Madame_Paon | zondag 29 januari 2012 @ 15:26 |
Een bipolaire stoornis is een psychiatrische aandoening die wordt gekenmerkt door een sterk wisselende stemming. Een andere benaming voor deze aandoening is manisch-depressieve stoornis. Een bipolaire stoornis gaat niet over, maar met geneesmiddelen en andere behandelingen kunnen de verschijnselen wel verminderen of worden voorkomen. Een typische bipolaire stoornis (type 1) wordt gekenmerkt door afwisselende episoden van (ernstige) depressie en manie. Tussen die episoden functioneert men volkomen normaal, al blijven bij een aantal patiënten constant lichte verschijnselen aanwezig. Bij een bipolaire stoornis van type 2 worden perioden van (ernstige) depressie afgewisseld met perioden van milde manie (hypomanie) Depressie en manie kunnen soms gelijktijdig aanwezig zijn, maar wisselen elkaar meestal af met vaak daartussen perioden zonder symptomen. Deze tussenperioden kunnen soms lang zijn, bijvoorbeeld één of enkele jaren. In feite is er een cyclus van ziek zijn (manisch of depressief) afgewisseld met niet-ziek zijn. Onbehandelde manische of depressieve perioden duren gemiddeld drie tot zes maanden, maar korter of langer kan. Bij sommige patiënten volgen de ziekte-episoden elkaar zeer snel op, soms zelfs meerdere keren per week. Men spreekt van een depressie wanneer vijf of meer van de volgende symptomen (bijna) dagelijks aanwezig zijn binnen een periode van twee weken: • depressieve stemming gedurende het grootste deel van de dag • duidelijk verlies van interesse of plezier, inclusief seks • duidelijke gewichtstoename of -verlies • slapeloosheid of overdreven slaperigheid • fysieke opgewondheid of omgekeerd loomheid • moeheid of verlies van energie • gevoelens van waardeloosheid • buitensporige of onterechte schuldgevoelens • besluiteloosheid, concentratieproblemen, geheugenproblemen • zelfmoordgedachten Deze symptomen veroorzaken een duidelijke verstoring van het normaal functioneren, zijn niet te wijten aan een lichamelijke aandoening (bv. ziekte van Parkinson), alcohol- of drugmisbruik en zijn niet het gevolg van een acuut rouwproces. Men spreekt van een manische episode als drie of meer van de volgende symptomen dagelijks gedurende minstens een week aanwezig zijn: • opgeblazen gevoel van eigenwaarde of grootheidsideeën • minder slaapbehoefte • verhoogde spraakzaamheid • verminderde concentratie, gemakkelijk af te leiden • toename van doelgerichte activiteit of psychomotorische agitatie • zich overmatig bezighouden met aangename activiteiten De klachten moeten een verstoring betekenen van het normale functioneren, en niet het gevolg zijn van een lichamelijke aandoening of van alcohol- of drugsmisbruik. Een milde manische of zg. hypomane episode, is een periode met verhoogde, prikkelbare stemming gedurende tenminste vier dagen, plus minstens drie van de volgende symptomen: 1. Opgeblazen gevoel van eigenwaarde of grootheidsideeën 2. Afgenomen behoefte aan slaap 3. Spraakzamer 4. Gedachtenvlucht 5. Verhoogde afleidbaarheid 6. Toename van doelgerichte activiteit 7. Overmatig bezighouden met aangename activiteiten waarbij een grote kans op pijnlijke gevolgen Soms kunnen manische en/of depressieve periodes gepaard gaan met psychotische symptomen zoals hallucinaties en waanideeën. Bronnen: medicinfo.nl, gezondheid.be | |
NokNokNou | zondag 29 januari 2012 @ 15:36 |
Ok .. je hebt de definities gegeven .. leuk .. En nu ? | |
Madame_Paon | zondag 29 januari 2012 @ 15:39 |
Dat lijkt me logisch: dit is een topic voor mensen die bipolair zijn en voor mensen die het een interessant onderwerp vinden. | |
NokNokNou | zondag 29 januari 2012 @ 15:41 |
Misschien een voorzetje geven dan ? | |
Re | zondag 29 januari 2012 @ 15:42 |
een erg interessante stoornis ja, lijkt me geen pretje als je het hebt, een bekende die het had was Antonie Kamerling | |
Computerfluisteraar | zondag 29 januari 2012 @ 15:43 |
Interessant. Komt deze stoornis vaak voor? | |
Riddler86 | zondag 29 januari 2012 @ 15:45 |
Mooi dat hier nu ook een topic over is. ![]() Vind het een interessante stoornis. Heb net een documentaire van Stephen Fry ( die bipolair is ) bekeken, waardoor ik er nu een beter beeld van heb gekregen. Het is een stoornis die in de meeste gevallen niet onbehandeld kan blijven volgens mij. | |
Madame_Paon | zondag 29 januari 2012 @ 15:46 |
Ik ben niet bipolair. Eigenlijk best veel bekende mensen: Kurt Cobain, Virginia Woolf, Russell Brand, Mel Gibson, F. Scott Fitzgerald, Kerry Katona, Stephen Fry, Carrie Fisher, David Strickland, ... Ongeveer bij 1% van de bevolking. | |
-Strawberry- | zondag 29 januari 2012 @ 15:48 |
En Charlie Sheen niet te vergeten. | |
seasushi | zondag 29 januari 2012 @ 15:54 |
Ik wel, Ben helaas niet creatief ![]() | |
GJonline | zondag 29 januari 2012 @ 15:56 |
Thx | |
Wanderingwhy | zondag 29 januari 2012 @ 16:03 |
Is het een stoornis die je kunt verstoppen? | |
seasushi | zondag 29 januari 2012 @ 16:04 |
Wel tijdens normale periodes. | |
zusterclivia | zondag 29 januari 2012 @ 16:13 |
Een vader van een vriend had deze ziekte (overleden nu) Ik weet wel dat hij en zijn moeder hem het liefste depressief zagen (wat ze naturlijk in een gewone situatie niet zouden willen) Als hij n.l. manisch was, was er geen land mee te bezeilen, b.v. midden in de nacht de zolder verbouwen, massa geld verkwisten, hij was niet agressief gelukkig. Wat trouwens ook heel anders kan,; zoals wraaklust en vergelding gaan halen op hersenspinsels in hun hoofd, gelukkig vallen deze gedragingenl sneller, op waardoor dit gedrag dmv medicatie te stoppen is. Het is vaak de medicatie-ontrouwheid en het niet op tijd willen/kunnen inzien dat er een manie opkomt zetten. Hoewel ik ook vaak gehoord en gelezen heb dat het manische voor de patiënt veel "goedmaakt" ...ach ja, ik snap dat wel, zeker gezien de zeer zware depressieve periode die dan volgt. Net als schizofrenie een hele nare ziekte. | |
seasushi | zondag 29 januari 2012 @ 16:20 |
Stel. je hebt je een periode rot gevoeld, maar het begint weer op te klaren. Je bruist van energie, iedereen vindt je aardig. Je hebt geniale plannen, kunt de hele wereld aan en alles lacht je toe. "Dit voelt zo goed. Ik moet pillen gaan innemen zodat ik dit euforische gevoel de kop in kan drukken" ![]() | |
deelnemer | zondag 29 januari 2012 @ 16:21 |
![]() | |
deelnemer | zondag 29 januari 2012 @ 16:22 |
Je stopt te vroeg? | |
Mr.117 | zondag 29 januari 2012 @ 16:23 |
Die is biwinning | |
zusterclivia | zondag 29 januari 2012 @ 16:42 |
Dit dus, tja ergens zo te begrijpen wanneer men juist dan kiest voor geen pillen, maar daarna.......... ![]() | |
seasushi | zondag 29 januari 2012 @ 16:51 |
Heb je wat om tijdens volgende depressie over na te denken. | |
deelnemer | zondag 29 januari 2012 @ 16:56 |
Heb jij een rollercoaster (gevoels)leven of valt het mee? | |
seasushi | zondag 29 januari 2012 @ 17:00 |
ja ![]() | |
Lotrus | zondag 29 januari 2012 @ 17:04 |
Als manisch depressiviteit een ziekte is wat is dan de medische oorzaak van deze ziekte? | |
Madame_Paon | zondag 29 januari 2012 @ 17:05 |
Bepaalde afwijkingen in de hersenen, omgevingsfactoren, ... Het is sowieso erfelijk, want als een van beide ouders bipolair is, heeft het kind veel meer kans om ook bipolair te worden. | |
-Strawberry- | zondag 29 januari 2012 @ 17:09 |
Er is niet maar een oorzaak, er zijn meerdere genen bij betrokken. En deels omgevingsfactoren. Maar volgens mij weten we met name door onderzoek naar tweelingen dat (net als schizofrenie) het grotendeels erfelijk is en je dus een bepaalde aanleg moet hebben wil je het ontwikkelen. Met name iets met serotine geloof ik. | |
Swingding | zondag 29 januari 2012 @ 18:48 |
Ben ook bipolair en toevallig wel creatief. Het schijnt dat heel veel creatieve mensen uit het verleden bipolair bleken te zijn. De VMDB heeft daar ook een poster van. Zo'n 10 jaar geleden is bij mij de diagnose gesteld maar helaas blijk ik een van de mensen te zijn die niet goed ingeregeld kunnen worden op medicatie. Bij mij gaan hypomane perioden naadloos over naar depressieve perioden. Dus nooit geen rust. Mijn vader was bipolair en mijn oom en tante hebben ook een tik van de molen meegekregen zeg maar. Alleen accepteren die het niet. De stoffen waarom het draait bij een BS zijn Dopamine, Serotonine en Norepinephrine. Als je echt geïnteresseerd bent in hoe het werkt en wat voor invloed het heeft op het leven van een bipolaire stoornis patiënt moet je eens googlen op bipolaire stoornis en dan de 3de link van boven. | |
seasushi | zondag 29 januari 2012 @ 19:09 |
Extra rot. Ben ik bipolair, behoor ik ook nog eens tot die enkeling die níet creatief is : ![]() over die poster zijn overigens nogal wat discussies over gevoerd bij de VMDB [ Bericht 3% gewijzigd door seasushi op 29-01-2012 19:15:13 ] | |
Swingding | zondag 29 januari 2012 @ 19:14 |
Bij de VMDB wordt wel meer gediscussieerd ![]() ![]() | |
deelnemer | zondag 29 januari 2012 @ 19:16 |
Done (http://www.bipolairestoornis.info/index.html) | |
zusterclivia | zondag 29 januari 2012 @ 19:56 |
Mijn complimenten voor de inhoud van de link. | |
Bombshell | zondag 29 januari 2012 @ 20:01 |
Ik vraag me af hoe het is om manisch te zijn.. Dat kan best leuk zijn denk ik? | |
Skitzofrenix | zondag 29 januari 2012 @ 20:12 |
Mijn moeder heeft een bipolaire stoornis. Niks interessants aan, het is een klote ziekte. | |
Swingding | zondag 29 januari 2012 @ 20:57 |
Thx ![]() Ik hang tussen hypomanisch en manisch in zeg maar en dat is de eerste dag leuk, tweede dag ook nog wel maar als je daarna geen slaap krijgt krijg je het gevoel alsof je op heel veel adrenaline loopt. Je stuitert alle kanten op wat erg vermoeiend is. | |
seasushi | zondag 29 januari 2012 @ 21:00 |
Dit dus. De eerste dag is eigenlijk best heel fijn... De 3 de dag raak ik ook erg geagiteerd en ben ik ook niet meer leuk voor mijn omgeving. | |
Bombshell | zondag 29 januari 2012 @ 21:03 |
Ga je dan opeens allemaal dingen ondernemen als je manisch bent en heel sociaal doen bv? Kan je wel werken als je hier last van hebt..? | |
Specularium | zondag 29 januari 2012 @ 21:04 |
Winnie de Jong ook, al was zij volgens eigen zeggen meer manisch. Ze leek me ook geen pretje. | |
douche-eendje | zondag 29 januari 2012 @ 21:34 |
Voor de omgeving is het niet echt een pretje, voor zover de ervaringen met mijn bipolaire moeder. Daar nemen de waanbeelden op een gegeven moment zo'n gigantische overhand dat ze in een compleet andere wereld leeft dan in de onze... Maarja, je leert er redelijk mee omgaan, voor zover dat mogelijk is. | |
-Strawberry- | zondag 29 januari 2012 @ 21:37 |
Niet als je veel stomme impulsieve dingen doet lijkt me, al zal dat voornamelijk achteraf zijn dat je er van baalt. | |
-Strawberry- | zondag 29 januari 2012 @ 21:39 |
Ruby Wax en Jim Carrey (vermoedelijk) ook. Bij Ruby Wax verbaast het me niet, ze had toen ook een Nederlands programma en je merkte aan haar wel dat er iets niet klopte. Iets manisch of zo. Gecorrigeerd door Maanvis kom ik erachter dat het bij Jim Carrey niet gediagnostiseerd is, heb ik dat verkeerd begrepen. Had ik even moeten checken. Alleen depressie wellicht dan? Maar toch redelijk wat beroemde mensen die bipolair zijn dus. [ Bericht 15% gewijzigd door -Strawberry- op 29-01-2012 21:55:20 ] | |
Maanvis | zondag 29 januari 2012 @ 21:46 |
Jim Carrey heeft nooit een diagnose gehad. Dus doe geen aannames, da's niet netjes voor die mensen. Ruby wax heeft wel een diagnose gehad ![]() | |
-Strawberry- | zondag 29 januari 2012 @ 21:47 |
Het was niet bedoeld als aanname, ik dacht dat het al vast stond. Heb ik dan een keer verkeerd begrepen. | |
Maanvis | zondag 29 januari 2012 @ 21:48 |
Het is gevaarlijk gebied om je op te begeven, pas als die persoon zelf toegeeft dat ie een diagnose heeft gehad staat het vast. Er wordt zoveel onzin geluld over bekenden die stoornissen zouden ehbben. | |
-Strawberry- | zondag 29 januari 2012 @ 21:49 |
Dat is waar, ik zou eerlijk gezegd ook niet meer weten waar ik het van heb. Maar het zou me niet verbazen en dan neem je zoiets sneller over blijkbaar. Excuses. | |
seasushi | zondag 29 januari 2012 @ 22:19 |
Dat zal voor iedereen verschillend zijn. Ik heb de maanden gehad dat ik afdelingen volledig op zijn kop wilde gooien/reorganiseren,waar mijn werkgever dan erg blij mee was. Maar ook maanden dat ik me werkelijk naar mijn werk moest slepen, en natuurlijk de periodes dat ik gewoon niet in staat was om te werken. Uiteindelijk volledig afgekeurd. | |
Swingding | zondag 29 januari 2012 @ 23:28 |
Je kan je agenda helemaal vol met afspraken zetten, die je toch niet meer kan nakomen omdat je na een (hypo)manische periode helemaal down en out bent, impulsieve handelingen die achteraf niet zo geslaagd zijn, er zijn BS-ers die zich allemaal relatie perikelen op hun hals halen omdat ze even niet meer weten wat trouw zijn betekend. Dit gebeurd in de euforie die ontstaat bij zo'n periode. Vaak is er maar een paar uur, 2 a 3, per nacht slaap waardoor het na een paar dagen de andere kant op gaat. Prikkelbaarheid, wegkruipen voor de wereld enz. En vaak uiteindelijk eindigend in een depressie. Een echte manie kan eindigen in waanbeelden. Dit heb ik 1 keer gehad en dat eindigde in een armoedewaan. Ik dacht oprecht dat we financieel over het randje waren gegaan en dat we in een uitzichtloze situatie waren beland. Niets was minder waar maar voor mij was het de waarheid. ![]() De een kan werken, de ander gewoon niet omdat de BS een groot stempel drukt op hun leven. Ik heb een middenweg gevonden waarbij ik de perioden dat ik niet kan werken ook niet hoef te werken. [ Bericht 9% gewijzigd door Swingding op 29-01-2012 23:36:05 ] | |
joopenma | dinsdag 31 januari 2012 @ 21:59 |
Seratonine wordt bij ieder mens in de hersenen aangemaakt, altijd in ongeveer dezelfde dosering. Bij manisch-depressief/bipolair wisselt de aanmaak sterk. Soms wordt er veel te weinig aangemaakt, dat is dan de depressie, en soms wordt er veel te veel aangemaakt, dat is de manie. Bij een gedeelte van de mensen met deze aandoening werken medicijnen goed. (bijv. lithium) Dit middel werkt zowel tegen een depressie als tegen de manie. Maar lithium is een zwaar metaal en dus eigenlijk giftig. Men kan er een lithium vergiftiging van oplopen, daarom moeten deze mensen maandelijks hun bloedspiegel laten controleren. Dan zijn er ook veel middelen tegen een depressie, maar daar kun je manisch van worden. (Gaat z,n doel dus ook vaak voorbij.) | |
zusterclivia | zaterdag 4 februari 2012 @ 10:39 |
http://www.e-psychiater.nl/html/medicijnen/lithium.php Het gaat gelukkig ook ....vaak wel goed, door inzet van goede begeleiding, maar vooral het doorzettingsvermogen en ziekteinzicht van/bij patiënt. Heb je geluk dit op te kunnen brengen en vooral vol te kunnen houden, dan is leven... in de ruimste zin van het woord, met of dmv medicatie een geschenk uit de hemel ![]() Acceptatie van..... is het halve werk ![]() | |
seasushi | zaterdag 4 februari 2012 @ 14:30 |
Jij hebt bij mijn psychotherapeut in de klas gezeten? ![]() | |
Seam | zaterdag 4 februari 2012 @ 15:30 |
Hier nog een duidelijk overzicht van bipolaire stoornis en met name de medicatie: http://www.fk.cvz.nl/defa(...)bipolaire%20stoornis | |
yavanna | zaterdag 4 februari 2012 @ 16:39 |
Storend om daar te lezen dat medicatie de symptonen zou bestrijden is en wanneer men er geen baat bij heeft dit a.d persoon zou liggen die niet volhoud of ontrerecht bang is voor de bijwerkingen. Het zou prettig zijn wanneer mensen eens zouden beseffen dat niet iedereen met een BP stoornis gebaat is bij medicatie. En dat een hoop mensen medicatie gebruiken, therapie volgen, keihard werken, maar nog verre van 'normaal' zijn. Het hebben van een bipolaire stoornis is voor veel mensen een levenslange zeer vermoeiende strijd, met en zonder medicatie. | |
Keep_Walking | zaterdag 4 februari 2012 @ 18:47 |
Ik heb ergens gelezen dat de prognose van onbehandeld bipolaire stoornis heel slecht is, vergeleken met andere psychische ziektes. Dat een groter percentage van mensen met deze ziekte zelfmoord pleegt. Is dit waar? | |
Maanvis | zaterdag 4 februari 2012 @ 19:11 |
Heb je een linkje (als je het op internet gelezen hebt)? | |
Keep_Walking | zaterdag 4 februari 2012 @ 19:42 |
Ik heb het in een boek gelezen, hoewel er ook iets over staat op de engelse wikipedia: http://en.wikipedia.org/wiki/Bipolar_disorder#Mortality | |
Madame_Paon | zaterdag 4 februari 2012 @ 19:50 |
http://informahealthcare.com/doi/abs/10.3109/13651509809115343 Maar het percentage mensen dat zelfmoord pleegt ligt onder mensen met psychiatrische stoornissen sowieso hoger dan bij "normale" mensen. | |
Maanvis | zaterdag 4 februari 2012 @ 19:55 |
Klopt, maar dat zal misschien niet bij álle stoornissen het geval zijn. | |
Swingding | zondag 5 februari 2012 @ 02:04 |
Waar zie je dat staan dan? Refereer je soms aan de feiten van de VMDB? Dat is dus duidelijk niet mijn mening he. ![]() Je hebt me wel aan het denken gezet. Denk dat ik die opmerking van de VMDB maar naar het kopje 'Broodje aap' ga verhuizen ![]() Echter is er wel ervaring bij de hulpverlening dat er een deel van patiënten is die stoppen met medicatie doordat ze geen bijwerkingen aanvaarden maar ook vaak omdat ze denken dat ze 'genezen' zijn. Om deze groep kan je nu eenmaal niet heen. Pas geleden liep hier trouwens in R&P nog een topic daarover. | |
Eisoep | zondag 5 februari 2012 @ 12:27 |
Interessant topic, mijn vader heeft een bipolaire stoornis een posttraumatische stress stoornis en ADHD gepaard met alcoholisme. hij is nu een paar maanden clean en het gaat nu goed. was een lange zoektocht naar de juiste medicijnen voor elk "probleem". omdat het 1 weer het ander uithaalde was het 15 jaar aankloten met psychologen en psychiaters. (zeker een TVP!) | |
douche-eendje | zondag 5 februari 2012 @ 21:52 |
Is er hier iemand die ervaring heeft met Xanax; en hoeverre dat invloed heeft op de stemmingswisselingen bij de bipolaire stoonis? | |
Swingding | maandag 6 februari 2012 @ 00:50 |
Xanax is eigenlijk alleen een angst/paniekremmer en wordt daarom dus ook gegeven aan mensen met paniekaanvallen. Ik heb ze er ook bij voor als ik weer eens een angst/paniekaanval heb. Het is geen stemmingsstabilisator. | |
douche-eendje | maandag 6 februari 2012 @ 07:33 |
Dat verklaart al het een en ander.... In hoeverre had jij last van bijwerkingen? Ik merk aan mijn moeder dat ze nu ontzettend vergeetachtig is wat niet altijd even handig is, zoals gisteren op een verjaardag. Alcohol in combinatie met Xanax is al niet slim, maar helemaal niet als je ook niet kan onthouden hoeveel je hebt gedronken ![]() | |
joopenma | maandag 6 februari 2012 @ 13:22 |
Fijn om te lezen. Het hebben van een Bipolaire stoornis is inderdaad een zeer vermoeiende levenslange strijd. (Zowel in jezelf,) als je manisch bent snap je jezelf niet als je aan je manie denkt en als je manisch bent snap je niet dat je daarvoor depressief was. ...als de reacties die je krijgt van de omgeving. Je gaat op je tenen lopen en jezelf isoleren, uit zelfbescherming. Om jezelf niet oeverloos te hoeven verdedigen en van het gevoel af te zijn hoeveel verdriet je anderen aandoet.Daarbij het machteloze gevoel om altijd op de rand van de financiële afgrond te leven en daar geen invloed op te hebben. Dit, omdat die wisselingen in stemming je niet bepaald geliefd maken bij een werkgever. Die zien je liever gaan dan komen. | |
seasushi | maandag 6 februari 2012 @ 13:37 |
Zoals zuster Clivia al schreef: acceptatie is al de helft. Accepteren dat je voor een werkgever een te onzekere factor bent. Werk is niet zaligmakend als het je zo op je tenen doet lopen en je labiel blijft. Het is zoals het is. Het belangrijkste is dat je zorgt dat je die prikkels uit je leven haalt die er aan mee werken dat je manisch of depressief wordt. En financiele afgrond... Tja. Die is hier ook regelmatig in zicht. Gelukkig zijn er hulpverleners die zorgen dat er ook in slechte tijden zicht op de financieen is. Sowieso, elke vorm van hulp is welkom. (misplaatste) trots om het allemaal alleen te willen doen, maakt je ook labiel. | |
Moira | maandag 6 februari 2012 @ 18:20 |
Zo'n beetje mijn hele moeders kant van de familie heeft bipolaire stoornis, de een zwaarder dan de ander. Mijn moeder is sinds vorig jaar er ook mee gediagnosticeerd (25 jaar geleden is ze een tijd depressief geweest, verder nooit echt ergens last van gehad, maar nu heeft ze dus een manische episode die behoorlijk lang aanhoudt). Volgens mij slikt ze netjes haar lithiumpillen 2x daags, maar mijn zus twijfelt daaraan. Ze drinkt namelijk vrij veel alcohol op een avond in de kroeg en mijn zus zei dat dat niet goed samengaat. M'n moeder zegt zelf dat ze het tot haar eigen verbazing nog geen één keer vergeten is te slikken (ik heb zelf 5 jaar de pil geslikt en ik vergat sowieso 1 pil elke 2 maanden, dat is menselijk). Als hier mensen met bipolaire stoornis zijn; kun je lithium en alcohol goed combineren zonder dat één van de 2 werkingen versterkt wordt of je er lichamelijk niet goed van wordt? En als dit niet zo is; kan het dan kloppen dat m'n moeder niet altijd even goed haar pillen slikt omdat ze prima tegen (veel) alcohol op één avond kan? Ons hele gezin is kapotgegaan doordat m'n moeder 'ineens' van m'n vader wilde scheiden en nu heel Nederland rond'neukt' op zoek naar een 'vent'. Ik word gek van haar puberale gedrag. Daarbij is mijn vader autistisch dus daar heb ik ook niet veel aan, ghehe ![]() Mijn moeder op haar woord geloven is trouwens niet echt een goede bron. Ze kan namelijk heel goed liegen en bedriegen en in sommige gevallen geeft ze dat ook toe en is ze er trots op dat ze iemand heeft weten te manipuleren. | |
Moira | maandag 6 februari 2012 @ 18:27 |
Dit dit dit dit!!! Ik voel me altijd zo lullig om het te zeggen, maar ik heb echt veel liever dat mijn moeder depressief is dan manisch. Afgezien dat er momenteel geen land met haar te bezeilen valt, vindt ze dat er niks aan de hand is. Ze erkent dat ze bipolair is, maar niet dat ze in een manische episode zit en dat ze meer hulp nodig heeft dan alleen die 2 pilletjes per dag slikken. Als ze depressief is (ik ben zelf ook een tijd depressief geweest dus ik weet hoe dat is) dan wéét ze dat ze depressief is en wil ze er wat aan doen, zoekt ze hulp om eruit te komen. Hoewel het bij allebei geen pretje is; met depressieve mensen is makkelijker te praten dan met manische mensen... Ahh ben zo blij dat ik daar niet de enige in ben! | |
zusterclivia | maandag 6 februari 2012 @ 18:44 |
Het is ook helemaal geen schande om dit te denken over een ouder of zeer nauwbetrokken familieleden met deze aandoening....het is idd hel op aarde voor de omgeving. Kinderen en partners lijden enorm onder de situatie. Je hoopt bijna dat ze in de manische episode buiten de boel op stelten gaan zetten om zo opgepakt en beoordeeld te kunnen worden, maar hoe dan ook, voor het gezin is het slopend. Sterkte iig. en laat haar ziekte niet jou kopje onder duwen hoor.... ![]() | |
douche-eendje | maandag 6 februari 2012 @ 18:46 |
Moira, dit staat iig in de bijsluiter van lithium: alcohol drinken? Alcohol versterkt de bijwerkingen van lithium op het coördinatie- en concentratievermogen. Ook als u hier niets meer van merkt, omdat u gewend bent geraakt aan dit medicijn, kunt u er door alcohol last van krijgen. Bovendien kan veel alcohol, net als lithium, leiden tot vocht- en zoutverlies. Beperk daarom het gebruik van alcohol en drink het liever niet. http://www.apotheek.nl/Me(...)px?mId=10698&rId=413 En verder moet ik je gelijk geven dat ik mijn moeder ook liever depressief, of "mat" zie dan manisch. In haar meest recente manische periode zou de buurman haar de hele dag afluisteren via de muur en andere dingen (stopcontacten e.d.) en zouden de buren aan de andere kant bij de desbetreffende buurman op bezoek gaan om haar het leven zuur te maken. Ook speelt er nog het een en ander om mij heen dan, ik zou daardoor weer niet thuis willen komen etcetera. Voor de waanbeelden en angstaanvallen krijgt ze nu de Xanax, lithium zal ze waarschijnlijk ook nog wel slikken. Het vervelende bij mijn moeder is dat er 0.0 medicatietrouwheid is en zodra ze zelf het idee heeft dat het "goed" gaat, gaat ze experimenteren met pilletjes minder/geen pilletjes. Zolang zij na 20 jaar nog altijd haar problemen onderkent en nu voor het eerst eens -deels door ons gedwongen- wekelijks naar een psychiater gaat, vind ik dat ze eerst eens goede hulpverlening en begeleiding moet gaan krijgen en accepteren. Ze wilt anderen ook niet vertellen dat ze bipolair is, ze is bang om afgewezen te worden door anderen en zoekt ook continu naar bevestiging, vergelijkt zichzelf met anderen en wilt ook graag horen dat ze beter is. Helaas heeft ze nogal last van de bijwerkingen van de Xanax in de vorm van geheugenverlies maar dat moet ik dan maar even voor lief nemen. Liever een vergeetachtige moeder dan een die overal spoken ziet. Je wilt ergens niet weten hoe rustig het ineens thuis was tijdens de 2 gedwongen opnames van mn moeder ![]() | |
Moira | maandag 6 februari 2012 @ 18:56 |
Haha, mijn tante heeft dat gedaan. Die is op een gegeven moment bakstenen door ruiten gaan gooien en slaand en schoppend door de politie afgevoerd, waarna ze uiteindelijk gedwongen opgenomen werd in een psychiatrische inrichting. Dat was ook niet echt leuk. Mijn moeder en haar zus (die ook bipolair is, maar zichzelf in hypomaan probeert te houden door haar agenda vol te boeken en altijd druk bezig te zijn zodat ze niet depressief wordt) zijn toen bij haar langsgeweest, en 'de hele wereld was gek behalve zij', ze zat daar voor niks, ze was niet gek en het was allemaal onzin. Daarna 2 jaar geen contact meer met m'n tante gehad. Als ik na ga hoe mijn hele moeders kant van de familie bipolair is en hoe erfelijk het is (én ik al 3 jaar depressief ben geweest), begin ik steeds banger te worden dat binnen 30 jaar het bipolaire ook bij mij z'n kop naar boven gaat steken ![]() | |
Moira | maandag 6 februari 2012 @ 19:06 |
Ik herken hier mijn moeder wel wat in ja. Mijn vader gelooft wel dat ze elke dag d'r pillen slikt, maar ze schijnt nooit ergens last van te hebben als ze (veel) alcohol op heeft. En dat 'uitproberen' (minder/geen pillen slikken als je je goed voelt) dat is wel typisch mijn moeder.. Mijn vader heeft haar ook een keer psychotisch meegemaakt. Dat ze bijna duivels mijn vriend zat uit te schelden tegen m'n vader. Hij was slecht en de oorzaak van het probleem ofzo.. Dat was in de tijd dat ze een relatie had met mijn schoonvader, en ik en mijn vriend gingen daar behoorlijk aan onderdoor dus heeft zijn vader de relatie stop gezet (ze was toen trouwens nog getrouwd met m'n vader). Maar dus helemaal mijn vriend uitkafferen dat het zijn schuld was en als hij er niet was geweest ze nog gelukkig met m'n schoonvader was.. Best eng, want m'n vader zei dat ze echt als een soort seriemoordenaar overkwam, en aangezien het mijn eigen lieve vriendje betrof vond ik dat niet zo leuk. Ik hoop maar dat ze niet meer van die 'aanvallen' krijgt.. | |
douche-eendje | maandag 6 februari 2012 @ 19:12 |
Het blijft ook apart te lezen hoe een persoon met een bipolaire stoornis in een manie zo verschillend kan zijn, wat voor beelden er allemaal ontstaan en op wat voor manier ze met hun omgeving omgaan. Ik hoop voor jou in ieder geval dat het gen jou gemist heeft ![]() | |
seasushi | maandag 6 februari 2012 @ 20:42 |
Het is door dit soort verhalen ook niet makkelijk om te vertellen dat je een bi-polaire stoornis hebt. Men denkt dat we allemaal gillend met messen tussen onze tanden aan de gordijnen hangen ![]() | |
Moira | maandag 6 februari 2012 @ 21:02 |
Ik hoop het ook! Heb er helaas wel aanleg voor, en ben erfelijk belast van beide kanten met allemaal psychische en fysieke 'kwaaltjes'.. Ik hoop maar dat een aantal daarvan niet tot uiting komen ![]() | |
Moira | maandag 6 februari 2012 @ 21:05 |
Wat ik net vertelde is ook totaal 'niet mijn moeder' hoor. Sinds de scheiding hoor ik ook constant m'n vader zeggen hoe gek ze wel niet is, maar als ik m'n moeder zelf spreek valt dat hartstikke mee. Ze is alleen ook in de overgang, en dat in combinatie met een (hypo)manie is ze verdomd puberaal. Achter de mannen aan, aan mij vragen 'staat dit me mooi' en 'mag ik jouw laarzen lenen'.. Dat soort dingen heeft ze echt nog nóóit gevraagd ![]() Wel een beetje jammer dat het zo veel kapot heeft gemaakt, maarja... | |
Maanvis | maandag 6 februari 2012 @ 21:14 |
Dat doet me denken aan dat programma met Gordon wat er vorig jaar op was. 'Hotter than my daughter'. Nu begrijp ik die vrouwen een stukje beter. | |
douche-eendje | maandag 6 februari 2012 @ 21:14 |
Gelukkig wisselt het heel sterk van persoon tot persoon hoe heftig het kan zijn, natuurlijk is een bipolaire stoornis niet zomaar een stoornis maar dan wel een die gepaard kan gaan met nogal heftige pieken en dalen... Maar ik mag hopen dat mijn moeder onder de "extremen" valt en dat er mensen zijn voor wie het beter te behappen is in het dagelijks leven. Dat is dan wel knap lastig... En het puberale gedrag is ergens ook wel herkenbaar. Mijn broertje heeft vorig jaar eens een flinke uitbarsting naar mijn moeder toe gehad dat ze zich -insert wat minder nette woorden hier- eens als een moeder moest gaan gedragen. | |
joopenma | maandag 6 februari 2012 @ 22:47 |
Hoi Ik ben zelf ook bipolair, maar wat je hierboven over je moeder schrijft komt mij niet bekent voor. Ik heb al meer dan 10jaar geen man aangeraakt en ga nooit uit. Alcohol verergerd de situatie, met of zonder pillen. Daar moet je mee uitkijken. Een drankje op een verjaardag kan geen kwaad, Jou moeder hangt al haar gedrag op aan haar stoornis, zonder er de verantwoordelijkheid voor te dragen. Mijn dochter heeft mij ook liever depressief. Vind ik ook wel erg eigenlijk, Wand ik voel me beter als ik manisch ben. Maar zij krijgt meer aandacht van mij als ik depressief ben. | |
joopenma | maandag 6 februari 2012 @ 23:01 |
Daar ben ik het wel mee eens seasushi. Men weet niet dat er verschillende gradaties in de aandoening bestaan. Iedereen wordt over één kam geschoren. Daarom houd je in je dagelijks leven je mond stijf dicht. De oppervlakkige kennissen en buren hebben het niet eens door! Vinden je vaak aardig, creatief en interessant. Zo leef ik dus. Ik ga met allerlei mensen oppervlakkig om maar laat ze niet te dichtbij komen. | |
Moira | dinsdag 7 februari 2012 @ 15:39 |
Mijn moeder hangt haar gedrag eigenlijk nergens aan op, ze vind dat ze volkomen normaal bezig is. En dat gebeuren met de mannen enzo heeft ook te maken met de menopauze ![]() Bovendien uiten manische episoden zich bij vrijwel iedereen anders he ![]() Eigenlijk 'grappig'.. Mensen met bipolaire stoornis zijn liever (hypo)manisch, omdat ze zich dan beter voelen, en de omgeving van bipolaire mensen hebben liever dat ze depressief zijn. Sterkte in ieder geval! Voor de omgeving is het niet makkelijk, maar voor de 'patiënt' zeker niet ![]() | |
triptruffel | dinsdag 7 februari 2012 @ 17:50 |
Ik kom me ook melden, ik ben ook bipolair.Ja raar eigenlijk. ![]() | |
Maanvis | dinsdag 7 februari 2012 @ 18:06 |
Ik zie dat je jezelf triptruffel noemt. Gebruik je ook dergelijke drugs in combinatie met je stoornis? | |
seasushi | woensdag 8 februari 2012 @ 10:29 |
![]() | |
triptruffel | woensdag 8 februari 2012 @ 11:01 |
![]() nee | |
joopenma | donderdag 9 februari 2012 @ 13:37 |
Mijn manie bestaat uit tig creatieve ideeën die ik tegelijk wil doen.Daarbij gun ik mijzelf geen rust meer, het moet af. Zoals ik het in mijn hoofd heb wil ik het zo snel mogelijk in het echt zien. Dan voel ik me heel fijn en met name nuttig! (Een trui voor een vriendin gebreid in 2 dagen, 100 romeinse kostuums in 8 weken, terwijl ik mijn baan op het museum ook nog had, en een 3-delige trouwjurk, terwijl ik nooit naailes had gehad.) Slapen doe ik dan niet veel. Maar als ik depressief ben snap ik niet hoe ik dat heb gedaan. Dan krijg ik het niet eens voor elkaar om een zoom in mijn broek te naaien. | |
Moira | donderdag 9 februari 2012 @ 13:42 |
Wat apart eigenlijk dat zo'n bipolaire stoornis ook je fysieke capaciteiten beïnvloedt. Vind dat wel interessant eigenlijk. Natuurlijk, zoals hier al vaak is geconcludeerd, erg vervelend voor degene zelf als je jezelf geen slaap gunt/niet kan of wil slapen.. | |
joopenma | donderdag 9 februari 2012 @ 15:19 |
Daar ben ik nog niet uit, of ik niet WIL of niet KAN slapen. Maar je hebt wel gelijk over de beïnvloeding van je capaciteit. Daardoor voel je je al anders als andere mensen, want die zijn altijd hetzelfde, stabiel. Daardoor wordt het moeilijk om dit aan andere mensen uit te leggen. De meeste snappen het niet. | |
Skitzofrenix | donderdag 9 februari 2012 @ 17:14 |
Even een vraag; Als je manisch bent, wil je toch niet slapen? Of is het zo dat je wel wil slapen, maar dat niet kan? Ik dacht eventjes een keer dat ik tegen een manie aanzat, omdat ik niet kon slapen (ook omdat ik wat vrolijker was dan normaal) maar ik wou wel graag slapen, toen zei mijn psycholoog dat als ik wel wil slapen ik niet manisch ben. | |
joopenma | donderdag 9 februari 2012 @ 17:24 |
| |
joopenma | donderdag 9 februari 2012 @ 17:30 |
als je manisch bent kun je niet slapen en je wil het eigenlijk ook niet, dus je maakt je niet druk of je wel of niet kunt slapen. Je weet wel dat je op een goed moment 36uur niet hebt geslapen maar verbind daar niets aan. | |
Skitzofrenix | donderdag 9 februari 2012 @ 18:11 |
Oke, dan ben ik dus nooit manisch geweest, gelukkig. | |
joopenma | donderdag 9 februari 2012 @ 18:36 |
gelukkig voor jou!! | |
joopenma | donderdag 9 februari 2012 @ 18:45 |
Tijdens een manie heb je geen besef van tijd. Omdat je niet moe wordt vliegt de tijd.Ik begin ergens aan op maandag en ben verbaasd als het opeens vrijdag is. Maar als je depressief ben, dan ben je altijd moe en kruipt de tijd.Maandag blijkt heel lang maandag. Gelukkig heb ik af en toe ook een tussenfase, dan lijkt alles gewoon zoals bij andere mensen. Dan ben ik ook het meest sociaal bezig.Als ik manisch ben heb ik geen tijd, en als ik depressief ben verstop ik me voor mensen, sluit me af. | |
Life2.0 | donderdag 9 februari 2012 @ 18:50 |
Wat ik me nou afvroeg (aan de hand van een docu hierover) hoe herken je dergelijke gedragen nou als meer dan normaal "apart"? | |
joopenma | donderdag 9 februari 2012 @ 18:58 |
Een normaal mens kan ook wel eens een dagje druk zijn maar stort al vrij snel in. Iemand die manisch is gaat dagen door zonder de behoefte aan slaap. Komt dan nog heel fit over. En iedereen is wel een keer depri. Maar als je depressief bent kom je daar soms weken niet meer uit, je hebt de energie niet eens om naar de WC te gaan, dat is al teveel. | |
Wanderingwhy | donderdag 9 februari 2012 @ 19:25 |
Schiet me ineens te binnen als jij zo vertelt over manie vrs depressie; zijn er wel dikke bipolaire mensen? (als je manisch bent ben je te hyper en als je depri bent vergaat je de lust....) | |
Life2.0 | donderdag 9 februari 2012 @ 19:28 |
Ik ben ook vaak dagen wakker (slaapproblemen) maar ik maak mij vrij weinig zorgen over mijn geestelijke gesteldheid | |
Tinkepink | donderdag 9 februari 2012 @ 19:43 |
Dit herken ik maar al te goed. Mijn vader was bipolair (nu dood). [ Bericht 17% gewijzigd door Tinkepink op 09-02-2012 19:51:22 ] | |
Skitzofrenix | donderdag 9 februari 2012 @ 20:07 |
Ik denk eigenlijk dat veel mensen met een bipolaire stoornis wel last hebben van overgewicht, wat vooral dan komt door de medicatie. Maar als mijn moeder ziek is, dan neemt ze haar medicatie ook niet en valt ze inderdaad ook erg veel af. Maar dat verschilt denk ik per mens. | |
douche-eendje | donderdag 9 februari 2012 @ 20:09 |
Ik ken mijn moeder niet anders dan dik. Deels bijwerking van de medicatie, maar ook veel vreetbuien. | |
seasushi | donderdag 9 februari 2012 @ 21:12 |
Er zijn ook nog "normale" periodes he? En de medicatie zorgt ook voor extra kilo's Dus ja, er zijn ook dikke bipolaire mensen. ![]() | |
Wanderingwhy | donderdag 9 februari 2012 @ 22:14 |
I was just wondering.... ![]() | |
seasushi | vrijdag 10 februari 2012 @ 00:19 |
...En ik vind in (hypo)mane periodes alles heerlijk ruiken en smaken. Ik ga uitgebreid staan koken midden in de nacht, en daar moet dan ook van genoten worden ![]() | |
joopenma | vrijdag 10 februari 2012 @ 05:17 |
Ik schommel extreem met mijn gewicht, tussen de 57 en 73kg. Inderdaad omdat ik in een manie op de meest onzalige momenten sta te koken. Honger als een paard!! Als ik depressief ben heb ik geen honger. Met medicatie ben ik eigenlijk altijd te zwaar, altijd boven de 70kg. Ik heb meerdere garderobes in verschillende maten. Als ik in het verleden afviel gooide ik de grote kleren weg. Als ik aankwam gooide ik de kleinere maten weg. Dat doe ik dus niet meer. Ik bewaar alles omdat ik weet dat er een moment komt dat ik er weer in pas. | |
Riddler86 | zaterdag 11 februari 2012 @ 19:22 |
Hoe kun je erachter komen of je een ( wellicht lichte ) bipolaire stoornis hebt of niet? | |
Tinkepink | zaterdag 11 februari 2012 @ 19:34 |
Laat je onderzoeken door een specialist. | |
Moira | zaterdag 11 februari 2012 @ 21:59 |
Ja, en dat is niet in 1 gesprek te bepalen. Het beste is met een specialist/psycholoog/psychiater die je al meerdere keren hebt gesproken/gezien. Er worden vaak veel verkeerde 'labeltjes' uitgedeeld na 1 'intake'gesprek, en dat is geen goeie manier van diagnosticeren. | |
joopenma | zaterdag 11 februari 2012 @ 22:07 |
Dat klopt, bij mij hebben ze er jaren over gedaan om de diagnose te stellen. | |
JongZelfstandigNederland | maandag 13 februari 2012 @ 02:02 |
Ik denk dat ik manisch depressief ben en heb het liefst zin om weg te lopen van alles; autoriteit, routine, carrière en een toekomstige erfenis. Ik wil adrenaline door sport en dingen die niet mogen, een krachtmeting met mezelf, alles leren en sociale verbondenheid. Misschien dat ik dan wel functioneer. | |
seasushi | maandag 13 februari 2012 @ 18:53 |
Dokter? | |
joopenma | maandag 13 februari 2012 @ 22:38 |
Wil je dat door deze opsomming je diagnose wordt bepaald? Zoek contact met een psycholoog of psychiater om het vast te stellen. | |
-Strawberry- | dinsdag 14 februari 2012 @ 00:52 |
Veel stoornissen lijken in bepaalde opzichten op elkaar. Beter laat je een specialist vaststellen of je wat mankeert en wat dat dan zou kunnen zijn. | |
Quarant | dinsdag 14 februari 2012 @ 14:53 |
Ontwikkel je de stoornis of heb je het je hele leven al? | |
Moira | dinsdag 14 februari 2012 @ 17:03 |
Voor zover ik weet (en ervaren heb) is het een combinatie van beide. Soms heb je er genetische aanleg voor (dus je bent er mee geboren), maar het hoeft zich niet altijd te uiten. Omgevingsfactoren kunnen ertoe maken dat de stoornis zich wél uit, waardoor je die genetische aanleg waar je mee geboren bent dus ontwikkeld tot de schommelingen tussen depressies en manische episodes. | |
Skitzofrenix | dinsdag 14 februari 2012 @ 19:31 |
Dat is bij bijna alle psychiatrische ziektes zo. | |
Riddler86 | dinsdag 14 februari 2012 @ 21:18 |
Ik denk dat ik dat binnenkort ook ga laten doen. Ben de laatste weken een stemmingsdagboek aan het bijhouden en die neem ik dan ook mee. Voor de rest heb ik een vorm van autisme en lees ik overal op internet dat er een zekere connectie bestaat tussen verschillende psychiatrische stoornissen zoals autisme en de bipolaire stoornis. En dat meer dan 30% van alle mensen met autisme ook een of andere vorm van een bipolaire stoornis hebben of kunnen gaan ontwikkelen. Ik heb wel het vermoeden dat het bij mij wellicht, mocht het zo zijn, richting de type II of de rapid cycling variant gaat. Maar ja, voor mij is het nog vrij hypothetisch, ik neem nog niks voor waar aan. ![]() | |
Moira | woensdag 15 februari 2012 @ 18:13 |
Slim! | |
Die_Hofstadtgruppe | woensdag 15 februari 2012 @ 18:17 |
Tijdens hun manische periode is het goed neuken met zo'n geflipte chicka hoor. | |
Moira | woensdag 15 februari 2012 @ 20:12 |
Bedankt voor je inbreng. | |
seasushi | woensdag 15 februari 2012 @ 23:44 |
Beetje gelijk heeft hij wel, het komt er alleen beroerd uit. Een van de kenmerken van een manie kan toch wel sexueel ontremming zijn. | |
joopenma | donderdag 16 februari 2012 @ 15:52 |
Hoe weet jij dat? En waarom vind je een manisch persoon geflipt. En je spreekt ook een minachting uit over die persoon omdat ze seksueel actiever was. Terwijl je er blijkbaar plezier aan beleefde. Vind ik een minachting voor jou eigenlijk. | |
Moira | vrijdag 17 februari 2012 @ 13:48 |
Dat merk ik wel aan mijn moeder ja.. ![]() | |
joopenma | vrijdag 17 februari 2012 @ 19:55 |
Seksuele ontremming zie je iedere dag op TV en in porno. Zijn al die personen dan manisch, Door de wisseling van depressie naar manisch ervaren mensen een wisselende seksuele behoefte. In een depressieve periode is er weinig behoefte en in een manische periode is er meer behoefte. Maar mijn behoefte als ik manisch ben is minder als je in een doorsnee pornofilm ziet. | |
seasushi | vrijdag 17 februari 2012 @ 21:41 |
http://www.vmdb.nl/alles-(...)-bipolaire-stoornis/ Zoals ik al zei: er kan seksuele ontremming plaatsvinden. | |
joopenma | zaterdag 18 februari 2012 @ 01:25 |
OK | |
famousje | zaterdag 18 februari 2012 @ 01:58 |
Een maat van me zegt 80% van de dag alles zinloos te vinden en overal tegen op te kijken.. Voor de rest zegt hij zich een paar uur overdreven goed te voelen en alles aan te kunnen.. Iemand enig idee of dit een bipolaire stoornis kan zijn? | |
Moira | zaterdag 18 februari 2012 @ 02:26 |
Voor zover ik weet gebeurt dat niet allebei op 1 dag, en dan dagelijks. Als hij er zelf voor open staat kan hij altijd 'even' langs de GGZ voor hulp en een eventuele diagnose. | |
joopenma | zondag 26 februari 2012 @ 05:08 |
Dat is volgens mij borderline. Het verschil met Bipolair is dat de manie en de depressie veel sneller wisselen. per uur bij wijze van spreken. | |
seasushi | zondag 26 februari 2012 @ 10:32 |
Op basis van 3 zinnetjes een diagnose stellen... | |
Moira | zondag 26 februari 2012 @ 11:24 |
Inderdaad. Afgezien van dat komt bij borderline veel meer om het hoekje kijken, totaal niet met elkaar te vergelijken. | |
joopenma | dinsdag 28 februari 2012 @ 03:18 |
Sorry hoor, dat is wat ik hoorde van iemand die zelf borderline had. | |
marleneke1980 | vrijdag 23 maart 2012 @ 15:53 |
Hoi, ik ben hier nieuw, kom hier eens kijken. Hoop lotgenoten te leren kennen waarmee je ervaringen uit kunt wisselen. Natuurlijk gaat dat vanzelf op dit forum. Ik heb zo eens zitten lezen en herken heel veel dingen in anderen. Ik heb alvast 1 vraagje: Ik slik (naast mijn andere lading) 1400 mg Camcolit Lithium is dit veel? En dan is mijn spiegel nog niet eens op peil. Hopelijk hoor ik hier wat terug. Groetjes! [ Bericht 56% gewijzigd door marleneke1980 op 23-03-2012 21:16:13 (vergeten te posten) ] | |
Gertje-Plongers | zaterdag 24 maart 2012 @ 05:54 |
En wat is de onderliggende oorzaak van beide aandoeningen ? weet je daar iets van. | |
Moira | zaterdag 24 maart 2012 @ 07:34 |
Dat is bij beide wel hetzelfde. Combinatie van aanleg, erfelijkheid en omgevingsfactoren. | |
Gertje-Plongers | zaterdag 24 maart 2012 @ 07:36 |
Aha, is het nog te verzachten doormiddel van therapie en medicatie ? of blijft het behelpen zeg maar. | |
Re | zaterdag 24 maart 2012 @ 09:45 |
hoe hoog/laag is je plasmaspiegel nu?, en welkom natuurlijk hier. | |
marleneke1980 | zaterdag 24 maart 2012 @ 10:18 |
Dank je wel. De laatste keer was hij 0.6 en toen slikte ik 3 tabletten dus 1200 mg. Toen moest ik naar 3,5 tablet dus 1400 mg en dat is nu 10 dagen en heb gisteren pas bloed geprikt dus ben ook benieuwd. | |
Re | zondag 25 maart 2012 @ 11:57 |
Als ik het goed heb moet dat naar de 0.8 - 1.0. Dus het maakt in principe niet echt uit hoeveel je slikt, als je maar tussen die 2 waardes komt. | |
marleneke1980 | zondag 25 maart 2012 @ 12:29 |
Ja ik hoop dat ik die waarde nu wel bereikt heb, vind 3,5 tablet wel genoeg, ze zijn zo bitter en groot. ![]() | |
marleneke1980 | dinsdag 27 maart 2012 @ 18:34 |
Ister nou helemaal niemand meer hier? Saai hoor. | |
seasushi | dinsdag 27 maart 2012 @ 21:27 |
![]() Ik geniet van het weer. | |
seasushi | dinsdag 27 maart 2012 @ 21:31 |
Dat is per persoon verschillend. De een heeft na instelling van de juiste medicatie in geen 10 jaar een manie/depressie, de ander behelpt zich en blijft ondanks allerlei pillen cocktails met alle winden mee waaien. | |
marleneke1980 | dinsdag 27 maart 2012 @ 23:14 |
Daar heb je gelijk in, het is heerlijk momenteel, de kleine lichtpuntjes. | |
marleneke1980 | dinsdag 3 april 2012 @ 23:18 |
Ik zit inmiddels op 4 tabletten a 400 mg en de laatste keer was mijn spiegel nog 0,6. Hij wil niet denk ik. Deze week maar weer prikken. | |
Gertje-Plongers | woensdag 4 april 2012 @ 08:15 |
Zou dat geen bepaalde state of mind wezen wat bijdraagt aan de relatieve rust in het beeld ? | |
seasushi | woensdag 4 april 2012 @ 10:34 |
Goeie vraag. Ik heb dan nog niet die state of mind kunnen vinden. Ik heb ervaren dat ik tijdens hele heftige toestanden in privé sfeer stabiel blijf, terwijl ik op andere momenten, als er geen aanwijsbare reden is, hypomaan kan worden, of in een depressie glijdt. | |
zusterclivia | woensdag 4 april 2012 @ 10:40 |
@ seasushi Misschien vind je antwoord op deze vraag wanneer je een dagboekje bijhoud? | |
seasushi | woensdag 4 april 2012 @ 13:43 |
Doe ik al jaren. De lifechart kalender. Elke dag hoeveelheid en soort medicatie + gewicht+ cijfer voor de dag+ gemoedstoestand op schaal van 1 tot 10 + menstruatie+ bijzonderheden van de dag + hoeveelheid uren slaap. Netjes meenemen elke maand naar de psychiater. Geen peil op te trekken. | |
Gertje-Plongers | woensdag 4 april 2012 @ 17:09 |
Wat maakt volgens jouw het verschil tussen privesfeer en buiten de privesfeer ? | |
zusterclivia | woensdag 4 april 2012 @ 17:57 |
Jammer Het besluipt je eigenlijk gewoon te pas en te onpas. | |
marleneke1980 | woensdag 4 april 2012 @ 18:14 |
Ik heb ook zo'n lifechart kalender en hou deze dagelijks bij. je ziet stemmingsveranderingen bij verandering van gebeurtenis, gewoon thuis ben ik stabiel, ook wel eens onder nivo qua stemming maar geen bijzonderheden. | |
seasushi | woensdag 4 april 2012 @ 19:43 |
![]() | |
Gertje-Plongers | woensdag 4 april 2012 @ 19:46 |
Juist ja:) Herkenbaar hoor, je bent vaak zelf de grote depressor zeg maar.... ![]() | |
seasushi | woensdag 4 april 2012 @ 19:53 |
Hoewel ik nu afgekeurd ben om de prikkels die werken opleverden, ten koste gingen van mijn kwaliteit van leven ( niet zelf bedacht hoor, deze zin ![]() | |
Gertje-Plongers | woensdag 4 april 2012 @ 20:00 |
Wel een goeie, die houden we d'rin. ![]() | |
Paarse_Kiwi | woensdag 4 april 2012 @ 22:19 |
Mijn ma heeft het. Ruim 2,5 jaar terug gediagnosticeerd. Wegens omstandigheden daarvoor besloten om geen contact meer met haar te hebben om voor mezelf te kunnen zorgen. Sindsdien heb ik haar niet gezien of gesproken, ben nu eerst bezig mijn eigen leven weer op orde te krijgen. Klinkt heel egoistisch maar ik kan nu niet anders. Het gaat nu beter met mij maar ben bang hoe het is als we weer contact krijgen. Ze heeft altijd heel erg op mij gesteund, zoveel dat ik er aan onderdoor ging. Vind het moeilijk om contact te zoeken zonder in oude patronen te vallen. Heb niet echt een vraag maar zou het fijn vinden om ervaringen van andere te horen, vind het zo moeilijk om hiermee om te gaan. | |
Moira | donderdag 5 april 2012 @ 01:12 |
Kiwi, mijn moeder is dus ook manisch depressief (pas een half jaar geleden ofzo gediagnosticeerd maar het speelt al generaties in die kant van de familie dus een verassing was het niet). En mijn moeder is zelf heel impuslief van mijn vader gescheiden en ergens anders gaan wonen. Ondanks dat ze 'gek' is (ja sorry hoor, maar in manische episodes zijn de meeste mensen dat gewoon écht) mis ik haar echt enorm. Ik zie haar nauwelijks meer, terwijl ze er 'vroeger' elke dag was. Dus ik vind het eigenlijk juist andersom moeilijk om ermee om te gaan ![]() | |
marleneke1980 | donderdag 5 april 2012 @ 20:19 |
Ik blijf me nog steeds druk maken om de hoeveelheid lithium die ik slik, 4x400 mg 1600 mg dus, dit lijkt me gewoon hartstikke slecht, mijn moeder kwam dit artikel tegen http://www.ntvg.nl/public(...)eneesmiddel/volledig en daar schrik je toch wel van. Iemand klachten met zijn/haar lithiumgebruik? | |
Gertje-Plongers | donderdag 5 april 2012 @ 20:25 |
Het is altijd een afweging tussen klachten en bijwerkingen om een zo gunstig mogelijk levensgeluk te creeëren voor jezelf. Hier hoef je zelf niet passief in te wezen, jij bent nog altijd baas over jouw lichaam. Zolang je realistisch blijft over de realiteit en de klachten. Algemeen trouwens hoor, ik gebruik geen lithium. | |
Lonaa | donderdag 5 april 2012 @ 20:28 |
Veel klachten gehad hier. Dubbele tong praten, ontzettend veel vocht vast houden waardoor mijn huid onderhuids scheurde, trillen als een malle. Op een dosis van volgens mij 1200 ml. Spiegel was goed, ik reageerde alleen raar. Plastabletten bijgekregen, geen verschil. Er mee gestopt, later heel voorzichtig opgebouwd. beginnen met 200mg, steeds iets erbij. Ik ben er uiteindelijk helemaal mee gestopt. Edit: inderdaad valneigingen, verslapte spieren in m'n benen zeg maar. Ook kon ik helemaal van de wereld zijn, bijna catatonisch. Spiegel werd iedere week geprikt. | |
seasushi | vrijdag 6 april 2012 @ 15:15 |
Ik blijf je schuine lettertype lastig vinden. Het is net of je iets quote ofzo OT Als het je zo tegenstaat, ga dan met je psych. in overleg om iets anders uit te proberen. Ook ik gebruik geen lithium wegens bijwerkingen. | |
marleneke1980 | donderdag 12 april 2012 @ 00:18 |
Ik ga wel over op gewoon lettertype. Vandaag was eindelijk mijn lithiumspiegel goed. Met 4 tabletten dus. Ik moet nu om de 14 dagen bloedprikken en hij houdt het streng in de gaten. Van andere medicatie worden er 3 soorten afgebouwd! Beter! | |
seasushi | donderdag 12 april 2012 @ 10:42 |
misschien moet je gewoon visoliecapsules gaan slikken ![]() Hier ook aan het afbouwen met het een en ander en eens kijken of het met een streng regime van structuur en regelmatig (prikkelarme) rustmomenten ook wat stabiel blijft. | |
marleneke1980 | donderdag 12 april 2012 @ 10:59 |
Ik las op een ander topic ook al over de visolie en omega3 en was er al over gaan denken. Maar structuur en streng beleid zijn voor mij zeer moeilijk vast te houden maar een sterkere wil hebben denk ik. | |
Specularium | donderdag 12 april 2012 @ 11:03 |
Dankzij Omega-3 ben ik nog niet voor een trein gesprongen, dat was echt fantastisch. | |
seasushi | donderdag 12 april 2012 @ 13:08 |
ik
![]() | |
Axel1988 | donderdag 12 april 2012 @ 14:08 |
Ik voldoe behoorlijk aan de omschrijving in de OP, maar ben vorige week pas voor het eerst naar een psycholoog geweest. Ben benieuwd wat daaruit gaat komen. | |
seasushi | donderdag 12 april 2012 @ 14:44 |
succes | |
Axel1988 | donderdag 12 april 2012 @ 14:56 |
Dankje. Is het trouwens ook mogelijk om behandeld te worden met een bipolaire stoornis zonder medicatie? En heeft iemand enig idee waar het door veroorzaakt wordt? Is het erfelijk, heeft het te maken met een jeugdtrauma of is het gewoon pech? | |
Madame_Paon | dinsdag 17 april 2012 @ 07:05 |
http://psychcentral.com/l(...)er-manic-depression/ Grotendeels genetisch, maar o.a. gebeurtenissen in je leven en drugs- en alcoholgebruik kunnen het triggeren. | |
douche-eendje | dinsdag 17 april 2012 @ 07:53 |
Doe je dat afbouwen ook in overleg met je therapeut? | |
seasushi | dinsdag 17 april 2012 @ 12:29 |
Ja. Ik heb een hele prettige psychiater en SPV. die mij de regie in alles laten houden, maar hun vakkundige mening erover geven, en begeleiden. Ik mag blunderen, fouten maken, enz. | |
douche-eendje | dinsdag 17 april 2012 @ 12:43 |
Dat is fijn ja ![]() En het gaat nog altijd niet lekker met mams. Xanax doet zijn werk, maar haar geheugen en manier van communiceren naar de buitenwereld toe gaat alles behalve subtiel. Ze zit weer heel erg in haar eigen wereldje, wat ik toch best lastig vind. Ze wilt heel graag dat ik haar meer betrek bij mijn leven, maar dat loopt ook iedere keer verkeerd. Heb de hoop nu ook maar opgegeven en ben er behoorlijk klaar mee ![]() | |
marleneke1980 | dinsdag 17 april 2012 @ 22:29 |
Ik doe het afbouwen momenteel in overleg met mijn psychiater. Heb het al 2x zelf gedaan zonder overleg en ging beide keren fout. | |
_KurtCobain | donderdag 19 april 2012 @ 16:38 |
![]() | |
lucky_m3 | donderdag 19 april 2012 @ 17:17 |
Misschien ook interessant, bij mensen die aan stemmingsstoornissen leiden wordt vaak Lithium zout als medicijn toegedient. Dit zou de pieken bij de stemmingswisselingen moeten verminderen. Interessante website is misschien: http://www.orbisconcern.nl/1505/24031/155618/155645/lithiumf Helaas weet ik alleen niet hoe ik een naam kan schrijven zodat de hele www.etc.bla te zien is | |
marleneke1980 | donderdag 19 april 2012 @ 17:27 |
Lithium wordt vaak gebruikt bij bipolaire stoornis maar je hoeft er ook weer niet te blij van te zijn, het is een slecht middel voor je lichaam en je nieren en kan op lange termijn vanalles aanrichten. Eenmaal gestart met Lithium kun je vaak ook niet meer zonder, op uitzonderingen daar gelaten. Ik slik het nu voor de tweede keer en een erg hoge dosis, ben er gewoon eng van. | |
n8n | donderdag 19 april 2012 @ 18:01 |
bipolair volgens dsm-4. valt mee te leven | |
famousje | donderdag 19 april 2012 @ 18:31 |
Als je een volledige manie hebt, hoelang duurt het dan na het innemen van de medicatie totdat je weer de oude bent? Is een stemmingstabilizator als Depakine of Lithium voldoende? | |
Madame_Paon | donderdag 19 april 2012 @ 18:34 |
Als je echt manisch bent, word je vaak opgenomen omdat je dan de grip op de realiteit volledig bent verloren. | |
Gertje-Plongers | donderdag 19 april 2012 @ 18:37 |
Kun je een manie trouwens een beetje vergelijken met een depersonalisatie, een soort coping? Of is het iets totaal anders. Daar ben ik wel benieuwd naar eigenlijk. | |
Madame_Paon | donderdag 19 april 2012 @ 18:44 |
Een manie is een stemmingsstoornis (bij gebrek aan een betere term) en depersonalisatie is een soort dissociatie. | |
marleneke1980 | donderdag 19 april 2012 @ 18:47 |
In een manie ben je vaak euforisch en ontremd toch. | |
famousje | donderdag 19 april 2012 @ 19:25 |
Nee, depersonalisatie kies je, al dan niet bewust, om niet te voelen. Een manie kies je niet voor, maar overkomt je, je stemming wordt extreem, zonder dat je daar grip op hebt. | |
n8n | donderdag 19 april 2012 @ 19:28 |
depersonalisatie is een beschermingsmechanisme van je brein om de confrontatie met psychisch leed uit de weg te gaan. Een onbewuste keus waar je totaal geen invloed op hebt | |
famousje | donderdag 19 april 2012 @ 19:36 |
Dat is antwoord van een leek die het een keer heeft doorgelezen. De wetenschap denkt dat je er voor kiest, en het verdringt. Het is de vraag of het onbewuste dus überhaupt wel bestaat. | |
n8n | donderdag 19 april 2012 @ 19:47 |
het is ook een keus (van het onbewuste) maar niet 1 waar je (altijd?) invloed op hebt | |
n8n | vrijdag 20 april 2012 @ 02:31 |
Ik heb het ervaren in een proces en het heeft 2 maanden geduurd om te realiseren dat het een keuze was, wanneer tot je doordringt kan je pas de keuze maken | |
Phileine2 | zaterdag 21 april 2012 @ 18:16 |
Ik heb hier nog niet eerder geschreven. Ik heb zelf bipolaire stoornis en ik vind het altijd fijn om met anderen hierover van gedachten te wisselen. Echter, ik heb de juiste plaats hiervoor nog niet gevonden. Zijn er misschien groepen op facebook of linkedin of andere plaatsen waar je ervaringen kunt uitwisselen? Ik ken alleen het forum van de VMDB maar kan daar mijn ei niet echt kwijt. Dus tips zijn welkom! (ben nog niet zo handig met social media dus heb vast nog wat mogelijkheden over het hoofd gezien) Of gewoon op Fok natuurlijk. | |
seasushi | zaterdag 21 april 2012 @ 19:26 |
De fora die ik ken zijn slecht bezocht. MDbabbelforum ofzo iets Je zou kunnen overwegen om een huiskamergroep vanuit de VMDB kunnen zoeken. Ik ben er 3 keer geweest en vond het helemaal niks. Het voelde als elkaar in de put praten en met zijn allen ontzettend zielig zitten te zijn omdat we zo een afschuwelijke chronische ziekte hadden. ![]() maar misschien heb ik pech gehad met de huiskamergroep. ![]() | |
Phileine2 | zaterdag 21 april 2012 @ 19:30 |
Bedankt voor je tip. Maar ik was misschien niet duidelijk, ik bedoel iets om te schrijven, een forum oid. Ik doe/deed dat bij VMDB maar het loopt niet echt lekker. Ik kom hier en daar wel eens leuke stukjes tegen van bipolairen (op het web)... ik dacht, misschien is er, ergens ver verstopt ook een plaats waar meer bipolairen schrijven. [ Bericht 37% gewijzigd door Phileine2 op 21-04-2012 21:49:25 ] | |
Phileine2 | zaterdag 21 april 2012 @ 19:31 |
Babbelforum heb ik ff gespiekt maar dat loopt ook niet als een trein... | |
marleneke1980 | zaterdag 21 april 2012 @ 20:22 |
Tot nu toe heb ik hier nog de meeste activiteit gezien, ik was net als jij op zoek naar medepatienten om ervaringen uit te wisselen maar op de andere fora is het doodstil. Hier komen wel veel mensen. ![]() | |
Phileine2 | zaterdag 21 april 2012 @ 20:28 |
Okee. Ik vind het echt heel jammer... ik schrijf graag maar op VMDB krijg ik keer op keer gedoe. Zit al hard na te denken om zelf iets te starten maar ik ben een beetje bang voor de mensen die je dan langs krijgt die misschien ff heel erg de weg kwijt zijn. Een besloten forum met een paar mensen zou nog kunnen. Als ik eerst wat andere mensen vind ![]() En anders maar hier inderdaad. Hoewel het wel erg open is. [ Bericht 23% gewijzigd door Phileine2 op 21-04-2012 21:50:39 ] | |
marleneke1980 | zaterdag 21 april 2012 @ 21:21 |
Zelf iets starten, waarom niet? Je krijgt er allicht, niet serieuze mensen tussen, maar daar moet je boven staan. Ik deel hier ook mijn verhaal met sommigen en als je het te openlijk vind worden stuur je een persoonlijk bericht naar diegene waarmee je in discussie bent. Gewoon proberen! [ Bericht 68% gewijzigd door marleneke1980 op 21-04-2012 21:37:37 ] | |
Phileine2 | zaterdag 21 april 2012 @ 21:23 |
Ja sterker nog, ik ben al bezig! Heb al één persoon gevonden die meedoet. Goh dat van iets vervelends toch weer iets goeds komt vandaag ![]() [ Bericht 15% gewijzigd door Phileine2 op 21-04-2012 21:50:58 ] | |
marleneke1980 | zaterdag 21 april 2012 @ 21:38 |
Ik heb de quote verwijderd. Laat je weten als je er mee klaar bent dan kom ik ook een kijkje nemen! | |
Re | zaterdag 21 april 2012 @ 21:42 |
Say what? | |
Phileine2 | zaterdag 21 april 2012 @ 21:46 |
Ja ik zal het zeker laten weten. Dank je, ik pas straks ook even mijn tekst aan. | |
seasushi | zondag 22 april 2012 @ 12:19 |
Ik vraag me altijd af waarom fora over MD niet lopen. Als ik zie dat elke patientenvereniging, al is het voor mensen met chronische zweetvoeten tot andere vage aandoeningen, de forums lopen als een tierelier. willen mensen met MD het gewoon niet al te vaak over hun "kwaaltje" hebben? | |
Phileine2 | zondag 22 april 2012 @ 12:27 |
Ja dat werd mij ook verweten seasushi. Maar het probleem is, ik wil het best over andere dingen hebben maar daar is op het forum geen gelegenheid/hoekje voor. Want men vond ook dat ik teveel offtopic ging enzo. Ik denk dat het ook moeilijk is om een dergelijk forum te beheren omdat je waarschijnlijk vroeg of laat te maken krijgt met óf heel manische mensen die het forum volschrijven of juist aankondigingen van suicide. Tja ik vind het erg jammer. Ik hoop dat het niet arrogant klinkt maar ik kom op meerdere fora en krijg vaak te horen dat mensen het leuk vinden om me te lezen. Dan is het eigenlijk mijn eer te na om ergens te blijven schrijven waar ik continu commentaar krijg. | |
Phileine2 | zondag 22 april 2012 @ 12:30 |
Kijk we maken het gewoon hier gezellig ![]() Ik hoop niet dat ik de lopende discussie verstoord heb trouwens. | |
Phileine2 | zondag 22 april 2012 @ 12:31 |
Oh.... ben je er zo één... | |
seasushi | vrijdag 4 mei 2012 @ 20:37 |
| |
purebliss | zaterdag 5 mei 2012 @ 21:18 |
Mijn moeder was ook bipolair. 11 jaar geleden werd ze voor het eerst opgenomen en werd de ziekte geconstateerd. Zijn hier nog meer mensen waarvan een naaste deze ziekte heeft? Ik heb het er nog steeds heel erg moeilijk mee. | |
Nies | zaterdag 5 mei 2012 @ 22:37 |
Ik kom hier ook maar even crashen. Ik heb een vriendinnetje met, volgens haar, een hypomane periode. Ze is al jaren manisch depressief, slikt niet altijd netjes d'r medicatie ondanks dat ze heus wel weet dat ze het zou moeten doen. Iemand enig idee hoe ik hier het beste mee om kan gaan? Ik probeer vooral zo eerlijk mogelijk te zijn, zonder haar te kwetsen, maar misschien dat iemand tips oid heeft? | |
Skitzofrenix | zaterdag 5 mei 2012 @ 22:58 |
Ja, mijn moeder. Ook best erg, is op dit moment net thuis van zo'n 2 maanden opname. Heb er erg moeite mee gehad, maar sinds ik niet meer bij mijn ouders woon kan ik er wel relaxter mee omgaan en is het vooral erg vervelend voor mijn moeder zelf en mijn vader. | |
purebliss | zaterdag 5 mei 2012 @ 23:10 |
@skitzofrenix Ik had ook verwacht dat wanneer ik het huis uit zou gaan het een stuk minder moeilijk zou zijn. Maar aangezien mijn moeder vooral erg depressief en suicidaal was, werd het juist moeilijker, zeker omdat ze mij er heel erg in meetrok. Ze belde bijvoorbeeld overdag en nachts vaak om afscheid te nemen. 26 april was het alweer een jaar geleden dat ze een einde aan haar leven maakte. Kan wel zeggen dat mijn leven nu een stuk rustiger is. Dat klinkt hard, maar de afgelopen 12 jaar zijn verschrikkelijk heftig geweest. Ben jij nooit bang om ook deze ziekte te krijgen? | |
Skitzofrenix | zaterdag 5 mei 2012 @ 23:21 |
Jeetje, dat is wel erg heftig zeg! Heb je er nu nog last van? Wat ik vooral erg lastig vond van mijn moeder is dat ze zo wisselend kan zijn op hoe ze reageert, vooral als ze manisch is ze ontzettend snel boos en schreeuwt ze veel enzo. Nu maakt dat geen indruk meer op mij en als kind dacht ik dat dát normaal was, maar toen ik tot het besef kwam dat mijn moeder 'anders' was, had ik er het meest moeite mee. Ook kan ze hele vreemde opmerkingen maken, maar dat heeft niets met de ziekte te maken, ze is sowieso een 'kwetsbare' vrouw. Als ze stabiel is, is ze wel een lieve moeder hoor, maar heb toch wel het een ander meegemaakt door haar ziekte. Op je laatste vraag; Ik zelf heb last van erge stemmingswisselingen en heb ook een zware depressie gehad+psychotische (rand) verschijnselen, toen was ik er wel heel erg bang voor. Nu niet meer, ik ben nu redelijk stabiel en angst kan iets juist uitlokken, dus probeer er zo min mogelijk over na te denken. En jij? Ben jij er bang voor om het ook te krijgen? | |
Paarse_Kiwi | zondag 6 mei 2012 @ 00:26 |
Het klinkt stom en ik mag het eigenlijk niet zeggen ![]() Maar afentoe denk ik eraan hoe het zou zijn als ze zichzelf iets aandoet. Niet dat ik denk dat ze dat ooit zou doen, dat durft ze niet. Ik denk dat het beter zou zijn. Niet dat ik haar dood wil maar ik weet dat elke dag hier op aarde zo'n ontzettend gevecht voor haar is, dat alles moeilijk en eng voor haar is. Ik heb al 2,5 jaar geen contact meer met haar maar ik weet ook hoe ze voor die tijd was, en als ik haar toevallig zie ziet ze er slecht uit. Echt een spook, ze kijkt dwars door je heen. Mocht ze zichzelf wel iets aandoen zou ik er ook vrede mee kunnen hebben, omdat ik eerlijk waar denk dat ze hier op aarde nooit gelukkig gaat worden. Ik kan me niet voorstellen hoe het voor haar moet zijn, als je elke dag opstaat en de hele dag tegen alles moet vechten. Heb zelf wel een depressie gehad maar daar ben ik gelukkig uitgekomen. Dus tot op bepaalde hoogte weet ik hoe ellendig ze zich kan voelen. Dat gun je niemand. Ik hoop dat ik hier niemand mee kwetst die het helaas mee heeft moeten maken, dat is absoluut niet m'n bedoeling. Ik hoop dat dit ook een plek kan zijn waar ik dit soort dingen kan delen maar als het totaal ongepast is, laat het me weten. ![]() En om op je laatste vraag te reageren: in hoeverre is het erfelijk? | |
DaviniaHR | zondag 6 mei 2012 @ 00:34 |
Bipolaire stoornis heeft een grote erfelijkheidsfactor. Ik heb eens gelezen dat als een van je ouders een stemmingsstoornis heeft, je als kind iets van 40% kans hebt om zelf iets te ontwikkelen. Uhm, check. ![]() Moeder bipolair, ik ook. Naja, bipolair zonder manische episode / geagiteerde depressie, whatever. Ik krijg meds die men meestal voorschrijft voor depressie bij bipolaire stoornis en dat werkt. Verder boeit het labeltje niet zo. | |
purebliss | zondag 6 mei 2012 @ 10:22 |
Ja ik heb er nog wel last van, in de zin dat ik het nog steeds moeilijk vind dat ze de laatste jaren zo verschrikkelijk depressief was en er niet meer uit kwam. Zelfs de geboorte van mijn zoon 4 maanden voor haar overlijden kon haar niet meer opbeuren. Wanneer mijn moeder manisch was (in haar manische periodes had ze vaak psychoses) was ze verschrikkelijk druk en bezig. Zo maaide ze in 1 dag ons 2 hectare grasveld met een handmaaier, reed 12 rondjes om de rotonde, ging 15 keer per dag naar de mac donalds om ijsjes te halen. Ook was ze heeeeel impulsief in deze periode. Ze maakte mij en mijn broertje snachts wakker om naar mijn vader te gaan (die woonde tijdelijk ergens anders omdat mijn moeder hem niet in de buurt wou hebben) trapte deuken in auto's en verfde in eens de kamer een hele andere kleur. Als kind van 9 vind je dit natuurlijk leuk en grappig, ik snapte niet zoveel van haar ziekte. Ik vond haar depressieve periodes veel moeilijker, ik heb haar toen ik 14 was een keer de trap zien aflopen, een bloedspoor achterlatend omdat ze haar polsen had doorgesneden. Daar sta je dan in je zomervakantie het bloed van je moeder op te dweilen. Ik ben niet zo bang om echt manisch depressief te worden. Ik heb af en toe wel last van verschrikkelijke stemmingswisselingen, maar laat dit amper tot uiting komen. Mijn broertje daarintegen vertoont heel veel kenmerken van deze ziekte helaas. @paarse_kiwi zo dacht ik er op een gegeven moment ook over. Als je wekelijks uit je bed of op je werk gebeld word dat ze weer een poging heeft gedaan en weer in het ziekenhuis/inrichting zit, dan heb je op een gegeven moment ook zoiets van, ik hoop dat het haar nou eens lukt, hoe hard ook. Toch toen het echt gebeurde was ik toch geschokt, ondanks dat je het aan ziet komen. Maar dit kan natuurlijk ook deels komen op de manier waarop ze het heeft gedaan. | |
douche-eendje | zondag 28 oktober 2012 @ 22:00 |
Ik schop hem maar even omhoog... Komend weekend maar richting mn ouders, het gaat op zijn zachts gezegd niet echt goed met mama-eend ![]() | |
Seksgod_beta_v1 | dinsdag 30 oktober 2012 @ 08:03 |
Zijn manische episodes nu wel of geen "voorwaarde" voor een bipolaire stoornis? Ik meende van wel, maar er staat me bij dat ik een tijdje terug iets las waarin e.e.a. genuanceerd werd. Vraag het omdat er door twee artsen wel naar gehint is, maar manie zoals ook in de OP omschreven (bv dagen niet slapen) ken ik niet. Heb soms wel een soort euforische buien (compleet met overweldigende gevoelens en ideeen), maar die duren nooit lang omdat ze in no time omslaan in een klote gevoel omdat ik me geen raad weet met alles wat ik dan voel en wil. | |
Re | dinsdag 30 oktober 2012 @ 09:24 |
Bipolar I disorder. You've had at least one manic or one mixed episode. You may or may not have had a major depressive episode. Because bipolar I varies from person to person, there are more-specific subcategories of diagnosis based on your particular signs and symptoms. Bipolar II disorder. You've had at least one major depressive episode and at least one hypomanic episode (but not a fully manic or mixed episode). With bipolar II, symptoms cause distress or difficulty in some area of your life — such as relationships or work. Bipolar II disorder also has subcategories based on your particular signs and symptoms. Cyclothymic disorder. You've had numerous hypomanic episodes and periods of depression — but you've never had a full manic episode, a major depressive episode or a mixed episode. For a diagnosis of cyclothymic disorder, symptoms last two years or more (one year in children and adolescents). During that time, symptoms never go away for more than two months. Symptoms cause significant distress or difficulty in some area of your life — such as in relationships or at work. The DSM has very specific criteria for manic, hypomanic, major depressive and mixed episodes. Criteria for a manic episode A manic episode is a distinct period of abnormally and persistently elevated, expansive, or irritable mood that lasts at least one week (or less than a week if hospitalization is necessary). During the period of disturbed mood, three or more of the following symptoms must be present (four if the mood is only irritable): • Inflated self-esteem or grandiosity • Decreased need for sleep (for example, you feel rested after only three hours of sleep) • Unusual talkativeness • Racing thoughts • Distractibility • Increased goal-directed activity (either socially, at work or school, or sexually) Doing things that have a high potential for painful consequences — for example, unrestrained buying sprees, sexual indiscretions or foolish business investments To be considered a manic episode: The mood disturbance must be severe enough to cause noticeable difficulty at work, at school or in usual social activities or relationships; to require hospitalization to prevent harm to yourself or others; or to trigger a break from reality (psychosis). Symptoms do not meet the criteria for a mixed episode (see criteria for mixed episode below). Symptoms are not due to the direct effects of something else such as alcohol or drug use, taking a medication, or a having a medical condition such as hyperthyroidism. Criteria for a hypomanic episode A hypomanic episode is a distinct period of elevated, expansive or irritable mood that lasts at least four days, and is different from the usual nondepressed mood. During the period of disturbed mood, three or more of the following symptoms must be present (four if the mood is only irritable): • Inflated self-esteem or grandiosity • Decreased need for sleep (for example, you feel rested after only three hours of sleep) • Unusual talkativeness • Racing thoughts • Distractibility • Increased goal-directed activity (either socially, at work or school, or sexually) Doing things that have a high potential for painful consequences — for example, unrestrained buying sprees, sexual indiscretions or foolish business investments etc... | |
Seksgod_beta_v1 | dinsdag 30 oktober 2012 @ 09:27 |
Lastig allemaal zeg. Misschien volgende keer zelf nog maar eens op terugkomen. Niet dat ik weet of dat echt zinnig is. Maar ik zit nu met een arts die me weer ritalin wil voorschrijven, terwijl ik heb geprobeerd duidelijk te maken dat ik eerst van die stemmingswisselingen af moet. Maar je kunt net zo goed tegen een blinde muur praten. | |
Re | dinsdag 30 oktober 2012 @ 09:32 |
riatlin is natuurlijk voor ADHD vooral, en wat slaap disorders, maar als het goed is en je zou ADHD hebben (naast misschien nog andere comorbiditeiten (zoals bipolair)) zouden die symptomen af moeten nemen, heb je het niet dan werkt ritalin gewoonweg niet... | |
Seksgod_beta_v1 | dinsdag 30 oktober 2012 @ 09:34 |
Ik heb een ADHD diagnose idd. Wel eens eerder ritalin gehad. Had wel het idee dat ik daarmee meer in het hier en nu zat met m'n hoofd, maar de negatieve stemmingen werden wel heftiger. Ik wil dat ook best nog eens proberen. Maar ritalin zal niets doen aan de stemmingswisselingen nee. Andere arts had het over welbutrin. | |
Re | dinsdag 30 oktober 2012 @ 09:40 |
dat wordt nog leuk dan als je ook ADHD hebt.. weet niet zoveel ervan maar beetje surfen levert wel dit op (van wikipedia maar iig met referenties)
| |
Seksgod_beta_v1 | dinsdag 30 oktober 2012 @ 09:42 |
Ik heb geen idee wat bovenstaande praktisch betekent ![]() | |
zusterclivia | dinsdag 30 oktober 2012 @ 20:15 |
Misschien heb je iets aan deze link. http://hersenstorm.antenna.nl/Aanverw_stoornissen2.html Hierin wordt ingegaan op ADHD en/of BS | |
seasushi | donderdag 1 november 2012 @ 20:23 |
Er worden ook hypomane fases mee bedoeld. Deze zijn niet zo heftig als de "echte" manie, maar tellen wel degelijk mee . ADHD en BP hebben best een aantal de zelfde kenmerken. Ik ben ooit zwaar ADHD gediagnostiseerd, omdat ik naar wat achteraf bleek de tests gedaan had in een hypomane periode. ![]() Ik geloof het allemaal wel. Ritalin wordt evenals antidepressiva met de grootste terughoudendheid aan bipolaire mensen voorgeschreven, omdat ze een nieuwe manische of depressieve periode kunnen triggeren | |
Seksgod_beta_v1 | vrijdag 2 november 2012 @ 05:33 |
Nou ja, vorige keer met Ritalin merkte ik wel dat de negatieve stemming waar ik inzat er nogal heftig uitkwam. Nou was dat ook gewoon een kuttijd, daar niet van. Zal het er volgende keer eens over hebben. | |
Daboman | vrijdag 2 november 2012 @ 20:32 |
Interessant topic. Volgens mij heeft deze ziekte ook een niet te misstaan effect op kinderen die dicht bij patiënten staan. Het zit bij mij in de familie aan m'n moeders kant en het heeft enorm veel geruzie en ellende opgeleverd. Hierdoor ben ik opgegroeid in een omgeving die eigenlijk jarenlang gespannen was. En daarna liep ik tegen allerlei eigen problematiek op, die vooral stress-gelateerd is. Een link is dan snel gelegd, want het is nogal logisch dat iemand stress-problemen gaat ontwikkelen nadat het hele stress-mechanisme in de kinderjaren al overuren gedraaid heeft. Hoewel, snel? Dit onderwerp kwam pas bij ons op tafel toen ik in de 20 was. Voor die tijd is altijd gezegd dat ik het later nog wel zou begrijpen. Toegegeven, het is een ingewikkelde ziekte en de ruzies die het gevolg zijn nog ingewikkelder, maar de aandacht moet niet alleen naar de patiënt. Als kind kun je ook moeilijker weg dan bij bijv een relatie. Meer mensen met dit soort ervaringen? | |
Capslockie | vrijdag 2 november 2012 @ 21:03 |
Damn, ik kan gewoon beide rijtjes in hun geheel afvinken. Toch voel ik mij niet heel anders dan andere. Iedereen heeft toch last van ups en downs? Ik moet ook toegeven dat de symptonen bij mij ook (net zoals bovenstaande poster) stress gerelateerd zijn. | |
Daboman | zaterdag 3 november 2012 @ 13:20 |
Iedereen heeft last van ups en downs, het gaat veel meer om de extremiteit. Zo kan je bijv in een manie denken dat het leuk is om in een woonwijk 100 km/u te gaan rijden met een kind. Je neemt diegene mee in de auto en je trapt het gaspedaal daadwerkelijk zo hard in en dat is het verschil met een gezond iemand. Drempels? Dan ga je toch even over de stoep? Iedereen trapt het gaspedaal wel eens te hard in, maar dit is natuurlijk wel een klein beetje overdreven. Toch doen mensen met een manie dit. Dit soort rare ideeën krijg je er niet uitgepraat, want iemand met manie is niet voor rede vatbaar en houdt met niemand rekening. Als omgeving kun je dus alleen maar de troep opruimen. Ook de depressieve periode is extreem. Iedereen heeft wel eens geen zin in zijn werk of blijft wel eens ziek thuis, maar in zo'n episode blijf je weken in je bed liggen zonder uberhaupt je baas af te bellen dat je ziek bent. Want wat voor zin heeft het? Het is ook niet voor niets dat dit door de omgeving vaak als de prettigere extreem ervaren wordt, want dan kan er ook niet zoveel schade aangericht worden. Zelf heb ik gelukkig geen last van dit soort extreme gevallen, maar als kind voelde ik natuurlijk wel alle spanning in al het geruzie wat de manie oplevert. Heb echt als jongvolwassene moeten leren om met stress om te gaan en het ging met vallen en opstaan. Een groot verschil met bipolair is dat bipolair een interne oorzaak heeft en blijvend is, terwijl stress een externe factor is die ook weer weg kan gaan. Wel kunnen stress-klachten uitmonden in een depressie. Gelukkig is ook dat bij mij nooit gebeurd. | |
douche-eendje | dinsdag 6 november 2012 @ 20:09 |
De ups en downs van een normaal persoon zijn anders dan die van een bipolair persoon. Mijn moeder heeft bijvoorbeeld ook nog eens als "bij"-effect dat ze psychotische en schizofrene trekken erbij gaat krijgen, wat niet echt comfortabel voor de omgeving is. Afgelopen weekend trof ik in plaats van mijn moeder een vood dogeltje aan... Ze is zo compleet mat, heeft geen mening/interesses/zin meer in wat dan ook. Ze onderneemt niks omdat er niemand is die met haar mee wilt, terwijl zij zelf haar vriendenkring de afgelopen jaren heeft afgestoten om de meest idiote redenen. Als ze dan eens met mijn vader op pad gaat zijn ze vaak binnen een uur weer thuis omdat ze geen zin meer heeft, of dat er iemand naar haar idee een rare opmerking heeft gemaakt of verkeerd naar haar keek. Ik heb in ieder geval een pittig gesprek met haar gehad, ze heeft vrijdag een afspraak bij haar psychiater en ze heeft mij beloofd dat ze ook gaat vragen of er een mogelijkheid is dat de psychiater zich niet alleen maar met medicatie bezig gaat houden, maar ook samen met haar op zoek gaat naar een passende vorm van therapie zodat ze zichzelf na al die jaren eens een beetje leert te accepteren en tevreden gaat zijn met zichzelf... En weer leert lachen. | |
zusterclivia | dinsdag 6 november 2012 @ 23:44 |
Heftig douche-eendje, ik wens je sterkte. Ik hoop echt voor jullie maar vooral voor haar dat ze haar ziekte gaat accepteren en middels therapie en medicatie een balans weet te vinden, een levensritme zonder die extreme pieken en diepste dalen. Het is mogelijk, ook voor je moeder, nu haar nog blijvend overtuigen........succes daarmee ![]() | |
douche-eendje | woensdag 7 november 2012 @ 11:03 |
Ik hoop het ook vooral voor haar, inmiddels is het 20 jaar geleden dat dit balletje is gaan rollen en sindsdien is er na iedere periode wel weer een stukje achteruitgang. Het is ook gewoon niet leuk om je moeder zo te zien. Haar nog blijvend overtuigen is lastig, aangezien ze het erg lastig zal krijgen om de confrontatie met zichzelf aan te moeten gaan; dat is iets waar ze nog nooit mee bezig is geweest. Zelf vrees ik er wel alleen voor dat ze er niet klaar voor is, er voor open wilt staan... Maarja, wat moet je anders? Dit schiet zo ook niet op, de afgelopen 3 jaar is het alleen maar erger geworden. Ook is ze bijvoorbeeld erg bang om mij kwijt te raken, dus heb ik aangegeven dat ik op dit moment mijn moeder kwijt aan het raken ben. Die opmerking heeft wel redelijk wat effect gehad, dus ik ben benieuwd of er wat uit haar gesprek van vrijdag gaat komen. [ Bericht 3% gewijzigd door douche-eendje op 07-11-2012 11:09:04 ] | |
zusterclivia | woensdag 7 november 2012 @ 11:14 |
Ik snap je verhaal helemaal en kan me voorstellen dat je er weinig heil meer in ziet ![]() Maar soms als de zieke ouder wordt kan er inkeer komen en lukt het wel om aan de medicatie te blijven en vooral het nut ervan in te blijven zien. Er zijn teams die middels huisbezoek deze mensen in de gaten houden, daar naar een GGZ instelling toegaan voor hen gewoon niet te doen is, zelfs psychiaters van die teams komen langs huis als het nodig is. Ook wel F-act teams genoemd. Het ontlast het gezin enorm als er adequate hulpverlening aanwezig is. Ik duim met je mee dat ook zij gaat inzien dat het beter moet en kan. ![]() Mooi dat ze gevoelig is voor jouw reactie ![]() | |
douche-eendje | zaterdag 10 november 2012 @ 18:55 |
Blijkbaar niet zo gevoelig. Ze heeft het niet besproken want "ze heeft er op dit moment geen behoefte aan". Ze moet nu maar weer meer lithium gaan slikken, bloed laten prikken en over 2 weken terugkomen. Met mijn vader/broertje heeft ze het er ook niet over gehad en toen ik net belde stond ze weer op het punt om naar bed te gaan. Nou ja... Meer kan ik dus ook niet meer doen, geloof ik. Enige wat ik nog kan doen is een keer mee naar de psychiater, dan houd het ook wel op. | |
zusterclivia | zaterdag 10 november 2012 @ 22:19 |
Neemt ze het advies van de arts wel serieus? Voor de rest: Ze moet wel willen........daar hangt of staat alles mee. En dat het voor jou ook ophoudt lijkt me meer dan terecht en bovenal zeer verstandig, maar je zorgen om wordt er helaas niet minder van, het blijf toch aan je knagen en dat maakt het zo moeilijk allemaal. Het is een rotziekte die vooral van de partners en kinderen grote offers vraagt. Voor nu afwachten maar of de medicatie verhoging enige verbetering geeft. Verder voor jezelf je grenzen met betrekking tot je moeder blijven bewaken douche-eendje. Sterkte de komende tijd ![]() | |
douche-eendje | zaterdag 10 november 2012 @ 22:33 |
Ik heb geen idee hoe en wat verder met de arts, behalve dat het iedere keer een beetje experimenten met medicatie is/bloedprikken om de levels te bepalen. Ik woon gelukkig niet meer thuis, maar alsnog is het voor mijn vader en broertje flink zwaar. Een paar jaar geleden heb ik ook een tijd bij een psycholoog gelopen zodat ik inderdaad mijn grenzen beter leer te bewaken door wat meer over de stoornis te leren. Het voelt vooral erg dubbel dat ze anderen (mij voorheen, nu vooral mijn vader) continu dingen verwijt, je het idee geeft dat zij zich telkens naar jou aan moet passen e.d.; terwijl zij degene is die vrijwel geen hulp wilt krijgen. | |
zusterclivia | zondag 11 november 2012 @ 08:14 |
IK hoop dat er voor je broertje ook enige vorm van hulp is? Doe jezelf een plezier en vraag weer voor enkele sessies hulp aan, vooral nu het niet goed gaat met je moeder is het zo heel belangrijk dat je neus de goede kant op blijft staan. De psycholoog kan dat samen met jou, het eerder geleerde omhoog halen. Zal je goed doen deze steun. De psycholoog weet van de voorgeschiedenis en is hierdoor extra alert. Je vader is de rots in de branding voor je moeder, hij staat haar gedrag toe, kinderen overkomt het en kunnen geen kant op. Dat maakt het allemaal ook zo triest daar achter zo'n "voordeur".Ik kan je hierbij enkel een dikke knuffel geven als troost. En de goede raad die je vast al uit ten treuren hebt gehoord, kies voor jezelf. Ik zou misschien wel de huisarts van je broertje op de hoogte stellen van je zorgen om hem door de situatie thuis met een moeder die dreigt te ontsporen. Het komt niet zelden voor dat de huisarts dan kontakt met de psychiater opneemt en dan van die kant het balletje gaat rollen. [ Bericht 0% gewijzigd door zusterclivia op 11-11-2012 08:43:30 ] | |
Insomnium | vrijdag 28 december 2012 @ 14:13 |
Ola, weet niet of er hier nog leven is maar we zullen zien. Ik ben zelf ook bipolair. En het is gewoon een nare ziekte. Het ene moment voelt alsof je hersenen ondergedoopt zijn in cocaine. Het andere moment kan je niet eens je bed uitkomen. Je leeft in een bubbel en niets kan je ook maar enigzins motiveren. Ik lees hier dat veel mensen toch heel anders reageren in een manische sfeer. Er zijn dus toch nog wel veel verschillen. Wat ik persoonlijk het ergste vind is dat het voor mijn omgeving zo moeilijk is met vlagen. Het ene moment kunnen ze je niet bijhouden en vlieg je van hot naar her en het andere moment moeten ze je uit een bodemloze put trekken. Mijn verloofde is gelukkig wel heel begripvol, maar nu de tijd vorderd lijkt ze toch steeds wat afstandelijker. Het lijkt wel of het steeds moeilijker voor haar word. En dat zorgt ervoor dat ik in mijn manische perioden toch wel heel paranoide word. Wel, ik hoop dat de mensen hier er toch een fijn leven op nahouden. Ik doe in ieder geval mijn best om er wat van te maken. Maar bi polair zuigt. | |
BillieBo | zondag 6 januari 2013 @ 19:28 |
Mijn vader en broer zijn beidde bipolair, ik herken dus de heftige verhalen. Mijn vader is intussen overleden en mijn broer negeert het probleem en legt de schuld bij anderen. Ikzelf heb deze stoornis ook maar in mindere mate. Ik heb geen manische maar hypomanische perioden en mijn depressieve periodes zijn ook iets minder zwaar. Wat niet wegneemt dat het mijn gewone leven niet in de war stuurt, werk, vrienden, relaties... Daar ik veel in 'normale' toestand ben denk ik steeds dat ik er wel mee kan omgaan tot ik weer eens tegen de muur loop. Ik weiger mezelf vol te proppen met klassieke medicatie en die langdurige onderzoeken (mijn vader en broer hebben daar serieus van afgezien) en hoop dus dat de homeopaat deze keer raad weet. Relaties? Begin ik zelfs niet aan. Ik saboteer het toch op de één of andere manier en stuit altijd op onbegrip. Buiten mijn familie weet ook niemand dat ik hieraan lijd... het zou wel veel verklaren voor de buitenwereld denk ik soms ![]() | |
Moira | zondag 6 januari 2013 @ 19:47 |
Sorry hoor, maar als je denkt dat 'klassieke' medicatie je niet helpt en homeopathie wél, dan wíl je niet eens geholpen worden ![]() | |
BillieBo | zondag 6 januari 2013 @ 21:28 |
Oh mijn excuses, bevind ik me in een zone van je specialisatie? Al eens met iemand samengeleefd die zwaar aan de medicatie zit? Al die frustratie, radeloosheid én onmacht die je iemand ziet doorstaan al meegemaakt? Ik leef nog liever net als nu dan die persoon te worden. | |
Moira | zondag 6 januari 2013 @ 21:42 |
Ja. En die persoon had minder last van frustratie, radeloos en gevoel van onmacht door de medicatie. ÉN een naast familielid dat flipte en zelfmoord pleegde doordat zij én een ander naast familielid hun medicatie níét slikten. Homeopathie werkt gewoon niet fysiek in op de stofjes in je hersenen enzo, het werkt hooguit als placebo. | |
BillieBo | zondag 6 januari 2013 @ 21:48 |
Same shit, maar mijn vader zat wel aan de medicatie toen hij zelfmoord pleegde. Zoiets doet nu eenmaal wat met een mens. En ik geloofde eerlijk gezegd ook niet in homeopathie, volgens mijn zus en haar schoonbroer heeft het hen veel goeds gedaan toen ze het verlies van hun kindje moesten verwerken (ze geloofden er ook niet in, het was op aanraden van mijn moeder). Dus laat ik het maar eens proberen. En het is niet dat ik niet geloof dat klassieke medicatie me niet kan helpen. Het is gewoon een ellenlange lijdensweg voor je exact vind wat je nodig hebt. Dus ik wacht er liever nog even mee. | |
Moira | zondag 6 januari 2013 @ 23:50 |
Mijn tante die zelfmoord pleegde zat trouwens ook aan de medicatie, maar die sprong van een flat af omdat ze niet zo 'gestoord' wilde worden als haar zus, zonder te weten dat zij zo was omdat ze haar medicatie níét slikte. Maar hoe langer je ermee wacht hoe langer je die lijdensweg moet ondergaan toch? Dan blijf je juist maar met die klachten zitten, en vervolgens moet je alsnóg onderzoeken ondergaan om uit te vinden wat voor jou werkt. Maargoed jouw mening ![]() Maar homeopathie is imo echt een placebo ![]() | |
Salvad0R | maandag 7 januari 2013 @ 00:09 |
Rot op met je farma propagande vuile semimens. Beetje onzekere mensen een fictieve stoornis aanpraten. Denk maar niet dat niemand je laffe slaafse gedrag doorheeft. | |
Moira | maandag 7 januari 2013 @ 00:14 |
Tegen wie heb je het nou? | |
BillieBo | maandag 7 januari 2013 @ 01:14 |
Je hebt een punt maar we zien wel hoe het loopt. Erg jammer van wat er gebeurd is in je familie trouwens... | |
Moira | maandag 7 januari 2013 @ 01:58 |
Ja, bij jou ook. Nare shit maken 'betrokkenen' eigenlijk op zichzelf staand al mee. Sterkte iig ![]() | |
Fes1-2 | maandag 7 januari 2013 @ 10:00 |
Hallo! Ik vraag me al jaren af wat the fuck er nou eigenlijk met me aan de hand is. Het idee dat ik misschien een bipolaire stoornis heeft blijft daarbij altijd terugkomen. Ik ben bij de psychiater en zulks soort mensen geweest en heb daar wel de diagnose ADD gekregen. Sindsdien gaat het echter niet heel veel beter. Met medicatie had ik nog steeds veel ups en downs, weken waar ik veel werk gedaan krijg en weken waarin ik echt geen ene reet deed. Nu is het zo dat ik soms perioden heb waarin ik echt enorm druk ben. Dit is echter vooral in de buurt van familie / thuis. Merkte het vooral omdat ik rond de kerstdagen en oud en nieuw vrij was en toen was ik echt niet te stoppen af en toe. Wanneer ik op mn werk kom (vandaag min of meer eerste dag) voel ik me echter gelijk weer depressief / neerslachtig. Nu zit ik soms echt te twijfelen of mn psychiater wel capabel is omdat ik die diagnose ADD wel heel snel gekregen heb... Soms heb ik het idee dat ik die diagnose bij mezelf al gesteld had en dat de psychiater het maar met me eens moest worden... Maar hoe leg ik dit nu aan de psychiater uit? Ik heb altijd behoorlijk moeite met hulpverleners omdat ik zelf de neiging heb om me overal uit te lullen en de dingen naar mn hand te zetten (wat misschien een beetje klinkt als borderline maar in deze symptomen herken ik me TOTAAL niet). Maar is het nou zo dat je in een redelijk manische periode bijvoorbeeld op werk wel ineens neerslachtig kan zijn maar op het moment dat je dan thuis komt alle remmen weer los gaan? Ik weet gewoon niet zo goed wat ik met mezelf aan moet op dit moment. EN sorry voor het warrige verhaal. | |
seasushi | maandag 7 januari 2013 @ 10:30 |
Er bestaan inderdaad ook gemengde episodes, of geagiteerde manieen/depressies. Maar AD(H)D en bipolaire stoornis hebben nogal wat dezelfde verschijnselen. Slik je medicatie voor je ADD? deze kunnen evenals AD soms voor bipolairen averechts uit pakken. Weet je, je zou je eens kwetsbaar kunnen proberen op te stellen bij een psychiater. Je twijfels en angsten vertellen. er ook bij vertellen dat je de neiging hebt zaken naar je hand te zetten, dus hen een diagnose aan praten, waar je het zelf achteraf niet mee eens bent. Kijk in ieder geval of je ergens een second opinion kunt krijgen. Ofwel de diagnose veranderd, of je zult moeten leren omgaan en accepteren met ADD. Ook daar kun je hulp bij krijgen | |
seasushi | maandag 7 januari 2013 @ 10:36 |
Hier iemand die zelf zwaar aan de medicijnen zit. Wat ik wel heb geleerd is dat zonder medicijnen elke episode sneller een volgende episode triggert. Ja, door medicatie raak ik afgevlakt, te zwaar, zijn mijn ogen slechter geworden, is mijn concentratie slecht, voel ik mij soms een zombie, en heb bij vlagen weinig energie. Maar ik heb dat afgevlakte nodig, anders kan ik mijzelf niet beteugelen, en wordt elke episode heftiger. Ik gebruik zo min mogelijk, maar zodra ik ook maar enigzins dreig te ontsporen ben ik de eerste die weer naar de anti psychotica enz. grijp. Alles beter dan weer hemelhoog te juichen om vervolgens voor maanden in een duister gat te moeten rond kruipen. | |
Fes1-2 | maandag 7 januari 2013 @ 10:40 |
ADD is twee jaar geleden vastgesteld. Naast de medicijnen kwam ik daarvoor ook eens in de maand bij een sociaal psychiatrisch verpleegkundige. Ik heb hier alle hulp wel bij gekregen. Ik slik inmiddels denk zo'n 2 maanden geen medicijnen meer en ga ook niet meer naar de psych / hulpverlener. Was het riedeltje een beetje zat en functioneerde alleen nog als ik de medicijnen als een junkie innam; dubbele dosissen en dat soort dingen. Verder merk ik niet echt een verschil met of zonder... momenteel zit er gewoon nergens vooruitgang in (komt ook deels door de crisis denk ik). Ik ben rustig aan het wachten op een periode waarbij alles weer wat voor de wind gaat en die periodes had ik voordat ik mn medicijnen kreeg ook gewoon. Ik heb wel eens aan die hulpverlener gevraagd of ik misschien niet manisch depressief ben en kreeg toen te horen dat ik een echt ADD patientje ben. Bovendien had de psychiater enorm veel ervaring met ADD / ADHD dus daar hoefde ik niet aan te twijfelen. Heb ik ook niet gedaan tot mn moeder dit weekend letterlijk zei of ik niet een beetje manisch / hypomanisch was. Nu ik er zo over nadenk kiest zo'n hulpverlener er misschien ook voor om voor eigen parochie te prediken weet ik veel. Ik schrok gewoon van wat mn moeder zei.. Thanks in ieder geval | |
BillieBo | maandag 7 januari 2013 @ 14:27 |
Dat begrijp ik maar heb je niet het gevoel als je medicatie neemt dat je onderdrukt word? Is het het waard om slechts een schim van jezelf te zijn als je daarmee jezelf in controle houdt? Net terug van de homeopaat en ga eens de dingen proberen die hij aanraad. Hij beweert dat het een kwestie van je hersenen herprogrammeren is... Ik hoop dat het toch een beetje helpt want ik word doodmoe van mezelf ![]() | |
Madame_Paon | zaterdag 12 januari 2013 @ 14:17 |
Homeopathie werkt vooral vanwege het zogenaamde placebo-effect. Echte medicatie heeft altijd effect, of je er nou in gelooft of niet. | |
Swingding | zaterdag 12 januari 2013 @ 15:27 |
Dat laatste ben ik niet met je een. Reguliere medicatie kan ook gewoon helemaal niets doen. Daarom is het vaak een hele zoektocht om de juiste medicijnen te vinden. Er zijn ook mensen met een BS waar geen medicijnen voor zijn. En je hoeft helemaal niet 'een schim van jezelf' of een 'zombie' te worden van de medicijnen. Kwestie van doorzoeken tot je de juiste hebt gevonden. | |
seasushi | zaterdag 12 januari 2013 @ 16:05 |
Maar het hoeft niet het juiste effect te zijn. Of de bijwerkingen zijn te heftig. Het is inderdaad een zoektocht. Maar ook met de juiste medicatie kan het nog mis gaan. | |
Salmannassar | dinsdag 15 januari 2013 @ 02:58 |
Hi, lotgenoten en geinteresseerde leken. Ik vind dat hier weinig aandacht wordt besteed. Het is heus niet altijd maar kommer en kwel. Bipolariteit is geen vloek maar een zegen ! Dat dat voor een andere bipolair helemaal niet opgaat is evident en wil ik niet bagatelliseren, psychiatrische 'ziektes' zijn hoogst individueel en slechts dan indirect vergelijkbaar als men zou werken met identieke tweelingen( en dan nog...) Met generalisaties zoals"mensen in een manie zijn niet voor rede vatbaar" veeg ik dan ook uit principe mijn reet af. Er is wat mij betreft geen eenzijdig probleem..Ook de manier waarop de omgeving ermee omgaat is hoogst bepalend voor de reactie. Iemand die zich ongeloofelijk goed voelt( er kan geen drug tegenop. Je bent zo high dat je op een roze wolk loopt en ahw een voorproefje van het paradijs krijgt. Je voelt je sterk, energiek, rijk zonder een cent op zak en voor niets en niemand ben je bang omdat je eindelijk in balans bent. Dat men dan zegt: Ja, maar je bent niet normaal en dat alleen al is voldoende om je te veroordelen" is voor mij alleen maar aanleiding voor medelijden. Alle aanvallen op deze stelling:,ik heb, behalve het repressieve gezeik geen probleem heb ik dan ook tot nu toe dan succesvol weten te pareren. Jullie hebben een probleem, Jullie zijn afgunstig. Meest gestelde vraag aan mij was dan ook: "Wat heb jij gebruikt en waar kan ik het kopen?" door o.a. 2 theologiestudenten na een urenlange, intense discussie over religie waarbij ze om de 15 minuten FF naar de WC gingen om FF een lijn te nuttigen (werelds hoor). Die verbaasde reactie op mijn antwoord:"behalve een jointje niets"...Het is mijn ingebouwde/ingebeelde/aangeboren ziekte..Zielig hé? Cadeautje van God zei ik nog terwijl zij boos en teleurgesteld afscheid namen. In één klap opgenuchterd maar toch down en disappointed. Van 300 naar nul in 3 seconden. Ik had gewoon moeten liegen. Soms is dat beter. Maar als ik manisch ben, ben ik 'genadeloos'. Ze hadden er zelf om gevraagd tenslotte. Ik hoop maar dat ze troost vonden bij God voor deze discriminatie.. Arme schapen..Natuurlijk had ik ook de nodige verbale conflicten met bijna iedereen uit mijn relatiesfeer. Die wilden maar een ding: "laat hem in godsnaam zijn bek houden. Wij zijn hier voor onze rust want daar zijn wij na 5 minuten Fred wel weer hard aan toe. Wat een terrorist is dat.! Mijn oren tuiten.van zijn gepreek over onze fouten en gebreken. Laat hij liever aan zichzelf werken. Wij zijn niet ziek". Wij doen normaal terwijl wij ook problemen hebben. Laat hij daar nou eens tijd en energie besteden ipv zijn gezeur over de wereldproblematiek/politiek. De top weet heus wel wat ze doen....Waarna ik alleen maar sardonisch kon glimlachen over zoveel naïviteit. Nou ja, ze komen er ooit zelf wel achter, onvermijdelijk...Ook als je manisch bent kan je nog steeds geen ijzer met handen breken, hoeveel pure wilskracht je op dat moment ook hebt, ook ik heb mijn grenzen. Maar qua geestkracht ben ik nog lang niet op de limiet. voor mijn gevoel. Ben benieuwd waar het schip strandt. Na 3 dagen, 4dagen, nog langer wellicht? Voel me zo euforisch dat ik eigenlijk nooit meer wil slapen. Slapen is immers voor normale Mensen. En daar val ik goddank niet onder. Laten zij maar naar de regels leven waar ik een uitzondering op ben. Ik zeg alleen maar:Kijk, zo kan het ook. En waarom eigenlijk niet? If you got it, flaunt it. Het record wakker blijven staat op elf dagen, ik heb nog een ruime marge. Rot op met je slaapmedicatie! En nou hou ik op met mijn blufferige geleuter. Maak je om mij vooral geen zorgen, daar heb ik personeel voor... Nou, doei ! [ Bericht 0% gewijzigd door Salmannassar op 15-01-2013 08:17:28 ] | |
Madame_Paon | dinsdag 15 januari 2013 @ 08:05 |
Ik bedoel inderdaad dat het altijd wel een effect heeft, maar niet per se het juiste. In manische periodes zal het vast als een zegen voelen ... Zo lang niet slapen is trouwens levensgevaarlijk. Als je nog iets langer wakker was gebleven, had je gewoon dood kunnen zijn. | |
Salmannassar | dinsdag 15 januari 2013 @ 08:13 |
Geen zorgen Madame. Ik heb er nog wel een paar op een rijtje staan. Ik zei toch het record, niet mijn record. Dat staat op 5 dagen, zonder kunstmatige toevoegingen maar wel manisch als een lier. Bovendien sta ik onder voortdurend medisch toezicht( Met een RM in de BW) | |
Madame_Paon | dinsdag 15 januari 2013 @ 08:18 |
Oh, verkeerd gelezen. ![]() Ik wist niet dat je daar ook een RM voor kon krijgen. ![]() | |
seasushi | dinsdag 15 januari 2013 @ 08:25 |
Gelukkig niet , ik heb ook mijn prachtige momenten, maar krijgen we ook zo,n tekst van je als je in een (onvermijdelijk) depressieve periode zit? of behoor jij tot de mazzelaars die daar geen last van heeft | |
Salmannassar | dinsdag 15 januari 2013 @ 08:32 |
De depressie na mijn eerste manie was diep. Heel diep. Ik wou 24/7 alleen maar dood..Maar ik ben er op eigen kracht uitgekomen Dus nee ook voor mij geen rozen zonder doornen. The bitter and the sweet. Maar de piek is nu altijd hoog en het dal is relatief ondiep. Ik mag mezelf toch wel gelukkig prijzen. Wordt lekker hypo van slaapdeprivatie. Zit nu in mijn vierde dag. Die vreemd genoeg, omvliegen. Geen conflicten, total control. Yes, I'm lucky. I don't suffer, but enjoy | |
Salmannassar | dinsdag 15 januari 2013 @ 08:41 |
Wordt/werd alleen financieel een chaos. De sociale handicap valt al helemaal mee. heb na elke manie weer een nieuwe schare haters en bewonderaars(ters). Ik lul ze met bosjes tegelijk het bed in als een dolle Satyr. Manie, dat is pas leven! | |
seasushi | dinsdag 15 januari 2013 @ 08:42 |
geniet ervan. ![]() | |
Salmannassar | dinsdag 15 januari 2013 @ 08:44 |
No worries. Ik ben volkomen kalm aan de buitenkant. Ze zien niets aan me en geen centje pijn, dok! | |
seasushi | dinsdag 15 januari 2013 @ 08:47 |
Vandaar die RM. ![]() | |
Salmannassar | dinsdag 15 januari 2013 @ 08:57 |
Nee hoor. Heb altijd mijn ADHD smoesje nog. En ze staan er van te kijken hoe ik het hele circus in mijn hoofd onder controle weet te houden. En die RM gaat er binnenkort af. Alle klassieke denkfouten heb ik de eerste manie al gemaakt. Die valkuilen val ik niet meer in, zoals bijvoorbeeld zelfoverschatting en politiecontact en ontremmingen van allerlei aard. En stemmingswisselingen heb ik ook geen last van. Ben stabiel maar wel hyper. En veel van mijn vrienden zijn ook ADHDér met een behoorlijk incasseringsvermogen. Ik mag wel een paar potjes breken...Maar momenteel zijn ze allemaal naar huis om te slapen, ze waren het hele weekend hier. Volkomen sufgeluld.maar voldaan... | |
seasushi | dinsdag 15 januari 2013 @ 09:00 |
Have fun verder. Ik ga naar dagbesteding om mijn structuur vast te houden. ![]() | |
Salmannassar | dinsdag 15 januari 2013 @ 09:02 |
weer wat geleerd,TS ![]() | |
Salmannassar | dinsdag 15 januari 2013 @ 09:04 |
Thx,U2. Veel structuur toegewenst. Structuur,..BBBrrrr.. ![]() | |
sitting_elfling | dinsdag 15 januari 2013 @ 09:24 |
Maar dit kan toch ook een heel normaal gevoel zijn? Iedereen heeft mindere dagen of zelfs mindere periodes. Je voelt je even shit, iemand komt te overlijden, je bent je baan kwijt etc. Dan moet je altijd weer even tot jezelf komen en kan het toch prima zijn dat je je daarna weer helemaal fris voelt en het idee dat je de wereld aan kan! | |
Salmannassar | dinsdag 15 januari 2013 @ 09:57 |
SS is FF offline nu. Ik vraag mij af of je de moeite hebt genomen het topic FF door te lezen. Als hypomaan en manisch iets niet zijn is het wel "net zoiets als een heel normaal gevoel" Het valt ver buiten dat spectrum, zelfs te ver. Zodanig dat ze je maar opsluiten, voor je eigen bestwil...Heb je wel eens XTC of beter, LSD geslikt? Dat geeft je een vaag idee ervan. Of durf je dat niet aan? ![]() [ Bericht 0% gewijzigd door Salmannassar op 15-01-2013 11:10:02 ] | |
Moira | dinsdag 15 januari 2013 @ 15:56 |
Mijn god, ik raak alleen al gefrustreerd en moe van je door je posts hier te lezen ![]() Ik kan me goed voorstellen dat je het gevoel dat je hebt als je manisch bent niet de kop wilt indrukken en niet voorbij wilt laten gaan, maar vaak mis je dan ook het stukje inzicht om te zien wat voor schade je er ook mee aan kan richten in je (directe) omgeving. Alles wat je tijdens zo'n manie eigenlijk kapot maakt komt alleen maar 100x zo hard in je gezicht terug als je weer een depressie in valt, en dat maakt de hele situatie weer een stuk erger. Ik zou het niet als cadeautje van God zien als je hersens niet normaal functioneren. Mijn moeders lithium werkt goed voor haar, haar pieken en dalen zijn een heel stuk afgesneden, meer een golflijntje is het nu dan een hartslag-lijntje ![]() En ik ken zelf het euforische gevoel van XTC iig wel, maar dat zou ik ook niet 24/7 willen ![]() | |
douche-eendje | dinsdag 15 januari 2013 @ 16:05 |
Mijn moeder gaat binnenkort dagbehandeling krijgen ![]() | |
seasushi | dinsdag 15 januari 2013 @ 16:28 |
Ik heb een dochter.... Ik mag me niet laten gaan, hoe graag ik dat soms zou willen... | |
seasushi | dinsdag 15 januari 2013 @ 16:31 |
Dit:
| |
Salmannassar | dinsdag 15 januari 2013 @ 20:03 |
Je hoeft aan mij geen verantwoording af te leggen voor je doen en laten , hoor. Ik ben single en heb het wat dat betreft veel makkelijker dan jij. Verantwoording, BBrrr:-) Maar toch bedankt ;_) Benijd je desondanks toch. Wou dat ik een dochter had. Maar aan jalouzie ga ik mijn handen niet vuil maken, dat is zo'n zinloze exercitie. Gelukkig heb ik veel echte vrienden. Iets waar ze bij de GGZ geen chocolade van kunnen maken want ik ben behoorlijk vermoeiend op z'n tijd ![]() | |
Salmannassar | dinsdag 15 januari 2013 @ 20:31 |
Hi, Moira. lief dat je een beetje zorgen maakt om me. En terecht. Maar voor sommige onder ons is een leven zonder gevaar de moiete niet waard. Ik laat iig niemand in de steek mocht ik aan mijn abnormale activiteiten ten onder gaan. Abnormale hersens vertonen abnormaal gedrag. Aan mijn recht mezelf te zijn doe ik geen concessies. Dan voel ik me als in de isoleercel, gereduceerd tot nul. Bored to death. I've got something to say..It's better to burn than to fade away ! En in een manie denk ik nou eenmaal wel na over wat ik doe, ik kan niet anders. Maar die gedachtes leiden niet tot normaal gedrag. Mijn 'probleem is dat ik abnormaal ben en daar apetrots op ben. I'm special...Ik ben liever de uitzondering dan de regel. Oddballs are the spice of life.. "Wel eens een normaal Mens ontmoet? En, beviel het? ![]() P.S. En laat je nou vooral niet frustreren door zo'n arrogante kwast als ik. Dat is teveel eer... | |
Salmannassar | dinsdag 15 januari 2013 @ 20:37 |
Dan hoop ik maar dat ze daar doen wat ze suggeren te kunnen...Mensen repareren en modificeren tot ieders tevredenheid. Pure bluf IMHO. Dat zeg op grond van mijn ervaringen, ik hoop dat ze je moeder beter behandelen dan dat ze het bij mij hebben gedaan. Succes iig. | |
Moira | dinsdag 15 januari 2013 @ 20:58 |
Maar besef je je ook dat je dit gevoel niet eeuwig kan vasthouden, en het vanzelf wel weer wegzakt in een depressie? Al die mooie leuke dingen hebben een 3x zo grote downside. Of blijf je de rest van je leven super manisch? | |
douche-eendje | dinsdag 15 januari 2013 @ 21:16 |
Ik denk dat het voor haar vooral belangrijk is dat ze gelukkig leert zijn met zichzelf, ondanks de bipolaire stoornis en alles wat er gebeurd is in het leven. Ze hoeft geen sociaal wenselijk persoon, of volgens de statistieken "perfect" persoon te zijn. Denk het ook een beetje ligt aan wat de verwachtingen zijn van behandeling ![]() | |
Salmannassar | dinsdag 15 januari 2013 @ 21:21 |
Geen rozen zonder doornen. En ik word goed in de gaten gehouden. Alle safeties zijn geactiveerd. En ben bezig met een traject dat moet leiden tot een baan in de psychiatrie, het hol van de leeuw, Ziektebesef kan dus alleen maar toenemen, toezicht ook. Ik ben in goede handen, casemanager,SPV, bewindvoeder, beschermd wonen. Het gaat zelfs zo goed met me dat ze me eruit gaan gooien want"Jij hebt ons helemaal niet nodig". Maar ik snap dat je dat door jouw ervaringen met de nodige scepsis aanhoort. Alles zal reg kom.. ![]() | |
Moira | dinsdag 15 januari 2013 @ 22:18 |
Nouja ik hoop maar dat je zelf wel goed doorhebt dat je eigenlijk wel 'ziek' bent (ook al mag je wat mij betreft ziek blijven hoor als je je prima voelt en niemand ermee kwaad doet) en je jezelf en anderen niet tot 'last' bent ![]() | |
Salmannassar | dinsdag 15 januari 2013 @ 23:35 |
Dat uit het vaarwater blijven van anderen heb ik inmiddels wel aardig onder de knie. Heb al jaren geen conflicten meer met de normale medemens. Heb het leren doseren zeg maar.. (zie je wel, maar 2 zinnen ![]() | |
Re | zondag 20 januari 2013 @ 08:07 |
(Salmannasser is even zijn manie aan het uitslapen) | |
Salmannassar | zondag 20 januari 2013 @ 09:52 |
Nou, ben weer uitgeslapen, hoor ...Maar ik blijf bipolair.. In het begin merkte iemand op dat ook veel beroemde/bekende/bewonderde Mensen bipolair zijn. Hier volgt een lijstje dat je met stijgende verbazing zal aflopen, althans, ik wel.. Alvin Ailey, dancer and choreographer Edwin "Buzz" Aldrin, astronaut Louie Anderson, comedian, actor Ann-Margaret, actress Diane Arbus, photographer Lionel Aldridge, football player Alexander the Great, king Hans Christian Anderson, author Tai Babilonia, figureskater Oksana Baiul, figureskater Honore de Balzac, writer Samuel Barber, classical composer Roseanne Barr, actress Drew Barrymore, actress James M. Barrie, writer Rona Barrett, columnist Charles Baudelaire, poet Shelley Beattie, athlete and artist Ned Beatty, actor Samuel Becket, writer Ludwig von Beethoven, composer Menachem Begin, Prime Minister of Israel Brendan Behan, poet Irving Berlin, composer Hector Berlioz, composer John Berryman, poet William Blake, poet Charles Bluhdorn, executive, Gulf Western Napoleon Bonaparte, emperor Kjell Magne Bondevik, Prime Minister of Norway Robert Boorstin, writer, special assistant to Pres. Clinton, State Department Clara Bow, actor Tommy Boyce, musician, composer Cheyenne Brando, actor Marlon Brando, actor Richard Brautigan, writer Van Wyck Brooks, writer John Brown, abolitionist Ruth Brown, singer Anton Bruckner, composer Art Buchwald, political humorist John Bunyan, writer Robert Burns, poet Robert Burton, writer Tim Burton, artist, movie director Willie Burton, basketball player Barbara Bush, former First Lady Lord Byron, poet Helen Caldicott, activist, writer Donald Cammell, movie director, screenwriter Robert Campeau, Canadian businessman Albert Camus, writer Truman Capote, writer Drew Carey, actor and comedian Jim Carrey, actor and comedian Dick Cavett, broadcaster C.E. Chaffin, writer, poet Ray Charles, R&B performer Thomas Chatterton, poet Paddy Chayefsky, writer, movie director Lawton Chiles, former governor of Florida Frederic Chopin, composer Winston Churchill, British prime minister Sandra Cisneros, writer Eric Clapton, blues-rock musician Dick Clark, entertainer (American Bandstand) John Cleese, actor Rosemary Clooney, singer Kurt Cobain, rock star Tyrus Cobb, athlete Leonard Cohen, poet and singer Natalie Cole, singer Garnet Coleman, Texas legislator Samuel Coleridge, poet Judy Collins, musician, writer Shawn Colvin, musician Jeff Conaway, actor Joseph Conrad, author Pat Conroy, writer Calvin Coolidge, U.S. president Francis Ford Coppola, director Billy Corgan, musician Patricia Cornwell, writer Noel Coward, composer William Cowper, poet Hart Crane, writer Oliver Cromwell, dictator Kathy Cronkite, writer Dennis Crosby, actor Sheryl Crow, singer and rock musician Richard Dadd, artist John Daly, athlete (golf) Rodney Dangerfield, comedian Charles Darwin, explorer and scientist David, Israeli King Ray Davies, musician Thomas De Quincey, poet Lenny Dee, musician Sandra Dee, actor Ellen DeGeneres, comedienne, actor John Denver, singer and actor Muffin Spencer Devlin, pro golfer Diana, Princess of Wales Paolo DiCanio, athlete (soccer) Charles Dickens, writer Emily Dickenson, poet Isak Dinesen, author Scott Donie, Olympic athlete (diving) Terence Donovan, photographer Michael Dorris, writer Theodore Dostoevski, writer Eric Douglas, actor Tony Dow, actor, producer, director Richard Dreyfuss, actor Jack Dreyfus, manager, Dreyfus Fund Kitty Dukakis, former First Lady, Mass. Patty Duke, actress Thomas Eagleton, lawyer, U.S. Senator Thomas Eakins, artist Thomas Edison, inventor Edward Elgar, composer T.S. Eliot, poet Queen Elizabeth I of England Ralph Waldo Emerson, writer Robert Evans, film producer James Farmer, civil rights leader Philo T. Farnsworth, inventor of television William Faulkner, writer Jules Feiffer, cartoonist and satirist Tim Finn, musician, composer Carrie Fisher, actress and writer F. Scott Fitzgerald, writer Larry Flynt, magazine publisher Betty Ford, former First Lady Harrison Ford, actor James Forrestal, cabinet member Steven Foster, writer Michel Foucault, writer, philosopher George Fox, Quaker Connie Francis, entertainer Andre Franquin, 1924-1997, cartoonist Albert French, writer Sigmund Freud, psychiatrist Brenda Fricker, actress Peter Gabriel, rock star John Kenneth Galbraith, economist Judy Garland, singer, actor James Garner, actor Paul Gascoigne, athlete (soccer) Paul Gauguin, artist Harold Geneen, executive, ITT Industries King George III of England Stan Getz, musician Kaye Gibbons, writer Kendall Gill, athlete (basketball) Kit Gingrich, Newt's mother Johann Goethe, writer Oliver Goldsmith, poet Dwight Gooden, baseball player George Gordon, poet Tipper Gore, wife of U.S. Vice-President Arshille Gorky, artist Francisco de Goya, painter Phil Graham, owner, Washington Post Graham Green, writer Shecky Greene, comedian Philip Guston, artist Alexander Hamilton, politician Linda Hamilton, actress Georg Frederich Handel, composer Pete Harnisch, baseball player Mariette Hartley, actress Juliana Hatfield, musician Hampton Hawes, musician Stephen Hawking, physicist Nathaniel Hawthorne, writer Lillian Hellman, writer Ernest Hemingway, writer Margaux Hemingway, actor Audrey Hepburn, actress King Herod, Biblical figure Kristin Hersh, musician Hermann Hesse, writer Abby Hoffman, writer and activist Sir Anthony Hopkins, actor Gerard M. Hopkins, poet Edward Hopper, artist Howard Hughes, industrialist Victor Hugo, author Helen Hutchison, broadcaster Heinrich Ibsen, playwright Jack Irons, musician Eugene Izzi, writer Andrew Jackson, U.S. President Janet Jackson, singer Henry James, writer William James, writer Kay Redfield Jamison, psychologist, writer Randall Jarrell, poet Thomas Jefferson, U.S. President Jim Jenson, CBS News Jeremiah, Biblical figure Joan of Arc, French leader Job, Biblical figure Billy Joel, musician, composer Elton John, musician, composer Daniel Johns, musician Samuel Johnson, poet Daniel Johnston, musician Ashley Judd, actor Franz Kafka, writer Karen Kain, prima ballerina Danny Kaye, entertainer John Keats, writer Margot Kidder, actress Larry King, talkshow host Ernst Ludwig Kirchner, artist Gelsey Kirkland, dancer Heinrich von Kleist, poet Percy Knauth, journalist Joey Kramer, musician William Kurelek, artist Pat LaFontaine, hockey player Charles Lamb, poet Jessica Lange, actor Peter Nolan Lawrence, English writer Edward Lear, artist Frances Lear, publisher Robert E. Lee, U.S. general Vivian Leigh, actress John Lennon, musician Rika Lesser, writer, translator Primo Levi, chemist, writer Bill Lichtenstein, producer (TV & radio) Allie Light, director Abraham Lincoln, U.S. President Vachel Lindsey, writer Karl Paul Link, chemist Ross Lockridge, Jr., writer Joshua Logan, producer Jack London, writer Rick London, cartoonist Greg Louganis, U.S. diver and Olympic gold medallist Courtney Love, musician James Russell Lowell, poet Robert Lowell, poet Malcolm Lowry, writer J. Anthony Lukas, writer Salvador Luria, bacterial geneticist Martin Luther, Protestant leader Gustav Mahler, composer Duke of Marlborough, soldier Elizabeth Manley, Canadian figureskater Camryn Mannheim, actor Martha Manning, psychologist, writer Imelda Marcos, Philippine dictator's wife Jay Marvin, radio personality, writer Vladimir Mayakovsky, poet Gary McDonald, Australian actor Kevin McDonald, comedian, actor Robert McFarlane, former United States National Security Adviser Rod McKuen, writer, poet, producer Sarah McLachlan, singer, Lilith Fair creator Kristy McNichol, actress Peter McWilliams, writer Herman Melville, writer Burgess Meredith, actor Robert Merrill, musician, lyricist Paul Merton, British comedian Michelangelo, Italian artist Dimitri Mihalas, scientist Kate Millett, writer, artist Spike Milligan, comic actor, writer Carmen Miranda, actor Claude Monet, artist Thelonious Monk, musician Marilyn Monroe, actor Alanis Morissette, Canadian singer S.P. Morrissey, musician John Mulheren, financier (U.S.) Edvard Munch, artist Robert Munsch, writer Les Murray, Australian poet Conrad Meyer, writer Michelangelo, artist John Stuart Mill, writer Edna St. Vincent Millay, poet Kate Millet, writer and feminist Spike Milligan, humourist John Milton, poet Charles Mingus, compser Carmen Miranda, singer Marilyn Monroe, actress Mavor Moore, producer J.P. Morgan, industrialist Modest Mussogorgsky, composer Benito Mussolini, Italian dictator Ilie Natase, tennis player, politician Ralph Nader, U.S. consumer rights advocate Nebuchadnezzar, Biblical figure Sir Isaac Newton, physicist Florence Nightingale, British nurse Vaslav Nijinksy, ballet dancer Richard Nixon, U.S. president Deborah Norville, television journalist Sinead O'Connor, musician Georgia O'Keeffe, painter Eugene O'Neill, playwright John Ogden, pianist Laurence Olivier, actor Margo Orum, writer Ozzie Osborne, rock star Donny Osmond, musician Marie Osmond, musician Wilfred Owen, poet, soldier Nicola Pagett, actor Susan Panico, business executive Charles Parker, compoer Dorothy Parker, writer, poet, wit Dolly Parton, singer Boris Pasternak, writer John Pastorius, composer George Patton, soldier Pierre Peladeau, publisher Charley Pell, former coach, Univ. of Florida Teddy Pendergrass, musician Walker Percy, writer Murray Pezim, Canadian businessman Jimmie Piersall, baseball player William Pitt, Prime Minister Sylvia Plath, poet Edgar Allen Poe, writer Jackson Pollock, artist Cole Porter, composer Ezra Pound, poet Alma Powell, wife of Gen. Colin Powell Susan Powter, motivational speaker Charlie Pride, country singer Sergey Rachmaninoff, composer Bonnie Raitt, singer Mac Rebennack (Dr. John), musician Lou Reed, singer Jeannie C. Riley, singer Rainer Maria Rilke, poet Joan Rivers, comedian Lynn Rivers, U.S. Congresswoman Alys Robi, Canadian vocalist Norman Rockwell, artist Theodore Roethke, poet George Romney, artist Theodore Roosevelt, U.S. President Axl Rose, rock star Roseanne, actor, writer, comedienne Amelia Rosselli, 1930-1996, poet Dante Rossetti, poet and painter Gioacchimo Rossini, composer Martin Rossiter, musician Philip Roth, writer Mark Rothko, artist Gabrielle Roy, author John Ruskin, writer Winona Ryder, actor Yves Saint Laurent, fashion designer May Sarton, poet, novelist Francesco Scavullo, artist, photographer Lori Schiller, writer, educator Charles Schulz, cartoonist (Peanuts) Robert Schumann, German composer Delmore Schwartz, poet Ronnie Scott, musician Alexander Scriabin, composer Jean Seberg, actress Monica Seles, athlete (tennis) Anne Sexton, poet Linda Sexton, writer Mary Shelley, author Percy Bysshe Shelley, poet William Tecumseh Sherman, general Frances Sherwood, writer Dmitri Shostakovich, musician Scott Simmie, writer, journalist Paul Simon, composer, musician Lauren Slater, writer Christopher Smart, poet Jose Solano, actor Phil Specter, promoter and producer Alonzo Spellman, athlete (football) Muffin Spencer-Devlin, pro golfer Vivian Stanshall, musician, writer, artist Rod Steiger, actor George Stephanopoulos, political advisor Robert Louis Stevenson, writer Sting, singer and musician Teresa Stratas, opera singer Darryl Strawberry, baseball player William Styron, writer Emmanuel Swedenbourg, religious leader James Taylor, singer and musician Kate Taylor, musician Lili Taylor, actor Livingston Taylor, musician P.I. Tchaikovsky, composer Alfred, Lord Tennyson, poet Tracy Thompson, writer, reporter Dylan Thomas, poet Edward Thomas, poet Leo Tolstoy, writer Henri de Toulouse-Lautrec, artist Spencer Tracy, actor Ted Turner, founder, CNN Network Mark Twain, author Hunter Tylo, actress Mike Tyson, prizefighter Jean-Claude Van Damme, actor Vincent Van Gogh, artist Vivian Vance, actor Victoria, British Queen Mark Vonnegut, doctor, writer Kurt Vonnegut, writer Sol Wachtler, judge Tom Waits, musician Mike Wallace, broadcaster Michael Warren, executive, Canada Post George Washington, U.S. President Damon Wayans, comedian, actor, writer, director, producer Walt Whitman, poet Dar Williams, musician Robin Williams, actor Tennessee Williams, playwright Brian Wilson, rockstar (Beach Boys) William Carlos Williams, physician, writer Bill Wilson, co-founder of Alcoholics Anonymous Jonathan Winters, comedian Hugo Wolf, composer Thomas Wolfe, writer Mary Wollstoncraft, writer Ed Wood, movie director Natalie Wood, actor Virginia Woolf, writer Luther Wright, basketball player Elizabeth Wurtzel, writer Tammy Wynette, singer Bert Yancey, pro golfer Boris Yeltsin, former President, Russia Faron Young, musician Robert Young, actor William Zeckendorf, industrialist Emile Zola, writer Stefan Zweig, poet Sources: Mood Disorders Association of Manitoba, What Do All These Famous People Have in Common? (poster), August 1999 | |
arjan1212 | zondag 20 januari 2013 @ 09:56 |
Ja dat komt omdat als je manisch bent je je geniaal voelt ofzo die lijst hierboven | |
seasushi | zondag 20 januari 2013 @ 10:01 |
Dubbel pech. Bipolair en niet creatief ![]() | |
arjan1212 | zondag 20 januari 2013 @ 10:01 |
Hoezo ? | |
Salmannassar | zondag 20 januari 2013 @ 10:02 |
Arjan is niet zo emphatisch.. | |
Salmannassar | zondag 20 januari 2013 @ 10:04 |
Nee, die zijn allemaal geniaal. Wilders, die voelt zich geniaal... ![]() | |
seasushi | zondag 20 januari 2013 @ 10:06 |
@salmannasar.. Werkt bij jou zon op sneeuw ook als een rode lap op een stier? | |
Salmannassar | zondag 20 januari 2013 @ 10:07 |
Ik ruik verse vis! Lekker! Maar als je kon kiezen, zou je dan 'normaal' (boringg!!) willen zijn? ![]() ![]() | |
seasushi | zondag 20 januari 2013 @ 10:07 |
nope | |
arjan1212 | zondag 20 januari 2013 @ 10:08 |
ik bedoel. misschien komt genialiteit meer tot uiting als je regelmatig manisch bent ofzoiets huh | |
Salmannassar | zondag 20 januari 2013 @ 10:09 |
Eh, nee. Ben onbekend met dat fenomeen. | |
Salmannassar | zondag 20 januari 2013 @ 10:12 |
Je wordt mentaal en fysiek hyperactief (daar is een ADHD'er tam bij) en dat kan zowel tot stomme als geniale dingen leiden, afhankelijk van je predispositie, karakter, en conditionering. | |
Salmannassar | zondag 20 januari 2013 @ 10:15 |
Je hoeft het mij natuurlijk niet uit te leggen waarom, maar leg de 'normale' Mens je onbegrijpelijke standpunt ( "Ze wil ziek zijn!!") eens wat nader uit. | |
arjan1212 | zondag 20 januari 2013 @ 10:15 |
Dat is wel wat overdreven. mja ik voel me manisch en depressief tegelijk ofzo | |
Salmannassar | zondag 20 januari 2013 @ 10:19 |
Tis of/of of er tussenin( Limbo Geen vlees en geen vis). Kan wel heel rap van het ene naar het andere uiterste (lachend huilen ![]() ![]() ![]() | |
seasushi | zondag 20 januari 2013 @ 10:20 |
En dan de depressies erna ook voor lief nemen. Wetende dat die ook weer over gaan. Het is aardig onder controle nu, Nodig omdat ik een dochter heb waarvoor ik verantwoordelijk ben, maar soms zou ik alle medicatie uit het raam willen gooien en vliegen | |
Salmannassar | zondag 20 januari 2013 @ 10:24 |
En dan komt er nog bij dat dan iedere drug ongeloofelijk lekker is, zelfs dat stomme alcohol. | |
Salmannassar | zondag 20 januari 2013 @ 10:26 |
"maar soms zou ik alle medicatie uit het raam willen gooien en vliegen" Ik gooi het altijd in de WC.. ![]() IDD, Controle..Je leert vanzelf te blijven zitten op het wilde paard. Klaar voor een dolle rit. 'If you're manic and you know it, clap you're hands (5x) [ Bericht 13% gewijzigd door Salmannassar op 20-01-2013 10:42:19 (wil geen nieuwe OP maken) ] | |
yolobang | woensdag 6 februari 2013 @ 13:25 |
Hoi allen, Ik ben een student transpersoonlijke psychologie uit Engeland. Momenteel ben ik bezig met een studie over buitengewone ervaringen (met inbegrip van psychotische episoden of manie, maar ook spirituele ervaringen) die een of andere manier anders dan een alledaags niveau van functioneren, waarbij ik hoop dat u bereid bent om deel te nemen. Mijn huidige onderzoeksproject heeft als doel het onderzoeken van de verschillen tussen de soorten buitengewone ervaringen. Om dit te doen heb ik een vragenlijst ontwikkeld bestaande uit 125 vragen waarvan ik hoop dat u bereid zou zijn om te voltooien. De vragenlijst omvat meestal vragen met een "ja" en "nee" antwoord en een aantal open vragen die u kunt kiezen om te antwoorden of niet. De vragenlijst zal niet langer duren dan 15 minuten. Als u een bijzondere ervaring onlangs of in het verleden heeft gehad, dan zou ik het zeer op prijs als u uw ervaringen en gedachten met mij wilt dlen. De vragenlijst is in het Engels. Klik op de volgende link om deel te nemen: http://www.thesistools.com/web/?id=311220 | |
Salmannassar | woensdag 6 februari 2013 @ 14:05 |
Been there, done that... | |
seasushi | woensdag 6 februari 2013 @ 17:43 |
succes met je onderzoek, ik sla even over. | |
arjan1212 | zaterdag 9 februari 2013 @ 06:38 |
heb in de afgelopen 48 uur 2 uur geslapen. volgens mij word ik manisch |