quote:

Als achterom kijken je pijn doet.
En vooruitblikken je bang maakt.
Kijk dan naar boven.
En ik zal er zijn.

quote:

Hoewel iedereen op een andere manier rouwt en er dus geen draaiboek of recept voor te geven is, heeft elk rouwproces een begin, een midden en een einde. De Amerikaanse rouwdeskundige William Worden heeft in 1992 vier rouwtaken onderscheiden. Dit takenmodel is zeer bruikbaar omdat het niet zozeer uitspraken over het proces van verliesverwerken doet maar de taken benadrukt die verricht moeten worden. De ervaring leert dat de taken gedurende het hele proces door elkaar kunnen lopen.

Taak 1 - Het aanvaarden van de realiteit van het verlies
De realiteit van het overlijden dringt geleidelijk door. Men ‘weet’ dat de dierbare is overleden, maar beseft het op een ander niveau nog niet. In de regel vraagt deze taak bij een niet-verwacht overlijden meer tijd. Besef van de onomkeerbaarheid is nodig om de pijn van het gemis te kunnen voelen. Een aspect van de aanvaarding is het innerlijk weten dat hereniging in dit leven niet meer mogelijk is.

Taak 2 - Het doorleven van de pijn en het verdriet
Volgens is het noodzakelijk om de pijn te voelen en er niet voor weg te lopen. ‘Het is onmogelijk om iemand te verliezen van wie je veel hebt gehouden en geen pijn te voelen.’ Andere wetenschappers nuanceren dit: in sommige gevallen, bijvoorbeeld bij het overlijden van een ouder op zeer hoge leeftijd kan dit ook met weinig verdriet gepaard gaan. Er hoeft dan ook niet altijd sprake te zijn van veel verdriet of pijn.

Taak 3 - Het aanpassen aan een nieuw leven waarin de overledene niet meer aanwezig is
De rouwende moet zich als het ware leren instellen op alle veranderingen. De overledene had wellicht veel betekenissen en functies voor de ander. Hij of zij was een kameraad, een seksuele partner, iemand die het huishouden organiseerde of iemand die misschien het initiatief nam in het contact met anderen. Dit vraagt aanpassing en soms nieuwe vaardigheden. De sociale omgeving reageert anders op een paar dan op een alleenstaande. Een ouder is na de dood van een enig kind voor de maatschappij geen vader of moeder meer. Het gaat hier dus niet alleen om veranderingen in het dagelijks leven maar ook om veranderingen in de wijze waarop de maatschappij naar de nabestaande en de nabestaande naar zichzelf kijkt.

Taak 4 - De overledene emotioneel een plaats geven en het oppakken van de draad van het leven
Vroeger dacht men dat een voorwaarde voor een goede verliesverwerking zou zijn dat de band met de overledene werd doorgesneden. Tegenwoordig wordt daar anders over gedacht. De relatie met de overledene blijft bestaan, maar de overledene krijgt wel een andere plaats, wordt herinnering. De emotionele energie kan hierna geïnvesteerd worden in andere dingen of in een andere relatie.

Bron: Wikipedia - onderdeel 'Rouw'.

quote:

Op zaterdag 25 februari 2012 01:06 schreef Banaanensuiker het volgende:
Ik, of beter gezegd mijn vader, moet er binnenkort ook aan geloven helaas. Afgelopen week te horen gekregen dat de laatste chemo variant niet (meer) werkt bij hem en er extra uitzaaiingen van darmkanker op lever en long zitten.
Er is volgens mij geen uitspraak gedaan over een prognose, maar als je er niets meer aan kan doen is het gewoon wachten tot falen van belangrijke organen.
Hij heeft geen pijn van de tumoren, maar wel wat psychosomatische klachten als moeite met ademhaling.

Het is allemaal zo'n tweeënhalf jaar geleden begonnen, maar het wordt er niet makkelijk op zeg..