, maar filosofisch is dan de vraag, hoe doe je dat ? en is de levensbeschouwing die je wilt gaan beschouwen dan al niet voorondersteld in je beschouwing: dwz er existeert een transcendentaal ego; existentie hoe dan? )

Inderdaad, een belachelijk moeilijk te bespreken onderwerp. Het is de moeder van alle filosofische problemen.

quote:

Ik ben onder andere(n) benieuwd naar de oplossing van Leibniz .

Het was zeker zijn hoofdthema. (http://www.iep.utm.edu/leib-met/).

quote:

We are now, finally, ready to get a picture of what Leibniz thinks the universe is really like. It is a strange, and strangely compelling, place. Around the end of the Seventeenth Century, Leibniz famously began to use the word “monad” as his name for substance. “Monad” means that which is one, has no parts and is therefore indivisible. These are the fundamental existing things, according to Leibniz. His theory of monads is meant to be a superior alternative to the theory of atoms that was becoming popular in natural philosophy at the time. Leibniz has many reasons for distinguishing monads from atoms. The easiest to understand is perhaps that while atoms are meant to be the smallest unit of extension out of which all larger extended things are built, monads are non-extended (recall that space is an illusion on Leibniz’s view).

En speciaal voor Eventjes-dan

quote:

Time, then, has three levels, according to Leibniz

1. the atemporality or eternality of God;
2. the continuous immanent becoming-itself of the monad as entelechy;
3. time as the external framework of a chronology of “nows.”

quote:

Op dinsdag 1 mei 2012 20:28 schreef Eventjes-dan het volgende:

In boeddhistische stromingen bestaat de dood doorgaans niet omdat er geen "Ik" / "ego" bestaat die dood kan gaan. Heeft weinig met een wereld te maken die niet sterft.

Een psychologische interpretatie? Wat is volgens jou de rol van het begrip reincarnatie in het Boeddhisme?

quote:

Op zondag 6 mei 2012 14:20 schreef Eventjes-dan het volgende:

[..]

Reïncarnatie binnen het boeddhisme betekent volgens mij veel verschillende dingen en heeft daarom ook verschillende rollen. [ je hebt nu al een punt hoor...hierbij toegegeven ]

Het grote thema in de Non-dualistische stromingen is het verlies van het ego.
De rol die het speelt binnen reïncarnatie is afhankelijk of het ego wordt gezien als iets reëels of niet.

Als ego wordt gezien als fenomeen dat ontstaat door identificatie... "Ik ben dit, Ik ben dat",
dan is het ego niet meer dan een gedachte of illusie.

zonder identificatie blijft er een ongedefinieerd "Ik ben" of "Zijn" over.
Je kunt dit alleen nog duiden in ontkenningen, Ik ben niet dit, niet dat of "Ik heb niet'

Inderdaad. Zelfidentificatie, en je hechten aan de voortzetting daarvan, is de bron van alle problemen. Dat is de kern van de Boeddhistische leer.

quote:

De vraag is dan wie of wat is het dan nog dat reïncarneert binnen de boeddistische traditie?!
Zo gezien staat incarnatie gelijk aan identificatie... En incarneer je ieder moment wanneer er een identificatie plaats vindt met een herinnering, gedachte, standpunt, lichaam of bezit.

Dat lijkt mij ook de enige consistente uitleg.

quote:

Ik zie reïncarnatie van een ziel van het ene lichaam naar een nieuw eerder als een kinderlijk bijgeloof, zoals vanuit de christelijke traditie mensen geloven in een lichamelijke opstand van de doden bij de terugkomst van Jezus op een wolk.

De rol van het begrip reincarnatie in het Boeddhisme, dat je niet sterft omdat de ziel een nieuw lichaam krijgt, is eerder een psychologische, dan een rol die IMHO vanuit de eigen traditie hard te maken is.

Dit probleem met het begrip reincarnatie zit in het Boeddhisme zelf. Denk aan de reincarnatie van de Dalai Lama en het idee dat je karma invloed heeft op je volgende leven. Ik zie niet in hoe je dat consistent kunt uitleggen, zoals bijvoorbeeld hier:

quote:

Zelfloze wedergeboorte

Alhoewel er volgens het boeddhisme wel wedergeboorte plaatsvindt, is er geen 'wezen' dat herboren wordt. Om dit uit te leggen wordt vaak de gelijkenis van de kaars gebruikt. Wanneer de kaars op is en op het punt staat uit te gaan, kan men het laatste beetje vuur van de oude kaars gebruiken om een nieuwe kaars aan te steken. De vlam springt dus over van de oude naar de nieuwe kaars. Alhoewel er een oorzakelijk verband bestaat tussen het vuur van de oude kaars en het vuur van de nieuwe kaars, is het niet hetzelfde vuur. Maar men kan wel zeggen dat het nieuwe vuur van het oude kwam. Het vuur staat in deze gelijkenis symbool voor het bewustzijn (Pali: viññana) dat onder invloed staat van verlangen, aversie en ignorantie.

Als men daarnaast ook goed op de vlam let kan men zien dat het vuur niet een constant iets is maar voortdurend flikkert en veranderlijk is. Deze veranderlijkheid (Pali: anicca) is een belangrijk aspect van het boeddhisme, en leidt ertoe dat het bestaan van een onveranderlijke ziel niet erkend wordt. In het boeddhisme is er dus geen ziel of 'Ware Ik' die door verlichting bevrijd kan worden, of verlossing kan vinden door toevlucht te zoeken in een God. Zelfs het bewustzijn is veranderlijk en niet-zelf (zonder ultieme bezitter), en daarom kan er geen sprake zijn van een 'herboren persoon'.

Om deze vergankelijkheid aan te geven, worden in het mahayana boeddhisme regelmatig de termen 'bewustzijnsstroom' of 'mentaal continuüm' gebruikt.

Gelijkenissen waar je niet wijzer van wordt.

quote:

Je zou wel kunnen zeggen dat zolang de mensheid het "Ik ben" identificeerd met "dit of dat" er geen spaken kan zijn van het losraken van het aardse bestaan. En in die zin zou je inderdaad kunnen zeggen dat het "Ik" niet sterft zolang er een wereld is.

Ik bedoelde iets anders. Als je de samenhang der dingen doorziet dan los je jezelf op in de wereld. Geen ik en geen dood. Volgens mij een halve waarheid. De andere halve waarheid is dat zelfcontinuering het levensprincipe is.

[ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer op 06-05-2012 15:48:32 ]

quote:

Op zondag 6 mei 2012 19:04 schreef Eventjes-dan het volgende:

[..]

Voor mij is logisch dat alle dingen, de werklijkheid zelf, 1 geheel is en dat niets los van elkaar gezien kan worden.
De dood van een lichaam staat daarom niet opzichzelf en is en blijft deel van het geheel.
Is dood en geboorte met elkaar verbonden? Ongetwijfelt.

Het "Zijn" wat overblijft als alle identificatie verdwenen is [van het Boeddisme], Of het NU [van eventjes-dan] of het "the atemporality or eternality of God " [van Leibniz ], is wanneer ik concequent ben, ondeelbaar, en vormloos.

Ja, je moet de werkelijkheid conceptueel spitsen om erover na te kunnen denken. Maar als je de werkelijkheid splitst blijkt dat de delen diep met elkaar verweven zijn. Ik denk aan splitsingen zoals:

1. Decor (tijdruimte) en inhoud (materie)
2. Spelers (materie) en spelregels (natuurwetten)
3. Ik en de wereld

quote:

Waar ik moeite mee heb, is de voorstelling van de vlammetjes, misschien wel te vergelijken met de goddelijke vonk in de gnostiek, die een vorm insinueert.
Vanaf hier wordt het echt speculeren...
Ik begrijp niet hoe ik dat zou moeten zien anders dan energie die zich op de een of andere manier in een ander vorm manifesteert.

Volgens mij zijn er binnen het Boeddhisme ook geen antwoorden op deze vragen, maar slechts speculatieve ideeen en verdeeldheid.

(De Engelstallige Wikipedia geeft veel informatie over het Boeddhisme voor de mensen die er meer over willen weten.)

quote:

Op zondag 6 mei 2012 23:19 schreef Eventjes-dan het volgende:

Bij deze, je ziet maar wat je met deze veer doet

Dank je voor deze ego-boost .