OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Dat met vlees is inderdaad heel herkenbaar. Ik denk dat een 3e alles veel duurder maakt wat dat betreft dan bijvoorbeeld een 2e kind omdat je toch al voor 4 moet kopen of een 4e kind omdat je toch al voor 6 moet kopen.
Toen onze mop een mopje was,
Was ze aardig om te zien;
Nu bromt zij alle dagen
En bijt nog bovendien.
Was ze aardig om te zien;
Nu bromt zij alle dagen
En bijt nog bovendien.
Nou dat! Ik wilde 2 nieuwe sportshirts kopen voor de oudste. Er was er nog een in maat 176 en een aantal in maat S. Precies dezelfde shirts, precies dezelfde maat (ik heb ze op elkaar gelegd), maar maat S was duurder.quote:Op maandag 3 november 2014 09:41 schreef debuurvrouw het volgende:
Om nog maar te zwijgen over de prijs van de kleding omdat die ineens uit de volwassenenhoek komt ipv uit de kinderkleding.
"Het meeste werk is onbegonnen werk
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
Dat vind ik al schrikken bij de overgang van baby/peuterkleding naar kleuterkleding! En ik kan me zo voorstellen dat dat dadelijk inderdaad nog weer duurder wordt.quote:Op maandag 3 november 2014 10:51 schreef Grijs het volgende:
[..]
Nou dat! Ik wilde 2 nieuwe sportshirts kopen voor de oudste. Er was er nog een in maat 176 en een aantal in maat S. Precies dezelfde shirts, precies dezelfde maat (ik heb ze op elkaar gelegd), maar maat S was duurder.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik vond kleding vanaf maat 92 ook ineens al zo duur 
Straks 3 pubers in dezelfde leeftijd
ik ga maar vast sparen denk ik
Straks 3 pubers in dezelfde leeftijd
ik ga maar vast sparen denk ik
Knap als dat nog goed lukt. Met 3 kinderen op zwemles etc blijft er bij ons zeer weinig over aan het einde van de maand.quote:Op maandag 3 november 2014 12:09 schreef Kyara het volgende:
Straks 3 pubers in dezelfde leeftijd
Met een meidenkwartet
Het was ook meer een grapje. Mijn ww loopt deze maand af dus hoop dat we überhaupt niet teveel van onze spaarrekening hoeven te halen voor luiers en zo.quote:
[..]
Knap als dat nog goed lukt. Met 3 kinderen op zwemles etc blijft er bij ons zeer weinig over aan het einde van de maand.
Ja daar is niks aan nee.quote:
[..]
Het was ook meer een grapje. Mijn ww loopt deze maand af dus hoop dat we überhaupt niet teveel van onze spaarrekening hoeven te halen voor luiers en zo.
En kleding: ik koop beduidend minder nu in de grote maten. Dan kom je er achter dat je echt geen 10 broeken nodig hebt voor ze.
Ik kijk niet uit hoor naar de jaren met 4 kinderen op voortgezet onderwijs en verder. Pfoeh.
Met een meidenkwartet
Nou was ik sowieso al niet van de 10 broeken maar nu groeien ze ook zo grillig dat ik het niet durf te wagen om er twee te kopen. 
Ze hebben wel 2 of 3 broeken maar vaak wassen dus. Gelukkig zit de machine ook sneller vol met al die grotere kleding
Het is me nu al een paar keer gebeurd dat de broek 2 weken na aankoop alweer te klein was.
Ze hebben wel 2 of 3 broeken maar vaak wassen dus. Gelukkig zit de machine ook sneller vol met al die grotere kleding
Het is me nu al een paar keer gebeurd dat de broek 2 weken na aankoop alweer te klein was.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Klopt, dat merk ik bij M nu ook al inderdaad.quote:
[..]
Ja daar is niks aan nee.
En kleding: ik koop beduidend minder nu in de grote maten. Dan kom je er achter dat je echt geen 10 broeken nodig hebt voor ze.
Ik kijk niet uit hoor naar de jaren met 4 kinderen op voortgezet onderwijs en verder. Pfoeh.
Maar hier is de grootste kostenpost toch nog de luiers.
Dat is natuurlijk wel waar ja, dat ik dan makkelijk wat meer kan werken. En natuurlijk heb ik dan geen opvangkosten meer, maar ik hoopte stiekem dat de hoge kosten van pubers wellicht vergelijkbaar waren met de hoge kosten van die hele kleintjes door de kinderopvang.quote:
Tot het voorgezet onderwijs vond ik het qua kosten allemaal wel meevallen. Vanaf een jaar of 13 stegen de kosten ineens wel explosief.
Maar joh, dat is voor jou pak-hem-beet 14 jaar verder! Weet jij veel hoe je er dan bijzit?
Als je kinderen ouder worden kun je ook weer wat meer werken en hoef je geen opvang meer te betalen dus dat scheelt ook weer
Als jij alles voor elkaar hebt, en je ziet het zelf zitten?
Kijk, dat zaken onvoorzien zijn, dat is nou eenmaal zo. Je kunt een buffer opbouwen voor als... Maar meer dan dat kun je niet doen, denk ik. Maar de wel te voorziene zaken kan en moet ik ook, vind ik, zo goed mogelijk in kaart brengen voor mezelf.
Mijn twijfel is niet groot meer hoor, en het voordeel is misschien wel dat ik nog nooit zo sterk als nu, het gevoel gehad heb dat ik het financiële plaatje heel graag goed op orde heb. Ik ben ook nogal makkelijk aangelegd hoor, op dat vlak. Ik wil daar nu eindelijk eens wat strenger in worden voor mezelf. echt een goede buffer gaan opbouwen. Toekomst-denken.
Ik vraag me trouwens af of sporten dan echt zo duur wordt als ze puber zijn. Ik heb er nu één op ballet en één op zwemles. Is dat straks dan zoveel anders, de contributie?
Ik zou ze ook heel graag muziekles ofzo kunnen aanbieden, kwa geld dan .
Ik zou ze ook heel graag muziekles ofzo kunnen aanbieden, kwa geld dan
.
Hangt heel erg van de locatie af. 
bij ons zijn de kosten hetzelfde.
bij ons zijn de kosten hetzelfde.
Toen onze mop een mopje was,
Was ze aardig om te zien;
Nu bromt zij alle dagen
En bijt nog bovendien.
Was ze aardig om te zien;
Nu bromt zij alle dagen
En bijt nog bovendien.
Jeetje, wat scheelt dat veel zeg, gastouder of dagverblijf, in de kosten. Ongelooflijk! Ik had die optie eerder moeten bekijken.
Hier scheelde het voor 1 kind 5 euro per maandquote:
Maar met Groof haar beroep kan ik het me wel voorstellen, bij gastouders kun je vaak per uur afnemen itt de dagdelen bij het kdv
Één keer in de zoveel tijd komen dromen uit!
Hmz. Via Kinderopvang Walcheren?quote:
[..]
Hier scheelde het voor 1 kind 5 euro per maand
op zich niet. De contributie gaat niet omhoog. alleen de schoenen/kleding wordt duurder en ze zijn er sneller uit. Voordeel daarvan is weer dat er ook meer tweedehands aanbod is van nagenoeg nieuwe spullen.quote:
Ik vraag me trouwens af of sporten dan echt zo duur wordt als ze puber zijn. Ik heb er nu één op ballet en één op zwemles. Is dat straks dan zoveel anders, de contributie?
Ik zou ze ook heel graag muziekles ofzo kunnen aanbieden, kwa geld dan
En muziekles vind ik wel vrij prijzig ja.
40 euro per kind per maand. dat gaat niet. bij ons in ieder geval niet.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Nou ja, het uurbedrag scheelt al heel wat. Daarbij inderdaad het feit dat ik dan gepast uren kan afnemen ipv halve dagen. Ik betaalde dus steevast 3 uur per dag meer dan ik nodig had, minstens. Èn het feit dat ik daardoor onder het max aantal toegestane uren zou gaan blijven. En dus voor alle afgenomen uren tegemoetkoming zou krijgen.
Ik heb serieus met 1 kind op dagopvang en 1 op bso (en echt niet te veel, ik haal ze meteen op en ben veel thuis met ze ) anderhalf keer zoveel betaald als dat ik eventueel straks zou gaan betalen voor 3, als ik dat via de gastouderopvang zou doen. Vraag blijft nog of ik mijn duo op ma gewoon op de bso zou laten of dat ik dat dan ook zou gaan veranderen. maar goed, tijd zat om daar nog over na te denken. Dit valt me alvast alles mee. 
Ben ook het NIBUD aan het bestuderen voor richtlijnen zakgeld en kleedgeld enzo straks. Op middelbareschoolkosten verder heb ik goed zicht, dat is mijn vak natuurlijk, dus daar zitten weinig verrassingen denk ik.
En nu nog de studiekosten gaan bestuderen.
(Ik ben dus eigenlijk niet zo hè, ik weet ook niet waar ik deze skills ineens vandaan haal )
Ik heb serieus met 1 kind op dagopvang en 1 op bso (en echt niet te veel, ik haal ze meteen op en ben veel thuis met ze
) anderhalf keer zoveel betaald als dat ik eventueel straks zou gaan betalen voor 3, als ik dat via de gastouderopvang zou doen. Vraag blijft nog of ik mijn duo op ma gewoon op de bso zou laten of dat ik dat dan ook zou gaan veranderen. maar goed, tijd zat om daar nog over na te denken. Dit valt me alvast alles mee. Ben ook het NIBUD aan het bestuderen voor richtlijnen zakgeld en kleedgeld enzo straks. Op middelbareschoolkosten verder heb ik goed zicht, dat is mijn vak natuurlijk, dus daar zitten weinig verrassingen denk ik.
En nu nog de studiekosten gaan bestuderen.
(Ik ben dus eigenlijk niet zo hè, ik weet ook niet waar ik deze skills ineens vandaan haal
)
Maar dat is neem ik aan bij een centrum voor de kunsten? Vaak kun je ook goede muziekles krijgen bij mensen thuis, of bij conservatoriumstudenten bv. Dat moet ik ook nog uitzoeken inderdaad.quote:
[..]
op zich niet. De contributie gaat niet omhoog. alleen de schoenen/kleding wordt duurder en ze zijn er sneller uit. Voordeel daarvan is weer dat er ook meer tweedehands aanbod is van nagenoeg nieuwe spullen.
En muziekles vind ik wel vrij prijzig ja.
ik vind het erg tegenvallen. maar nu woon ik ook vrij onherbergzaam natuurlijk. Mijn middelste heeft zo'n ontzettend leuke drumleraar dat ik het niet over mijn hart kan verkrijgen om dat af te breken. Ze passen bij elkaar.quote:
[..]
Maar dat is neem ik aan bij een centrum voor de kunsten? Vaak kun je ook goede muziekles krijgen bij mensen thuis, of bij conservatoriumstudenten bv. Dat moet ik ook nog uitzoeken inderdaad.
(zo vind de leraar dat mijn kind op Calvin lijkt, van Calvin and Hobbes. En ik moet hem gelijk geven daarin. Maar dat hij het ziet, en snapt en er op anticipeert is zo ontzettend waardevol...[/wekemoederhart] )
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Hehe sorry!quote:
Ja, via hen! Plus dat je dan voor eten/drinken nog extra betaalt, dat zit er bij kdv al in. Hoewel ik het nu alsnog betaal omdat ik eten mee zal geven ipv haar daar de veel ongezondere alternatieven te laten eten.
Één keer in de zoveel tijd komen dromen uit!
Nou dat eten voor een 0-4 jarige stelt gelukkig niet zoveel voor. Het zal hem meer in de luiers zitten dan.
Haha,quote:
[..]
ik vind het erg tegenvallen. maar nu woon ik ook vrij onherbergzaam natuurlijk. Mijn middelste heeft zo'n ontzettend leuke drumleraar dat ik het niet over mijn hart kan verkrijgen om dat af te breken. Ze passen bij elkaar.
(zo vind de leraar dat mijn kind op Calvin lijkt, van Calvin and Hobbes. En ik moet hem gelijk geven daarin. Maar dat hij het ziet, en snapt en er op anticipeert is zo ontzettend waardevol...[/wekemoederhart] )
Och luiers is ook te overzien, ik haal er in de aanbieding bij LIDL 88 voor 10 euro, zijn prima luiers.
Weet je wat ook leuk is?
Dat je 4 jarige een groot verhaal voor het slapen wil, terwijl je eigenlijk geen zin hebt. Je lief ondertussen met de 9 jarige op het voetbalveld staat (brrrrr) maar je 13 jarige haar wel wil voorlezen..
Dat je 4 jarige een groot verhaal voor het slapen wil, terwijl je eigenlijk geen zin hebt. Je lief ondertussen met de 9 jarige op het voetbalveld staat (brrrrr) maar je 13 jarige haar wel wil voorlezen..
Mijn neef heeft er ook drie. De oudste twee waren 7 en bijna 5 toen de jongste geboren werd. En die zegt dat het echt heerlijk is, dat er even wat jaartjes tussen zitten. 
(Hier zou dat, mocht alles lukken, ook het geval zijn. )
(Hier zou dat, mocht alles lukken, ook het geval zijn.
)
Ik vind het deze keer ook heerlijk dat er 3,5 jaar tussen de jongste en de middelste zit. Ook al is deze periode even heel heftig vanwege sinterklaas- en verjaardagstress bij E.
Tussen B. en E. zit maar 21 maanden en de babytijd van E. verliep niet zo lekker vanwege verborgen reflux. Ik heb heel veel het idee gehad dat B. overal onderdoor vloog en ik hem in die tijd veel te weinig aandacht kon geven.
Nu is G. ook een heerlijk relaxt en makkelijk ventje en dat maakt het al veel makkelijker om mijn aandacht te kunnen verdelen.
Vandaag was B. op school en ik was met E. en G. alleen thuis. G. deed een heerlijk lang slaapje en ik heb met E. lekker zitten kneuteren met de strijkkralen. En vanavond lag E. al in bed, papa was met G aan het knuffelen en B. en ik hebben samen een potje mens-erger-je-niet gedaan.
Tussen B. en E. zit maar 21 maanden en de babytijd van E. verliep niet zo lekker vanwege verborgen reflux. Ik heb heel veel het idee gehad dat B. overal onderdoor vloog en ik hem in die tijd veel te weinig aandacht kon geven.
Nu is G. ook een heerlijk relaxt en makkelijk ventje en dat maakt het al veel makkelijker om mijn aandacht te kunnen verdelen.
Vandaag was B. op school en ik was met E. en G. alleen thuis. G. deed een heerlijk lang slaapje en ik heb met E. lekker zitten kneuteren met de strijkkralen. En vanavond lag E. al in bed, papa was met G aan het knuffelen en B. en ik hebben samen een potje mens-erger-je-niet gedaan.
Het heeft allemaal wat, denk ik.
Bij ons zit er 24 maanden tussen 1 en 2 en 21 maanden tussen 2 en 3. Om me heen zag ik dat veel gezinnen met 3 kinderen een "gat" hadden tussen 2 en 3. Wij wilden dat juist liever niet. De eerste 3 maanden (incl.verhuizing) vond ik pittig en het is nog steeds best wel druk, maar het is vooral zó leuk. Ze groeien echt samen op.
Bij ons zit er 24 maanden tussen 1 en 2 en 21 maanden tussen 2 en 3. Om me heen zag ik dat veel gezinnen met 3 kinderen een "gat" hadden tussen 2 en 3. Wij wilden dat juist liever niet. De eerste 3 maanden (incl.verhuizing) vond ik pittig en het is nog steeds best wel druk, maar het is vooral zó leuk.
Ze groeien echt samen op.
Soms heb je vrij weinig te willen..
Wij hebben het geluk dat het na alle ellende bij R. we gelijk doorkonden met diezelfde medicatie.
J was gelijk raak. Tussen R en J zit 23 maanden. Als ik die twee miskramen niet had gehad was ons derde kindje in september al geboren en had er tussen J en B3 34 maanden gezeten. Nu komt B5 in mei en is J al ruim 3.5 en R is dan 5.5.
Nu vind ik het prima. Ik zie wel dat de jongens echt samen gaan spelen en samen dingen ondernemen, de derde zal met alles echt de jongste zijn. Maar we gaan het zien. Zien wel hoe het loopt
Wij hebben het geluk dat het na alle ellende bij R. we gelijk doorkonden met diezelfde medicatie.
J was gelijk raak. Tussen R en J zit 23 maanden. Als ik die twee miskramen niet had gehad was ons derde kindje in september al geboren en had er tussen J en B3 34 maanden gezeten. Nu komt B5 in mei en is J al ruim 3.5 en R is dan 5.5.
Nu vind ik het prima. Ik zie wel dat de jongens echt samen gaan spelen en samen dingen ondernemen, de derde zal met alles echt de jongste zijn. Maar we gaan het zien. Zien wel hoe het loopt
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
Natuurlijk, dat snap ik. Maar om mij heen is het vaak juist wél een bewuste keuze. En hoewel ik het vanuit praktisch oogpunt zeker snap, heb ik het zelf nooit zo gewild. Niet omdat er in mijn ogen iets mis mee is hoor, het is gewoon een gevoe of een beeld dat ik voor ogen had.quote:
Super dat jullie een 3e krijgen, trouwens!
Dat valt ondanks het leeftijdsverschil hier echt erg mee.
De jongste is bijna 1 en de middelste is 4 en de oudste is in het voorjaar 7 en hoewel hij nog niet echt mee kan spelen is hij voor hun wel echt heel belangrijk. Ze proberen hem wel te betrekken bij alles en doen heel erg hun best om hem te leren kennen
De jongste is bijna 1 en de middelste is 4 en de oudste is in het voorjaar 7 en hoewel hij nog niet echt mee kan spelen is hij voor hun wel echt heel belangrijk. Ze proberen hem wel te betrekken bij alles en doen heel erg hun best om hem te leren kennen
Wie werd waar wanneer geboren en waarom werd hij door wie hoe genoemd?
Praten over mma? Kom naar #mma
Praten over mma? Kom naar #mma
+1quote:
[..]
Natuurlijk, dat snap ik. Maar om mij heen is het vaak juist wél een bewuste keuze. En hoewel ik het vanuit praktisch oogpunt zeker snap, heb ik het zelf nooit zo gewild. Niet omdat er in mijn ogen iets mis mee is hoor, het is gewoon een gevoe of een beeld dat ik voor ogen had.
Super dat jullie een 3e krijgen, trouwens!
herkenbaar. Ik had het zelf ook liever niet zo gewild. Tussen A. en E. zit 17 maanden en liefst had ik ook vrij weinig tijd tussen de meiden en een derde gezien, vanwege gevoel/beeld idd. Dat zit er niet in, er zal nu minstens 4,5 en 6 jaar tussen zitten als het niet meer wordt en ik vind dat helemaal niet leuk. Maar goed, t is nie anders en elk verschil heeft zn voordelen/nadelen dus soit.
Als t niet gaat zoals t moet ik wil, dan moet t zoals t gaat.
:)
hier ook een behoorlijk leeftijdsverschil (Ruim 5,5 jaar)
En ze spelen evengoed samen
de kleinste is echt gek op de oudste en doet niks liever dat met haar grote zus spelen, en de oudste daarintegen is maar wat trots dat die kleine haar zo leuk vindt (en soms wordt ze gek van dr kleine zusje en gaat ze ergens zitten waar ze wel rust heeft )
ach het was ook leuk geweest als ze wat dichter op elkaar zouden zitten, maar we waren gewoon niet aan een tweede toe voor die tijd, dus hoe dan ook is dit prima voor ons
En ze spelen evengoed samen
de kleinste is echt gek op de oudste en doet niks liever dat met haar grote zus spelen, en de oudste daarintegen is maar wat trots dat die kleine haar zo leuk vindt (en soms wordt ze gek van dr kleine zusje en gaat ze ergens zitten waar ze wel rust heeft )ach het was ook leuk geweest als ze wat dichter op elkaar zouden zitten, maar we waren gewoon niet aan een tweede toe voor die tijd, dus hoe dan ook is dit prima voor ons
Tussen nr 1 en nr 2 zit 7,5 jaar... Omstandigheden ( nr 1 jong gekregen tijdens studie/relatiebreuk/nieuwe relatie) maar het pakt hier goed uit. Het was heerlijk dat nr 1 al wat zelfstandig kon zodat ik wat meer tijd had voor nr 2. De twee zusjes zijn stapelgek op elkaar. Tussen nr 2 en 3 zit 3 jaar en twee weken. We hadden het graag wat sneller achterelkaar gewild, de planning was ongeveer twee jaar er tussen maar er valt weinig te plannen. Door verklevingen kon ik niet zwanger raken van onze jongste, na een kijkoperatie en schoonmaakactie was ik een maand later zwanger.
Tussen oudste en jongste zit dus 10,5 jaar. Echt met elkaar opgroeien doen ze dus niet al is het ook bijzonder om te zien hoe deze band is gevormd... oudste waakt als een leeuwin over haar broertje en zusje. Er gaat geen dag voorbij waarbij ze elkaar niet helemaal platknuffelen.
Tussen oudste en jongste zit dus 10,5 jaar. Echt met elkaar opgroeien doen ze dus niet al is het ook bijzonder om te zien hoe deze band is gevormd... oudste waakt als een leeuwin over haar broertje en zusje. Er gaat geen dag voorbij waarbij ze elkaar niet helemaal platknuffelen.
Ik denk dat voor elk leeftijdverschil genoeg voor- en nadelen zijn te vinden. Het is maar net waar je zelf veel waarde aan hecht. En soms heb je het ook niet voor het zeggen en heb je weinig te willen.
Ik schop dit topic even omhoog (leuk om terug te lezen dat sommige twee jaar geleden nog twijfelden en nu inmiddels al een tweede of derde hebben rondlopen ).
Even spuien... Want ik vind het maar ingewikkeld. Mijn oudste lijkt ineens zo oud, zo groot, haast alsof het een heel ander kind is dan hiervoor. We waren altijd samen en waren twee handen op één buik, en nu trekt hij veel meer naar zijn vader toe. Ik mis hele stukken van zijn dag (en heb natuurlijk sowieso een aantal dagen gemist toen hij uit logeren was en toen ik in het ziekenhuis lag) en mis hem gewoon, hoe het was. Herkenbaar? Hoe vonden jullie die nieuwe balans ten opzichte van de al aanwezige kinderen en hoe lang duurde dat?
Dit kost me bijna al mijn kraamtranen.
).Even spuien... Want ik vind het maar ingewikkeld. Mijn oudste lijkt ineens zo oud, zo groot, haast alsof het een heel ander kind is dan hiervoor. We waren altijd samen en waren twee handen op één buik, en nu trekt hij veel meer naar zijn vader toe. Ik mis hele stukken van zijn dag (en heb natuurlijk sowieso een aantal dagen gemist toen hij uit logeren was en toen ik in het ziekenhuis lag) en mis hem gewoon, hoe het was. Herkenbaar? Hoe vonden jullie die nieuwe balans ten opzichte van de al aanwezige kinderen en hoe lang duurde dat?
Dit kost me bijna al mijn kraamtranen
.
Ik herken wat je schrijft burdie, ik vind de overgang van 1 naar 2 ook veel groter dan van 0 naar 1 kind.
Ook nog druk met balans zoeken dus ik lees mee.
Ook nog druk met balans zoeken dus ik lees mee.
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Ja ze lijkt ineens veel ouder! En nu ze naar psz gaat, lijkt het nog sneller te gaan. Dingen als " leuk idee mama" komen ineens uit mijn kind dr mondquote:
Wat lijkt zo'n peuter dan ineens groot hè... Kuiken praat ook ineens anders, benoemt dingen anders, heeft hele verhalen...
Hij vindt zijn broertje trouwens wel het tofste wat er bestaat en straalt helemaal als hij naar Guppy kijkt
Maar ook hier groot fan van de baby, fles geven en poepluiers verschonen zijn favoriet hier.
en als mensen in de wagen willen kijken staat zij er naast " mijn baby"
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Ik vond t ook erg wennen.. of eigenlijk, de eerste week ging heel natuurlijk, daarna kreeg ik blindedarmontsteking en kon ik mijn grote even niet tillen.. De eerste keer dat ik haar verschoonde schrok ik gewoon van die enorme billen!
Maar mijn oudste vond de baby totaal niet interessant eigenlijk. Hij was er gewoon en dat was prima, niet vervelend, maar ook niet leuk.
Nu spelen ze super leuk samen en heb ik gewoon laatst op de bank een boek gelezen, terwijl ze om me heen gezellig aan t spelen waren..
Maar mijn oudste vond de baby totaal niet interessant eigenlijk. Hij was er gewoon en dat was prima, niet vervelend, maar ook niet leuk.
Nu spelen ze super leuk samen en heb ik gewoon laatst op de bank een boek gelezen, terwijl ze om me heen gezellig aan t spelen waren..
Ik herken het ook. Dat je oudste ineens heel groot lijkt ook. Het is dan denk ik vooral belangrijk om hem niet te overschatten en te zorgen dat hij ook nog klein mag zijn. Maar dat weet je denk ik ook wel.
Maar die handen en voeten, echt enorm!
De balans heeft hier echt wel een tijd geduurd. Denk toch wel zeker een maand of 6. Maar dat kwam misschien ook omdat de situatie wat extremer was met prematuur, tweeling en een oudste die nog amper een dreumes was.
Maar die handen en voeten, echt enorm!
De balans heeft hier echt wel een tijd geduurd. Denk toch wel zeker een maand of 6. Maar dat kwam misschien ook omdat de situatie wat extremer was met prematuur, tweeling en een oudste die nog amper een dreumes was.
Herkenbaar hoor Burdie! Hier ook heel wat tranen gelaten toen omdat ik 'mijn meisje kwijt was' . Het was voor iedereen echt weer even zoeken naar een nieuwe balans. Ik had ook iets te rooskleurige verwachtingen van de kraamtijd. Bij J was dat één grote roze wolk maar dat is bij een tweede gewoon niet realistisch om in je bubbel te kunnen blijven zitten. Toen ik dat eenmaal echt accepteerde ging het ook weer beter met mijn band met J. Ik denk dat alles binnen een maand wel weer als vanouds voelde tussen ons. Hopelijk gaat het bij jullie ook zo 
.
. Het was voor iedereen echt weer even zoeken naar een nieuwe balans. Ik had ook iets te rooskleurige verwachtingen van de kraamtijd. Bij J was dat één grote roze wolk maar dat is bij een tweede gewoon niet realistisch om in je bubbel te kunnen blijven zitten. Toen ik dat eenmaal echt accepteerde ging het ook weer beter met mijn band met J. Ik denk dat alles binnen een maand wel weer als vanouds voelde tussen ons. Hopelijk gaat het bij jullie ook zo .
Dag 1 vond ik de baby ieniemini en de dagen daarna de oudste ENORM. Vond vooral haar handen zo groot!
Tussendoor vond ik voldoende tijd om met haar te knuffelen, puzzelen en knutselen. Zij had het er wel soms lastig mee de aandacht te moeten delen. Maar dat wende best snel. Inmiddels kan ze niet meer zonder haar broertje
Dat ze wat meer naar papa trok vond ik alleen maar fijn. Kreeg zij de aandacht die ze zocht en kon ik me focussen op de baby. Ik ging er altijd vanuit dat als de baby iets ouder was, ik ook weer voldoende aandacht aan de oudste kon geven. Die balans vind je wel, maar het kost gewoon tijd.
Tussendoor vond ik voldoende tijd om met haar te knuffelen, puzzelen en knutselen. Zij had het er wel soms lastig mee de aandacht te moeten delen. Maar dat wende best snel. Inmiddels kan ze niet meer zonder haar broertje
Dat ze wat meer naar papa trok vond ik alleen maar fijn. Kreeg zij de aandacht die ze zocht en kon ik me focussen op de baby. Ik ging er altijd vanuit dat als de baby iets ouder was, ik ook weer voldoende aandacht aan de oudste kon geven. Die balans vind je wel, maar het kost gewoon tijd.
Burdie, ik vind het heel herkenbaar. Ik heb best een tijdje het gevoel gehad dat ik mijn zoon kwijt was. Omdat ik minder tijd voor hem had, omdat de gezinsdynamiek ineens zo anders was, omdat hij (dat is dan wel anders dan bij jullie, lees ik) heftig reageerde op de geboorte van zijn zusje.
Wij waren ook twee handen op één buik, echt altijd samen op pad en bijna met elkaar vergroeid . Hij ging me na haar geboorte bijten, slaan, schoppen etc.
Dus ik had het gevoel alsof ik onze band om zeep had geholpen ofzo. Om eerlijk te zijn duurde dat hier wel een tijdje. Als ik het me goed herinner begon dit rond februari beter te worden, en Suus is van begin oktober. Het is wel volledig goedgekomen hoor, onze relatie werd weer als toen (weliswaar met minder tijd maar daar wen je echt aan). Hij is nu echt een enorme mama's boy.
Ook dat gevoel dat hij ineens zo groot was ja.. Ik ben toen wel in de valkuil getrapt om hem te overschatten. Hij was toen al erg welbespraakt waardoor je een kind al snel overschat, maar ik realiseerde me pas echt hoe klein hij nog maar was destijds toen zijn zusje diezelfde leeftijd had.
Succes en sterkte! Dat gevoel dat je bijna verdrinkt en alles aan je voorbij gaat, verdwijnt
Wij waren ook twee handen op één buik, echt altijd samen op pad en bijna met elkaar vergroeid
. Hij ging me na haar geboorte bijten, slaan, schoppen etc.Dus ik had het gevoel alsof ik onze band om zeep had geholpen ofzo. Om eerlijk te zijn duurde dat hier wel een tijdje. Als ik het me goed herinner begon dit rond februari beter te worden, en Suus is van begin oktober. Het is wel volledig goedgekomen hoor, onze relatie werd weer als toen (weliswaar met minder tijd maar daar wen je echt aan). Hij is nu echt een enorme mama's boy.
Ook dat gevoel dat hij ineens zo groot was ja.. Ik ben toen wel in de valkuil getrapt om hem te overschatten. Hij was toen al erg welbespraakt waardoor je een kind al snel overschat, maar ik realiseerde me pas echt hoe klein hij nog maar was destijds toen zijn zusje diezelfde leeftijd had.
Succes en sterkte! Dat gevoel dat je bijna verdrinkt en alles aan je voorbij gaat, verdwijnt
Zo fijn dit te lezen...quote:
Succes en sterkte! Dat gevoel dat je bijna verdrinkt en alles aan je voorbij gaat, verdwijnt
.Kuiken draait ook al wel weer een beetje bij intussen, hij kan zijn rust weer bij me vinden, en heeft soms echt mama nodig om in slaap te vallen. En daar durft hij weer om te vragen (eerder deze week zei hij nog dat ik hem pas weer mocht knuffelen als ik weer beter was
). Morgen is D kraam voor het laatst, ons bed is weer laag, ik ben weer meer beneden, langzaam aan wordt het voor hem ook weer normaler en bezinkt het weer een beetje. En nu begint de fase van het uitproberen. Eindeloos ons bed op en af, terwijl ik probeer te voeden en te rusten. Ineens hard gillen als Guppy net slaapt. Op de kast of grond (dreigen te) tekenen als je even met de kraam in gesprek bent. Het lijkt wel of we alleen maar roepen "doe eens niet", "pas op" en "voorzichtig voor mama/de baby". Ik dacht dat het voor mijn welopgevoede lieve schat niet zou gelden, maar negatieve aandacht is ook aandacht... Dat komt ook weer goed, toch?En ja die handen ineens hè, kolenschoppen! Om over peuterbillen maar te zwijgen...
.
Dat negatieve herken ik erg ja, dat je voor je gevoel je oudste continu dingen aan het verbieden bent en de jongste alleen maar aan het knuffelen. Ik miste mijn grote echt die eerste tijd. Hij trok altijd al meer naar papa, maar pas bevallen en met minibaby was ook van ons uit papa vooral de 'ouder van dienst' voor de oudste. Ik vond dat echt heel moeilijk en zou dat bij een derde echt anders doen. Niet meer zo automatisch baby bij mama etc.
Dat corrigeren vind ik overigens nog steeds best lastig, jongste is al 1 inmiddels maar nog steeds is dat heel scheef want van een kleuter verwacht je simpelweg meer dan van een dreumes.
Wat hier goed hielp was trouwens regelmatig tegen kraaiende baby in de box of zo zeggen 'nee baby, even wachten, ik ben nu met oudste bezig!' Die tip las ik hier ooit en je zag oudste daarvan groeien, dat hij óók nog steeds belangrijk was
Dat corrigeren vind ik overigens nog steeds best lastig, jongste is al 1 inmiddels maar nog steeds is dat heel scheef want van een kleuter verwacht je simpelweg meer dan van een dreumes.
Wat hier goed hielp was trouwens regelmatig tegen kraaiende baby in de box of zo zeggen 'nee baby, even wachten, ik ben nu met oudste bezig!' Die tip las ik hier ooit en je zag oudste daarvan groeien, dat hij óók nog steeds belangrijk was
Hier was het toen de kraam weg was en de rust weer wat meer in huis was een dag of 2 drama met de oudste maar is nu weer helemaal zichzelf. Zeker omdat ik ook gewoon weer veel meer kan dan tijdens zwangerschap. Ze is weer haar lieve goedluisterende zelf Wel ga ik mezelf wel eens voorbij, maar dat blije, lieve koppie zien als we lekker een uur buiten in de regen plassen hebben lopen stampen geeft me ook veel energie en is me heel veel waard
Wel ga ik mezelf wel eens voorbij, maar dat blije, lieve koppie zien als we lekker een uur buiten in de regen plassen hebben lopen stampen geeft me ook veel energie en is me heel veel waard
Haha ja Mineola, ik mopper ook wel eens hardop tegen baby, en zeg consequent dat hij niet aan E's haar mag trekken (ook al straalt ze ervan ) want hey, ik verbied haar ook om met dr hoofd op zijn buik te ploffen ook al moet hij daarvan schaterlachen 
En we zeggen regelmatig dat E nu even aan de beurt is. Allemaal idd bewust zodat zij weet dat ze nog steeds net zo belangrijk is.
Het overschat-probleem is wel herkenbaar ook. Dus ik dwing mezelf af en toe even met verse ogen naar dr te kijken. Mijn kleine trotse grote zus
) want hey, ik verbied haar ook om met dr hoofd op zijn buik te ploffen ook al moet hij daarvan schaterlachen En we zeggen regelmatig dat E nu even aan de beurt is. Allemaal idd bewust zodat zij weet dat ze nog steeds net zo belangrijk is.
Het overschat-probleem is wel herkenbaar ook. Dus ik dwing mezelf af en toe even met verse ogen naar dr te kijken. Mijn kleine trotse grote zus
Burd heeeeel herkenbaar jouw gevoel en verhaal
Djenna leek ineens mega tegenover baby Boaz.
En totdat Sjuul geboren werd was Boaz mijn kleine baby/ventje. Dat was echt ineens meteen weg toen Sjuul er eenmaal was. Wat een mega kind was Boaz ineens
Ik heb er iedere keer weer aan moeten wennen
Gun jezelf de ruimte en tijd. En qua corrigeren etc. Toen Boaz geboren werd was Djenna er prima bij te handelen. Nu bij de kraamweek van Sjuul en de periode erna waren zowel Djenna als Boaz helemaal hyper de pieper. Sjuul is nu 2 maanden en ik kan wel zeggen dat de rust is wedergekeerd. Of dat kont omdat we doordeweeks een 'vast' ritme hebben van werk/school/gastouder weet ik niet. Denk wel dat die voorspelbaarheid bijdraagt aan de rust eigenlijk.
Je bent net bevallen! Iedereen mowt wennen aan de nieuwe situatie .. aan de aandacht verdelen .. aandacht krijgen en zulks. Geef elkaar en jezelf de ruimte en tijd. Over een maand gaat het denk ik al een heel stuk beter! En wat ik in het babytopic ook las .. schakel hulp in als je het even niet trekt. Ik vond het de eerste paar weken prettig dat mijn zusje er even op uit ging met Boaz en Djenna. Niet ondat ik ze niet kon verdragen, maar ondat ze dan even flink aandacht kregen en niet alles om Sjuul zou draaien. Want hoe ik het ook wend of keer .. op dit moment heeft sjuul in ons huis denk ik wel de meeste prio van allemaal hier in huis.
Maar hopelijk wordt het iedere dag een klein beetje makkelijker voor jullie!
Djenna leek ineens mega tegenover baby Boaz.
En totdat Sjuul geboren werd was Boaz mijn kleine baby/ventje. Dat was echt ineens meteen weg toen Sjuul er eenmaal was. Wat een mega kind was Boaz ineens
Ik heb er iedere keer weer aan moeten wennen
Gun jezelf de ruimte en tijd. En qua corrigeren etc. Toen Boaz geboren werd was Djenna er prima bij te handelen. Nu bij de kraamweek van Sjuul en de periode erna waren zowel Djenna als Boaz helemaal hyper de pieper. Sjuul is nu 2 maanden en ik kan wel zeggen dat de rust is wedergekeerd. Of dat kont omdat we doordeweeks een 'vast' ritme hebben van werk/school/gastouder weet ik niet. Denk wel dat die voorspelbaarheid bijdraagt aan de rust eigenlijk.
Je bent net bevallen! Iedereen mowt wennen aan de nieuwe situatie .. aan de aandacht verdelen .. aandacht krijgen en zulks. Geef elkaar en jezelf de ruimte en tijd. Over een maand gaat het denk ik al een heel stuk beter! En wat ik in het babytopic ook las .. schakel hulp in als je het even niet trekt. Ik vond het de eerste paar weken prettig dat mijn zusje er even op uit ging met Boaz en Djenna. Niet ondat ik ze niet kon verdragen, maar ondat ze dan even flink aandacht kregen en niet alles om Sjuul zou draaien. Want hoe ik het ook wend of keer .. op dit moment heeft sjuul in ons huis denk ik wel de meeste prio van allemaal hier in huis.
Maar hopelijk wordt het iedere dag een klein beetje makkelijker voor jullie!
Fijn te lezen, alle verhalen van herkenning . Dat zeggen ze er van te voren niet bij hè . Ik heb er ook wel vertrouwen in dat het weer goed gaat komen, als ik zelf weer een beetje opgeknapt ben (ik kan fysiek echt nog lang niet alles wat ik wil, dat maakt het voor mij ook lastiger).
Ik ben ook wel erg benieuwd hoe het zal gaan als mijn man straks weer aan het werk is, ik durf daar nog niet zo goed aan te denken.
. Dat zeggen ze er van te voren niet bij hè . Ik heb er ook wel vertrouwen in dat het weer goed gaat komen, als ik zelf weer een beetje opgeknapt ben (ik kan fysiek echt nog lang niet alles wat ik wil, dat maakt het voor mij ook lastiger).Ik ben ook wel erg benieuwd hoe het zal gaan als mijn man straks weer aan het werk is, ik durf daar nog niet zo goed aan te denken.
Wow, ik kwam dus voor tips enzo. En echt de derde reactie die ik lees is dus een antwoord op mijn vraagquote:
*Knip*
Wat hier goed hielp was trouwens regelmatig tegen kraaiende baby in de box of zo zeggen 'nee baby, even wachten, ik ben nu met oudste bezig!' Die tip las ik hier ooit en je zag oudste daarvan groeien, dat hij óók nog steeds belangrijk was
wat ik veel doe is om hulp vragen ook, dingen aangeven, helpen aankleden, luiertje pakken.
mijn bijna 3 jarige denkt echt dat hij onmisbaar is voor mij wat betreft hulp
mijn bijna 3 jarige denkt echt dat hij onmisbaar is voor mij wat betreft hulp
Bij ons werkte dat mee laten helpen etc totaal niet. Oudste werd er alleen maar dwarser van. Pas toen we d'r qua verzorging van d'r broertje links lieten liggen begon ze m interessant te vinden.
*poef* nu is het weg
Kickje voor Roomsnoes 
J'ai vu un escarbot ivre!-Komupolapana
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
Dank tombo!
Vraagje aan de ouders met 3+ kinderen.
Voorop gesteld: we hebben écht (nog) geen specifieke plannen voor nr 3 maar wil graag wat ervaringen horen.
Hoe was de overgang van 2 naar 3, in praktische zin? En dan bedoel ik niet de grotere auto of extra slaapkamer, maar meer dat je maar 2 handen hebt als je met ze over straat loopt en ze allemaal je hand vast willen houden. Of bij het boeken van vakanties bv, hoe doe je dar met z'n vijven? Alles lijkt gericht op 2+2. Lijkt me ontzettend onpraktisch (en duur) om 3 hotelkamers te moeten boeken (2+2+1).
Zijn er onverwacht fijne/praktisch/leuke dingen aan het hebben van 3 kinderen, tov 2?
Vraagje aan de ouders met 3+ kinderen.
Voorop gesteld: we hebben écht (nog) geen specifieke plannen voor nr 3 maar wil graag wat ervaringen horen.
Hoe was de overgang van 2 naar 3, in praktische zin? En dan bedoel ik niet de grotere auto of extra slaapkamer, maar meer dat je maar 2 handen hebt als je met ze over straat loopt en ze allemaal je hand vast willen houden. Of bij het boeken van vakanties bv, hoe doe je dar met z'n vijven? Alles lijkt gericht op 2+2. Lijkt me ontzettend onpraktisch (en duur) om 3 hotelkamers te moeten boeken (2+2+1).
Zijn er onverwacht fijne/praktisch/leuke dingen aan het hebben van 3 kinderen, tov 2?
Ik ben ook wel benieuwd ja. Mijn hart wil best nog een kindje er bij, maar ik zie zo ongelooflijk veel praktische beren op de weg (zoals een, voor mijn gevoel, te klein huis). Ik ga sowieso pas over twee jaar een definitieve beslissing nemen, maar het knaagt nu soms al
disclaimer
Ja mijn hart zegt ook soms dat ik toch wel 3 kinderen zou willen, maar dan zie ik ook allemaal spoken.
Er is geen slaapkamer over, past niet in de auto, veel babyspul hebben we al weggedaan.
Mijn lichaam heeft n flinke optater gehad na bevalling 1.. Is na de 2e niet erger geworden, maar wil ik nog een keer dat risico lopen? En zo kan ik wel even doorgaan.
Maar man wil geen 3e, dus dan houdt het al op.
Er is geen slaapkamer over, past niet in de auto, veel babyspul hebben we al weggedaan.
Mijn lichaam heeft n flinke optater gehad na bevalling 1.. Is na de 2e niet erger geworden, maar wil ik nog een keer dat risico lopen? En zo kan ik wel even doorgaan.
Maar man wil geen 3e, dus dan houdt het al op.
Ik vond de impact alleen groot op het gebied van huisvesting, het huis voelde met hem er bij direct te klein. Dat had ik dus totaal niet verwacht maar het was echt direct een issue.
Een 7 zitter regel je toch wat makkelijker dan een nieuw huis als je huis onderwater staat.
Dingen als handjes geven en vakanties enzo, is allemaal geen issue.
Een 7 zitter regel je toch wat makkelijker dan een nieuw huis als je huis onderwater staat.
Dingen als handjes geven en vakanties enzo, is allemaal geen issue.
Ik lees ook mee 
Verhuizen moeten we nu toch ook op termijn; met 2 kinderen en 2 niet al te grote slaapkamers
Verhuizen moeten we nu toch ook op termijn; met 2 kinderen en 2 niet al te grote slaapkamers
Wij gingen van 2 naar 4. Dat was even keihard werken. En ja, vooral mijn tweede is misschien iets sneller zelfstandig met vanalles geworden dat ik had gewild. Maar het is hier óf wachten, óf zelf doen. Aandacht verdelen blijft moeilijk maar we doen hard ons best om echt kwaliteit tijd voor ze alle 4 te hebben. En ben heel blij met hoe dat gaat. En ik vind mijn volle drukke huis heerlijk.
De momenten dat ik me afvraag waarom ik zo nodig meer dan twee kinderen wilde, gaan altijd over praktische zaken. Meestal vakanties, uitstapjes, sparen (het wordt inderdaad haast onmogelijk duur allemaal). Geld dus eigenlijk. Maar voor alles is een oplossing.
Mijn dochter is heel vraag bij haar vriendin die alleen is. Want het is verboden zonder heerlijk rustig. En dat meisje is graag bij ons. Want het is zo lekker druk.
Ik had na kind 2 alles weg gedaan. Heb bijna alles geleend of op mp gekocht voor mijn duo. En we hebben twee kinderkamers. Dus ze moeten allemaal delen.
De momenten dat ik me afvraag waarom ik zo nodig meer dan twee kinderen wilde, gaan altijd over praktische zaken. Meestal vakanties, uitstapjes, sparen (het wordt inderdaad haast onmogelijk duur allemaal). Geld dus eigenlijk. Maar voor alles is een oplossing.
Mijn dochter is heel vraag bij haar vriendin die alleen is. Want het is verboden zonder heerlijk rustig. En dat meisje is graag bij ons. Want het is zo lekker druk.
Ik had na kind 2 alles weg gedaan. Heb bijna alles geleend of op mp gekocht voor mijn duo. En we hebben twee kinderkamers. Dus ze moeten allemaal delen.
Met een meidenkwartet
Ik lees mee . En misschien voeg ik later nog wat toe.
Ik kan er nog niet zo goed de vinger op leggen hoe en wat er nou precies anders is. Maar het is wel anders en daar horen vele emoties bij. Van ultiem geluk en grote trots, tot schuldgevoelens en financiële stress. Hier vliegt het alle kanten op.
. En misschien voeg ik later nog wat toe.Ik kan er nog niet zo goed de vinger op leggen hoe en wat er nou precies anders is. Maar het is wel anders
en daar horen vele emoties bij. Van ultiem geluk en grote trots, tot schuldgevoelens en financiële stress. Hier vliegt het alle kanten op.
Ik vind het niet zwaar, zeker niet sinds ze normaal slaapt en eet. Het doordeweekse en dagelijkse leven is knus en gezellig en kost weinig extra moeite.
Maar de meer bijzondere dingen moet ik wel weer opnieuw uitvogelen, mijn draai in vinden. De weekenden, de grotere uitstapjes, de vakanties. Maar hoe spannend ik het soms ook vind, hoeveel stress het me soms ook kost, ik wil die dingen persé gewoon doen en blijven ondernemen.
En de groten hebben ingeleverd. Ik heb minder tijd en ruimte om eens zomaar met ze te gaan voetballen, zwemmen, een hele dag in de drunense duinen rond te zwerven, enz... Daar voel ik me soms schuldig over. Mijn oudste zit heerlijk in haar vel, die lijkt er niet onder te lijden. Mijn tweede (die juist helemaal gek is op zijn jongste zusje) vindt het volgens mij lastiger. Maar de warmte en gezelligheid van een gro(o)t(er) gezin, lijken ze allebei wel fijn te vinden. De maaltijden aan tafel, en de luie ochtenden in het weekend enzo, zijn echt fijn. Het is juist ook de middelste die C heel erg kan missen als hij uit gaat logeren bij een vriendje ofzo.
Daar staat tegenover dat we in vakanties de kleinste naar het kdv brengen en ouderwets met z'n drietjes dat soort dingen ondernemen. Dat kunnen ze ook weer extra waarderen zo, dat zijn leuke dagen. En ik doe mijn uiterste best om juist voor de grote twee alles door te laten gaan, zo min mogelijk in te leveren. Ze spelen nog net zo vaak met vriendjes, doen nog net zoveel sport en doen feitelijk nog evenveel leuke dingen, maar dat is soms hard werken, als je een uur op de fiets zit met kleine C voorop, om iedereen van hot naar her te fietsen. Hard werken en goed passen en meten.
Financiëel vind ik het wel pittig, nu de dagopvangkosten er weer bijzitten. Wat dat betreft denk ik dat het over 3 jaar toch echt ineens weer veel makkelijker zal zijn. We gaan nu drie weken op vakantie (tenten, dus in elk geval geen stress over hotelkamers ed), en dan zoek ik echt weken naar een toffe camping, omdat ik weet dat er weinig financiële ruimte is voor luxe uitjes. Maar ik zie het als een uitdaging en probeer er creatief mee om te gaan. De kinderen merken daar niks van en komen volgens mij niks te kort (verre van, durf ik zelfs te stellen).
Zo, tot zover mijn eerlijke relaas over 3.
[ Bericht 3% gewijzigd door groofskendezoveelste op 23-06-2017 16:23:20 ]
Maar de meer bijzondere dingen moet ik wel weer opnieuw uitvogelen, mijn draai in vinden. De weekenden, de grotere uitstapjes, de vakanties. Maar hoe spannend ik het soms ook vind, hoeveel stress het me soms ook kost, ik wil die dingen persé gewoon doen en blijven ondernemen.
En de groten hebben ingeleverd. Ik heb minder tijd en ruimte om eens zomaar met ze te gaan voetballen, zwemmen, een hele dag in de drunense duinen rond te zwerven, enz... Daar voel ik me soms schuldig over. Mijn oudste zit heerlijk in haar vel, die lijkt er niet onder te lijden. Mijn tweede (die juist helemaal gek is op zijn jongste zusje) vindt het volgens mij lastiger. Maar de warmte en gezelligheid van een gro(o)t(er) gezin, lijken ze allebei wel fijn te vinden. De maaltijden aan tafel, en de luie ochtenden in het weekend enzo, zijn echt fijn. Het is juist ook de middelste die C heel erg kan missen als hij uit gaat logeren bij een vriendje ofzo.
Daar staat tegenover dat we in vakanties de kleinste naar het kdv brengen en ouderwets met z'n drietjes dat soort dingen ondernemen. Dat kunnen ze ook weer extra waarderen zo, dat zijn leuke dagen. En ik doe mijn uiterste best om juist voor de grote twee alles door te laten gaan, zo min mogelijk in te leveren. Ze spelen nog net zo vaak met vriendjes, doen nog net zoveel sport en doen feitelijk nog evenveel leuke dingen, maar dat is soms hard werken, als je een uur op de fiets zit met kleine C voorop, om iedereen van hot naar her te fietsen. Hard werken en goed passen en meten.
Financiëel vind ik het wel pittig, nu de dagopvangkosten er weer bijzitten. Wat dat betreft denk ik dat het over 3 jaar toch echt ineens weer veel makkelijker zal zijn. We gaan nu drie weken op vakantie (tenten, dus in elk geval geen stress over hotelkamers ed), en dan zoek ik echt weken naar een toffe camping, omdat ik weet dat er weinig financiële ruimte is voor luxe uitjes. Maar ik zie het als een uitdaging en probeer er creatief mee om te gaan. De kinderen merken daar niks van en komen volgens mij niks te kort (verre van, durf ik zelfs te stellen).
Zo, tot zover mijn eerlijke relaas over 3.
[ Bericht 3% gewijzigd door groofskendezoveelste op 23-06-2017 16:23:20 ]
Ik vond en vind het idd vooral pittig dat je steeds in de minderheid bent inderdaad. Nu zitten ze bij ons natuurlijk ook allemaal in dezelfde leeftijdscategorie en dat heeft zijn voor en nadelen en eigen uitdagingen.
We zijn nu in centerparcs maar ook daar is dus veel gericht op 2+2. Waterfiets huren of een bootje is nu niet mogelijk. Fietsen huren... ligt eraan of ik mijn jongste kleuter nog in het voorstoeltje gepropt krijg.
Verder qua zwaar... ja, er zijn tropenjaren maar denk dat eea ook afhankelijk is van leeftijden van kinderen en het leeftijdsverschil.
We zijn nu in centerparcs maar ook daar is dus veel gericht op 2+2. Waterfiets huren of een bootje is nu niet mogelijk. Fietsen huren... ligt eraan of ik mijn jongste kleuter nog in het voorstoeltje gepropt krijg.
Verder qua zwaar... ja, er zijn tropenjaren maar denk dat eea ook afhankelijk is van leeftijden van kinderen en het leeftijdsverschil.
Goed relaas groofs! De maaltijden en luie ochtenden die je beschrijft klinken heerlijk.
Kyara, dat 2+2 overal lijkt me erg lastig soms, zeker met een tweeling. Hoe gaan ze daar zelf mee om, als iets echt voor 2 is?
Buda, ruimte lijkt me wel erg prettig idd, om fijn te wonen. Wij zijn gisteren verhuisd (eeeindelijk) en we wonen nu op 170m2 dus dat zou meer dan genoeg moeten zijn. Maar ons bed is met 3 kleintjes nu al aardig vol haha. Maar dat is natuurlijk ook een kwestie van de oudste warm maken voor haar eigen kamer.
Ik denk dat een derde qua routines wel snel met de andere 2 mee zal gaan. Ik vond het iig met nr 2 veel eenvoudiger om een draai te vinden in de praktische kant van het moeder zijn.
En zwaar en tropenjaren- dat hoor ik vaak inderdaad. Ik moet zeggen dat ik verbazingwekkend goed om ga met de drukte. Had ik niet van mezelf verwacht. En juist daarom duikt de gedachte aan een derde soms op. We doen het zo goed met z'n allen, er zou best een derde bij kunnen. Maar tegelijkertijd denk ik ook: we doen het zo goed met z'n allen, waarom een derde er bij willen.
Kyara, dat 2+2 overal lijkt me erg lastig soms, zeker met een tweeling. Hoe gaan ze daar zelf mee om, als iets echt voor 2 is?
Buda, ruimte lijkt me wel erg prettig idd, om fijn te wonen. Wij zijn gisteren verhuisd (eeeindelijk) en we wonen nu op 170m2 dus dat zou meer dan genoeg moeten zijn. Maar ons bed is met 3 kleintjes nu al aardig vol haha. Maar dat is natuurlijk ook een kwestie van de oudste warm maken voor haar eigen kamer.
Ik denk dat een derde qua routines wel snel met de andere 2 mee zal gaan. Ik vond het iig met nr 2 veel eenvoudiger om een draai te vinden in de praktische kant van het moeder zijn.
En zwaar en tropenjaren- dat hoor ik vaak inderdaad. Ik moet zeggen dat ik verbazingwekkend goed om ga met de drukte. Had ik niet van mezelf verwacht. En juist daarom duikt de gedachte aan een derde soms op. We doen het zo goed met z'n allen, er zou best een derde bij kunnen. Maar tegelijkertijd denk ik ook: we doen het zo goed met z'n allen, waarom een derde er bij willen.
Hier had de geboorte van de derde wel onverwacht veel impact op onze oudste, die vrij gevoelig is. Die was bijvoorbeeld in een klap zindelijk-af en ging van "nogal energiek" naar driftig en met momenten destructief. Hij had (en heeft nog steeds) ontzettend veel moeite met het delen van de aandacht, ondanks dat dat na de geboorte van zijn eerste zusje niet nieuw meer was. Dat maakt het wel vele malen intensiever dan ik vooraf bedacht had.
Wij kozen voor een gedeelde slaapkamer voor de twee oudsten, en zijn zelf ook naar een kleinere kamer verhuisd. Dat wende voor iedereen eigenlijk best snel. De auto (een station) hebben we gehouden, die drie stoelen passen naast elkaar achterin. Qua ruimte in huis vind ik het alleszins meevallen, zeker omdat zo'n baby in het begin niet eens zoveel ruimte nodig heeft. Tegen de tijd dat dat verandert (ze kruipt nu de kamer door), willen die andere twee niets liever dan voor tunneltje spelen.
Onze woonkamer heeft wel een aardige speelhoek en een redelijke renruimte en we hebben een tuin, dat zijn voor mij wel essentiële voorwaarden zodat ze alledrie ook een apart hoekje kunnen opzoeken (of wijzelf
).
Verder vind ik het exact zo druk als je zou verwachten (ze worden in aug/ sept 5, 3 en 1). Over alles moet je vooraf even nadenken: wie haal je als eerste op (degene die het snelst in en uit de auto is), in welke volgorde plaats je de autostoeltjes (want die maxicosi moet er nog in gehengst worden), hoe verplaats je je in godsnaam door een supermarkt (ik ben voornemens hierop te promoveren).
Maar je hebt ook stomtoevallig opeens drie schoten. En kennelijk nog genoeg fraicheur in je bilspleet om ze alledrie tegelijk een soort van onder je arm naar buiten te bananen als dat even je enige optie lijkt. Ik had bijvoorbeeld ook geen idee dat douchen met drie stuks kind mogelijk was, laat staan dat het gezellig is, en dat er dan niemand verdrinkt.
Plus: de dingen gaan ook heel vaak gewoon vanzelf goed. Soms improviseer je, soms gebeurt het net anders, om dan maar te concluderen dat dat ook prima is. Ik geloof dat ik wel duizend keer makkelijker ben geworden. Ook wel dertig jaar ouder, maar soit.
En een dag heeft opeens 32 uur, getuige ook het tijdstip van deze post.
(Tevens: hai!)
Wij kozen voor een gedeelde slaapkamer voor de twee oudsten, en zijn zelf ook naar een kleinere kamer verhuisd. Dat wende voor iedereen eigenlijk best snel. De auto (een station) hebben we gehouden, die drie stoelen passen naast elkaar achterin. Qua ruimte in huis vind ik het alleszins meevallen, zeker omdat zo'n baby in het begin niet eens zoveel ruimte nodig heeft. Tegen de tijd dat dat verandert (ze kruipt nu de kamer door), willen die andere twee niets liever dan voor tunneltje spelen.
Onze woonkamer heeft wel een aardige speelhoek en een redelijke renruimte en we hebben een tuin, dat zijn voor mij wel essentiële voorwaarden zodat ze alledrie ook een apart hoekje kunnen opzoeken (of wijzelf
).Verder vind ik het exact zo druk als je zou verwachten (ze worden in aug/ sept 5, 3 en 1). Over alles moet je vooraf even nadenken: wie haal je als eerste op (degene die het snelst in en uit de auto is), in welke volgorde plaats je de autostoeltjes (want die maxicosi moet er nog in gehengst worden), hoe verplaats je je in godsnaam door een supermarkt (ik ben voornemens hierop te promoveren).
Maar je hebt ook stomtoevallig opeens drie schoten. En kennelijk nog genoeg fraicheur in je bilspleet om ze alledrie tegelijk een soort van onder je arm naar buiten te bananen als dat even je enige optie lijkt. Ik had bijvoorbeeld ook geen idee dat douchen met drie stuks kind mogelijk was, laat staan dat het gezellig is, en dat er dan niemand verdrinkt.
Plus: de dingen gaan ook heel vaak gewoon vanzelf goed. Soms improviseer je, soms gebeurt het net anders, om dan maar te concluderen dat dat ook prima is. Ik geloof dat ik wel duizend keer makkelijker ben geworden. Ook wel dertig jaar ouder, maar soit.
En een dag heeft opeens 32 uur, getuige ook het tijdstip van deze post.
(Tevens: hai!)
.
Haha, Mango, grappig om te lezen. En van harte!
Een groot deel herken ik niet van wat je schrijft, maar dat zit hem in de leeftijden.
Een groot deel herken ik niet van wat je schrijft, maar dat zit hem in de leeftijden.
Herkenbaar mango! Ik dacht dat het makkelijker zou worden als ze allemaal in dezelfde stoel zouden zitten maar nu elke keer ruzie wie waar zit.
Verder hebben wij hier nogal te maken met het "tweeling escallatie syndroom" (ja, daar is een naam voor). Wij zijn dus wel op zoek naar een grotere woning zodat we de tweeling uit elkaar kunnen halen en een eigen kamer kunnen geven.
Room, veel dingen weten ze niet. Of ze proberen zelf een oplossing te bedenken (dan ga ik wel bij J op schoot achterop te fiets). En ze weten natuurlijk ook niet beter.
Heel veel dingen zijn voor kinderen gewoon zoals ze zijn. Als ouder ben je je bewust van dingen als minder aandacht (zeker in verglijking met de eerste), dingen die wat lastiger kunnen etc.
Verder hebben wij hier nogal te maken met het "tweeling escallatie syndroom" (ja, daar is een naam voor). Wij zijn dus wel op zoek naar een grotere woning zodat we de tweeling uit elkaar kunnen halen en een eigen kamer kunnen geven.
Room, veel dingen weten ze niet. Of ze proberen zelf een oplossing te bedenken (dan ga ik wel bij J op schoot achterop te fiets). En ze weten natuurlijk ook niet beter.
Heel veel dingen zijn voor kinderen gewoon zoals ze zijn. Als ouder ben je je bewust van dingen als minder aandacht (zeker in verglijking met de eerste), dingen die wat lastiger kunnen etc.
Intrigerend. Nog nooit van gehoord dat syndroom. Eens wat over lezen.quote:
Verder hebben wij hier nogal te maken met het "tweeling escallatie syndroom" (ja, daar is een naam voor). Wij zijn dus wel op zoek naar een grotere woning zodat we de tweeling uit elkaar kunnen halen en een eigen kamer kunnen geven.
Hoop dat jullie hulp (snel) lukt.
Hier slapen ze samen in een tweepersoonsbed. Terug thuis weer eigen bed, zelfde kamer. Andere kamer komt pas vrij als oudste het huis uit gaat. Nog een jaar of 8 (omg blokkeer).
De zolder verbouwing om die kamer te splitsen in 2 voor mijn grote meiden moet trouwens ook nog. Ergens 2018. Inclusief 2e badkamer want met vier meiden zie ik noodzaak
Met een meidenkwartet
Ik vind alle verhalen over al dan niet drie kinderen zo leuk om te lezen!
Bij mij/ons is het ook een hot topic. Ik heb allerlei redenen voor en tegen, zowel oppervlakkige als serieuze, en ik weet niet waar het toe gaat leiden.
De wens is er sterk en we hebben de tijd nog. Maar op de een of andere manier voelt het toch als 'het lot tarten', waarom nog een derde als het allemaal zo soepel loopt met twee? Daarnaast vind ik het ook nog wel een lastig punt dat het gewoon allesbehalve nodig is dat er meer mensen worden gecreeerd.
De overgang van 1 naar 2 ging hier heel gemakkelijk! De keren dat er twee tegelijk huilden is nog op 1 hand te tellen. ik vind het zo gaaf om hun band te zien, en ook hun verschillen. Ben wel benieuwd of de 'rust' in huis met 3 opeens toch wel weg is.
Als we voor een derde gaan zal het wel weer een leeftijdsverschil van minstens 3 jaar zijn, en dat vind ik zelf ook fijn. Dat je in ieder geval rustig kan voeden enzo.
Ik ben zelf de derde van drie kinderen, en heb het wel als positief ervaren dat je als je de ene sibling zat bent je de andere nog hebt. Daarentegen denk ik wel dat het voor m'n ouders heel lastig was om echt 1 op 1 aandacht te geven, waardoor er denk ik wel wat aandachtsstrijd was. Nu met 2 kinderen doe ik echt nog zeer regelmatig iets met 1 van de 2, en dat vind ik zelf ook zo fijn en beide kinderen ook. Met 3 zou dat onvermijdelijk veranderen.
Megapost!
Bij mij/ons is het ook een hot topic. Ik heb allerlei redenen voor en tegen, zowel oppervlakkige als serieuze, en ik weet niet waar het toe gaat leiden.
De wens is er sterk en we hebben de tijd nog. Maar op de een of andere manier voelt het toch als 'het lot tarten', waarom nog een derde als het allemaal zo soepel loopt met twee? Daarnaast vind ik het ook nog wel een lastig punt dat het gewoon allesbehalve nodig is dat er meer mensen worden gecreeerd.
De overgang van 1 naar 2 ging hier heel gemakkelijk! De keren dat er twee tegelijk huilden is nog op 1 hand te tellen.
ik vind het zo gaaf om hun band te zien, en ook hun verschillen. Ben wel benieuwd of de 'rust' in huis met 3 opeens toch wel weg is. Als we voor een derde gaan zal het wel weer een leeftijdsverschil van minstens 3 jaar zijn, en dat vind ik zelf ook fijn. Dat je in ieder geval rustig kan voeden enzo.
Ik ben zelf de derde van drie kinderen, en heb het wel als positief ervaren dat je als je de ene sibling zat bent je de andere nog hebt. Daarentegen denk ik wel dat het voor m'n ouders heel lastig was om echt 1 op 1 aandacht te geven, waardoor er denk ik wel wat aandachtsstrijd was. Nu met 2 kinderen doe ik echt nog zeer regelmatig iets met 1 van de 2, en dat vind ik zelf ook zo fijn en beide kinderen ook. Met 3 zou dat onvermijdelijk veranderen.
Megapost!
Ik vond het ook zo mooi dat ouders van twee op ons nieuws van een derde komst, reageerden met: "Gelukkig schijnt de overgang van twee naar drie geruisloos te gaan hè!"
En ouders van drie: "Hoe oud zijn je oudsten? Wow! Sterkte, ik weet ook niet meer hoe ik het deed, maar komt goed hoor!" (ferme schouderklap)
En ouders van drie: "Hoe oud zijn je oudsten? Wow! Sterkte, ik weet ook niet meer hoe ik het deed, maar komt goed hoor!" (ferme schouderklap)
Dit! Ik loop er ook vaak tegenaan dat er wel faciliteiten zijn gezinnetjes bestaande uit 4 personen. Maar sommige dingen lijken soms godsonmogelijk voor ons vijven. Dan word je vanzelf wel creatief.quote:
We zijn nu in centerparcs maar ook daar is dus veel gericht op 2+2. Waterfiets huren of een bootje is nu niet mogelijk. Fietsen huren... ligt eraan of ik mijn jongste kleuter nog in het voorstoeltje gepropt krijg.
[ Bericht 0% gewijzigd door Twinkle20 op 25-06-2017 18:42:37 ]
Ik heb als kind uit gezin van 3 nooit aandachtstekort ervaren. Ik vond het ook juist leuk dat we keuze hadden onderling, of dat ik wat voor mezelf kon doen en de andere twee dan elkaar nog hadden. Dat wij getalsmatig in de meerderheid waren, vond ik altijd wel een mooie compensatie voor dat de ouders qua leeftijd/beslissingsbevoegdheid meer te zeggen hadden.
Mijn vader was er een van 7, die vond dat als kind wel teveel en 3 dus heel gematigd.
Ik vind nu als volwassene ook dat de exclusieve aandacht die ik vast minder van mijn ouders kon krijgen, wordt gecompenseerd door het feit dat ik 2 ouders én 2 siblings heb die me heel na staan. Dat is natuurlijk wel gesproken vanuit de gelukkige positie dat het met alle onderlinge verhoudingen goed zit...
edit: 30 jaar geleden waren autostoeltjes geen issue en naar center parcs gingen we gewoon nooit
Mijn vader was er een van 7, die vond dat als kind wel teveel
en 3 dus heel gematigd.Ik vind nu als volwassene ook dat de exclusieve aandacht die ik vast minder van mijn ouders kon krijgen, wordt gecompenseerd door het feit dat ik 2 ouders én 2 siblings heb die me heel na staan. Dat is natuurlijk wel gesproken vanuit de gelukkige positie dat het met alle onderlinge verhoudingen goed zit...
edit: 30 jaar geleden waren autostoeltjes geen issue en naar center parcs gingen we gewoon nooit
Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
Fijn om te lezen Lemijn.
Ik weet natuutlijk ook niet zeker of mijn middelste last heeft van het feit dat ze de aandacht met meer moeten delen. Het kan net zo goed een fase zijn waar hij sowieso doorheen moet . Hij is echt een gezelschapsdier juist en hij vindt het heerlijk om met haar te rommelen en bezig te zijn. Maar goed, schuldgevoelens zijn nu eenmaal moeder eigen, denk ik.
Ik weet natuutlijk ook niet zeker of mijn middelste last heeft van het feit dat ze de aandacht met meer moeten delen. Het kan net zo goed een fase zijn waar hij sowieso doorheen moet
. Hij is echt een gezelschapsdier juist en hij vindt het heerlijk om met haar te rommelen en bezig te zijn. Maar goed, schuldgevoelens zijn nu eenmaal moeder eigen, denk ik.
Mijn moeder is middelste van 7 en heeft het in elke fase van haar leven alleen maar fijn gevonden, zo'n groot gezin om zich heen.
En le Sage, wat jij beschrijft herken ik ook. De overgang van 1 naar 2 heb ik nauwelijks gemerkt. Dat ging zo vanzelf. Mijn tweede wist ook het eerste jaar niet wat huilen was en de eerste was niet jaloers. En daarbij zat ik nog midden in het hele verzorgingsgebeuren. Dat was echt zo makkelijk toen.
Wij gingen van 1 naar 3 en dat was voor onze oudste van toen bijna 4 wel behoorlijk omschakelen. Ik kan toch wel zeggen dat ze er 2 jaar lang een ander kind door is geweest. Wat heb ik de echte L in die 2 jaar gemist. En L miste simpelweg de aandacht die ze daarvoor 4 jaar voor zichzelf had gehad. Ondanks dat we vrijwel wekelijks een dag apart met L op stap gingen kregen we de negatieve spiraal van niet luisteren, brutaal zijn en broertjes pesten/pijn doen niet doorbroken. Het gaat eigenlijk sinds een jaar pas weer goed omdat L nu snapt dat ze soms even moet wachten en ook omdat haar broertjes nu wat meer kunnen. Ook hebben we nu grappige onderonsjes met L over de peuters, waarbij ik 'nee' tegen L zeg, maar knipoog en stiekem 'ja' bedoel. Dan weet L dat ze even moet wachten tot de peuters slapen en dan mag ze alsnog een ijsje of even samen lezen etc. Het ging dus bij ons zeker niet zonder slag of stoot, ondanks dat de 2 mini's heel makkelijk waren.
Inmiddels zitten we in een fase waar ons drietal heerlijk samen kan spelen en er veel mooie gezellige momenten zijn. L mag tegenwoordig elke dag iets later naar bed dan haar broers en zo hebben we elke dag even wat tijd en aandacht voor haar alleen.
De praktische nadelen die hier genoemd worden herken ik overigens ook. In pretparken moet er altijd één alleen en nu is dat vaak L omdat zij qua lengte al zelf mag en de jongens nog niet.
Heel veel uitjes zijn gericht op 4 personen en dat is af en toe best even schipperen, maar er is over het algemeen altijd wel een oplossing te vinden.
En L miste simpelweg de aandacht die ze daarvoor 4 jaar voor zichzelf had gehad. Ondanks dat we vrijwel wekelijks een dag apart met L op stap gingen kregen we de negatieve spiraal van niet luisteren, brutaal zijn en broertjes pesten/pijn doen niet doorbroken. Het gaat eigenlijk sinds een jaar pas weer goed omdat L nu snapt dat ze soms even moet wachten en ook omdat haar broertjes nu wat meer kunnen. Ook hebben we nu grappige onderonsjes met L over de peuters, waarbij ik 'nee' tegen L zeg, maar knipoog en stiekem 'ja' bedoel. Dan weet L dat ze even moet wachten tot de peuters slapen en dan mag ze alsnog een ijsje of even samen lezen etc. Het ging dus bij ons zeker niet zonder slag of stoot, ondanks dat de 2 mini's heel makkelijk waren. Inmiddels zitten we in een fase waar ons drietal heerlijk samen kan spelen en er veel mooie gezellige momenten zijn. L mag tegenwoordig elke dag iets later naar bed dan haar broers en zo hebben we elke dag even wat tijd en aandacht voor haar alleen.
De praktische nadelen die hier genoemd worden herken ik overigens ook. In pretparken moet er altijd één alleen en nu is dat vaak L omdat zij qua lengte al zelf mag en de jongens nog niet.
Heel veel uitjes zijn gericht op 4 personen en dat is af en toe best even schipperen, maar er is over het algemeen altijd wel een oplossing te vinden.
Ik vind het heel knap hoe je dat gedaan hebt om L zoveel 1:1 te geven. Super hoorquote:
Wij gingen van 1 naar 3 en dat was voor onze oudste van toen bijna 4 wel behoorlijk omschakelen. Ik kan toch wel zeggen dat ze er 2 jaar lang een ander kind door is geweest. Wat heb ik de echte L in die 2 jaar gemist.
Inmiddels zitten we in een fase waar ons drietal heerlijk samen kan spelen en er veel mooie gezellige momenten zijn. L mag tegenwoordig elke dag iets later naar bed dan haar broers en zo hebben we elke dag even wat tijd en aandacht voor haar alleen.
De praktische nadelen die hier genoemd worden herken ik overigens ook. In pretparken moet er altijd één alleen en nu is dat vaak L omdat zij qua lengte al zelf mag en de jongens nog niet.
Heel veel uitjes zijn gericht op 4 personen en dat is af en toe best even schipperen, maar er is over het algemeen altijd wel een oplossing te vinden.
Met een meidenkwartet
Schopje. Is er iets wat je als ouder (actief) kunt doen om de band tussen twee kinderen te bevorderen?Ik kan echt jaloers zijn op mensen die het hebben over liefde tussen broers/broer en zus, want dat lijkt hier totaal afwezig. Kuiken doet bijna alleen maar naar tegen Guppy, met als hoogtepunt dat hij het wel handig vindt dat Guppy weg gaat (=huilend naar mij toe loopt) als hij 'm maar hard genoeg een mep geeft 
.
Iemand tips? Guppy lijkt wel gek op Kuiken te zijn maar andersom totaal niet. Of ligt dat aan de leeftijd? (Kuiken is bijna 4, Guppy net 1).
[ Bericht 0% gewijzigd door Burdie op 13-12-2017 20:58:46 ]
.Iemand tips? Guppy lijkt wel gek op Kuiken te zijn maar andersom totaal niet. Of ligt dat aan de leeftijd? (Kuiken is bijna 4, Guppy net 1).
[ Bericht 0% gewijzigd door Burdie op 13-12-2017 20:58:46 ]
W heeft tot L ca 2 was nooit naar m omgekeken. Hij was er en hij mocht ook best mee in de auto, maar dasr hield de liefde op. Nu (5 en 3 jaar) spelen ze fantastisch samen. Hoorde ze net ook op de gang 'stiekem' naar W s kamer sluipen om samen in haar bed te slapen...
Kortom, houd moed! Zodra guppy meer kan wordt t vast beter..
Kortom, houd moed! Zodra guppy meer kan wordt t vast beter..
Ik heb trouwens niet actief iets gedaan.. was van t standpunt dat ze niet om n broertje gevraagd had en dus ook niet verplicht dol op m moest zijn (vond t toen wel jammer natuurlijk). Wel opgelet dat ze niet mocht slaan oid
+1 op wmik.
Het werd eerst erger want ‘het ding’ zat aan zijn spul. Nu kan hij er wat mee en is het niet een indringer die alles lastiger maakt, maar een speelmaatje (op goede dagen, op dagen met moeheid is het nog steeds veel ruzie en geklier) .
Het werd eerst erger want ‘het ding’ zat aan zijn spul. Nu kan hij er wat mee en is het niet een indringer die alles lastiger maakt, maar een speelmaatje (op goede dagen, op dagen met moeheid is het nog steeds veel ruzie en geklier) .
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
Hoe gaat het spelen met leeftijdsgenootjes, Burdie? Ik heb nl heel duidelijk bij I daarin een ontwikkeling gezien en dat zie ik weer terug in hoe ze met haar broertje omgaat. Misschien zal het ook beter gaan als kuiken naar school gaat en daar uitdaging vindt en energie kwijt kan?
Het lijkt me wel rot. .
Het lijkt me wel rot.
.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Hier begon het gedonder ook toen T 10 maanden was, want ineens stond hij en zat aan W zijn speelgoed etc. Waar hij met leeftijdsgenootjes en in de speeltuin heel leuk deelt en speelt, is dat met zijn broertje echt moeilijker. Toch wordt het beter! T is nu 16 maanden en ineens doen ze ook dingen samen en zie ik W vaak lief zijn voor hem (tussen de chaos en geschreeuw en geduw he ). Als kuiken binnenkort naar school gaat wordt het sowieso heel anders, voor nu is het misschien even uitzitten? Wat hier wel helpt is om W handvaten te geven voor zijn frustratie. Woede aanval omdat T zich richting zijn vrachtwagen begeeft-> hem helpen door samen aan T te vragen of hij er weer mee mag spelen. T geeft het best af nog, en dan laat ik W hem iets anders geven mits nodig en dan gaat het weer 5 min goed.
). Als kuiken binnenkort naar school gaat wordt het sowieso heel anders, voor nu is het misschien even uitzitten? Wat hier wel helpt is om W handvaten te geven voor zijn frustratie. Woede aanval omdat T zich richting zijn vrachtwagen begeeft-> hem helpen door samen aan T te vragen of hij er weer mee mag spelen. T geeft het best af nog, en dan laat ik W hem iets anders geven mits nodig en dan gaat het weer 5 min goed.
Wat hier denk ik zorgt dat het voornamelijk goed gaat, is dat O elke dag naar het kdv gaat (en S sinds een week ook, eigen groep).
Verder heb k vanaf de geboorte heel bewust S nooit de «schuld» gegeven van dat ik niet bij O kon zijn. Sinds S kruipt en loopt en geinteresseerd is in speelgoed, is het soms wel eens ruzie. Als S dan iets van haar pakt, vraag ik O om een alternatief speeltje voor S te zoeken. En als S iets doet wat niet mag of als ie iets geks doet, dan lachen we daar samen om «gekke S toch!» Vindt ze erg leuk
Oh en verder: faaaseeee
Verder heb k vanaf de geboorte heel bewust S nooit de «schuld» gegeven van dat ik niet bij O kon zijn. Sinds S kruipt en loopt en geinteresseerd is in speelgoed, is het soms wel eens ruzie. Als S dan iets van haar pakt, vraag ik O om een alternatief speeltje voor S te zoeken. En als S iets doet wat niet mag of als ie iets geks doet, dan lachen we daar samen om «gekke S toch!» Vindt ze erg leuk
Oh en verder: faaaseeee
Bedankt voor de herkenbaarheid . Kuiken vindt het spelen met leeftijdsgenoten ook niet altijd even gemakkelijk, dus daarin is hij wel consequent . We hebben de afspraak dat hij dingen waar Guppy echt niet aan mag komen, op z'n kamer zet en er boven mee speelt. Dat geeft voor hem wel rust.
Guppy is ook een pittige hoor, die heeft het reuze goed in de smiezen als het speelgoedje wat hij in handen heeft voor Kuiken Heel Erg Belangrijk is en geeft het dan voor geen goud meer af .
Goed te lezen dat het een fase is.
. Kuiken vindt het spelen met leeftijdsgenoten ook niet altijd even gemakkelijk, dus daarin is hij wel consequent . We hebben de afspraak dat hij dingen waar Guppy echt niet aan mag komen, op z'n kamer zet en er boven mee speelt. Dat geeft voor hem wel rust. Guppy is ook een pittige hoor, die heeft het reuze goed in de smiezen als het speelgoedje wat hij in handen heeft voor Kuiken Heel Erg Belangrijk is en geeft het dan voor geen goud meer af
.Goed te lezen dat het een fase is
.
Wij noemen V ook wel liefkozend de havik. Die blijft als een roofdier die zijn prooi in de smiezen houdt voor de aanval erg dicht op eventueel speelgoed dat weggepakt kan worden. Vervolgens schiet hij steevast in de paniek of aanval modus als broer het wel pakt. Die fase is vooralsnog niet voorbij .
.
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
NEEEEE!
Ok. Het idee van een derde laat me niet los.
Maar hoe leg je in godsgodesnaam 3 kinderen tegelijk in bed? Als je partner een avond weg is? Of 3 afleveren op school/kdv en zelf ook nog voor 10-en op je werk verschijnen?
Maar hoe leg je in godsgodesnaam 3 kinderen tegelijk in bed? Als je partner een avond weg is? Of 3 afleveren op school/kdv en zelf ook nog voor 10-en op je werk verschijnen?
ik denk dat tegen die tijd de oudste ook wat makkelijker in bed te krijgen is. En dat je concessies gaat doen in de lengte van het ritueel.quote:
Ok. Het idee van een derde laat me niet los.
Maar hoe leg je in godsgodesnaam 3 kinderen tegelijk in bed? Als je partner een avond weg is? Of 3 afleveren op school/kdv en zelf ook nog voor 10-en op je werk verschijnen?
Hoe meer kinderen, hoe meer je denk ik los moet laten dat alles heel perfect moet gaan
disclaimer
Verschillende tijden naar bed. Oudste kijkt nog even tv of speelt ergens mee. Of leest zelf nog in bed terwijl je de anderen afrond en daarna lees je nog even samen met de oudste.
Of gewoon alle drie tegelijk een verhaal in het grote bed en dan ze één voor één instoppen in hun eigen bed.
Je oudste kan zichzelf aankleden etc waardoor er ruimte is om de jongste aan te kleden enz.
Mijne van zes maakt zijn bed op, doet de gordijnen open, poetst zelf zijn tanden. Daar hoef je weinig meer voor te doen ‘s ochtends.
Of gewoon alle drie tegelijk een verhaal in het grote bed en dan ze één voor één instoppen in hun eigen bed.
Je oudste kan zichzelf aankleden etc waardoor er ruimte is om de jongste aan te kleden enz.
Mijne van zes maakt zijn bed op, doet de gordijnen open, poetst zelf zijn tanden. Daar hoef je weinig meer voor te doen ‘s ochtends.
Ik heb je lief mijn hele leven
