OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Dank tombo!
Vraagje aan de ouders met 3+ kinderen.
Voorop gesteld: we hebben écht (nog) geen specifieke plannen voor nr 3 maar wil graag wat ervaringen horen.
Hoe was de overgang van 2 naar 3, in praktische zin? En dan bedoel ik niet de grotere auto of extra slaapkamer, maar meer dat je maar 2 handen hebt als je met ze over straat loopt en ze allemaal je hand vast willen houden. Of bij het boeken van vakanties bv, hoe doe je dar met z'n vijven? Alles lijkt gericht op 2+2. Lijkt me ontzettend onpraktisch (en duur) om 3 hotelkamers te moeten boeken (2+2+1).
Zijn er onverwacht fijne/praktisch/leuke dingen aan het hebben van 3 kinderen, tov 2?
Vraagje aan de ouders met 3+ kinderen.
Voorop gesteld: we hebben écht (nog) geen specifieke plannen voor nr 3 maar wil graag wat ervaringen horen.
Hoe was de overgang van 2 naar 3, in praktische zin? En dan bedoel ik niet de grotere auto of extra slaapkamer, maar meer dat je maar 2 handen hebt als je met ze over straat loopt en ze allemaal je hand vast willen houden. Of bij het boeken van vakanties bv, hoe doe je dar met z'n vijven? Alles lijkt gericht op 2+2. Lijkt me ontzettend onpraktisch (en duur) om 3 hotelkamers te moeten boeken (2+2+1).
Zijn er onverwacht fijne/praktisch/leuke dingen aan het hebben van 3 kinderen, tov 2?
Ik ben ook wel benieuwd ja. Mijn hart wil best nog een kindje er bij, maar ik zie zo ongelooflijk veel praktische beren op de weg (zoals een, voor mijn gevoel, te klein huis). Ik ga sowieso pas over twee jaar een definitieve beslissing nemen, maar het knaagt nu soms al 
disclaimer
Ja mijn hart zegt ook soms dat ik toch wel 3 kinderen zou willen, maar dan zie ik ook allemaal spoken.
Er is geen slaapkamer over, past niet in de auto, veel babyspul hebben we al weggedaan.
Mijn lichaam heeft n flinke optater gehad na bevalling 1.. Is na de 2e niet erger geworden, maar wil ik nog een keer dat risico lopen? En zo kan ik wel even doorgaan.
Maar man wil geen 3e, dus dan houdt het al op.
Er is geen slaapkamer over, past niet in de auto, veel babyspul hebben we al weggedaan.
Mijn lichaam heeft n flinke optater gehad na bevalling 1.. Is na de 2e niet erger geworden, maar wil ik nog een keer dat risico lopen? En zo kan ik wel even doorgaan.
Maar man wil geen 3e, dus dan houdt het al op.
Ik vond de impact alleen groot op het gebied van huisvesting, het huis voelde met hem er bij direct te klein. Dat had ik dus totaal niet verwacht maar het was echt direct een issue.
Een 7 zitter regel je toch wat makkelijker dan een nieuw huis als je huis onderwater staat.
Dingen als handjes geven en vakanties enzo, is allemaal geen issue.
Een 7 zitter regel je toch wat makkelijker dan een nieuw huis als je huis onderwater staat.
Dingen als handjes geven en vakanties enzo, is allemaal geen issue.
Ik lees ook mee 
Verhuizen moeten we nu toch ook op termijn; met 2 kinderen en 2 niet al te grote slaapkamers
Verhuizen moeten we nu toch ook op termijn; met 2 kinderen en 2 niet al te grote slaapkamers
Wij gingen van 2 naar 4. Dat was even keihard werken. En ja, vooral mijn tweede is misschien iets sneller zelfstandig met vanalles geworden dat ik had gewild. Maar het is hier óf wachten, óf zelf doen. Aandacht verdelen blijft moeilijk maar we doen hard ons best om echt kwaliteit tijd voor ze alle 4 te hebben. En ben heel blij met hoe dat gaat. En ik vind mijn volle drukke huis heerlijk.
De momenten dat ik me afvraag waarom ik zo nodig meer dan twee kinderen wilde, gaan altijd over praktische zaken. Meestal vakanties, uitstapjes, sparen (het wordt inderdaad haast onmogelijk duur allemaal). Geld dus eigenlijk. Maar voor alles is een oplossing.
Mijn dochter is heel vraag bij haar vriendin die alleen is. Want het is verboden zonder heerlijk rustig. En dat meisje is graag bij ons. Want het is zo lekker druk.
Ik had na kind 2 alles weg gedaan. Heb bijna alles geleend of op mp gekocht voor mijn duo. En we hebben twee kinderkamers. Dus ze moeten allemaal delen.
De momenten dat ik me afvraag waarom ik zo nodig meer dan twee kinderen wilde, gaan altijd over praktische zaken. Meestal vakanties, uitstapjes, sparen (het wordt inderdaad haast onmogelijk duur allemaal). Geld dus eigenlijk. Maar voor alles is een oplossing.
Mijn dochter is heel vraag bij haar vriendin die alleen is. Want het is verboden zonder heerlijk rustig. En dat meisje is graag bij ons. Want het is zo lekker druk.
Ik had na kind 2 alles weg gedaan. Heb bijna alles geleend of op mp gekocht voor mijn duo. En we hebben twee kinderkamers. Dus ze moeten allemaal delen.
Met een meidenkwartet
Ik lees mee 
. En misschien voeg ik later nog wat toe.
Ik kan er nog niet zo goed de vinger op leggen hoe en wat er nou precies anders is. Maar het is wel anders
en daar horen vele emoties bij. Van ultiem geluk en grote trots, tot schuldgevoelens en financiële stress. Hier vliegt het alle kanten op.
. En misschien voeg ik later nog wat toe.Ik kan er nog niet zo goed de vinger op leggen hoe en wat er nou precies anders is. Maar het is wel anders
en daar horen vele emoties bij. Van ultiem geluk en grote trots, tot schuldgevoelens en financiële stress. Hier vliegt het alle kanten op.
Ik vind het niet zwaar, zeker niet sinds ze normaal slaapt en eet. Het doordeweekse en dagelijkse leven is knus en gezellig en kost weinig extra moeite.
Maar de meer bijzondere dingen moet ik wel weer opnieuw uitvogelen, mijn draai in vinden. De weekenden, de grotere uitstapjes, de vakanties. Maar hoe spannend ik het soms ook vind, hoeveel stress het me soms ook kost, ik wil die dingen persé gewoon doen en blijven ondernemen.
En de groten hebben ingeleverd. Ik heb minder tijd en ruimte om eens zomaar met ze te gaan voetballen, zwemmen, een hele dag in de drunense duinen rond te zwerven, enz... Daar voel ik me soms schuldig over. Mijn oudste zit heerlijk in haar vel, die lijkt er niet onder te lijden. Mijn tweede (die juist helemaal gek is op zijn jongste zusje) vindt het volgens mij lastiger. Maar de warmte en gezelligheid van een gro(o)t(er) gezin, lijken ze allebei wel fijn te vinden. De maaltijden aan tafel, en de luie ochtenden in het weekend enzo, zijn echt fijn. Het is juist ook de middelste die C heel erg kan missen als hij uit gaat logeren bij een vriendje ofzo.
Daar staat tegenover dat we in vakanties de kleinste naar het kdv brengen en ouderwets met z'n drietjes dat soort dingen ondernemen. Dat kunnen ze ook weer extra waarderen zo, dat zijn leuke dagen. En ik doe mijn uiterste best om juist voor de grote twee alles door te laten gaan, zo min mogelijk in te leveren. Ze spelen nog net zo vaak met vriendjes, doen nog net zoveel sport en doen feitelijk nog evenveel leuke dingen, maar dat is soms hard werken, als je een uur op de fiets zit met kleine C voorop, om iedereen van hot naar her te fietsen. Hard werken en goed passen en meten.
Financiëel vind ik het wel pittig, nu de dagopvangkosten er weer bijzitten. Wat dat betreft denk ik dat het over 3 jaar toch echt ineens weer veel makkelijker zal zijn. We gaan nu drie weken op vakantie (tenten, dus in elk geval geen stress over hotelkamers ed), en dan zoek ik echt weken naar een toffe camping, omdat ik weet dat er weinig financiële ruimte is voor luxe uitjes. Maar ik zie het als een uitdaging en probeer er creatief mee om te gaan. De kinderen merken daar niks van en komen volgens mij niks te kort (verre van, durf ik zelfs te stellen).
Zo, tot zover mijn eerlijke relaas over 3.
[ Bericht 3% gewijzigd door groofskendezoveelste op 23-06-2017 16:23:20 ]
Maar de meer bijzondere dingen moet ik wel weer opnieuw uitvogelen, mijn draai in vinden. De weekenden, de grotere uitstapjes, de vakanties. Maar hoe spannend ik het soms ook vind, hoeveel stress het me soms ook kost, ik wil die dingen persé gewoon doen en blijven ondernemen.
En de groten hebben ingeleverd. Ik heb minder tijd en ruimte om eens zomaar met ze te gaan voetballen, zwemmen, een hele dag in de drunense duinen rond te zwerven, enz... Daar voel ik me soms schuldig over. Mijn oudste zit heerlijk in haar vel, die lijkt er niet onder te lijden. Mijn tweede (die juist helemaal gek is op zijn jongste zusje) vindt het volgens mij lastiger. Maar de warmte en gezelligheid van een gro(o)t(er) gezin, lijken ze allebei wel fijn te vinden. De maaltijden aan tafel, en de luie ochtenden in het weekend enzo, zijn echt fijn. Het is juist ook de middelste die C heel erg kan missen als hij uit gaat logeren bij een vriendje ofzo.
Daar staat tegenover dat we in vakanties de kleinste naar het kdv brengen en ouderwets met z'n drietjes dat soort dingen ondernemen. Dat kunnen ze ook weer extra waarderen zo, dat zijn leuke dagen. En ik doe mijn uiterste best om juist voor de grote twee alles door te laten gaan, zo min mogelijk in te leveren. Ze spelen nog net zo vaak met vriendjes, doen nog net zoveel sport en doen feitelijk nog evenveel leuke dingen, maar dat is soms hard werken, als je een uur op de fiets zit met kleine C voorop, om iedereen van hot naar her te fietsen. Hard werken en goed passen en meten.
Financiëel vind ik het wel pittig, nu de dagopvangkosten er weer bijzitten. Wat dat betreft denk ik dat het over 3 jaar toch echt ineens weer veel makkelijker zal zijn. We gaan nu drie weken op vakantie (tenten, dus in elk geval geen stress over hotelkamers ed), en dan zoek ik echt weken naar een toffe camping, omdat ik weet dat er weinig financiële ruimte is voor luxe uitjes. Maar ik zie het als een uitdaging en probeer er creatief mee om te gaan. De kinderen merken daar niks van en komen volgens mij niks te kort (verre van, durf ik zelfs te stellen).
Zo, tot zover mijn eerlijke relaas over 3.
[ Bericht 3% gewijzigd door groofskendezoveelste op 23-06-2017 16:23:20 ]
Ik vond en vind het idd vooral pittig dat je steeds in de minderheid bent inderdaad. Nu zitten ze bij ons natuurlijk ook allemaal in dezelfde leeftijdscategorie en dat heeft zijn voor en nadelen en eigen uitdagingen.
We zijn nu in centerparcs maar ook daar is dus veel gericht op 2+2. Waterfiets huren of een bootje is nu niet mogelijk. Fietsen huren... ligt eraan of ik mijn jongste kleuter nog in het voorstoeltje gepropt krijg.
Verder qua zwaar... ja, er zijn tropenjaren maar denk dat eea ook afhankelijk is van leeftijden van kinderen en het leeftijdsverschil.
We zijn nu in centerparcs maar ook daar is dus veel gericht op 2+2. Waterfiets huren of een bootje is nu niet mogelijk. Fietsen huren... ligt eraan of ik mijn jongste kleuter nog in het voorstoeltje gepropt krijg.
Verder qua zwaar... ja, er zijn tropenjaren maar denk dat eea ook afhankelijk is van leeftijden van kinderen en het leeftijdsverschil.
Goed relaas groofs! De maaltijden en luie ochtenden die je beschrijft klinken heerlijk.
Kyara, dat 2+2 overal lijkt me erg lastig soms, zeker met een tweeling. Hoe gaan ze daar zelf mee om, als iets echt voor 2 is?
Buda, ruimte lijkt me wel erg prettig idd, om fijn te wonen. Wij zijn gisteren verhuisd (eeeindelijk) en we wonen nu op 170m2 dus dat zou meer dan genoeg moeten zijn. Maar ons bed is met 3 kleintjes nu al aardig vol haha. Maar dat is natuurlijk ook een kwestie van de oudste warm maken voor haar eigen kamer.
Ik denk dat een derde qua routines wel snel met de andere 2 mee zal gaan. Ik vond het iig met nr 2 veel eenvoudiger om een draai te vinden in de praktische kant van het moeder zijn.
En zwaar en tropenjaren- dat hoor ik vaak inderdaad. Ik moet zeggen dat ik verbazingwekkend goed om ga met de drukte. Had ik niet van mezelf verwacht. En juist daarom duikt de gedachte aan een derde soms op. We doen het zo goed met z'n allen, er zou best een derde bij kunnen. Maar tegelijkertijd denk ik ook: we doen het zo goed met z'n allen, waarom een derde er bij willen.
Kyara, dat 2+2 overal lijkt me erg lastig soms, zeker met een tweeling. Hoe gaan ze daar zelf mee om, als iets echt voor 2 is?
Buda, ruimte lijkt me wel erg prettig idd, om fijn te wonen. Wij zijn gisteren verhuisd (eeeindelijk) en we wonen nu op 170m2 dus dat zou meer dan genoeg moeten zijn. Maar ons bed is met 3 kleintjes nu al aardig vol haha. Maar dat is natuurlijk ook een kwestie van de oudste warm maken voor haar eigen kamer.
Ik denk dat een derde qua routines wel snel met de andere 2 mee zal gaan. Ik vond het iig met nr 2 veel eenvoudiger om een draai te vinden in de praktische kant van het moeder zijn.
En zwaar en tropenjaren- dat hoor ik vaak inderdaad. Ik moet zeggen dat ik verbazingwekkend goed om ga met de drukte. Had ik niet van mezelf verwacht. En juist daarom duikt de gedachte aan een derde soms op. We doen het zo goed met z'n allen, er zou best een derde bij kunnen. Maar tegelijkertijd denk ik ook: we doen het zo goed met z'n allen, waarom een derde er bij willen.
Hier had de geboorte van de derde wel onverwacht veel impact op onze oudste, die vrij gevoelig is. Die was bijvoorbeeld in een klap zindelijk-af en ging van "nogal energiek" naar driftig en met momenten destructief. Hij had (en heeft nog steeds) ontzettend veel moeite met het delen van de aandacht, ondanks dat dat na de geboorte van zijn eerste zusje niet nieuw meer was. Dat maakt het wel vele malen intensiever dan ik vooraf bedacht had.
Wij kozen voor een gedeelde slaapkamer voor de twee oudsten, en zijn zelf ook naar een kleinere kamer verhuisd. Dat wende voor iedereen eigenlijk best snel. De auto (een station) hebben we gehouden, die drie stoelen passen naast elkaar achterin. Qua ruimte in huis vind ik het alleszins meevallen, zeker omdat zo'n baby in het begin niet eens zoveel ruimte nodig heeft. Tegen de tijd dat dat verandert (ze kruipt nu de kamer door), willen die andere twee niets liever dan voor tunneltje spelen.
Onze woonkamer heeft wel een aardige speelhoek en een redelijke renruimte en we hebben een tuin, dat zijn voor mij wel essentiële voorwaarden zodat ze alledrie ook een apart hoekje kunnen opzoeken (of wijzelf
).
Verder vind ik het exact zo druk als je zou verwachten (ze worden in aug/ sept 5, 3 en 1). Over alles moet je vooraf even nadenken: wie haal je als eerste op (degene die het snelst in en uit de auto is), in welke volgorde plaats je de autostoeltjes (want die maxicosi moet er nog in gehengst worden), hoe verplaats je je in godsnaam door een supermarkt (ik ben voornemens hierop te promoveren).
Maar je hebt ook stomtoevallig opeens drie schoten. En kennelijk nog genoeg fraicheur in je bilspleet om ze alledrie tegelijk een soort van onder je arm naar buiten te bananen als dat even je enige optie lijkt. Ik had bijvoorbeeld ook geen idee dat douchen met drie stuks kind mogelijk was, laat staan dat het gezellig is, en dat er dan niemand verdrinkt.
Plus: de dingen gaan ook heel vaak gewoon vanzelf goed. Soms improviseer je, soms gebeurt het net anders, om dan maar te concluderen dat dat ook prima is. Ik geloof dat ik wel duizend keer makkelijker ben geworden. Ook wel dertig jaar ouder, maar soit.
En een dag heeft opeens 32 uur, getuige ook het tijdstip van deze post.
(Tevens: hai!)
Wij kozen voor een gedeelde slaapkamer voor de twee oudsten, en zijn zelf ook naar een kleinere kamer verhuisd. Dat wende voor iedereen eigenlijk best snel. De auto (een station) hebben we gehouden, die drie stoelen passen naast elkaar achterin. Qua ruimte in huis vind ik het alleszins meevallen, zeker omdat zo'n baby in het begin niet eens zoveel ruimte nodig heeft. Tegen de tijd dat dat verandert (ze kruipt nu de kamer door), willen die andere twee niets liever dan voor tunneltje spelen.
Onze woonkamer heeft wel een aardige speelhoek en een redelijke renruimte en we hebben een tuin, dat zijn voor mij wel essentiële voorwaarden zodat ze alledrie ook een apart hoekje kunnen opzoeken (of wijzelf
).Verder vind ik het exact zo druk als je zou verwachten (ze worden in aug/ sept 5, 3 en 1). Over alles moet je vooraf even nadenken: wie haal je als eerste op (degene die het snelst in en uit de auto is), in welke volgorde plaats je de autostoeltjes (want die maxicosi moet er nog in gehengst worden), hoe verplaats je je in godsnaam door een supermarkt (ik ben voornemens hierop te promoveren).
Maar je hebt ook stomtoevallig opeens drie schoten. En kennelijk nog genoeg fraicheur in je bilspleet om ze alledrie tegelijk een soort van onder je arm naar buiten te bananen als dat even je enige optie lijkt. Ik had bijvoorbeeld ook geen idee dat douchen met drie stuks kind mogelijk was, laat staan dat het gezellig is, en dat er dan niemand verdrinkt.
Plus: de dingen gaan ook heel vaak gewoon vanzelf goed. Soms improviseer je, soms gebeurt het net anders, om dan maar te concluderen dat dat ook prima is. Ik geloof dat ik wel duizend keer makkelijker ben geworden. Ook wel dertig jaar ouder, maar soit.
En een dag heeft opeens 32 uur, getuige ook het tijdstip van deze post.
(Tevens: hai!)
.
Haha, Mango, grappig om te lezen. En van harte!
Een groot deel herken ik niet van wat je schrijft, maar dat zit hem in de leeftijden.
Een groot deel herken ik niet van wat je schrijft, maar dat zit hem in de leeftijden.
Herkenbaar mango! Ik dacht dat het makkelijker zou worden als ze allemaal in dezelfde stoel zouden zitten maar nu elke keer ruzie wie waar zit.
Verder hebben wij hier nogal te maken met het "tweeling escallatie syndroom" (ja, daar is een naam voor). Wij zijn dus wel op zoek naar een grotere woning zodat we de tweeling uit elkaar kunnen halen en een eigen kamer kunnen geven.
Room, veel dingen weten ze niet. Of ze proberen zelf een oplossing te bedenken (dan ga ik wel bij J op schoot achterop te fiets). En ze weten natuurlijk ook niet beter.
Heel veel dingen zijn voor kinderen gewoon zoals ze zijn. Als ouder ben je je bewust van dingen als minder aandacht (zeker in verglijking met de eerste), dingen die wat lastiger kunnen etc.
Verder hebben wij hier nogal te maken met het "tweeling escallatie syndroom" (ja, daar is een naam voor). Wij zijn dus wel op zoek naar een grotere woning zodat we de tweeling uit elkaar kunnen halen en een eigen kamer kunnen geven.
Room, veel dingen weten ze niet. Of ze proberen zelf een oplossing te bedenken (dan ga ik wel bij J op schoot achterop te fiets). En ze weten natuurlijk ook niet beter.
Heel veel dingen zijn voor kinderen gewoon zoals ze zijn. Als ouder ben je je bewust van dingen als minder aandacht (zeker in verglijking met de eerste), dingen die wat lastiger kunnen etc.
Intrigerend. Nog nooit van gehoord dat syndroom. Eens wat over lezen.quote:Op zondag 25 juni 2017 09:21 schreef Kyara het volgende:
Verder hebben wij hier nogal te maken met het "tweeling escallatie syndroom" (ja, daar is een naam voor). Wij zijn dus wel op zoek naar een grotere woning zodat we de tweeling uit elkaar kunnen halen en een eigen kamer kunnen geven.
Hoop dat jullie hulp (snel) lukt.
Hier slapen ze samen in een tweepersoonsbed. Terug thuis weer eigen bed, zelfde kamer. Andere kamer komt pas vrij als oudste het huis uit gaat. Nog een jaar of 8 (omg blokkeer).
De zolder verbouwing om die kamer te splitsen in 2 voor mijn grote meiden moet trouwens ook nog. Ergens 2018. Inclusief 2e badkamer want met vier meiden zie ik noodzaak
Met een meidenkwartet
Ik vind alle verhalen over al dan niet drie kinderen zo leuk om te lezen!
Bij mij/ons is het ook een hot topic. Ik heb allerlei redenen voor en tegen, zowel oppervlakkige als serieuze, en ik weet niet waar het toe gaat leiden.
De wens is er sterk en we hebben de tijd nog. Maar op de een of andere manier voelt het toch als 'het lot tarten', waarom nog een derde als het allemaal zo soepel loopt met twee? Daarnaast vind ik het ook nog wel een lastig punt dat het gewoon allesbehalve nodig is dat er meer mensen worden gecreeerd.
De overgang van 1 naar 2 ging hier heel gemakkelijk! De keren dat er twee tegelijk huilden is nog op 1 hand te tellen. ik vind het zo gaaf om hun band te zien, en ook hun verschillen. Ben wel benieuwd of de 'rust' in huis met 3 opeens toch wel weg is.
Als we voor een derde gaan zal het wel weer een leeftijdsverschil van minstens 3 jaar zijn, en dat vind ik zelf ook fijn. Dat je in ieder geval rustig kan voeden enzo.
Ik ben zelf de derde van drie kinderen, en heb het wel als positief ervaren dat je als je de ene sibling zat bent je de andere nog hebt. Daarentegen denk ik wel dat het voor m'n ouders heel lastig was om echt 1 op 1 aandacht te geven, waardoor er denk ik wel wat aandachtsstrijd was. Nu met 2 kinderen doe ik echt nog zeer regelmatig iets met 1 van de 2, en dat vind ik zelf ook zo fijn en beide kinderen ook. Met 3 zou dat onvermijdelijk veranderen.
Megapost!
Bij mij/ons is het ook een hot topic. Ik heb allerlei redenen voor en tegen, zowel oppervlakkige als serieuze, en ik weet niet waar het toe gaat leiden.
De wens is er sterk en we hebben de tijd nog. Maar op de een of andere manier voelt het toch als 'het lot tarten', waarom nog een derde als het allemaal zo soepel loopt met twee? Daarnaast vind ik het ook nog wel een lastig punt dat het gewoon allesbehalve nodig is dat er meer mensen worden gecreeerd.
De overgang van 1 naar 2 ging hier heel gemakkelijk! De keren dat er twee tegelijk huilden is nog op 1 hand te tellen.
ik vind het zo gaaf om hun band te zien, en ook hun verschillen. Ben wel benieuwd of de 'rust' in huis met 3 opeens toch wel weg is. Als we voor een derde gaan zal het wel weer een leeftijdsverschil van minstens 3 jaar zijn, en dat vind ik zelf ook fijn. Dat je in ieder geval rustig kan voeden enzo.
Ik ben zelf de derde van drie kinderen, en heb het wel als positief ervaren dat je als je de ene sibling zat bent je de andere nog hebt. Daarentegen denk ik wel dat het voor m'n ouders heel lastig was om echt 1 op 1 aandacht te geven, waardoor er denk ik wel wat aandachtsstrijd was. Nu met 2 kinderen doe ik echt nog zeer regelmatig iets met 1 van de 2, en dat vind ik zelf ook zo fijn en beide kinderen ook. Met 3 zou dat onvermijdelijk veranderen.
Megapost!
Ik vond het ook zo mooi dat ouders van twee op ons nieuws van een derde komst, reageerden met: "Gelukkig schijnt de overgang van twee naar drie geruisloos te gaan hè!" 
En ouders van drie: "Hoe oud zijn je oudsten? Wow! Sterkte, ik weet ook niet meer hoe ik het deed, maar komt goed hoor!" (ferme schouderklap)
En ouders van drie: "Hoe oud zijn je oudsten? Wow! Sterkte, ik weet ook niet meer hoe ik het deed, maar komt goed hoor!" (ferme schouderklap)
Dit! Ik loop er ook vaak tegenaan dat er wel faciliteiten zijn gezinnetjes bestaande uit 4 personen. Maar sommige dingen lijken soms godsonmogelijk voor ons vijven. Dan word je vanzelf wel creatief.quote:
We zijn nu in centerparcs maar ook daar is dus veel gericht op 2+2. Waterfiets huren of een bootje is nu niet mogelijk. Fietsen huren... ligt eraan of ik mijn jongste kleuter nog in het voorstoeltje gepropt krijg.
[ Bericht 0% gewijzigd door Twinkle20 op 25-06-2017 18:42:37 ]
Ik heb als kind uit gezin van 3 nooit aandachtstekort ervaren. Ik vond het ook juist leuk dat we keuze hadden onderling, of dat ik wat voor mezelf kon doen en de andere twee dan elkaar nog hadden. Dat wij getalsmatig in de meerderheid waren, vond ik altijd wel een mooie compensatie voor dat de ouders qua leeftijd/beslissingsbevoegdheid meer te zeggen hadden.
Mijn vader was er een van 7, die vond dat als kind wel teveel en 3 dus heel gematigd.
Ik vind nu als volwassene ook dat de exclusieve aandacht die ik vast minder van mijn ouders kon krijgen, wordt gecompenseerd door het feit dat ik 2 ouders én 2 siblings heb die me heel na staan. Dat is natuurlijk wel gesproken vanuit de gelukkige positie dat het met alle onderlinge verhoudingen goed zit...
edit: 30 jaar geleden waren autostoeltjes geen issue en naar center parcs gingen we gewoon nooit
Mijn vader was er een van 7, die vond dat als kind wel teveel
en 3 dus heel gematigd.Ik vind nu als volwassene ook dat de exclusieve aandacht die ik vast minder van mijn ouders kon krijgen, wordt gecompenseerd door het feit dat ik 2 ouders én 2 siblings heb die me heel na staan. Dat is natuurlijk wel gesproken vanuit de gelukkige positie dat het met alle onderlinge verhoudingen goed zit...
edit: 30 jaar geleden waren autostoeltjes geen issue en naar center parcs gingen we gewoon nooit
Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
Fijn om te lezen Lemijn.
Ik weet natuutlijk ook niet zeker of mijn middelste last heeft van het feit dat ze de aandacht met meer moeten delen. Het kan net zo goed een fase zijn waar hij sowieso doorheen moet . Hij is echt een gezelschapsdier juist en hij vindt het heerlijk om met haar te rommelen en bezig te zijn. Maar goed, schuldgevoelens zijn nu eenmaal moeder eigen, denk ik.
Ik weet natuutlijk ook niet zeker of mijn middelste last heeft van het feit dat ze de aandacht met meer moeten delen. Het kan net zo goed een fase zijn waar hij sowieso doorheen moet
. Hij is echt een gezelschapsdier juist en hij vindt het heerlijk om met haar te rommelen en bezig te zijn. Maar goed, schuldgevoelens zijn nu eenmaal moeder eigen, denk ik.
Mijn moeder is middelste van 7 en heeft het in elke fase van haar leven alleen maar fijn gevonden, zo'n groot gezin om zich heen. 
En le Sage, wat jij beschrijft herken ik ook. De overgang van 1 naar 2 heb ik nauwelijks gemerkt. Dat ging zo vanzelf. Mijn tweede wist ook het eerste jaar niet wat huilen was en de eerste was niet jaloers. En daarbij zat ik nog midden in het hele verzorgingsgebeuren. Dat was echt zo makkelijk toen.
Wij gingen van 1 naar 3 en dat was voor onze oudste van toen bijna 4 wel behoorlijk omschakelen. Ik kan toch wel zeggen dat ze er 2 jaar lang een ander kind door is geweest. Wat heb ik de echte L in die 2 jaar gemist. 
En L miste simpelweg de aandacht die ze daarvoor 4 jaar voor zichzelf had gehad. Ondanks dat we vrijwel wekelijks een dag apart met L op stap gingen kregen we de negatieve spiraal van niet luisteren, brutaal zijn en broertjes pesten/pijn doen niet doorbroken. Het gaat eigenlijk sinds een jaar pas weer goed omdat L nu snapt dat ze soms even moet wachten en ook omdat haar broertjes nu wat meer kunnen. Ook hebben we nu grappige onderonsjes met L over de peuters, waarbij ik 'nee' tegen L zeg, maar knipoog en stiekem 'ja' bedoel. Dan weet L dat ze even moet wachten tot de peuters slapen en dan mag ze alsnog een ijsje of even samen lezen etc. Het ging dus bij ons zeker niet zonder slag of stoot, ondanks dat de 2 mini's heel makkelijk waren.
Inmiddels zitten we in een fase waar ons drietal heerlijk samen kan spelen en er veel mooie gezellige momenten zijn. L mag tegenwoordig elke dag iets later naar bed dan haar broers en zo hebben we elke dag even wat tijd en aandacht voor haar alleen.
De praktische nadelen die hier genoemd worden herken ik overigens ook. In pretparken moet er altijd één alleen en nu is dat vaak L omdat zij qua lengte al zelf mag en de jongens nog niet.
Heel veel uitjes zijn gericht op 4 personen en dat is af en toe best even schipperen, maar er is over het algemeen altijd wel een oplossing te vinden.
En L miste simpelweg de aandacht die ze daarvoor 4 jaar voor zichzelf had gehad. Ondanks dat we vrijwel wekelijks een dag apart met L op stap gingen kregen we de negatieve spiraal van niet luisteren, brutaal zijn en broertjes pesten/pijn doen niet doorbroken. Het gaat eigenlijk sinds een jaar pas weer goed omdat L nu snapt dat ze soms even moet wachten en ook omdat haar broertjes nu wat meer kunnen. Ook hebben we nu grappige onderonsjes met L over de peuters, waarbij ik 'nee' tegen L zeg, maar knipoog en stiekem 'ja' bedoel. Dan weet L dat ze even moet wachten tot de peuters slapen en dan mag ze alsnog een ijsje of even samen lezen etc. Het ging dus bij ons zeker niet zonder slag of stoot, ondanks dat de 2 mini's heel makkelijk waren. Inmiddels zitten we in een fase waar ons drietal heerlijk samen kan spelen en er veel mooie gezellige momenten zijn. L mag tegenwoordig elke dag iets later naar bed dan haar broers en zo hebben we elke dag even wat tijd en aandacht voor haar alleen.
De praktische nadelen die hier genoemd worden herken ik overigens ook. In pretparken moet er altijd één alleen en nu is dat vaak L omdat zij qua lengte al zelf mag en de jongens nog niet.
Heel veel uitjes zijn gericht op 4 personen en dat is af en toe best even schipperen, maar er is over het algemeen altijd wel een oplossing te vinden.
Ik vind het heel knap hoe je dat gedaan hebt om L zoveel 1:1 te geven. Super hoorquote:Op zondag 25 juni 2017 21:01 schreef _NIKKI_ het volgende:
Wij gingen van 1 naar 3 en dat was voor onze oudste van toen bijna 4 wel behoorlijk omschakelen. Ik kan toch wel zeggen dat ze er 2 jaar lang een ander kind door is geweest. Wat heb ik de echte L in die 2 jaar gemist.
Inmiddels zitten we in een fase waar ons drietal heerlijk samen kan spelen en er veel mooie gezellige momenten zijn. L mag tegenwoordig elke dag iets later naar bed dan haar broers en zo hebben we elke dag even wat tijd en aandacht voor haar alleen.
De praktische nadelen die hier genoemd worden herken ik overigens ook. In pretparken moet er altijd één alleen en nu is dat vaak L omdat zij qua lengte al zelf mag en de jongens nog niet.
Heel veel uitjes zijn gericht op 4 personen en dat is af en toe best even schipperen, maar er is over het algemeen altijd wel een oplossing te vinden.
Met een meidenkwartet
Schopje. Is er iets wat je als ouder (actief) kunt doen om de band tussen twee kinderen te bevorderen?Ik kan echt jaloers zijn op mensen die het hebben over liefde tussen broers/broer en zus, want dat lijkt hier totaal afwezig. Kuiken doet bijna alleen maar naar tegen Guppy, met als hoogtepunt dat hij het wel handig vindt dat Guppy weg gaat (=huilend naar mij toe loopt) als hij 'm maar hard genoeg een mep geeft 
.
Iemand tips? Guppy lijkt wel gek op Kuiken te zijn maar andersom totaal niet. Of ligt dat aan de leeftijd? (Kuiken is bijna 4, Guppy net 1).
[ Bericht 0% gewijzigd door Burdie op 13-12-2017 20:58:46 ]
.Iemand tips? Guppy lijkt wel gek op Kuiken te zijn maar andersom totaal niet. Of ligt dat aan de leeftijd? (Kuiken is bijna 4, Guppy net 1).
[ Bericht 0% gewijzigd door Burdie op 13-12-2017 20:58:46 ]
W heeft tot L ca 2 was nooit naar m omgekeken. Hij was er en hij mocht ook best mee in de auto, maar dasr hield de liefde op. Nu (5 en 3 jaar) spelen ze fantastisch samen. Hoorde ze net ook op de gang 'stiekem' naar W s kamer sluipen om samen in haar bed te slapen...
Kortom, houd moed! Zodra guppy meer kan wordt t vast beter..
Kortom, houd moed! Zodra guppy meer kan wordt t vast beter..
Ik heb trouwens niet actief iets gedaan.. was van t standpunt dat ze niet om n broertje gevraagd had en dus ook niet verplicht dol op m moest zijn (vond t toen wel jammer natuurlijk). Wel opgelet dat ze niet mocht slaan oid
+1 op wmik.
Het werd eerst erger want ‘het ding’ zat aan zijn spul. Nu kan hij er wat mee en is het niet een indringer die alles lastiger maakt, maar een speelmaatje (op goede dagen, op dagen met moeheid is het nog steeds veel ruzie en geklier) .
Het werd eerst erger want ‘het ding’ zat aan zijn spul. Nu kan hij er wat mee en is het niet een indringer die alles lastiger maakt, maar een speelmaatje (op goede dagen, op dagen met moeheid is het nog steeds veel ruzie en geklier) .
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
Hoe gaat het spelen met leeftijdsgenootjes, Burdie? Ik heb nl heel duidelijk bij I daarin een ontwikkeling gezien en dat zie ik weer terug in hoe ze met haar broertje omgaat. Misschien zal het ook beter gaan als kuiken naar school gaat en daar uitdaging vindt en energie kwijt kan?
Het lijkt me wel rot.
.
Het lijkt me wel rot.
.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Hier begon het gedonder ook toen T 10 maanden was, want ineens stond hij en zat aan W zijn speelgoed etc. Waar hij met leeftijdsgenootjes en in de speeltuin heel leuk deelt en speelt, is dat met zijn broertje echt moeilijker. Toch wordt het beter! T is nu 16 maanden en ineens doen ze ook dingen samen en zie ik W vaak lief zijn voor hem (tussen de chaos en geschreeuw en geduw he ). Als kuiken binnenkort naar school gaat wordt het sowieso heel anders, voor nu is het misschien even uitzitten? Wat hier wel helpt is om W handvaten te geven voor zijn frustratie. Woede aanval omdat T zich richting zijn vrachtwagen begeeft-> hem helpen door samen aan T te vragen of hij er weer mee mag spelen. T geeft het best af nog, en dan laat ik W hem iets anders geven mits nodig en dan gaat het weer 5 min goed.
). Als kuiken binnenkort naar school gaat wordt het sowieso heel anders, voor nu is het misschien even uitzitten? Wat hier wel helpt is om W handvaten te geven voor zijn frustratie. Woede aanval omdat T zich richting zijn vrachtwagen begeeft-> hem helpen door samen aan T te vragen of hij er weer mee mag spelen. T geeft het best af nog, en dan laat ik W hem iets anders geven mits nodig en dan gaat het weer 5 min goed.
Wat hier denk ik zorgt dat het voornamelijk goed gaat, is dat O elke dag naar het kdv gaat (en S sinds een week ook, eigen groep).
Verder heb k vanaf de geboorte heel bewust S nooit de «schuld» gegeven van dat ik niet bij O kon zijn. Sinds S kruipt en loopt en geinteresseerd is in speelgoed, is het soms wel eens ruzie. Als S dan iets van haar pakt, vraag ik O om een alternatief speeltje voor S te zoeken. En als S iets doet wat niet mag of als ie iets geks doet, dan lachen we daar samen om «gekke S toch!» Vindt ze erg leuk
Oh en verder: faaaseeee
Verder heb k vanaf de geboorte heel bewust S nooit de «schuld» gegeven van dat ik niet bij O kon zijn. Sinds S kruipt en loopt en geinteresseerd is in speelgoed, is het soms wel eens ruzie. Als S dan iets van haar pakt, vraag ik O om een alternatief speeltje voor S te zoeken. En als S iets doet wat niet mag of als ie iets geks doet, dan lachen we daar samen om «gekke S toch!» Vindt ze erg leuk
Oh en verder: faaaseeee
Bedankt voor de herkenbaarheid . Kuiken vindt het spelen met leeftijdsgenoten ook niet altijd even gemakkelijk, dus daarin is hij wel consequent . We hebben de afspraak dat hij dingen waar Guppy echt niet aan mag komen, op z'n kamer zet en er boven mee speelt. Dat geeft voor hem wel rust.
Guppy is ook een pittige hoor, die heeft het reuze goed in de smiezen als het speelgoedje wat hij in handen heeft voor Kuiken Heel Erg Belangrijk is en geeft het dan voor geen goud meer af .
Goed te lezen dat het een fase is.
. Kuiken vindt het spelen met leeftijdsgenoten ook niet altijd even gemakkelijk, dus daarin is hij wel consequent . We hebben de afspraak dat hij dingen waar Guppy echt niet aan mag komen, op z'n kamer zet en er boven mee speelt. Dat geeft voor hem wel rust. Guppy is ook een pittige hoor, die heeft het reuze goed in de smiezen als het speelgoedje wat hij in handen heeft voor Kuiken Heel Erg Belangrijk is en geeft het dan voor geen goud meer af
.Goed te lezen dat het een fase is
.
Wij noemen V ook wel liefkozend de havik. Die blijft als een roofdier die zijn prooi in de smiezen houdt voor de aanval erg dicht op eventueel speelgoed dat weggepakt kan worden. Vervolgens schiet hij steevast in de paniek of aanval modus als broer het wel pakt. Die fase is vooralsnog niet voorbij .
.
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
NEEEEE!
Ok. Het idee van een derde laat me niet los.
Maar hoe leg je in godsgodesnaam 3 kinderen tegelijk in bed? Als je partner een avond weg is? Of 3 afleveren op school/kdv en zelf ook nog voor 10-en op je werk verschijnen?
Maar hoe leg je in godsgodesnaam 3 kinderen tegelijk in bed? Als je partner een avond weg is? Of 3 afleveren op school/kdv en zelf ook nog voor 10-en op je werk verschijnen?
ik denk dat tegen die tijd de oudste ook wat makkelijker in bed te krijgen is. En dat je concessies gaat doen in de lengte van het ritueel.quote:
Ok. Het idee van een derde laat me niet los.
Maar hoe leg je in godsgodesnaam 3 kinderen tegelijk in bed? Als je partner een avond weg is? Of 3 afleveren op school/kdv en zelf ook nog voor 10-en op je werk verschijnen?
Hoe meer kinderen, hoe meer je denk ik los moet laten dat alles heel perfect moet gaan
disclaimer
Verschillende tijden naar bed. Oudste kijkt nog even tv of speelt ergens mee. Of leest zelf nog in bed terwijl je de anderen afrond en daarna lees je nog even samen met de oudste.
Of gewoon alle drie tegelijk een verhaal in het grote bed en dan ze één voor één instoppen in hun eigen bed.
Je oudste kan zichzelf aankleden etc waardoor er ruimte is om de jongste aan te kleden enz.
Mijne van zes maakt zijn bed op, doet de gordijnen open, poetst zelf zijn tanden. Daar hoef je weinig meer voor te doen ‘s ochtends.
Of gewoon alle drie tegelijk een verhaal in het grote bed en dan ze één voor één instoppen in hun eigen bed.
Je oudste kan zichzelf aankleden etc waardoor er ruimte is om de jongste aan te kleden enz.
Mijne van zes maakt zijn bed op, doet de gordijnen open, poetst zelf zijn tanden. Daar hoef je weinig meer voor te doen ‘s ochtends.
Ik heb je lief mijn hele leven
De oudste wordt inderdaad ouder en zelfredzamer. Ik breng de tweede (net 7) en de derde (3,5) tegelijk naar bed (voorlezen op kamer derde, haar in bed leggen, daarna samen lezen met de tweede op haar kamer, af en toe terug naar derde in geval van monsterangst). Eerste (bijna 9) is dan alleen beneden, vierde (1,5) loopt meestal een beetje rond te keutelen in mijn buurt. Daarna gaat de vierde weer mee naar beneden, zorg ik dat de eerste zijn pyjama aantrekt en zijn tanden poetst. De vierde krijgt dan ook zijn pyjama aan en drinkt nog even wat. Als de tweede en derde slapen breng ik 1 en 4 naar bed. Einde.
Ja als ze 9 zijn dan kun je wat van ze verwachten jaquote:
De oudste wordt inderdaad ouder en zelfredzamer. Ik breng de tweede (net 7) en de derde (3,5) tegelijk naar bed (voorlezen op kamer derde, haar in bed leggen, daarna samen lezen met de tweede op haar kamer, af en toe terug naar derde in geval van monsterangst). Eerste (bijna 9) is dan alleen beneden, vierde (1,5) loopt meestal een beetje rond te keutelen in mijn buurt. Daarna gaat de vierde weer mee naar beneden, zorg ik dat de eerste zijn pyjama aantrekt en zijn tanden poetst. De vierde krijgt dan ook zijn pyjama aan en drinkt nog even wat. Als de tweede en derde slapen breng ik 1 en 4 naar bed. Einde.
Mijnes zijn nu 3 en 1 en stel nou dat ik er over een jaar nog een zou krijgen, dan zijn ze allemaal nog steeds heel klein
Het loopt nu allemaal redelijk gesmeerd maar om 8 u op mijn werk verschijnen is nog steeds een hele uitdaging. En dan heb ik nog het geluk dat ik op het kdv van mn kinderen werk, en de logistiek dus vrij eenvoudig is
Ik heb natuurlijk ook aardig wat tijd er tussen maar mijn ervaring is dat het went. Je vanzelf je eigen ritme en stabiliteit er in zal vinden.
Ik vind het nu met 4 wel een stuk lastiger om in de ochtend alles voor elkaar te krijgen.
Nummer 4 is niet goed in wakker worden en wil dan heel veel drinken (en eigenlijk dus nog slapen).
Ook vind ik ik school een complicerende factor bakje mee want ze koken, wc rol mee voor het knutselen en ga zo maar door
Maar alle beren op de weg die ik zag vielen eigenlijk allemaal heel erg mee toen het zo ver was.
Ik vind het nu met 4 wel een stuk lastiger om in de ochtend alles voor elkaar te krijgen.
Nummer 4 is niet goed in wakker worden en wil dan heel veel drinken (en eigenlijk dus nog slapen).
Ook vind ik ik school een complicerende factor bakje mee want ze koken, wc rol mee voor het knutselen en ga zo maar door
Maar alle beren op de weg die ik zag vielen eigenlijk allemaal heel erg mee toen het zo ver was.
Hier zijn ze 5/3/1.
Ze gaan allemaal rond 19.00 uur tegelijk naar bove en 15 minuten later ligt iedereen tanden gepoetst verhaaltje voorgelezen in bed.
Als een van ons alleen is tijdens dit moment gaan meestal die van 3 en 1 mee naar boven en 5 volgt als 3 en 1 in bed liggen.
Loopt eigenlijk allemaal heel gesmeerd altijd
Ze gaan allemaal rond 19.00 uur tegelijk naar bove en 15 minuten later ligt iedereen tanden gepoetst verhaaltje voorgelezen in bed.
Als een van ons alleen is tijdens dit moment gaan meestal die van 3 en 1 mee naar boven en 5 volgt als 3 en 1 in bed liggen.
Loopt eigenlijk allemaal heel gesmeerd altijd
O ja en datquote:
[..]
ik denk dat tegen die tijd de oudste ook wat makkelijker in bed te krijgen is. En dat je concessies gaat doen in de lengte van het ritueel.
Hoe meer kinderen, hoe meer je denk ik los moet laten dat alles heel perfect moet gaan
En ze doen het nog steeds allemaal
Hij is niet geboren als 9-jarigequote:
[..]
Ja als ze 9 zijn dan kun je wat van ze verwachten ja
Mijnes zijn nu 3 en 1 en stel nou dat ik er over een jaar nog een zou krijgen, dan zijn ze allemaal nog steeds heel klein
Het loopt nu allemaal redelijk gesmeerd maar om 8 u op mijn werk verschijnen is nog steeds een hele uitdaging. En dan heb ik nog het geluk dat ik op het kdv van mn kinderen werk, en de logistiek dus vrij eenvoudig is
Toen de derde geboren werd was hij *rekenreken* 5,5, en de tweede 3,5. Dat vond ik overigens een heerlijk leeftijdsverschil. Een (mini)baby telt wat mij betreft nog niet mee met naar bed brengen, dat begint hier pas later.
De ochtenden vind ik ook wel aanpoten. Broodtrommels, luier, kleren aan, fruit, ontbijt (aan tafel), tanden poetsen etc. etc. Als ik het echt goed wil aanpakken sta ik om 6 uur op, maar dat kan ik niet altijd opbrengen.
Ik heb er vrij weinig tussen zitten maar ook dat went. Ja, het is af en toe best wel een stressvol maar best te doen. Nu was het hier misschien ook makkelijker dat we al direct tegen "3 tegelijk naar bed" aanliepen waardoor je er ook makkelijker in meegroeit. De ochtenden zijn nog steeds druk en stressvol (3 tasjes klaar en ze hebben allemaal nog wel wat hulp en/of aansporing nodig) maar met goede planning kom je een heel eind. Eigenlijk vond ik de leeftijd 3 en 4 nog het lastigste.
Ok. Ik heb zojuist even terug gelezen en heel hard gelachen.
Ik heb dagelijks 6-10 kinderen onder mijn hoede, op mijn werk, zonder problemen
Maw: komt tijd komt raad.
En nu zit ik Een Huis Vol te kijken, en daar is bij Jay de jongste jarig. De oudere 4 zingenv oor haar op haar bed. Zo leuk <3 Nu eens kijken hoe ik manlief kan overtuigen 
Ik heb dagelijks 6-10 kinderen onder mijn hoede, op mijn werk, zonder problemen
Maw: komt tijd komt raad.En nu zit ik Een Huis Vol te kijken, en daar is bij Jay de jongste jarig. De oudere 4 zingenv oor haar op haar bed. Zo leuk <3 Nu eens kijken hoe ik manlief kan overtuigen
Voor mij is het heel duidelijk, altijd geweest ook, lang voordat ik moeder werd: veel kinderen om me heen trek ik niet. Twee kinderen trek ik nu net, en dan heb ik er nog eentje die gewoon drie dagen in de week op het kdv zit en een vrolijke makkelijke baby. Dan nog vliegt het me soms behoorlijk aan. Ik moet er echt niet aan denken dat het er meer zouden zijn. .
En toch kan ik prima overweg met een klas van 30 pubers. Als ze tenminste gewoon een beetje netjes doen wat ik zeg. En na een tijdje weer lekker weggaan.
.
. En toch kan ik prima overweg met een klas van 30 pubers. Als ze tenminste gewoon een beetje netjes doen wat ik zeg. En na een tijdje weer lekker weggaan.
.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Haha, is ook anders hoor, werk en thuis. Meer dan 3 zou ik ook nooit willen. Denk ik. Haha. Manlief heeft altijd 2 gezegd, maar ik heb altijd gedacht dat ik dat tzt wel zou bekijken.
En na avonden zoals gisteren denk ik ook van: man, met meer - hoe doe je dat ?! Maar de chemie in gezinnen met 3+ kinderen vind ik toch bijzonder.
En na avonden zoals gisteren denk ik ook van: man, met meer - hoe doe je dat ?! Maar de chemie in gezinnen met 3+ kinderen vind ik toch bijzonder.
Ja, die chemie is ook wel tof. Kom zelf ook uit een groot gezin en dat is toch bijzonder. Wat mijn angst altijd was wat betreft kinderen is dat je dan eigenlijk alleen nog bestaat via hen. Dat het alleen nog over hen gaat en je eigen behoeften, verlangens, ambities niet meer belangrijk zijn en worden gevonden, dat je een soort van 'verdwijnt'.. Dat je gewoon moeder bent, punt. Dat lijkt me bij een groot gezin helemaal zo. Ik heb altijd nogal geworsteld met de zin van het alles en waar sommige mensen kinderen als een zingeving zien, zag ik dat juist altijd als precies het tegenovergestelde. Maar dat is over het algemeen erg lastig uit te leggen aan mensen.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Oh ik snap het goed hoor, Franny. Dat is ook wat zorgt dat ik niet 100% overtuigd ben, nog. Het gaat erg op en neer bij mij. Soms geniet ik juist er van dat alles om de kinderen draait. Het huis is er op ingericht, we hebben mooi speelgoed, fijne kamertjes en ik vind het heerlijk om op mijn werk uit het raam te kijken en O te zien spelen met haar vriendjes.
Maar soms vliegt het me aan en móet ik even tijd voor mezelf. Nu passen hun grootouders regelmatig op, maar stel dat er straks 3 zijn, dan wordt dat toch lastiger. Zij worden ook ouder, immers.
En ik heb ook ambities op werkgebied. En nog een kind betekent hier toch 9 mnd/1 jaar uit de running. En hoe geëmancipeerd men hier ook is. dat is toch echt een vertraging in je carrière.
Maar soms vliegt het me aan en móet ik even tijd voor mezelf. Nu passen hun grootouders regelmatig op, maar stel dat er straks 3 zijn, dan wordt dat toch lastiger. Zij worden ook ouder, immers.
En ik heb ook ambities op werkgebied. En nog een kind betekent hier toch 9 mnd/1 jaar uit de running. En hoe geëmancipeerd men hier ook is. dat is toch echt een vertraging in je carrière.
Ja Room bij jullie is het stelsel totaal anders ingericht (waar mijn inziens tocb ook en hoop positieve dingen over te zeggen zijn overigens). Dus de vergelijking is eigenlijk niet reeel.
Ik ben misschien geen supermama die iedere dag meehelpt op school met overblijven, knutselmiddagen, weet ik het wat. Maar de tijd die ik samen met de kindjes doorbreng is heilig en 100% voor hen. Ik zit niet meer ieder weekend in de kroeg tot 5 uur in de ochtend, maar 's avonds even bij een vriendin bijkletsen op de bank is er des te meer. Vaak even een snelle douche en met geluk eens per week de hele avobd in bad.. maar dat maakt me niet minder mens. Je leven verandert totaal als je kindjes krijgt. Maar ik heb zelf het gevoel dat mijn leven niet heel veel anders was toen we alleen Djenna hadden, tegenover nu Boaz en Sjuul erbij zijn gekomen. Ik ben geen diehard carrierevrouw, maar weet qua werkleven toch wat moois op te bouwen en toch te groeien in mijn werk.
Mja ik moet soms wat meer keuzes maken omdat Twinkle maar 2 paar handen heeft en een dag maar 24 uur. Maar ik ben mijzelf nooit echt helemaal kwijtgeraakt .. hoogstens dat het even op een lagwr pitje stond en naar de achtergrond verdween. Maar wel met de wetenschap dat dat ooit weer goed zou komen.
En op je vrije dag lekker keutelen in het grote bed van papa en mama samen met 3 kleine badjakkers is gewoon
En die (haat)liefde voor elkaar .. .. en de zorgzaamheid .. en en en ...
En stiekem denk ik dat ik voor de rest van mijn leven blijf rammelen .. want niets kan op tegen je baby
Ik ben misschien geen supermama die iedere dag meehelpt op school met overblijven, knutselmiddagen, weet ik het wat. Maar de tijd die ik samen met de kindjes doorbreng is heilig en 100% voor hen. Ik zit niet meer ieder weekend in de kroeg tot 5 uur in de ochtend, maar 's avonds even bij een vriendin bijkletsen op de bank is er des te meer. Vaak even een snelle douche en met geluk eens per week de hele avobd in bad.. maar dat maakt me niet minder mens. Je leven verandert totaal als je kindjes krijgt. Maar ik heb zelf het gevoel dat mijn leven niet heel veel anders was toen we alleen Djenna hadden, tegenover nu Boaz en Sjuul erbij zijn gekomen. Ik ben geen diehard carrierevrouw, maar weet qua werkleven toch wat moois op te bouwen en toch te groeien in mijn werk.
Mja ik moet soms wat meer keuzes maken omdat Twinkle maar 2 paar handen heeft en een dag maar 24 uur. Maar ik ben mijzelf nooit echt helemaal kwijtgeraakt
.. hoogstens dat het even op een lagwr pitje stond en naar de achtergrond verdween. Maar wel met de wetenschap dat dat ooit weer goed zou komen.En op je vrije dag lekker keutelen in het grote bed van papa en mama samen met 3 kleine badjakkers is gewoon
En die (haat)liefde voor elkaar ..
.. en de zorgzaamheid .. en en en ...En stiekem denk ik dat ik voor de rest van mijn leven blijf rammelen .. want niets kan op tegen je baby
Ooh, dat vind ik ook altijd zo idyllisch, die ene keer dat het niet op ruzie uitdraait met gemep, geschop en gekrijsquote:
En op je vrije dag lekker keutelen in het grote bed van papa en mama samen met 3 kleine badjakkers is gewoon
ik moet eerlijk bekennen.. Ik vind het loeizwaar twee kinderen.. Ik wil heel graag een 3e maar puur omdat ik mezelf voor houd dat van 1 naar 2 lastiger is dan van 2 naar 3.
als jason slaapt moet de oudste nog de aandacht krijgen terwijl ik toendertijd in haar babytijd dan tijd voor mezelf had. ook werk ik sinds een jaar 3 dagen in de week en is lisa dan bij de buren en de jongste gaat met me mee. maar ze wil er niet meer zijn sinds ze frote zus is dus ook dat geeft stress. dan kom jr om half 7 thuis moet je nog eten maken en 2 kids op bed krijgen. dat allemaal incombinatie met een chronische depressie en adhd vind ik heel erg belastend.
en dan vooral het gevoel dat de oudste niet meer de aandacht krijgt die ze altijd had. maakt me heel verdrietig en soms ook het gevoel alsof ik een slechte moeder ben omdat ik dan echt even een moment voor mezelf nodig heb en mijn adhd'ertje met koptelefoon achter de telefoon plak.
als jason slaapt moet de oudste nog de aandacht krijgen terwijl ik toendertijd in haar babytijd dan tijd voor mezelf had. ook werk ik sinds een jaar 3 dagen in de week en is lisa dan bij de buren en de jongste gaat met me mee. maar ze wil er niet meer zijn sinds ze frote zus is dus ook dat geeft stress. dan kom jr om half 7 thuis moet je nog eten maken en 2 kids op bed krijgen. dat allemaal incombinatie met een chronische depressie en adhd vind ik heel erg belastend.
en dan vooral het gevoel dat de oudste niet meer de aandacht krijgt die ze altijd had. maakt me heel verdrietig en soms ook het gevoel alsof ik een slechte moeder ben omdat ik dan echt even een moment voor mezelf nodig heb en mijn adhd'ertje met koptelefoon achter de telefoon plak.
2 liefdes 1 leven(L), 2 levens 1 liefde(L)
Sam, dat is niks om je voor te schamen hoor. Ik denk dat veel moeders daar mee worstelen. Een tweede brengt nou eenmaal veel veranderingen met zich mee
Wel denk ik dat, als je je zó voelt, het verstandig is om voorlopig nog even niet met derde kinderen bezig te zijn. Want ik dénk niet dat het dan minder zwaar gaat zijn
Wel denk ik dat, als je je zó voelt, het verstandig is om voorlopig nog even niet met derde kinderen bezig te zijn. Want ik dénk niet dat het dan minder zwaar gaat zijn
disclaimer
Och Sam, volgens mij is dat echt normaal. Dat schuldgevoel is ook herkenbaar.
Het is super leuk, drie kinderen. Ik vond de overgang ook helemaal niet zo groot. Die van 1 naar 2 vond ik veel groter. De derde draaide al vrij snel gewoon mee in alles.
Soms is het wel chaos. Of nou ja meestal is het dat wel Maar ik werk ook drie dagen. Belangrijkste daarbij is wel dat de opvang goed geregeld is. En dat perse vanalles moeten van jezelf dat moet ik vaak even loslaten. Dat valt niet altijd mee, dan heb ik stress want ze moeten op tijd eten en gezond en en en.
Ik ben meestal wel op tijd op mijn werk. Met de kinderen voorzien van lunch op school en de jongste bij de gastouder. Okeej ik sta weleens op school op een studiedag, maar ach.
Na een tijdje gaat het echt prima, zeker als ze ouder worden. Dan ben je alleen net een track op repeat: trek je schoenen aan... trek je schoenen aan... derde keer... je sch
Maar net als iedereen dan bereik ik soms dat NU EVEN NIET punt. Dan vind ik het ook loeizwaar. Eigenlijk moet je dat voor zijn door echt momenten voor jezelf te pakken. Maar dan plant ik ze ook gewoon voor de tv. Ik ken geen moeders die dat nooit doen.
[ Bericht 2% gewijzigd door Estrys op 23-12-2017 21:48:13 ]
Het is super leuk, drie kinderen. Ik vond de overgang ook helemaal niet zo groot. Die van 1 naar 2 vond ik veel groter. De derde draaide al vrij snel gewoon mee in alles.
Soms is het wel chaos. Of nou ja meestal is het dat wel
Maar ik werk ook drie dagen. Belangrijkste daarbij is wel dat de opvang goed geregeld is. En dat perse vanalles moeten van jezelf dat moet ik vaak even loslaten. Dat valt niet altijd mee, dan heb ik stress want ze moeten op tijd eten en gezond en en en. Ik ben meestal wel op tijd op mijn werk. Met de kinderen voorzien van lunch op school en de jongste bij de gastouder. Okeej ik sta weleens op school op een studiedag, maar ach.
Na een tijdje gaat het echt prima, zeker als ze ouder worden. Dan ben je alleen net een track op repeat: trek je schoenen aan... trek je schoenen aan... derde keer... je sch
Maar net als iedereen dan bereik ik soms dat NU EVEN NIET punt. Dan vind ik het ook loeizwaar. Eigenlijk moet je dat voor zijn door echt momenten voor jezelf te pakken. Maar dan plant ik ze ook gewoon voor de tv. Ik ken geen moeders die dat nooit doen.
[ Bericht 2% gewijzigd door Estrys op 23-12-2017 21:48:13 ]
ti amo più di ieri ma meno di domani
fijn om te horen dat ik echt niet de enige moeder ben die hun kind achter een scherm plakken om even eust te hebben haha.
sq een derde is een wens voor de toekomst. we zitten momenteel ook in de schuldsanering dus die 3 jaar zitten we eerst uit en tegen die tijd gaat Jason ook naar school.
sq een derde is een wens voor de toekomst. we zitten momenteel ook in de schuldsanering dus die 3 jaar zitten we eerst uit
en tegen die tijd gaat Jason ook naar school.
2 liefdes 1 leven(L), 2 levens 1 liefde(L)
de makkelijkste eerst. In mijn geval de peuter. Tandjes poetsen, boekje voorlezen. Baby speelt dan op de grond. Daarna kan ik rustig met hem in de slaapkamer cocoonenquote:
Vraagje voor moeders met twee; hoe ziet jullie op bed leg ritueel er uit als je het alleen moet doen?
Mijn man is straks een weekje weg, normaal doet hij de een naar bed en ik de ander, dus dat kan nu even niet
Guppy kan overigens niet zelf in slaap vallen, dat maakt het lastig.
disclaimer
Oh! Misschien heel stom, maar ik hou ervan om ze alleen in bed te moeten leggen.
Ik neem de jongens allebei mee naar boven, soms in bad, kleding aan, wc en tandjes poetsen en dan begint het ritueeltje pas echt.
Beide jongens kiezen 1 boekje uit, wat we lezen op ons bed.. dus dan heb ik twee jongens in mijn armen
Daarna ga ik met beide jongens naar de kamer van Ow, zingen we liedjes terwijl Ow al in bed ligt en Js op schoot hangt. Dan ga ik met Js mee naar zijn kamer, leg hem in bed en dan moet ik er ook bij blijven tot hij slaapt. Soms moet ik nog een keertje terug naar Ow, maar dan leg ik Js ook uit dat ik terugkom.
Ik heb ook een tijd gehad dat ze allebei niet alleen in slaap konden vallen, dan sliep Js bij mij op schoot terwijl ik bij Ow zat.
Ik neem de jongens allebei mee naar boven, soms in bad, kleding aan, wc en tandjes poetsen en dan begint het ritueeltje pas echt.
Beide jongens kiezen 1 boekje uit, wat we lezen op ons bed.. dus dan heb ik twee jongens in mijn armen
Daarna ga ik met beide jongens naar de kamer van Ow, zingen we liedjes terwijl Ow al in bed ligt en Js op schoot hangt. Dan ga ik met Js mee naar zijn kamer, leg hem in bed en dan moet ik er ook bij blijven tot hij slaapt. Soms moet ik nog een keertje terug naar Ow, maar dan leg ik Js ook uit dat ik terugkom.
Ik heb ook een tijd gehad dat ze allebei niet alleen in slaap konden vallen, dan sliep Js bij mij op schoot terwijl ik bij Ow zat.
Nouja, Kuiken wil dus ook nog een fles melk voor het slapen... Heb met hem afgesproken dat mijn man een mooie beker voor hem meeneemt uit Amerika (dat is in zijn ogen dus heel bijzonder!) en dat hij na die week uit die beker gaat drinken ipv de fles. Maar dat is dus nog niet nu . Misschien geef ik ze beiden een fles in handen terwijl ik voorlees. Ofzo.
Meer voorbeelden zijn welkom!
. Misschien geef ik ze beiden een fles in handen terwijl ik voorlees. Ofzo.Meer voorbeelden zijn welkom!
wat maakt die fles uit? Of moet jij de fles geven? Mauw krijgt ook altijd een fles warme melk mee naar bed maar die kan ze prima alleen opdrinkenquote:
Nouja, Kuiken wil dus ook nog een fles melk voor het slapen... Heb met hem afgesproken dat mijn man een mooie beker voor hem meeneemt uit Amerika (dat is in zijn ogen dus heel bijzonder!) en dat hij na die week uit die beker gaat drinken ipv de fles. Maar dat is dus nog niet nu
Meer voorbeelden zijn welkom!
disclaimer
Vooral ook geen haast hebben en het zo gezellig mogelijk houden.
Die tijd dat Js nog een fles kreeg was ook de tijd dat ik bij Ow zat, dus dan kreeg hij in het donker de fles
Die tijd dat Js nog een fles kreeg was ook de tijd dat ik bij Ow zat, dus dan kreeg hij in het donker de fles
Ja die moet ik dus geven, idd. Maar omdat komende week sowieso anders wordt dan anders, kan ik denk ik best een aantal subtiele wijzigingen aanbrengen in de gang der dingen (sprak zij hoopvolquote:
[..]
wat maakt die fles uit? Of moet jij de fles geven? Mauw krijgt ook altijd een fles warme melk mee naar bed maar die kan ze prima alleen opdrinken
).
Ik zet peuter onder de douche, kleed dreumes om en zet haar met speelgoed in bed, droog peuter af en pyjama aan.
Voed ik dreumew op bed bij peuter indien hij rustig is, anders mag hij mijn telefoon (en dat mag hij nooit van me dus ) voed ik dreumes op haar kamer en als zij ligt ga ik bij peuter liggen.
Peuter is degene die niet alleen in slaap vallen kan dus vandaar mijn keus hem als laatste.
Voed ik dreumew op bed bij peuter indien hij rustig is, anders mag hij mijn telefoon (en dat mag hij nooit van me dus
) voed ik dreumes op haar kamer en als zij ligt ga ik bij peuter liggen.Peuter is degene die niet alleen in slaap vallen kan dus vandaar mijn keus hem als laatste.
Inderdaad wat Loj zegt, gezellig houden en geen haast hebben. Dreumes wil ook dat we bij hem blijven, maar als we baby horen huilen en ik leg uit dat ik naar hem toe moet vindt hij het vaak heel prima. Soms valt hij dan al in slaap en anders ga ik terug als baby weer stil is.
‘Jouw ouders hadden zeker liever een jongetje gehad?’
Maar hij kan de fles toch zelf vasthouden, terwijl jij de ander in bed doet? Evt voor de tv? Of leg die fles in bed.
Wat wij doen is dat de grote helpt met de kleine, of dat O even voor de tv gaat zitten terwijl ik S in bed leg. Daarna is zij dan aan de beurt. Heel soms gaan we ook met z'n allen in het grote bed liggen, en dan leggen we ze over als ze diep slapen.
Wat wij doen is dat de grote helpt met de kleine, of dat O even voor de tv gaat zitten terwijl ik S in bed leg. Daarna is zij dan aan de beurt. Heel soms gaan we ook met z'n allen in het grote bed liggen, en dan leggen we ze over als ze diep slapen.
Net als SQ hier de makkelijkste eerst. We gaan samen naar boven, ik doe dreumes de pyama aan terwijl kleuter wat speelt, dan beide tandjes poetsen en kleuter plassen. Dan duikt dreumes gelijk in het boek van de gruffalo terwijl ik kleuter in haar pyama help. We lezen samen op het bed van de kleuter nog wat verhaaltjes en dan neem ik dreumes mee naar beneden waar hij nog een fles van me krijgt en ik hem daarna in slaap 'voed' (lees: ik fungeer als speen).quote:
Vraagje voor moeders met twee; hoe ziet jullie op bed leg ritueel er uit als je het alleen moet doen?
Mijn man is straks een weekje weg, normaal doet hij de een naar bed en ik de ander, dus dat kan nu even niet
Guppy kan overigens niet zelf in slaap vallen, dat maakt het lastig.
Kleuter wil het liefst dat ik bij haar blijf zitten tot ze slaapt maar accepteert prima dat dat niet kan als ik in mn eentje ben. Ik vertel haar altijd dat ik nog even kom kijken of ze al lekker slaapt als ik dreumes in bed heb liggen. (En dat doe ik uiteraard dan ook altijd. Ze is altijd binnen no time in slaap.)
Ik blijf ook altijd even bij kleuter totdat ze slaapt. Voorheen legde ik eerst kleuter in bed en zat dan met baby erbij of liep met haar rondjes door de slaapkamer (als ze niet stil wilde blijven).
Nu baby wat ouder is lukt dat niet goed meer, ze blijft niet stil.
Dus deze week begonnen met baby eerst in bed leggen terwijl kleuter nog even een filmpje kijkt op de iPad.
Nu 1 keer geprobeerd en dat ging goed, ondanks dat het bijna een half uur duurde voordat baby sliep.
[ Bericht 0% gewijzigd door Sylver_ op 10-01-2018 19:58:28 ]
Nu baby wat ouder is lukt dat niet goed meer, ze blijft niet stil.
Dus deze week begonnen met baby eerst in bed leggen terwijl kleuter nog even een filmpje kijkt op de iPad.
Nu 1 keer geprobeerd en dat ging goed, ondanks dat het bijna een half uur duurde voordat baby sliep.
[ Bericht 0% gewijzigd door Sylver_ op 10-01-2018 19:58:28 ]
Ignorance is bliss, but knowledge is power.
Blijven jullie allemaal bij je kinderen tot ze slapen? 
dan hou je toch geen avond meer over? 
dan hou je toch geen avond meer over?
disclaimer
Ohja, ik heb ook heel lang met een baby aan de borst bij kleuter gezeten !
En SQ, dat haalt een flinke hap uit je avond ja. Maar beide kinderen hebben geen talent voor zelf gaan slapen als ze klein zijn... Kleuter doet het nu dus prima, maar ze was ruim 3 toen dat goed lukte.
En bijnapeuter is daar nog laaaaaaang niet. Zn zus kon ik nu wel in bed leggen en dan erbij blijven zitten, maar als ik dat bij hem doe gaat ie hysterisch
! En SQ, dat haalt een flinke hap uit je avond ja. Maar beide kinderen hebben geen talent voor zelf gaan slapen als ze klein zijn... Kleuter doet het nu dus prima, maar ze was ruim 3 toen dat goed lukte.
En bijnapeuter is daar nog laaaaaaang niet. Zn zus kon ik nu wel in bed leggen en dan erbij blijven zitten, maar als ik dat bij hem doe gaat ie hysterisch
Eén voordeel, hij slaat al regelmatig zijn middagslaap over, dus dan is ie in elk geval die avonden vroeg knock out.
Dat ie de andere dagen, waarop hij wel heeft geslapen, minstens tot 22:00 beneden is vertel ik dan even niet he 
Dat ie de andere dagen, waarop hij wel heeft geslapen, minstens tot 22:00 beneden is vertel ik dan even niet he
Kleuter is 10 min, baby wisselt van 10 min tot een half uur.quote:
Blijven jullie allemaal bij je kinderen tot ze slapen?
En ze liggen er voor half 8 allebei in
Ignorance is bliss, but knowledge is power.
Voor 20u ben ik weer beneden. Soms een uitzondering dat het iets langer duurt. 10-20 minuten kost het me op deze manier en als ik het niet doe ben ik idd een hele avond kwijtquote:
Blijven jullie allemaal bij je kinderen tot ze slapen?
Meestal zijn we tussen half 9 en 9 uur weer beneden. Het is niet anders. Baby ligt overigens nog gewoon beneden bij ons totdat we zelf naar bed gaan. Dus avond? Die hebben we sowieso niet
‘Jouw ouders hadden zeker liever een jongetje gehad?’
