R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hoe waardevol is de psychische hulpverlening?
Als je vastloopt met je leven ga je naar een psycholoog. In de maatschappij gaat men ervan uit dat zij alwetend zijn en zodoende jouw problemen kunnen oplossen. Of ze kunnen het niet en dan heb je dus een psychiatrische stoornis die niet te genezen is.
Ik vraag mij regelmatig af of er iets helemaal niet klopt aan dit algemeen geaccepteerde idee.
Ik noem een voorbeeld:
Mensen die te dik zijn, worden daar vaak om gepest. Dat is misschien onrechtvaardig, maar zo gaat het in het leven en zo zal het blijven gaan. Veel mensen denken iemand te kunnen stimuleren door te gaan pushen. Misschien is dat niet de beste manier, maar het wordt gedaan met de beste bedoelingen en niet om zo'n persoon te vernederen.
Als jij te dik bent en je wilt graag afvallen, dan vind ik dat je de wil hebt om je niet bij je lot neer te leggen en op een actieve manier je kwaliteit van leven wilt verbeteren.
Het gewroet in het verleden, hoe je je voelt, hoeveel mensen onaardig tegen je waren, heeft juist een averechts effect. Je gaat de verantwoording buiten jezelf leggen en je wijkt af van het doel wat je in eerste instantie wilde bereiken.
Ik heb het verhaal verzonnen, maar het is gebaseerd op dat van iemand die ik ken.
Ik vraag me serieus regelmatig af of psychische hulpverlening wel zo goed is.
Ik vraag mij regelmatig af of er iets helemaal niet klopt aan dit algemeen geaccepteerde idee.
Ik noem een voorbeeld:
Snap je wat ik met dit voorbeeld bedoel?quote:Een man weegt al heel lang meer dan 100 kilo. Hij heeft daardoor een laag zelfbeeld en is als gevolg daarvan depressief. Door zijn depressie gaat hij meer eten en lukt het hem niet om het sporten vol te houden. De vrouwen lijken niet in hem geïnteresseerd te zijn. Hij wil heel graag afvallen, maar het lukt hem niet. Hij wil graag zijn manier van leven veranderen en gaat naar een psycholoog. De psycholoog gaat in op zijn lage gevoel van eigenwaarde en hoelang hij daar al last van heeft. Zijn hele leven is hij al te dik geweest en als kind werd hij daardoor gepest. Ook hebben zijn ouders hem altijd gepushed om af te vallen en het leek wel alsof ze niet onvoorwaardelijk van hem hielden. Wat voelt hij daarbij? Hij voelt zich alleen en verwaarloosd. En waarom wil hij zo graag afvallen? Omdat hij door mensen geaccepteerd wilt worden. Zullen mensen hem niet accepteren als hij te dik is? Of heeft hij zichzelf dat idee aangepraat door zijn pestverleden en doordat hij door zijn ouders emotioneel is verwaarloosd?
Het is jaren later. Hij heeft tijdens therapie geleerd om onvoorwaardelijk van zichzelf te houden. Hij is nog steeds even dik, maar hij maakt zich daar minder druk om. Zijn ouders ziet hij niet meer, want hij heeft zich altijd door hen gekleineerd gevoeld vanwege zijn gewicht. Doordat hij geen contact meer met hen wil, weet hij niet dat ze erg verdrietig zijn dat ze hun zoon niet meer zien. Ze willen graag weten wat er aan de hand is, maar omdat hij elke vorm van contact afwijst, kunnen ze hem niet bereiken. Ze maakten zich sowieso altijd zorgen om hem. Ze wisten dat hij graag slanker had willen zijn en dachten hem daarbij te kunnen helpen om hem te pushen, zodat hij daardoor aangemoedigd zou worden. Maar of hij nou dik of dun was, ze houden altijd van hem en gingen er altijd vanuit dat hij dat wel wist.
Hij is minder depressief en heeft al een paar keer contact gehad met een meisje. Hij is verliefd op haar en omdat ze aardig tegen hem doet, zou dat misschien wederzijds kunnen zijn. Hij besluit voor zijn verliefdheid uit te komen. Het meisje zegt dat ze hem aardig vindt, maar dat hij niet haar type is. Maar ze wil wel graag vrienden blijven. Hij is teleurgesteld, maar denkt niet direct dat het komt door zijn postuur. Een paar weken later komt hij het meisje weer tegen. Het meisje is zich van geen kwaad bewust en ze wil graag haar nieuwe vriend voorstellen. De nieuwe vriend is een knappe jongen met een slank en gespierd uiterlijk. Hij ziet eruit zoals hij graag zelf had willen zijn. Hij houdt zich groot, maar thuis stort hij in. Hij raakt opnieuw depressief en belandt weer in zijn oude patroon.
Mensen die te dik zijn, worden daar vaak om gepest. Dat is misschien onrechtvaardig, maar zo gaat het in het leven en zo zal het blijven gaan. Veel mensen denken iemand te kunnen stimuleren door te gaan pushen. Misschien is dat niet de beste manier, maar het wordt gedaan met de beste bedoelingen en niet om zo'n persoon te vernederen.
Als jij te dik bent en je wilt graag afvallen, dan vind ik dat je de wil hebt om je niet bij je lot neer te leggen en op een actieve manier je kwaliteit van leven wilt verbeteren.
Het gewroet in het verleden, hoe je je voelt, hoeveel mensen onaardig tegen je waren, heeft juist een averechts effect. Je gaat de verantwoording buiten jezelf leggen en je wijkt af van het doel wat je in eerste instantie wilde bereiken.
Ik heb het verhaal verzonnen, maar het is gebaseerd op dat van iemand die ik ken.
Ik vraag me serieus regelmatig af of psychische hulpverlening wel zo goed is.
Ja, maar artsen kunnen ook een groot gedeelte van de mensen die kanker krijgen niet helpen.
Maakt dat de artsen slecht? Nee, er is alleen met veel ziektebeelden sprake van incompetentie en een gebrek aan effectieve middelen.
Leuk dat je een angststoornis of depressie kunt diagnosticeren, wil niet zeggen dat je een remedie hebt tegen deze verschijnselen.
Bijna 1 miljoen mensen lopen onder behandeling, slechts een paar 100 plegen zelfmoord. Dat zijn toch cijfers waaruit je kunt concluderen dat er veel, heel veel ook goed gaat.
Maakt dat de artsen slecht? Nee, er is alleen met veel ziektebeelden sprake van incompetentie en een gebrek aan effectieve middelen.
Leuk dat je een angststoornis of depressie kunt diagnosticeren, wil niet zeggen dat je een remedie hebt tegen deze verschijnselen.
Bijna 1 miljoen mensen lopen onder behandeling, slechts een paar 100 plegen zelfmoord. Dat zijn toch cijfers waaruit je kunt concluderen dat er veel, heel veel ook goed gaat.
Op vrijdag 18 maart 2011 01:26 [b]schreef Ezio het volgende:[/b]Ik ga nu wel. Kijk uit waar je je staart steekt!
Groetjes, Ezio.
Groetjes, Ezio.
Nee, want niet iedereen met psychische problemen pleegt zelfmoord. Ook al zou je een eind aan je leven willen maken, dan nog blijf je je instinctief tegen die wens verzetten.
Ik zeg niet dat psychische behandeling slecht is. Maar ik vind het vaak wel omslachtig.
Ik zeg niet dat psychische behandeling slecht is. Maar ik vind het vaak wel omslachtig.
Ben het gewoon niet met je eens.
De parate kennis is daadwerkelijk onvoldoende om mensen volledig te helpen. Bovendien kennen de huidge medicamenten enorme bijwerkingen.
Het feit dat mensen er onvoldoende kennis aanwezig is verklaard waarom er altijd een groep mensen zal blijven bestaan die niet of nauwelijks te behandelen is.
40 jaar geleden gebruikte men nog zaken als elektrotherapie en zelfs lobotomie. We staan wat betreft kennis van geest en hersenen nog in de kinderschoenen.
Ageren of jezelf afzetten tegen de huidige generatie artsen is ronduit onzinnig. Het kost jaren van onderzoek (door schade en schande) voor men daadwerkelijk klare oplossingen heeft voor problemen als depressies etc.
De parate kennis is daadwerkelijk onvoldoende om mensen volledig te helpen. Bovendien kennen de huidge medicamenten enorme bijwerkingen.
Het feit dat mensen er onvoldoende kennis aanwezig is verklaard waarom er altijd een groep mensen zal blijven bestaan die niet of nauwelijks te behandelen is.
40 jaar geleden gebruikte men nog zaken als elektrotherapie en zelfs lobotomie. We staan wat betreft kennis van geest en hersenen nog in de kinderschoenen.
Ageren of jezelf afzetten tegen de huidige generatie artsen is ronduit onzinnig. Het kost jaren van onderzoek (door schade en schande) voor men daadwerkelijk klare oplossingen heeft voor problemen als depressies etc.
Op vrijdag 18 maart 2011 01:26 [b]schreef Ezio het volgende:[/b]Ik ga nu wel. Kijk uit waar je je staart steekt!
Groetjes, Ezio.
Groetjes, Ezio.
De beste psychiater is jezelf. Met goeie inzicht in jezelf, je motivaties, je gevoelsleven, je personage, verwachtingen, en doelen kom je al een groot eind qua levensverbetering. Dat gaat gepaard met zelfbewustzijn - iets wat de Dalai Lama erg goed onderricht.
Dat weigeren heel veel mensen om te doen helaaas of ze kennen het niet.
Jij bent de baas over je eigen leven. En dood. Dat zal ook zo blijven.
Dat weigeren heel veel mensen om te doen helaaas of ze kennen het niet.
Jij bent de baas over je eigen leven. En dood. Dat zal ook zo blijven.
"Twee dingen zijn oneindig: het heelal en de menselijke domheid. Van het heelal weet ik het alleen nog niet zeker,”
― Albert Einstein
― Albert Einstein
Als je om elke afwijzing een link gaat leggen aan je postuur, dan ben je jezelf erg aan het kwellen wat echt nergens op slaat. Het meisje is eerlijk geweest, en als je dat weet moet je altijd achter je oren knopen (hoe moeilijk dat ook is) dat je nooit van iemand moet houden als de gevoelens niet wederzijds zijn. Ik ben er 100% heilig van overtuigd dat voor iedere man wel een passende vrouw is en andersom, echter moet je de moed niet opgeven in jezelf.
Je moet ook eens realiseren dat mensen het veel slechter hebben dan jij, denk aan blinde, dove, gehandicapte, verlamde mensen, of mensen met een ongeneeslijke ziekte, of mensen uit arme landen die maar met 1 bakje rijst per week moeten leven. Geloof me, er zijn altijd mensen die het slechter hebben. En ook die mensen hoeven geen ongelukkig leven te hebben.
Dit zeggende moet je dus jezelf niet kwellen omdat je niet perfect bent, en 1 les die ik sinds kort heb geleerd is dat je Nooit moet denken voor een ander!
Binnen mijn vriendengroep heb ik ook vriendinnen met overgewicht. Eentje daarvan is een geweldige lieve meid, kleed zich goed, verzorgt zich goed! Ik zou daar nog best een relatie mee aandurven, zolang het maar klikt toch?
Twijfel aan de zege is een nederlaag
Je moet ook eens realiseren dat mensen het veel slechter hebben dan jij, denk aan blinde, dove, gehandicapte, verlamde mensen, of mensen met een ongeneeslijke ziekte, of mensen uit arme landen die maar met 1 bakje rijst per week moeten leven. Geloof me, er zijn altijd mensen die het slechter hebben. En ook die mensen hoeven geen ongelukkig leven te hebben.
Dit zeggende moet je dus jezelf niet kwellen omdat je niet perfect bent, en 1 les die ik sinds kort heb geleerd is dat je Nooit moet denken voor een ander!
Binnen mijn vriendengroep heb ik ook vriendinnen met overgewicht. Eentje daarvan is een geweldige lieve meid, kleed zich goed, verzorgt zich goed! Ik zou daar nog best een relatie mee aandurven, zolang het maar klikt toch?
Twijfel aan de zege is een nederlaag
Als je de wereld wilt begrijpen, moet je denken zoals ik.
(Onnoman)
si vi pacem para bellum
himmelhoch jauchzend
(Onnoman)
si vi pacem para bellum
himmelhoch jauchzend
Ik denk dat je de essentie van psychologische hulpverlening mist, waardoor het inderdaad symptoombestrijding lijkt.
De reden dat ze gaan zoeken naar oorzaken, is juist niet om alles daar aan op te hangen, maar om het probleem bij de oorzaak aan te kunnen pakken. Anders hadden ze die jongen immers wel een abonnement op de sportschool gegeven.
Psychologen en aanverwanten geven je handvaten om dingen te verwerken en met dingen die spelen om te kunnen gaan.
Natuurlijk is er sprake van pieken en dalen en kan iemand een keer een terugval krijgen, maar dat is niet omdat diegene de verantwoordelijkheid verlegt/heeft verlegd. Mensen kunnen erg beschadigd worden, en dat kan levenslange impact hebben.
De reden dat ze gaan zoeken naar oorzaken, is juist niet om alles daar aan op te hangen, maar om het probleem bij de oorzaak aan te kunnen pakken. Anders hadden ze die jongen immers wel een abonnement op de sportschool gegeven.
Psychologen en aanverwanten geven je handvaten om dingen te verwerken en met dingen die spelen om te kunnen gaan.
Natuurlijk is er sprake van pieken en dalen en kan iemand een keer een terugval krijgen, maar dat is niet omdat diegene de verantwoordelijkheid verlegt/heeft verlegd. Mensen kunnen erg beschadigd worden, en dat kan levenslange impact hebben.
Ik vind het een beetje een vreemd en onvolledig verhaal, maar volgens mij hangt de waarde van psychische hulp af van of de behandelaar en methode aansluiten op de behoeften van de cliënt... En van de mate van motivatie, begrip en inzicht van degene die hulp zoekt aan de andere kant.
Ik snap wat je probeert te zeggen, maar ik zie nergens in het verhaal zelf waar de psycholoog verkeerd bezig is geweest. De dikke man kiest ervoor om zijn ouders volledig te negeren in plaats van een gesprek aangaan en dat afwijzing van het meisje kon de psycholoog niks aan doen.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
In het voorbeeld-verhaal denkt de psycholoog dat het probleem het lage zelfvertrouwen van de man is. En dat klopt ook. Maar de man zou ook meer zelfvertrouwen hebben gekregen als hij af was gevallen.quote:Op vrijdag 17 februari 2012 12:09 schreef Keep_Walking het volgende:
Ik snap wat je probeert te zeggen, maar ik zie nergens in het verhaal zelf waar de psycholoog verkeerd bezig is geweest. De dikke man kiest ervoor om zijn ouders volledig te negeren in plaats van een gesprek aangaan en dat afwijzing van het meisje kon de psycholoog niks aan doen.
Het leven kan mooi zijn, maar ook hard. Ook al zijn wij allemaal beschaafde mensen, we blijven dieren met een hierarchie. Sta je onderaan die hierarchie, dan word je gepest.
Met jezelf zielig vinden en de schuld bij anderen leggen, bereik je niks.
Dat is zeker waar. Maar stel dat die man niet naar een psycholoog ging maar een personal trainer en dietist inhuurde en vervolgens 35 kilo afviel en een gespierde lichaam kreeg. Dan zou hij nog steeds met dat gevoel van lage eigenwaarde en depressie rondlopen.quote:Op vrijdag 17 februari 2012 12:39 schreef Pulzzar het volgende:
[..]
In het voorbeeld-verhaal denkt de psycholoog dat het probleem het lage zelfvertrouwen van de man is. En dat klopt ook. Maar de man zou ook meer zelfvertrouwen hebben gekregen als hij af was gevallen.
Het leven kan mooi zijn, maar ook hard. Ook al zijn wij allemaal beschaafde mensen, we blijven dieren met een hierarchie. Sta je onderaan die hierarchie, dan word je gepest.
Met jezelf zielig vinden en de schuld bij anderen leggen, bereik je niks.
In dit geval had de man beter een psycholoog EN een personal trainer/dietist kunnen inhuren.
Ik ben geheel met je eens dat een psycholoog alleen vaak niet de oplossing is. Het moet ook met iets anders gekoppeld worden.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Ik ben het met je eens. Ik zeg niet dat psychologie allemaal flauwekul is.
Maar er zijn heel veel mensen die psycholoog na psycholoog afgaan en er eigenlijk geen steek mee opschieten. Dat ligt niet persé altijd aan de cliënt die onbehandelbaar zou zijn. Het heeft o.a. te maken met lange wachttijden en bureaucratische regels.
Maar waarom zijn zoveel mensen afhankelijk van de psychische hulpverlening? En zijn ze het ook echt, of denken ze dat er geen andere oplossingen voor hun problemen zijn? Of heeft het meer met de mentaliteit van de maatschappij te maken? Een soort van gemakzucht om de verantwoordelijkheid van het welzijn van de mensen bij de psychische zorg te leggen?
Maar er zijn heel veel mensen die psycholoog na psycholoog afgaan en er eigenlijk geen steek mee opschieten. Dat ligt niet persé altijd aan de cliënt die onbehandelbaar zou zijn. Het heeft o.a. te maken met lange wachttijden en bureaucratische regels.
Maar waarom zijn zoveel mensen afhankelijk van de psychische hulpverlening? En zijn ze het ook echt, of denken ze dat er geen andere oplossingen voor hun problemen zijn? Of heeft het meer met de mentaliteit van de maatschappij te maken? Een soort van gemakzucht om de verantwoordelijkheid van het welzijn van de mensen bij de psychische zorg te leggen?
Volgens mij maak jij er een algemeen geaccepteerd idee van, maar over het algemeen zijn het nog altijd de mensen zelf die hun eigen problemen moeten oplossen, een psych kan daar bij helpen maar je moet het toch echt zelf doen.quote:Als je vastloopt met je leven ga je naar een psycholoog. In de maatschappij gaat men ervan uit dat zij alwetend zijn en zodoende jouw problemen kunnen oplossen. Of ze kunnen het niet en dan heb je dus een psychiatrische stoornis die niet te genezen is.
Ik vraag mij regelmatig af of er iets helemaal niet klopt aan dit algemeen geaccepteerde idee.
Eens.quote:
Ja, maar artsen kunnen ook een groot gedeelte van de mensen die kanker krijgen niet helpen.
Maakt dat de artsen slecht? Nee, er is alleen met veel ziektebeelden sprake van incompetentie en een gebrek aan effectieve middelen.
Leuk dat je een angststoornis of depressie kunt diagnosticeren, wil niet zeggen dat je een remedie hebt tegen deze verschijnselen.
ik vind het een beetje een raar idee dat als je niet meer dik bent dat dan ineens je problemen als sneeuw voor de zon verdwenen zouden zijn. het meisje in kwestie viel echt niet op die slanke jongen omdat ie er zo goed uitziet, het meisje in kwestie viel op die slanke jongen omdat hij een goed gevoel over zichzelf en anderen heeft. verder zoals aardbeitje al zegt de oplossing voor je problemen moet uit jezelf komen, een psych kan daarbij helpen, of niet.
verder denk ik niet dat die therapie geholpen heeft en dat deze jongen echt onvoorwaardelijk van zichzelf houdt.
verder denk ik niet dat die therapie geholpen heeft en dat deze jongen echt onvoorwaardelijk van zichzelf houdt.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Hey jongens zijn bakkers eigenlijk wel goed? Laat me een voorbeeld geven:
Nou heb ik dit voorbeeld natuurlijk verzonnen maar het is gebasseerd op iets dat echt gebeurd is ooit met mij. Dus eigenlijk vraag ik me af, zijn alle bakkers niet incompetent?quote:gisteren kocht ik een brood en er zat een haar in
Op dinsdag 1 november 2016 00:05 schreef JanCees het volgende:
De polls worden ook in 9 van de 10 gevallen gepeild met een meerderheid democraten. Soms zelf +10% _O-
De polls worden ook in 9 van de 10 gevallen gepeild met een meerderheid democraten. Soms zelf +10% _O-
Ben ik gedeeltelijk met je eens. Aan de ene kant is er een groep, die geholpen is bij deze hulpverlening. Aan de andere kant heb ik zelf ervaren dat de hulp maar tot zover gaat. De beslissingen, die moet je zelf maken. Patienten moeten niet verwachten dat een therapeut beslissingen voor ze maakt. Zolang je dat geloofd, ben je weinig gebaat bij hulpverlening.quote:Op vrijdag 17 februari 2012 05:27 schreef Pulzzar het volgende:
Als je vastloopt met je leven ga je naar een psycholoog. In de maatschappij gaat men ervan uit dat zij alwetend zijn en zodoende jouw problemen kunnen oplossen. Of ze kunnen het niet en dan heb je dus een psychiatrische stoornis die niet te genezen is.
Wat me overigens ook opvalt, is dat het veld echt nog in beweging is. Het is geen natuurkunde, of zo. Dat hele veld van Positive Psychology, uit de hoek van Martin Seligman, dat is gewoon nieuw terrein, echt iets van de laatste 10 jaar.
Gechargeerd gezegd: vóór die tijd gingen we lekker graven tot we alle oorzaken wisten. En nu pas zegt men, tja -- dat gegraaf, het is beter om te kijken waar je gelukkiger van wordt.
Men is echt nog niet zo ver met de alledaagse psychologie als dat ik dacht.
De waarheid is hard, maar dat maakt het niet minder waar
Dat gegraaf heb ik ook last van. Ben in mei 2010 begonnen bij een psycholoog en daarmee is de aanzet gegeven tot een uiteindelijke ADHD diagnose... Het gegraaf heeft me best veel duidelijk gemaakt over het hoe en waarom van sommige dingen, en de conclusies stemmen treurig.
Als je dan ook nog eens ziet dat je inderdaad helemaal voldoet aan wat je mag verwachten van iemand met jouw psychologische profiel... Tsjah, dat stemt eigenlijk heel erg treurig en wellicht zelfs een beetje wanhopig.
Maar antwoorden, ho maar.
Je moet het inderdaad zelf doen... Beetje hulp erbij kan geen kwaad natuurlijk. Maar ik heb zelf eigenlijk nog geen hulp gehad aan de ggz. En nu heb ik betere dingen te doen die me waarschijnlijk een stuk meer zullen helpen. Er is fatsoenlijk werk met uitzicht op een contract voor onbepaalde tijd. En ik merk nu al dat het hebben van een doel en het zien van en geloven in de haalbaarheid daarvan meer voor me doet dan al dat gegraaf en gezanik.
Maar dat ben ik. Er zijn genoeg mensen die het nog een stukje moeilijker hebben en die zonder hulp nergens komen denk ik.
Als je dan ook nog eens ziet dat je inderdaad helemaal voldoet aan wat je mag verwachten van iemand met jouw psychologische profiel... Tsjah, dat stemt eigenlijk heel erg treurig en wellicht zelfs een beetje wanhopig.
Maar antwoorden, ho maar.
Je moet het inderdaad zelf doen... Beetje hulp erbij kan geen kwaad natuurlijk. Maar ik heb zelf eigenlijk nog geen hulp gehad aan de ggz. En nu heb ik betere dingen te doen die me waarschijnlijk een stuk meer zullen helpen. Er is fatsoenlijk werk met uitzicht op een contract voor onbepaalde tijd. En ik merk nu al dat het hebben van een doel en het zien van en geloven in de haalbaarheid daarvan meer voor me doet dan al dat gegraaf en gezanik.
Maar dat ben ik. Er zijn genoeg mensen die het nog een stukje moeilijker hebben en die zonder hulp nergens komen denk ik.
'Cos boys don't cry.
1e wat bij me opkomt is dat negatief zijn over de psychische hulpverlening juist een vorm van de verantwoording buiten jezelf leggen is; zij lossen andermans problemen niet op.quote:
Het gewroet in het verleden, hoe je je voelt, hoeveel mensen onaardig tegen je waren, heeft juist een averechts effect. Je gaat de verantwoording buiten jezelf leggen en je wijkt af van het doel wat je in eerste instantie wilde bereiken.
Ik vraag me serieus regelmatig af of psychische hulpverlening wel zo goed is.
2e is dat het 'gewroet' niet als bedoeling heeft dat je je (spontaan) beter gaat voelen, het is bedoeling volledig inzicht in jezelf te krijgen, begrijpen waarom bepaalde gevoelens en gedachtes er in bepaalde situaties zijn en dan doelgericht anders kan gaan handelen zoals je deed om zo beetje bij beetje positieve verandering in je leven aan te brengen. Maar dus wel dat je dat zelf gaat doen, eerst met begeleiding natuurlijk en daar is de hulp voor bedoeld.
Wanneer dat proces zich net begint wordt alles erger omdat je aan dingen komt die altijd vast lagen, (gedrags)patronen bedoeld om hetgeen wat erachter zit weg te houden, zo werkt dat voor iedereen. Gevolg kan echter zijn dat sommige mensen daar zo door in beslag gelegd worden dat ze als tijdbommen door het leven gaan. Ga je daar dan mee aan de slag dan komt er een hoop naar buiten ja, maar voor dat het naar buiten en komt en erkent wordt kan je er ook niks mee doen.
Het is en kan ook nooit de bedoeling zijn dat een psycholoog iemands problemen op gaat lossen, het gaat erom dat iemand leert zichzelf te managen, niet alleen wat betreft het probleem maar om zijn hele persoon zodat diegene sterk in het leven komt te staan en bij het zijn van zichzelf geen hulp nodig heeft.
Het is duidelijk dat je negatief bent over de psychische hulpverlening en dat is jammer, jammer in de zin dat het leuker zou zijn als je er positief over was want dat zou kunnen betekenen dat je iets of iemand gevonden zou hebben dat je had geleerd hoe jij jezelf gelukkig kon maken. Feit dat je nog bezig bent met het negatief zijn hierover laat zien dat dat nog niet het geval is.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Je klinkt niet alsof je vrede hebt wie jij bent of dat je jezelf accepteert, het stemt je treurig en wanhopig; ook daar kan je ontzettend veel mee doen. Leer van jezelf houden zoals jij bent en een hoop van die negativiteit kan verdwijnen.quote:
Als je dan ook nog eens ziet dat je inderdaad helemaal voldoet aan wat je mag verwachten van iemand met jouw psychologische profiel... Tsjah, dat stemt eigenlijk heel erg treurig en wellicht zelfs een beetje wanhopig.
Maar antwoorden, ho maar.
Wat voor antwoorden ben je naar op zoek? Ik bedoel, wat hoop je van iemand te horen te krijgen?
En als jij bij de ggz niet vond wat je zocht, waarom dan niet doorzoeken?
Veel van de commentaren over de hulpverlenen klinken als; ik kreeg er niet wat ik wilde. Dan is het denk ik zaak dat je óf door blijft zoeken naar datgene wat je zoekt (waarom zou je daar ooit mee stoppen?) óf je gaat je afvragen of je misschien naar iets anders op zoek zou moeten zijn. Want uiteindelijk gaat het om de moeite die je voor jezelf wilt doen, en veel mensen willen 'gewoon' ergens vanaf, ze willen dus eigenlijk van zichzelf af en zo werkt dat niet, zo kan dat ook nooit werken. Het gaat om jezelf helen, volledig, en dat begint met leren jezelf de moeite waard te vinden om dat te doen. Zolang je je blik (op afkeurende wijze) op de/een ander gericht houdt kom je nooit bij jezelf uit, en daar is toch echt waar het werk moet gebeuren wil je dat er iets veranderd.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Nou, dan maar wat feiten:
Iemand die ik ken is schizofreen. Hij is regelmatig in een heftige psychotische toestand en moet dan opgenomen worden. Hij kan daar niet meestal acuut terecht en moet wachten tot er een plek bij de open! afdeling komt. Dat kan zeker een paar dagen duren. In de tussentijd zijn zijn ouders 24 uur per dag bezig om hen continu in de gaten te houden. Het is een paar keer gebeurd dat hij zijn polsen probeerde door te snijden en zijn ouders met een mes had bedreigd. Uiteindelijk komt hij terecht bij de open afdeling. Hij kan daar gewoon weglopen en dat was een paar keer gebeurd. Als de psychotische toestand wat minder is, zit hij gewoon thuis. Men kan namelijk geen passende behandeling voor hem vinden, dus hij moet het zelf maar uitzoeken.
Een meisje zat een paar jaar geleden bij mij in groepsbehandeling voor persoonlijkheidsstoornissen. Later bleek echter dat ze manisch-depressief was. Ze zat toen echt vol in de behandeling, maar ze moest weg en zat daarna ruim een jaar thuis.
Een ander meisje van diezelfde behandeling had zoveel dissociatieve klachten dat ze ook weg moest. Zij zat vervolgens ook bijna een jaar thuis. De belofte dat men een passende behandeling voor haar zou zoeken, werd niet nagekomen.
Nog een keer dezelfde behandeling. Een therapiegenoot vond het allemaal zo zwaar dat ze een paar keer was weggelopen. Daarom werd zij ook weggestuurd. Twee maanden later pleegde ze zelfmoord. En hadden de therapeuten een schuldgevoel? Nee hoor!!!
En zo kan ik nog wel meer voorbeelden bedenken dat de psychische hulpverlening faalt.
Dus dat is ff wat anders dan af en toe een haartje vinden in het brood van de bakker.
Iemand die ik ken is schizofreen. Hij is regelmatig in een heftige psychotische toestand en moet dan opgenomen worden. Hij kan daar niet meestal acuut terecht en moet wachten tot er een plek bij de open! afdeling komt. Dat kan zeker een paar dagen duren. In de tussentijd zijn zijn ouders 24 uur per dag bezig om hen continu in de gaten te houden. Het is een paar keer gebeurd dat hij zijn polsen probeerde door te snijden en zijn ouders met een mes had bedreigd. Uiteindelijk komt hij terecht bij de open afdeling. Hij kan daar gewoon weglopen en dat was een paar keer gebeurd. Als de psychotische toestand wat minder is, zit hij gewoon thuis. Men kan namelijk geen passende behandeling voor hem vinden, dus hij moet het zelf maar uitzoeken.
Een meisje zat een paar jaar geleden bij mij in groepsbehandeling voor persoonlijkheidsstoornissen. Later bleek echter dat ze manisch-depressief was. Ze zat toen echt vol in de behandeling, maar ze moest weg en zat daarna ruim een jaar thuis.
Een ander meisje van diezelfde behandeling had zoveel dissociatieve klachten dat ze ook weg moest. Zij zat vervolgens ook bijna een jaar thuis. De belofte dat men een passende behandeling voor haar zou zoeken, werd niet nagekomen.
Nog een keer dezelfde behandeling. Een therapiegenoot vond het allemaal zo zwaar dat ze een paar keer was weggelopen. Daarom werd zij ook weggestuurd. Twee maanden later pleegde ze zelfmoord. En hadden de therapeuten een schuldgevoel? Nee hoor!!!
En zo kan ik nog wel meer voorbeelden bedenken dat de psychische hulpverlening faalt.
Dus dat is ff wat anders dan af en toe een haartje vinden in het brood van de bakker.
Ja, overal gaan dingen fout. In de psychiatrische zorg is er een chronische ondercapaciteit, wat de kans op dit soort nare taferelen kan vergroten. Het feit dat het niet optimaal is, betekent niet dat psychiatrische hulpverlening helemaal geen zin heeft en nooit een positief effect heeft.
Dat zijn allemaal vreselijke dingen maar is er iemand die gewild heeft dat het zo ging? Ken je ook voorbeelden waarbij het goed afliep? Je daarop richten kan ook helpen, nu lijk je erg gefocust op wat er allemaal mis en dan is dat het enige wat je ziet.quote:
Nou, dan maar wat feiten:
Iemand die ik ken is schizofreen. Hij is regelmatig in een heftige psychotische toestand en moet dan opgenomen worden. Hij kan daar niet meestal acuut terecht en moet wachten tot er een plek bij de open! afdeling komt. Dat kan zeker een paar dagen duren. In de tussentijd zijn zijn ouders 24 uur per dag bezig om hen continu in de gaten te houden. Het is een paar keer gebeurd dat hij zijn polsen probeerde door te snijden en zijn ouders met een mes had bedreigd. Uiteindelijk komt hij terecht bij de open afdeling. Hij kan daar gewoon weglopen en dat was een paar keer gebeurd. Als de psychotische toestand wat minder is, zit hij gewoon thuis. Men kan namelijk geen passende behandeling voor hem vinden, dus hij moet het zelf maar uitzoeken.
Een meisje zat een paar jaar geleden bij mij in groepsbehandeling voor persoonlijkheidsstoornissen. Later bleek echter dat ze manisch-depressief was. Ze zat toen echt vol in de behandeling, maar ze moest weg en zat daarna ruim een jaar thuis.
Een ander meisje van diezelfde behandeling had zoveel dissociatieve klachten dat ze ook weg moest. Zij zat vervolgens ook bijna een jaar thuis. De belofte dat men een passende behandeling voor haar zou zoeken, werd niet nagekomen.
Nog een keer dezelfde behandeling. Een therapiegenoot vond het allemaal zo zwaar dat ze een paar keer was weggelopen. Daarom werd zij ook weggestuurd. Twee maanden later pleegde ze zelfmoord. En hadden de therapeuten een schuldgevoel? Nee hoor!!!
En zo kan ik nog wel meer voorbeelden bedenken dat de psychische hulpverlening faalt.
Dus dat is ff wat anders dan af en toe een haartje vinden in het brood van de bakker.
Je hebt over over falen alsof ze niet goed genoeg waren om diegene te helpen, dat kan ook zo zijn maar het dan te hebben over schuld of onwil is de negativiteit alleen maar vergroten. We hebben maar 1 psychische hulpverlening en die staat ervoor zoals die ervoor staat; je richten op wat beter kan is positief, het alleen hebben over het 'falen' is negatief.
Je lijkt boos te zijn op 'de psychische hulpverlening' en dat is je goed recht maar uiteindelijk ben je boos op een beeld wat je ergens van gecreëerd hebt, en dat hoeft niet altijd te kloppen. Waar geef je eigenlijk op zo'n moment op af? Je hebt het over een sector die zwaar ondermand is, door mensen die ook maar gewoon mensen zijn die dagelijks bakken met menselijk leed over zich heen krijgen en hun best om daar het beste van te maken, en dan nog eens worden gezien als falend wanneer ze iemand niet kunnen helpen. Dat is puur afreageren.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Overal worden fouten gemaakt, maar ik denk wel dat bepaalde methodes in de psychologie tegen het licht moeten worden gehouden. Goed doorvragen gebeurt bijna niet, met als gevolg dat je op een verkeerde diagnose uitkomt- en vaak dus ook niet goed geholpen wordt.
[b]Op dinsdag 27 januari 2009 21:01 schreef MariaEtcetera het volgende:[/b]
We zijn gewoon een topic vol dysfunctional awesomeness! And proud of it!
We zijn gewoon een topic vol dysfunctional awesomeness! And proud of it!
Ik hoop altijd dat er in dit soort topiques positieve concrete verhalen komen van mensen bij wie het wel heeft geholpen, onderbouwd met feiten etcquote:
[..]
Dat zijn allemaal vreselijke dingen maar is er iemand die gewild heeft dat het zo ging? Ken je ook voorbeelden waarbij het goed afliep? Je daarop richten kan ook helpen, nu lijk je erg gefocust op wat er allemaal mis en dan is dat het enige wat je ziet.
. Persoonlijk denk ik dat als iemand zelfmoord pleegt dat dan niet de hulpverlening gefaald heeft, maar die persoon zelf. Sinds het topique over recht op zelfmoord ben ik trouwens van gedachten veranderd over of iemand dat wel of niet zou mogen, in sommige gevallen ben ik van mening dat het echt het beste is als je dan niet verder leeft.
Wat me overigens wel opvalt is dat mensen die hun genezing van depressie compleet afhankelijk laten zijn van hulpverlening en medicijnen uiteindelijk heel lang in hun depressie blijven hangen. Dat zie je hier vooral op dit forum iig.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Klopt, ik heb verhalen gehoord van mensen die in GGZ instellingen werken, dat er soms door ondercapaciteit gevaarlijke situaties ontstaan en dat ze zichzelf ook niet meer veilig voelen tijdens het werk.quote:
Ja, overal gaan dingen fout. In de psychiatrische zorg is er een chronische ondercapaciteit, wat de kans op dit soort nare taferelen kan vergroten. Het feit dat het niet optimaal is, betekent niet dat psychiatrische hulpverlening helemaal geen zin heeft en nooit een positief effect heeft.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Ik denk dat mensen met psychische problemen de verantwoordelijkheid al deels hebben losgelaten of niet meer aankunnen, en daarom juist psychische hulp zoeken. Om die verantwoordelijkheid voor het leven weer te kunnen nemen.quote:
Het gewroet in het verleden, hoe je je voelt, hoeveel mensen onaardig tegen je waren, heeft juist een averechts effect. Je gaat de verantwoording buiten jezelf leggen en je wijkt af van het doel wat je in eerste instantie wilde bereiken.
Daar kan een beetje hulp (of een schop onder je kont, of een confronterend iemand) je soms mee ondersteunen of vooruit laten komen.
Althans, dat geld voor mij. Just my 2 cents...
In een tijd waarin behoefte aan psychische hulpverlening nog nooit zo hoog is geweest kan je je afvragen of er iets waardevoller is dan dat.
Er wordt gesproken over falen, wat schuld impliceert, waar bestaat die schuld? Is dat sprake van?
Of zijn er alleen uitspraken achteraf in de zin van ''dat (wat dat dan ook mag zijn) had beter'' gemoeten? Kan je eerlijk zeggen dat je het zelf beter had gekund?
Als het oplossen van psychische problematiek iets was wat makkelijk was of makkelijk kon, dan zou dat wel gebeuren. Zo is het niet.
Er wordt gesproken over falen, wat schuld impliceert, waar bestaat die schuld? Is dat sprake van?
Of zijn er alleen uitspraken achteraf in de zin van ''dat (wat dat dan ook mag zijn) had beter'' gemoeten? Kan je eerlijk zeggen dat je het zelf beter had gekund?
Als het oplossen van psychische problematiek iets was wat makkelijk was of makkelijk kon, dan zou dat wel gebeuren. Zo is het niet.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Ik zou zelfdoding niet als een faal van de persoon zien.quote:
[..]
Persoonlijk denk ik dat als iemand zelfmoord pleegt dat dan niet de hulpverlening gefaald heeft, maar die persoon zelf.
[b]Op dinsdag 27 januari 2009 21:01 schreef MariaEtcetera het volgende:[/b]
We zijn gewoon een topic vol dysfunctional awesomeness! And proud of it!
We zijn gewoon een topic vol dysfunctional awesomeness! And proud of it!
Ja hier, zonder medicatie en hulp destijds zat ik nu vrijwel zeker nog aan de drank en drugs. En wat denk je van de 150.000 tot 160.000 mensen met schizofrenie die zonder behandeling met medicijnen schreeuwend en psychotisch door onze straten zouden lopen? GGZ doet echt heel veel dingen goed, alleen sommige dingen zijn dusdandig gecompliceerd en niet of nauwelijks te behandelen.quote:
[..]
Ik hoop altijd dat er in dit soort topiques positieve concrete verhalen komen van mensen bij wie het wel heeft geholpen, onderbouwd met feiten etc
Persoonlijk denk ik dat als iemand zelfmoord pleegt dat dan niet de hulpverlening gefaald heeft, maar die persoon zelf. Sinds het topique over recht op zelfmoord ben ik trouwens van gedachten veranderd over of iemand dat wel of niet zou mogen, in sommige gevallen ben ik van mening dat het echt het beste is als je dan niet verder leeft.
Wat me overigens wel opvalt is dat mensen die hun genezing van depressie compleet afhankelijk laten zijn van hulpverlening en medicijnen uiteindelijk heel lang in hun depressie blijven hangen. Dat zie je hier vooral op dit forum iig.
Wel ben ik van mening dat ze te snel anti-depressiva voorschrijven aan mensen. Als jij je kut voelt omdat je relatie een drama is en je je baan kwijt bent moet je werken aan de situatie en niet met pillen thuis gaan zitten. Werkt niet.
Zelfde met burn-out klachten. Moet veel meer gericht zijn op herstel, oorzaak en vooruitkijken in plaats van op het behandelen van symptomen en gevolgen.
Op vrijdag 18 maart 2011 01:26 [b]schreef Ezio het volgende:[/b]Ik ga nu wel. Kijk uit waar je je staart steekt!
Groetjes, Ezio.
Groetjes, Ezio.
Mensen schreeuwen sowieso (te) snel dat ze een depressie hebben. Ik trof iemand die juist heel sceptisch daar tegenover stond, maar dat had alleen wel als gevolg dat ie in den beginne de depressie (die ik toch echt wel had!) over het hoofd zag, gewoon omdat ik niet in mijn bed bleef liggen zoals de meesten.quote:Op zaterdag 18 februari 2012 17:50 schreef Stokstaart het volgende:
[..]
Wel ben ik van mening dat ze te snel anti-depressiva voorschrijven aan mensen. Als jij je kut voelt omdat je relatie een drama is en je je baan kwijt bent moet je werken aan de situatie en niet met pillen thuis gaan zitten. Werkt niet.
Overigens heeft ie -zodra hij doorhad hoe erg het was- me daarna bijna letterlijk naar de dokter getrapt voor pillen en ik moet zeggen dat ik daar enorm van opgeknapt ben. De huis- , tuin- en keukenmiddelenfase was ik al lang en breed voorbij, er was grover geschut nodig. Ik dank god op mijn blote knieën dat dat spul bestaat.
[b]Op dinsdag 27 januari 2009 21:01 schreef MariaEtcetera het volgende:[/b]
We zijn gewoon een topic vol dysfunctional awesomeness! And proud of it!
We zijn gewoon een topic vol dysfunctional awesomeness! And proud of it!
Komt door zijn ouders, die gaven slechte genen doorquote:
[..]
Ik zou zelfdoding niet als een faal van de persoon zien.
Rustig aan.
Als je echt depressief bent kun je dat sowieso niet definitief oplossen met pillen. Blijft de rest van je leven aanwezig. Je kunt het hooguit onderdrukken.quote:
[..]
Mensen schreeuwen sowieso (te) snel dat ze een depressie hebben. Ik trof iemand die juist heel sceptisch daar tegenover stond, maar dat had alleen wel als gevolg dat ie in den beginne de depressie (die ik toch echt wel had!) over het hoofd zag, gewoon omdat ik niet in mijn bed bleef liggen zoals de meesten.
Overigens heeft ie me daarna bijna letterlijk naar de dokter getrapt voor pillen en ik moet zeggen dat ik daar enorm van opgeknapt ben. De huis- , tuin- en keukenmiddelenfase was ik al lang en breed voorbij.
Drugs en met name drank versterken de depressie alleen maar. Dus dat aanpakken is ook elementair.
Zelf geloof ik in een combinatie van cognitieve therapie en medicatie. Maar bij mensen van schizofrenie heeft dat weer totaal geen zin. Een psychose praat je echt niet bij iemand uit zijn/haar kop.
Docu van Bram Bakker is trouwens echt de moeite waard. Hij laat zien wat er mis is met de huidige psychiatrie en hoe veel mensen met een zak pillen van kastje naar de muur gestuurd worden.
http://www.brambakker.com(...)an-Hans-Polak-N9.php
Psychiater is echt een enorme vertrouwenspersoon. Als die je verkeerde medicatie geeft of je hebt het gevoel dat er niet geluisterd wordt dan heeft dat een enorme impact op mensen. Vaak zelfs dat ze dan maar besluiten zich niet meer te laten helpen.
Op vrijdag 18 maart 2011 01:26 [b]schreef Ezio het volgende:[/b]Ik ga nu wel. Kijk uit waar je je staart steekt!
Groetjes, Ezio.
Groetjes, Ezio.
ieder zijn mening, zelfdoding, uitgezonderd zelfdoding bij terminale ziektes, is de ultieme faal van een mens.quote:
[..]
Ik zou zelfdoding niet als een faal van de persoon zien.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Pillen zijn geen definitieve oplossing, maar goed, als dat spul ervoor zorgt dat ik me goed voel ipv ronduit kut dan teken ik ervoor. Alle andere oplossingen hielpen niet (positief denken, niet in bed gaan liggen, matig met drank, geen drugs, enz enz.) , als het moet dan maar zo. Het alternatief was arbeidsongeschikt worden, nee dank u.quote:
[..]
Als je echt depressief bent kun je dat sowieso niet definitief oplossen met pillen. Blijft de rest van je leven aanwezig. Je kunt het hooguit onderdrukken.
Drugs en met name drank versterken de depressie alleen maar. Dus dat aanpakken is ook elementair.
Zelf geloof ik in een combinatie van cognitieve therapie en medicatie. Maar bij mensen van schizofrenie heeft dat weer totaal geen zin. Een psychose praat je echt niet bij iemand uit zijn/haar kop.
Docu van Bram Bakker is trouwens echt de moeite waard. Hij laat zien wat er mis is met de huidige psychiatrie en hoe veel mensen met een zak pillen van kastje naar de muur gestuurd worden.
http://www.brambakker.com(...)an-Hans-Polak-N9.php
Psychiater is echt een enorme vertrouwenspersoon. Als die je verkeerde medicatie geeft of je hebt het gevoel dat er niet geluisterd wordt dan heeft dat een enorme impact op mensen. Vaak zelfs dat ze dan maar besluiten zich niet meer te laten helpen.
Ik zie het eerder als een stukje van m'n brein dat niet goed werkt. Wbt schizofrenie heb je gelijk, een psychose is niet op te lossen zonder medicatie. Overigens geloof ik dan weer wel in therapie om er mee om te gaan of iig tijdig in te grijpen bij een naderende crisis.
[b]Op dinsdag 27 januari 2009 21:01 schreef MariaEtcetera het volgende:[/b]
We zijn gewoon een topic vol dysfunctional awesomeness! And proud of it!
We zijn gewoon een topic vol dysfunctional awesomeness! And proud of it!
Dit bedoel ik dus. Ik vind het onterecht om alle verantwoordelijkheid bij de patiënten of de overheid te leggen. Dat instellingen onderbemand zijn, hebben ze ook een beetje aan zichzelf te danken. Er wordt nu geklaagd dat de overheid bezuinigt op deze sector, maar het systeem wordt ook niet anders als er meer geld zou zijn. Iedereen die zich aanmeldt, krijgt een individuele behandelaar. Er zou bijvoorbeeld meer groepstherapie gegeven kunnen worden. Bij clienten wordt er vaak te weinig aandacht geschonken aan het stellen van een correcte diagnose. Daarbij spelen er achter de schermen nog heel veel commerciele belangen.quote:
Overal worden fouten gemaakt, maar ik denk wel dat bepaalde methodes in de psychologie tegen het licht moeten worden gehouden. Goed doorvragen gebeurt bijna niet, met als gevolg dat je op een verkeerde diagnose uitkomt- en vaak dus ook niet goed geholpen wordt.
En wat mijn therapiegenoot betreft die zelfmoord had gepleegd. Niemand had dat aan zien komen, maar ik kan niet zeggen dat de behandelaars hun uiterste best hadden gedaan om haar te helpen. Zij stond midden in haar behandeling en werd enorm met haar verleden geconfronteerd, bestaande uit seksueel misbruik, mishandeling en verwaarlozing. Het was duidelijk dat zij toen extra aandacht nodig had, maar er kon niet eens een gesprek met de behandelaar vanaf. Zij moest het maar in therapie gaan bespreken samen met alle groepsgenoten. Dat durfde ze niet en op den duur liep ze een paar keer overstuur weg. Door het feit dat ze een paar keet was weggelopen, werd haar behandeling beeindigd.
Ik vind dit zelf een dikke faal van de hulpverlening. Het ergste vind ik nog dat ze de schuld bij haar leggen en op dezelfde manier doorgaan met 'hulpverlening' geven.
De maatschappij is hard. So be it, want dat was de maatschappij altijd al. Vroeger was het echt niet beter. Maar ik heb het idee dat veel mensen een soort van zwakker worden dankzij dat analyseren van gedrag en minder opgewassen raken tegen de minder leuke dingen van het leven.
conclusie van het verhaal: als je dik bent moet je afvallen, niet jezelf voorhouden dat het wel meevalt
Ik vind deze uitspraken (waar heb je dit opgebaseerd?) eerder onterecht. Je verwijt 'ze' nu van alles, maar waar haal je dit vandaan? Aan zichzelf te danken? Als er meer geld was zou het niet beter gaan?quote:
Ik vind het onterecht om alle verantwoordelijkheid bij de patiënten of de overheid te leggen. Dat instellingen onderbemand zijn, hebben ze ook een beetje aan zichzelf te danken. Er wordt nu geklaagd dat de overheid bezuinigt op deze sector, maar het systeem wordt ook niet anders als er meer geld zou zijn.
Spreekt daar niet alleen je frustratie?
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
misschien komt dat doordat de oplossing voor je problemen buiten jezelf gezocht wordt ipv vanuit jezelf. misschien wordt therapie en pillen teveel als de oplossing gezien ipv praktische oplossingen om je leven zelf te verbeteren. dit is er één voor de wetenschappers om uit te zoeken lijkt mequote:
De maatschappij is hard. So be it, want dat was de maatschappij altijd al. Vroeger was het echt niet beter. Maar ik heb het idee dat veel mensen een soort van zwakker worden dankzij dat analyseren van gedrag en minder opgewassen raken tegen de minder leuke dingen van het leven.
.Anyway, mijn ervaring met de hulpverlening reikt niet verder dan groepstherapie bij het RIAGG. Dat was omdat ik in de brugklas gepest werd. De hulpverlening kwam er op neer dat je met een groepje van dezelfde leeftijd ging praten en daarna leuke dingen ging doen zoals voetballen ofzo. Maar het hielp geen flikker, die 2 hulpverleners die erbij zaten waren vrouwen die niemand serieus nam. Uiteindelijk heb ik het pesten zelf opgelost doordat ik me plots realiseerde dat ik veel sterker was dan m'n leeftijdsgenoten. Door de raddraaiers gewoon 1 op 1 in elkaar te slaan was het snel opgelost iig.
[ Bericht 10% gewijzigd door Maanvis op 19-02-2012 13:25:37 ]
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Dat is niks oplossen; dat is uit angst om zelf weer onderdrukt te worden aan gaan onderdrukken en zo een cirkeltje van uit angst onderdrukken in je en het leven te houden. Dat is geen kracht maar een door angst aangedreven machtsspelletje.quote:
Uiteindelijk heb ik het pesten zelf opgelost doordat ik me plots realiseerde dat ik veel sterker was dan m'n leeftijdsgenoten. Door de raddraaiers gewoon 1 op 1 in elkaar te slaan was het snel opgelost iig.
Want wat heb je nou eigenlijk 'bewezen' hiermee? Dat jij hetgeen wat jou overkomen is even erg of erger bij een ander kan doen?
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Je hebt het pesten gestopt, mensen kijken niet meer minderwaardig naar je... Je kunt het ook niet serieus nemen op je eigen manier, maar op school etc zitten mensen op je lippen en negeren zal dan niet altijd werken en is zeker niet altijd de makkelijkste manier.quote:
[..]
Dat is niks oplossen; dat is uit angst om zelf weer onderdrukt te worden aan gaan onderdrukken en zo een cirkeltje van uit angst onderdrukken in je en het leven te houden. Dat is geen kracht maar een door angst aangedreven machtsspelletje.
Want wat heb je nou eigenlijk 'bewezen' hiermee? Dat jij hetgeen wat jou overkomen is even erg of erger bij een ander kan doen?
Rustig aan.
Al keek heel de wereld minderwaardig naar je, het gaat erom hoe jij jezelf ziet. Feit dat je zelf een pester wordt laat zien dat je hen die jou gepest hebben (en in bredere zin het verleden) nu jouw zelfbeeld en gedrag laten bepalen. Dat is niet in je kracht gaan staan, dat is angst laten bepalen.quote:
Je hebt het pesten gestopt, mensen kijken niet meer minderwaardig naar je... Je kunt het ook niet serieus nemen op je eigen manier, maar op school etc zitten mensen op je lippen en negeren zal dan niet altijd werken en is zeker niet altijd de makkelijkste manier.
En daar komt bij, denk je echt dat mensen niet meer minderwaardig naar je kijken wanneer je zelf een pester wordt? Of dat ze je dat juist vinden? Ook al zeggen ze het minder snel tegen je. En wat voor mensen denk je met zulk gedrag aan te trekken? Mensen die dezelfde angstige houding hebben.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Je trekt het gelijk in extremen vind ik.quote:
[..]
Al keek heel de wereld minderwaardig naar je, het gaat erom hoe jij jezelf ziet. Feit dat je zelf een pester wordt laat zien dat je hen die jou gepest hebben (en in bredere zin het verleden) nu jouw zelfbeeld en gedrag laten bepalen. Dat is niet in je kracht gaan staan, dat is angst laten bepalen.
En daar komt bij, denk je echt dat mensen niet meer minderwaardig naar je kijken wanneer je zelf een pester wordt? Of dat ze je dat juist vinden? Ook al zeggen ze het minder snel tegen je. En wat voor mensen denk je met zulk gedrag aan te trekken? Mensen die dezelfde angstige houding hebben.
Rustig aan.
Oké, laat ik het zo zeggen; hoe zie jij een pester? Hoe zie jij iemand die zijn omgeving (en de mensen daarin) op een bepaalde manier onderdrukt? Die overmacht wil hebben, terwijl je begrijpt dat de drang naar macht zijn oorsprong vind in angst. Wat voor mensen voelen zich daartoe aangetrokken?quote:
Je trekt het gelijk in extremen vind ik.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Wat zou jij een betere manier hebben gevonden om met de pesters om te gaan?quote:
[..]
Al keek heel de wereld minderwaardig naar je, het gaat erom hoe jij jezelf ziet. Feit dat je zelf een pester wordt laat zien dat je hen die jou gepest hebben (en in bredere zin het verleden) nu jouw zelfbeeld en gedrag laten bepalen. Dat is niet in je kracht gaan staan, dat is angst laten bepalen.
En daar komt bij, denk je echt dat mensen niet meer minderwaardig naar je kijken wanneer je zelf een pester wordt? Of dat ze je dat juist vinden? Ook al zeggen ze het minder snel tegen je. En wat voor mensen denk je met zulk gedrag aan te trekken? Mensen die dezelfde angstige houding hebben.
Geen idee..quote:
[..]
Oké, laat ik het zo zeggen; hoe zie jij een pester? Hoe zie jij iemand die zijn omgeving (en de mensen daarin) op een bepaalde manier onderdrukt? Die overmacht wil hebben, terwijl je begrijpt dat de drang naar macht zijn oorsprong vind in angst. Wat voor mensen voelen zich daartoe aangetrokken?
Ik vind ze maar zielig, ik neem ze ook niet serieus, maar op een basisschool ligt dat gewoon heel anders.
Rustig aan.
Canillas, ik vind dat je goed onderbouwde posts hebt en nuttige dingen zegt!
Ik heb zelf veel baat gehad bij psychische hulpverlening. Ben eerst gediagnosticeerd met een emetofobie, heb daar 3 maanden EMDR therapie voor gehad maar dit heeft me weinig geholpen omdat de methode voor mij niet goed werkte. Heb toen een tijd geprobeerd zelf op te lossen, maar zag na 9 maanden in dat dat me niet lukte. Ben toen via de studentenpsycholoog in groepstherapie gekomen, ditmaal gediagnosticeerd met een sociale angststoornis. Heb dit 26 weken gedaan, 1x per week anderhalf uur. Voor mij is het een wereld van verschil met de situatie daarvoor. Voordat ik hulp zocht, kwam ik nauwelijks het huis uit, ging niet naar colleges, durfde niet in de bus, durfde niet te eten als er andere mensen (uitgezonderd mijn ouders) bij waren, durfde niet naar feestjes, durfde geen alcohol te drinken met andere mensen erbij, durfde met bijna geen mensen af te spreken (alleen vriendje en 1 vriendin), mijn sociale leven bestond eigenlijk niet. Nu heb ik komende week 3 avonden mensen eten, heb ik geen problemen met reizen met ov, drink ik met mate alcohol met anderen, ga ik af en toe naar de stad om te bowlen/poolen/wat te drinken met de werkgroep waar ik mentor van ben. Ik voel me stukken beter en ondanks dat ik zeker niet alles durf of zonder spanning doe, heb ik wel mijn leven terug.
Ik hou zelf niet zo van het graven in verleden etc, maar dat is zeker niet de enige methode van therapie die bestaat. De therapie die ik gevolgd heb was kortdurende inzichtgevende psychotherapie, maar de twee psychologen die bij de groepssessies zaten, hadden totaal geen leidende of sturende rol, wij werden geacht onderwerpen op te brengen en met elkaar te bespreken. De therapeuten stelden af en toe gerichte vragen waar weer op door gegaan kon worden, maar daar bleef het bij. Vond dat zelf een prettige therapievorm.
Dus ja, ik vind de psychische gezondheidszorg erg waardevol, aangezien het voor mij de steun in mijn rug was die ik nodig had om aan mijn probleem te werken.
Ik heb zelf veel baat gehad bij psychische hulpverlening. Ben eerst gediagnosticeerd met een emetofobie, heb daar 3 maanden EMDR therapie voor gehad maar dit heeft me weinig geholpen omdat de methode voor mij niet goed werkte. Heb toen een tijd geprobeerd zelf op te lossen, maar zag na 9 maanden in dat dat me niet lukte. Ben toen via de studentenpsycholoog in groepstherapie gekomen, ditmaal gediagnosticeerd met een sociale angststoornis. Heb dit 26 weken gedaan, 1x per week anderhalf uur. Voor mij is het een wereld van verschil met de situatie daarvoor. Voordat ik hulp zocht, kwam ik nauwelijks het huis uit, ging niet naar colleges, durfde niet in de bus, durfde niet te eten als er andere mensen (uitgezonderd mijn ouders) bij waren, durfde niet naar feestjes, durfde geen alcohol te drinken met andere mensen erbij, durfde met bijna geen mensen af te spreken (alleen vriendje en 1 vriendin), mijn sociale leven bestond eigenlijk niet. Nu heb ik komende week 3 avonden mensen eten, heb ik geen problemen met reizen met ov, drink ik met mate alcohol met anderen, ga ik af en toe naar de stad om te bowlen/poolen/wat te drinken met de werkgroep waar ik mentor van ben. Ik voel me stukken beter en ondanks dat ik zeker niet alles durf of zonder spanning doe, heb ik wel mijn leven terug.
Ik hou zelf niet zo van het graven in verleden etc, maar dat is zeker niet de enige methode van therapie die bestaat. De therapie die ik gevolgd heb was kortdurende inzichtgevende psychotherapie, maar de twee psychologen die bij de groepssessies zaten, hadden totaal geen leidende of sturende rol, wij werden geacht onderwerpen op te brengen en met elkaar te bespreken. De therapeuten stelden af en toe gerichte vragen waar weer op door gegaan kon worden, maar daar bleef het bij. Vond dat zelf een prettige therapievorm.
Dus ja, ik vind de psychische gezondheidszorg erg waardevol, aangezien het voor mij de steun in mijn rug was die ik nodig had om aan mijn probleem te werken.
Ik heb zelf goede ervaringen met de hulpverlening. Maar ik zie ook dat het niet overal goed gaat. Op sommige plekken is er te veel bureaucratie, vastgeroeste ideeën, gebrek aan kundigheid en/of een "we doen alleen maar ons werk" mentaliteit. En er zijn veel psychische problemen die niet met alleen praten en therapie op te lossen zijn.quote:
Ik vraag me serieus regelmatig af of psychische hulpverlening wel zo goed is.
Soms zit het probleem helemaal niet tussen de oren maar is het lichamelijk. In je voorbeeld van iemand die te dik is, zou het probleem al grotendeels opgelost zijn als hij kan afvallen. Zo iemand heeft vooral behoefte aan een goede diëtist en coaching bij het sporten. Bij mensen die echt zwaar overgewicht hebben en niet slanker weten te worden, kan de maag zelfs operatief verkleind worden.
Soms is de omgeving het probleem. Iemand die te dik is, zou ook steun kunnen vinden bij lotgenoten. In een groep van mensen die allemaal te dik zijn, is hij niet minder. Misschien vindt hij daar een dik meisje die hem wel ziet staan.
Tijdens het pesten of erna? Want waar ik het heb is over wat Maanvis postte over (lange tijd) na het pesten. Hij heeft 'ze' voor zijn gevoel teruggepakt door net zoals tegen hen te doen zoals ze deden tegen hem deden, waarschijnlijk met het idee dat dat iets veranderd aan wat er gebeurd is, wat niet kan natuurlijk want er is gebeurd wat er gebeurd is. Zelf je dan zo gaan gedragen voegt alleen maar extra leed aan je eigen bestaan toe, ook al lijkt het alsof je ermee kunt vluchten voor hoe het was.quote:
Wat zou jij een betere manier hebben gevonden om met de pesters om te gaan?
Manier om daarmee om te gaan? Leren begrijpen wat het met je gedaan heeft, zonder ontkenning voelen wat dat met je deed, dat leren verwerken, positief met je zelfbeeld aan de slag gaan, jezelf verder ontdekken om zo volledig jezelf worden, dus niet nog met 1 been in het verleden alsof daar iets te halen valt, het verleden valt slechts te begrijpen en verwerken. Het idee van wraak is de illusie dat je iets kan doen aan iets wat je overkomen, wat gebeurd is.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
|
|
Hoe waardevol is de psychische hulpverlening?
