quote:
Op maandag 26 maart 2012 21:56 schreef Ziba het volgende:Al dat gezeur en moeilijk doen over iemand versieren. Ik snap het niet. Er is een klik tussen twee mensen of niet. Klaar.
quote:
Op maandag 26 maart 2012 22:14 schreef Ziba het volgende:[..]
Dat is ook zo. Heb ik niet bij stil gestaan aangezien ik altijd wel word aangesproken maar zelfs dat kan spontaan gaan. Tenminste, dat heb ik wel een paar keer gehad. Ik vind het altijd ongemakkelijk wanneer ik merk dat een jongen van te voren heeft bedacht wat hij gaat zeggen, hoe hij het gaat brengen enzovoort. Het moet gewoon spontaan gaan, vanzelf, niet teveel over nadenken.
Het idee hierachter is: als het innerlijk van een jongen bij jouw innerlijk past, is er vanaf het begin meteen een magische klik en gaat alles spontaan en fijn. Hij zegt gewoon de juiste dingen, doet gewoon de juiste dingen, alles voelt natuurlijk, alsof het "meant to be" was, alsof jullie feromonen compatibel zijn: je weet het meteen. Die klik is niet te maken, niet voor te bereiden en niet te beïnvloeden, hij is er of hij is er niet. Daarom is het ongemakkelijk zodra een jongen dingen gaat doen die kunstmatig aanvoelen, want waarom zou hij iets proberen te beïnvloeden wat je niet kunt beïnvloeden? Als de klik er niet is, voelt het awkward, en dat ligt niet aan zijn skills maar gewoon aan een mismatch van persoonlijkheden. Jullie zijn het niet voor elkaar.
Het is een heel mooie, simpele en fijne gedachte. Het geeft het idee dat de aantrekking echt authentiek is, want op basis van een innerlijke match (een match in persoonlijkheid) die vanaf het begin voelbaar is. Je wordt niet veroverd door een vooropgesteld oorlogsplan, maar overmand door een natuurkracht die vanuit jezelf en vanuit hem opborrelt en jullie naar elkaar toe trekt. Omdat jullie persoonlijkheden bij elkaar passen als puzzelstukjes, voelen jullie elkaar aan, ook al ken je elkaar maar net. Meisjes kunnen zonder problemen genieten van deze fijne gedachte "alles gaat spontaan als de klik er is" - want zij worden toch wel aangesproken door jongens, en als je iets voelt concludeer je dat de klik er is, voel je niets of wordt het awkward dan concludeer je dat de klik er niet is. Maar: jongens die ook in die gedachte geloven en dus wachten op "de natuurlijke klik" zonder technieken aan te wenden om die te creëren (want dat kan toch niet), merken dat er nooit iets gebeurt. Andere jongens krijgen dan meisjes, en zij niet. Op jongens staat zodoende een druk om de werkelijke waarheid uit te zoeken in plaats van een rooskleurige feel-good variant daarop, want anders blijven ze forever alone.
Wij leren zo na verloop van tijd dat er wel degelijk dingen gedaan moeten worden om het gevoel, de klik te creëren en onderhouden. Het is immers onmogelijk om direct iemands innerlijk / persoonlijkheid te leren kennen; dat kost veel tijd en die heb je niet voor alle mensen die je dagelijks tegen komt. Dus moet er een eerste selectie gemaakt worden: die gaat op basis van presentatie, wat je als eerste ziet van en vooral voelt bij alle potentiële partners. Wij leren wat je moet zeggen, hoe je er uit moet zien, hoe je je moet gedragen om bij meisjes emoties op te wekken. We leren ook dat meisjes afknappen als het te duidelijk is wat voor dingen wij doen om het gevoel te creëren, en dus zorgt een goede versierder ervoor dat hij subtiel is zodat het spontaan lijkt. Hierdoor blijven veel meisjes geloven in het idee "de klik is er gewoon, of niet".
Maar vergis je niet, achter de schermen zit altijd werk: hij denkt er over na of volgt zijn eerder opgedane ervaring. Dit is echter geen fijn nieuws want het is leuker als het echt spontaan lijkt, alsof het meant to be was. Dan heb je als meisje het idee dat je een klik op basis van innerlijk hebt, dat jullie
echt bij elkaar passen... dat kan ook wel zo zijn, maar daar kom je toch echt pas achter na maanden intiem contact. Je kunt niet iemands innerlijk leren kennen binnen een dag, en je kunt het ook niet voelen. Wat je dan wel voelt bij zo'n eerste ontmoeting, zijn de emoties die de jongen heeft geleerd op te wekken bij jou. Dat gevoel van bij elkaar passen is niet omdat er een innerlijke klik is, maar omdat hij weet hoe hij dat moet opwekken, hoe hij een band moet creëren. Je kunt niet iemands innerlijk leren kennen binnen een dag, want dan zou zijn innerlijk wel heel bedroevend oppervlakkig zijn - de persoonlijkheid van de meeste mensen is complex, veelzijdig en rijk genoeg voor maanden verkenning. Het type mensen van wie je direct het innerlijk kunt zien en voelen, zet zijn televisie buiten in de tuin voor zijn met Feyenoord-vlaggen volgehangen rijtjeshuis om bier drinkend en schreeuwend vanaf zijn tuinstoel het voeble te kijken.
Kort gezegd is het hele versierspel net dansen. Ga je als meisje voor de allereerste keer naar een salsafeest, dan trekt een goed leidende man je de dansvloer op en zorgt ervoor dat je spontaan zonder enige oefening prachtig kunt dansen, door zijn zachte subtiele sturing die natuurlijk aanvoelt: je voelt gewoon waar je heen moet, en welke kant je op moet draaien - omdat hij je een zacht duwtje de goede richting op geeft. Je vloeit met zijn tweeën met de muziek en vergeet dat je geleid wordt, vergeet die duwtjes: het is alsof alles simpelweg zo hoort. Een slecht leidende man doet het te overduidelijk en pusht je ruw heen en weer, draait je alsof hij een handcentrifuge aan het bedienen is: dan is het niet spontaan en vloeiend maar geforceerd en vervelend, net als die jongen die overduidelijk gekunstelde versiertruuks probeert uit te halen.
Ga je als jongen voor de allereerste keer salsadansen (nadat een meisje je heeft overgehaald met de magische woorden "het gaat spontaan") dan kun je niets en loopt het volledig spaak. Mannen hebben veel meer les en oefening nodig, want zij moeten voor de sturing en het onzichtbare werk zorgen - ze zijn als het ware de motor die de dans draaiende houdt. Gek genoeg beseffen veel salsa dansende meisjes dit niet, die denken dat het ook voor de mannen zo spontaan gaat: je hoeft toch alleen de basispassen te leren, je laten meeslepen door de muziek en dan komen alle figuren vanzelf door de chemie met je danspartner? Ze vergeten dat dat alleen werkt door de leiding van de man, en daardoor gaat het als beginnende man dus allerminst spontaan. Dit is een bekend fenomeen in de danswereld, waar het "salsa hell" heet. Zie
deze illustratie bij de genoemde man-vrouw verschillen. Beginnende vrouwen zullen liever dansen met gevorderde mannen, omdat mannen door hun grotere verantwoordelijkheid meer tijd nodig hebben om op hetzelfde niveau te komen.
Dit laatste is volledig analoog aan het feit dat veel vrouwen bij het daten een voorkeur hebben voor oudere mannen met meer ervaring. In mijn opinie heeft dat dan ook niets te maken met het vermeende "feit" dat meisjes op dezelfde leeftijd een meer volwassen persoonlijkheid zouden hebben: het heeft juist te maken met het feit, dat een meer volwassen en ervaren man beter in staat is om een fijne situatie en een fijn gevoel te creëren, en daardoor aantrekkingskracht te doen ontstaan. Dat de meisjes graag geloven dat die aantrekkingskracht spontaan ontstaat, maakt het gevoel alleen maar intenser. Helaas wordt door deze grootschalige delusie het mannelijk geslacht wel de erkenning voor zijn extra verantwoordelijkheid onthouden.
Zie ook
Snap het niet helemaal en de verdere discussie daar.
[ Bericht 0% gewijzigd door Polarcat op 27-03-2012 01:50:57 ]