R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Borderliners kunnen extreem reageren. Bij iedereen met borderline manifesteert zich dat anders en de één reageert heftiger dan de ander. Maar vergeleken met 'normale' mensen zijn hun reacties 'abnormaal'.
Die extreme reacties worden ook gezien als typerend voor borderline. Verlatingsangst is een symptoom van de stoornis. Of woede-aanvallen. In therapie wordt daar de focus op gelegd en moet de borderline leren minder extreem te reageren.
Ik praat het niet goed. Het is inderdaad zo dat een reactie een reactie uitlokt. Dus als je mensen claimt of met frustraties met woede-aanvallen afreageert op mensen, dan is het niet gek dat je sociale problemen krijgt. Mensen gaan dan niet graag met je om.
Maar ik vraag me af of het altijd terecht dat hierop vaak de focus ligt. En daar bedoel ik het volgende mee:
Verlatingsangst bijvoorbeeld ontstaat niet zomaar. Als je je in de loop der jaren heel vaak verlaten hebt gevoeld, ontwikkel je daar een angst voor. Normaal gesproken zou je helemaal niet flippen als iemand 5 minuten later dan afgesproken komt opdagen. Maar als je vaak hebt meegemaakt dat iemand helemaal niet kwam opdagen, dan is het wel te begrijpen dat je nu zo reageert.
Veel borderliners beseffen wel dat ze niet altijd normaal reageren. Daardoor hebben ze het beeld van zichzelf dat ze gestoord zijn en dat iedereen die geen borderline heeft altijd perfect reageren. En ook dát wordt weer gezien als iets wat typisch borderline is: zwartwit-denken.
Maar in hoeverre is het eigenlijk abnormaal? Zijn het niet gewoon menselijke reacties die optreden als je het gevoel hebt geen grip op jezelf of op je leven te hebben?
Dat er bij het genezingsproces aandacht aan moet worden besteed, daar ben ik het wel mee eens. Maar ik denk dat het idee van "jij hebt borderline, dus dit, dat, zus en zo doe je niet goed en daarom heb je een ernstige stoornis" heel averechts werkt. En met name dat woord 'stoornis' impliceert dat er iets mis is in je hersenen en dat je er voor altijd aan vastzit, no matter wat je probeert en onderneemt.
Dat was de openingpost van de eerste en hier kan dus verder gaan over deze discussie.
Het stopzetten van behandeling is trouwens in uiterste gevallen er zijn ook zat situaties waar de therapie wel degelijk succesvol geweest is en je kan wel degelijk bij iemand aangeven dat je niet tevreden bent over de therapie en samen zoeken naar een passende therapie.
Die extreme reacties worden ook gezien als typerend voor borderline. Verlatingsangst is een symptoom van de stoornis. Of woede-aanvallen. In therapie wordt daar de focus op gelegd en moet de borderline leren minder extreem te reageren.
Ik praat het niet goed. Het is inderdaad zo dat een reactie een reactie uitlokt. Dus als je mensen claimt of met frustraties met woede-aanvallen afreageert op mensen, dan is het niet gek dat je sociale problemen krijgt. Mensen gaan dan niet graag met je om.
Maar ik vraag me af of het altijd terecht dat hierop vaak de focus ligt. En daar bedoel ik het volgende mee:
Verlatingsangst bijvoorbeeld ontstaat niet zomaar. Als je je in de loop der jaren heel vaak verlaten hebt gevoeld, ontwikkel je daar een angst voor. Normaal gesproken zou je helemaal niet flippen als iemand 5 minuten later dan afgesproken komt opdagen. Maar als je vaak hebt meegemaakt dat iemand helemaal niet kwam opdagen, dan is het wel te begrijpen dat je nu zo reageert.
Veel borderliners beseffen wel dat ze niet altijd normaal reageren. Daardoor hebben ze het beeld van zichzelf dat ze gestoord zijn en dat iedereen die geen borderline heeft altijd perfect reageren. En ook dát wordt weer gezien als iets wat typisch borderline is: zwartwit-denken.
Maar in hoeverre is het eigenlijk abnormaal? Zijn het niet gewoon menselijke reacties die optreden als je het gevoel hebt geen grip op jezelf of op je leven te hebben?
Dat er bij het genezingsproces aandacht aan moet worden besteed, daar ben ik het wel mee eens. Maar ik denk dat het idee van "jij hebt borderline, dus dit, dat, zus en zo doe je niet goed en daarom heb je een ernstige stoornis" heel averechts werkt. En met name dat woord 'stoornis' impliceert dat er iets mis is in je hersenen en dat je er voor altijd aan vastzit, no matter wat je probeert en onderneemt.
Dat was de openingpost van de eerste en hier kan dus verder gaan over deze discussie.
Het stopzetten van behandeling is trouwens in uiterste gevallen er zijn ook zat situaties waar de therapie wel degelijk succesvol geweest is en je kan wel degelijk bij iemand aangeven dat je niet tevreden bent over de therapie en samen zoeken naar een passende therapie.
Ik vind het overigens wel raar dat de behandeling stop wordt gezet als je jezelf herhaaldelijk snijdt, ze zetten de behandeling voor longkanker toch ook niet stop als je herhaaldelijk hoest?
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Dat vind ik zelf ook raar hoor. Het lijkt me voor die mensen dan ook al zo'n natrap eigenlijk , nou je bent toch opgegeven.
Zeker in een sector waar je mensen helptdenk ook dat het met wachtlijsten , en financieen te maken heeft als iemand al langer dan een in een dagtherapie zit en geen verbetering is zowel in groep als invidueel en dus langer zit , dan maken ze liever plaats voor iemand die wel erin wil zitten en gemotiveerd is
Voor mij heeft het geholpen maar ik denk ook omdat ik me er zelf heel erg voor inzette en ik juist heel inzicht kreeg en waarschijnlijk op een goede plek zat waar de therapie bij mij paste.
Het behandelen voor mij is niet heilig want ik heb wel gezien dat ze soms ook weleens totaal niet goed was en dingen niet helemaal klopten naar mijn inzien.
Zeker in een sector waar je mensen helptdenk ook dat het met wachtlijsten , en financieen te maken heeft als iemand al langer dan een in een dagtherapie zit en geen verbetering is zowel in groep als invidueel en dus langer zit , dan maken ze liever plaats voor iemand die wel erin wil zitten en gemotiveerd is
Voor mij heeft het geholpen maar ik denk ook omdat ik me er zelf heel erg voor inzette en ik juist heel inzicht kreeg en waarschijnlijk op een goede plek zat waar de therapie bij mij paste.
Het behandelen voor mij is niet heilig want ik heb wel gezien dat ze soms ook weleens totaal niet goed was en dingen niet helemaal klopten naar mijn inzien.
Als zij (de hulpverlener/hulpverlening) het niet aan kunnen dan is het aan hem iemand te vinden die dat wel kan of te zorgen dat ze leren dat ze het zelf kunnen, het is toch de bedoeling dat ze hulp verlenen?quote:Op dinsdag 17 januari 2012 23:48 schreef Teslynd het volgende:
Je gaf aan dat er géén oplossing mogelijk was en de clïenten dus daarom zonder behandeling op straat gezet worden.
Als de ervaring is dat er mensen zijn die daardoor buiten de boot vallen dan zit daar een beperking voor mogelijk herstel, en dat is nooit goed.quote:Actief inzetten om iets anders te vinden dan de niet-beschikbare psychiatrische behandelingen, valt zeer waarschijnlijk onder een andere dienstverlening. Alle behandelingen zijn immers in een bestek gedetailleerd vastgelegd en moeten binnen het doelkader blijven.
Het doel van het bedrijf is niet hetzelfde als het doel van de cliënt.
Je gaat ervan uit dat wanneer je uit angst (hoe klein die ook mag zijn) ergens controle over wil dat dan iets slechts of negatief is, angst heeft net zoals alles een functie. Als er bij een bedrijf regels zijn omdat ze bang zijn (angst) dat mensen er anders een zooitje van maken dat is dat een hele normale gang van zaken. Angst is niet negatief, je hoeft daar niet over te oordelen.quote:Elk bedrijf heeft regels en er wordt (zou moeten worden) op naleving ervan gecontroleerd. Dat is normale bedrijfsvoering en heeft niets met angst en ziekelijke controledrang te maken. Zonder procesbeheersing (= controlevoering) kan het op talloze plekken uit de hand lopen.
Nooit, want dat zou betekenen dat ik me de manier waarop een ander dingen interpreteert mijn verantwoordelijkheid ga maken. Als dat echt is wat jij er in leest (denk eerder dat je die post aangrijpt om ergens om te kunnen inhaken want het is juist die post die volledig de plank mis slaat) dan is dat jouw zaak, het is echter het tegenovergestelde van wat ik getypt heb en klopt van geen kant, betwijfel ook eerder of dat echt de conclusie is die hij/jij daarin getrokken heeft.quote:[quote]
Het is wel wat ik (en inmiddels ook verschillende andere mensen) in je posts lees.
Wanneer komt nou dat punt dat je tegenover jezelf je eigen manier van communiceren ter discussie gaat stellen?
In welke zin afzwakken? Waar heb je het over? Kan iemand jouw mening over iets doen afzwakken? Iemand vind iets, jij vind iets; prima.quote:Je vindt wat je vindt (en dat is prima), maar je vindt jezelf daarin niet stellig. Je komt echter wel zeer stellig op ons over: je laat geen ruimte voor discussie, je bent alleen aan het uitleggen wat jij vindt en reageert niet inhoudelijk op argumenten die jouw zienswijze afzwakken.
In welke zin rigide en beperkt? Het is juist open en kan werkelijk alle kanten op, eindeloos veel mogelijkheden op een manier waar iedereen wat mee kan, jij komt eerder over dat je uit frustratie loopt af te geven op iets wat je niet snapt. Ik heb het over vrijheid van de psychische mechanismen waar je al vanaf je geboorte mee rond hebt kunnen lopen.quote:Wat dat laatste betreft heb je enerzijds gelijk dat je jezelf niet aan het verdedigen bent. Anderzijds is een aantal mensen het inmiddels met elkaar eens dat jouw zienswijze nogal rigide en beperkt is en daardoor los staat van de realiteit, en toch blijf jij je verhaal verkondigen. Dan is het dus weer wel verdedigen.
Je zegt hier iets alsof het een feit is terwijl het niet meer dan een slecht onderbouwde mening is.quote:
Een behandelmethode, die door de behandelde niet ter discussie kan worden gesteld, maakt de behandelde ondergeschikt aan de zienswijze van de behandelaar.
Iemand met bijv borderline geeft geen ene zier om of er toetsing van objectiviteit is; die wil gewoon goeie hulp van iemand die ervaring heeft met het succesvol geven daarvan.quote:De toetssteen van objectiviteit valt weg.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
@Canillas: het begint een beetje op het sprookje van de kleren van de keizer te lijken 
Het ligt aan jouw communicatieve vaardigheden als "de meesten" in jouw posts iemand lezen die niet discusseert, maar met een overdreven stelligheid alle andere zienswijzen weg wil vagen.
Als jouw reactie vervolgens is dat dit aan "de meesten" ligt en jou niet verweten kan worden is bewijs je daarmee opnieuw dat je niet openstaat voor feedback van anderen.
Het ligt aan jouw communicatieve vaardigheden als "de meesten" in jouw posts iemand lezen die niet discusseert, maar met een overdreven stelligheid alle andere zienswijzen weg wil vagen.
Als jouw reactie vervolgens is dat dit aan "de meesten" ligt en jou niet verweten kan worden is bewijs je daarmee opnieuw dat je niet openstaat voor feedback van anderen.
Als de wereld een groot vraagteken voor je is ?
Strek je eens uit !
Strek je eens uit !
Hiermee verwoord je precies hetgeen wat volgens mij voor problemen zorgt, het idee dat als iemand iets anders vind dat jou dat je dat onderuit moet halen of dat je anders wordt ''weggevaagd'' alsof er van alles op het spel staat als het om je mening gaat, waarom ga je daar vanuit? Ik heb dat nooit, en ik voel me dan ook niet aangevallen om wat een ader zegt en hou me niet bezig met de fictieve strijd om ''gelijk'' te halen.quote:
Het ligt aan jouw communicatieve vaardigheden als "de meesten" in jouw posts iemand lezen die niet discusseert, maar met een overdreven stelligheid alle andere zienswijzen weg wil vagen.
Laten we het erop houden dat het kwa insteek nogal verschilt (geen verwijt, tis allemaal prima) en het verder maar ontopic houden
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Degene die hier therapie hebben gehad, heb je voor jouw idee het idee gehad dat het heeft geholpen ???
Voor mij is door de therapie wel een boel inzicht in de stoornis gekomen en ik weet nu ook meer de boel op een rit te krijgen in moeilijke periodes.
De zelfdestructieve kant overheerst niet meer zo erg en ik denk goed na over dingen.
Voor mij heeft de therapie dus wel degelijk geholpen
Voor mij is door de therapie wel een boel inzicht in de stoornis gekomen en ik weet nu ook meer de boel op een rit te krijgen in moeilijke periodes.
De zelfdestructieve kant overheerst niet meer zo erg en ik denk goed na over dingen.
Voor mij heeft de therapie dus wel degelijk geholpen
Je had het er eerder over dat bedrijven eigenlijk zouden moeten worden gecontroleerd op het toepassen van hun eigen regels. Ze zouden dus hun eigen 'gedrag' onder de loupe moeten leggen.quote:
Nooit, want dat zou betekenen dat ik me de manier waarop een ander dingen interpreteert mijn verantwoordelijkheid ga maken.
Ik neem aan dat jouw eigen regel (streven) is dat je duidelijk communiceert. Hoe toets je dat voor jezelf? Blijkbaar doe je dat helemaal niet: "Nooit"
Communiceren betekent zenden en ontvangen. Hoe de ander dingen ontvangt is niet jouw verantwoordelijkheid. Hoe jij ze zendt is wel jouw verantwoordelijkheid. Bij die verantwoordelijkheid (als je die tenminste wil nemen) hoort ook het kritisch zijn naar jezelf om jezelf regelmatig af te vragen hoe de kwaliteit van jouw zenden is. Input van anderen kan daarbij waardevol zijn.
Maar dat doe je dus niet, dat geef je heel duidelijk aan. Dat geeft mij de indruk dat je er helemaal van overtuigd bent dat jouw manier van zenden goed is.
Ik zal niet zeggen dat je een plaat voor je hoofd hebt, maar volgens mij is die uitdrukking wel precies voor een dergelijke houding bedoeld.
Je antwoord 'Nooit' is trouwens ook meteen een mooi voorbeeld van 'rigide en beperkt'. En het is absoluut geen voorbeeld van 'open en kan werkelijk alle kanten op'.
Een voorbeeldje, en voor de afwisseling is dat voorbeeldje positief:quote:
waar je al vanaf je geboorte mee rond hebt kunnen lopen.
Dit (in de quote) is 1 van de zeldzame keren dat je WEL allerlei andere mogelijkheden open laat, je geeft aan dat mensen ermee hebben KUNNEN rondlopen.
In veel van je posts is die ruimte er niet. Dat is stellig, rigide en beperkt.
Wat je allemaal schrijft in dit topic KAN gebeuren of bij een aantal mensen van toepassing zijn, maar de manier waarop je het presenteert komt op mij (en anderen) over alsof het volgens jou zo'n beetje de enige manier is (dus de waarheid).
Dat kan liggen aan mijn interpretatie, maar het kan ook liggen aan jouw formuleringen. Neem deze goedbedoelde (en frustratieloze) hint nou eens voorzichtig aan.......
Be a man and think about it!
Nee ik verwoord niet wat voor problemen zorgt bij "de meesten". Ik verwoord een probleem bij jou. Niet mijn woorden gaan draaien.quote:
[..]
Hiermee verwoord je precies hetgeen wat volgens mij voor problemen zorgt, het idee dat als iemand iets anders vind dat jou dat je dat onderuit moet halen of dat je anders wordt ''weggevaagd'' alsof er van alles op het spel staat als het om je mening gaat, waarom ga je daar vanuit? Ik heb dat nooit, en ik voel me dan ook niet aangevallen om wat een ader zegt en hou me niet bezig met de fictieve strijd om ''gelijk'' te halen.
Laten we het erop houden dat het kwa insteek nogal verschilt (geen verwijt, tis allemaal prima) en het verder maar ontopic houden
Ik verwoord dat jij een nogal afwijkende manier hebt voor "de meesten", waarbij enige vorm van zelfkritiek of zelfreflectie lijkt te ontbreken. Komen de woorden van reacties wel bij je aan? Dat is de kernvraag en het antwoord lijkt "nee".
Dat is op zich jammer want er zitten vaak mooie posts tussen.
Als de wereld een groot vraagteken voor je is ?
Strek je eens uit !
Strek je eens uit !
Ik vind het een beetje jammer dat een topic die gaat over borderline, ineens gaat over het posten van Canilla en haar manier van posten.
Ik vind het juist wel leuk dat er zo breed gepraat wordt over psychologie. De stoornis doet eigenlijk niet echt ter zake, want veel zaken zijn universeel uitwisselbaar. Het accent ligt iets anders per geval maar de basis blijft hetzelfde.
Kreeg ooit sprookjes te horen. Zit nu in therapie.
De stoornis doet wel degelijk terzake want anders heette het topic niet waarom reageren borderliners zo extreem.
Degene die het opgezet had die heeft het opgezet vanwege zijn ervaring met de stoornis en de manier van behandeling .
Met dus basis van topic over Borderline en de behandeling ervan
Degene die het opgezet had die heeft het opgezet vanwege zijn ervaring met de stoornis en de manier van behandeling .
Met dus basis van topic over Borderline en de behandeling ervan
Dit geldt sowieso voor de meeste etiketjes die mensen tegenwoordig opgeplakt krijgen, vind ik.quote:
Maar ik denk dat het idee van "jij hebt borderline, dus dit, dat, zus en zo doe je niet goed en daarom heb je een ernstige stoornis" heel averechts werkt.
Mensen zouden eens wat meer naar zichzelf moeten kijken en gaan werken aan de issues die ze hebben, in plaats van een diagnose als een excuus voor hun gedrag te gaan zien.
There is a long line down from heaven.
Eens, daar is het topic niet voor bedoeld, iedereen die er op wat voor manier dan ook last van had; excuses, bedankt (meen ik) voor de feedback (en hintsquote:
Ik vind het een beetje jammer dat een topic die gaat over borderline, ineens gaat over het posten van Canilla en haar manier van posten.
) en laten we het er verder bij laten, geloof het of niet ik doe er zeker wat mee Edit: ben een hij trouwens, geen zij haha
[ Bericht 2% gewijzigd door Canillas op 18-01-2012 11:15:59 ]
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Stel dat iemand dat gedaan heeft, en uitgebreid ook, en merkt dat hij of zij het gedrag dat op wat voor manier dan ook problemen veroorzaakt maar niet lukt te stoppen of veranderen, wat dan?quote:
Mensen zouden eens wat meer naar zichzelf moeten kijken en gaan werken aan de issues die ze hebben, in plaats van een diagnose als een excuus voor hun gedrag te gaan zien.
Je haalt het ''werken aan de issues'' aan, dat is ook wat iedereen die hulp zoekt wil lijkt me, maar wat als diegene simpelweg niet weet hoe omdat diegene nog niet geleerd heeft hoe? Helpt het dan om te gaan roepen dat etiketten en diagnoses als excuus worden gebruikt? Als iemand werkelijk radeloos is en de grip op zijn of haar leven kwijt lijkt te zijn?
Wat ik bedoel is, hoe zou je het beste kunnen reageren op iemand die nog in de proces zit? Die nog bezig is met het werken aan de issues? Iemand met borderline heeft met bepaalde dingen moeite (op z'n zachts uitgedrukt) en moet daarmee aan de slag om het beter te maken, voor zichzelf en (hopelijk ook) de omgeving, dat is dan geen excuus, het is een hele wezenlijke vorm van lijden.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
De enige opmerking die ik zou willen maken is dat het stigmatiserend zou kunnen werken.
Kreeg ooit sprookjes te horen. Zit nu in therapie.
Behandelen is een verkeerde woordkeuze meen ik. De gedachte achter een behandeling is het inzichtelijk maken van de eigen gedachten en daaruit voortvloeiende handelingen. Die als er effectief gebruik wordt gemaakt van kennis, dit langzaam duidelijk wordt voor de client. Die zo steeds meer inzicht in de patronen van de stoornis krijgt. Waarmee de client steeds beter in staat is om de dingen aan te kunnen.quote:
De stoornis doet wel degelijk terzake want anders heette het topic niet waarom reageren borderliners zo extreem.
Degene die het opgezet had die heeft het opgezet vanwege zijn ervaring met de stoornis en de manier van behandeling .
Met dus basis van topic over Borderline en de behandeling ervan
Kreeg ooit sprookjes te horen. Zit nu in therapie.
Ja, het is denk wat dat betreft vrij dubbel; aan de ene kant kan het label voor iemand begrip voor zichzelf opleveren (in de zin van herkenbaarheid) en aan de andere kan iemand zichzelf op een bepaalde manier gaan zien; ik ben borderliner. Zelfde geldt voor omgeving. Lastig te zeggenquote:
De enige opmerking die ik zou willen maken is dat het stigmatiserend zou kunnen werken.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Moeilijk inderdaad. Het is denk ik een dubbel gevoel wat prima kan helpen, maar ook kan stagneren.
Kreeg ooit sprookjes te horen. Zit nu in therapie.
Naar jezelf kijken is wel heel erg moeilijk, de kans is zo enorm groot dat er onbewust bepaalde onbewuste invloeden in de weg blijven zitten. In feite is je doel om de onbewuste invloeden uit te schakelen of te negeren. Op papier lijkt dat een mission impossible, maar in praktijk lukt het gelukkig ook nog wel eens.
Offtopic: ik dacht al dat Canillas een hij was, maar toen ik dus ergens 'ze' of 'haar' las begon ik te twijfelen of IK niet juist degene was die het fout had.
Offtopic: ik dacht al dat Canillas een hij was, maar toen ik dus ergens 'ze' of 'haar' las begon ik te twijfelen of IK niet juist degene was die het fout had.
Ja, je zou denk kunnen zeggen dat borderline een groot deel inneemt in iemands beleving (gedrag, gevoel en gedachten) van zichzelf maar dat borderline niet is wie iemand is, en dan het accent niet alleen leggen op de borderline maar net zoveel op wie de persoon is, naast de borderline. Anders gezegd; borderline maakt deel uit van de persoon, niet andersom.quote:
Moeilijk inderdaad. Het is denk ik een dubbel gevoel wat prima kan helpen, maar ook kan stagneren.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
En dat laatste is nou precies mijn punt. Het label an sich zorgt voor een bepaalde mate van zichzelf erbij neerleggen dat het zo is.quote:
[..]
Ja, het is denk wat dat betreft vrij dubbel; aan de ene kant kan het label voor iemand begrip voor zichzelf opleveren (in de zin van herkenbaarheid) en aan de andere kan iemand zichzelf op een bepaalde manier gaan zien; ik ben borderliner. Zelfde geldt voor omgeving. Lastig te zeggen
Heel cru gesteld heb je 3 perspectieven. Het perspectief van de hulpverlener, die eerst een diagnose wil stellen om vervolgens een behandelplan te maken. Het perspectief van de patient, die in eerste instantie hulp zoekt. En het perspectief van de buitenwereld, waar vooral onbegrip heerst.
Tegenwoordig is alles zeer transparant en ik vraag mij dus met enige kritiek af of deze vermenging van perspectieven niet averechts werkt. Er ontstaat een pseudo-wetenschappelijke visie onder de massa die al lang niet meer realistisch is.
Tot zover mijn perspectief
There is a long line down from heaven.
Je zegt het zelf eigenlijk al. Je bewust worden van, dat is het doel. Daarmee kun je verbeteren. Dat dat met hulp kan is evident.quote:
Naar jezelf kijken is wel heel erg moeilijk, de kans is zo enorm groot dat er onbewust bepaalde onbewuste invloeden in de weg blijven zitten. In feite is je doel om de onbewuste invloeden uit te schakelen of te negeren. Op papier lijkt dat een mission impossible, maar in praktijk lukt het gelukkig ook nog wel eens.
Offtopic: ik dacht al dat Canillas een hij was, maar toen ik dus ergens 'ze' of 'haar' las begon ik te twijfelen of IK niet juist degene was die het fout had.
Kreeg ooit sprookjes te horen. Zit nu in therapie.
|
|
