Nu het richting het eind van het jaar gaat, ben ik benieuwd, wat is de consensus hier over "Suck It And See", een half jaar na release?
Favoriete songs alhier zijn respectievelijk "All My Own Stunts", "Black Treacle", "Suck It And See" en "The Hellcat Spangled Shalalala". Daarna "Don't Sit Down 'Cause I've Moved Your Chair", wat in retrospectie de perfecte eerste single-keuze was, en "Brick By Brick", de song die het plezier in de band terugbracht, maar in beide gevallen 2 nummers die je vooral live moet ervaren. "Library Pictures" en "Reckless Serenade" horen daar toch echt achter in de lijst, dat is iets waar ik later op terugkom. Maar da's wel zo'n beetje waar ik de grens trek bij nummers op 'AM-niveau'.
Het ding wat me tegenstaat aan dit album is tevens het manco aan "She's Thunderstorms", die past prima in de sfeer van dit album, maar het klinkt allemaal te ongepolijst op meerdere vlakken. Mooie song op zich - al mogen ze hem NOOIT meer live spelen, laat dat duidelijk zijn - maar je hoort telkens dat Turner en band beter kunnen. Ik denk dat "Piledriver Waltz" het beste liedje is wat Alex Turner dit jaar heeft geschreven, maar zéker niet in de Arctic Monkeys-versie. Dus dat kan ik daar niet echt los van zien. "Love Is A Laserquest" valt ook in die categorie, zelden heb ik Matt zo ongeďnspireerd gehoord. En deze stijl heeft Alex al eens beter gedaan. Véél beter. Ongeďnspireerd en mislukt is wat me gelijk bij het laatste nummer van het album, en tevens op mijn lijst, terecht brengt. Festival-crescendo's moeten ze voortaan maar overlaten aan Snow Patrol en Elbow, hoor...
Ok, het ding waar ik het net al een beetje over had, is wat ik heb met zeker de helft van de nummers op dit album, namelijk dat het qua productie en instrumentatie allemaal hetzelfde klinkt. Dit is een overduidelijk bewuste keuze geweest, maar het betekent wel dat het veel minder 'lijmt' dan de voorgaande albums - ja, inclusief "Humbug" -, al klinkt dat waarschijnlijk heel erg tegenstrijdig. Dit zijn 12 (11...) hele goede losse songs, die in de studio zijn opgenomen, en dat is wat je terughoort op de plaat. Maar zo klinkt het ook letterlijk, bijna als een live opgenomen studio-sessie. Wat in alle rechtvaardigheid niet ver van de waarheid af staat.
Er zijn qua songs 6 absolute uitblinkers wat mij betreft. De overige nummers zijn verre van middelmatig, maar klinkt wel als een soort 'mal'. De band die het gehele album dezelfde instrumenten lijkt te bespelen, bij wijze van spreken, en Alex's stem die daar heel dik bovenop ligt, in dunne lijntjes. Het is hier en daar of Turner vergeten is wat gaten qua songwriting in te vullen, wat weer los van de productie staat, maar niet los van de werkwijze. Gelukkig heb ik in de 7 keer dat ik ze sinds de release live zag geleerd dat de meeste van die songs hun kracht live hebben bewezen, dus ik wil het niet al te negatief laten overkomen. Plus dat de liedjes live zijn gegroeid, wat sowieso met al het post-FWN werk het geval is. En sowieso de tracks genoemd in de eerste alinea misstaan in geen enkele 'best of Arctic Monkeys'-playlist.
Ik weet zeker dat als ze iets langer aan bepaalde liedjes en vooral het studio-werk hadden geschaafd, het als album allemaal iets overtuigender was geweest. Maar het is goed zo, want dat had het hele doel en de werkwijze onderuit gehaald. En wat heeft dat ze goed gedaan!