R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
In zoverre dat slechts een klein deel van de mensen het dus in zo'n dergelijke mate heeft dat het problematisch wordt. Zelfs als de reacties logisch te verklaren zijn, maakt dat ze niet minder buitensporig. Als je een keer extreem reageert, maakt dat je nog geen borderliner. Bij borderliners is het een patroon dat aanhoudt en dat zie je bij goed functionerende mensen niet zodanig.quote:Maar in hoeverre is het eigenlijk abnormaal? Zijn het niet gewoon menselijke reacties die optreden als je het gevoel hebt geen grip op jezelf of op je leven te hebben?
Even een vraag aan de ervaringsdeskundigen. Ik begrijp dat borderliners ook vaak moeite hebben met het herkennen en omgaan van/met gevoelens. In hoeverre zijn die gevoelens oprecht? Kunnen de meeste borderliners echt verliefd zijn of zijn dat fases waar ze andere personen in mee slepen? Of is dat echt bij iedereen anders?
Hope is the first step on the road to dissapointment
Hoe lang of gedetailleerd wil je het antwoord hebben?quote:Op vrijdag 13 januari 2012 11:37 schreef Bittere_Bal het volgende:
Even een vraag aan de ervaringsdeskundigen. Ik begrijp dat borderliners ook vaak moeite hebben met het herkennen en omgaan van/met gevoelens. In hoeverre zijn die gevoelens oprecht? Kunnen de meeste borderliners echt verliefd zijn of zijn dat fases waar ze andere personen in mee slepen? Of is dat echt bij iedereen anders?
Natuurlijk is dat echt, wat dat betreft zijn ze net echte mensen! (en natuurlijk zijn ze dat ook)
Qua werking een beetje a la Rihanna & Eminem in "when a vulcano meets a tornado".......als je hun passie bent is het warm en vochtig en intens, en als de bui overgetrokken is sta je er alleen voor en heb je niets me
Als de wereld een groot vraagteken voor je is ?
Strek je eens uit !
Strek je eens uit !
(fok mobiel pruttelt weer, laatste woord moet uiteraard zijn "meer" ipv "me" maar krijg het niet gewijzigd via phone, evt modje die het kan aanpassen?)
Als de wereld een groot vraagteken voor je is ?
Strek je eens uit !
Strek je eens uit !
Tuurlijk zijn borderliners ook wel echt verliefd , het is alleen dat ze niet altijd goed met die emoties om kunnen gaan. Het is niet zoals bij manische mensen dat de verliefdheid een manie is ( ik zeg dat omdat ik een paar manische mensen ken en die dus dat heel erg hadden in manische periode).quote:
Even een vraag aan de ervaringsdeskundigen. Ik begrijp dat borderliners ook vaak moeite hebben met het herkennen en omgaan van/met gevoelens. In hoeverre zijn die gevoelens oprecht? Kunnen de meeste borderliners echt verliefd zijn of zijn dat fases waar ze andere personen in mee slepen? Of is dat echt bij iedereen anders?
En dat is ook per persoon verschillend dus hoe het zich uit. De een is iemand die heel seksueel actief is met iedereen en de ander is meer daar heel voorzichtig in.
Natuurlijk. Borderliners voelen juist dingen intens. Maar de negatieve patronen zijn ook intens. Dus dat maakt het niet makkelijker voor JEZELF. (je omgeving ook, partner, ouders, sis en bros, zij staan machteloos) Het beste is zoveel mogelijk aan jezelf werken dat je beter op moeilijke situaties reageert en jezelf plaatsen in een mindere stressvolle situatie. Je hebt ook heel veel borderliners die op kamers gaan. Gewoon enkel omdat ze het thuis niet meer aan kunnen. Of ze gaan in een appartement. Het hoeft niet te betekenen dat ze elke dagen conflicten hebben, maar dat ze het thuis ''alleen'' gewoon veel rustiger vinden en alleen na kunnen denken over hun acties en gewoon lekker geen prikkels om je heen. En dat is wel lekker hoor, geloof me. Ik denk er ook over na.quote:
Even een vraag aan de ervaringsdeskundigen. Ik begrijp dat borderliners ook vaak moeite hebben met het herkennen en omgaan van/met gevoelens. In hoeverre zijn die gevoelens oprecht? Kunnen de meeste borderliners echt verliefd zijn of zijn dat fases waar ze andere personen in mee slepen? Of is dat echt bij iedereen anders?
Liefde is geen impuls, behalve als je het gebruikt voor je verlangens of lust. Of dat je troost seks nodig hebt of een lief vriendje/vriendinnetje die toevallig veel geld heeft om drugs te kopen of sigaretten of kleding. Nee! das belachelijk. Maar ook dat bestaat, ''hypomanie'.
bij borderliners zijn het de hyperactieve emoties die zo intens voelen, Het ligt veel dieper gegrond. De bps-er heeft een leegte en wanneer deze weer bevestigd wordt dan rent hij of zij weg voor zijn eigen problemen door zichzelf te pijnigen of kapot te gaan en juist door de confrontatie te worden geschokt en te overweldigend. Wel logisch na veel heftige dingen in het verleden, toch?
En elke afwijzing, of dat iemand je verlaat, ga je door de grond.
Borderliners moeten gewoon meer eigen waarde inderdaad kweken! Dat is precies de oplossing jongen. Want dan kunnen ze zeggen, als jij mij niet neemt zoals ik ben, ga dan maar weg, laat me maar. Of wanneer je vriendje zegt doei, zeg jij vaarwel en ik verdien wel beter geluk! En dat de bps-er verdriet durft te voelen en niet zo heftig meer reageert, dat is een basis van een gezonde stabiele omgeving vanuit zijn of haar eigen perspectief. Het is wel fijn als mensen daar een beetje op in spelen, rekening, is niks mee, juist goed om elkaar beter te begrijpen. (Y)
always shoot for the moon.
Ja ze kunnen wel degelijk verliefd worden maar kunnen bij impulsieve reacties ook dingen doen/zeggen die haaks op verliefdheid staan. vrijwel altijd gebeurd dit wanneer er externe factoren aanwezig zijn. Als je alleen met deze persoon bent. is er op dat moment geen verlatingsangst etc.quote:
Even een vraag aan de ervaringsdeskundigen. Ik begrijp dat borderliners ook vaak moeite hebben met het herkennen en omgaan van/met gevoelens. In hoeverre zijn die gevoelens oprecht? Kunnen de meeste borderliners echt verliefd zijn of zijn dat fases waar ze andere personen in mee slepen? Of is dat echt bij iedereen anders?
Mensen met Borderline (imo) kunnen heel extreem reageren als ze ergens grip op verliezen, of als situaties zich anders voordoen als ze van te voren hadden bedacht.
on the other side, kunnen ze ook ze ook dingen doen/zeggen waarvan ze niet eens doorhebben (en soms bij manipulatief gedrag, doen alsof ze het niet doorhebben) dat het voor iemand anders heel kwetsend is/kan zijn. en dat dan afdoen alsof ze er geen grip op hebben of er zich allang bij neergelegd hebben dat het gebeurd is.
Ik heb wel het idee dat Borderliners over het algemeen egoïstischer zijn. 't zou naar mijn mening al veel schelen als ze zich bij zoveel mogelijk situaties is zouden nagaan hoe het zou zijn als zij in de schoenen staan van de andere persoon. en dan antwoorden.
Ik denk dat Borderline vooral uit in het niet durven voelen van pijnlijke emoties. Juist omdat het zo sterk is. De persoon denkt dat het leven allemaal draait om wanhoop en dan vergeet hij of zij alle positieve dingen en gaat ie letterlijk kapot. En zoekt vervangingen ipv de pijn (impulsieve acties). Of reageert overdreven wanneer hij of zij weer een tegenvaller heeft. En ook vooral het relativerende stukje is een beetje de weg kwijt, de filter is stuk... Ik denk dat Cognitieve gedrags therapie ook veel kan helpen met een professionele therapeut, i'd say.
always shoot for the moon.
OK, iedereen bedankt voor de uitgebreide uitleg! Kan het ook zo zijn dat het manipulatieve gedrag zich uit in het aantrekken van personen om zo die leegte op te vullen, hoewel er eigenlijk van enige oprechte gevoelens geen sprake is?
Hope is the first step on the road to dissapointment
Ja, ik heb vaak dat ik gevoelens niet kan herkennen. Soms weet ik niet eens of ik me blij of verdrietig voel. De grens tussen de verschillende gevoelens lijkt te zijn vervaagd en ze lijken in elkaar over te lopen. Ik heb vaak dat ik me niet voel zoals ik me zou moeten voelen. Het gevoel past niet bij de situatie.quote:
Even een vraag aan de ervaringsdeskundigen. Ik begrijp dat borderliners ook vaak moeite hebben met het herkennen en omgaan van/met gevoelens. In hoeverre zijn die gevoelens oprecht? Kunnen de meeste borderliners echt verliefd zijn of zijn dat fases waar ze andere personen in mee slepen? Of is dat echt bij iedereen anders?
Wat verliefdheid betreft. Ook met die gevoelens heb ik moeite. Is het verliefdheid of toch iets anders? Het duurt wel een poos voordat ik daar uit ben. Er is ook een soort angst dat ik mezelf voor de gek hou.
Maar ik denk dat je vooral wilt weten of alle borderliners daar onoprecht over zijn. Of ik vanuit mijn eigen verwarring andere mensen ga kwetsen. Dat ik bijvoorbeeld tegen iemand zou zeggen "ik ben verliefd op je" en 3 maanden later "ik was toch niet verliefd op je en donder nu maar weer op. Ik heb borderline, dus ik ben zielig en daarom hou ik geen rekening met jouw gevoelens"
Ik heb vaak bij andere borderliners meegemaakt dat ze zo kunnen zijn. Ik was jarenlang goed bevriend met een borderliner. Ik dacht echt dat hij een leuke kerel was waarmee je leuk kon omgaan maar ook over serieuze dingen kon praten. Zegt hij opeens dat hij alleen met me om ging, omdat ik bij hem in therapie zat, maar dat er verder geen vriendschap bij zit. Hij wilde geen contact meer met me, omdat hij 'een nieuwe fase in zijn leven' begon. Ik stond altijd voor hem klaar. Hij kon me altijd bellen als hij zich suicidaal voelde of zich verschrikkelijk eenzaam. Dus ik vind hem ontzettend egocentrisch en dat hij zo is, had ik daarvoor never nooit achter hem gezocht. Ook begrijpp ik niet dat hij - omdat hij weet hoe heftig verlatingsangst kan zijn - mij dit had geflikt.
Maar kijk ik daar nu op terug, moet ik toegeven dat het bij mij ook zomaar kan omslaan. Maar ik zal nooit iemand willen kwetsen. Ik denk dat hij dat ook niet wilde en zo reageerde om zo snel mogelijk van de confrontatie af te zijn.
Dit is vooral hetgeen waarom borderliners moeite hebben met het in stand houden van sociale contacten. De gevoelens kunnen heel heftig zijn en opeens omslaan.
[ Bericht 7% gewijzigd door Pulzzar op 13-01-2012 15:58:40 ]
uit persoonlijke ervaring zeg ik ja, er zijn waarschijnlijk wel gevoelens maar die zijn dan misschien wel wat mooier gemaakt dan het in werkelijkheid misschien is.quote:
OK, iedereen bedankt voor de uitgebreide uitleg! Kan het ook zo zijn dat het manipulatieve gedrag zich uit in het aantrekken van personen om zo die leegte op te vullen, hoewel er eigenlijk van enige oprechte gevoelens geen sprake is?
dit kan wel per persoon verschillen! maar je kunt je er wel behoorlijk genaaid door voelen haha
Mijn ervaring is, dat ze ook preventief deuren dichtslaan uit onzekerheid. Na een gewone gewone ruzie denken "ik heb het te bont gemaakt" (lees: nu word ik er misschien wel uitgeschopt), zodat ze alvast zelf over oprotten gaan schreeuwen.
Die onzekerheid leidt ook tot allerlei achterdochtige gedachten/uitspraken/reacties langs dat soort kronkelwegen.
Die onzekerheid leidt ook tot allerlei achterdochtige gedachten/uitspraken/reacties langs dat soort kronkelwegen.
Doet me denken aan de liefdescyclus bij een bl'er (jaja, niets is standaard)quote:
Mijn ervaring is, dat ze ook preventief deuren dichtslaan uit onzekerheid. Na een gewone gewone ruzie denken "ik heb het te bont gemaakt" (lees: nu word ik er misschien wel uitgeschopt), zodat ze alvast zelf over oprotten gaan schreeuwen.
Die onzekerheid leidt ook tot allerlei achterdochtige gedachten/uitspraken/reacties langs dat soort kronkelwegen.
Zodra ze echt c.q. teveel van iemand gaan houden kunnen ze de (verlatings-)angst niet meer onder controle houden, wat zich vertaalt in groeiende hevige achterdocht e.d.
Dat geeft nog veel meer angst maar gaat over in boosheid en woede omdat ze daar beter mee om weten te gaan.
Dat laatste uit zich dan tenslotte in een relatievernietigende woede waarbij niets meer is wat het lijkt en vanuit bizarre speculaties ineens allerlei 'feiten' ontstaan die niemand anders ziet.
Dát is het lullige van de hele situatie: de bl'er is overtuigd van zijn/haar gelijk. Zo laten ze omstanders compleet verbijsterd achter en raad eens? Ze zijn dan nog boos ook dat ze niet begrepen worden en dat ze geen excuses krijgen
Als de wereld een groot vraagteken voor je is ?
Strek je eens uit !
Strek je eens uit !
Alle psychische ziektebeelden zijn menselijke eigenschappen die iedereen bezit, alleen zijn deze sterker aanwezig of juist minder bij iemand met een stoornis.quote:
Maar in hoeverre is het eigenlijk abnormaal? Zijn het niet gewoon menselijke reacties die optreden als je het gevoel hebt geen grip op jezelf of op je leven te hebben?
En omdat het afwijkt van de norm is het abnormaal ja. Als het normaal was had iedereen het.
Niet helemaal waar.quote:Op vrijdag 13 januari 2012 17:54 schreef badtripbob het volgende:
[..]
Alle psychische ziektebeelden zijn menselijke eigenschappen die iedereen bezit, alleen zijn deze sterker aanwezig of juist minder bij iemand met een stoornis.
En omdat het afwijkt van de norm is het abnormaal ja. Als het normaal was had iedereen het.
Ik heb nog nooit gedachtes in mijn hoofd tot waarheid verklaart en daar feiten bijgezocht die voor niemand anders als feit door kunnen gaan. Dit schijnt toch wel tot de bl-toolkit te horen.
Een voorbeeld van een beschuldiging die ik kreeg: "Je gaat vreemd, want je verplaatste mijn tampons van het benedentoilet naar het boventoilet en verstopte mij daarmee voor één of meerdere vrouwen"
(wel grappig; naast het benedentoilet hingen foto's van haar aan de muur maar dat is dan irrelevant voor haar
)
Als de wereld een groot vraagteken voor je is ?
Strek je eens uit !
Strek je eens uit !
Dat is dus wat ik bedoel met dat een stoornis een menselijke eigenschap versterkt. Iedereen is weleens achterdochtig. Iedereen trekt weleens verkeerde conclusies.
Zelfde met een psychose, iedereen kan wel inbeelden dat het lijkt alsof je achtervolgt word of iets voor waar aanemen zonder direct bewijs. Echter ben je in een psychose hier extra vatbaar voor. Zelfde met andere stoornissen
Zelfde met een psychose, iedereen kan wel inbeelden dat het lijkt alsof je achtervolgt word of iets voor waar aanemen zonder direct bewijs. Echter ben je in een psychose hier extra vatbaar voor. Zelfde met andere stoornissen
Euhm....nu maak je van jouw mening een feit maar....quote:Op vrijdag 13 januari 2012 18:11 schreef badtripbob het volgende:
Dat is dus wat ik bedoel met dat een stoornis een menselijke eigenschap versterkt. Iedereen is weleens achterdochtig. Iedereen trekt weleens verkeerde conclusies.
Zelfde met een psychose, iedereen kan wel inbeelden dat het lijkt alsof je achtervolgt word of iets voor waar aanemen zonder direct bewijs. Echter ben je in een psychose hier extra vatbaar voor. Zelfde met andere stoornissen
Feit is dat niet iedereen van gedachten feiten maakt (het zgn magisch denken ed)
Het onderbouwt jouw stelling niet
Als de wereld een groot vraagteken voor je is ?
Strek je eens uit !
Strek je eens uit !
Een feit is een waarneming niets meer of minderquote:Op vrijdag 13 januari 2012 18:16 schreef Wanderingwhy het volgende:
[..]
Euhm....nu maak je van jouw mening een feit maar....
Feit is dat niet iedereen van gedachten feiten maakt (het zgn magisch denken ed)
Het onderbouwt jouw stelling niet
Iemand die bijvoorbeeld een psychose heeft daardoor waarnemingen die voor hem/haar feiten zijn. Dat is niet de persoon die er een feit van maakt maar een deel van de hersenen waar je geen bewuste controle over hebt.
Natuurlijk is een feit niet hetzelfde als een waarneming. Ga naar ff Googlen en je vindt als definitie van feit "dat wat werkelijk gebeurd is".quote:
[..]
Een feit is een waarneming niets meer of minder
Iemand die bijvoorbeeld een psychose heeft daardoor waarnemingen die voor hem/haar feiten zijn. Dat is niet de persoon die er een feit van maakt maar een deel van de hersenen waar je geen bewuste controle over hebt.
Waar jij je mee verwart zijn waarheden. Ieder heeft zijn/haar eigen waarheden. En dat is dan weer een feit
Als de wereld een groot vraagteken voor je is ?
Strek je eens uit !
Strek je eens uit !
Liegen en bedriegen is ook meer een symptoom van mensen met een antisociale persoonlijkheidsstoornis, ook een persoonlijkheidsstoornis, net als borderline een cluster B maar toch weer heel anders.
Misschien is borderline wel de meest bekende persoonlijkheidsstoornis maar er zijn er meer het waren er ooit 10 maar met ingang van de DSM 5 zullen het er nog maar 5 zijn waaronder borderline en bovengenoemde.
Wat werkelijk interessant is, is de manier waarop mensen zo een stoornis kunnen oplopen. dit komt vaak door de jeugd en wel tot de 2e fase van ego ontwikkeling nadat het pasgeboren kind de wereld om zich heen heeft geobserveerd en zich vervolgens met die wereld identificeren. verschillende typen van opvoeding worden dan normaal alvorens ze met de latere wereld die het kind gaat leren kennen vanaf de basisschool, totaal als abnormaal worden ervaart. hierdoor komt het kind vroeg of in een later stadium voor Dillema's te staan (hij/zij is anders)denk even aan het feit dat mensen graag als normaal gezien worden en dus acceptatie willen vanuit de kudde. aan de ene kant staat de onvoorwaardelijke liefde naar zijn ouders en dus de normen en waarden die hij/zij van hen heeft mee gekregen tijdens de eerste levensjaren, en aan de andere kant staan zonder de voorwaardelijke liefde maar wel met grotere aantallen de klasgenoten en leraren.
Dit kind komt in een tweestrijd wat zich later kan vormen naar de persoonlijkheidsstoornis.
Nou is de vraag kun je een volwassene die al van baby af aan heeft meegekregen dat bijvoorbeeld spelen met het middelste van papa normaal is, therapie geven die dusdanig invloed heeft dat de persoon een soort van heropvoeding meemaakt of zijn de normen en waarden al dusdanig gekristalliseerd dat je niets meer kunt doen.
Misschien is borderline wel de meest bekende persoonlijkheidsstoornis maar er zijn er meer het waren er ooit 10 maar met ingang van de DSM 5 zullen het er nog maar 5 zijn waaronder borderline en bovengenoemde.
Wat werkelijk interessant is, is de manier waarop mensen zo een stoornis kunnen oplopen. dit komt vaak door de jeugd en wel tot de 2e fase van ego ontwikkeling nadat het pasgeboren kind de wereld om zich heen heeft geobserveerd en zich vervolgens met die wereld identificeren. verschillende typen van opvoeding worden dan normaal alvorens ze met de latere wereld die het kind gaat leren kennen vanaf de basisschool, totaal als abnormaal worden ervaart. hierdoor komt het kind vroeg of in een later stadium voor Dillema's te staan (hij/zij is anders)denk even aan het feit dat mensen graag als normaal gezien worden en dus acceptatie willen vanuit de kudde. aan de ene kant staat de onvoorwaardelijke liefde naar zijn ouders en dus de normen en waarden die hij/zij van hen heeft mee gekregen tijdens de eerste levensjaren, en aan de andere kant staan zonder de voorwaardelijke liefde maar wel met grotere aantallen de klasgenoten en leraren.
Dit kind komt in een tweestrijd wat zich later kan vormen naar de persoonlijkheidsstoornis.
Nou is de vraag kun je een volwassene die al van baby af aan heeft meegekregen dat bijvoorbeeld spelen met het middelste van papa normaal is, therapie geven die dusdanig invloed heeft dat de persoon een soort van heropvoeding meemaakt of zijn de normen en waarden al dusdanig gekristalliseerd dat je niets meer kunt doen.
Hoeps ik had niet gezien dat deze toppic 7 pagina's aan reacties besloeg beetje overbodig deze reactie denk ik excuus
Ik vond het het wel interessant.. alleen vond ik het stukje: "middels van papa" wel dan weer beetje bagger.quote:
Hoeps ik had niet gezien dat deze toppic 7 pagina's aan reacties besloeg beetje overbodig deze reactie denk ik excuus
Ach iedereen heeft zijn eigen waarheid dat is waar maar als jij een psychose hebt en je ziet iets dan zie je dat met je eigen ogen en is dat dus voor jou een feit.quote:
[..]
Natuurlijk is een feit niet hetzelfde als een waarneming. Ga naar ff Googlen en je vindt als definitie van feit "dat wat werkelijk gebeurd is".
Waar jij je mee verwart zijn waarheden. Ieder heeft zijn/haar eigen waarheden. En dat is dan weer een feit
Tja dat was maar een voorbeeld kunnen er natuurlijk meer zijn, komt erop neer dat het kind meer prikkels heeft gehad van negatieve aard dan van positieve.quote:
[..]
Ik vond het het wel interessant.. alleen vond ik het stukje: "middels van papa" wel dan weer beetje bagger.
Goede stelling, is idd iets om over na te denken,quote:
En met name dat woord 'stoornis' impliceert dat er iets mis is in je hersenen en dat je er voor altijd aan vastzit, no matter wat je probeert en onderneemt.
Of iets om over te discussieren.
Naar mijn mening heb je een stoornis als je er last van hebt en dus hulp bij wil.
Het is vreemd om te stellen dat er iets 'mis' is met mijn hersenen, want dan zou er dus een norm zijn voor hersenen waarmee niets 'mis' is. Ieders hersenen zijn anders.
Naar mijn mening heb je een stoornis als je er last van hebt en dus hulp bij wil.
Het is vreemd om te stellen dat er iets 'mis' is met mijn hersenen, want dan zou er dus een norm zijn voor hersenen waarmee niets 'mis' is. Ieders hersenen zijn anders.
Ik ken ook iemand waar de Asperger-eigenschappen aan alle kanten vanaf druipen, maar zij gaat echt hard lachend door het leven en heeft er geen problemen mee. Zij heeft er dus geen last van, zij heeft dus geen stoornis, en het zou gek zijn om te stellen dat er iets mis is met haar hersenen.
Ik snap de redenatie erachter, maar is dat niet een beetje net als zeggen 'ik heb een slecht geheugen, maar dat belemmert me niet erg in mijn functioneren, dus is er niks mis met mijn hersenen'? Ik denk wel dat er een bepaalde norm is van optimaal functioneren en iemand met autisme heeft nou eenmaal bepaalde tekortkomingen. Dat iemand gelukkig is en daarmee heeft leren omgaan, doet daar niets aan af.quote:
Ik ken ook iemand waar de Asperger-eigenschappen aan alle kanten vanaf druipen, maar zij gaat echt hard lachend door het leven en heeft er geen problemen mee. Zij heeft er dus geen last van, zij heeft dus geen stoornis, en het zou gek zijn om te stellen dat er iets mis is met haar hersenen.
dat ligt er toch aan wat je met 'tekort'koming bedoelt.
ik begrijp absoluut wat jij bedoelt, mijn ex was zo'n voorbeeld: wel problemen hebben maar ze niet willen zien.
maar bij de persoon waar ik hierboven op doelde is het woord 'tekort'koming echt niet van toepassing.
in haar werk doet ze het juist goed dankzij haar asperger-eigenschappen (het is niet voor niets zo dat veel aspergers het goed doen in de automatisering), in het sociale contact is ze apart maar wel altijd opgewekt en vrolijk, en in die combinatie blijft het aparte opvallend, maar dan wel leuk opvallend.
af en toe komt haar savant-kant naar voren (een bijzonder fotografisch geheugen), maar ook dat is dan gewoon een bijzonder iets (weer op een positieve manier).
met haar partner communiceert ze ook makkelijk (maar dat is over het algemeen sowieso een voordeel als je als vrouw asperger hebt).
als het over gevoel gaat gaat ze (net als ik) heel snel analyseren (dus niet vanuit gevoel meepraten). qua haar eigen gevoel is er ook geen probleem: ze heeft veel lol, zit lekker in haar vel, en heeft een stabiele relatie.
tot het moment dat het met mij misging (een aantal jaar geleden) was ik ook gewoon iemand die apart was maar wel gewoon een hoop lol had.
maar er gebeurde iets wat bij mij de boel flink in de stress liet schieten
......
het ligt er dan maar net aan wat je als criteria neemt: had ik daarvoor ook al een stoornis, of heb je pas een stoornis op het moment dat blijkt dat je met bepaalde situaties echt niet om kunt gaan?
hopelijk gaat zij nooit die situaties meemaken.
ik begrijp absoluut wat jij bedoelt, mijn ex was zo'n voorbeeld: wel problemen hebben maar ze niet willen zien.
maar bij de persoon waar ik hierboven op doelde is het woord 'tekort'koming echt niet van toepassing.
in haar werk doet ze het juist goed dankzij haar asperger-eigenschappen (het is niet voor niets zo dat veel aspergers het goed doen in de automatisering), in het sociale contact is ze apart maar wel altijd opgewekt en vrolijk, en in die combinatie blijft het aparte opvallend, maar dan wel leuk opvallend.
af en toe komt haar savant-kant naar voren (een bijzonder fotografisch geheugen), maar ook dat is dan gewoon een bijzonder iets (weer op een positieve manier).
met haar partner communiceert ze ook makkelijk (maar dat is over het algemeen sowieso een voordeel als je als vrouw asperger hebt).
als het over gevoel gaat gaat ze (net als ik) heel snel analyseren (dus niet vanuit gevoel meepraten). qua haar eigen gevoel is er ook geen probleem: ze heeft veel lol, zit lekker in haar vel, en heeft een stabiele relatie.
tot het moment dat het met mij misging (een aantal jaar geleden) was ik ook gewoon iemand die apart was maar wel gewoon een hoop lol had.
maar er gebeurde iets wat bij mij de boel flink in de stress liet schieten
......
het ligt er dan maar net aan wat je als criteria neemt: had ik daarvoor ook al een stoornis, of heb je pas een stoornis op het moment dat blijkt dat je met bepaalde situaties echt niet om kunt gaan?
hopelijk gaat zij nooit die situaties meemaken.
als je de criteria zo neemt, denk ik dat veel meer mensen een stoornis hebben die gewoon nog niet aan het licht is gekomen.
en dan is de vraag weer wat dan nog afwijkend is van normaal.
en dan blijkt de tern 'normaal' dus weer een stuk breder te zijn dan we nu vinden.
en dan blijken dus veel minder mensen voor de term 'stoornis' in aanmerking te komen.
en dan is de vraag weer wat dan nog afwijkend is van normaal.
en dan blijkt de tern 'normaal' dus weer een stuk breder te zijn dan we nu vinden.
en dan blijken dus veel minder mensen voor de term 'stoornis' in aanmerking te komen.
Is iemand die op volwassen leeftijd ineens last krijgt van paniekaanvallen "normaal"?quote:
als je de criteria zo neemt, denk ik dat veel meer mensen een stoornis hebben die gewoon nog niet aan het licht is gekomen.
en dan is de vraag weer wat dan nog afwijkend is van normaal.
en dan blijkt de tern 'normaal' dus weer een stuk breder te zijn dan we nu vinden.
en dan blijken dus veel minder mensen voor de term 'stoornis' in aanmerking te komen.
Is iemand die het niet eens is met de stelling van een vriend/vriendin en haar daarom buiten haar leven schopt (alles of niets) "normaal"?
Is iemand die zichzelf snijdt voor zijn of haar genoegdoening "normaal"?
Enz enz, wat is in jouw optiek normaal?
Op zondag 13 april 2014 19:50 schreef Mss het volgende:
Kloonhommel is echt mijn held van de dag _O_ _O_ _O_
Kloonhommel is echt mijn held van de dag _O_ _O_ _O_
bij de vragen die je stelt vergeet je een onderdeel:quote:
[..]
Is iemand die op volwassen leeftijd ineens last krijgt van paniekaanvallen "normaal"?
Is iemand die het niet eens is met de stelling van een vriend/vriendin en haar daarom buiten haar leven schopt (alles of niets) "normaal"?
Is iemand die zichzelf snijdt voor zijn of haar genoegdoening "normaal"?
Enz enz, wat is in jouw optiek normaal?
Is iemand die na een bepaalde gebeurtenis ineens last krijgt van paniekaanvallen "normaal"?
(op welke leeftijd dat gebeurt is niet relevant)
Is iemand die na een bepaalde gebeurtenis ineens extreem onredelijk wordt (en als gevolg daarvan zijn omgeving wegjaagt) "normaal"?
Is iemand die na een bepaalde gebeurtenis zichzelf regelmatig snijdt voor zijn of haar genoegdoening "normaal"?
anders benaderd:
tot een paar jaar geleden had ik nergens last van, nu wel.
waar ik last van heb noem ik absoluut een stoornis.
maar had ik die stoornis volgens jou al mijn hele leven, of pas sinds het misging?
(bij mensen die al van jongs af aan bijzonder gedrag vertonen is de discussie anders natuurlijk)
en om even directer op jouw vraag te antwoorden: ik heb niet echt een beeld bij normaal, maar ik heb wel een duidelijke interpretatie bij het woord stoornis. namelijk: dat je er last van hebt tov de norm die we noemen 'gelukkig zijn'.quote:
Enz enz, wat is in jouw optiek normaal?
De aanleg is er al maar een bepaalde gebeurtenis triggert het . Je had het waarschijnlijk al in je maar is door moeilijke gebeurtenissen eruit gekomen .quote:
[..]
bij de vragen die je stelt vergeet je een onderdeel:
Is iemand die na een bepaalde gebeurtenis ineens last krijgt van paniekaanvallen "normaal"?
(op welke leeftijd dat gebeurt is niet relevant)
Is iemand die na een bepaalde gebeurtenis ineens extreem onredelijk wordt (en als gevolg daarvan zijn omgeving wegjaagt) "normaal"?
Is iemand die na een bepaalde gebeurtenis zichzelf regelmatig snijdt voor zijn of haar genoegdoening "normaal"?
anders benaderd:
tot een paar jaar geleden had ik nergens last van, nu wel.
waar ik last van heb noem ik absoluut een stoornis.
maar had ik die stoornis volgens jou al mijn hele leven, of pas sinds het misging?
(bij mensen die al van jongs af aan bijzonder gedrag vertonen is de discussie anders natuurlijk)
Het is een combinatie aanleg en traumatische ervaring .
helemaal mee eens.quote:
[..]
De aanleg is er al maar een bepaalde gebeurtenis triggert het . Je had het waarschijnlijk al in je maar is door moeilijke gebeurtenissen eruit gekomen .
Het is een combinatie aanleg en traumatische ervaring .
nu een stapje verder: is die aanleg al een stoornis?
of is er pas sprake van een stoornis na die traumatische gebeurtenis?
Ja want als die aanleg er niet had geweest dan was na die traumatische gebeurtenis het er niet uitgekomen .
Laten we er dan gewoon niet over praten, dan gaat het vanzelf overquote:
[..]
Zo wordt er niet door de therapeuten over gepraat. Dat doet de omgeving al. Maar ik vind therapie teveel gefocust op het gedrag, waarmee wordt geimpliceerd dat je je als borderliner niet normaal gedraagt. Dat is ook wel zo. Maar als je als therapeut je alleen maar daarop richt, komt er weinig verbetering denk ik. Waarom? De borderliner heeft nog steeds een laag gevoel voor eigenwaarde en dat is de basis waarom hij/zij zo extreem kan reageren.
Ik denk niet dat er veel mis is met de emoties van borderliners, maar dat ze in de loop der jaren in de war zijn geraakt wat betreft die emoties.
ok.quote:
Ja want als die aanleg er niet had geweest dan was na die traumatische gebeurtenis het er niet uitgekomen .
gaan we er nu gewoon een paar logische stapjes bij doen.
ik denk dat er veel mensen zijn die wel die aanleg hebben, maar niet die traumatische ellende meemaken (het is statistisch gezien onzinnig om te stellen dat iedereen die ergens aanleg voor heeft dat uiteindelijk ook meemaakt).
zij hebben dus ook de stoornis volgens jou. ook al hebben ze er mogelijk hun hele leven geen last van.
dat betekent dus dat het aantal mensen met een stoornis veel groter is.
dat betekent dus weer dat gemiddeld genomen 'normaal' een stuk meer afwijking in zich heeft dan we denken als we alleen de mensen met een diagnose als afwijkend zien (want we nemen de aanleg bij een hoop mensen niet mee).
dan wijzigt dus de 'norm', en hebben een hoop mensen die nu een (lichte) stoornis hebben ineens geen stoornis meer, omdat ze eigenlijk dus normaler zijn dan we oorspronkelijk dachten.
neemt niet weg dat ze dan last hebben van iets, maar dat is dan niet voldoende om te spreken over een stoornis.
Was het maar zo makkelijk.quote:
[..]
Laten we er dan gewoon niet over praten, dan gaat het vanzelf over
Als je jarenlang problemen hebt waar je niet uitkomt en wat veel mensen niet helemaal begrijpen en wat jij zelf ook niet helemaal begrijpt. Dan kan je hulp gaan zoeken bij personen die daar meer inzicht op hebben; je komt dan bij psychische hulpverleners terecht.
Die constateren dan dat je borderline hebt. Aan de ene kant vallen de puzzelstukjes op hun plaats en kan je gerichter werken aan je problemen.
Aan de andere kant maakt dat label het ook weer moeilijker om uit de problemen te komen. Als borderliner kan je daardoor je eigen verantwoordelijkheden op die stoornis afschuiven, maar je omgeving associeert ook meer menselijke eigenschappen die niet zo leuk zijn ook met die stoornis.
voor een deel kan het ook juist wel heel goed zijn om wat op de stoornis af te kunnen schuiven.quote:
....
Als borderliner kan je daardoor je eigen verantwoordelijkheden op die stoornis afschuiven
....
ik heb altijd gedacht dat ik lui was en geen discipline had....... terwijl ik tegelijk toch ook wel het idee had dat ik mijn best deed. wat dat betreft altijd negatief over mezelf gedacht.
totdat er een diagnose komt en ik dus ineens weet dat ik het mezelf helemaal niet kwalijk hoef te nemen! opluchting, voelt goed, ineens een beter beeld van mezelf!
niet dat ik dan heel makkelijk even 'lui' blijf zonder me er nog schuldig bij te voelen, maar uiteraard wel via therapie heb geleerd om er goed mee om te gaan (het lukt me nu op een betere manier om mezelf te motiveren voor dingen waar ik geen zin in heb en/of waar ik de mentale energie/concentratie moeilijk voor kan opbrengen)
ja een diagnose en therapie kunnen echt wel helpen hoor (voor die paar mafkezen die eerder in dit topic hebben gezegd dat je er niks aan hebt).
en als je dankzij je diagnose kunt uitleggen dat je er in het verleden weinig aan kon doen en er dankzij therapie tegenwoordig gelukkig wel beter mee kan omgaan...... dan is dat toch geweldig!?quote:
....
je omgeving associeert ook meer menselijke eigenschappen die niet zo leuk zijn ook met die stoornis.
Er is ook geen maatstaf voor goed functioneren, tenzij je een concreet doel voor ogen hebt waarvoor het van belang is. Wiens doelstelling is hier maatgevend?quote:
[..]
Ik snap de redenatie erachter, maar is dat niet een beetje net als zeggen 'ik heb een slecht geheugen, maar dat belemmert me niet erg in mijn functioneren, dus is er niks mis met mijn hersenen'? Ik denk wel dat er een bepaalde norm is van optimaal functioneren en iemand met autisme heeft nou eenmaal bepaalde tekortkomingen. Dat iemand gelukkig is en daarmee heeft leren omgaan, doet daar niets aan af.
The view from nowhere.
Je bedoelt dat een latente aandoening manifest wordt?quote:
Ja want als die aanleg er niet had geweest dan was na die traumatische gebeurtenis het er niet uitgekomen .
Dan hangt het ervan af wanneer het gebeurde. Bij volwassenen mag je ervan uitgaan dat het dan waarschijnlijk latent al aanwezig was. Maar bijvoorbeeld psychoses op tienerleeftijd kunnen ook langs andere weg ontstaan. Dus echt als iets nieuws wat mede veroorzaakt wordt door een gebeurtenis. De tienertijd is immers een tijd van grote fysieke veranderingen. Er kan wat fout gaan daarin door interne of externe oorzaken. Omgekeerd komen er defecten pas uit op oudere leeftijd. Ze waren niet opgevallen door beschermde kindertijd of ongemerkt gecoumfleerd door andere defecten, als bevattelijkheid door allergiën, verkeersongeluk met gevolgen enz. En bepaalde aanleg wordt pas gevonden als er gericht naar gezocht wordt, zoals borstkanker als meerdere gezinsleden het blijken te hebben.
Dat lijkt me inderdaad wel een dillemma. Voor jezelf heb je dan meer duidelijkheid en je kan gericht proberen om het beter te doen.quote:
[..]
Was het maar zo makkelijk.
Als je jarenlang problemen hebt waar je niet uitkomt en wat veel mensen niet helemaal begrijpen en wat jij zelf ook niet helemaal begrijpt. Dan kan je hulp gaan zoeken bij personen die daar meer inzicht op hebben; je komt dan bij psychische hulpverleners terecht.
Die constateren dan dat je borderline hebt. Aan de ene kant vallen de puzzelstukjes op hun plaats en kan je gerichter werken aan je problemen.
Aan de andere kant maakt dat label het ook weer moeilijker om uit de problemen te komen. Als borderliner kan je daardoor je eigen verantwoordelijkheden op die stoornis afschuiven, maar je omgeving associeert ook meer menselijke eigenschappen die niet zo leuk zijn ook met die stoornis.
Wat doe je met de buitenwereld, vertel je het of niet. Mag je het verzwijgen? Wanneer wel en wanneer niet. Wat eenmaal bekend gemaakt is, blijft hangen. Je weet niet wat ervan hangen blijft en hoe het geïnterpreteerd wordt. Maar ik dacht niet dat borderliners gezien worden als gevaarlijke gekken of als debielen.
Als je de aanleg begrijpt, de gebeurtenissen en de (emotionele daarvan) impact snapt en het ontwikkelen van de psychische toestand als een logisch proces in kaart kan brengen, is er dan wel sprake van een stoornis? Of kon het niet anders dan dat het geworden is zoals het is?quote:
nu een stapje verder: is die aanleg al een stoornis?
of is er pas sprake van een stoornis na die traumatische gebeurtenis?
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
goeie vraag.quote:
[..]
Als je de aanleg begrijpt, de gebeurtenissen en de (emotionele daarvan) impact snapt en het ontwikkelen van de psychische toestand als een logisch proces in kaart kan brengen, is er dan wel sprake van een stoornis? Of kon het niet anders dan dat het geworden is zoals het is?
omdat het nou eenmaal geen exacte wetenschap is, zullen we daar nooit een eensluidend antwoord op kunnen geven. maar het sterkt wel weer mijn stelling dat het niet logisch is om te zeggen dat iemand met een bepaalde aanleg die nog niet tevoorschijn is gekomen een stoornis heeft.
Denk dat je het beter kan bekijken in de zin of het iemand beperkt in het volledig vrij kunnen leven van zijn of haar leven.quote:
goeie vraag.
omdat het nou eenmaal geen exacte wetenschap is, zullen we daar nooit een eensluidend antwoord op kunnen geven. maar het sterkt wel weer mijn stelling dat het niet logisch is om te zeggen dat iemand met een bepaalde aanleg die nog niet tevoorschijn is gekomen een stoornis heeft.
Het is iets wat zich ontwikkelt en zich kan ontwikkelen tot de persoon zelf er last van heeft; een beperking. Net zoals een lichamelijk beperking zich kan ontwikkelen. Daarnaast hangt het van de persoon zelf af of die er last van ondervind.
Stoornis klinkt als het er iets mis is, alsof het anders zou moeten zijn dan het is, en dat is het niet want het is zoals het is. Andere versies van hoe het 'zou moeten zijn' bestaan alleen maar in gedachten en zij niet echt. Hoe het is is echt. Dat is dan in zo'n geval niet hoe iemand het wil hebben en iedereen heeft dan ook het recht daarmee aan de slag te gaan maar dat verandert niets aan het feit dat het op het moment is zoals het op het moment is.
Daarnaast kan je beter spreken van een verstoring dan een stoornis daar het gaat om aangeboren vermogen/talenten (die bedoeld zijn om de persoon volledig tot bloei te laten komen) die in beslag worden gelegd om een stoornis (beperkend gedrag) in stand te houden.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
dat eerste: dat is ook precies wat ik bedoel, heb ik reeds een paar keer aangegeven.quote:
[..]
Denk dat je het beter kan bekijken in de zin of het iemand beperkt in het volledig vrij kunnen leven van zijn of haar leven.
Het is iets wat zich ontwikkelt en zich kan ontwikkelen tot de persoon zelf er last van heeft; een beperking. Net zoals een lichamelijk beperking zich kan ontwikkelen. Daarnaast hangt het van de persoon zelf af of die er last van ondervind.
Stoornis klinkt als het er iets mis is, alsof het anders zou moeten zijn dan het is, en dat is het niet want het is zoals het is. Andere versies van hoe het 'zou moeten zijn' bestaan alleen maar in gedachten en zij niet echt. Hoe het is is echt. Dat is dan in zo'n geval niet hoe iemand het wil hebben en iedereen heeft dan ook het recht daarmee aan de slag te gaan maar dat verandert niets aan het feit dat het op het moment is zoals het op het moment is.
Daarnaast kan je beter spreken van een verstoring dan een stoornis daar het gaat om aangeboren vermogen/talenten (die bedoeld zijn om de persoon volledig tot bloei te laten komen) die in beslag worden gelegd om een stoornis (beperkend gedrag) in stand te houden.
en die beperking is ook precies wat ik bedoel met 'stoornis', het is storend, het veroorzaakt een storing in de normale gang van zaken.
maar dat ligt er misschien aan hoe zwaar je aan het woord 'stoornis' tilt. ik vind een stoornis over het algemeen lichter dan een ziekte, hoewel in sommige gevallen het denk ik allebei kan zijn.
wat dat betreft interpreteer ik 'stoornis' hetzelfde als wat jij met 'verstoring' bedoelt.
kijk ik dan naar jouw uitleg (het is zoals het is), dan vraag ik me af: wanneer kun je volgens jouw eigen uitleg het woord 'stoornis' dan nog WEL gebruiken?
alles is toch zoals het is?
je laatste alinea snap ik niet echt: ..... in beslag worden gelegd.... ???
als ik er vanuitga dat je bedoelt 'in beslag worden genomen' ben ik het nog niet met je eens. ja het komt voor, maar om dat nou zo algemeen te stellen gaat ten eerste ver en klopt ten tweede in mijn ogen vaak niet.
en het hoeft niet aangeboren te zijn.
Met in beslag gelegd bedoel ik dat het een permanente plek inneemt in de beleving van een persoon. Het is daar in dusdanige manier aanwezig dat het een beperking voor het vrije doen en laten vormt.quote:
je laatste alinea snap ik niet echt: ..... in beslag worden gelegd.... ???
als ik er vanuitga dat je bedoelt 'in beslag worden genomen' ben ik het nog niet met je eens. ja het komt voor, maar om dat nou zo algemeen te stellen gaat ten eerste ver en klopt ten tweede in mijn ogen vaak niet.
en het hoeft niet aangeboren te zijn.
De stoornis ontstaat niet zomaar en die ontstaat niet uit het niets, het is een overlevingsstrategie die zich vooral uit in het denken en daar horen bepaalde gevoelens bij. Het zijn die terugkerende gedachten en gevoelens, die patronen, waar de stoornis is uit opgebouwd. Wanneer je de bron/het probleem van de stoornis (de stoornis een symptoom van het probleem) heelt dan komt dat vermogen (wat door de stoornis gebruik werd om de beperking te creëren en in stand te houden) weer vrij om te doen waar het voor bedoelt was; de persoon zoals hij of zij is tot uiting te laten komen.
Daarom is het heling van een stoornis in de breedste zin een proces van iemand weer zichzelf laten worden en wat iemand in de kern is is een unieke verzameling vermogens.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
je taalgebruik blijft bijzonder (o.a. "in beslag gelegd", "het heling") en je verhaal volg ik wel een beetje, maar het is me niet duidelijk of je je nou wel een beetje aansluit (maar dan in wat andere woorden of met andere accenten) bij wat ik schrijf, of dat je juist positie neemt tegenover mijn teksten.quote:
[..]
Met in beslag gelegd bedoel ik dat het een permanente plek inneemt in de beleving van een persoon. Het is daar in dusdanige manier aanwezig dat het een beperking voor het vrije doen en laten vormt.
De stoornis ontstaat niet zomaar en die ontstaat niet uit het niets, het is een overlevingsstrategie die zich vooral uit in het denken en daar horen bepaalde gevoelens bij. Het zijn die terugkerende gedachten en gevoelens, die patronen, waar de stoornis is uit opgebouwd. Wanneer je de bron/het probleem van de stoornis (de stoornis een symptoom van het probleem) heelt dan komt dat vermogen (wat door de stoornis gebruik werd om de beperking te creëren en in stand te houden) weer vrij om te doen waar het voor bedoelt was; de persoon zoals hij of zij is tot uiting te laten komen.
Daarom is het heling van een stoornis in de breedste zin een proces van iemand weer zichzelf laten worden en wat iemand in de kern is is een unieke verzameling vermogens.
kun je wat meer ingaan op wat ik schrijf?
daarnaast denk ik niet dat een stoornis altijd ontstaat uit een overleving.
en wat je niet noemt (maar wat je waarschijnlijk wel met me eens bent): het veranderen/oplossen/wegnemen van de oorzaak/bron neemt niet meteen het ontstane patroon weg, daar is vaak wat hulp voor nodig.
Wat je hier typte ''het is storend, het veroorzaakt een storing in de normale gang van zaken'' past het beste bij hoe ik het zie alleen ipv normale vind ik natuurlijke gang van zaken beter passen. Alles wat leeft heeft de natuurlijk drang om te groeien, om te ontplooien, een beperking (in de zin van een verstoring) kan dat beletten. Of iets normaal is of niet is altijd subjectief. Je kan dan beter een perspectief van welzijn innemen; komt het de persoon ten goede of niet.quote:
je taalgebruik blijft bijzonder (o.a. "in beslag gelegd", "het heling") en je verhaal volg ik wel een beetje, maar het is me niet duidelijk of je je nou wel een beetje aansluit (maar dan in wat andere woorden of met andere accenten) bij wat ik schrijf, of dat je juist positie neemt tegenover mijn teksten.
kun je wat meer ingaan op wat ik schrijf?
Het woord ''stoornis'' voor zoiets vind ik te kortzichtig en haast ouderwets, er is iets verstoord en dat kan recht gezet worden maar het is niet anders dan het op het moment is en vinden dat het anders zou moeten zijn dan het is is onzin, omdat het simpelweg niet zo is. Dat wil niet zeggen dat je je erbij neerlegt of het accepteert; het is accepteren dat het op dat moment zo is, zodat je geen energie verspild aan het vinden dat het anders zou moeten zijn dan het is, dat is energie die je kan gebruiken voor het werken naar hoe je het hebben wil.
Lang verhaal kort; ik sluit wel me aan bij wat je zegt wat betreft het woord ''stoornis''
Het is een wisselwerking tussen die 2 en veranderingen in het ontstane patroon aanbrengen is een manier om bij de kern te komen. Een verstoring is een manier van coping; er wordt op een beperkende manier geleefd, beperkend in de zin dat bepaalde vermogen worden gebruikt om bepaalde dingen vermeden moeten worden. Dan moet er wel eerst iets gebeuren waardoor de overtuiging dat het beter is een bepaald iets te mijden tot stand komt. Dingen beleven doe je in het huidige moment, dat is de enige plek waar je het leven kan ervaren, doe in het moment zijn geregeld pijn dan is in gedachten leven daar bijvoorbeeld een manier van coping voor. Overleven is de zwaarste vorm van coping.quote:daarnaast denk ik niet dat een stoornis altijd ontstaat uit een overleving.
en wat je niet noemt (maar wat je waarschijnlijk wel met me eens bent): het veranderen/oplossen/wegnemen van de oorzaak/bron neemt niet meteen het ontstane patroon weg, daar is vaak wat hulp voor nodig.
Als je kijkt naar de westerse samenleving en hoeveel men hier ''in het hoofd leeft'' is daar een goed voorbeeld van; je hoort vaak dat het leven zo snel gaat, of dat het leven aan iemand voorbij gaat, logisch, want het leven speelt zich niet af in je hoofd maar in het leven. Iemand kan echter geleerd hebben dat het veiliger is om het huidige moment, het nu, niet bewust mee te maken, je hoofd in gaan (leven in gedachten) is daar en strategie voor. De gedachten bepalen dan, niet de persoon. Al zal niemand dat een stoornis noemen, het wordt gezien als normaal, terwijl het in de kern, kwa basisprincipe, precies hetzelfde is als wat men ernstige stoornissen noemt. Het zal pas als stoornis gezien worden wanneer je niet voldoet aan een bepaalde gestelde norm van de omgeving.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Die miste ik nog.quote:
Het zal pas als stoornis gezien worden wanneer je niet voldoet aan een bepaalde gestelde norm van de omgeving.
The view from nowhere.
normaal vs natuurlijk...... ben ik enerzijds met je eens, we bedoelen wel behoorlijk hetzelfde, maar anderzijds ben ik het ook weer niet met je eens omdat ons vermogen om te denken de gang van zaken kan laten afwijken van het natuurlijke (vandaar ook mijn mening dat het niet altijd om overleving of coping gaat).
wat betreft 'vinden of iets anders zou moeten zijn'..... ik denk dat persoon in kwestie juist graag WIL dat het anders is, daar gaat het volgens mij om.
en dan ligt vinden en willen volgens mij erg dicht bij elkaar.
qua energie: beetje erg theoretisch en ver vanaf de werkelijkheid. er is altijd eerst een tijd frustratie over iets dat niet lukt of tegenzit, voordat je tot de conclusie komt dat je er in je eentje geen verschil in kunt aanbrengen.
om even jou eigen woorden te gebruiken: het is zoals het is, zo werkt dit nou eenmaal.
sommige van je teksten sluiten in mijn ogen niet heel erg aan bij de processen die in de werkelijkheid plaatsvinden.
wat betreft 'vinden of iets anders zou moeten zijn'..... ik denk dat persoon in kwestie juist graag WIL dat het anders is, daar gaat het volgens mij om.
en dan ligt vinden en willen volgens mij erg dicht bij elkaar.
qua energie: beetje erg theoretisch en ver vanaf de werkelijkheid. er is altijd eerst een tijd frustratie over iets dat niet lukt of tegenzit, voordat je tot de conclusie komt dat je er in je eentje geen verschil in kunt aanbrengen.
om even jou eigen woorden te gebruiken: het is zoals het is, zo werkt dit nou eenmaal.
sommige van je teksten sluiten in mijn ogen niet heel erg aan bij de processen die in de werkelijkheid plaatsvinden.
dat is erg beoordelend van buitenaf. kan ik me echt niet in vinden (maar ik oordeel dan zelf ook niet zo snel, geloof ik).quote:
Het zal pas als stoornis gezien worden wanneer je niet voldoet aan een bepaalde gestelde norm van de omgeving.
het is ook erg subjectief. als je zoiets echt vindt had je ook gewoon kunnen zeggen dat de term stoornis in jouw ogen erg subjectief is, dan hadden we nu geen energie verspild aan deze discussie.
Je gebruikt in het bovenstaande vrij statische begrippen, zoals: een stoornis, het natuurlijke. In een permanent veranderlijke omgeving (een proces) is de gang van zaken wel objectief, maar niet zo gemakkelijk te categoriseren.quote:
[..]
dat is erg beoordelend van buitenaf. kan ik me echt niet in vinden (maar ik oordeel dan zelf ook niet zo snel, geloof ik).
het is ook erg subjectief. als je zoiets echt vindt had je ook gewoon kunnen zeggen dat de term stoornis in jouw ogen erg subjectief is, dan hadden we nu geen energie verspild aan deze discussie.
The view from nowhere.
Het ontstaan van de beperking, het vormen, gaat onbewust, in de zin dat het in je onbewuste nestelt. Het idee er iets aan te gaan doen, die beslissing, ontstaat bewust ''ik vind het zo niet te doen, dus wil het anders hebben''.quote:
normaal vs natuurlijk...... ben ik enerzijds met je eens, we bedoelen wel behoorlijk hetzelfde, maar anderzijds ben ik het ook weer niet met je eens omdat ons vermogen om te denken de gang van zaken kan laten afwijken van het natuurlijke (vandaar ook mijn mening dat het niet altijd om overleving of coping gaat).
Dat willen is de basis van de motivatie, het daadwerkelijk doen kost energie, accepteren dat het op het moment nog niet zo is zoals je wil en je daar dus ook niet rot/down/klote over te voelen zorgt ervoor dat alle energie kan worden besteed aan het werken naar het punt van welzijn.quote:wat betreft 'vinden of iets anders zou moeten zijn'..... ik denk dat persoon in kwestie juist graag WIL dat het anders is, daar gaat het volgens mij om.
en dan ligt vinden en willen volgens mij erg dicht bij elkaar.
Ontstaat frustratie niet uit het herhaalde van iets doen (tijd en energie besteden aan) wat niet het gewenste resultaat oplevert? Wat levert het actief vinden dat dingen anders zouden moeten zijn dan ze zijn op? Nog meer frustratie. Dan zal er (als het goed is) hulp van buitenaf ingeroepen worden; iemand komt er zelf niet meer uit. Hulp van buitenaf zal die pogingen tot verbetering in goede banen leiden, zodat de besteedde energie merkbaar iets oplevert; begin van het einde van de frustratie,.quote:qua energie: beetje erg theoretisch en ver vanaf de werkelijkheid. er is altijd eerst een tijd frustratie over iets dat niet lukt of tegenzit, voordat je tot de conclusie komt dat je er in je eentje geen verschil in kunt aanbrengen.
om even jou eigen woorden te gebruiken: het is zoals het is, zo werkt dit nou eenmaal.
Welke processen zijn dat?quote:sommige van je teksten sluiten in mijn ogen niet heel erg aan bij de processen die in de werkelijkheid plaatsvinden.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Ik kan me er ook niet vinden, had er bij moeten typen dat we in een maatschappij leven waar het zien als het hebben van een stoornis vooral bekeken wordt door of je aan de norm kan voldoen, kan je dat niet dan is er ''iets mis''. Zelf vind ik die redenatie onzin en onmenselijk, ook die zogeheten norm heb ik niks mee.quote:
dat is erg beoordelend van buitenaf. kan ik me echt niet in vinden (maar ik oordeel dan zelf ook niet zo snel, geloof ik).
het is ook erg subjectief. als je zoiets echt vindt had je ook gewoon kunnen zeggen dat de term stoornis in jouw ogen erg subjectief is, dan hadden we nu geen energie verspild aan deze discussie.
Zelfde geldt voor dit zien als een discussie, voor mij is het gewoon een dialoog en is er geen gelijk, slechts meningen. Wil je een gesprek voeren waar uit voor komt dat er een bepaald gelijk is of dat jij dat zou hebben daar kan ik je vrees ik niet aan helpen
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Fysieke en mentale stoornissen zijn afwijkingen van het prototype, die maken dat de ontwerpfuncties niet goed gaan of helemaal niet gaan. Dat heeft niets met boordeling van de persoon te maken.
Jullie zitten nu vooral over gedragsstoornissen te praten: in hoeverre de persoon zelf of de omgeving er last van heeft en dat het dan pas of helemaal niet een stoornis genoemd zou mogen worden.
De persoon zelf als uitgangspunt nemen, is bezwaarlijk omdat die persoon niet in zijn eentje op de wereld leeft. Maakt altijd deel uit van meerdere omgevingen.
Jullie zitten nu vooral over gedragsstoornissen te praten: in hoeverre de persoon zelf of de omgeving er last van heeft en dat het dan pas of helemaal niet een stoornis genoemd zou mogen worden.
De persoon zelf als uitgangspunt nemen, is bezwaarlijk omdat die persoon niet in zijn eentje op de wereld leeft. Maakt altijd deel uit van meerdere omgevingen.
In ieder prototype zouden dan latent alle mogelijke stoornissen zitten omdat iedereen wel een beperking kan ontwikkelden en het prototype doet dan in welk mogelijk geval dan ook precies waar het voor bedoelt is, er bestaan dan geen afwijkingen. Ook een stoornis is een logische ontwikkeling en in die zin gaat het ook ''goed'' en ''werkt'' alles; het werkt de persoon alleen tegen; beperking.quote:
Fysieke en mentale stoornissen zijn afwijkingen van het prototype, die maken dat de ontwerpfuncties niet goed gaan of helemaal niet gaan. Dat heeft niets met boordeling van de persoon te maken.
Lang verhaal kort; je vergelijking gaat niet op.
Dat is dan je eigen keus waar je meer waarde aan toe kent; de omgevingen of het individu.quote:Jullie zitten nu vooral over gedragsstoornissen te praten: in hoeverre de persoon zelf of de omgeving er last van heeft en dat het dan pas of helemaal niet een stoornis genoemd zou mogen worden.
De persoon zelf als uitgangspunt nemen, is bezwaarlijk omdat die persoon niet in zijn eentje op de wereld leeft. Maakt altijd deel uit van meerdere omgevingen.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Ontwerp? Geloof je in het creationalisme? Genetische variatie is van fundamenteel belang voor de evolutietheorie. Over welk prototype hebben we het dan?quote:
Fysieke en mentale stoornissen zijn afwijkingen van het prototype, die maken dat de ontwerpfuncties niet goed gaan of helemaal niet gaan. Dat heeft niets met boordeling van de persoon te maken.
The view from nowhere.
nou volgens mij ging de discussie juist over de betekenis en het gebruik van het woord 'stoornis'.quote:
[..]
Je gebruikt in het bovenstaande vrij statische begrippen, zoals: een stoornis, het natuurlijke. In een permanent veranderlijke omgeving (een proces) is de gang van zaken wel objectief, maar niet zo gemakkelijk te categoriseren.
en jij was volgens mij degene die als eerste de term 'natuurlijke' erbij haalde.
dus de aangehaalde post van jou slaat als een tang op een varken.
edit: ik moet wel even goed kijken wie wat schrijft.
ik reageerde op de post van Canillas, die had het over wat 'natuurlijk' is.
[ Bericht 9% gewijzigd door Feestkabouter op 15-01-2012 19:46:57 ]
Nee, het is maar bij wijze van spreken. Als je hart niet doet wat het moet, dan heb je hartstoornis en als het in de bovenkamer fout gaat met de chemische uitwisselingen, dan heb je een bovenkamerstoornis. Epileptie is een stoornis en borderliner is een stoornis. Of een borderliner storend is, hangt vooral af van de persoon zelf (wil die erkennen een borderliner te zijn) en van de omgeving, hoe verdraagzaam ze zijn en hoe ze zich zelf gedragen.
dialoog vind ik ook prima.quote:
[..]
Ik kan me er ook niet vinden, had er bij moeten typen dat we in een maatschappij leven waar het zien als het hebben van een stoornis vooral bekeken wordt door of je aan de norm kan voldoen, kan je dat niet dan is er ''iets mis''. Zelf vind ik die redenatie onzin en onmenselijk, ook die zogeheten norm heb ik niks mee.
Zelfde geldt voor dit zien als een discussie, voor mij is het gewoon een dialoog en is er geen gelijk, slechts meningen. Wil je een gesprek voeren waar uit voor komt dat er een bepaald gelijk is of dat jij dat zou hebben daar kan ik je vrees ik niet aan helpen
discussie is volgens mij een dialoog over een onderwerp waarin de deelnemers een verschillende mening hebben.
of dat tot een eensluidende conclusie moet leiden vind ik niet zo relevant, temeer daar ik dat ook echt niet verwacht in dit geval. maar ik ben wel benieuwd naar de gedachten over het onderwerp en ik geef en ontvang graag tegenargumenten.
[ Bericht 0% gewijzigd door Feestkabouter op 15-01-2012 19:49:36 ]
mooi geformuleerd.quote:
Nee, het is maar bij wijze van spreken. Als je hart niet doet wat het moet, dan heb je hartstoornis en als het in de bovenkamer fout gaat met de chemische uitwisselingen, dan heb je een bovenkamerstoornis. Epileptie is een stoornis en borderliner is een stoornis. Of een borderliner storend is, hangt vooral af van de persoon zelf (wil die erkennen een borderliner te zijn) en van de omgeving, hoe verdraagzaam ze zijn en hoe ze zich zelf gedragen.
alleen is bij het hart wat duidelijker wat 'fout' is dan bij de bovenkamer.
maar voor iets wat je 'bij wijze van spreken' bedoelt gaat het wel erg ver.quote:
Fysieke en mentale stoornissen zijn afwijkingen van het prototype, die maken dat de ontwerpfuncties niet goed gaan of helemaal niet gaan. Dat heeft niets met boordeling van de persoon te maken.
Je bekijkt hier alles puur technisch en maakt geen onderscheid tussen lichamelijk mechanismen en psychische mechanismen.quote:
Nee, het is maar bij wijze van spreken. Als je hart niet doet wat het moet, dan heb je hartstoornis en als het in de bovenkamer fout gaat met de chemische uitwisselingen, dan heb je een bovenkamerstoornis. Epileptie is een stoornis en borderliner is een stoornis. Of een borderliner storend is, hangt vooral af van de persoon zelf (wil die erkennen een borderliner te zijn) en van de omgeving, hoe verdraagzaam ze zijn en hoe ze zich zelf gedragen.
Bij iemand met borderline werkt het psychisch systeem zoals het hoort; er wordt een impuls/actiepotentiaal geproduceerd om in het heden te reageren alsof ze zich moeten verdedigen tegen wat vroeger gebeurt is wanneer er in een symbolisch situatie van het trauma wordt verkeerd, want dat ligt als bedreigend in het onbewuste opgeslagen. Dat zal het blijven doen tot dat alle dingen verwerkt zijn en dus niet meer als bedreigend ligt opgeslagen. Dat verwerken moet iemand zelf doen. Maar het systeem op zich doet precies waarvoor het bedoelt is; het heeft dingen die vroeger te pijnlijk waren verdrongen en doet z'n best om dat verdrongen te houden.
Dat is het verschil met iets als een hartritmestoornis, zo'n groot verschil dat het niet te vergelijken is.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
dit is zo'n voorbeeld: deze theorie is nogal stellig en rechtlijnig, in de praktijk komt er meer bij kijken. vaak blijven patronen aanwezig terwijl de oorspronkelijke angst (of andere oorzaak) al verdwenen is.quote:
Bij iemand met borderline werkt het psychisch systeem zoals het hoort; er wordt een impuls/actiepotentiaal geproduceerd om in het heden te reageren alsof ze zich moeten verdedigen tegen wat vroeger gebeurt is wanneer er in een symbolisch situatie van het trauma wordt verkeerd, want dat ligt als bedreigend in het onbewuste opgeslagen. Dat zal het blijven doen tot dat alle dingen verwerkt zijn en dus niet meer als bedreigend ligt opgeslagen. Dat verwerken moet iemand zelf doen. Maar het systeem op zich doet precies waarvoor het bedoelt is; het heeft dingen die vroeger te pijnlijk waren verdrongen en doet z'n best om dat verdrongen te houden.
plus het feit dat er ook patronen kunnen ontstaan die bewust tegen de natuurlijke overlevingsreactie in gaan.
het is allemaal zo stellig en simpel niet samen te vatten als je steeds probeert.
en voor iemand die zo stellig en deskundig en overtuigend probeert over te komen helpt het als je in elk geval zorgt dat je de regels over d/t/dt goed gebruikt.
ik weet dat het zeikerig is, maar bij mij persoonlijk telt dit mee voor de geloofwaardigheid in serieuze intelligente discussies.
Een definitie van een stoornis geven is heel lastig vanwege het ontbreken van een maatstaf en het feit dat alles in beweging is (definities zijn altijd lastig).quote:
[..]
nou volgens mij ging de discussie juist over de betekenis en het gebruik van het woord 'stoornis'.
Er zijn prima voorbeelden te geven, waarin gestoord gedrag ook te zien is als gezond gedrag in een gestoorde omgeving (zoals opstandigheid in een autoritaire omgeving, of rouw in een lichtzinnig optimistische omgeving).
Er zijn prima voorbeelden te geven waarin afwijkend gedrag beschouwd wordt als een vorm van talent. Het hangt af van de doelstelling en of iemand er goed in is. Maar deze doelstellingen staan zelf ook weer in het teken van de dingen die komen en gaan. Is iemand geniaal of gestoord? Is de bedrijfscultuur in supercommerciele bedrijven een indicatie van talent of een vorm van een sektarische hersenspoeling?
Ook problemen uit het verleden zijn leerervaringen. Die kun je niet zomaar voor ongeldig verklaren, bv omdat de rest deze ervaringen niet kent. Je kunt het ook een verhoogd bewustzijn noemen. Probleemloos optimistisch hebben we een kredietcrisis gecreeerd. Waren we maar wat bezorgder en terughoudender geweest
Echte stoornissen, zoals blindheid, kunnen leiden tot een betere ontwikkeling van andere vermogens.
[ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer op 15-01-2012 20:25:37 ]
The view from nowhere.
Het zijn patronen zolang je erin meegaat, het is de bedoeling dat je zelf leert beslissen wat je doet, ook als psychisch systeem uit gewenning een andere impuls creëert, die impulsen kan je waarnemen en begrijpen en vervolgens zelf je handelen kiezen. Je psychisch systeem is er niet om dingen voor je te beslissen, dat is je eigen verantwoordelijkheid. De beste manier om patronen op te heffen is ze om te keren, keer op keer op keer, dan verdwijnen ze, maar alleen als je door zet zolang dat nodig is. Elke keer als je het omdraait maak je bewust een keus kwa handelen, dat sterkt de vaardigheid daarin.quote:
dit is zo'n voorbeeld: deze theorie is nogal stellig en rechtlijnig, in de praktijk komt er meer bij kijken. vaak blijven patronen aanwezig terwijl de oorspronkelijke angst (of andere oorzaak) al verdwenen is.
plus het feit dat er ook patronen kunnen ontstaan die bewust tegen de natuurlijke overlevingsreactie in gaan.
het is allemaal zo stellig en simpel niet samen te vatten als je steeds probeert.
Ik heb daar geen interesse in, het gaat mij om wat er gezegd wordt, daarnaast is het anderen op zulke kleine dingen willen veroordelen voor mij het teken van een niet-intelligent gesprekspartner, dan ben je denk ik teveel bezig met de manier waarop je met jezelf omgaat (afwijzend/afzeikend) op anderen te projecteren. Als je dat belangrijker vind dat hetgeen wat er staat dan is dat jouw zaak, ik maak dat niet de mijne, negativiteit is nooit intelligentquote:en voor iemand die zo stellig en deskundig en overtuigend probeert over te komen helpt het als je in elk geval zorgt dat je de regels over d/t/dt goed gebruikt.
ik weet dat het zeikerig is, maar bij mij persoonlijk telt dit mee voor de geloofwaardigheid in serieuze intelligente discussies.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
met mijn bewustzijn probeer ik het geen rol te laten spelen, ik beoordeel of veroordeel je er dus niet op, maar ik merk aan mezelf dat het me toch steeds opvalt en dat het vraagtekens bij me oproept.quote:
Ik heb daar geen interesse in, het gaat mij om wat er gezegd wordt, daarnaast is het anderen op zulke kleine dingen willen veroordelen voor mij het teken van een niet-intelligent gesprekspartner, dan ben je denk ik teveel bezig met de manier waarop je met jezelf omgaat (afwijzend/afzeikend) op anderen te projecteren. Als je dat belangrijker vind dat hetgeen wat er staat dan is dat jouw zaak, ik maak dat niet de mijne, negativiteit is nooit intelligent
ik denk dat dat in het algemeen menselijk is..... ik wil je er alleen op wijzen, volgens mij is dat juist positief.
en ik ben me ervan bewust dat ik dat in een gezelligere sfeer had kunnen verwoorden, maar je bent halsstarrig (ja een oordeel) op een manier die bij mij geen vrolijkheid oproept.
je psychisch systeem en je eigen verantwoordelijkheid om te beslissen staan in jouw ogen helemaal los van elkaar, begrijp ik dat goed?quote:
Het zijn patronen zolang je erin meegaat, het is de bedoeling dat je zelf leert beslissen wat je doet, ook als psychisch systeem uit gewenning een andere impuls creëert, die impulsen kan je waarnemen en begrijpen en vervolgens zelf je handelen kiezen. Je psychisch systeem is er niet om dingen voor je te beslissen, dat is je eigen verantwoordelijkheid. De beste manier om patronen op te heffen is ze om te keren, keer op keer op keer, dan verdwijnen ze, maar alleen als je door zet zolang dat nodig is. Elke keer als je het omdraait maak je bewust een keus kwa handelen, dat sterkt de vaardigheid daarin.
wat bedoel jij precies met psychisch systeem?
ik snap wat je bedoelt over het doorbreken van patronen, dat hoefde je me niet uit te leggen. maar ik ben blij dat je het bestaan van die patronen in elk geval erkent. maar je gaat wederom niet echt in op wat ik zeg (zo lijkt het voor mij in elk geval).
Dus bewust wil je het geen rol laten spelen, dat probeer je zelfs, maar toch kan je het niet laten om erover te posten? Dat zou mij zorgen baren, dat bedoel ik niet verkeerd maar ik wil wel graag het idee hebben dat ik iets kan laten als ik dat wil.quote:
met mijn bewustzijn probeer ik het geen rol te laten spelen, ik beoordeel of veroordeel je er dus niet op, maar ik merk aan mezelf dat het me toch steeds opvalt en dat het vraagtekens bij me oproept
Je hebt gelijk, voor iets als een forum oid maakt het me niet uit maar voor dingen als brieven, verslagen etc wel, dus wat dat betreft goed dat je het zegt en ga ik er ook zeker iets mee doen, bedanktquote:ik denk dat dat in het algemeen menselijk is..... ik wil je er alleen op wijzen, volgens mij is dat juist positief.
Het is iig niet mijn bedoeling gevoelens van niet-vrolijkheid op te roepen, dus zal ook daar op lettenquote:en ik ben me ervan bewust dat ik dat in een gezelligere sfeer had kunnen verwoorden, maar je bent halsstarrig (ja een oordeel) op een manier die bij mij geen vrolijkheid oproept.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
oeoeoeoe, Canillas is mentaal onmenselijk sterk!quote:
[..]
Dus bewust wil je het geen rol laten spelen, dat probeer je zelfs, maar toch kan je het niet laten om erover te posten? Dat zou mij zorgen baren, dat bedoel ik niet verkeerd maar ik wil wel graag het idee hebben dat ik iets kan laten als ik dat wil.
nou op jouw advies ga ik me hier dan ontzettend zorgen om maken!
en dat terwijl ik me de eerste paar keren al succesvol had ingehouden, en het nu alleen maar als feedback aan jou had bedoeld. oh wat heb ik dat enorm fout aangepakt en wat heb ik de consequenties ontzettend verkeerd ingeschat: Canillas maakt zich zorgen om me!
edit: ik zie nu je 2 positieve teksten die nog in je laatste post staan, maar ze zijn helaas een beetje te laat wat mij betreft.
Jij als mens hebt een psychisch systeem en daarvoor ben je verantwoordelijk. Als vanuit jouw psychisch systeem een impuls/een gedachte/een gevoel gecreëerd wordt dan is het fijn om de keuze te hebben om daarin mee te gaan of niet, zo'n impuls kan bijvoorbeeld op het verleden gebaseerd zijn, het kan iets zijn wat je nu niet meer wilt en als je altijd meegaat met die impulsen krijg je altijd wat je kreeg. En dat willen mensen met psychische beperking natuurlijk juist niet, die willen het anders doenquote:
je psychisch systeem en je eigen verantwoordelijkheid om te beslissen staan in jouw ogen helemaal los van elkaar, begrijp ik dat goed?
Als mens ben je verantwoordelijk voor jezelf en dus alles wat je hebt, daarmee dus ook verantwoordelijk voor je psychisch systeem en ook verantwoordelijkheid hoe je omgaat met de impulsen daarvan. Niks staat daarin los van elkaar.
De verzameling psychische mechanismen zoals die op dat moment zijn opgebouwd wat als functie heeft het verleden naar het heden en toekomst te projecteren met het achterliggende idee je een gevoel van houvast te geven. Liggen er pijnlijke dingen in je verleden dan worden die naar het heden en toekomst je projecteert als dingen die je beter kan mijden. Aan jezelf en aan je psychisch systeem laten zien dat je dat soort houvast niet nodig hebt door te bewijzen dat je aan kan wat het leven je geeft, zonder (of beter gezegd met zo min mogelijk) coping doet dit overkoepelende mechanisme beetje bij beetje zijn functie verliezen omdat het leert, op de ervaringen doe je opdoet, dat er ipv angst (dingen willen vermijden) vertrouwen mag zijn (je weet dat je het aan kan dus bescherming is niet nodig, gevolg; geen herhalende door angst aan gevuurde gedachten patronen, lekker in het ontspannen (waar vertrouwen is is ontspanning) moment zijn en niet in je hoofd leven).quote:wat bedoel jij precies met psychisch systeem?
Als ik iets overgeslagen heb of op iets niet voldoende op reageert dan hoor ik het graagquote:ik snap wat je bedoelt over het doorbreken van patronen, dat hoefde je me niet uit te leggen. maar ik ben blij dat je het bestaan van die patronen in elk geval erkent. maar je gaat wederom niet echt in op wat ik zeg (zo lijkt het voor mij in elk geval).
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Het was oprecht niet verkeerd bedoelt maar snap niet goed waar dat '' terwijl ik me de eerste paar keren al succesvol had ingehouden'' vandaan komt, vooral vanwege dit:quote:
oeoeoeoe, Canillas is mentaal onmenselijk sterk!
nou op jouw advies ga ik me hier dan ontzettend zorgen om maken!
en dat terwijl ik me de eerste paar keren al succesvol had ingehouden, en het nu alleen maar als feedback aan jou had bedoeld. oh wat heb ik dat enorm fout aangepakt en wat heb ik de consequenties ontzettend verkeerd ingeschat: Canillas maakt zich zorgen om me!
edit: ik zie nu je 2 positieve teksten die nog in je laatste post staan, maar ze zijn helaas een beetje te laat wat mij betreft.
Maar als het je frustreert laten we het hierbij, dat is denk ik niet de bedoelingquote:
dialoog vind ik ook prima.
discussie is volgens mij een dialoog over een onderwerp waarin de deelnemers een verschillende mening hebben.
of dat tot een eensluidende conclusie moet leiden vind ik niet zo relevant, temeer daar ik dat ook echt niet verwacht in dit geval. maar ik ben wel benieuwd naar de gedachten over het onderwerp en ik geef en ontvang graag tegenargumenten.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Stel, iemand is enorm achterdochtig en denkt dat iedereen tegen hem is. Op basis van die kenmerken krijgt hij de diagnose persoonlijkheidsstoornis. Men vindt dat hij de dingen niet in de juiste context kan zien.
Dat die persoon zo achterdochtig is, komt omdat mensen in het verleden misbruik hebben gemaakt van zijn vertrouwen. Hij is bijvoorbeeld financieel opgelicht, zijn vriendin had stiekem een verhouding met iemand anders, zijn vrienden gingen alleen met hem om omdat ze iets van hem wilden. Dus dat hij nu achterdochtiger is dan de meeste mensen, is gezien zijn verleden niet zo gek.
Als hulpverlener kan je denken: "Die jongen heeft zoveel vervelende dingen meegemaakt en hij is daar zo achterdochtig door geworden en zodoende houden zijn problemen met sociale contacten stand. Ik ga hem leren inzien dat mensen niet altijd tegen hem zijn en dat je mensen niet altijd hoeft te wantrouwen. Daardoor zullen zijn problemen met sociale contacten minder worden."
Maar hulpverleners denken soms ook zo: "Ik constateer dat deze persoon een verstoorde kijk heeft op de realiteit. Uit onderzoek blijkt dat hij achterdochtiger is dan de gemiddelde norm en daarom heeft hij een behandeling voor persoonlijkheidsstoornissen nodig."
Zie je het verschil?
In het tweede voorbeeld wordt hij 'gestraft' voor het feit dat hij achterdochtiger is dan de meeste mensen. Hij wordt gestoord genoemd, zijn achterdochtigheid is gemaakt tot iets wat hij fout doet en daarom wordt hij 'verbannen' naar een minderheidsgroep.
Zal een behandeling effect hebben als de hulpverlener op zo'n manier naar hem kijkt?
Dat die persoon zo achterdochtig is, komt omdat mensen in het verleden misbruik hebben gemaakt van zijn vertrouwen. Hij is bijvoorbeeld financieel opgelicht, zijn vriendin had stiekem een verhouding met iemand anders, zijn vrienden gingen alleen met hem om omdat ze iets van hem wilden. Dus dat hij nu achterdochtiger is dan de meeste mensen, is gezien zijn verleden niet zo gek.
Als hulpverlener kan je denken: "Die jongen heeft zoveel vervelende dingen meegemaakt en hij is daar zo achterdochtig door geworden en zodoende houden zijn problemen met sociale contacten stand. Ik ga hem leren inzien dat mensen niet altijd tegen hem zijn en dat je mensen niet altijd hoeft te wantrouwen. Daardoor zullen zijn problemen met sociale contacten minder worden."
Maar hulpverleners denken soms ook zo: "Ik constateer dat deze persoon een verstoorde kijk heeft op de realiteit. Uit onderzoek blijkt dat hij achterdochtiger is dan de gemiddelde norm en daarom heeft hij een behandeling voor persoonlijkheidsstoornissen nodig."
Zie je het verschil?
In het tweede voorbeeld wordt hij 'gestraft' voor het feit dat hij achterdochtiger is dan de meeste mensen. Hij wordt gestoord genoemd, zijn achterdochtigheid is gemaakt tot iets wat hij fout doet en daarom wordt hij 'verbannen' naar een minderheidsgroep.
Zal een behandeling effect hebben als de hulpverlener op zo'n manier naar hem kijkt?
