Het peutertopic (2-4 jaar) deel 93

Hier is K3 momenteel heilig trouwens.

"Mama ik wil K3 kijken en dan moet jij dansen"

och mignonne, wat sneu zeg! Beterschap voor je mup!

Hier een overprikkeld jongetje dat niet zo best heeft geslapen vannacht. Zelfs tot aan huilen met dikke tranen toe. Hij is nu lekker met opa en oma mee. Kan ik strakjes ook even bijslapen.

Hier is overigens Bob de Bouwer ('bohbohboh') helemaal hip!

beterschap voor je grote mignonne

quote:

Op maandag 13 februari 2012 09:38 schreef Asyniur het volgende:
Hier is overigens Bob de Bouwer ('bohbohboh') helemaal hip!

Dokter Bouwer heet die knakker.

Sterkte met je overprikkelde ventje!

Beterschap voor je grote mignonne! (helemaal vergeten net, sorry)

Tirza is fan van het popcorn filmpje op joetjoep van 'weefestokje' (rara wat is dat?!)

Leander speelt ook altijd alleen. Ik mag nooit mee doen. Hele verhalen heeft ie op zijn manier. Tegen zijn auto's, boerderijdieren, Bobo poppetjes. En die doen altijd stoute dingen en Leander doet dat nooit Neeej mama Bobo dat!!

weefestokje? Géén idee!

Google vind niet sop weefestokje Ik zou het niet weten..

Hier trouwens nog steeds Dora helemaal hip en het umizoomiteam vind ze leuk, En het is best erg maar ze kent een heleboel beginliedjes van die series uit haar hoofd kwam ik laatst achter.. Hoe bedoel je mijn kind kijkt veel tv. (het valt wel mee hoor, maar in de periode dat Sarah veel huilde was ik wel erg makkelijk met ach kijk maar tv dan had ik tenminste echt mijn handen vrij voor Sarah.)

Om mijn vraag om tips volledig overbodig te doen lijken, speelt ze al bijna de hele morgen zelf. We met contact- en aandachtspunten, natuurlijk, maar ik hoef niet mee te doen, alleen te reageren. Ze speelt wel bloot, want ze wil niet aankleden

Beterschap voor je grote, mignonne.

Haha Tirza wat goed dat ze dat weet van die tand.

Sorbootje, we moeten ze bij elkaar zetten!

miss_sly, zul je altijd zien

Ow en tussendoor contact maken doet Harry ook hoor!
Ik denk dat mensen ook een andere definitie hebben van zelf/alleen spelen. Harry kan prima alleen spelen. Tussen door komt hij eens een auto laten zien en dan gaat hij weer verder waar hij mee bezig was. Of hij schuift even bij op de bank en gaat dan weer weg om te bouwen.
Maar ik noem dat dus allemaal alleen spelen omdat hij niet meer van mij nodig heeft dan even wat bevestiging.

MP hier ook zoeentje! Dan zegt of zingt ze iets en denk ik echt van waar heeft ze dat nu weer van? En ff later hoor/zie ik dat bij bijv. Umizoomi oid.

Enne, 'weefestokje' is deze hier:

quote:

Op maandag 13 februari 2012 10:13 schreef Asyniur het volgende:
miss_sly, zul je altijd zien

Ow en tussendoor contact maken doet Harry ook hoor!
Ik denk dat mensen ook een andere definitie hebben van zelf/alleen spelen. Harry kan prima alleen spelen. Tussen door komt hij eens een auto laten zien en dan gaat hij weer verder waar hij mee bezig was. Of hij schuift even bij op de bank en gaat dan weer weg om te bouwen.
Maar ik noem dat dus allemaal alleen spelen omdat hij niet meer van mij nodig heeft dan even wat bevestiging.

Ja precies dat doet Leander ook. Even iets laten zien, of iets vragen. En daarna gewoon weer verder spelen. Vooral met de duplo moet ik vaak even kijken en zeggen dat ie iets moois heeft gemaakt.

quote:

Op maandag 13 februari 2012 10:15 schreef Elmo76 het volgende:
MP hier ook zoeentje! Dan zegt of zingt ze iets en denk ik echt van waar heeft ze dat nu weer van? En ff later hoor/zie ik dat bij bijv. Umizoomi oid.

Enne, 'weefestokje' is deze hier:

The Muppets: Pöpcørn

Ow die kreeg ik wel als eerste in beeld toen ik bij youtube popcorn intypte, maar dacht ach dat zal het wel niet zijn
Maar wat is nou weefestokje want die snap ik nog even niet...

Jaël maakt ook van alles een toverstaf en roept dan abakadabra!! (is van mickey mouse clubhouse )

Weefestokje = Zweedse kokje

Logisch

Maar goed, hier dus vooral van die treinspotters filmpjes. En dan beledigd zijn als ik de verkeerde opzet. Ze wil steeds het filmpje van groene hondekoptreinen bij Utrecht

Deze mag ook

quote:

Op maandag 13 februari 2012 10:13 schreef Asyniur het volgende:
miss_sly, zul je altijd zien

Ow en tussendoor contact maken doet Harry ook hoor!
Ik denk dat mensen ook een andere definitie hebben van zelf/alleen spelen. Harry kan prima alleen spelen. Tussen door komt hij eens een auto laten zien en dan gaat hij weer verder waar hij mee bezig was. Of hij schuift even bij op de bank en gaat dan weer weg om te bouwen.
Maar ik noem dat dus allemaal alleen spelen omdat hij niet meer van mij nodig heeft dan even wat bevestiging.

Hogere verwachtingen dan dat heb ik ook niet, hoor
Ik verwacht zeker niet dat ze zich heel lang alleen kan vermaken zonder enig contact en ik vind contact ook niet erg.

Twinkly, wat jij zegt doen we al heeeeel lang, zonder resultaat.

Ze wil echt het liefst de hele dag rollenspellen spelen, waarbij wij achtereenvolgens roodkapje, de wolf, Dora, klein duimpje of wat dan ook zijn. Ik heb al verschillende malen gezegd en voor gedaan hoe ze met haar popjes van alles kan naspelen, maar dat is kennelijk niet voldoende. Die zijn ook vrij statisch natuurlijk, hebben geen echte inbreng.

Van de andere kant bedacht ik me vanochtend dat het nog maar anderhalf jaar duurt, en dan gaat ze naar school. Dus misschien toch nog maar even van genieten dat ze nog zoveel bij ons is en met ons wil doen

HAha Isabeau

En ja logisch, Jaël noemt hem gewoon kokkie

Lente dr babypop heet Nils, hoor ik zojuist.

O, nu Laura.

Moet ik me zorgen maken?

Nee, popje is gewoon óf schizofreen óf heeft een multipele persoonlijkheid. Niks van aantrekken

Weefestokje

quote:

Op maandag 13 februari 2012 09:07 schreef Twinkly het volgende:
Maximaal 15 minuten denk ik hoor, peuters hebben nog maar een korte aandachtsboog.
Hopelijk leg ik zo goed uit wat ik bedoel

Ja, maximaal? Lena speelt al veel langer dan dat alleen. Ivan is ook altijd zo geweest (op fases na waarin hij zich moeilijker kon vermaken).

Even een vraag aan jullie over een situatie die nu bij Lena speelt: hoe weet je nou zeker dat je kind de waterpokken heeft? Ik dacht dat ze bij Lena vrij duidelijk waren, maar ze heeft er niet zoveel en ze heeft er bovendien amper last van. Ik meen me te herinneren dat een van de peuters hier als dreumes ook erg weinig last ervan had gehad?

En zegt het ook iets over de kans dat het nog een keer terug kan komen? Of maakt het daarvoor niet uit hoe erg het is geweest?

quote:

Op maandag 13 februari 2012 12:30 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Ja, maximaal? Lena speelt al veel langer dan dat alleen. Ivan is ook altijd zo geweest (op fases na waarin hij zich moeilijker kon vermaken).

Even een vraag aan jullie over een situatie die nu bij Lena speelt: hoe weet je nou zeker dat je kind de waterpokken heeft? Ik dacht dat ze bij Lena vrij duidelijk waren, maar ze heeft er niet zoveel en ze heeft er bovendien amper last van. Ik meen me te herinneren dat een van de peuters hier als dreumes ook erg weinig last ervan had gehad?

En zegt het ook iets over de kans dat het nog een keer terug kan komen? Of maakt het daarvoor niet uit hoe erg het is geweest?

Úit eigen ervaring, ik heb ze toen ik anderhalf was heel erg gehad!! En toen ik een jaar of 6 was weer, dus over nog een keer krijgen durf ik geen uitspraak te doen.
Jaël heeft ze hier wel gehad, maar was toen nog net geen 1 en toen vertelde de HA dat het dan een grillig verloop heeft, zij heeft ze dus ook niet erg gehad en geen last, volgens de HA kan ze ze zeker nog een keer krijgen. Het is dus een beetje lastig te zeggen...

Mila had de waterpokken op onze trouwdag..
In het begin leek het best mee te vallen, ze is er niet ziek van geweest maar na een paar dagen zat ze toch wel behoorlijk onder de pokjes.. Gelukkig heeft ze weinig last gehad van jeuk verder

quote:

Op maandag 13 februari 2012 12:36 schreef MamaPurk het volgende:

[..]

Úit eigen ervaring, ik heb ze toen ik anderhalf was heel erg gehad!! En toen ik een jaar of 6 was weer, dus over nog een keer krijgen durf ik geen uitspraak te doen.
Jaël heeft ze hier wel gehad, maar was toen nog net geen 1 en toen vertelde de HA dat het dan een grillig verloop heeft, zij heeft ze dus ook niet erg gehad en geen last, volgens de HA kan ze ze zeker nog een keer krijgen. Het is dus een beetje lastig te zeggen...

Ja zeg, wat moet ik nou met zo'n onduidelijk antwoord.

Ik heb ooit begrepen dat de kans dat je de waterpokken een tweede keer krijgt héél klein is als je ze al een keer hebt gehad (dus niet nihil maar wel erg klein), en dat de enige uitzondering daarop waterpokken krijgen in het eerste levensjaar is. Maar ik kan dat nu ook niet zo 123 terugvinden. En Lena is al 1 geweest; in hoeverre het nou strikt voor het eerste levensjaar geldt?

Senna heeft ht overduidelijk gehad, maar er weinig last van gehad. Niet heel veel blaasjes, weinig jeuk, beetje verhoging, niet echt ziek. Over de kans het nog een keer te krijgen, durf ik niets te zeggen, maar ze was al twee, dus ik hoop dat echt voldoende was om er echt vanaf te zijn.

quote:

Op maandag 13 februari 2012 12:48 schreef miss_sly het volgende:
Senna heeft ht overduidelijk gehad, maar er weinig last van gehad. Niet heel veel blaasjes, weinig jeuk, beetje verhoging, niet echt ziek. Over de kans het nog een keer te krijgen, durf ik niets te zeggen, maar ze was al twee, dus ik hoop dat echt voldoende was om er echt vanaf te zijn.

Ja, dat klinkt zoals het hier is. Een paar dagen geleden had ze koorts, maar ze is verder zo vrolijk, lijkt geen jeuk te hebben en de pokken (als het pokken zijn) lijken al ingedroogd. Op een of andere manier vind ik het zo moeilijk te geloven dat dit het dan is. Ik ben er zelf ontzettend ziek van geweest (toen ik een jaar of 6 was).

Ons buurmeisje heeft trouwens waterpokken gehad. Daar zou ze het dan waarschijnlijk van hebben. Op het kinderdagverblijf vermoedden ze vrijdag ook waterpokken. Ik zal vandaag wel even vragen of ze dat nu nog denken; ze hebben toch meer ervaring.

Bij Senna waren ze inderdaad ook vrij snel ingedroogd. Ik zat eigenlijk nog te wachten op een enorme uitbraak, maar die is nooit geweest.
Ik ben er zelf ook erg ziek van geweest, was ook een jaar of zes.

Er is weinig van te zeggen. Dat van voor het eerste jaar heb ik ook gehoord, geen idee hoe strikt dat is.

Lente had de waterpokken ook voordat ze één werd. Ons CB vertelde daarop dat de kans echter klein was dat ze ze nogmaals zou krijgen, omdat ze ze zo goed te pakken had. Daardoor had ze voldoende antistoffen.

Daaruit zou je kunnen opmaken dat de mate waarin ze er last van hebben wel degelijk een rol speelt.

@claudia sorry voor mijn onduidelijkheid ALs je zeker wilt weten of het de waterpokken zijn zou ik er door de HA naar laten kijken denk ik.

En dat je het na een keer goed gehad te hebben de kans klein is het weer te krijgen daarin was iuk dus een van de ongelukkigen die het nog een keer kreeg De eerste keer had ik ze overal, op mijn voetzolen, in mijn mond, tussen mijn tenen, ik was gewoon veranderd in een enorme waterpok Genoeg antistoffen zou je denken, maar nee hoor Nou ja ik heb het overleeft en als mijn meiden het krijgen kan ik er vrij zeker van zijn dat ik genoeg antistoffen heb

quote:

Op maandag 13 februari 2012 12:57 schreef Ssserpente het volgende:
Lente had de waterpokken ook voordat ze één werd. Ons CB vertelde daarop dat de kans echter klein was dat ze ze nogmaals zou krijgen, omdat ze ze zo goed te pakken had. Daardoor had ze voldoende antistoffen.

Daaruit zou je kunnen opmaken dat de mate waarin ze er last van hebben wel degelijk een rol speelt.

Interessant. Op Wikipedia vind ik:

"Besmetting treedt meestal op via de luchtwegen. Baby's die in hun eerste levensjaar waterpokken doormaken, hebben soms een lichte vorm doordat ze nog antistoffen van hun moeder meedragen. Ze ontwikkelen dan echter zelf een lagere afweer tegen de ziekte en kunnen deze later nog eens krijgen, wederom in het algemeen niet hevig."

Dat bevestigt je verhaal dus. Het helpt me alleen niet helemaal verder omdat Lena ouder is. Aan de andere kant: ze kreeg wel nog borstvoeding. Misschien maakt dat ook nog verschil?

quote:

Op maandag 13 februari 2012 12:30 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Ja, maximaal? Lena speelt al veel langer dan dat alleen. Ivan is ook altijd zo geweest (op fases na waarin hij zich moeilijker kon vermaken).

Een kwartier is voor een kind wat er al moeite mee heeft volgens mij al heel lang. Niels speelt nu trouwens korter alleen dan toen hij jonger was, omdat hij nu meer fantasiespellen wil spelen (of dingen als verstoppertjes of hem duwen terwijl hij op zijn auto zit) waar wij in mee moeten doen (daarom baal ik ook zo dat hij niet naar de psz kan voorlopig dat zou juist zo goed zijn in deze fase).

Miss Sly, ik zou toch zo min mogelijk nadruk leggen op het alleen spelen en zelfs voorkomen het hardop tegen haar te zeggen en al helemaal niet haar ervoor prijzen wanneer het lukt. Ik denk namelijk dat dat alleen maar averechts werkt omdat het dan een bepaalde prestatie wordt en voor faalangst zorgt.

quote:

Op maandag 13 februari 2012 13:07 schreef Twinkly het volgende:

[..]

Een kwartier is voor een kind wat er al moeite mee heeft volgens mij al heel lang.

Oh, zeker! Daarom zou ik het eerst ook bij 5 minuten houden. Maar is het voor peuters in het algemeen lang gezien hun aandachtsspanne? Ik ben wel benieuwd wat daarover bekend is.

quote:

Miss Sly, ik zou toch zo min mogelijk nadruk leggen op het alleen spelen en zelfs voorkomen het hardop tegen haar te zeggen en al helemaal niet haar ervoor prijzen wanneer het lukt. Ik denk namelijk dat dat alleen maar averechts werkt omdat het dan een bepaalde prestatie wordt en voor faalangst zorgt.

Hoewel ik het in het algemeen erg eens ben met een positieve benadering kan ik me hier niet zo in vinden. Niet alles in het leven is leuk of makkelijk en ik zou Ivan daar niet te veel tegen in bescherming willen nemen. Maar goed, ik geef dan ook bijvoorbeeld complimenten als hij goed gegeten heeft, dus het principe van straf en beloning maakt wel deel uit van onze opvoedstijl.

Ik zal het eens opzoeken Claudia, maar volgens mij is dat meer in de richting van 5 minuten.

Als je als ouder nadruk op iets legt en prijst wanneer iets lukt geef je onbewust de boodschap mee dat iets bijzonder en moeilijk is, terwijl het eigenlijk normaal zou moeten zijn om ook even iets voor jezelf te doen zodat mama even kan werken. Daarom denk ik dat het averechts werkt.

quote:

Op maandag 13 februari 2012 13:13 schreef Twinkly het volgende:
Ik zal het eens opzoeken Claudia, maar volgens mij is dat meer in de richting van 5 minuten.

Als je als ouder nadruk op iets legt en prijst wanneer iets lukt geef je onbewust de boodschap mee dat iets bijzonder en moeilijk is, terwijl het eigenlijk normaal zou moeten zijn om ook even iets voor jezelf te doen zodat mama even kan werken.

Maar het is op dat moment toch ook veel gevraagd? Dat je wilt dat het ooit normaal wordt betekent niet dat dat het op dit moment ook is.

quote:

Op maandag 13 februari 2012 13:14 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Maar het is op dat moment toch ook veel gevraagd? Dat je wilt dat het ooit normaal wordt betekent niet dat dat het op dit moment ook is.

En dat benadruk en bevestig je door er zo bijzonder over te doen. Dat bedoel ik.

quote:

Op maandag 13 februari 2012 13:17 schreef Twinkly het volgende:

[..]

En dat benadruk en bevestig je door er zo bijzonder over te doen. Dat bedoel ik.

Of je benoemt en erkent het. Het is maar net hoe je er tegenaan kijkt.

quote:

Op maandag 13 februari 2012 13:18 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Of je benoemt en erkent het. Het is maar net hoe je er tegenaan kijkt.

Maar dat is wat anders dan prijzen

Het is net als met eten. Als je daar steeds de nadruk oplegt en prijst omdat een kind eet, dan is er een grotere kans dat het kind juist niet eet dan wanneer je heel normaal doet over eten: eten hoort er gewoon bij.

Straffen en belonen doen we hier eigenlijk niet (alleen laatst ten einde raad met een stoeltje toen ze maar niet wilde slapen al weken), maar benoemen en erkennen doen we wel. Maar dan ook echt benoemen, dus niet een 'goed zo', maar een 'wat vind ik het fijn dat je even mee opgeruimd hebt'.

Wat betreft dat voor zichzelf bezig zijn, of niet, dat was een goede van jou Asy over dat mogen vervelen, vind ik dat ze best mag weten dat ik dat van haar verwacht, dat ze dat moet leren (ook letterlijk zo benoemd) en dat we daar dan samen aan werken. Ik heb niet het idee dat we er dan bijzonder over doen, maar het beestje gewoo bij zijn naam noemen.

quote:

Op maandag 13 februari 2012 13:22 schreef Twinkly het volgende:

[..]

Maar dat is wat anders dan prijzen

Het is net als met eten. Als je daar steeds de nadruk oplegt en prijst omdat een kind eet, dan is er een grotere kans dat het kind juist niet eet dan wanneer je heel normaal doet over eten: eten hoort er gewoon bij.

Ik geloof er niet zo in. Ik heb geen ervaring in hoe dit bij kleine kinderen werkt (behalve dan de ervaring die ik tot nog toe met Ivan heb), maar in de onderwijspraktijk heb ik gemerkt wat de kracht van complimenten geven is. En als ik iets niet goed vond dan zei ik dat ook eerlijk. Dat werd gewaardeerd en daardoor bleven mijn complimenten (waar ik overigens niet zuinig mee was, maar ook niet te scheutig) waardevol.

Dan kun je je nog afvragen of je wel wilt dat kinderen iets doen om jou te behagen. Mijn streven zou zijn om ze volwassenen te laten worden die geen goedkeuring van anderen nodig hebben. Maar aan de andere kant zou het ook een grove miskenning zijn van hoe kinderen in elkaar zitten. Het raakt hier vaak ondergesneeuwd in al het recalcitrante peutergedrag, maar voor kinderen is erkenning en goedkeuring van hun ouders erg belangrijk. En ik denk ook dat het een bredere, sociaal-maatschappelijke functie heeft dat mensen het belangrijk vinden wat anderen van hun gedrag vinden.

Hiernaast blijf ik het ook belangrijk vinden dat het systeem van straf en beloning al overal aanwezig is. Op school worden bijvoorbeeld cijfers uitgedeeld, op de arbeidsplaats worden beoordelingsgesprekken gevoerd en salarisverhogingen en bonussen gegeven. Een kind dat niet leert om daarmee om te gaan (zowel de blijdschap als de teleurstelling) lijkt mij vatbaarder voor zoiets als faalangst.

Ik denk ook dat je niet zomaar kunt stellen dat zeggen dat iets moeilijk is faalangst in de hand werkt. Faalangst is volgens mij complexer dan dat en houdt onder andere relatie tot het hebben van realistische verwachtingen. En omgaan met falen hoort er ook bij. (Ik heb daar zelf vrij veel moeite mee gehad omdat de meeste dingen me zo makkelijk afgingen. )

Nou ja, dat was zomaar een relaas van een niet-deskundige.

Je kan toch prima zeggen "ben je lekker zelf aan het spelen?" + aai over de bol en een kusje

Zo doen wij het ook met eten. Als er goed wordt gegeven vraag ik of ze het lekker vindt en dat ik blij ben dat ze zo aan het smikkelen is. Positieve aandacht, zonder er een heel "issue" van te maken.

Ik probeer zoveel mogelijk (en dat lukt dus lang niet altijd) de intrinsieke motivatie te stimuleren. Dus, zoals Davinia ook zegt, door bijv. te zeggen: "Wat ben jij lekker aan het eten, zeg," i.p.v.: "Goed zo, wat eet je goed."

Ik hoop dat dit op de lange termijn beter werkt dan haar te belonen met een materiële gift of een uitgesproken goedkeuring.

En bovenstaande zit 'm niet alleen in straffen en belonen. Op vakantie bijvoorbeeld, wilde Lente me graag insmeren met zonnebrandcrème. I.p.v. tijdens het smeren te zeggen: "wat doe je dat goed", zei ik: "Lekker, zeg!" Hiermee is haar beloning dus dat ze míj pleziert i.p.v. dat ik háár plezier met een beloning.

Maar nogmaals, dit is een nobel streven en w.m.b. lang niet altijd toepasbaar. Hoewel, misschien wel altijd toepasbaar, maar niet altijd iets waar ik zin in heb of wat ik nuttig vind. Als Lente bewust haar grenzen opzoekt, eindigt ze na twee waarschuwingen best wel eens op de gang.

Verrek, dat is UP!

[ Bericht 52% gewijzigd door Ssserpente op 13-02-2012 14:08:54 ]

quote:

Op maandag 13 februari 2012 13:56 schreef Ssserpente het volgende:
Ik probeer zoveel mogelijk (en dat lukt dus lang niet altijd) de intrinsieke motivatie te stimuleren. Dus, zoals Davinia ook zegt, door bijv. te zeggen: "Wat ben jij lekker aan het eten, zeg," i.p.v.: "Goed zo, wat eet je goed."

Wat is er intrinsiek aan het eerste in tegenstelling tot het tweede?

Ik vind het altijd zo'n non-onderscheid.

quote:

Op maandag 13 februari 2012 14:19 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Wat is er intrinsiek aan het eerste in tegenstelling tot het tweede?

Ik vind het altijd zo'n non-onderscheid.

Goed eten doet ze voor mij, want groot worden en weerstand opbouwen is voor haar nog te abstract. Lekker eten doet ze voor zichzelf.

Het gaat mij er eigenlijk vooral om dat ze eten niet als machtsmiddel kan gebruiken.

[ Bericht 5% gewijzigd door Ssserpente op 13-02-2012 14:40:40 ]

Ik geef wel complimenten. Op beide manieren

Mijn jongste heeft gisteren per ongeluk een hap gehad van iets waar ei in zit,vandaag vrolijk
Het begint er steeds meer op te lijken dat die gilbuien ed toch echt veroorzaakt werden door melk.

En nu begint hij sinds deze week ook ineens weer met praten Niet veel,maar hij kletst en soms kan je er wat van maken

En nu heeft Ivan ook de waterpokken!

quote:

Op maandag 13 februari 2012 20:11 schreef Claudia_x het volgende:
En nu heeft Ivan ook de waterpokken!

Dat zat er natuurlijk dik in!! Heeft hij er ook zo weinig last van??