W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
19-06-2012
'Sneeuwvlokjes' op Mars zijn zo groot als rode bloedcellen
In hartje winter valt er een beetje sneeuw in de poolstreken van de planeet Mars. Wetenschappers van het Massachusetts Institute of Technology (MIT) hebben nu berekend dat de 'sneeuwvlokjes' die dan vallen slechts ongeveer tien micrometer groot zijn. Daarmee zijn ze ongeveer net zo klein als de rode bloedcellen in ons bloed.
Anders dan hun aardse tegenhangers bestaan de sneeuwvlokjes op Mars niet uit bevroren water, maar uit bevroren kooldioxide. Op het zuidelijk halfrond van de planeet lijken de sneeuwkristalletjes iets kleiner te zijn dan op het noordelijk halfrond.
De grootte van de vlokjes is afgeleid uit metingen van twee ruimtesondes die al jarenlang om Mars cirkelen: de Mars Global Surveyor en de Mars Reconnaissance Orbiter.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
[ Bericht 0% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 20-06-2012 08:42:48 ]
'Sneeuwvlokjes' op Mars zijn zo groot als rode bloedcellen
In hartje winter valt er een beetje sneeuw in de poolstreken van de planeet Mars. Wetenschappers van het Massachusetts Institute of Technology (MIT) hebben nu berekend dat de 'sneeuwvlokjes' die dan vallen slechts ongeveer tien micrometer groot zijn. Daarmee zijn ze ongeveer net zo klein als de rode bloedcellen in ons bloed.
Anders dan hun aardse tegenhangers bestaan de sneeuwvlokjes op Mars niet uit bevroren water, maar uit bevroren kooldioxide. Op het zuidelijk halfrond van de planeet lijken de sneeuwkristalletjes iets kleiner te zijn dan op het noordelijk halfrond.
De grootte van de vlokjes is afgeleid uit metingen van twee ruimtesondes die al jarenlang om Mars cirkelen: de Mars Global Surveyor en de Mars Reconnaissance Orbiter.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
[ Bericht 0% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 20-06-2012 08:42:48 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Ondanks dat we allemaal al exact weten hoe die landing van MSL in zijn werk gaat, is dit toch weer een vet filmpje:
gr gr
quote:Op zaterdag 23 juni 2012 00:31 schreef Quyxz_ het volgende:
Ondanks dat we allemaal al exact weten hoe die landing van MSL in zijn werk gaat, is dit toch weer een vet filmpje:
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
21-06-2012
Veel water in inwendige Mars
Tot nu toe was alleen van onze eigen planeet bekend dat zij veel water in haar inwendige heeft. Maar uit onderzoek van twee meteorieten van Mars blijkt dat het gesteente in deze planeet net zo veel water bevat - veel meer dan tot nu toe werd aangenomen.
De beide Marsmeteorieten zijn waarschijnlijk brokstukken van de mantel van Mars - de laag onder de korst - en zijn ongeveer 2,5 miljoen jaar geleden bij een grote inslag op de planeet de ruimte in geblazen. Hoewel de beide meteorieten duidelijk verschillende voorgeschiedenissen moeten hebben gehad, bevatten de daarin aanwezige mineralen ongeveer dezelfde hoeveelheden water.
Dat laatste wijst erop dat Mars al tijdens zijn vorming veel water in zijn inwendige heeft opgeslagen. 'Veel' naar mineralogische begrippen dan, want het gaat om 70 tot 300 waterdeeltjes per miljoen (ppm). Ter vergelijking: het bovenste deel van de aardmantel bevat 50 tot 300 ppm water.
De nieuwe schatting van de hoeveelheid water in het Marsgesteente is veel beter in overeenstemming met eerdere aanwijzingen dat er heel vroeger vloeibaar water op Mars is geweest. Volgens de onderzoekers is het een raadsel waarom eerdere schattingen lieten zien dat het inwendige van de planeet kurkdroog was.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Veel water in inwendige Mars
Tot nu toe was alleen van onze eigen planeet bekend dat zij veel water in haar inwendige heeft. Maar uit onderzoek van twee meteorieten van Mars blijkt dat het gesteente in deze planeet net zo veel water bevat - veel meer dan tot nu toe werd aangenomen.
De beide Marsmeteorieten zijn waarschijnlijk brokstukken van de mantel van Mars - de laag onder de korst - en zijn ongeveer 2,5 miljoen jaar geleden bij een grote inslag op de planeet de ruimte in geblazen. Hoewel de beide meteorieten duidelijk verschillende voorgeschiedenissen moeten hebben gehad, bevatten de daarin aanwezige mineralen ongeveer dezelfde hoeveelheden water.
Dat laatste wijst erop dat Mars al tijdens zijn vorming veel water in zijn inwendige heeft opgeslagen. 'Veel' naar mineralogische begrippen dan, want het gaat om 70 tot 300 waterdeeltjes per miljoen (ppm). Ter vergelijking: het bovenste deel van de aardmantel bevat 50 tot 300 ppm water.
De nieuwe schatting van de hoeveelheid water in het Marsgesteente is veel beter in overeenstemming met eerdere aanwijzingen dat er heel vroeger vloeibaar water op Mars is geweest. Volgens de onderzoekers is het een raadsel waarom eerdere schattingen lieten zien dat het inwendige van de planeet kurkdroog was.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
27-06-2012
‘Vliegende theeketel’ brengt u in zes weken op Mars
Een nieuwe manier van aandrijving die doet denken aan een vliegende theeketel kan de reisduur naar Mars flink verkorten: van zes tot acht maanden naar zes tot acht weken.
Wat hebben de onderzoekers dan bedacht? Ze vergelijken het zelf met een slapshot tijdens ijshockey. Hierbij slaat een hockeyer zijn puck met groter kracht op het ijs, direct achter de puck en gebruikt hij zijn gewicht om de hockeystick te buigen. Er komt dan heel veel energie op de stick te staan. Zodra de stick de puck raakt, zorgt de hockeyer ervoor dat die energie op de puck wordt overgebracht. Hiermee krijgt de puck enorme snelheid: vaak meer dan 160 kilometer per uur.
In de ruimte
Wetenschappers zijn nu voornemens om iets soortgelijks in de ruimte te doen, maar dan met een holle ‘puck’ die ook nog eens iets kleiner is dan de hockeypuck. De ‘puck’ die de onderzoekers gebruiken, wordt niet aangedreven door een stick, maar door zichzelf. En wel door lithium- en waterstofatomen te fuseren en een deel van zijn eigen massa om te zetten in energie.
Fuseren
Dat laatste zien we in hockey natuurlijk niet terug. Nee, dat is geïnspireerd op de zon. In het centrum van de zon worden vier waterstofatomen met elkaar gecombineerd en vormen ze één heliumatoom, waarbij een klein gedeelte van de materie omgezet wordt in pure energie. De onderzoekers doen iets soortgelijks. Ze laten waterstof met elkaar of met lithium fuseren. Dat klinkt overigens simpeler dan het is, want eerst moeten de kernen van die atomen nog bij elkaar komen, anders is een fusie onmogelijk. De onderzoekers realiseren dat door gebruik te maken van DM2: Decade Module Two. Deze kan op commando een enorme elektrische stroom vrij laten komen. Die elektrische lading wordt losgelaten op de deeltjes die daarop veranderen in een plasma. Elektriciteit zorgt ervoor dat het plasma samengeperst wordt (Z-pinch).
Van de zon afgekeken… Afbeelding: UAH.edu.
Praktijk
In theorie moet het op deze wijze mogelijk zijn om die atomen bij elkaar te brengen en te laten fuseren. Wat de onderzoekers dan eigenlijk doen, is het proces dat zich in de zon afspeelt – en enorm veel energie oplevert – in het klein nabootsen. Maar of het in de praktijk ook allemaal zo werkt, is nog niet duidelijk. Deze zomer komt de Decade Module Two naar het lab en kunnen de eerste experimenten beginnen. De verwachtingen zijn hooggespannen. “Eerst moeten we het concept testen en onze modellen naast de echte metingen leggen,” vertelt onderzoeker Jason Cassibry. “Zodra we alles goed begrijpen, kunnen we de resultaten extrapoleren en zien wat we moeten doen om meer dan ‘quitte te spelen’.” Dat wil zeggen dat het systeem meer energie oplevert dan erin is gestopt.
Vliegende theeketel
Uiteindelijk moet het een systeem opleveren dat gepulseerde nucleaire fusies aflevert. Atomen worden gefuseerd en een elektromagnetisch veld zorgt ervoor dat de stoffen die daarbij vrijkomen tegen het voertuig aanduwen en deels ook kunnen worden opgevangen om het systeem opnieuw op te laden. De onderzoekers vergelijken het met een vliegende theeketel. Koud materiaal gaat erin, komt onder spanning te staan en heet gas wordt er uitgeduwd. In de toekomst kan op deze wijze tot zo’n 10.000 Newton aan voortstuwingskracht worden gerealiseerd. Dat is ongeveer twee procent van de voortstuwingskracht die de belangrijkste motor van de spaceshuttle leverde. Grote verschil is dat de ‘vliegende theeketel’ die kracht veel langer kan leveren: geen 8,5 minuut (zoals de spaceshuttle) maar wekenlang. Aan boord van een ruimteschip merkt u daar niets van, juist omdat de pulsen op zichzelf niet superkrachtig zijn. “Dus je wordt niet met je rug tegen de wand aangedrukt.”
In theorie is het een geweldige manier om het veel verder te schoppen in de ruimte. Maar er moet nog veel werk verzet worden alvorens we in deze ‘vliegende theeketel’ naar Mars vertrekken.
(scientias.nl)
‘Vliegende theeketel’ brengt u in zes weken op Mars
Een nieuwe manier van aandrijving die doet denken aan een vliegende theeketel kan de reisduur naar Mars flink verkorten: van zes tot acht maanden naar zes tot acht weken.
Wat hebben de onderzoekers dan bedacht? Ze vergelijken het zelf met een slapshot tijdens ijshockey. Hierbij slaat een hockeyer zijn puck met groter kracht op het ijs, direct achter de puck en gebruikt hij zijn gewicht om de hockeystick te buigen. Er komt dan heel veel energie op de stick te staan. Zodra de stick de puck raakt, zorgt de hockeyer ervoor dat die energie op de puck wordt overgebracht. Hiermee krijgt de puck enorme snelheid: vaak meer dan 160 kilometer per uur.
In de ruimte
Wetenschappers zijn nu voornemens om iets soortgelijks in de ruimte te doen, maar dan met een holle ‘puck’ die ook nog eens iets kleiner is dan de hockeypuck. De ‘puck’ die de onderzoekers gebruiken, wordt niet aangedreven door een stick, maar door zichzelf. En wel door lithium- en waterstofatomen te fuseren en een deel van zijn eigen massa om te zetten in energie.
Fuseren
Dat laatste zien we in hockey natuurlijk niet terug. Nee, dat is geïnspireerd op de zon. In het centrum van de zon worden vier waterstofatomen met elkaar gecombineerd en vormen ze één heliumatoom, waarbij een klein gedeelte van de materie omgezet wordt in pure energie. De onderzoekers doen iets soortgelijks. Ze laten waterstof met elkaar of met lithium fuseren. Dat klinkt overigens simpeler dan het is, want eerst moeten de kernen van die atomen nog bij elkaar komen, anders is een fusie onmogelijk. De onderzoekers realiseren dat door gebruik te maken van DM2: Decade Module Two. Deze kan op commando een enorme elektrische stroom vrij laten komen. Die elektrische lading wordt losgelaten op de deeltjes die daarop veranderen in een plasma. Elektriciteit zorgt ervoor dat het plasma samengeperst wordt (Z-pinch).
Van de zon afgekeken… Afbeelding: UAH.edu.
Praktijk
In theorie moet het op deze wijze mogelijk zijn om die atomen bij elkaar te brengen en te laten fuseren. Wat de onderzoekers dan eigenlijk doen, is het proces dat zich in de zon afspeelt – en enorm veel energie oplevert – in het klein nabootsen. Maar of het in de praktijk ook allemaal zo werkt, is nog niet duidelijk. Deze zomer komt de Decade Module Two naar het lab en kunnen de eerste experimenten beginnen. De verwachtingen zijn hooggespannen. “Eerst moeten we het concept testen en onze modellen naast de echte metingen leggen,” vertelt onderzoeker Jason Cassibry. “Zodra we alles goed begrijpen, kunnen we de resultaten extrapoleren en zien wat we moeten doen om meer dan ‘quitte te spelen’.” Dat wil zeggen dat het systeem meer energie oplevert dan erin is gestopt.
Vliegende theeketel
Uiteindelijk moet het een systeem opleveren dat gepulseerde nucleaire fusies aflevert. Atomen worden gefuseerd en een elektromagnetisch veld zorgt ervoor dat de stoffen die daarbij vrijkomen tegen het voertuig aanduwen en deels ook kunnen worden opgevangen om het systeem opnieuw op te laden. De onderzoekers vergelijken het met een vliegende theeketel. Koud materiaal gaat erin, komt onder spanning te staan en heet gas wordt er uitgeduwd. In de toekomst kan op deze wijze tot zo’n 10.000 Newton aan voortstuwingskracht worden gerealiseerd. Dat is ongeveer twee procent van de voortstuwingskracht die de belangrijkste motor van de spaceshuttle leverde. Grote verschil is dat de ‘vliegende theeketel’ die kracht veel langer kan leveren: geen 8,5 minuut (zoals de spaceshuttle) maar wekenlang. Aan boord van een ruimteschip merkt u daar niets van, juist omdat de pulsen op zichzelf niet superkrachtig zijn. “Dus je wordt niet met je rug tegen de wand aangedrukt.”
In theorie is het een geweldige manier om het veel verder te schoppen in de ruimte. Maar er moet nog veel werk verzet worden alvorens we in deze ‘vliegende theeketel’ naar Mars vertrekken.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
28-06-2012
Bewijs voor leven op Mars mogelijk te vinden op Phobos
Aanwijzingen voor het bestaan van micro-organismen op de rode planeet Mars kunnen mogelijk gevonden worden op de kleine Marsmaan Phobos. Dat beweren planeetonderzoekers van de Purdue-universiteit in West Lafayette, Indiana.
Mars is kleiner dan de aarde, en heeft minder zwaartekracht. Als er een kosmische inslag op de planeet plaatsvindt, zal er dan ook gemakkelijker materiaal de ruimte in worden geslingerd. Zelfs hier op aarde zijn inmiddels veel van die Marsmeteorieten gevonden.
Maar uit computersimulaties van inslagexpert Jay Melosh en zijn collega's blijkt dat de kleine Marsmaan Phobos nog veel meer Marsmateriaal opveegt. Bodemmonsters van Phobos, opgehaald door een onbemande ruimtesonde, zullen dan ook vrijwel zeker Marsmateriaal bevatten. Zo'n Phobos-missie is dan ook verreweg de goedkoopste en eenvoudigste manier om er achter te komen of dat materiaal micro-organismen (of fossiele resten daarvan) bevat, aldus de onderzoekers.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Bewijs voor leven op Mars mogelijk te vinden op Phobos
Aanwijzingen voor het bestaan van micro-organismen op de rode planeet Mars kunnen mogelijk gevonden worden op de kleine Marsmaan Phobos. Dat beweren planeetonderzoekers van de Purdue-universiteit in West Lafayette, Indiana.
Mars is kleiner dan de aarde, en heeft minder zwaartekracht. Als er een kosmische inslag op de planeet plaatsvindt, zal er dan ook gemakkelijker materiaal de ruimte in worden geslingerd. Zelfs hier op aarde zijn inmiddels veel van die Marsmeteorieten gevonden.
Maar uit computersimulaties van inslagexpert Jay Melosh en zijn collega's blijkt dat de kleine Marsmaan Phobos nog veel meer Marsmateriaal opveegt. Bodemmonsters van Phobos, opgehaald door een onbemande ruimtesonde, zullen dan ook vrijwel zeker Marsmateriaal bevatten. Zo'n Phobos-missie is dan ook verreweg de goedkoopste en eenvoudigste manier om er achter te komen of dat materiaal micro-organismen (of fossiele resten daarvan) bevat, aldus de onderzoekers.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Zal wel 1 of meerdere keren voorbij zijn gekomen...
maar het blijft een klassieker
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
quote:Op dinsdag 3 juli 2012 23:37 schreef -CRASH- het volgende:
Zal wel 1 of meerdere keren voorbij zijn gekomen...
maar het blijft een klassieker
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
05-07-2012
Marswagen Opportunity maakt nieuw panorama
Het Amerikaanse ruimteagentschap NASA heeft een nieuw 360°-panorama van het oppervlak van de planeet Mars gepresenteerd. Het panorama, opgebouwd uit 817 afzonderlijke opnamen, is gemaakt door Marsrover Opportunity, terwijl deze het einde van de zuidelijke winter afwachtte. Tijdens die winter stond Opportunity op een helling die naar het noorden was gericht, om met zijn (stoffige) zonnepanelen zoveel mogelijk zonlicht op te vangen.
Het panorama toont een rossig, heuvelachtig landschap, aan de rand van de inslagkrater Endeavour. Ook is het spoor te zien dat Opportunity op weg was naar zijn winterstandplaats heeft achtergelaten.
Opportunity landde in januari 2004 op Mars en maakte op 2 juli jl. precies 3000 Marsdagen vol. De identieke Marsrover Spirit, die elders op de planeet onderzoek deed, begaf het 'al' in 2010. Binnenkort krijgt Opportunity echter nieuw gezelschap: op 6 augustus arriveert de nieuwe mobiele onderzoeksrobot Curiosity op Mars.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
http://www.nasa.gov/mission_pages/mer/multimedia/pia15689.html
(allesoversterrenkunde)
[ Bericht 5% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 06-07-2012 09:42:55 ]
Marswagen Opportunity maakt nieuw panorama
Het Amerikaanse ruimteagentschap NASA heeft een nieuw 360°-panorama van het oppervlak van de planeet Mars gepresenteerd. Het panorama, opgebouwd uit 817 afzonderlijke opnamen, is gemaakt door Marsrover Opportunity, terwijl deze het einde van de zuidelijke winter afwachtte. Tijdens die winter stond Opportunity op een helling die naar het noorden was gericht, om met zijn (stoffige) zonnepanelen zoveel mogelijk zonlicht op te vangen.
Het panorama toont een rossig, heuvelachtig landschap, aan de rand van de inslagkrater Endeavour. Ook is het spoor te zien dat Opportunity op weg was naar zijn winterstandplaats heeft achtergelaten.
Opportunity landde in januari 2004 op Mars en maakte op 2 juli jl. precies 3000 Marsdagen vol. De identieke Marsrover Spirit, die elders op de planeet onderzoek deed, begaf het 'al' in 2010. Binnenkort krijgt Opportunity echter nieuw gezelschap: op 6 augustus arriveert de nieuwe mobiele onderzoeksrobot Curiosity op Mars.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
http://www.nasa.gov/mission_pages/mer/multimedia/pia15689.html
(allesoversterrenkunde)
[ Bericht 5% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 06-07-2012 09:42:55 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Weet iemand al of Buck Rogers zich heeft aangemeld?quote:
04-06-2012
Nederlands team gaat voor 2025 nederzetting op Mars stichten
Vier astronauten moeten in april 2023 op Mars landen. Het is een enkele reis: de astronauten komen niet meer terug, maar vestigen zich permanent op Mars. In de jaren die volgen, breidt het aantal mensen op Mars zich rap uit. Elke twee jaar worden er weer vier astronauten naar Mars gestuurd. In 2033 wonen en werken er dan meer dan twintig mensen op Mars. In eerste instantie zijn zij sterk afhankelijk van de aarde, maar het is de bedoeling dat deze kolonie uiteindelijk op eigen benen komt te staan en zelfvoorzienend wordt.
I survived the 8 sept 2011 Quake
quote:
[..]
Weet iemand al of Buck Rogers zich heeft aangemeld?
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
16-07-2012
NASA laat publiek deelnemen aan 'Marsonderzoek'
De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA grijpt de op handen zijnde landing van de Marswagen Curiosity aan om het grote publiek intensief te betrekken bij het planeetonderzoek. In nauwe samenwerking met Microsoft is gewerkt aan diverse softwarepakketten, apps en zelfs een Xbox 360-game waarmee de gebruiker kan ervaren hoe het is om een robotwagen op afstand te besturen.
Ook wordt het publiek uitgenodigd om de Unity-softwareomgeving te downloaden en te testen - een 3D-toepassing waarmee het straks mogelijk moet zijn om de verrichtingen van Curiosity nauwgezet te volgen, o.a. met behulp van gedetailleerde driedimensionale terreinmodellen van de Marskrater Gale.
De landing van Curiosity is voorzien voor maandagochtend 6 augustus Nederlandse tijd.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
NASA laat publiek deelnemen aan 'Marsonderzoek'
De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA grijpt de op handen zijnde landing van de Marswagen Curiosity aan om het grote publiek intensief te betrekken bij het planeetonderzoek. In nauwe samenwerking met Microsoft is gewerkt aan diverse softwarepakketten, apps en zelfs een Xbox 360-game waarmee de gebruiker kan ervaren hoe het is om een robotwagen op afstand te besturen.
Ook wordt het publiek uitgenodigd om de Unity-softwareomgeving te downloaden en te testen - een 3D-toepassing waarmee het straks mogelijk moet zijn om de verrichtingen van Curiosity nauwgezet te volgen, o.a. met behulp van gedetailleerde driedimensionale terreinmodellen van de Marskrater Gale.
De landing van Curiosity is voorzien voor maandagochtend 6 augustus Nederlandse tijd.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Curiosity is nog niet op mars....quote:
16-07-2012
NASA laat publiek deelnemen aan 'Marsonderzoek'
[ afbeelding ]
De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA grijpt de op handen zijnde landing van de Marswagen Curiosity aan om het grote publiek intensief te betrekken bij het planeetonderzoek. In nauwe samenwerking met Microsoft is gewerkt aan diverse softwarepakketten, apps en zelfs een Xbox 360-game waarmee de gebruiker kan ervaren hoe het is om een robotwagen op afstand te besturen.
Ook wordt het publiek uitgenodigd om de Unity-softwareomgeving te downloaden en te testen - een 3D-toepassing waarmee het straks mogelijk moet zijn om de verrichtingen van Curiosity nauwgezet te volgen, o.a. met behulp van gedetailleerde driedimensionale terreinmodellen van de Marskrater Gale.
De landing van Curiosity is voorzien voor maandagochtend 6 augustus Nederlandse tijd.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Maar ik kijk alvast rond Explore Mars: Curiosity beta
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
quote:Opportunity Runs the First Martian Marathon
July 18, 2012:
With all the fanfare about Mars rover Curiosity landing on the Red Planet in August 2012, its easy to forget that theres already a rover on Marsan older, smaller cousin set to accomplish a feat unprecedented in the history of Solar System exploration.
Mars rover Opportunity is on track to complete the first extraterrestrial marathon.
A marathon is 26.2 miles. When Opportunity landed on Mars in 2004, NASAs goal was to have the rover travel a meager 600 meters. However, no one knew what kind of runner Opportunity would turn out to be. As of July 2012, Opportunity has traveled almost 22 miles only 4.2 miles short of a full marathon.
Runner-author Hal Higdon once said, "The marathon never ceases to be a race of joy, a race of wonder." That goes double for a marathon on another world where every mile promises a new discovery.
Opportunitys prime mission is to search for signs of ancient water. Today the Red Planet is a bone-dry desert with a breathtakingly thin atmosphere, conditions deadly to almost every known form of life on Earth. Billions of years ago, however, things might have been different. Many researchers believe that Mars was warmer, wetter, and friendlier to Martian life. Opportunity's job is to search for clues to that ancient time.
Just getting to the starting line was epic: This particular marathoner had to fly about 283 million miles across space before being unceremoniously drop-bounced on the Martian surface," says Ray Arvidson, Mars Exploration Rover Mission deputy principal investigator.
Like many long-distance runners, Opportunity likes to take it slow. On a typical drive day, the rover travels only 50 to 100 meters. This gives the rover time to pause and look for the unknown. It also allows Opportunity to take plenty of photos along the way. Recently the rover sent home its 100,000th image
Opportunity first uncovered signs of water in deposits near the landing site in Eagle Crater. There were rocks that seemed to have formed in an ancient shallow lake. Over the next four years, Opportunity scavenged ever larger and deeper craters, finding more evidence of wet periods. Indications were, however, that the ancient lake water might have been too acidic for life.
The metallic marathoner soon set its sights on Endeavour Crater an enormous pit 14 miles wide and hundreds of meters deep. Endeavour's depth would offer a look farther back into the history of Mars, to a time when the water was possibly less acidic. The marathon route crossing Mars Meridiani plain to Endeavor was a daring trek with no aid stations anywhere.
Raging dust storms reduced the rover's solar power so much that Opportunity almost entered the "sleep of death"; soft, sandy, wind-blown ripples trapped the rover's wheels, and there was an injury: A failure in Opportunity's right front steering actuator made running forward tricky. Ever resourceful, the rover ran part of its race backwards.
"The course took Opportunity over sedimentary bedrock made of magnesium, iron, and calcium sulfate minerals -- further indications of water billions of years ago, says Arvidson.
When the marathoner reached Endeavour Crater in August 2011, things got interesting.
"Endeavor is surrounded by fractured sedimentary rock, and the cracks are filled with gypsum. Gypsum forms when ground water comes up and fills cracks in the ground, depositing hydrated calcium sulfate. This is the best evidence we've ever found for liquid water on Mars."
The gypsum veins were likely formed in conditions more pH-neutral and possibly more hospitable to life: Jackpot!
But this marathoner isn't done. Opportunity is doing so well that 26.2 miles might not be the finish line after all.
"We have no plans to stop running," says Arvidson.
Extraterrestrial ultra-marathon anyone?
Author: Dauna Coulter
Editor: Dr. Tony Phillips
Credit: Science@NASA
[ Bericht 9% gewijzigd door -CRASH- op 19-07-2012 00:24:59 ]
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
24-07-2012
Belg wordt commandant van NASA Marsmissie op Hawaï
© Photonews.
De organisatoren van de namaak-Marsmissie van NASA op Hawaï hebben Angelo Vermeulen (40) aangesteld als commandant die verantwoordelijk wordt om de missie in goede banen te leiden. In overleg met de crew members moet de bioloog-kunstenaar uit Sint-Niklaas nu voor iedereen een positie kiezen die het best bij elke persoon past.
Begin juli raakte bekend dat Vermeulen door de Amerikaanse Ruimtevaartorganisatie NASA geselecteerd is voor een gesimuleerde Marsmissie op Hawaï. Vier maanden lang zal hij de mogelijkheden van koken in de ruimte aftasten op een levensechte ruimtebasis op de flanken van de Mauna Loa-vulkaan.
"Als commandant krijg ik ook de expliciete taak om de communicatie tussen de missie en het controlecentrum te coördineren. Het is namelijk vaak zo dat er misverstanden ontstaan tussen de crew aan boord en het grondpersoneel. Dit psychologisch fenomeen wordt in het Engels als 'displacement' omschreven", aldus Vermeulen.
De Marssimulatie neemt aanvang vanaf maart 2013.
(HLN)
Belg wordt commandant van NASA Marsmissie op Hawaï
© Photonews.
De organisatoren van de namaak-Marsmissie van NASA op Hawaï hebben Angelo Vermeulen (40) aangesteld als commandant die verantwoordelijk wordt om de missie in goede banen te leiden. In overleg met de crew members moet de bioloog-kunstenaar uit Sint-Niklaas nu voor iedereen een positie kiezen die het best bij elke persoon past.
Begin juli raakte bekend dat Vermeulen door de Amerikaanse Ruimtevaartorganisatie NASA geselecteerd is voor een gesimuleerde Marsmissie op Hawaï. Vier maanden lang zal hij de mogelijkheden van koken in de ruimte aftasten op een levensechte ruimtebasis op de flanken van de Mauna Loa-vulkaan.
"Als commandant krijg ik ook de expliciete taak om de communicatie tussen de missie en het controlecentrum te coördineren. Het is namelijk vaak zo dat er misverstanden ontstaan tussen de crew aan boord en het grondpersoneel. Dit psychologisch fenomeen wordt in het Engels als 'displacement' omschreven", aldus Vermeulen.
De Marssimulatie neemt aanvang vanaf maart 2013.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
27-07-2012
Grootste rover ooit nadert Mars
De lange reis van NASA’s nieuwste Marsrover Curiosity zit er bijna op. Maandag 6 augustus landt hij als het goed is op de rode planeet. Wat neemt de rover mee naar Mars? Gaat hij leven vinden? En waarom is zijn landing zo bijzonder? Vijf vragen over de grootste Marsrover ooit…
Op 26 november 2011 bulderden de motoren van een Atlas V-raket op NASA’s lanceerbasis op Cape Canaveral. Even later was ’s werelds grootste, duurste en meest geavanceerde Marsrover ooit op weg naar de rode planeet. De 2,5 miljard dollar kostende Curiosity, of officieel het Mars Science Laboratory, gaat rijden, kijken, boren, schieten en meten om ons meer over onze kosmische buur te leren.
Curiosity (rechts) is veel groter en zwaarder dan zijn voorgangers, de Mars Exploration Rovers en Sojourner. Afbeelding: © NASA/JPL
Wat neemt Curiosity mee op reis?
Curiosity is groot. Hij weegt net geen 900 kilo, is drie meter lang, bijna even breed en 2,2 meter hoog. De Marsrover beschikt over zes wielen en een zeer flexibel onderstel waarmee hij over obstakels tot wel 65 centimeter hoog kan rijden.
Met 4 centimeter per seconde is de rover bepaald geen snelheidsmonster, maar het halen van snelheidsrecords op Mars is dan ook niet het doel. Onderzoeken, dat is wat Curiosity gaat doen. En het arsenaal instrumenten dat hij daarvoor meeneemt is indrukwekkend. Zo is er aan boord onder andere een gaschromatograaf, massaspectrometer, laser-absorptiespectrometer, Röntgendiffractie- en fluorescentie-instrument. Met deze instrumenten kan Curiosity met grote precisie de samenstelling van de ijle atmosfeer en bodemmonsters bepalen.
Om monsters te kunnen nemen beschikt de rover over een arm met een boor die tot 5 centimeter diep in het Marsgesteente kan boren. Deze arm is bovendien uitgerust met een camera voor extreme close-ups. Maar niet alle monster hoeven uitgeboord te worden. Curiosity kan ook op afstand werken en brengt daarvoor een staaltje Star Wars mee naar Mars. Met een laser kan hij tot op zeven meter afstand de bodem of op stenen raken om te zien waar ze van gemaakt zijn. Stoffen die vrijkomen door dit bombardement kunnen gemeten worden door een speciale telescoop op de Marskar.
Curiosity heeft een laser waarmee hij doelen tot op zeven meter kan raken. Afbeelding: © NASA/JPL-Caltech
Curiosity heeft een eigen weerstation om druk, temperatuur en vochtigheid te meten en bepaalt tegelijkertijd de stralingsniveau’s op de rode planeet. Camera’s bovenop een mast maken foto’s en video’s gedurende de hele rit. Om het geheel van stroom te voorzien heeft Curiosity een nucleaire batterij meegekregen. De Marsrover heeft dus geen zonnepanelen. De kleine reactor heeft genoeg energie om het systeem van een continue 110 watt aan elektriciteit te kunnen voorzien.
De Gale-krater op Mars, waar Curiosity moet landen. Afbeelding: © NASA/JPL
Waar landt Curiosity?
De Marsrover begint zijn rit op de bodem van een oude inslagkrater op Mars. De Gale-krater is ruim 3,5 miljard jaar geleden ontstaan en is ongeveer 150 kilometer in diameter. Nadat het de bodem, officieel Aeolis Palus genoemd, heeft onderzocht zal de rover zijn weg voortzetten op Aeolis Mons, een berg van 5,5 kilometer hoog midden in de Gale-krater.
Verwacht wordt dat Curiosity een minimum van ongeveer 20 kilometer zal gaan rijden in zijn nominale missie die een Marsjaar (een kleine 23 aardse maanden) duurt. Maar wetenschappers hopen dat de rover het langer dan dat uithoudt. Missies van eerdere Marsrovers laten zien dat dat geen ijdele hoop is. Kijk naar de directe voorgangers van Curiosity: Spirit en Opportunity. Beiden ontwikkeld voor een rit van 90 Martiaanse dagen (iets meer dan 90 aardse dagen) bewezen ze stukken degelijker te zijn. Er was voor het laatst contact met Spirit in maart 2010, ruim zes jaar nadat hij landde. Collega Opportunity is nog steeds in dienst, na ruim acht jaar.
Mars zou vroeger veel meer op de aarde hebben geleken. Met vloeibaar water aan de oppervlakte en een dikkere atmosfeer.
Wat gaat Curiosity onderzoeken?
De plek waar de Marsrover gaat landen is volgens wetenschappers interessant. Waarschijnlijk heeft er zich op de bodem van de krater waar Curiosity landt materiaal verzameld van de hoge wanden van de krater. Dat materiaal kan aanwijzingen bevatten over de dieper gelegen gesteenten op Mars (die door de inslag van een meteoriet omhoog geduwd zijn). Verder is er op die plek door Marssatellieten felgekleurd gesteente waargenomen dat de aandacht van wetenschappers heeft getrokken maar dat nooit eerder door een rover is onderzocht.
Even verderop, richting de centrale berg in de krater, liggen afzettingen van kleien en zouten die het klimaat in het verleden zouden kunnen weerspiegelen. Een onderdeel van de missie van Curiosity is namelijk het onderzoeken van het Marsklimaat en de geschiedenis daarvan. Sporen die op de planeet zijn waargenomen duiden op een verleden waarin er vloeibaar water over de planeet stroomde. Een groot verschil met de koude en droge planeet die we nu zien. De vraag is natuurlijk wanneer deze klimaatsverandering heeft plaatsgevonden en wat hiervan de oorzaak was. Naast klimaatonderzoek meet Curiosity de exacte stralingsniveau’s op het oppervlakte van de planeet. Handig om te weten voor als we ooit nog voet willen zetten op de rode planeet.
Gaat Curiosity leven op Mars ontdekken?
Misschien wel het belangrijkste doel van het project is uitvinden of er ooit (of zelfs nu) leven was op Mars. Curiosity gaat daarvoor speuren naar organische moleculen, die op de aanwezigheid van leven kunnen duiden. Een lastige klus, want geen van de eerdere rovers op Mars hebben dergelijke moleculen kunnen detecteren.
Als Curiosity al sporen van (uitgestorven) leven ontdekt op Mars dan gaat het hoogstwaarschijnlijk om bacterieel leven. Afbeelding: © Specious Reasons, Flickr.com
Wetenschappers denken dat de beste kansen om leven – of in ieder geval sporen daarvan – te vinden, onder het oppervlakte van de planeet liggen. De hoeveelheid schadelijke straling op Mars is zo groot dat de kans op leven direct aan het oppervlak vrijwel nihil is.
Bij deze zoektocht komt de boor van Curiosity van pas. Deze kan tot 5 centimeter doordringen en monsters nemen. De grote vraag is echter of dat diep genoeg is. Grote en complexe organische moleculen – die worden geassocieerd met leven – zijn namelijk extreem gevoelig voor afbraak door straling. Hoe dichter zij bij het oppervlakte zitten, des te groter is de kans dat ze zijn vernietigd door bijvoorbeeld kosmische straling.
De kans op het vinden van die moleculen op een diepte van minder dan 10 centimeter is daarmee erg klein. Desondanks rekende onlangs een groep wetenschappers uit dat er veel simpelere organische moleculen, zoals formaldehyde, zouden kunnen overleven op het stralingsniveau van tussen de 5 en 10 centimeter diepte. Dat is op de grens van wat Curiosity kan bereiken. De wetenschappers adviseren het team van NASA dan ook om te gaan boren op plekken waar bijvoorbeeld recentelijk een meteoriet neerkwam. Op die plekken zouden diepe plekken in de grond namelijk bloot zijn komen te liggen. “Laat de natuur het werk doen”, schrijven ze.
Hoe land je een auto op Mars?
Curiosity heeft de afmetingen en het gewicht van een moderne auto en is bovendien volgepakt met gevoelige meetinstrumenten. Hoe landt je zoiets in één stuk op een planeet die nauwelijks een dampkring heeft en waar een parachute dus slecht werkt? De ingenieurs van NASA hebben alles uit de kast getrokken om dit mogelijk te maken. Wat ze bedachten is een spektakelstuk waarin de rover van 5,8 km/s tot een zachte touchdown komt op de planeet. En dat alles zonder hulp van technici op aarde, aangezien radiosignalen zo’n 14 minuten reizen naar Mars.
Het begint met het binnenkomen van de ijle Marsatmosfeer. Wrijving remt de sonde af tot ongeveer 470 m/s. Op dat moment kan een enorme parachute openklappen die het geheel afremt tot ongeveer 100 m/s. Dan wordt een zogenoemde luchtkraan ingezet: een door acht raketmotoren aangedreven constructie waaraan de Marsrover aan draden zachtjes op het oppervlakte van Mars neergezet kan worden. Als Curiosity op de grond staat worden de draden gebroken en vliegt de kraan weg om een eind verder op de planeet neer te storen. Dit systeem werd bedacht om ervoor te zorgen dat er zo weinig mogelijk stof op de rover komt, veroorzaakt door de raketten van de kraan.
Een artistieke weergave van de landing van Curiosity op Mars. Het is de eerste keer dat een dergelijk systeem wordt gebruikt. Afbeelding: © NASA/JPL-Caltech
In vergelijking met eerdere landingen op Mars is dit een gecompliceerde landing. Voorgangers van Curiosity liet men – omringt door airbags weliswaar – simpelweg neerstorten op het oppervlakte van de rode planeet. Maar de grootte en het gewicht van de huidige rover maken het onmogelijk Curiosity met dit systeem te laten landen. Het huidige landingssysteem stelt NASA in staat de rover ook veel preciezer te landen. De vorige generatie rovers landden willekeurig in een gebied van ruwweg 20 bij 150 kilometer. Curiosity wordt afgezet in een ellips van ongeveer 7 bij 20 kilometer waar hij op 6 augustus gaat rijden, kijken, boren, schieten en meten, op zoek naar leven.
(Kennislink)
Grootste rover ooit nadert Mars
De lange reis van NASA’s nieuwste Marsrover Curiosity zit er bijna op. Maandag 6 augustus landt hij als het goed is op de rode planeet. Wat neemt de rover mee naar Mars? Gaat hij leven vinden? En waarom is zijn landing zo bijzonder? Vijf vragen over de grootste Marsrover ooit…
Op 26 november 2011 bulderden de motoren van een Atlas V-raket op NASA’s lanceerbasis op Cape Canaveral. Even later was ’s werelds grootste, duurste en meest geavanceerde Marsrover ooit op weg naar de rode planeet. De 2,5 miljard dollar kostende Curiosity, of officieel het Mars Science Laboratory, gaat rijden, kijken, boren, schieten en meten om ons meer over onze kosmische buur te leren.
Curiosity (rechts) is veel groter en zwaarder dan zijn voorgangers, de Mars Exploration Rovers en Sojourner. Afbeelding: © NASA/JPL
Wat neemt Curiosity mee op reis?
Curiosity is groot. Hij weegt net geen 900 kilo, is drie meter lang, bijna even breed en 2,2 meter hoog. De Marsrover beschikt over zes wielen en een zeer flexibel onderstel waarmee hij over obstakels tot wel 65 centimeter hoog kan rijden.
Met 4 centimeter per seconde is de rover bepaald geen snelheidsmonster, maar het halen van snelheidsrecords op Mars is dan ook niet het doel. Onderzoeken, dat is wat Curiosity gaat doen. En het arsenaal instrumenten dat hij daarvoor meeneemt is indrukwekkend. Zo is er aan boord onder andere een gaschromatograaf, massaspectrometer, laser-absorptiespectrometer, Röntgendiffractie- en fluorescentie-instrument. Met deze instrumenten kan Curiosity met grote precisie de samenstelling van de ijle atmosfeer en bodemmonsters bepalen.
Om monsters te kunnen nemen beschikt de rover over een arm met een boor die tot 5 centimeter diep in het Marsgesteente kan boren. Deze arm is bovendien uitgerust met een camera voor extreme close-ups. Maar niet alle monster hoeven uitgeboord te worden. Curiosity kan ook op afstand werken en brengt daarvoor een staaltje Star Wars mee naar Mars. Met een laser kan hij tot op zeven meter afstand de bodem of op stenen raken om te zien waar ze van gemaakt zijn. Stoffen die vrijkomen door dit bombardement kunnen gemeten worden door een speciale telescoop op de Marskar.
Curiosity heeft een laser waarmee hij doelen tot op zeven meter kan raken. Afbeelding: © NASA/JPL-Caltech
Curiosity heeft een eigen weerstation om druk, temperatuur en vochtigheid te meten en bepaalt tegelijkertijd de stralingsniveau’s op de rode planeet. Camera’s bovenop een mast maken foto’s en video’s gedurende de hele rit. Om het geheel van stroom te voorzien heeft Curiosity een nucleaire batterij meegekregen. De Marsrover heeft dus geen zonnepanelen. De kleine reactor heeft genoeg energie om het systeem van een continue 110 watt aan elektriciteit te kunnen voorzien.
De Gale-krater op Mars, waar Curiosity moet landen. Afbeelding: © NASA/JPL
Waar landt Curiosity?
De Marsrover begint zijn rit op de bodem van een oude inslagkrater op Mars. De Gale-krater is ruim 3,5 miljard jaar geleden ontstaan en is ongeveer 150 kilometer in diameter. Nadat het de bodem, officieel Aeolis Palus genoemd, heeft onderzocht zal de rover zijn weg voortzetten op Aeolis Mons, een berg van 5,5 kilometer hoog midden in de Gale-krater.
Verwacht wordt dat Curiosity een minimum van ongeveer 20 kilometer zal gaan rijden in zijn nominale missie die een Marsjaar (een kleine 23 aardse maanden) duurt. Maar wetenschappers hopen dat de rover het langer dan dat uithoudt. Missies van eerdere Marsrovers laten zien dat dat geen ijdele hoop is. Kijk naar de directe voorgangers van Curiosity: Spirit en Opportunity. Beiden ontwikkeld voor een rit van 90 Martiaanse dagen (iets meer dan 90 aardse dagen) bewezen ze stukken degelijker te zijn. Er was voor het laatst contact met Spirit in maart 2010, ruim zes jaar nadat hij landde. Collega Opportunity is nog steeds in dienst, na ruim acht jaar.
Mars zou vroeger veel meer op de aarde hebben geleken. Met vloeibaar water aan de oppervlakte en een dikkere atmosfeer.
Wat gaat Curiosity onderzoeken?
De plek waar de Marsrover gaat landen is volgens wetenschappers interessant. Waarschijnlijk heeft er zich op de bodem van de krater waar Curiosity landt materiaal verzameld van de hoge wanden van de krater. Dat materiaal kan aanwijzingen bevatten over de dieper gelegen gesteenten op Mars (die door de inslag van een meteoriet omhoog geduwd zijn). Verder is er op die plek door Marssatellieten felgekleurd gesteente waargenomen dat de aandacht van wetenschappers heeft getrokken maar dat nooit eerder door een rover is onderzocht.
Even verderop, richting de centrale berg in de krater, liggen afzettingen van kleien en zouten die het klimaat in het verleden zouden kunnen weerspiegelen. Een onderdeel van de missie van Curiosity is namelijk het onderzoeken van het Marsklimaat en de geschiedenis daarvan. Sporen die op de planeet zijn waargenomen duiden op een verleden waarin er vloeibaar water over de planeet stroomde. Een groot verschil met de koude en droge planeet die we nu zien. De vraag is natuurlijk wanneer deze klimaatsverandering heeft plaatsgevonden en wat hiervan de oorzaak was. Naast klimaatonderzoek meet Curiosity de exacte stralingsniveau’s op het oppervlakte van de planeet. Handig om te weten voor als we ooit nog voet willen zetten op de rode planeet.
Gaat Curiosity leven op Mars ontdekken?
Misschien wel het belangrijkste doel van het project is uitvinden of er ooit (of zelfs nu) leven was op Mars. Curiosity gaat daarvoor speuren naar organische moleculen, die op de aanwezigheid van leven kunnen duiden. Een lastige klus, want geen van de eerdere rovers op Mars hebben dergelijke moleculen kunnen detecteren.
Als Curiosity al sporen van (uitgestorven) leven ontdekt op Mars dan gaat het hoogstwaarschijnlijk om bacterieel leven. Afbeelding: © Specious Reasons, Flickr.com
Wetenschappers denken dat de beste kansen om leven – of in ieder geval sporen daarvan – te vinden, onder het oppervlakte van de planeet liggen. De hoeveelheid schadelijke straling op Mars is zo groot dat de kans op leven direct aan het oppervlak vrijwel nihil is.
Bij deze zoektocht komt de boor van Curiosity van pas. Deze kan tot 5 centimeter doordringen en monsters nemen. De grote vraag is echter of dat diep genoeg is. Grote en complexe organische moleculen – die worden geassocieerd met leven – zijn namelijk extreem gevoelig voor afbraak door straling. Hoe dichter zij bij het oppervlakte zitten, des te groter is de kans dat ze zijn vernietigd door bijvoorbeeld kosmische straling.
De kans op het vinden van die moleculen op een diepte van minder dan 10 centimeter is daarmee erg klein. Desondanks rekende onlangs een groep wetenschappers uit dat er veel simpelere organische moleculen, zoals formaldehyde, zouden kunnen overleven op het stralingsniveau van tussen de 5 en 10 centimeter diepte. Dat is op de grens van wat Curiosity kan bereiken. De wetenschappers adviseren het team van NASA dan ook om te gaan boren op plekken waar bijvoorbeeld recentelijk een meteoriet neerkwam. Op die plekken zouden diepe plekken in de grond namelijk bloot zijn komen te liggen. “Laat de natuur het werk doen”, schrijven ze.
Hoe land je een auto op Mars?
Curiosity heeft de afmetingen en het gewicht van een moderne auto en is bovendien volgepakt met gevoelige meetinstrumenten. Hoe landt je zoiets in één stuk op een planeet die nauwelijks een dampkring heeft en waar een parachute dus slecht werkt? De ingenieurs van NASA hebben alles uit de kast getrokken om dit mogelijk te maken. Wat ze bedachten is een spektakelstuk waarin de rover van 5,8 km/s tot een zachte touchdown komt op de planeet. En dat alles zonder hulp van technici op aarde, aangezien radiosignalen zo’n 14 minuten reizen naar Mars.
Het begint met het binnenkomen van de ijle Marsatmosfeer. Wrijving remt de sonde af tot ongeveer 470 m/s. Op dat moment kan een enorme parachute openklappen die het geheel afremt tot ongeveer 100 m/s. Dan wordt een zogenoemde luchtkraan ingezet: een door acht raketmotoren aangedreven constructie waaraan de Marsrover aan draden zachtjes op het oppervlakte van Mars neergezet kan worden. Als Curiosity op de grond staat worden de draden gebroken en vliegt de kraan weg om een eind verder op de planeet neer te storen. Dit systeem werd bedacht om ervoor te zorgen dat er zo weinig mogelijk stof op de rover komt, veroorzaakt door de raketten van de kraan.
Een artistieke weergave van de landing van Curiosity op Mars. Het is de eerste keer dat een dergelijk systeem wordt gebruikt. Afbeelding: © NASA/JPL-Caltech
In vergelijking met eerdere landingen op Mars is dit een gecompliceerde landing. Voorgangers van Curiosity liet men – omringt door airbags weliswaar – simpelweg neerstorten op het oppervlakte van de rode planeet. Maar de grootte en het gewicht van de huidige rover maken het onmogelijk Curiosity met dit systeem te laten landen. Het huidige landingssysteem stelt NASA in staat de rover ook veel preciezer te landen. De vorige generatie rovers landden willekeurig in een gebied van ruwweg 20 bij 150 kilometer. Curiosity wordt afgezet in een ellips van ongeveer 7 bij 20 kilometer waar hij op 6 augustus gaat rijden, kijken, boren, schieten en meten, op zoek naar leven.
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Heb vorige week al verlof geregeld voor 6 Augustus 
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
Hehe, toevallig begint mijn vakantie op 6 augustus. Is dit dan ergens live te volgen?quote:
Heb vorige week al verlof geregeld voor 6 Augustus
quote:
[..]
Hehe, toevallig begint mijn vakantie op 6 augustus. Is dit dan ergens live te volgen?
http://www.ustream.tv/nasahdtv
http://www.allekanalen.nl/
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
Zo'n enorme wagen en dan maar 5 cm diep kunnen boren 
Een hele kabel landing maar een fatsoenlijk boortje aan boord kan weer niet 
Een hele kabel landing maar een fatsoenlijk boortje aan boord kan weer niet
Exponentiële deflatie van Bitcoin maakt arme mensen nog veel sneller armer dan het grote probleem van inflatie. Gematigde burning van Ethereum is de gulden middenweg.
quote:
Heb vorige week al verlof geregeld voor 6 Augustus
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
31-07-2012
Veelhoeken op Mars ontstonden mogelijk in diepzee
De grote veelhoekige patronen die op de uitgestrekte vlakten op het noordelijk halfrond van de planeet Mars zijn gevonden niet te verwarren met de veel kleinere polygonen die op veel plaatsen voorkomen), zijn mogelijk ontstaan op de bodem van een diepe oceaan. Dat concluderen Amerikaanse geologen in het augustusnummer van GSA Today op basis van een gedetailleerde vergelijking van de Mars-patronen met soortgelijke veelhoekige structuren op de bodems van aardse zeeën.
Op aarde, onder andere in de Noordzee, zijn de veelhoekige structuren zo goed als zeker ontstaan in een dikke, fijnkorrelige, natte en relatief slappe laag sediment, oorspronkelijk op grote diepte. De geologen concluderen dat de veelhoeken op Mars vermoedelijk onder soortgelijke omstandigheden zijn gevormd. Ze zouden dus de zoveelste aanwijzing vormen dat er lang geleden uitgestrekte zeeën en oceanen op de planeet voorkwamen.
(allesoversterrenkunde)
Veelhoeken op Mars ontstonden mogelijk in diepzee
De grote veelhoekige patronen die op de uitgestrekte vlakten op het noordelijk halfrond van de planeet Mars zijn gevonden niet te verwarren met de veel kleinere polygonen die op veel plaatsen voorkomen), zijn mogelijk ontstaan op de bodem van een diepe oceaan. Dat concluderen Amerikaanse geologen in het augustusnummer van GSA Today op basis van een gedetailleerde vergelijking van de Mars-patronen met soortgelijke veelhoekige structuren op de bodems van aardse zeeën.
Op aarde, onder andere in de Noordzee, zijn de veelhoekige structuren zo goed als zeker ontstaan in een dikke, fijnkorrelige, natte en relatief slappe laag sediment, oorspronkelijk op grote diepte. De geologen concluderen dat de veelhoeken op Mars vermoedelijk onder soortgelijke omstandigheden zijn gevormd. Ze zouden dus de zoveelste aanwijzing vormen dat er lang geleden uitgestrekte zeeën en oceanen op de planeet voorkwamen.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
02-08-2012
India wil volgend jaar naar Mars
© photo news.
India wil volgend jaar een missie naar Mars lanceren. Het land is van plan een sonde in een baan rond de rode planeet te brengen om het klimaat en de geologie te bestuderen. Dat kondigde de Indiase organisatie voor ruimteonderzoek ISRO aan.
De missie moet een nieuwe etappe in het ambitieuze ruimtevaartprogramma van India markeren. Het land wil in 2016 een eerste bemande ruimtevlucht uitvoeren.
"We zullen een missie naar Mars lanceren, eens het wetenschapsdepartement groen licht geeft en het schema begin volgend jaar beslist", aldus ISRO-directeur Deviprasad Karnik. Een 320 ton zware raket moet de sonde lanceren vanop een platform van de ISRO in Sriharikota, in de zuidelijke deelstaat Andhra Pradesh.
90 miljoen dollar
Volgens een hoge ISRO-functionaris die anoniem wenst te blijven, hangt aan die missie een prijskaartje van 4 tot 5 miljard Indiase roepie (tussen 70 en 90 miljoen dollar). De Indiase regering budgetteerde het project tot 1,25 miljard roepie in de laatste begroting.
India zette zijn eerste stappen op de internationale markt van commerciële lanceringen in 2007. Toen bracht het land een Italiaanse satelliet in de ruimte. In januari 2008 lanceerde een Indiase raket nog een Israëlische spionagesatelliet. Het Indiase ruimtevaartprogramma kreeg evenwel een klap toen in september 2010 een draagraket ontplofte en in de Golf van Bengalen neerstortte. Eerder week het tuig af van het initiële vluchtplan.
(HLN)
India wil volgend jaar naar Mars
© photo news.
India wil volgend jaar een missie naar Mars lanceren. Het land is van plan een sonde in een baan rond de rode planeet te brengen om het klimaat en de geologie te bestuderen. Dat kondigde de Indiase organisatie voor ruimteonderzoek ISRO aan.
De missie moet een nieuwe etappe in het ambitieuze ruimtevaartprogramma van India markeren. Het land wil in 2016 een eerste bemande ruimtevlucht uitvoeren.
"We zullen een missie naar Mars lanceren, eens het wetenschapsdepartement groen licht geeft en het schema begin volgend jaar beslist", aldus ISRO-directeur Deviprasad Karnik. Een 320 ton zware raket moet de sonde lanceren vanop een platform van de ISRO in Sriharikota, in de zuidelijke deelstaat Andhra Pradesh.
90 miljoen dollar
Volgens een hoge ISRO-functionaris die anoniem wenst te blijven, hangt aan die missie een prijskaartje van 4 tot 5 miljard Indiase roepie (tussen 70 en 90 miljoen dollar). De Indiase regering budgetteerde het project tot 1,25 miljard roepie in de laatste begroting.
India zette zijn eerste stappen op de internationale markt van commerciële lanceringen in 2007. Toen bracht het land een Italiaanse satelliet in de ruimte. In januari 2008 lanceerde een Indiase raket nog een Israëlische spionagesatelliet. Het Indiase ruimtevaartprogramma kreeg evenwel een klap toen in september 2010 een draagraket ontplofte en in de Golf van Bengalen neerstortte. Eerder week het tuig af van het initiële vluchtplan.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Ik vraag me toch af als je naar Mars willen kunnen ze toch ook meerdere capsules afschieten met voedsel en andere benodigdheden? Eventueel met een 2de crew, dan zou een Maanbasis nog beter uitpakken wil je naar Mars.
woensdag 6 mei 2015 17:54 schreef Libertarisch het volgende:
Helaas pindakaas dan, het leven is hard. Je kunt niet iedereen blijven begeleiden alsof het kinderen zijn, je zult het zelf moeten doen.
Helaas pindakaas dan, het leven is hard. Je kunt niet iedereen blijven begeleiden alsof het kinderen zijn, je zult het zelf moeten doen.
