R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hoi fokkers. Graag wil ik bij deze mijn ei kwijt.
Ik was een moeilijke puber-adolescent. Ik had vaak een grote bek en vertoonde bij tijd en wijle agressief gedrag. Het is een godswonder dat ik destijds niemand ernstig fysiek kwaad heb gedaan. Ik was niet zozeer licht-ontvlambaar, maar als ik boos werd konden de stoppen doorslaan. Voor onbekenden was ik de stereo-type good guy: rustig en berekenend. Wat enkel familie en vrienden wisten was dat ik soms fantasieën had over het vermoorden van mensen. Niet alleen moorden, maar ook martelen, kwellen en denigreren. De slachtoffers in mijn fantasieën waren altijd de zogenaamde 'slechte' mensen, een onschuldige zou ik toen en ook nu niet kwaad kunnen doen.
In de afgelopen vijf jaar ben ik gelukkig volwassener geworden. Ik ben rustiger, emotioneel stabieler en ik heb al jaren geen woedeaanval gehad. Een jaar psychotherapie, mijn studie, werk en simpelweg levenservaring hebben mij een stuk kalmer gekregen. Ik gedraag mij goed en concentreer mij op mijn werk, vrijwilligerswerk en studie. Nu wordt ik terecht gezien als een stereotype good guy. Zo zou ik mijzelf ook omschrijven.
De afgelopen weken heb ik echter een soort van terugval gehad. Lees ook dit topic als je wilt:
Mijn vader wordt afgeperst
Er begint weer een woede in mij op te komen die ik eerder herkende uit mijn pubertijd. Ik begin na jaren weer te fantaseren over het pijn doen van mensen. Ik heb het idee dat ik de laatste jaren een façade voor de buitenwereld heb gecreëerd, dat ik zogenaamd een goede jongen ben. Nu wil ik mensen alle facetten van mij laten zien, ook de slechte kant en ik heb mijn eerste doelwit gevonden. Soms kom ik hem tegen en dan betrap ik mijzelf erop dat ik zit te hopen dat hij mij op mij afstapt en mij iets wilt aandoen, want dan zou ik een mooi excuus hebben om alle tanden uit zijn kankerporum te trappen.
Ik wil niet terug gaan naar hoe ik was. Ik ben oprecht trots op hoeveel ik voor anderen heb betekend in de afgelopen jaren. Ik vind het een immens compliment als mensen mij zeggen hoe ik veranderd ben, dat ik de ideale schoonzoon ben en dat ik een voorbeeld mag zijn voor anderen. Het lijkt echter erop dat hoe meer ik mij 'goed' gedraag, des te meer mensen proberen mij uit te dagen. Eerdergenoemd topic is daar slechts een voorbeeld van. Ik zit erover na te denken om weer in therapie te gaan, als preventief middel als het ware. Aan de andere kant denk ik: de wereld wilt blijkbaar deze kant van mij zien, dus dan kan je het krijgen ook.
Graag zou ik horen van jullie of dit verhaal herkenbaar is. Hoe gaan jullie om met je eigen agressie?
p.s. : Ik kom redelijk kalm en rustig over in dit verhaal. Ik garandeer je echter dat mijn gemoedstoestand behoorlijk het tegenovergestelde hiervan is.
Ik was een moeilijke puber-adolescent. Ik had vaak een grote bek en vertoonde bij tijd en wijle agressief gedrag. Het is een godswonder dat ik destijds niemand ernstig fysiek kwaad heb gedaan. Ik was niet zozeer licht-ontvlambaar, maar als ik boos werd konden de stoppen doorslaan. Voor onbekenden was ik de stereo-type good guy: rustig en berekenend. Wat enkel familie en vrienden wisten was dat ik soms fantasieën had over het vermoorden van mensen. Niet alleen moorden, maar ook martelen, kwellen en denigreren. De slachtoffers in mijn fantasieën waren altijd de zogenaamde 'slechte' mensen, een onschuldige zou ik toen en ook nu niet kwaad kunnen doen.
In de afgelopen vijf jaar ben ik gelukkig volwassener geworden. Ik ben rustiger, emotioneel stabieler en ik heb al jaren geen woedeaanval gehad. Een jaar psychotherapie, mijn studie, werk en simpelweg levenservaring hebben mij een stuk kalmer gekregen. Ik gedraag mij goed en concentreer mij op mijn werk, vrijwilligerswerk en studie. Nu wordt ik terecht gezien als een stereotype good guy. Zo zou ik mijzelf ook omschrijven.
De afgelopen weken heb ik echter een soort van terugval gehad. Lees ook dit topic als je wilt:
Mijn vader wordt afgeperst
Er begint weer een woede in mij op te komen die ik eerder herkende uit mijn pubertijd. Ik begin na jaren weer te fantaseren over het pijn doen van mensen. Ik heb het idee dat ik de laatste jaren een façade voor de buitenwereld heb gecreëerd, dat ik zogenaamd een goede jongen ben. Nu wil ik mensen alle facetten van mij laten zien, ook de slechte kant en ik heb mijn eerste doelwit gevonden. Soms kom ik hem tegen en dan betrap ik mijzelf erop dat ik zit te hopen dat hij mij op mij afstapt en mij iets wilt aandoen, want dan zou ik een mooi excuus hebben om alle tanden uit zijn kankerporum te trappen.
Ik wil niet terug gaan naar hoe ik was. Ik ben oprecht trots op hoeveel ik voor anderen heb betekend in de afgelopen jaren. Ik vind het een immens compliment als mensen mij zeggen hoe ik veranderd ben, dat ik de ideale schoonzoon ben en dat ik een voorbeeld mag zijn voor anderen. Het lijkt echter erop dat hoe meer ik mij 'goed' gedraag, des te meer mensen proberen mij uit te dagen. Eerdergenoemd topic is daar slechts een voorbeeld van. Ik zit erover na te denken om weer in therapie te gaan, als preventief middel als het ware. Aan de andere kant denk ik: de wereld wilt blijkbaar deze kant van mij zien, dus dan kan je het krijgen ook.
Graag zou ik horen van jullie of dit verhaal herkenbaar is. Hoe gaan jullie om met je eigen agressie?
p.s. : Ik kom redelijk kalm en rustig over in dit verhaal. Ik garandeer je echter dat mijn gemoedstoestand behoorlijk het tegenovergestelde hiervan is.
is boksen of een sportschool niks voor jou, om je energie kwijt in te raken?
"I wear the mask to protect the city… but the city is what made the mask." – Batman
Doe ik, 6 dagen in de week. Inclusief krachttraining en extra cardio.quote:Op donderdag 15 december 2011 23:22 schreef cherrycoke het volgende:
is boksen of een sportschool niks voor jou, om je energie kwijt in te raken?
Hoewel dit tegen advies van de meeste mensen is, kan het goed zijn om je een keer te laten gaan. Even stoom afblazen.
Get this guy a jockstrap and a cookie!
Helaas. Als je je slechte kant laat zien (werkelijk laat zien) zul je daar vroeg of laat om afgerekend worden. Preventieve therapie is zo slecht nog niet. Gevangenis of uiteindelijk de wetenschap en het schuldgevoel dat je iemand vermoord hebt, of geen schuldgevoel, maar
in gevangenis of tbs kliniek te zitten is geen mooie toekomst.
in gevangenis of tbs kliniek te zitten is geen mooie toekomst.
goed advies maar dan wel in veilige omgeving. er zijn ook lijfelijke therapieen waar je een hoop in kwijt kunt. stoom afblazen in een goeie ruimte waarin een deskundige je triggert om over een grens heen te gaan bijvoorbeeld. Ik ben een aantal keer toeschouwer geweest, en ik vond het erg indrukwekkend.quote:Op donderdag 15 december 2011 23:44 schreef BMS-THAD het volgende:
Hoewel dit tegen advies van de meeste mensen is, kan het goed zijn om je een keer te laten gaan. Even stoom afblazen.
Grote talenten weten wanneer ze moeten stoppen
Die therapie lijkt mij wel wat.
Ik vind het zwaar oneerlijk eigenlijk dat mensen kwaadwillend zijn ten opzichte van anderen en mij, maar ik uiteindelijk degene ben die concessies moet doen. Ik wil eens een keer niet incasseren, maar hun laten lijden. Ze komen zo vaak weg met hun gedrag dat ik er gewoonweg niet meer tegen kan. Als ik geloofde in karma dan was het een ander verhaal geweest. De wetenschap dat mensen ongestraft door kunnen gaan, dat kan ik steeds moeilijker verkroppen.
Ik vind het zwaar oneerlijk eigenlijk dat mensen kwaadwillend zijn ten opzichte van anderen en mij, maar ik uiteindelijk degene ben die concessies moet doen. Ik wil eens een keer niet incasseren, maar hun laten lijden. Ze komen zo vaak weg met hun gedrag dat ik er gewoonweg niet meer tegen kan. Als ik geloofde in karma dan was het een ander verhaal geweest. De wetenschap dat mensen ongestraft door kunnen gaan, dat kan ik steeds moeilijker verkroppen.
Heel herkenbaar die agressie.
Ik dacht altijd dat ik de enige was die zo was als jij. Ik heb wel gevraagd aan vrienden of die dezelfde gevoelens hadden als ik. Ik heb het topic over je vader gelezen. Als mij dat s'avonds zou overkomen, zou ik de hele nacht niet kunnen slapen van de razernij.
Ik heb me tot nu toe nog altijd in kunnen houden. Ik moet zeggen dat het de laatste tijd wel een stuk minder is geworden. Zal ook wel komen omdat ik almiddels achter in de 20 ben. Maar af en toe, als ik iets lees over dierenmishandeling of kindermisbruik, voel ik die agressie weer opkomen.
Over die therapie.....heb in verschillende bladen en internet al gelezen dat je helemaal laten gaan tijdens zo'n therapie, helemaal niet zo goed is. Het wakkert de haat alleen maar meer aan.
Volgens mij moet je het meer zoeken in de richting van mediteren enz.
Ook vraag ik me af of het wel zo veel voldoening geeft als je zo'n persoon het ziekenhuis in trapt.
Mijn gevoel zegt van wel, maar alleen als je niet gepakt wordt.
[ Bericht 0% gewijzigd door Skiddforever op 16-12-2011 00:47:56 ]
Ik dacht altijd dat ik de enige was die zo was als jij. Ik heb wel gevraagd aan vrienden of die dezelfde gevoelens hadden als ik. Ik heb het topic over je vader gelezen. Als mij dat s'avonds zou overkomen, zou ik de hele nacht niet kunnen slapen van de razernij.
Ik heb me tot nu toe nog altijd in kunnen houden. Ik moet zeggen dat het de laatste tijd wel een stuk minder is geworden. Zal ook wel komen omdat ik almiddels achter in de 20 ben. Maar af en toe, als ik iets lees over dierenmishandeling of kindermisbruik, voel ik die agressie weer opkomen.
Over die therapie.....heb in verschillende bladen en internet al gelezen dat je helemaal laten gaan tijdens zo'n therapie, helemaal niet zo goed is. Het wakkert de haat alleen maar meer aan.
Volgens mij moet je het meer zoeken in de richting van mediteren enz.
Ook vraag ik me af of het wel zo veel voldoening geeft als je zo'n persoon het ziekenhuis in trapt.
Mijn gevoel zegt van wel, maar alleen als je niet gepakt wordt.
[ Bericht 0% gewijzigd door Skiddforever op 16-12-2011 00:47:56 ]
The sound of your voice, painted on my memories
Aangezien we die agressie gemeen hebben, kan je je als geen ander voorstellen hoe moeilijk het voor mij is om zo iemand niet te lijf te gaan. Het is best grappig eigenlijk. Ik geef in het algemeen veel om het welzijn van anderen, maar in bepaalde situaties ben ik dan weer compleet achteloos in dat opzicht.quote:Op vrijdag 16 december 2011 00:30 schreef Skiddforever het volgende:
Heel herkenbaar die agressie.
Ik dacht altijd dat ik de enige was die zo was als jij. Ik heb wel gevraagd aan vrienden of die dezelfde gevoelens hadden als ik. Ik heb het topic over je vader gelezen. Als mij dat s'avonds zou overkomen, zou ik de hele nacht niet kunnen slapen van de razernij.
Ik heb me tot nu toe nog altijd in kunnen houden. Ik moet zeggen dat het de laatste tijd wel een stuk minder is geworden. Zal ook wel komen omdat ik almiddels achter in de 20 ben. Maar af en toe, als ik iets lees over dierenmishandeling of kindermisbruik, voel ik die agressie weer opkomen.
Over die therapie.....heb in verschillende bladen en internet al gelezen dat je helemaal laten gaan tijdens zo'n therapie helemaal niet zo goed is. Het wakkert de haat alleen maar meer aan.
Volgens mij moet je het meer zoeken in de richting van mediteren enz.
Ook vraag ik me af of het wel zo veel voldoening geeft als je zo'n persoon het ziekenhuis in trapt.
Mijn gevoel zegt van wel, maar alleen als je niet gepakt wordt.
Weet jij waar die agressie vandaan komt? Ik zit zelf nog te gissen. Te meer ik nadenk over mijzelf en mijn karakter, des te meer deviant gedrag van mij opvalt die ik kan benoemen. Als kind wilde mijn broertje brandweerman worden. Mijn zus zag zichzelf wel als advocaat. Ik vertelde op achtjarige leeftijd doodleuk tegen iedereen dat ik huurmoordenaar wilde zijn als ik groot ben. Wat is de oorzaak hiervan? Ik heb een ontzettend goede opvoeding genoten. Is het biologisch?
Ik verbaas me erover dat je je tot dusver in hebt kunnen houden als je dat in het verleden niet kunt. Het lijkt me normaal dat je het liefst die kerel het ziekenhuis in slaat, maar de meeste mensen kunnen die verleiding wel weerstaan. Dat is ook waar het om gaat, toch? Dat je jezelf niet in de problemen brengt, doordat je de controle kwijtraakt. Het lijkt me niet gezond als je niet kwaad wordt op die kerel.
As the officer took her away, she recalled that she asked,
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
Daar verbaas ik mijzelf ook over. Wat mij tot nu toe tegenhoudt is het leed die ik mogelijk kan veroorzaken bij mijn familie. Het welzijn van mijn 'slachtoffer' is voor mij dan ook geen factor. Mijn familie heeft hoge verwachtingen van mij en mij achter tralies zien zou hen kapotmaken.quote:
Ik verbaas me erover dat je je tot dusver in hebt kunnen houden.
Als ik een wees was zonder familie en geen rekening hoefde te houden met diegenen die om mij geven, dan was deze man dood. Zonder meer.
Ik mag aannemen dat je ook rekening houdt met de gevolgen voor jezelf, toch?quote:
[..]
Daar verbaas ik mijzelf ook over. Wat mij tot nu toe tegenhoudt is het leed die ik mogelijk kan veroorzaken bij mijn familie. Het welzijn van mijn 'slachtoffer' is voor mij dan ook geen factor. Mijn familie heeft hoge verwachtingen van mij en mij achter tralies zien zou hen kapotmaken.
Als ik een wees was zonder familie en geen rekening hoefde te houden met diegenen die om mij geven, dan was deze man dood. Zonder meer.
As the officer took her away, she recalled that she asked,
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
Enigszins, maar in mindere mate. Ik zie mijzelf dan als martelaar, als offer om de wereld een klein beetje beter te maken. Overigens zou ik er alles aan doen om niet gepakt te worden uiteraard. Ik ben ervan overtuigd dat als ik het zou willen, ik er ook mee weg kan komen. Nu wordt dat door mijn confessies wel lastiger.quote:
[..]
Ik mag aannemen dat je ook rekening houdt met de gevolgen voor jezelf, toch?
Ah, een narcist vermomd als altruist.quote:
[..]
Enigszins, maar in mindere mate. Ik zie mijzelf dan als martelaar, als offer om de wereld een klein beetje beter te maken. Overigens zou ik er alles aan doen om niet gepakt te worden uiteraard. Ik ben ervan overtuigd dat als ik het zou willen, ik er ook mee weg kan komen. Nu wordt dat door mijn confessies wel lastiger.
Je maakt de wereld trouwens geen haar beter door kwaad met nog meer kwaad te vergelden.
Wat dat betreft lijk ik inderdaad veel op jou. Zelfs mensen die me goed kennen, zullen altijd zeggen dat ik een zachtaardig persoon ben.
En het kost me soms echt heel veel moeite om een ander niet te lijf te gaan als ik ruzie heb.
De reden dat ik me inhou is voornamelijk dat ik bang ben dat ik te ver ga.
Tja, waar komt die agressie vandaan ? Ik heb volgens mij de perfecte ouders, ben een kleine periode gepest vroeger, maar dat heeft ook niet lang geduurd, nooit mishandeld enz.
De enige die mij redelijk begrijpt is mijn moeder....die lijkt wat karakter betreft het meest op mij.
Ook mijn vader is heel zachtaardig. Mijn broertje idem.
Heb er zelf ook een poos over nagedacht....waar ik op uit kom is dat het wraakgevoelens zijn. Ik zal een ander nooit eerst wat aandoen, maar als iemand mij wat flikt of mijn vrienden of familie, heb ik ook zin om helemaal los te gaan. Vind het ook geweldig als zoiets in een film of serie voorkomt. Zoals in de film Taken. Waar een vader de halve wereld over reist om zijn dochter te redden. Dat vind ik de leukste films. Misschien ligt het ook wel aan het eer/beschermgevoel/( niet aan mijn familie komen, of ik sloop je). Wat ik wel weet, is dat er niet veel mensen zijn die onze gevoelens delen.
En het kost me soms echt heel veel moeite om een ander niet te lijf te gaan als ik ruzie heb.
De reden dat ik me inhou is voornamelijk dat ik bang ben dat ik te ver ga.
Tja, waar komt die agressie vandaan ? Ik heb volgens mij de perfecte ouders, ben een kleine periode gepest vroeger, maar dat heeft ook niet lang geduurd, nooit mishandeld enz.
De enige die mij redelijk begrijpt is mijn moeder....die lijkt wat karakter betreft het meest op mij.
Ook mijn vader is heel zachtaardig. Mijn broertje idem.
Heb er zelf ook een poos over nagedacht....waar ik op uit kom is dat het wraakgevoelens zijn. Ik zal een ander nooit eerst wat aandoen, maar als iemand mij wat flikt of mijn vrienden of familie, heb ik ook zin om helemaal los te gaan. Vind het ook geweldig als zoiets in een film of serie voorkomt. Zoals in de film Taken. Waar een vader de halve wereld over reist om zijn dochter te redden. Dat vind ik de leukste films. Misschien ligt het ook wel aan het eer/beschermgevoel/( niet aan mijn familie komen, of ik sloop je). Wat ik wel weet, is dat er niet veel mensen zijn die onze gevoelens delen.
The sound of your voice, painted on my memories
Ben ik het mee oneens. Ik zie mijzelf niet per definitie beter als anderen. Sterker nog, omdat ik zo om anderen geef heb ik nog niet mijn agressie geuit, al kost het mij steeds meer moeite. Ik ben geen altruïst, daar ben ik het met je eens.quote:Op vrijdag 16 december 2011 01:11 schreef Xennia het volgende:
[..]
Ah, een narcist vermomd als altruist.
Daar ben ik het ook mee eens. Mijn verstand en gevoel liggen de laatste tijd echter met elkaar in conflict. Strikt rationeel gezien weet ik dat niemand er iets mee opschiet als ik mensen ga vermoorden. Desondanks heb ik ik vaak die drang. Waarom? Daar zoek ik het antwoord op.quote:Je maakt de wereld trouwens geen haar beter door kwaad met nog meer kwaad te vergelden.
Nee, maar volgens mij voelt het wel goed.quote:
[..]
Je maakt de wereld trouwens geen haar beter door kwaad met nog meer kwaad te vergelden.
The sound of your voice, painted on my memories
Maar je weet wel dat die krachttraining die je doet je juist extra agressief kan maken?
Testosteron dat vrij komt dit dat..
Maar ik zou zeggen, fysiek geweld is niet altijd verkeerd
maar in 98% van de gevallen is dat het wel
Testosteron dat vrij komt dit dat..
Maar ik zou zeggen, fysiek geweld is niet altijd verkeerd
maar in 98% van de gevallen is dat het wel
je hoeft de wereld ook geen betere plaats te maken, dat is niet de doelstelling van iedereen op de wereld. soms is het gewoon al goed als je je inherente agressiviteit botviert op degenen die het verdienen.quote:
[..]
Ah, een narcist vermomd als altruist.
Je maakt de wereld trouwens geen haar beter door kwaad met nog meer kwaad te vergelden.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Je bent je agressie aan het verheerlijk en dat is niet goed. Het kan jou in gedachten veel bezig houden maar woede/agressie is niet meer dan een vorm van coping om met pijnlijke gevoelens om te gaan; agressie doet je adrenaline toenemen, maakt je sterker, gefocussed (waardoor je gaat geloven dat je agressie gerechtvaardigd is omdat je deze voelt, niet begrijpend dat het niet meer dan een chemisch proces is) én belangrijkste; het maakt je gevoelloos. Gevoelloos voor de dingen waar je echt mee zit. Je vlucht in de agressie, en daar is niks sterks of machtigs aan.
Is dat wat de wereld wil? Hebben wij met z'n allen (buiten jou om) dat besproken? Of is dat een excuus om met de impuls van de agressie mee te gaan? Je vergeet alles, de wereld, jezelf, je normen en waarden en je gaat mee in de woede want dat is dan het enige wat telt, omdat jij dan even het enige bent wat telt, misschien moet je je eens af gaan vragen waarom je juist dat gevoel wil hebben.quote:
Ik zit erover na te denken om weer in therapie te gaan, als preventief middel als het ware. Aan de andere kant denk ik: de wereld wilt blijkbaar deze kant van mij zien, dus dan kan je het krijgen ook.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Ben ik de enige die de combinatie 'agressief' en 6 dagen in de week testosteron opppompen zorgelijk vind? 
TS heeft anger management issues en wil mensen 'tanden uit hun kankerporum trappen' en is ondertussen bezig om een lichaam te creeeren wat dit mogelijk maakt. Onder het mom van 'agressie kwijtraken'. Als je nu een keertje snapt weet je in ieder geval zeker dat de schade groter zal zijn dan goed voor jou (en je slachtoffer) is. Een stukmaak garantie zegmaar.
Is het niet beter voor TS om de kern van het probleem aan te pakken? Uitvinden waarom je iemands 'tanden uit hun kankerporum wil trappen' en dan daar wat aan te doen in plaats van het zo ver laten komen dat je uiteindelijk ook echt een keer iemands 'tanden uit hun kankerporum trapt'?
TS heeft anger management issues en wil mensen 'tanden uit hun kankerporum trappen' en is ondertussen bezig om een lichaam te creeeren wat dit mogelijk maakt. Onder het mom van 'agressie kwijtraken'. Als je nu een keertje snapt weet je in ieder geval zeker dat de schade groter zal zijn dan goed voor jou (en je slachtoffer) is. Een stukmaak garantie zegmaar.Is het niet beter voor TS om de kern van het probleem aan te pakken? Uitvinden waarom je iemands 'tanden uit hun kankerporum wil trappen' en dan daar wat aan te doen in plaats van het zo ver laten komen dat je uiteindelijk ook echt een keer iemands 'tanden uit hun kankerporum trapt'?
Fine, fuck you then!
The whole problem with the world is that fools and fanatics are always so certain of themselves, but wiser people so full of doubts.
The whole problem with the world is that fools and fanatics are always so certain of themselves, but wiser people so full of doubts.
Ja, het punt is vaak dat wanneer mensen woede/boosheid/agressie voelen ze daarnaar handelen in de zin van ''dat is wat ik voel, dus moet ik handelen'' of ''ik negeer mijn gevoelens niet'' maar je negeert je gevoelens juist daar er op die manier naar te handelen want door ernaar te handelen gaan ze weg, voel je ze niet meer. Terwijl gevoelens er zijn om gevoeld te worden en het zijn niet gevoelens die verantwoordelijk zijn voor je gedrag, dat ben je altijd zelf. Je gevoel heeft geen overzicht, kan niet redeneren; de mens kan dat gelukkig wel.
Daarbij komen gevoelens op, bereiken ze een hoogtepunt en golven weer af, je daar aan overgeven kan angstig zijn maar ook dat kan je leren. Uit angst voor het voelen wat je werkelijk voelt maar meteen handelen is een korte kortetermijnoplossing met lange termijn gevolgen.
Daarbij komen gevoelens op, bereiken ze een hoogtepunt en golven weer af, je daar aan overgeven kan angstig zijn maar ook dat kan je leren. Uit angst voor het voelen wat je werkelijk voelt maar meteen handelen is een korte kortetermijnoplossing met lange termijn gevolgen.
Begrijp je dat het je verstand/je denken is wat deze impuls creëert als alternatieve oplossing voor het volledig voelen en ondergaan wat er van binnen in jou speelt? Rationeel gezien weet je hoe het zit, kwa gevoelens zit het nog scheef omdat je die nog niet werkelijk gevoeld hebt. Het feit dat je 6 dagen in de week je agressie eruit aan het rammen bent is wat dat betreft een slecht teken; je maakt het normaler voor jezelf om de agressie impuls mee te gaan.quote:
Mijn verstand en gevoel liggen de laatste tijd echter met elkaar in conflict. Strikt rationeel gezien weet ik dat niemand er iets mee opschiet als ik mensen ga vermoorden. Desondanks heb ik ik vaak die drang. Waarom? Daar zoek ik het antwoord op.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Het spijt me, maar dit soort therapieën zijn ontzettend discutabel. De hele redenering dat emoties, in dit geval agressie, een soort vat is dat vol loopt en af en toe geleegd moet worden door "stoom af te blazen" of "je grenzen te verleggen" is nooit bewezen hoogstwaarschijnlijk onzin, en daarmee gevaarlijk.quote:
Helaas. Als je je slechte kant laat zien (werkelijk laat zien) zul je daar vroeg of laat om afgerekend worden. Preventieve therapie is zo slecht nog niet. Gevangenis of uiteindelijk de wetenschap en het schuldgevoel dat je iemand vermoord hebt, of geen schuldgevoel, maar
in gevangenis of tbs kliniek te zitten is geen mooie toekomst.
[..]
goed advies maar dan wel in veilige omgeving. er zijn ook lijfelijke therapieen waar je een hoop in kwijt kunt. stoom afblazen in een goeie ruimte waarin een deskundige je triggert om over een grens heen te gaan bijvoorbeeld. Ik ben een aantal keer toeschouwer geweest, en ik vond het erg indrukwekkend.
Het lijkt me eerder zo dat naarmate je meer vertrouwd raakt met een gevoel je er aan went, en je grens verder komt te liggen. Neem schelden als voorbeeld: Als je nooit het woord kanker gebruikt dan is de keren dat je dat wel doet des te krachtiger. Hoe vaker je het gaat gebruiken, hoe minder waarde en kracht het krijgt, en uiteindelijk moet je op zoek naar iets extremers om je nog krachtig uit te drukken.
"Ill fares the land, to hastening ills a prey;
Where wealth accumulates, and men decay"
- Oliver Goldsmith, The Deserted Village
Where wealth accumulates, and men decay"
- Oliver Goldsmith, The Deserted Village
Ze kennen jou als een rustige jongen?quote:Voor onbekenden was ik de stereo-type good guy: rustig en berekenend.
|
|
