Bipolaire stoornis

Ik heb ergens gelezen dat de prognose van onbehandeld bipolaire stoornis heel slecht is, vergeleken met andere psychische ziektes. Dat een groter percentage van mensen met deze ziekte zelfmoord pleegt. Is dit waar?

quote:

Op zaterdag 4 februari 2012 18:47 schreef Keep_Walking het volgende:
Ik heb ergens gelezen dat de prognose van onbehandeld bipolaire stoornis heel slecht is, vergeleken met andere psychische ziektes. Dat een groter percentage van mensen met deze ziekte zelfmoord pleegt. Is dit waar?

Heb je een linkje (als je het op internet gelezen hebt)?

Ik heb het in een boek gelezen, hoewel er ook iets over staat op de engelse wikipedia:

http://en.wikipedia.org/wiki/Bipolar_disorder#Mortality

quote:

Op zaterdag 4 februari 2012 19:50 schreef Madame_Paon het volgende:

[..]

http://informahealthcare.com/doi/abs/10.3109/13651509809115343

Maar het percentage mensen dat zelfmoord pleegt ligt onder mensen met psychiatrische stoornissen sowieso hoger dan bij "normale" mensen.

Klopt, maar dat zal misschien niet bij álle stoornissen het geval zijn.

quote:

Op zaterdag 4 februari 2012 16:39 schreef yavanna het volgende:

[..]

Storend om daar te lezen dat medicatie de symptonen zou bestrijden is en wanneer men er geen baat bij heeft dit a.d persoon zou liggen die niet volhoud of ontrerecht bang is voor de bijwerkingen. Het zou prettig zijn wanneer mensen eens zouden beseffen dat niet iedereen met een BP stoornis gebaat is bij medicatie. En dat een hoop mensen medicatie gebruiken, therapie volgen, keihard werken, maar nog verre van 'normaal' zijn.

Het hebben van een bipolaire stoornis is voor veel mensen een levenslange zeer vermoeiende strijd, met en zonder medicatie.

Waar zie je dat staan dan? Refereer je soms aan de feiten van de VMDB? Dat is dus duidelijk niet mijn mening he. Ik ben er namelijk zelf 1 die heel moeilijk in te stellen is op medicatie en niet geloof dat dit altijd aan de houding van de persoon zelf ligt. Soms is er nu eenmaal geen pilletje te vinden die je kan helpen met de strijd. En geloof me, ik weet heel erg goed wat die strijd inhoud zoals je op die site kan lezen. Na 11 jaar behandeling en al vele jaren strijd daarvoor ben ik nog steeds niet goed ingeregeld.

Je hebt me wel aan het denken gezet. Denk dat ik die opmerking van de VMDB maar naar het kopje 'Broodje aap' ga verhuizen .

Echter is er wel ervaring bij de hulpverlening dat er een deel van patiënten is die stoppen met medicatie doordat ze geen bijwerkingen aanvaarden maar ook vaak omdat ze denken dat ze 'genezen' zijn. Om deze groep kan je nu eenmaal niet heen. Pas geleden liep hier trouwens in R&P nog een topic daarover.

Interessant topic,
mijn vader heeft een bipolaire stoornis een posttraumatische stress stoornis en ADHD gepaard met alcoholisme. hij is nu een paar maanden clean en het gaat nu goed.
was een lange zoektocht naar de juiste medicijnen voor elk "probleem".
omdat het 1 weer het ander uithaalde was het 15 jaar aankloten met psychologen en psychiaters.

(zeker een TVP!)

Is er hier iemand die ervaring heeft met Xanax; en hoeverre dat invloed heeft op de stemmingswisselingen bij de bipolaire stoonis?

Xanax is eigenlijk alleen een angst/paniekremmer en wordt daarom dus ook gegeven aan mensen met paniekaanvallen. Ik heb ze er ook bij voor als ik weer eens een angst/paniekaanval heb. Het is geen stemmingsstabilisator.

quote:

Op maandag 6 februari 2012 00:50 schreef Swingding het volgende:
Xanax is eigenlijk alleen een angst/paniekremmer en wordt daarom dus ook gegeven aan mensen met paniekaanvallen. Ik heb ze er ook bij voor als ik weer eens een angst/paniekaanval heb. Het is geen stemmingsstabilisator.

Dat verklaart al het een en ander.... In hoeverre had jij last van bijwerkingen? Ik merk aan mijn moeder dat ze nu ontzettend vergeetachtig is wat niet altijd even handig is, zoals gisteren op een verjaardag. Alcohol in combinatie met Xanax is al niet slim, maar helemaal niet als je ook niet kan onthouden hoeveel je hebt gedronken

quote:

Op zaterdag 4 februari 2012 16:39 schreef yavanna het volgende:

[..]

Storend om daar te lezen dat medicatie de symptonen zou bestrijden is en wanneer men er geen baat bij heeft dit a.d persoon zou liggen die niet volhoud of ontrerecht bang is voor de bijwerkingen. Het zou prettig zijn wanneer mensen eens zouden beseffen dat niet iedereen met een BP stoornis gebaat is bij medicatie. En dat een hoop mensen medicatie gebruiken, therapie volgen, keihard werken, maar nog verre van 'normaal' zijn.

Het hebben van een bipolaire stoornis is voor veel mensen een levenslange zeer vermoeiende strijd, met en zonder medicatie.

Fijn om te lezen. Het hebben van een Bipolaire stoornis is inderdaad een zeer vermoeiende levenslange strijd.
(Zowel in jezelf,) als je manisch bent snap je jezelf niet als je aan je manie denkt en als je manisch bent snap je niet dat je daarvoor depressief was. ...als de reacties die je krijgt van de omgeving.
Je gaat op je tenen lopen en jezelf isoleren, uit zelfbescherming. Om jezelf niet oeverloos te hoeven verdedigen en van het gevoel af te zijn hoeveel verdriet je anderen aandoet.Daarbij het machteloze gevoel om altijd op de rand van de financiële afgrond te leven en daar geen invloed op te hebben.
Dit, omdat die wisselingen in stemming je niet bepaald geliefd maken bij een werkgever. Die zien je liever gaan dan komen.

quote:

Op maandag 6 februari 2012 13:22 schreef joopenma het volgende:

[..]

Fijn om te lezen. Het hebben van een Bipolaire stoornis is inderdaad een zeer vermoeiende levenslange strijd.
(Zowel in jezelf,) als je manisch bent snap je jezelf niet als je aan je manie denkt en als je manisch bent snap je niet dat je daarvoor depressief was. ...als de reacties die je krijgt van de omgeving.
Je gaat op je tenen lopen en jezelf isoleren, uit zelfbescherming. Om jezelf niet oeverloos te hoeven verdedigen en van het gevoel af te zijn hoeveel verdriet je anderen aandoet.Daarbij het machteloze gevoel om altijd op de rand van de financiële afgrond te leven en daar geen invloed op te hebben.
Dit, omdat die wisselingen in stemming je niet bepaald geliefd maken bij een werkgever. Die zien je liever gaan dan komen.

Zoals zuster Clivia al schreef: acceptatie is al de helft. Accepteren dat je voor een werkgever een te onzekere factor bent. Werk is niet zaligmakend als het je zo op je tenen doet lopen en je labiel blijft. Het is zoals het is. Het belangrijkste is dat je zorgt dat je die prikkels uit je leven haalt die er aan mee werken dat je manisch of depressief wordt. En financiele afgrond... Tja. Die is hier ook regelmatig in zicht. Gelukkig zijn er hulpverleners die zorgen dat er ook in slechte tijden zicht op de financieen is.

Sowieso, elke vorm van hulp is welkom. (misplaatste) trots om het allemaal alleen te willen doen, maakt je ook labiel.

Zo'n beetje mijn hele moeders kant van de familie heeft bipolaire stoornis, de een zwaarder dan de ander.
Mijn moeder is sinds vorig jaar er ook mee gediagnosticeerd (25 jaar geleden is ze een tijd depressief geweest, verder nooit echt ergens last van gehad, maar nu heeft ze dus een manische episode die behoorlijk lang aanhoudt).

Volgens mij slikt ze netjes haar lithiumpillen 2x daags, maar mijn zus twijfelt daaraan. Ze drinkt namelijk vrij veel alcohol op een avond in de kroeg en mijn zus zei dat dat niet goed samengaat.
M'n moeder zegt zelf dat ze het tot haar eigen verbazing nog geen één keer vergeten is te slikken (ik heb zelf 5 jaar de pil geslikt en ik vergat sowieso 1 pil elke 2 maanden, dat is menselijk).

Als hier mensen met bipolaire stoornis zijn; kun je lithium en alcohol goed combineren zonder dat één van de 2 werkingen versterkt wordt of je er lichamelijk niet goed van wordt?
En als dit niet zo is; kan het dan kloppen dat m'n moeder niet altijd even goed haar pillen slikt omdat ze prima tegen (veel) alcohol op één avond kan?

Ons hele gezin is kapotgegaan doordat m'n moeder 'ineens' van m'n vader wilde scheiden en nu heel Nederland rond'neukt' op zoek naar een 'vent'. Ik word gek van haar puberale gedrag. Daarbij is mijn vader autistisch dus daar heb ik ook niet veel aan, ghehe

Mijn moeder op haar woord geloven is trouwens niet echt een goede bron. Ze kan namelijk heel goed liegen en bedriegen en in sommige gevallen geeft ze dat ook toe en is ze er trots op dat ze iemand heeft weten te manipuleren.

quote:

Op zondag 29 januari 2012 16:13 schreef zusterclivia het volgende:
Een vader van een vriend had deze ziekte (overleden nu)
Ik weet wel dat hij en zijn moeder hem het liefste depressief zagen (wat ze naturlijk in een gewone situatie niet zouden willen) Als hij n.l. manisch was, was er geen land mee te bezeilen, b.v. midden in de nacht de zolder verbouwen, massa geld verkwisten, hij was niet agressief gelukkig.

Dit dit dit dit!!! Ik voel me altijd zo lullig om het te zeggen, maar ik heb echt veel liever dat mijn moeder depressief is dan manisch.
Afgezien dat er momenteel geen land met haar te bezeilen valt, vindt ze dat er niks aan de hand is. Ze erkent dat ze bipolair is, maar niet dat ze in een manische episode zit en dat ze meer hulp nodig heeft dan alleen die 2 pilletjes per dag slikken. Als ze depressief is (ik ben zelf ook een tijd depressief geweest dus ik weet hoe dat is) dan wéét ze dat ze depressief is en wil ze er wat aan doen, zoekt ze hulp om eruit te komen.
Hoewel het bij allebei geen pretje is; met depressieve mensen is makkelijker te praten dan met manische mensen...

Ahh ben zo blij dat ik daar niet de enige in ben!

Het is ook helemaal geen schande om dit te denken over een ouder of zeer nauwbetrokken familieleden met deze aandoening....het is idd hel op aarde voor de omgeving. Kinderen en partners lijden enorm onder de situatie.

Je hoopt bijna dat ze in de manische episode buiten de boel op stelten gaan zetten om zo opgepakt en beoordeeld te kunnen worden, maar hoe dan ook, voor het gezin is het slopend.

Sterkte iig. en laat haar ziekte niet jou kopje onder duwen hoor....

Moira, dit staat iig in de bijsluiter van lithium:

alcohol drinken?
Alcohol versterkt de bijwerkingen van lithium op het coördinatie- en concentratievermogen. Ook als u hier niets meer van merkt, omdat u gewend bent geraakt aan dit medicijn, kunt u er door alcohol last van krijgen.

Bovendien kan veel alcohol, net als lithium, leiden tot vocht- en zoutverlies. Beperk daarom het gebruik van alcohol en drink het liever niet.
http://www.apotheek.nl/Me(...)px?mId=10698&rId=413

En verder moet ik je gelijk geven dat ik mijn moeder ook liever depressief, of "mat" zie dan manisch.

In haar meest recente manische periode zou de buurman haar de hele dag afluisteren via de muur en andere dingen (stopcontacten e.d.) en zouden de buren aan de andere kant bij de desbetreffende buurman op bezoek gaan om haar het leven zuur te maken. Ook speelt er nog het een en ander om mij heen dan, ik zou daardoor weer niet thuis willen komen etcetera. Voor de waanbeelden en angstaanvallen krijgt ze nu de Xanax, lithium zal ze waarschijnlijk ook nog wel slikken. Het vervelende bij mijn moeder is dat er 0.0 medicatietrouwheid is en zodra ze zelf het idee heeft dat het "goed" gaat, gaat ze experimenteren met pilletjes minder/geen pilletjes.
Zolang zij na 20 jaar nog altijd haar problemen onderkent en nu voor het eerst eens -deels door ons gedwongen- wekelijks naar een psychiater gaat, vind ik dat ze eerst eens goede hulpverlening en begeleiding moet gaan krijgen en accepteren. Ze wilt anderen ook niet vertellen dat ze bipolair is, ze is bang om afgewezen te worden door anderen en zoekt ook continu naar bevestiging, vergelijkt zichzelf met anderen en wilt ook graag horen dat ze beter is.
Helaas heeft ze nogal last van de bijwerkingen van de Xanax in de vorm van geheugenverlies maar dat moet ik dan maar even voor lief nemen. Liever een vergeetachtige moeder dan een die overal spoken ziet.

quote:

Op maandag 6 februari 2012 18:44 schreef zusterclivia het volgende:
Je hoopt bijna dat ze in de manische episode buiten de boel op stelten gaan zetten om zo opgepakt en beoordeeld te kunnen worden, maar hoe dan ook, voor het gezin is het slopend.

Je wilt ergens niet weten hoe rustig het ineens thuis was tijdens de 2 gedwongen opnames van mn moeder Ben ook erg blij dat ik nu het huis uit ben en "ver" weg woon, in ieder geval buiten haar gebied waarin ze durft te reizen.

quote:

Op maandag 6 februari 2012 18:44 schreef zusterclivia het volgende:
Het is ook helemaal geen schande om dit te denken over een ouder of zeer nauwbetrokken familieleden met deze aandoening....het is idd hel op aarde voor de omgeving. Kinderen en partners lijden enorm onder de situatie.

Je hoopt bijna dat ze in de manische episode buiten de boel op stelten gaan zetten om zo opgepakt en beoordeeld te kunnen worden, maar hoe dan ook, voor het gezin is het slopend.

Sterkte iig. en laat haar ziekte niet jou kopje onder duwen hoor....

Haha, mijn tante heeft dat gedaan. Die is op een gegeven moment bakstenen door ruiten gaan gooien en slaand en schoppend door de politie afgevoerd, waarna ze uiteindelijk gedwongen opgenomen werd in een psychiatrische inrichting. Dat was ook niet echt leuk. Mijn moeder en haar zus (die ook bipolair is, maar zichzelf in hypomaan probeert te houden door haar agenda vol te boeken en altijd druk bezig te zijn zodat ze niet depressief wordt) zijn toen bij haar langsgeweest, en 'de hele wereld was gek behalve zij', ze zat daar voor niks, ze was niet gek en het was allemaal onzin. Daarna 2 jaar geen contact meer met m'n tante gehad.

Als ik na ga hoe mijn hele moeders kant van de familie bipolair is en hoe erfelijk het is (én ik al 3 jaar depressief ben geweest), begin ik steeds banger te worden dat binnen 30 jaar het bipolaire ook bij mij z'n kop naar boven gaat steken

quote:

Op maandag 6 februari 2012 18:46 schreef douche-eendje het volgende:
Moira, dit staat iig in de bijsluiter van lithium:

alcohol drinken?
Alcohol versterkt de bijwerkingen van lithium op het coördinatie- en concentratievermogen. Ook als u hier niets meer van merkt, omdat u gewend bent geraakt aan dit medicijn, kunt u er door alcohol last van krijgen.

Bovendien kan veel alcohol, net als lithium, leiden tot vocht- en zoutverlies. Beperk daarom het gebruik van alcohol en drink het liever niet.
http://www.apotheek.nl/Me(...)px?mId=10698&rId=413

En verder moet ik je gelijk geven dat ik mijn moeder ook liever depressief, of "mat" zie dan manisch.

In haar meest recente manische periode zou de buurman haar de hele dag afluisteren via de muur en andere dingen (stopcontacten e.d.) en zouden de buren aan de andere kant bij de desbetreffende buurman op bezoek gaan om haar het leven zuur te maken. Ook speelt er nog het een en ander om mij heen dan, ik zou daardoor weer niet thuis willen komen etcetera. Voor de waanbeelden en angstaanvallen krijgt ze nu de Xanax, lithium zal ze waarschijnlijk ook nog wel slikken. Het vervelende bij mijn moeder is dat er 0.0 medicatietrouwheid is en zodra ze zelf het idee heeft dat het "goed" gaat, gaat ze experimenteren met pilletjes minder/geen pilletjes.
Zolang zij na 20 jaar nog altijd haar problemen onderkent en nu voor het eerst eens -deels door ons gedwongen- wekelijks naar een psychiater gaat, vind ik dat ze eerst eens goede hulpverlening en begeleiding moet gaan krijgen en accepteren. Ze wilt anderen ook niet vertellen dat ze bipolair is, ze is bang om afgewezen te worden door anderen en zoekt ook continu naar bevestiging, vergelijkt zichzelf met anderen en wilt ook graag horen dat ze beter is.
Helaas heeft ze nogal last van de bijwerkingen van de Xanax in de vorm van geheugenverlies maar dat moet ik dan maar even voor lief nemen. Liever een vergeetachtige moeder dan een die overal spoken ziet.

[..]

Je wilt ergens niet weten hoe rustig het ineens thuis was tijdens de 2 gedwongen opnames van mn moeder Ben ook erg blij dat ik nu het huis uit ben en "ver" weg woon, in ieder geval buiten haar gebied waarin ze durft te reizen.

Ik herken hier mijn moeder wel wat in ja. Mijn vader gelooft wel dat ze elke dag d'r pillen slikt, maar ze schijnt nooit ergens last van te hebben als ze (veel) alcohol op heeft. En dat 'uitproberen' (minder/geen pillen slikken als je je goed voelt) dat is wel typisch mijn moeder..

Mijn vader heeft haar ook een keer psychotisch meegemaakt. Dat ze bijna duivels mijn vriend zat uit te schelden tegen m'n vader. Hij was slecht en de oorzaak van het probleem ofzo.. Dat was in de tijd dat ze een relatie had met mijn schoonvader, en ik en mijn vriend gingen daar behoorlijk aan onderdoor dus heeft zijn vader de relatie stop gezet (ze was toen trouwens nog getrouwd met m'n vader). Maar dus helemaal mijn vriend uitkafferen dat het zijn schuld was en als hij er niet was geweest ze nog gelukkig met m'n schoonvader was.. Best eng, want m'n vader zei dat ze echt als een soort seriemoordenaar overkwam, en aangezien het mijn eigen lieve vriendje betrof vond ik dat niet zo leuk. Ik hoop maar dat ze niet meer van die 'aanvallen' krijgt..

quote:

Op maandag 6 februari 2012 19:06 schreef Moira. het volgende:

[..]

Ik herken hier mijn moeder wel wat in ja. Mijn vader gelooft wel dat ze elke dag d'r pillen slikt, maar ze schijnt nooit ergens last van te hebben als ze (veel) alcohol op heeft. En dat 'uitproberen' (minder/geen pillen slikken als je je goed voelt) dat is wel typisch mijn moeder..

Mijn vader heeft haar ook een keer psychotisch meegemaakt. Dat ze bijna duivels mijn vriend zat uit te schelden tegen m'n vader. Hij was slecht en de oorzaak van het probleem ofzo.. Dat was in de tijd dat ze een relatie had met mijn schoonvader, en ik en mijn vriend gingen daar behoorlijk aan onderdoor dus heeft zijn vader de relatie stop gezet (ze was toen trouwens nog getrouwd met m'n vader). Maar dus helemaal mijn vriend uitkafferen dat het zijn schuld was en als hij er niet was geweest ze nog gelukkig met m'n schoonvader was.. Best eng, want m'n vader zei dat ze echt als een soort seriemoordenaar overkwam, en aangezien het mijn eigen lieve vriendje betrof vond ik dat niet zo leuk. Ik hoop maar dat ze niet meer van die 'aanvallen' krijgt..

Het blijft ook apart te lezen hoe een persoon met een bipolaire stoornis in een manie zo verschillend kan zijn, wat voor beelden er allemaal ontstaan en op wat voor manier ze met hun omgeving omgaan. Ik hoop voor jou in ieder geval dat het gen jou gemist heeft

quote:

Op maandag 6 februari 2012 19:12 schreef douche-eendje het volgende:

[..]

Het blijft ook apart te lezen hoe een persoon met een bipolaire stoornis in een manie zo verschillend kan zijn, wat voor beelden er allemaal ontstaan en op wat voor manier ze met hun omgeving omgaan. Ik hoop voor jou in ieder geval dat het gen jou gemist heeft

Het is door dit soort verhalen ook niet makkelijk om te vertellen dat je een bi-polaire stoornis hebt. Men denkt dat we allemaal gillend met messen tussen onze tanden aan de gordijnen hangen

quote:

Op maandag 6 februari 2012 19:12 schreef douche-eendje het volgende:

[..]

Het blijft ook apart te lezen hoe een persoon met een bipolaire stoornis in een manie zo verschillend kan zijn, wat voor beelden er allemaal ontstaan en op wat voor manier ze met hun omgeving omgaan. Ik hoop voor jou in ieder geval dat het gen jou gemist heeft

Ik hoop het ook! Heb er helaas wel aanleg voor, en ben erfelijk belast van beide kanten met allemaal psychische en fysieke 'kwaaltjes'.. Ik hoop maar dat een aantal daarvan niet tot uiting komen Thanks iig!

quote:

Op maandag 6 februari 2012 20:42 schreef seasushi het volgende:

[..]

Het is door dit soort verhalen ook niet makkelijk om te vertellen dat je een bi-polaire stoornis hebt. Men denkt dat we allemaal gillend met messen tussen onze tanden aan de gordijnen hangen

Wat ik net vertelde is ook totaal 'niet mijn moeder' hoor. Sinds de scheiding hoor ik ook constant m'n vader zeggen hoe gek ze wel niet is, maar als ik m'n moeder zelf spreek valt dat hartstikke mee. Ze is alleen ook in de overgang, en dat in combinatie met een (hypo)manie is ze verdomd puberaal. Achter de mannen aan, aan mij vragen 'staat dit me mooi' en 'mag ik jouw laarzen lenen'.. Dat soort dingen heeft ze echt nog nóóit gevraagd Afgezien van dat is ze gewoon 'mijn moeder' als ik d'r zie.
Wel een beetje jammer dat het zo veel kapot heeft gemaakt, maarja...

quote:

Op maandag 6 februari 2012 21:05 schreef Moira. het volgende:

[..]

Wat ik net vertelde is ook totaal 'niet mijn moeder' hoor. Sinds de scheiding hoor ik ook constant m'n vader zeggen hoe gek ze wel niet is, maar als ik m'n moeder zelf spreek valt dat hartstikke mee. Ze is alleen ook in de overgang, en dat in combinatie met een (hypo)manie is ze verdomd puberaal. Achter de mannen aan, aan mij vragen 'staat dit me mooi' en 'mag ik jouw laarzen lenen'.. Dat soort dingen heeft ze echt nog nóóit gevraagd Afgezien van dat is ze gewoon 'mijn moeder' als ik d'r zie.
Wel een beetje jammer dat het zo veel kapot heeft gemaakt, maarja...

Dat doet me denken aan dat programma met Gordon wat er vorig jaar op was. 'Hotter than my daughter'. Nu begrijp ik die vrouwen een stukje beter.

quote:

Op maandag 6 februari 2012 20:42 schreef seasushi het volgende:

[..]

Het is door dit soort verhalen ook niet makkelijk om te vertellen dat je een bi-polaire stoornis hebt. Men denkt dat we allemaal gillend met messen tussen onze tanden aan de gordijnen hangen

Gelukkig wisselt het heel sterk van persoon tot persoon hoe heftig het kan zijn, natuurlijk is een bipolaire stoornis niet zomaar een stoornis maar dan wel een die gepaard kan gaan met nogal heftige pieken en dalen... Maar ik mag hopen dat mijn moeder onder de "extremen" valt en dat er mensen zijn voor wie het beter te behappen is in het dagelijks leven.

quote:

Op maandag 6 februari 2012 21:02 schreef Moira. het volgende:

[..]

Ik hoop het ook! Heb er helaas wel aanleg voor, en ben erfelijk belast van beide kanten met allemaal psychische en fysieke 'kwaaltjes'.. Ik hoop maar dat een aantal daarvan niet tot uiting komen Thanks iig!

Dat is dan wel knap lastig...

En het puberale gedrag is ergens ook wel herkenbaar. Mijn broertje heeft vorig jaar eens een flinke uitbarsting naar mijn moeder toe gehad dat ze zich -insert wat minder nette woorden hier- eens als een moeder moest gaan gedragen.

quote:

Op maandag 6 februari 2012 18:20 schreef Moira. het volgende:
Zo'n beetje mijn hele moeders kant van de familie heeft bipolaire stoornis, de een zwaarder dan de ander.
Mijn moeder is sinds vorig jaar er ook mee gediagnosticeerd (25 jaar geleden is ze een tijd depressief geweest, verder nooit echt ergens last van gehad, maar nu heeft ze dus een manische episode die behoorlijk lang aanhoudt).

Volgens mij slikt ze netjes haar lithiumpillen 2x daags, maar mijn zus twijfelt daaraan. Ze drinkt namelijk vrij veel alcohol op een avond in de kroeg en mijn zus zei dat dat niet goed samengaat.
M'n moeder zegt zelf dat ze het tot haar eigen verbazing nog geen één keer vergeten is te slikken (ik heb zelf 5 jaar de pil geslikt en ik vergat sowieso 1 pil elke 2 maanden, dat is menselijk).

Als hier mensen met bipolaire stoornis zijn; kun je lithium en alcohol goed combineren zonder dat één van de 2 werkingen versterkt wordt of je er lichamelijk niet goed van wordt?
En als dit niet zo is; kan het dan kloppen dat m'n moeder niet altijd even goed haar pillen slikt omdat ze prima tegen (veel) alcohol op één avond kan?

Ons hele gezin is kapotgegaan doordat m'n moeder 'ineens' van m'n vader wilde scheiden en nu heel Nederland rond'neukt' op zoek naar een 'vent'. Ik word gek van haar puberale gedrag. Daarbij is mijn vader autistisch dus daar heb ik ook niet veel aan, ghehe

Mijn moeder op haar woord geloven is trouwens niet echt een goede bron. Ze kan namelijk heel goed liegen en bedriegen en in sommige gevallen geeft ze dat ook toe en is ze er trots op dat ze iemand heeft weten te manipuleren.

Hoi
Ik ben zelf ook bipolair, maar wat je hierboven over je moeder schrijft komt mij niet bekent voor. Ik heb al meer dan 10jaar geen man aangeraakt en ga nooit uit. Alcohol verergerd de situatie, met of zonder pillen. Daar moet je mee uitkijken. Een drankje op een verjaardag kan geen kwaad, Jou moeder hangt al haar gedrag op aan haar stoornis, zonder er de verantwoordelijkheid voor te dragen.
Mijn dochter heeft mij ook liever depressief. Vind ik ook wel erg eigenlijk, Wand ik voel me beter als ik manisch ben. Maar zij krijgt meer aandacht van mij als ik depressief ben.

quote:

Op maandag 6 februari 2012 20:42 schreef seasushi het volgende:

[..]

Het is door dit soort verhalen ook niet makkelijk om te vertellen dat je een bi-polaire stoornis hebt. Men denkt dat we allemaal gillend met messen tussen onze tanden aan de gordijnen hangen

Daar ben ik het wel mee eens seasushi. Men weet niet dat er verschillende gradaties in de aandoening bestaan. Iedereen wordt over één kam geschoren. Daarom houd je in je dagelijks leven je mond stijf dicht. De oppervlakkige kennissen en buren hebben het niet eens door! Vinden je vaak aardig, creatief en interessant. Zo leef ik dus. Ik ga met allerlei mensen oppervlakkig om maar laat ze niet te dichtbij komen.

quote:

Op maandag 6 februari 2012 22:47 schreef joopenma het volgende:

[..]

Hoi
Ik ben zelf ook bipolair, maar wat je hierboven over je moeder schrijft komt mij niet bekent voor. Ik heb al meer dan 10jaar geen man aangeraakt en ga nooit uit. Alcohol verergerd de situatie, met of zonder pillen. Daar moet je mee uitkijken. Een drankje op een verjaardag kan geen kwaad, Jou moeder hangt al haar gedrag op aan haar stoornis, zonder er de verantwoordelijkheid voor te dragen.
Mijn dochter heeft mij ook liever depressief. Vind ik ook wel erg eigenlijk, Wand ik voel me beter als ik manisch ben. Maar zij krijgt meer aandacht van mij als ik depressief ben.

Mijn moeder hangt haar gedrag eigenlijk nergens aan op, ze vind dat ze volkomen normaal bezig is.
En dat gebeuren met de mannen enzo heeft ook te maken met de menopauze Ze heeft een beetje alles tegelijk op haar bord.
Bovendien uiten manische episoden zich bij vrijwel iedereen anders he

Eigenlijk 'grappig'.. Mensen met bipolaire stoornis zijn liever (hypo)manisch, omdat ze zich dan beter voelen, en de omgeving van bipolaire mensen hebben liever dat ze depressief zijn.

Sterkte in ieder geval! Voor de omgeving is het niet makkelijk, maar voor de 'patiënt' zeker niet

Ik kom me ook melden, ik ben ook bipolair.

quote:

Eigenlijk 'grappig'.. Mensen met bipolaire stoornis zijn liever (hypo)manisch, omdat ze zich dan beter voelen, en de omgeving van bipolaire mensen hebben liever dat ze depressief zijn.

Ja raar eigenlijk. Maar dat geeft mijn vriend ook aan, want als ik (hypo)manisch ben is er moeilijker contact met me te maken. Ook hoe harder ik tekeer ga, hoe harder de klap is die ik na die manische dagen krijg.

quote:

Op dinsdag 7 februari 2012 17:50 schreef triptruffel het volgende:
Ik kom me ook melden, ik ben ook bipolair.

Ik zie dat je jezelf triptruffel noemt. Gebruik je ook dergelijke drugs in combinatie met je stoornis?

quote:

Op dinsdag 7 februari 2012 18:06 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Ik zie dat je jezelf triptruffel noemt. Gebruik je ook dergelijke drugs in combinatie met je stoornis?

quote:

Op dinsdag 7 februari 2012 18:06 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Ik zie dat je jezelf triptruffel noemt. Gebruik je ook dergelijke drugs in combinatie met je stoornis?

_nee

quote:

Op dinsdag 7 februari 2012 15:39 schreef Moira. het volgende:

[..]

Mijn moeder hangt haar gedrag eigenlijk nergens aan op, ze vind dat ze volkomen normaal bezig is.
En dat gebeuren met de mannen enzo heeft ook te maken met de menopauze Ze heeft een beetje alles tegelijk op haar bord.
Bovendien uiten manische episoden zich bij vrijwel iedereen anders he

Eigenlijk 'grappig'.. Mensen met bipolaire stoornis zijn liever (hypo)manisch, omdat ze zich dan beter voelen, en de omgeving van bipolaire mensen hebben liever dat ze depressief zijn.

Sterkte in ieder geval! Voor de omgeving is het niet makkelijk, maar voor de 'patiënt' zeker niet

Mijn manie bestaat uit tig creatieve ideeën die ik tegelijk wil doen.Daarbij gun ik mijzelf geen rust meer, het moet af. Zoals ik het in mijn hoofd heb wil ik het zo snel mogelijk in het echt zien. Dan voel ik me heel fijn en met name nuttig! (Een trui voor een vriendin gebreid in 2 dagen, 100 romeinse kostuums in 8 weken, terwijl ik mijn baan op het museum ook nog had, en een 3-delige trouwjurk, terwijl ik nooit naailes had gehad.) Slapen doe ik dan niet veel.
Maar als ik depressief ben snap ik niet hoe ik dat heb gedaan. Dan krijg ik het niet eens voor elkaar om een zoom in mijn broek te naaien.

quote:

Op donderdag 9 februari 2012 13:37 schreef joopenma het volgende:

[..]

Mijn manie bestaat uit tig creatieve ideeën die ik tegelijk wil doen.Daarbij gun ik mijzelf geen rust meer, het moet af. Zoals ik het in mijn hoofd heb wil ik het zo snel mogelijk in het echt zien. Dan voel ik me heel fijn en met name nuttig! (Een trui voor een vriendin gebreid in 2 dagen, 100 romeinse kostuums in 8 weken, terwijl ik mijn baan op het museum ook nog had, en een 3-delige trouwjurk, terwijl ik nooit naailes had gehad.) Slapen doe ik dan niet veel.
Maar als ik depressief ben snap ik niet hoe ik dat heb gedaan. Dan krijg ik het niet eens voor elkaar om een zoom in mijn broek te naaien.

Wat apart eigenlijk dat zo'n bipolaire stoornis ook je fysieke capaciteiten beïnvloedt. Vind dat wel interessant eigenlijk.
Natuurlijk, zoals hier al vaak is geconcludeerd, erg vervelend voor degene zelf als je jezelf geen slaap gunt/niet kan of wil slapen..

quote:

Op donderdag 9 februari 2012 13:42 schreef Moira. het volgende:

[..]

Wat apart eigenlijk dat zo'n bipolaire stoornis ook je fysieke capaciteiten beïnvloedt. Vind dat wel interessant eigenlijk.
Natuurlijk, zoals hier al vaak is geconcludeerd, erg vervelend voor degene zelf als je jezelf geen slaap gunt/niet kan of wil slapen..

Daar ben ik nog niet uit, of ik niet WIL of niet KAN slapen. Maar je hebt wel gelijk over de beïnvloeding van je capaciteit. Daardoor voel je je al anders als andere mensen, want die zijn altijd hetzelfde, stabiel. Daardoor wordt het moeilijk om dit aan andere mensen uit te leggen. De meeste snappen het niet.

Even een vraag; Als je manisch bent, wil je toch niet slapen? Of is het zo dat je wel wil slapen, maar dat niet kan?

Ik dacht eventjes een keer dat ik tegen een manie aanzat, omdat ik niet kon slapen (ook omdat ik wat vrolijker was dan normaal) maar ik wou wel graag slapen, toen zei mijn psycholoog dat als ik wel wil slapen ik niet manisch ben.

quote:

Op donderdag 9 februari 2012 17:14 schreef Skitzofrenix het volgende:
Even een vraag; Als je manisch bent, wil je toch niet slapen? Of is het zo dat je wel wil slapen, maar dat niet kan?

Ik dacht eventjes een keer dat ik tegen een manie aanzat, omdat ik niet kon slapen (ook omdat ik wat vrolijker was dan normaal) maar ik wou wel graag slapen, toen zei mijn psycholoog dat als ik wel wil slapen ik niet manisch ben.

quote:

Op donderdag 9 februari 2012 17:24 schreef joopenma het volgende:

[..]

als je manisch bent kun je niet slapen en je wil het eigenlijk ook niet, dus je maakt je niet druk of je wel of niet kunt slapen. Je weet wel dat je op een goed moment 36uur niet hebt geslapen maar verbind daar niets aan.

quote:

Op donderdag 9 februari 2012 17:30 schreef joopenma het volgende:

[..]

als je manisch bent kun je niet slapen en je wil het eigenlijk ook niet, dus je maakt je niet druk of je wel of niet kunt slapen. Je weet wel dat je op een goed moment 36uur niet hebt geslapen maar verbind daar niets aan.

Oke, dan ben ik dus nooit manisch geweest, gelukkig.

quote:

Op donderdag 9 februari 2012 18:11 schreef Skitzofrenix het volgende:

[..]

Oke, dan ben ik dus nooit manisch geweest, gelukkig.

gelukkig voor jou!!

Tijdens een manie heb je geen besef van tijd.
Omdat je niet moe wordt vliegt de tijd.Ik begin ergens aan op maandag en ben verbaasd als het opeens vrijdag is.
Maar als je depressief ben, dan ben je altijd moe en kruipt de tijd.Maandag blijkt heel lang maandag.
Gelukkig heb ik af en toe ook een tussenfase, dan lijkt alles gewoon zoals bij andere mensen.
Dan ben ik ook het meest sociaal bezig.Als ik manisch ben heb ik geen tijd, en als ik depressief ben verstop ik me voor mensen, sluit me af.

Wat ik me nou afvroeg (aan de hand van een docu hierover) hoe herken je dergelijke gedragen nou als meer dan normaal "apart"?

quote:

Op donderdag 9 februari 2012 18:50 schreef Life2.0 het volgende:
Wat ik me nou afvroeg (aan de hand van een docu hierover) hoe herken je dergelijke gedragen nou als meer dan normaal "apart"?

Een normaal mens kan ook wel eens een dagje druk zijn maar stort al vrij snel in. Iemand die manisch is gaat dagen door zonder de behoefte aan slaap. Komt dan nog heel fit over. En iedereen is wel een keer depri. Maar als je depressief bent kom je daar soms weken niet meer uit, je hebt de energie niet eens om naar de WC te gaan, dat is al teveel.

quote:

Op donderdag 9 februari 2012 18:45 schreef joopenma het volgende:
Tijdens een manie heb je geen besef van tijd.
Omdat je niet moe wordt vliegt de tijd.Ik begin ergens aan op maandag en ben verbaasd als het opeens vrijdag is.
Maar als je depressief ben, dan ben je altijd moe en kruipt de tijd.Maandag blijkt heel lang maandag.
Gelukkig heb ik af en toe ook een tussenfase, dan lijkt alles gewoon zoals bij andere mensen.
Dan ben ik ook het meest sociaal bezig.Als ik manisch ben heb ik geen tijd, en als ik depressief ben verstop ik me voor mensen, sluit me af.

Schiet me ineens te binnen als jij zo vertelt over manie vrs depressie; zijn er wel dikke bipolaire mensen?

(als je manisch bent ben je te hyper en als je depri bent vergaat je de lust....)

quote:

Op donderdag 9 februari 2012 18:58 schreef joopenma het volgende:

[..]

Een normaal mens kan ook wel eens een dagje druk zijn maar stort al vrij snel in. Iemand die manisch is gaat dagen door zonder de behoefte aan slaap. Komt dan nog heel fit over. En iedereen is wel een keer depri. Maar als je depressief bent kom je daar soms weken niet meer uit, je hebt de energie niet eens om naar de WC te gaan, dat is al teveel.

Ik ben ook vaak dagen wakker (slaapproblemen) maar ik maak mij vrij weinig zorgen over mijn geestelijke gesteldheid

quote:

Op zondag 29 januari 2012 16:20 schreef seasushi het volgende:
Stel. je hebt je een periode rot gevoeld, maar het begint weer op te klaren. Je bruist van energie, iedereen vindt je aardig. Je hebt geniale plannen, kunt de hele wereld aan en alles lacht je toe.

"Dit voelt zo goed. Ik moet pillen gaan innemen zodat ik dit euforische gevoel de kop in kan drukken" .

Dit herken ik maar al te goed. Mijn vader was bipolair (nu dood).

[ Bericht 17% gewijzigd door Tinkepink op 09-02-2012 19:51:22 ]

quote:

Op donderdag 9 februari 2012 19:25 schreef Wanderingwhy het volgende:

[..]

Schiet me ineens te binnen als jij zo vertelt over manie vrs depressie; zijn er wel dikke bipolaire mensen?

(als je manisch bent ben je te hyper en als je depri bent vergaat je de lust....)

Ik denk eigenlijk dat veel mensen met een bipolaire stoornis wel last hebben van overgewicht, wat vooral dan komt door de medicatie.
Maar als mijn moeder ziek is, dan neemt ze haar medicatie ook niet en valt ze inderdaad ook erg veel af. Maar dat verschilt denk ik per mens.

quote:

Op donderdag 9 februari 2012 19:25 schreef Wanderingwhy het volgende:

[..]

Schiet me ineens te binnen als jij zo vertelt over manie vrs depressie; zijn er wel dikke bipolaire mensen?

(als je manisch bent ben je te hyper en als je depri bent vergaat je de lust....)

Ik ken mijn moeder niet anders dan dik. Deels bijwerking van de medicatie, maar ook veel vreetbuien.

quote:

Op donderdag 9 februari 2012 19:25 schreef Wanderingwhy het volgende:

[..]

Schiet me ineens te binnen als jij zo vertelt over manie vrs depressie; zijn er wel dikke bipolaire mensen?

(als je manisch bent ben je te hyper en als je depri bent vergaat je de lust....)

Er zijn ook nog "normale" periodes he? En de medicatie zorgt ook voor extra kilo's Dus ja, er zijn ook dikke bipolaire mensen.

quote:

Op donderdag 9 februari 2012 21:12 schreef seasushi het volgende:

[..]

Er zijn ook nog "normale" periodes he? En de medicatie zorgt ook voor extra kilo's Dus ja, er zijn ook dikke bipolaire mensen.

I was just wondering....

quote:

Op donderdag 9 februari 2012 22:14 schreef Wanderingwhy het volgende:

[..]

I was just wondering....

...En ik vind in (hypo)mane periodes alles heerlijk ruiken en smaken. Ik ga uitgebreid staan koken midden in de nacht, en daar moet dan ook van genoten worden