Heel veel sterkte. Ik heb zelf na het overlijden van mijn moeder ook nauwelijks gehuild, tot na de begrafenis.. Toen kwam het er allemaal uit.quote:Op dinsdag 31 maart 2015 16:10 schreef KwadeAfdronk het volgende:
Mijn moeder is gisterenochtend in het ziekenhuis op 59-jarige leeftijd overleden, we wisten pas 7 weken dat ze kanker had. Ze had zelf nog niet echt door dat het al zover was. Maar het ziekenhuis wilden haar toch nog even daar houden.
Zondag zijn mijn zus en ik een paar uur met haar samen geweest. Daarna kwam mijn vader en hij is bij haar blijven slapen terwijl wij naar huis gingen. Ze hebben de hele nacht liggen lachen en gesprekken gevoerd, mijn moeder was nog heel helder. Om een uur of 5 zijn ze in slaap gevallen en toen mijn vader een half uur weer wakker werd was ze overleden. In haar slaap.
Daar heb ik wel een goed gevoel over. Ook dat zij met zijn tweeen waren. Ik hoef er niet per se bij te zijn. Dit was een intiem moment voor hen tweeen. Zo mooi om die liefde tussen hen te zien...
Nu zijn we van alles aan het regelen. Ik jank niet zoveel, maar dat komt nog wel denk ik. Ik wil het liefst alleen zijn nu maar dat gaat niet. Gelukkig hebben mijn vader en zus er wel begrip voor dat ik af en toe even naar huis ga of zoiets.
Ik kan het eigenlijk nog niet bevatten misschien dat ik er daarom nog zo nuchter over praat...
Dankjewel. Ja dat verwacht ik ook nog wel. Mijn vader en zus moesten gisteren heel veel huilen ik zat daar als een kouwe kikker bij maar dat nemen ze me niet kwalijk hoor. Het komt vanzelf wel.quote:Op dinsdag 31 maart 2015 16:25 schreef IrCute het volgende:
[..]
Heel veel sterkte. Ik heb zelf na het overlijden van mijn moeder ook nauwelijks gehuild, tot na de begrafenis.. Toen kwam het er allemaal uit.
Jij ook gecondoleerdquote:Op dinsdag 31 maart 2015 16:35 schreef Lienekien het volgende:
Gecondoleerd en sterkte.
Niet iedereen kan maar zo makkelijk de emoties laten gaan. Ik herinner me van de week nadat mijn vader onverwacht was overleden dat ik overdag aan het regelen was en 's avonds onder de douche stond ik pas te huilen.
Dank, al is het inmiddels alweer zeven jaar geleden.quote:Op dinsdag 31 maart 2015 16:41 schreef KwadeAfdronk het volgende:
[..]
Jij ook gecondoleerd
Ja als ik ff alleen in de auto zit vind ik prettiger. Ik zie er ook erg tegenop om als 'lijdend voorwerp' te gaan zitten bij die crematie. Dat gaat niemand geen reet aan hoe kut ik me voel. Maar die mensen willen ook afscheid van mijn moeder nemen natuurlijk
Je zit op de eerste rij. Het enige wat ze zien is je rug. Normaal gesproken is het zo dat jullie dan eerst afscheid nemen en dan pas de rest. Jullie lopen dan ook als eerste de zaal uit.quote:Op dinsdag 31 maart 2015 16:41 schreef KwadeAfdronk het volgende:
[..]
Jij ook gecondoleerd
Ja als ik ff alleen in de auto zit vind ik prettiger. Ik zie er ook erg tegenop om als 'lijdend voorwerp' te gaan zitten bij die crematie. Dat gaat niemand geen reet aan hoe kut ik me voel. Maar die mensen willen ook afscheid van mijn moeder nemen natuurlijk
Wij gingen bij de crematie van mijn moeder ook als laatste weg. Dat vond ik heel fijn. Ook om te zien hoe iedereen afscheid van haar nam.quote:Op dinsdag 31 maart 2015 17:25 schreef ook_gek het volgende:
[..]
Je zit op de eerste rij. Het enige wat ze zien is je rug. Normaal gesproken is het zo dat jullie dan eerst afscheid nemen en dan pas de rest. Jullie lopen dan ook als eerste de zaal uit.
Wij hebben het anders gedaan, wij zijn als laatste de zaal uit gegaan. Wij wilde namelijk zelf de deur dicht doen bij het verlaten van de zaal en wilde niet dat de kist de grond in zakte. Je kan echt alles laten gebeuren zoals jij / jullie dat willen.
Wij gaan ook als laatste weg Nee denk dat ik daar dan ook niet mee bezig zal zijn.quote:Op dinsdag 31 maart 2015 22:22 schreef jajablahblah het volgende:
[..]
Wij gingen bij de crematie van mijn moeder ook als laatste weg. Dat vond ik heel fijn. Ook om te zien hoe iedereen afscheid van haar nam.
En wat eerder gezegd werd, je zit voorin dus ik heb eigenlijk nauwelijks wat meegekregen van wat er achter me was. Kon me ook niet zo veel schelen op dat moment. Ik was bezig met ons eigen gezin en familie en verder niet.
Veel sterkte KwadeAfdronk
Je komt natuurlijk als eerste binnen en je hebt dan geen idee wat er achter je gebeurd. Het was dat onze begeleidster naar ons toe kwam om te zeggen dat we toch even achter ons moesten kijken. We hadden de grootste zaal en die was zo vol dat er heel veel mensen moesten staan en zelfs buiten de zaal stonden. Van te voren boeit je dat helemaal niet denk je. Maar als je iedereen achter je ziet geeft dat je heel veel steun. En wij vonden het ook heel fijn te zien wie er allemaal waren en hoe ze afscheid namen.quote:Op dinsdag 31 maart 2015 22:22 schreef jajablahblah het volgende:
[..]
Wij gingen bij de crematie van mijn moeder ook als laatste weg. Dat vond ik heel fijn. Ook om te zien hoe iedereen afscheid van haar nam.
En wat eerder gezegd werd, je zit voorin dus ik heb eigenlijk nauwelijks wat meegekregen van wat er achter me was. Kon me ook niet zo veel schelen op dat moment. Ik was bezig met ons eigen gezin en familie en verder niet.
Veel sterkte KwadeAfdronk
Mag ik de een andere optie geven? Schrijf een brief en zet er alles in wat je wil. En ipv voorlezen doe je die in de kist. Heb ik ook gedaan, mijn brief is personelijk en voor mijn gevoel niet bedoeld voor iedereen. Wie weet is dat een goede optie voor je? Je kan toch zeggen wat je wilt, je neemt toch afscheid en je kan het voor je zelf afsluitenquote:Op dinsdag 31 maart 2015 22:26 schreef KwadeAfdronk het volgende:
Mijn vader is een tekst aan het schrijven. Mijn zus ook. Ik weet niet of ik dat nog wil doen. Heb geen zin in zo'n vat vol cliches en elk woord klinkt te min op dit moment... Denk er morgen nog wel even over na
Dankje, dit vind ik wel een goed idee Ik denk er nog even over na maar zou goed kunnen dat ik dat doe.quote:Op dinsdag 31 maart 2015 23:10 schreef ook_gek het volgende:
[..]
Je komt natuurlijk als eerste binnen en je hebt dan geen idee wat er achter je gebeurd. Het was dat onze begeleidster naar ons toe kwam om te zeggen dat we toch even achter ons moesten kijken. We hadden de grootste zaal en die was zo vol dat er heel veel mensen moesten staan en zelfs buiten de zaal stonden. Van te voren boeit je dat helemaal niet denk je. Maar als je iedereen achter je ziet geeft dat je heel veel steun. En wij vonden het ook heel fijn te zien wie er allemaal waren en hoe ze afscheid namen.
[..]
Mag ik de een andere optie geven? Schrijf een brief en zet er alles in wat je wil. En ipv voorlezen doe je die in de kist. Heb ik ook gedaan, mijn brief is personelijk en voor mijn gevoel niet bedoeld voor iedereen. Wie weet is dat een goede optie voor je? Je kan toch zeggen wat je wilt, je neemt toch afscheid en je kan het voor je zelf afsluiten
Wat een mooi idee zeg.quote:Op dinsdag 31 maart 2015 23:10 schreef ook_gek het volgende:
Mag ik de een andere optie geven? Schrijf een brief en zet er alles in wat je wil. En ipv voorlezen doe je die in de kist. Heb ik ook gedaan, mijn brief is personelijk en voor mijn gevoel niet bedoeld voor iedereen. Wie weet is dat een goede optie voor je? Je kan toch zeggen wat je wilt, je neemt toch afscheid en je kan het voor je zelf afsluiten
Ik wist gelukkig wel dat de zaal vol zatquote:Op dinsdag 31 maart 2015 23:10 schreef ook_gek het volgende:
Maar als je iedereen achter je ziet geeft dat je heel veel steun. En wij vonden het ook heel fijn te zien wie er allemaal waren en hoe ze afscheid namen.
Hoe gaat het nu met je en met je vader?quote:Op woensdag 8 april 2015 20:21 schreef KwadeAfdronk het volgende:
Zaterdag is mijn moeder gecremeerd. Het begint nu eigenlijk pas langzaam door te dringen. Nu begint het verdriet te komen, en morgen moet ik weer aan het werk misschien is wat afleiding ook wel goed ik weet niet.
Maak me nu vooral zorgen om mijn vader. Hij zit daar maar alleen in dat huis. Ze hadden zo'n gelukkig huwelijk, deden bijna alles samen. Voor hem wordt het leven nooit meer echt leuk denk ik Hij zit vaak alleen naar droevige muziek te luisteren. Ik belde hem net op en toen moest ie huilen. Belde hij later terug dat het weer 'prima' met hem ging omdat hij niet wil dat ik me zorgen maak.
Dat doe ik natuurlijk wel. Naast het verdriet om mijn moeder is dit misschien nog wel zwaarder om je vader zo te zien lijden... Ik wilde dat ik iets voor hem kon doen. Maar meer dan 'er voor hem zijn' kan ik niet bedenken...
En als je dat aangeeft bij de psych kan dat niet?quote:Op maandag 27 april 2015 03:37 schreef mascara-klodder het volgende:
voor iedereen.
Denkend dat ik goed op weg was heb ik toch de hele boel verkut.
Heb nog steeds mijn vriend. Dat dan weer wel. En hij begint steeds meer te begrijpen dat ik nog steeds aan het rouwen ben.
Ik ben zo erg verdrietig maar ik weet niet echt waar ik hiervoor terecht kan.
Ik ben al bij een psych maar daar worden alleen maar testen gedaan terwijl ik zo erg graag een keer wil praten.
Veel sterktequote:Op maandag 27 april 2015 03:37 schreef mascara-klodder het volgende:
voor iedereen.
Denkend dat ik goed op weg was heb ik toch de hele boel verkut.
Heb nog steeds mijn vriend. Dat dan weer wel. En hij begint steeds meer te begrijpen dat ik nog steeds aan het rouwen ben.
Ik ben zo erg verdrietig maar ik weet niet echt waar ik hiervoor terecht kan.
Ik ben al bij een psych maar daar worden alleen maar testen gedaan terwijl ik zo erg graag een keer wil praten.
Rouwen gaat nooit zoals je verwacht dat het zou gaan. Als ik jou was zou ik de gevoelens die je hebt niet te veel gaan analyseren, weinig kans dat je daar wijzer uit gaat worden. Praat veel met je familie, wellicht dat er dan meer los komt. Sterkte iig.quote:Op maandag 27 april 2015 10:39 schreef KwadeAfdronk het volgende:
Ik heb bijna nog niet gejankt. Van de week een keer echt opgezocht door zielige muziek op te zetten en teveel te drinken Ik denk ik moet toch verdriet voelen en er doorheen ofzo. Anders komt het later misschien juist hard aan. Maar weet niet of dat zinvol is eigenlijk...
Moet je huilen om verdriet te voelen?quote:Op maandag 27 april 2015 10:39 schreef KwadeAfdronk het volgende:
Ik heb bijna nog niet gejankt. Van de week een keer echt opgezocht door zielige muziek op te zetten en teveel te drinken Ik denk ik moet toch verdriet voelen en er doorheen ofzo. Anders komt het later misschien juist hard aan. Maar weet niet of dat zinvol is eigenlijk...
Het komt wanneer het komt. En soms op momenten dat je het echt niet verwacht. Laat maar gerust los dat er iets zou 'moeten'.quote:Op maandag 27 april 2015 10:39 schreef KwadeAfdronk het volgende:
Ik heb bijna nog niet gejankt. Van de week een keer echt opgezocht door zielige muziek op te zetten en teveel te drinken Ik denk ik moet toch verdriet voelen en er doorheen ofzo. Anders komt het later misschien juist hard aan. Maar weet niet of dat zinvol is eigenlijk...
Nee. Er moet dan doorgegaan worden met testen.quote:Op maandag 27 april 2015 10:16 schreef MissButterflyy het volgende:
[..]
En als je dat aangeeft bij de psych kan dat niet?
Dankje, ja ik praat sowieso veel met familie. Maar dat vind ik ook weer heel lastig eigenlijk om met hun verdriet om te gaanquote:Op maandag 27 april 2015 11:19 schreef Trashcanman het volgende:
[..]
Rouwen gaat nooit zoals je verwacht dat het zou gaan. Als ik jou was zou ik de gevoelens die je hebt niet te veel gaan analyseren, weinig kans dat je daar wijzer uit gaat worden. Praat veel met je familie, wellicht dat er dan meer los komt. Sterkte iig.
Nee, misschien ook niet eigenlijkquote:Op maandag 27 april 2015 12:21 schreef MissButterflyy het volgende:
[..]
Moet je huilen om verdriet te voelen?
Dankjewel, dat klopt idd wel. Misschien niet zo analyserenquote:Op maandag 27 april 2015 12:35 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Het komt wanneer het komt. En soms op momenten dat je het echt niet verwacht. Laat maar gerust los dat er iets zou 'moeten'.
Het is wel herkenbaar, hoor. Maar niet te veel bezig zijn met verwachtingen van wat je zou moeten voelen of vinden, van jezelf of anderen. Dat is zonde.quote:Op maandag 27 april 2015 15:42 schreef KwadeAfdronk het volgende:
[..]
Dankjewel, dat klopt idd wel. Misschien niet zo analyseren
Je mag hier ook je verhaal doen, maar ik weet niet of je dat wilt. Of je denkt dat het zou helpen.quote:Op dinsdag 28 april 2015 07:18 schreef mascara-klodder het volgende:
Gisteren was een jaar geleden dat ik de laatste keer ruzie had.
Wat stom van die psych.quote:Op maandag 27 april 2015 13:34 schreef mascara-klodder het volgende:
[..]
Nee. Er moet dan doorgegaan worden met testen.
Ik moet een stempeltje hebben ofzo.
Ik mag niet gewoon totaal overspannen zijn blijkbaar
Het frustrerende is dat ik eindelijk eens een keer wil praten en dat je denkt op de juiste plek te zitten en dat het dan nog niet kan dus.
Ik reageer later even op de rest. Zit hier nu met tranen in mijn ogen. En ik moet nog een leuke dag gaan hebben
Heel, heel herkenbaar.quote:Op maandag 27 april 2015 16:37 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Het is wel herkenbaar, hoor. Maar niet te veel bezig zijn met verwachtingen van wat je zou moeten voelen of vinden, van jezelf of anderen. Dat is zonde.
Het is wel prettig als je mensen hebt buiten je familie bij wie je af en toe je ei kwijt kunt. Die je moeder niet hebben gekend maar jou wel kennen. Ik had een paar collega's bij wie ik veel steun vond. Het deed mij wel goed om over mijn vader te praten en over hoe ik me voelde (en hoe ik dacht dat ik me moest voelen).
Ik had nog heel graag mijn vader om advies willen kunnen vragen. Of hem bij de leuke familiegebeurtenissen willen hebben. Het is na ruim zeven jaar een soort zachte pijn die me er ook aan herinnert wat er fijn was aan mijn vader. Echt zo'n bitterzoet gevoel.
Heb een goed fles bier cadeau gegeven en gezegd dat ik met een tweede ooit kom en we die samen op drinken.quote:Op woensdag 29 april 2015 18:39 schreef jajablahblah het volgende:
Wat zou je geven als jij niet ziek was?
Dat
quote:Op woensdag 29 april 2015 22:16 schreef nils7 het volgende:
[..]
Heb een goed fles bier cadeau gegeven en gezegd dat ik met een tweede ooit kom en we die samen op drinken.
Het is ook oneerlijk. van mijn sportclub ben ik de enige zonder moeder, van mijn oude klasgenoten ben ik de enige zonder moeder, van iedereen met wie ik omga ben ik de enige zonder moeder, waarom moet mij dat overkomen denk ik dan . Dan zie ik allerlei mensen en dan denk ik: waarom ben jij niet gewoon dood jij hebt geen kinderen, jij bent al 80, jij leeft fucking ongezond, jij bent gewoon een kutwijf en dat soort dingenquote:Op zondag 3 mei 2015 15:16 schreef coscha het volgende:
Nog nooit eerder in dit topic geweest, maar nu ik dit zo lees wil ik even iets van mij afschrijven:
Want bah, ik voel me steeds zo alleen. Het is nu 3 jaar geleden dat ik mijn moeder en oma ben verloren. Ik heb ook nog nooit een relatie gehad en ik heb het idee dat ik zoveel mis. Dan denk ik: het is niet eerlijk. Iedereen doet leuke dingen met het gezin, kan zijn hart uitstorten bij zijn of haar moeder, gaan bij opa's en oma's op visite etc. en dat zijn dingen die ik niet kan en nooit meer zal kunnen. En ook nooit iemand die bij mijn zijde staat om me door moeilijke tijden heen te slaan, ik vind het gewoon fucking oneerlijk. Maar dan denk ik ook weer dat ik niet mag zeuren, want ik heb mijn vader nog, en een aantal goede vriendinnen, maar ik heb ook geen vriendengroepen... En dan probeer ik zo hard gelukkig te worden in m'n eentje maar ik heb gewoon mensen om me heen nodig
Jaa ik kan wel bij mijn vader en vriendinnen terecht gelukkig. Zit nu alleen even in een dipje en dan is het allemaal gewoon heel rot en is het moeilijk om ook de positieve dingen te zien.quote:Op woensdag 6 mei 2015 01:02 schreef KwadeAfdronk het volgende:
[..]
Het is ook oneerlijk. van mijn sportclub ben ik de enige zonder moeder, van mijn oude klasgenoten ben ik de enige zonder moeder, van iedereen met wie ik omga ben ik de enige zonder moeder, waarom moet mij dat overkomen denk ik dan . Dan zie ik allerlei mensen en dan denk ik: waarom ben jij niet gewoon dood jij hebt geen kinderen, jij bent al 80, jij leeft fucking ongezond, jij bent gewoon een kutwijf en dat soort dingen
Jij hebt gewoon behoefte aan een relatie denk ik kun je hart niet uitstorten bij je vader en/of je vriendinnen?
Dat neem ik ook van je aan het is pas een paar weken geleden en 's nachts komen dan soms die gedachtenquote:Op woensdag 6 mei 2015 11:08 schreef ook_gek het volgende:
Het leven is oneerlijk, accepteer dat. En ipv ergens in blijven hangen ( verliezen van een dierbare / ouder ) kan je dat ook gebruiken om je zelf sterker te maken. Geef het een plekje, leef door en vergeet die persoon nooit.
Ik ben 5 jaar geleden 5 dagen na m'n 30ste verjaardag te vieren m'n moeder verloren. Oneerlijk enz enz enz! Maar mijn leven gaat door! En als ik dat vergelijk met 6 of langer jaren geleden zie en merk ik dat ik meer geniet van het leven. Ik kan meer genieten van hele simpele dingen! Dat heeft het overleiden van m'n moeder mij gebracht. Echt neem van mij aan, blijf er niet in hangen waarom, gemeen enz enz enz. Het vreet je namelijk op.
moeilijk is dat he? Iets wat je zo graag zou willen delen met iemand maar degene is er niet meerquote:Op donderdag 11 juni 2015 22:02 schreef Sarasi het volgende:
Mwah. Zaterdag familiefeest, oma was anders vorige week jarig geweest. Vandaag een voor mij belangrijk examen gehaald en gisteravond lag ik al te huilen in bed omdat ik haar niet zou kunnen bellen. Moeilijk. Ben de hele week ook wat emotioneel instabiel vanwege dat etentje. Eigenlijk is het me te snel, denk ik... Ik mis haar.
Er zijn gewoon zoveel van dat soort dingen...quote:Op zondag 14 juni 2015 02:20 schreef mascara-klodder het volgende:
[..]
moeilijk is dat he? Iets wat je zo graag zou willen delen met iemand maar degene is er niet meer
Doorbijten hoe rot ook, sterk voor jezelf blijven.quote:Op vrijdag 7 augustus 2015 00:46 schreef Sarasi het volgende:
Mijn verjaardag was altijd de leukste dag van het jaar, en momenteel zou ik 'm het liefste helemaal overslaan. Ik wil gewoon in een hoekje kruipen en daar de hele dag niet uitkomen. En dat zal vast ook gedeeltelijk het tijdstip zijn want 's nachts is alles erger maar ik heb gewoon heel erg het gevoel dat ik dit niet kan.
Gaat vanochtend gelukkig inderdaad alweer een stuk beter.quote:Op vrijdag 7 augustus 2015 01:25 schreef Alvi het volgende:
[..]
Doorbijten hoe rot ook, sterk voor jezelf blijven.
Ik hoop dat je op je verjaardag op een mooie manier kunt stilstaan bij je oma. Deel je verdriet en je mooie herinneringen. Het is bitterzoet.quote:Op vrijdag 7 augustus 2015 00:46 schreef Sarasi het volgende:
Mijn verjaardag was altijd de leukste dag van het jaar, en momenteel zou ik 'm het liefste helemaal overslaan. Ik wil gewoon in een hoekje kruipen en daar de hele dag niet uitkomen. En dat zal vast ook gedeeltelijk het tijdstip zijn want 's nachts is alles erger maar ik heb gewoon heel erg het gevoel dat ik dit niet kan.
1 dag voor m'n 25ste verjaardag vertelde m'n moeder dat ze borstkanker had. Ze wilde dat later zeggen maar ze moest naar het ziekenhuis. Was niet uit te stellen. Op mijn 30ste verjaardag was ze al terminaal. Ze heeft met al haar kracht nog aan tafel gezeten en mee gegeten. 5 dagen later is ze overleden. Nu 5 jaar later heb ik nog altijd geen zin om m'n verjaardag te vieren. Liefst laat ik die dag voorbij gaan.quote:Op vrijdag 7 augustus 2015 00:46 schreef Sarasi het volgende:
Mijn verjaardag was altijd de leukste dag van het jaar, en momenteel zou ik 'm het liefste helemaal overslaan. Ik wil gewoon in een hoekje kruipen en daar de hele dag niet uitkomen. En dat zal vast ook gedeeltelijk het tijdstip zijn want 's nachts is alles erger maar ik heb gewoon heel erg het gevoel dat ik dit niet kan.
quote:Op vrijdag 21 oktober 2016 21:24 schreef madam-april het volgende:
Het is vandaag 16 jaar geleden dat mijn broer is overleden.. Ik ben nu even oud als hij was toen hij stierf, dat voelt zo gek.. Ik ben 24, ik sta voor mijn gevoel nog aan het begin van mijn leven.. Voor hem was dit het eindpunt van zijn leven.. Te jong, gewoon echt te jong..
Ik mis hem zo..
Bizar besef is dat ja. Dat je ouder bent dan je oudere broer of (in mijn geval) zus is geworden... ik heb het vorig jaar tot op de dag precies berekend zonder dat ik wist (of nog weet) waarom precies... Het besef was puur pijnlijk maar kon het niet loslaten.quote:Op vrijdag 21 oktober 2016 21:24 schreef madam-april het volgende:
Het is vandaag 16 jaar geleden dat mijn broer is overleden.. Ik ben nu even oud als hij was toen hij stierf, dat voelt zo gek.. Ik ben 24, ik sta voor mijn gevoel nog aan het begin van mijn leven.. Voor hem was dit het eindpunt van zijn leven.. Te jong, gewoon echt te jong..
Ik mis hem zo..
Ahh lieverd tochquote:Op vrijdag 21 oktober 2016 21:24 schreef madam-april het volgende:
Het is vandaag 16 jaar geleden dat mijn broer is overleden.. Ik ben nu even oud als hij was toen hij stierf, dat voelt zo gek.. Ik ben 24, ik sta voor mijn gevoel nog aan het begin van mijn leven.. Voor hem was dit het eindpunt van zijn leven.. Te jong, gewoon echt te jong..
Ik mis hem zo..
Waarom eindelijk?quote:Op zaterdag 22 oktober 2016 04:47 schreef mascara-klodder het volgende:
Raar dat dit topic omhoog komt opeens. Mijn moeder is woensdag overleden. Gisteren ben ik ingestort eindelijk.
Zo heel af en toe tref ik wel eens iemand die zoiets niet kan bevatten inderdaad, dat een verlies niet na een paar weekjes helemaal verwerkt is of kan blijven bijten. Ik ben wel blij dat ze dat ook uitspreken dan weet ik dat ik verder ook geen energie aan die persoon hoef te verspillen.quote:Op zaterdag 22 oktober 2016 16:03 schreef sararaats het volgende:
Sommige mensen (middelbare school 2) vonden het 'debiel en stom' dat ik nog steeds rouwde.
Ik kan er niet bij met mijn hoofd.. Ik realiseer me nu pas echt hoe jong hij nog was.. Ik was 8 toen hij overleed, dus 24 was in mijn beleving al best oud.. En op de een of andere manier heb ik eigenlijk altijd dat beeld in mijn hoofd gehad, van iemand die veel ouder was.. Maar nu ben ik even oud als hij was en dat besef komt hard aan. Hij was echt nog ontzettend jong..quote:Op zaterdag 22 oktober 2016 03:41 schreef Trashcanman het volgende:
[..]
Bizar besef is dat ja. Dat je ouder bent dan je oudere broer of (in mijn geval) zus is geworden... ik heb het vorig jaar tot op de dag precies berekend zonder dat ik wist (of nog weet) waarom precies... Het besef was puur pijnlijk maar kon het niet loslaten.
Volgende maand wordt het de 2e verjaardag waar ze zelf niet bij kan zijn
Oh meis wat naar, gecondoleerdquote:Op zaterdag 22 oktober 2016 04:47 schreef mascara-klodder het volgende:
Raar dat dit topic omhoog komt opeens. Mijn moeder is woensdag overleden. Gisteren ben ik ingestort eindelijk.
Dat ik ingestort ben?quote:Op zaterdag 22 oktober 2016 14:39 schreef Godshand het volgende:
[..]
Waarom eindelijk?
Sterkte in ieder geval
Gecondoleerdquote:Op zaterdag 22 oktober 2016 04:47 schreef mascara-klodder het volgende:
Raar dat dit topic omhoog komt opeens. Mijn moeder is woensdag overleden. Gisteren ben ik ingestort eindelijk.
Tnx sgatjuhhquote:
Hey lieve sol, er is ook geen manier om met zulk verdriet om te gaan. Alles wat je dacht dat rouwen was, dat is het niet.quote:Op donderdag 19 januari 2017 08:58 schreef mascara-klodder het volgende:
[..]
Tnx sgatjuhh
Ik kan er geloof ik niet zo goed mee omgaan. Voel me heel erg verdrietig. Verder kom ik niet uit mijn woorden.
Dikke kus btw @NanKing
Wat naar dat je je zo voelt.. heel veel sterkte en een virtuele knuffelquote:Op donderdag 19 januari 2017 08:58 schreef mascara-klodder het volgende:
[..]
Tnx sgatjuhh
Ik kan er geloof ik niet zo goed mee omgaan. Voel me heel erg verdrietig. Verder kom ik niet uit mijn woorden.
Dikke kus btw @NanKing
Weet je, het duurt even een tijdje voor je in de gaten hebt wat er nou eigenlijk gebeurde en het besef hebt dat het echt zo is.quote:Op donderdag 19 januari 2017 08:58 schreef mascara-klodder het volgende:
[..]
Tnx sgatjuhh
Ik kan er geloof ik niet zo goed mee omgaan. Voel me heel erg verdrietig. Verder kom ik niet uit mijn woorden.
Gecondoleerd en sterktequote:Op vrijdag 20 januari 2017 11:38 schreef lemmethinkaboutit het volgende:
Ik meld me
Vlak voor Kerst is mijn stiefvader overleden aan kanker. Mijn moeder was na een best wel lastig leven eindelijk gelukkig. En toen verloor ze de liefde van haar leven. Op zich gaat het allemaal wel redelijk, want je realiseert je dat leven voor hem echt niet meer ging. Hij heeft een vol leven gehad en veel liefde gekend. Toch vind ik het zo oneerlijk! Hij was nog net geen 60 en zijn dochter heeft plannen om een gezin te starten.. Dat zal hij dus nooit meemaken. Hij was de liefste man die ik ooit gekend heb.
Documentary follows @rioferdy5 as he tries to come to terms with losing his wife. 'Rio Ferdinand: #BeingMumAndDad', tonight 9pm @BBCOne.twitter:BBC twitterde op dinsdag 28-03-2017 om 14:22:02 📺 Documentary follows @rioferdy5 as he tries to come to terms with losing his wife. 'Rio Ferdinand: #BeingMumAndDad… https://t.co/eTQeCt8lma reageer retweet
Heel veel sterkte.. als we je ergens mee kunnen helpen, laat het weten.. ook aan Sarasiquote:Op zondag 23 oktober 2016 10:41 schreef mascara-klodder het volgende:
[..]
Dat ik ingestort ben?
Ik hou me nu al een week groot voor mijn zusje. Gisteren had ik mijn breekpunt met dank aan alcohol
Ga nu weer sterk zijn. Moet een hoop geregeld worden nog. Mijn moeder had niks geregeld. Nieteens een uitvaartverzekering.
Gelukkig veel steun aan nichtje en peetouders en mijn vriend.
Oh en aan FOK! natuurlijk
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |