En dan heb je er twee! (Of drie, of vier, of...) deel 3

Het lijkt me niet heel anders dan met twee, eigenlijk?

De oudste wordt inderdaad ouder en zelfredzamer. Ik breng de tweede (net 7) en de derde (3,5) tegelijk naar bed (voorlezen op kamer derde, haar in bed leggen, daarna samen lezen met de tweede op haar kamer, af en toe terug naar derde in geval van monsterangst). Eerste (bijna 9) is dan alleen beneden, vierde (1,5) loopt meestal een beetje rond te keutelen in mijn buurt. Daarna gaat de vierde weer mee naar beneden, zorg ik dat de eerste zijn pyjama aantrekt en zijn tanden poetst. De vierde krijgt dan ook zijn pyjama aan en drinkt nog even wat. Als de tweede en derde slapen breng ik 1 en 4 naar bed. Einde.

En daarna kan je zonder problemen een baan vinden in de logistiek .

quote:

Op zondag 17 december 2017 09:48 schreef Jore het volgende:
De oudste wordt inderdaad ouder en zelfredzamer. Ik breng de tweede (net 7) en de derde (3,5) tegelijk naar bed (voorlezen op kamer derde, haar in bed leggen, daarna samen lezen met de tweede op haar kamer, af en toe terug naar derde in geval van monsterangst). Eerste (bijna 9) is dan alleen beneden, vierde (1,5) loopt meestal een beetje rond te keutelen in mijn buurt. Daarna gaat de vierde weer mee naar beneden, zorg ik dat de eerste zijn pyjama aantrekt en zijn tanden poetst. De vierde krijgt dan ook zijn pyjama aan en drinkt nog even wat. Als de tweede en derde slapen breng ik 1 en 4 naar bed. Einde.

Ja als ze 9 zijn dan kun je wat van ze verwachten ja

Mijnes zijn nu 3 en 1 en stel nou dat ik er over een jaar nog een zou krijgen, dan zijn ze allemaal nog steeds heel klein

Het loopt nu allemaal redelijk gesmeerd maar om 8 u op mijn werk verschijnen is nog steeds een hele uitdaging. En dan heb ik nog het geluk dat ik op het kdv van mn kinderen werk, en de logistiek dus vrij eenvoudig is

Ik heb natuurlijk ook aardig wat tijd er tussen maar mijn ervaring is dat het went. Je vanzelf je eigen ritme en stabiliteit er in zal vinden.

Ik vind het nu met 4 wel een stuk lastiger om in de ochtend alles voor elkaar te krijgen.
Nummer 4 is niet goed in wakker worden en wil dan heel veel drinken (en eigenlijk dus nog slapen).
Ook vind ik ik school een complicerende factor bakje mee want ze koken, wc rol mee voor het knutselen en ga zo maar door

Maar alle beren op de weg die ik zag vielen eigenlijk allemaal heel erg mee toen het zo ver was.

Hier zijn ze 5/3/1.
Ze gaan allemaal rond 19.00 uur tegelijk naar bove en 15 minuten later ligt iedereen tanden gepoetst verhaaltje voorgelezen in bed.

Als een van ons alleen is tijdens dit moment gaan meestal die van 3 en 1 mee naar boven en 5 volgt als 3 en 1 in bed liggen.

Loopt eigenlijk allemaal heel gesmeerd altijd

quote:

Op zondag 17 december 2017 09:19 schreef Stormqueen het volgende:

[..]

ik denk dat tegen die tijd de oudste ook wat makkelijker in bed te krijgen is. En dat je concessies gaat doen in de lengte van het ritueel.
Hoe meer kinderen, hoe meer je denk ik los moet laten dat alles heel perfect moet gaan

O ja en dat
En ze doen het nog steeds allemaal

quote:

Op zondag 17 december 2017 10:39 schreef Roomsnoes het volgende:

[..]

Ja als ze 9 zijn dan kun je wat van ze verwachten ja

Mijnes zijn nu 3 en 1 en stel nou dat ik er over een jaar nog een zou krijgen, dan zijn ze allemaal nog steeds heel klein

Het loopt nu allemaal redelijk gesmeerd maar om 8 u op mijn werk verschijnen is nog steeds een hele uitdaging. En dan heb ik nog het geluk dat ik op het kdv van mn kinderen werk, en de logistiek dus vrij eenvoudig is

Hij is niet geboren als 9-jarige
Toen de derde geboren werd was hij *rekenreken* 5,5, en de tweede 3,5. Dat vond ik overigens een heerlijk leeftijdsverschil. Een (mini)baby telt wat mij betreft nog niet mee met naar bed brengen, dat begint hier pas later.

De ochtenden vind ik ook wel aanpoten. Broodtrommels, luier, kleren aan, fruit, ontbijt (aan tafel), tanden poetsen etc. etc. Als ik het echt goed wil aanpakken sta ik om 6 uur op, maar dat kan ik niet altijd opbrengen.

Ik heb er vrij weinig tussen zitten maar ook dat went. Ja, het is af en toe best wel een stressvol maar best te doen. Nu was het hier misschien ook makkelijker dat we al direct tegen "3 tegelijk naar bed" aanliepen waardoor je er ook makkelijker in meegroeit. De ochtenden zijn nog steeds druk en stressvol (3 tasjes klaar en ze hebben allemaal nog wel wat hulp en/of aansporing nodig) maar met goede planning kom je een heel eind. Eigenlijk vond ik de leeftijd 3 en 4 nog het lastigste.

Ok. Ik heb zojuist even terug gelezen en heel hard gelachen.
Ik heb dagelijks 6-10 kinderen onder mijn hoede, op mijn werk, zonder problemen Maw: komt tijd komt raad.

En nu zit ik Een Huis Vol te kijken, en daar is bij Jay de jongste jarig. De oudere 4 zingenv oor haar op haar bed. Zo leuk <3 Nu eens kijken hoe ik manlief kan overtuigen

Voor mij is het heel duidelijk, altijd geweest ook, lang voordat ik moeder werd: veel kinderen om me heen trek ik niet. Twee kinderen trek ik nu net, en dan heb ik er nog eentje die gewoon drie dagen in de week op het kdv zit en een vrolijke makkelijke baby. Dan nog vliegt het me soms behoorlijk aan. Ik moet er echt niet aan denken dat het er meer zouden zijn. .

En toch kan ik prima overweg met een klas van 30 pubers. Als ze tenminste gewoon een beetje netjes doen wat ik zeg. En na een tijdje weer lekker weggaan. .

Haha, is ook anders hoor, werk en thuis. Meer dan 3 zou ik ook nooit willen. Denk ik. Haha. Manlief heeft altijd 2 gezegd, maar ik heb altijd gedacht dat ik dat tzt wel zou bekijken.

En na avonden zoals gisteren denk ik ook van: man, met meer - hoe doe je dat ?! Maar de chemie in gezinnen met 3+ kinderen vind ik toch bijzonder.

Ja, die chemie is ook wel tof. Kom zelf ook uit een groot gezin en dat is toch bijzonder. Wat mijn angst altijd was wat betreft kinderen is dat je dan eigenlijk alleen nog bestaat via hen. Dat het alleen nog over hen gaat en je eigen behoeften, verlangens, ambities niet meer belangrijk zijn en worden gevonden, dat je een soort van 'verdwijnt'.. Dat je gewoon moeder bent, punt. Dat lijkt me bij een groot gezin helemaal zo. Ik heb altijd nogal geworsteld met de zin van het alles en waar sommige mensen kinderen als een zingeving zien, zag ik dat juist altijd als precies het tegenovergestelde. Maar dat is over het algemeen erg lastig uit te leggen aan mensen.

Oh ik snap het goed hoor, Franny. Dat is ook wat zorgt dat ik niet 100% overtuigd ben, nog. Het gaat erg op en neer bij mij. Soms geniet ik juist er van dat alles om de kinderen draait. Het huis is er op ingericht, we hebben mooi speelgoed, fijne kamertjes en ik vind het heerlijk om op mijn werk uit het raam te kijken en O te zien spelen met haar vriendjes.

Maar soms vliegt het me aan en móet ik even tijd voor mezelf. Nu passen hun grootouders regelmatig op, maar stel dat er straks 3 zijn, dan wordt dat toch lastiger. Zij worden ook ouder, immers.
En ik heb ook ambities op werkgebied. En nog een kind betekent hier toch 9 mnd/1 jaar uit de running. En hoe geëmancipeerd men hier ook is. dat is toch echt een vertraging in je carrière.

Ja Room bij jullie is het stelsel totaal anders ingericht (waar mijn inziens tocb ook en hoop positieve dingen over te zeggen zijn overigens). Dus de vergelijking is eigenlijk niet reeel.

Ik ben misschien geen supermama die iedere dag meehelpt op school met overblijven, knutselmiddagen, weet ik het wat. Maar de tijd die ik samen met de kindjes doorbreng is heilig en 100% voor hen. Ik zit niet meer ieder weekend in de kroeg tot 5 uur in de ochtend, maar 's avonds even bij een vriendin bijkletsen op de bank is er des te meer. Vaak even een snelle douche en met geluk eens per week de hele avobd in bad.. maar dat maakt me niet minder mens. Je leven verandert totaal als je kindjes krijgt. Maar ik heb zelf het gevoel dat mijn leven niet heel veel anders was toen we alleen Djenna hadden, tegenover nu Boaz en Sjuul erbij zijn gekomen. Ik ben geen diehard carrierevrouw, maar weet qua werkleven toch wat moois op te bouwen en toch te groeien in mijn werk.

Mja ik moet soms wat meer keuzes maken omdat Twinkle maar 2 paar handen heeft en een dag maar 24 uur. Maar ik ben mijzelf nooit echt helemaal kwijtgeraakt .. hoogstens dat het even op een lagwr pitje stond en naar de achtergrond verdween. Maar wel met de wetenschap dat dat ooit weer goed zou komen.

En op je vrije dag lekker keutelen in het grote bed van papa en mama samen met 3 kleine badjakkers is gewoon
En die (haat)liefde voor elkaar .. .. en de zorgzaamheid .. en en en ...

En stiekem denk ik dat ik voor de rest van mijn leven blijf rammelen .. want niets kan op tegen je baby

quote:

Op donderdag 21 december 2017 22:16 schreef Twinkle20 het volgende:
En op je vrije dag lekker keutelen in het grote bed van papa en mama samen met 3 kleine badjakkers is gewoon

Ooh, dat vind ik ook altijd zo idyllisch, die ene keer dat het niet op ruzie uitdraait met gemep, geschop en gekrijs

ik moet eerlijk bekennen.. Ik vind het loeizwaar twee kinderen.. Ik wil heel graag een 3e maar puur omdat ik mezelf voor houd dat van 1 naar 2 lastiger is dan van 2 naar 3.

als jason slaapt moet de oudste nog de aandacht krijgen terwijl ik toendertijd in haar babytijd dan tijd voor mezelf had. ook werk ik sinds een jaar 3 dagen in de week en is lisa dan bij de buren en de jongste gaat met me mee. maar ze wil er niet meer zijn sinds ze frote zus is dus ook dat geeft stress. dan kom jr om half 7 thuis moet je nog eten maken en 2 kids op bed krijgen. dat allemaal incombinatie met een chronische depressie en adhd vind ik heel erg belastend.

en dan vooral het gevoel dat de oudste niet meer de aandacht krijgt die ze altijd had. maakt me heel verdrietig en soms ook het gevoel alsof ik een slechte moeder ben omdat ik dan echt even een moment voor mezelf nodig heb en mijn adhd'ertje met koptelefoon achter de telefoon plak.

Sam. Je klinkt voor mij als een volkomen normale moeder.

Sam, dat is niks om je voor te schamen hoor. Ik denk dat veel moeders daar mee worstelen. Een tweede brengt nou eenmaal veel veranderingen met zich mee

Wel denk ik dat, als je je zó voelt, het verstandig is om voorlopig nog even niet met derde kinderen bezig te zijn. Want ik dénk niet dat het dan minder zwaar gaat zijn

Och Sam, volgens mij is dat echt normaal. Dat schuldgevoel is ook herkenbaar.

Het is super leuk, drie kinderen. Ik vond de overgang ook helemaal niet zo groot. Die van 1 naar 2 vond ik veel groter. De derde draaide al vrij snel gewoon mee in alles.

Soms is het wel chaos. Of nou ja meestal is het dat wel Maar ik werk ook drie dagen. Belangrijkste daarbij is wel dat de opvang goed geregeld is. En dat perse vanalles moeten van jezelf dat moet ik vaak even loslaten. Dat valt niet altijd mee, dan heb ik stress want ze moeten op tijd eten en gezond en en en.

Ik ben meestal wel op tijd op mijn werk. Met de kinderen voorzien van lunch op school en de jongste bij de gastouder. Okeej ik sta weleens op school op een studiedag, maar ach.
Na een tijdje gaat het echt prima, zeker als ze ouder worden. Dan ben je alleen net een track op repeat: trek je schoenen aan... trek je schoenen aan... derde keer... je sch

Maar net als iedereen dan bereik ik soms dat NU EVEN NIET punt. Dan vind ik het ook loeizwaar. Eigenlijk moet je dat voor zijn door echt momenten voor jezelf te pakken. Maar dan plant ik ze ook gewoon voor de tv. Ik ken geen moeders die dat nooit doen.

[ Bericht 2% gewijzigd door Estrys op 23-12-2017 21:48:13 ]

fijn om te horen dat ik echt niet de enige moeder ben die hun kind achter een scherm plakken om even eust te hebben haha.

sq een derde is een wens voor de toekomst. we zitten momenteel ook in de schuldsanering dus die 3 jaar zitten we eerst uit en tegen die tijd gaat Jason ook naar school.

Vraagje voor moeders met twee; hoe ziet jullie op bed leg ritueel er uit als je het alleen moet doen?
Mijn man is straks een weekje weg, normaal doet hij de een naar bed en ik de ander, dus dat kan nu even niet .
Guppy kan overigens niet zelf in slaap vallen, dat maakt het lastig.

quote:

Op woensdag 10 januari 2018 19:25 schreef Burdie het volgende:
Vraagje voor moeders met twee; hoe ziet jullie op bed leg ritueel er uit als je het alleen moet doen?
Mijn man is straks een weekje weg, normaal doet hij de een naar bed en ik de ander, dus dat kan nu even niet .
Guppy kan overigens niet zelf in slaap vallen, dat maakt het lastig.

de makkelijkste eerst. In mijn geval de peuter. Tandjes poetsen, boekje voorlezen. Baby speelt dan op de grond. Daarna kan ik rustig met hem in de slaapkamer cocoonen

Oh! Misschien heel stom, maar ik hou ervan om ze alleen in bed te moeten leggen.

Ik neem de jongens allebei mee naar boven, soms in bad, kleding aan, wc en tandjes poetsen en dan begint het ritueeltje pas echt.

Beide jongens kiezen 1 boekje uit, wat we lezen op ons bed.. dus dan heb ik twee jongens in mijn armen
Daarna ga ik met beide jongens naar de kamer van Ow, zingen we liedjes terwijl Ow al in bed ligt en Js op schoot hangt. Dan ga ik met Js mee naar zijn kamer, leg hem in bed en dan moet ik er ook bij blijven tot hij slaapt. Soms moet ik nog een keertje terug naar Ow, maar dan leg ik Js ook uit dat ik terugkom.

Ik heb ook een tijd gehad dat ze allebei niet alleen in slaap konden vallen, dan sliep Js bij mij op schoot terwijl ik bij Ow zat.

Nouja, Kuiken wil dus ook nog een fles melk voor het slapen... Heb met hem afgesproken dat mijn man een mooie beker voor hem meeneemt uit Amerika (dat is in zijn ogen dus heel bijzonder!) en dat hij na die week uit die beker gaat drinken ipv de fles. Maar dat is dus nog niet nu . Misschien geef ik ze beiden een fles in handen terwijl ik voorlees. Ofzo.
Meer voorbeelden zijn welkom!