Twee geloven op een kussen, daar slaapt de duivel tussen!

quote:

Op maandag 23 januari 2012 12:05 schreef Joipoidoipoipoi het volgende:

[..]

Ik vind het soms gewoon leuk om mensen dingen te zeggen 'die ik niet kan weten' (zoals gelovigen dat noemen) en dat ze daarom denken dat ik een paranormale gave heb.

Nepper .

Ze mag geloven wat ze wil.
Als je daarin te ver uit elkaar ligt was de realtie toch al niks geworden.

Ik denk af en toe gewoon:"yeah right", "whatever" en "prima!"

dat gecombineerd met een accepterende geeft geen problemen.

quote:

Op maandag 23 januari 2012 11:56 schreef Joipoidoipoipoi het volgende:

[..]

Ik weet toch zelf wel wat mijn eigen vraagstelling is...

Leg dan maar eens uit wat daar zo aaaaaaaaaanders aan is.

quote:

Op maandag 23 januari 2012 12:07 schreef U.N.K.L.E. het volgende:

[..]

Mijn hemel. Het lijkt me vreselijk om met jou te praten dan. Zo'n "ik weet hoe je bent, nee echt, ik meen het." vrouw
En een beetje normaal mens prikt daar, mag ik hopen, toch wel doorheen?

Je hoeft het ook zeker niet als iets magisch te presenteren. "Je zegt A, en omdat je geen B zegt, moet wel C, of niet?" en dat je gesprekspartner niets kan doen behalve

quote:

Op woensdag 30 november 2011 22:50 schreef Joipoidoipoipoi het volgende:

[..]

Omdat ik tot nu toe geen enkele reden heb gehad om in een God of paranormale dingen te geloven. Er is geen bewijs voor het bestaan van die dingen en er zijn voor die verschijnselen over het algemeen gewone rationele logische verklaringen.

[..]

Grappig, ik ken wel wat wetenschappers en die zullen juist zeggen dat omdat er nog geen bewijs gevonden is voor het bestaan van iets, het weliswaar niet te bewijzen valt, maar ook zeker niet te ontkennen is.

Overigens wil ik hiermee niet zeggen dat je dan maar in God moet geloven ofzo hoor. Maar alles maar uitsluiten omdat het wetenschappelijk (nog?!) niet is aangetoond is eigenlijk vrij 'onwetenschappelijk' te noemen.
Over het algemeen roepen wetenschappelijke vragen en onderzoeken meer antwoorden op dan ze krijgen, en dat is dan ook wel het mooie van het uitgangspunt van de wetenschap; niets is nog zeker, alles kan, de grens ligt daar waar jij hem trekt.

Verder vind ik je posts erg aanvallend op andersdenkenden overkomen.
Je hoeft van mij nergens in te geloven, maar kun je jezelf iets meer verdiepen in bijvoorbeeld Reiki, want jij haalt alleen maar voorbeelden van extremen aan en dat brengt het niveau van de discussie wel naar een erg diep dal... Je kunt ook aangeven dat je niet in Reiki gelooft zonder snerende, spottende opmerkingen te maken. Dat is je goed recht. Krijg je vaak ook veel fijnere gesprekken van.

Goed, verder: ik geloof zelf niet in een God zoals beschreven in de Bijbel, Tora of Koran. Eigenlijk geloof ik helemaal niet in een hierarchisch systeem waar een godheid bovenaan staat.
Ik geloof wel in de kracht van de natuur/aarde en sluit natuurwetten/krachten die nog niet verklaarbaar zijn niet uit. De zwaartekracht is zelfs nog een punt van discussie, dus waarom zouden energiestromen dat niet zijn?

Ik geloof er alleen niet in dat het van hogerhand afkomstig is, maar ik geloof wel dat er verbanden zijn die wij nog (?!) niet helemaal kunnen begrijpen/duiden. Daarbij ook even kijkend naar de quantum-mechanica (nee niet de pseudo-wetenschap die we veel op niburu tegenkomen..) en ook naar bijvoorbeeld elektrische energie, waar we minder dan 200 jaar terug ook nog geen biet van snapten, hoewel het wel een natuurlijk fenomeen is.

Ik denk ook wel dat uiteindelijk heel veel wel wetenschappelijk verklaar is wat we nu als paranormaal beschrijven, alleen hebben we nu de kennis en de kunde nog niet om het te verklaren. (En dan denk ik bijvoorbeeld aan Reiki, wat nu als paranormaal weggezet wordt maar wat ik eerder zie als iets heel natuurlijks. Bijzonder, maar niet per se 'goddelijk'. Of je moet alles zien als een manifestatie van het goddelijke natuurlijk.)

En dan op de vraag; ik heb het geluk dat ik een vriend heb die er nagenoeg hetzelfde in staat. Hij is iets 'zweveriger' te noemen dan ik; hij hecht meer aan rituelen, of althans, iets theatralere rituelen. Waar ik in principe genoeg heb om door het bos te lopen en de natuur te bedanken, steekt hij er liever een kaarsje bij aan. (Doe ik ook wel eens, maar hij heeft er meer behoefte aan.) En daar kan ik prima mee leven, want het is niet zo dat hij zich er echt in verliest. Ergens blijft hij toch altijd de wetenschapper die hij is. En natuurkundigen kunnen erg zweven, maar zoeken toch wel altijd naar verklaringen en antwoorden. Dus ja we mediteren wel eens, en ja, we geloven beiden in de kracht van Reiki (hoewel ieder op ons eigen manier, ik wijk een beetje af geloof ik) maar nee we trekken niet voor elke beslissing een kaart, kunnen geen aura's lezen, vliegen niet op bezemstelen en ratio speelt in ons dagelijks leven net zo'n belangrijke rol - al dan niet belangrijker vaak - als intuïtie/gevoel.

Die balans is voor mij heel belangrijk, en die zoek ik ook in mijn vriend. Zou deze er niet zijn, dan zal ik er eerlijk in zijn dat het lastig wordt. Met een obsessieve zweefteef zou het echt helemaal niks worden, maar met een atheïst die overal op af loopt te geven net zo goed ook niet. Met een atheïst die mij gewoon in mijn waarden laat zou ik al veel minder moeite hebben, maar zal ik het misschien wel een beetje missen om mijn ideeën echt te kunnen delen. (Niet qua discussie, maar gevoelsmatig dus.)

En met een fanatiek Christen of Moslim wordt het hem denk ik ook niet. Alles hangt van de mate af. Met iemand die gematigd Christen is en niet de drang heeft mij te bekeren wordt het al wel een ander verhaal, ik ken er een paar waar ik fijn mee kan praten (veel geloven kennen heel wat meer overeenkomsten dan de mensen denken), maar of een relatie het hem echt wordt...het hangt er ook wel vanaf of er een kinderwens is en wat voor verdere invloed onze geloven hebben op het dagelijks leven van de ander.

quote:

Op maandag 23 januari 2012 14:38 schreef Joipoidoipoipoi het volgende:

[..]

Wat daar zo aaaaaaaaaanders aan is, heb ik hier en hier al uitgelegd. Dat jij dan nog steeds niet begrijpt wat daar zo aaaaaaaaaanders aan is, kan ik niet helpen. Misschien komt dat wel omdat je zelf zo aaaaaaaaaanders bent.

Het gaat dus gewoon om dingen van de ander die je zelf niet ziet zitten.
Als jij dragracen niks vindt kan je het geldverspilling vinden een blaadje te kopen daarover, maar als je partner daar wel van houdt is het een kleine moeite om dat toch te doen, gewoon omdat de ander daar blij van wordt.

Jij maakt er een geloofsdingetjes schalen we anders in verhaal van, dat mag, maar is redelijk onzinnig wat mij betrefd.
Ik weet wel waar het vandaan komt, jij irriteert je onmiddelijk eraan als het iets met geloof te maken heeft, jouw irritatie is dan zo sterk dat je daar niet mee om kan gaan, daar niets mee te maken wil hebben en het het liefste op alle fronten tegen wil houden en de ander wil veranderen.
Dat werkt niet in een relatie, daarom wil je ook geen relatie met iemand die ook maar een beetje geloofd.
Maar besef je wel dat dit bij jou ligt en niet bij geloof of wat dan ook.

quote:

Op maandag 23 januari 2012 14:44 schreef Joipoidoipoipoi het volgende:

[..]

Jij kent mij zo goed dat je kunt concluderen dat ik me nooit in Reiki verdiept zou hebben?

Objectief, lijkt me heel sterk eigenlijk.

quote:

Op maandag 23 januari 2012 14:44 schreef Joipoidoipoipoi het volgende:

[..]

Jij kent mij zo goed dat je kunt concluderen dat ik me nooit in Reiki verdiept zou hebben?

Nee ik ken jou niet, maar ik ga op jouw reacties af. En die getuigen tot nu toe niet echt van bijster veel kennis wat Reiki betreft. Dus als je die kennis wel hebt, laat dat dan ook naar voren komen in de wijze van reageren.

Prima als Reiki niet jouw ding is, maar haal dan eens gewoon normale voorbeelden aan.
Geen extremen. Zoals gezegd kan ik met extreme zweefteven - of dit nu reiki-gerelateerd is of niet - ook niks. Als je minder extreme voorbeelden geeft kan ik je er ook een eerlijker antwoord op geven.

quote:

Op maandag 23 januari 2012 14:53 schreef Joipoidoipoipoi het volgende:

Nee, helaas ben ook jij niet paranormaal begaafd. Ik wil niemand veranderen, ik heb gelovige vrienden/kennissen, kan daar heel normaal mee omgaan, kan daar ook heel interessante gesprekken mee voeren en ook samen om lachen. Met gelovigen zonder zelfspot en die meteen op hun pikkie getrapt zijn als je ook maar iets zegt wat niet in hun straatje past over hun geloof, kan ik niet omgaan.

Maar dat wil nog niet zeggen dat ik dan maar een gelovige geliefde zou willen hebben. Ik wil bijvoorbeeld ook geen geliefde die op zolder met z'n treintjes speelt. En ik heb nog wel meer relatie-eisen. Ik neem aan dat ook jij relatie-eisen hebt.

We hebben het hier toch over relatiepartners en njiet over gewoon kennissen/vrienden?
In het geval van een relatie irriteer jij je daar mateloos aan en als dat niet zo is heb je lopen blaten in deze topic, want dat zeg je zelf aan een stuk door.

En ja, ik heb ook relatie-eisen, vind het ook niet raar dat jij die ook hebt.
Maar als mensen dus wel een relatie aangaan met elkaar dan is dat blijkbaar geen breekpunt zoals dat bij jou wel is, komt dat dus neer op wat kopen waar je zelf niks mee hebt, maar wel een ander blij mee maakt.

Je hebt dan ook niets uitgelegd, alleen dat jij geld uitgeven aan dingen als reiki verspilling vindt, dat dat regelrecht de prullenbak ingaat volgens jou.

Je wil blijkbaar alleen horen wat je in je hoofd hebt, dat mensen daar moeite mee zouden hebben.

quote:

Op woensdag 30 november 2011 13:18 schreef Hephaistos. het volgende:
Ik ben atheïst, mijn vriendin is zo'n type die graag gelooft dat er meer is en zelfs af en toe gelooft in paranormale zaken.

Ik trek er gewoon af en toe een -gezicht bij, als ze er over begint. Gaat verder prima.

Ik heb zelden een vrouw ontmoet die niet zo is. Sterker nog, m'n huidige vriendin is de enige
Uiteindelijk zijn alle vrouwen zweefteven

Om wat meer OT te gaan. Ik geloof niet dat ik het zou kunnen uithouden met iemand die echt serieus een religie aanhangt. Dat zou toch discussie opleveren en een gebrek aan fundamenteel respect voor haar keuzes.

quote:

Op maandag 23 januari 2012 15:10 schreef kingmob het volgende:

[..]
Om wat meer OT te gaan. Ik geloof niet dat ik het zou kunnen uithouden met iemand die echt serieus een religie aanhangt. Dat zou toch discussie opleveren en een gebrek aan fundamenteel respect voor haar keuzes.

Dat lees ik vaker in dit topic. Toch werkt het andersom ook. Als je als atheïst zelf niet zo sterk aan je standpunten vast zou houden, zou je zelfs met een streng-religieus mens samen kunnen leven. Mijn broer (wekelijks kerkbezoek, wil zijn kinderen dopen, zit in de kerkenraad, houdt zich aan diverse leefregels zoals bijvoorbeeld niet werken op zondag) en mijn schoonzus (niet gelovig, heeft zich er wel vanwege mijn broer in verdiept maar het is niets voor haar, gaat weinig tot niet naar de kerk, heeft bij de doop van haar kinderen belooft mijn broer te helpen bij een gelovige opvoeding, doet vrijwilligerswerk in de kerk, kinderen gaan naar een christelijke school, let erop of haar kinderen bidden aan tafel, enz) redden het prima samen.

Een eerder post ging ook over de invloed van families:

quote:

Op vrijdag 2 december 2011 02:04 schreef Buttarfly het volgende:
Uit mijn omgeving weet ik dat het meestal onmogelijk is. Zolang je samen bent zonder familie er bij te betrekken zijn er geen problemen, maar zodra je elkaars familie leert kennen wordt er meestal druk gezet. Wat te doen bij een eventuele kind? Besnijden (Islam), Dopen (Christendom) ,Kaal scheren na jaar (Hindoeïsme) of nooit zijn haren knippen? (Sikhisme)

En dan heb je het nog niet eens over de opvoeding, beide families willen meestal dat het op hun manier gaat, of het nou ongelovig is of juist gelovig. Tussenweg bestaat er meestal niet, dus imo werkt het alleen wanneer je niet lange-termijn denkt.

En dit is wel zo. Waarbij er over het algemeen wordt gedacht dat de gelovige families (bij de combi gelovig-atheist) het probleem zijn, is dat in het geval van mijn broer/schoonzus niet het geval. Haar ouders hebben toch wel moeite met het feit dat de kleinkinderen gelovig opgevoed worden en laten dat duidelijk merken.

En wat betreft mezelf: ik ben blij dat ik een gelovige man heb (ben zelf ook gelovig). Ik zou het moeilijk vinden om je geloof niet te kunnen delen. Het lijkt mij erg moeilijk wanneer je partner nooit begrijpt hoe het voelt om enthousiast de kerk uit te komen of te worstelen met twijfel.

quote:

Op maandag 23 januari 2012 15:21 schreef Joipoidoipoipoi het volgende:

[..]

Nee, dit topic gaat erover of niet-gelovigen een gelovige geliefde zouden willen en of bijvoorbeeld een Christen een relatie met bijvoorbeeld een Moslim zou willen.

Als je wilt gaan verdedigen dat Reiki écht healend werkt en dat geld daaraan uitgeven dus géén weggegooid geld is, kun je dat beter in TRU doen.

Als ik even voor Erodome mag spreken; het ging niet zozeer om de discussie of Reiki wel of niet helpt. Het gaat er om dat jij zo neerbuigend erover spreekt in je reacties en dat je met je extreme voorbeelden enkel aanstuurt op antwoorden die in jouw straatje passen. (over straatjes gesproken...)

Daarbij reageerde Erodome op jouw voorbeeld (reiki) met een ander voorbeeld (dragracen), en is ook mij nog steeds niet duidelijk waar het verschil in ligt. Als je reiki niks vindt zal je niet staan te springen om er geld aan uit te geven, maar dat geldt net zo goed voor dragracen.
Een hobby kan voor iemand evenveel betekenen als voor iemand anders een geloof. En een geloof of een hobby kan voor een ander (in dit geval de 'betalende' partij) ook beide even onzinnig overkomen. Dus daar zit het verschil hem niet in. Waar dan wel in?

En om antwoord te geven op de vraag; als mijn partner zou willen dragracen of naar een reikibehandeling willen, en daar geld van mij nodig voor heeft, en het echt heel veel voor hem betekent, dan zou ik denk ik wel overstag gaan. Maar ik zou er wel limieten aan stellen en het mag niet (vaak) ten kosten gaan van dingen die we samen doen. (Als het lidmaatschap zo duur is dat we niet meer samen op vakantie kunnen, of samen een ander uitje kunnen plannen, dan moet er toch wel even gepraat worden denk ik zo..)
Ik koop ook wel eens iets of krijg ook wel eens iets van mijn vriend waarvan hij de meerwaarde niet zo ziet. En andersom. Een beetje geven en nemen.

Maar goed, zoals gezegd, ik heb een vriend die qua levensovertuiging erg dicht bij de mijne zit, en eigenlijk zijn we nog nooit zo'n situatie tegengekomen. Een fanatieke zweefteef, dragracer of van mijn part postzegelverzamelaar waarbij alles ruim baan moet maken voor zijn hobby/overtuiging past toch al niet zo bij me..

Ik quote mezelf weer eens, sorry...

quote:

Op maandag 23 januari 2012 15:59 schreef Lot_1 het volgende:

[..]

Dat lees ik vaker in dit topic. Toch werkt het andersom ook. Als je als atheïst zelf niet zo sterk aan je standpunten vast zou houden, zou je zelfs met een streng-religieus mens samen kunnen leven. Mijn broer (wekelijks kerkbezoek, wil zijn kinderen dopen, zit in de kerkenraad, houdt zich aan diverse leefregels zoals bijvoorbeeld niet werken op zondag) en mijn schoonzus (niet gelovig, heeft zich er wel vanwege mijn broer in verdiept maar het is niets voor haar, gaat weinig tot niet naar de kerk, heeft bij de doop van haar kinderen belooft mijn broer te helpen bij een gelovige opvoeding, doet vrijwilligerswerk in de kerk, kinderen gaan naar een christelijke school, let erop of haar kinderen bidden aan tafel, enz) redden het prima samen.

Een eerder post ging ook over de invloed van families:

[..]

En dit is wel zo. Waarbij er over het algemeen wordt gedacht dat de gelovige families (bij de combi gelovig-atheist) het probleem zijn, is dat in het geval van mijn broer/schoonzus niet het geval. Haar ouders hebben toch wel moeite met het feit dat de kleinkinderen gelovig opgevoed worden en laten dat duidelijk merken.

En wat betreft mezelf: ik ben blij dat ik een gelovige man heb (ben zelf ook gelovig). Ik zou het moeilijk vinden om je geloof niet te kunnen delen. Het lijkt mij erg moeilijk wanneer je partner nooit begrijpt hoe het voelt om enthousiast de kerk uit te komen of te worstelen met twijfel.

Om eerlijk te zijn ben ik niet zo'n voorstander om je kinderen gelovig op te voeden en helemaal niet om je kinderen te dwingen om te gaan bidden. Geloven is iets wat je voor jezelf doet en zoiets moet je niet opdringen naar andere mensen (dus ook geen kinderen). Je familie zal het vast goed bedoelen en kennis over religies is ook niet slecht, maar het moet wel vanuit hun zelf komen en niet omdat papa en mama zeggen dat god bestaat.

quote:

Op maandag 23 januari 2012 11:47 schreef Ripley het volgende:
Ik ben zelf atheist, maar zou wele en relatie kunnen hebben mete en gelovig iemand. Het is echter afhankelijk van de extreemheid van dat geloof. Ik wil graag mijn leven kunnen leiden zoals ik dat wil en zou dat mijn partner ook gunnen. Maar het valt me op dat echt gelovige mensen dat niet kunnen en dat ze vaak of moeite hebben met ongelovigen of een soort zendingsdrang hebben.

het valt me juist op in dit topic (en in zn algemeenheid) dat atheïsten hier juist erg veel moeite hebben om respect en/of begrip op te brengen voor mensen die gelovig zijn. en dat er een soort zendingsdrang is om de hele tijd te verkondigen dat god niet bestaat en dat de bijbel een sprookjesboek is

quote:

Op maandag 23 januari 2012 15:59 schreef Lot_1 het volgende:

Dat lees ik vaker in dit topic. Toch werkt het andersom ook. Als je als atheïst zelf niet zo sterk aan je standpunten vast zou houden, zou je zelfs met een streng-religieus mens samen kunnen leven.

precies

quote:

Op maandag 23 januari 2012 18:17 schreef Joipoidoipoipoi het volgende:

[..]

Nee, het boeit mij niet of andere niet-gelovigen wel of niet een gelovige geliefde kiezen. In die zin dat ik het wél interessant vind om over te praten, maar het boeit me niet in de zin dat ik het zou afkeuren.

Doet er nog steeds niks aan af dat je toon neerbuigend overkomt. In elk geval op mij wel, en zo te zien op Erodome ook. Dat is meer het punt.

quote:

Nogmaals: Omdat ik mijn geld liever aan andere dingen besteed dan aan oplichting/kwakzalverij. Maar ook nogmaals: Het zal niet voorkomen, omdat ik nooit voor een gelovige man zal kiezen. Het was dan ook een vraag voor de niet-gelovigen die wél voor een gelovige geliefde zouden kiezen.

Snap je het nu eindelijk?

Volgens mij snap jij mij niet. Jij ziet bijvoorbeeld reiki als oplichterij, en wil daarom je geld er niet aan besteden. Prima. Maar als je nu iets anders neemt dan het dragracen, bijvoorbeeld een Tell-Sell fitnesapparaat, dat zie ik ook als oplichterij (in veel gevallen). Geldt nog steeds dat ik het voor mijn vriend best wil betalen, mits het niet ten koste van dingen voor ons samen gaat.
Als ik niet in Reiki zou geloven zou ik het ook best willen betalen als het veel voor mijn vriend betekent (staat dan op hetzelfde niveau als dat fitnessapparaat). Heeft voor mij dus niks te maken met geloof of niet-gelovig. Eerder aan hoe ver je wil gaan om iets dat veel voor je partner betekent te betalen, hoewel jij er de meerwaarde absoluut niet van inziet.

quote:

Maar daar ging het in mijn vraagstelling dus niet om of je de meerwaarde ervan inziet. In mijn vraagstelling ging het erom of je als niet-gelovige geld uit wilt geven aan de oplichting/kwakzalverij-dingetjes van je gelovige geliefde. (Pff... hoe vaak moet ik dit nog uitleggen...)

Heeft voor mij dus niks met religie te maken, hooguit wat jij als pure oplichting beschouwt en wat niet, en hoeveel je daar toch voor neer wil leggen voor je partner.

quote:

Ik dus ook.

Niks mis mee natuurlijk, dat begrijp ik volkomen.

quote:

Grappig detail is dat één van de eerste vragen die zijn dochter aan hem over mij stelde was: "Is ze gelovig?" Hij: "Nee." Zij: "Gelukkig."

En één van de eerste vragen die mijn ouders tegen mij over hem stelden was hetzelfde ("Is hij gelovig?")

Ik vind dat eigenlijk niet zo grappig maar ergens wel treurig.

Afijn, ik ben er vandoor, ik ga sporten (Later reageer ik wel wanneer nodig)