Omgaan met het overlijden van een dierbare #4

Dankjewel ja veel te jong, mijn oma is 97 geworden terwijl ze helemaal niet meer wilde, wat is daar het nut van dan
Heeft geen zin om dat soort vragen te stellen, maar ze komen wel in me op

quote:

Op dinsdag 31 maart 2015 16:10 schreef KwadeAfdronk het volgende:
Mijn moeder is gisterenochtend in het ziekenhuis op 59-jarige leeftijd overleden, we wisten pas 7 weken dat ze kanker had. Ze had zelf nog niet echt door dat het al zover was. Maar het ziekenhuis wilden haar toch nog even daar houden.

Zondag zijn mijn zus en ik een paar uur met haar samen geweest. Daarna kwam mijn vader en hij is bij haar blijven slapen terwijl wij naar huis gingen. Ze hebben de hele nacht liggen lachen en gesprekken gevoerd, mijn moeder was nog heel helder. Om een uur of 5 zijn ze in slaap gevallen en toen mijn vader een half uur weer wakker werd was ze overleden. In haar slaap.

Daar heb ik wel een goed gevoel over. Ook dat zij met zijn tweeen waren. Ik hoef er niet per se bij te zijn. Dit was een intiem moment voor hen tweeen. Zo mooi om die liefde tussen hen te zien...

Nu zijn we van alles aan het regelen. Ik jank niet zoveel, maar dat komt nog wel denk ik. Ik wil het liefst alleen zijn nu maar dat gaat niet. Gelukkig hebben mijn vader en zus er wel begrip voor dat ik af en toe even naar huis ga of zoiets.

Ik kan het eigenlijk nog niet bevatten misschien dat ik er daarom nog zo nuchter over praat...

Heel veel sterkte. Ik heb zelf na het overlijden van mijn moeder ook nauwelijks gehuild, tot na de begrafenis.. Toen kwam het er allemaal uit.

quote:

Op dinsdag 31 maart 2015 16:25 schreef IrCute het volgende:

[..]

Heel veel sterkte. Ik heb zelf na het overlijden van mijn moeder ook nauwelijks gehuild, tot na de begrafenis.. Toen kwam het er allemaal uit.

Dankjewel. Ja dat verwacht ik ook nog wel. Mijn vader en zus moesten gisteren heel veel huilen ik zat daar als een kouwe kikker bij maar dat nemen ze me niet kwalijk hoor. Het komt vanzelf wel.

Gecondoleerd en sterkte.

Niet iedereen kan maar zo makkelijk de emoties laten gaan. Ik herinner me van de week nadat mijn vader onverwacht was overleden dat ik overdag aan het regelen was en 's avonds onder de douche stond ik pas te huilen.

quote:

Op dinsdag 31 maart 2015 16:35 schreef Lienekien het volgende:
Gecondoleerd en sterkte.

Niet iedereen kan maar zo makkelijk de emoties laten gaan. Ik herinner me van de week nadat mijn vader onverwacht was overleden dat ik overdag aan het regelen was en 's avonds onder de douche stond ik pas te huilen.

Jij ook gecondoleerd
Ja als ik ff alleen in de auto zit vind ik prettiger. Ik zie er ook erg tegenop om als 'lijdend voorwerp' te gaan zitten bij die crematie. Dat gaat niemand geen reet aan hoe kut ik me voel. Maar die mensen willen ook afscheid van mijn moeder nemen natuurlijk

Ocherm heel veel sterkte!

Heel veel sterkte.

Wat was je moeder nog jong en wat is het snel gegaan.

Over de crematie: als het goed is zit je vooraan met je rug naar de rest toe dus ze kunnen niet echt zien hoe je er bij zit.

Dankjewel

quote:

Op dinsdag 31 maart 2015 16:41 schreef KwadeAfdronk het volgende:

[..]

Jij ook gecondoleerd
Ja als ik ff alleen in de auto zit vind ik prettiger. Ik zie er ook erg tegenop om als 'lijdend voorwerp' te gaan zitten bij die crematie. Dat gaat niemand geen reet aan hoe kut ik me voel. Maar die mensen willen ook afscheid van mijn moeder nemen natuurlijk

Dank, al is het inmiddels alweer zeven jaar geleden.

Als hart onder de riem: die mensen komen ook om jou, je vader en zus te steunen. Door er te zijn, in de eerste plaats.

Ik was achteraf erg blij dat we (mijn moeder, mijn broers en ik) allemaal iets hadden bijgedragen aan het afscheid. En de rest liet ik over me heenkomen. Ik heb van veel aardige mensen een hand gekregen.

quote:

Op dinsdag 31 maart 2015 16:41 schreef KwadeAfdronk het volgende:

[..]

Jij ook gecondoleerd
Ja als ik ff alleen in de auto zit vind ik prettiger. Ik zie er ook erg tegenop om als 'lijdend voorwerp' te gaan zitten bij die crematie. Dat gaat niemand geen reet aan hoe kut ik me voel. Maar die mensen willen ook afscheid van mijn moeder nemen natuurlijk

Je zit op de eerste rij. Het enige wat ze zien is je rug. Normaal gesproken is het zo dat jullie dan eerst afscheid nemen en dan pas de rest. Jullie lopen dan ook als eerste de zaal uit.

Wij hebben het anders gedaan, wij zijn als laatste de zaal uit gegaan. Wij wilde namelijk zelf de deur dicht doen bij het verlaten van de zaal en wilde niet dat de kist de grond in zakte. Je kan echt alles laten gebeuren zoals jij / jullie dat willen.

Heel veel sterkte iedereen hier!!! Morgen, nota bene op 1 april en nee dat is geen grap, wordt mijn oma begraven (van mijn vaders kant). Afgelopen vrijdag is ze overleden, precies 2 weken voordat ze 92 jaar zou worden.

quote:

Op dinsdag 31 maart 2015 17:25 schreef ook_gek het volgende:

[..]

Je zit op de eerste rij. Het enige wat ze zien is je rug. Normaal gesproken is het zo dat jullie dan eerst afscheid nemen en dan pas de rest. Jullie lopen dan ook als eerste de zaal uit.

Wij hebben het anders gedaan, wij zijn als laatste de zaal uit gegaan. Wij wilde namelijk zelf de deur dicht doen bij het verlaten van de zaal en wilde niet dat de kist de grond in zakte. Je kan echt alles laten gebeuren zoals jij / jullie dat willen.

Wij gingen bij de crematie van mijn moeder ook als laatste weg. Dat vond ik heel fijn. Ook om te zien hoe iedereen afscheid van haar nam.
En wat eerder gezegd werd, je zit voorin dus ik heb eigenlijk nauwelijks wat meegekregen van wat er achter me was. Kon me ook niet zo veel schelen op dat moment. Ik was bezig met ons eigen gezin en familie en verder niet.

Veel sterkte KwadeAfdronk

quote:

Op dinsdag 31 maart 2015 22:22 schreef jajablahblah het volgende:

[..]

Wij gingen bij de crematie van mijn moeder ook als laatste weg. Dat vond ik heel fijn. Ook om te zien hoe iedereen afscheid van haar nam.
En wat eerder gezegd werd, je zit voorin dus ik heb eigenlijk nauwelijks wat meegekregen van wat er achter me was. Kon me ook niet zo veel schelen op dat moment. Ik was bezig met ons eigen gezin en familie en verder niet.

Veel sterkte KwadeAfdronk

Wij gaan ook als laatste weg Nee denk dat ik daar dan ook niet mee bezig zal zijn.

Mijn vader is een tekst aan het schrijven. Mijn zus ook. Ik weet niet of ik dat nog wil doen. Heb geen zin in zo'n vat vol cliches en elk woord klinkt te min op dit moment... Denk er morgen nog wel even over na

quote:

Op dinsdag 31 maart 2015 22:22 schreef jajablahblah het volgende:

[..]

Wij gingen bij de crematie van mijn moeder ook als laatste weg. Dat vond ik heel fijn. Ook om te zien hoe iedereen afscheid van haar nam.
En wat eerder gezegd werd, je zit voorin dus ik heb eigenlijk nauwelijks wat meegekregen van wat er achter me was. Kon me ook niet zo veel schelen op dat moment. Ik was bezig met ons eigen gezin en familie en verder niet.

Veel sterkte KwadeAfdronk

Je komt natuurlijk als eerste binnen en je hebt dan geen idee wat er achter je gebeurd. Het was dat onze begeleidster naar ons toe kwam om te zeggen dat we toch even achter ons moesten kijken. We hadden de grootste zaal en die was zo vol dat er heel veel mensen moesten staan en zelfs buiten de zaal stonden. Van te voren boeit je dat helemaal niet denk je. Maar als je iedereen achter je ziet geeft dat je heel veel steun. En wij vonden het ook heel fijn te zien wie er allemaal waren en hoe ze afscheid namen.

quote:

Op dinsdag 31 maart 2015 22:26 schreef KwadeAfdronk het volgende:
Mijn vader is een tekst aan het schrijven. Mijn zus ook. Ik weet niet of ik dat nog wil doen. Heb geen zin in zo'n vat vol cliches en elk woord klinkt te min op dit moment... Denk er morgen nog wel even over na

Mag ik de een andere optie geven? Schrijf een brief en zet er alles in wat je wil. En ipv voorlezen doe je die in de kist. Heb ik ook gedaan, mijn brief is personelijk en voor mijn gevoel niet bedoeld voor iedereen. Wie weet is dat een goede optie voor je? Je kan toch zeggen wat je wilt, je neemt toch afscheid en je kan het voor je zelf afsluiten

quote:

Op dinsdag 31 maart 2015 23:10 schreef ook_gek het volgende:

[..]

Je komt natuurlijk als eerste binnen en je hebt dan geen idee wat er achter je gebeurd. Het was dat onze begeleidster naar ons toe kwam om te zeggen dat we toch even achter ons moesten kijken. We hadden de grootste zaal en die was zo vol dat er heel veel mensen moesten staan en zelfs buiten de zaal stonden. Van te voren boeit je dat helemaal niet denk je. Maar als je iedereen achter je ziet geeft dat je heel veel steun. En wij vonden het ook heel fijn te zien wie er allemaal waren en hoe ze afscheid namen.

[..]

Mag ik de een andere optie geven? Schrijf een brief en zet er alles in wat je wil. En ipv voorlezen doe je die in de kist. Heb ik ook gedaan, mijn brief is personelijk en voor mijn gevoel niet bedoeld voor iedereen. Wie weet is dat een goede optie voor je? Je kan toch zeggen wat je wilt, je neemt toch afscheid en je kan het voor je zelf afsluiten

Dankje, dit vind ik wel een goed idee Ik denk er nog even over na maar zou goed kunnen dat ik dat doe.

quote:

Op dinsdag 31 maart 2015 23:10 schreef ook_gek het volgende:

Mag ik de een andere optie geven? Schrijf een brief en zet er alles in wat je wil. En ipv voorlezen doe je die in de kist. Heb ik ook gedaan, mijn brief is personelijk en voor mijn gevoel niet bedoeld voor iedereen. Wie weet is dat een goede optie voor je? Je kan toch zeggen wat je wilt, je neemt toch afscheid en je kan het voor je zelf afsluiten

Wat een mooi idee zeg.

quote:

Op dinsdag 31 maart 2015 23:10 schreef ook_gek het volgende:
Maar als je iedereen achter je ziet geeft dat je heel veel steun. En wij vonden het ook heel fijn te zien wie er allemaal waren en hoe ze afscheid namen.

Ik wist gelukkig wel dat de zaal vol zat

Zaterdag is mijn moeder gecremeerd. Het begint nu eigenlijk pas langzaam door te dringen. Nu begint het verdriet te komen, en morgen moet ik weer aan het werk misschien is wat afleiding ook wel goed ik weet niet.

Maak me nu vooral zorgen om mijn vader. Hij zit daar maar alleen in dat huis. Ze hadden zo'n gelukkig huwelijk, deden bijna alles samen. Voor hem wordt het leven nooit meer echt leuk denk ik Hij zit vaak alleen naar droevige muziek te luisteren. Ik belde hem net op en toen moest ie huilen. Belde hij later terug dat het weer 'prima' met hem ging omdat hij niet wil dat ik me zorgen maak.

Dat doe ik natuurlijk wel. Naast het verdriet om mijn moeder is dit misschien nog wel zwaarder om je vader zo te zien lijden... Ik wilde dat ik iets voor hem kon doen. Maar meer dan 'er voor hem zijn' kan ik niet bedenken...

Ik herken je probleem, mijn vader is 4 maanden alleen na het verliezen van mijn moeder na een kort ziekbed. Ook ik maak mij zorgen om hem, maar zoals je zelf al zegt meer dan er voor hem zijn kun je niet doen.

Het blijft een raar idee dat één van mijn oma's er niet meer is. Nu zag ik haar al niet vaak want ze woont niet bepaald naast de deur (toen ik nog bij m'n moeder woonde niet en nu ook niet) maar toch. Heb ook pas een paar dagen voor dat ze 92 zou zijn geworden de herinnering van haar verjaardag van m'n beeldscherm weggehaald. Het was ook wel raar om haar in de kist te zien liggen. Mijn moeder (ookal is het niet haar moeder) heeft 25 jaar lang wekelijks met haar gebeld. M'n oma belde haar altijd één keer in de week, meestal op zondag en op hetzelfde tijdstip. Voor haar is het ook raar dat dat nu helemaal gestopt is. Op de begrafenis herkenden de meesten mijn moeder niet. Ze dacht dat ze alles van de familie wist (ze hoorde natuurlijk alles wekelijks van oma) maar zelf werd ze niet herkend. Bijna niemand scheen ook te weten dan mijn moeder nog wekelijks contact had met haar ex-schoonmoeder. Mijn oom wil nu zo snel mogelijk het appartement van oma leeg hebben (waar ze nog maar pas woonde) om het weer te verhuren. Maar goed, het blijft raar dat ik nooit meer op bezoek ga.

quote:

Op woensdag 8 april 2015 20:21 schreef KwadeAfdronk het volgende:
Zaterdag is mijn moeder gecremeerd. Het begint nu eigenlijk pas langzaam door te dringen. Nu begint het verdriet te komen, en morgen moet ik weer aan het werk misschien is wat afleiding ook wel goed ik weet niet.

Maak me nu vooral zorgen om mijn vader. Hij zit daar maar alleen in dat huis. Ze hadden zo'n gelukkig huwelijk, deden bijna alles samen. Voor hem wordt het leven nooit meer echt leuk denk ik Hij zit vaak alleen naar droevige muziek te luisteren. Ik belde hem net op en toen moest ie huilen. Belde hij later terug dat het weer 'prima' met hem ging omdat hij niet wil dat ik me zorgen maak.

Dat doe ik natuurlijk wel. Naast het verdriet om mijn moeder is dit misschien nog wel zwaarder om je vader zo te zien lijden... Ik wilde dat ik iets voor hem kon doen. Maar meer dan 'er voor hem zijn' kan ik niet bedenken...

Hoe gaat het nu met je en met je vader?

Oh en de vriend van mijn oom (de vriend van m'n oom die dat huis gaat verhuren) waar hij al jaaaaaren mee samen is (al voordat ik geboren was) krijgt woensdag te horen of de chemo aanslaat en als dat niet zo is heeft ie niet lang meer...

Misschien niet helemaal gepast om hier zo tussendoor te komen, maar naja, ik ben toch wel op zoek naar 'steun' of zoiets.

Mijn broertje van 19 is op 30 maart 2015 (3 weken en een dag terug dus), omgekomen bij een bedrijfsongeval. Op slag dood. We hebben slachtofferhulp aangeboden gekregen (nog geen gebruik van gemaakt overigens), en heel veel lieve mensen om ons heen, maar tocht voelt het vaak 'eenzaam'.
Eenzaam is ook een vreemd woord misschien, op de uitvaart waren zo'n 400 tot 550 mensen, dus ik ben echt niet de enige die mijn broertje mist, of verdrietig is.

Ik weet met een hoop dingen echt niet wat ik er mee aan moet, en de goed bedoelde adviezen als "blijf sterk voor je ouders" kan je zo weinig mee... Ik probeer mijn ouders te steunen, maar ik kan niets anders dan praktische dingen regelen.. Ik kan niet hun verdriet niet meer draagbaar maken, troosten kan niet..

Het enige wat ik nu kan, is wat ik voel proberen op te schrijven, en mijn afstudeerscriptie (deadline 18 mei) aan mijn broertje opdragen. Heel misschien heeft hier iemand iets wat een beetje kan helpen..?

Ocherm. Heel veel sterkte