Sla en kastijdt het zondig kind (2)

quote:

Op vrijdag 18 november 2011 17:28 schreef Gia het volgende:

[..]

Pvoess had het over verbaal straffen. Althans, ze geeft aan dat ze haar kinderen straft, indien nodig en dat ze het verbaal oplost.
Wat jij hierboven typt is geen straffen, hooguit een verzoek om even rustig te gaan spelen.

Ik wil weleens een voorbeeld zien van verbaal straffen.

Wat doe je bijvoorbeeld als een kind zich niet houdt aan de regels in huis?
Stel: Je kind moet tijdens het eten aan tafel blijven zitten, maar het glipt elke keer van zijn stoel en wil van tafel af. Je kunt tot je een ons weegt dat kind terug op zijn stoel zetten, maar hij doet het toch steeds weer. Je kunt streng kijken, streng toespreken, maar toch gaat hij van zijn stoel af. Op een bepaald moment wordt je kind boos en begint te krijsen dat het van tafel wil.

Wat doe je dan?

En geen antwoord: Dat doen mijn kinderen nooit, want ze weten dat dat niet mag.
Zolang je kinderen nog niet het huis uitgaan, kun je niet stellen dat je kind zoiets nooit doet.

Dus, wat doe je als je kind zich zo slecht gedraagt dat streng toespreken niet meer helpt?

Ik zeg nergens dat ik verbaal straf, ik los het verbaal op dat is iets heel anders.
Ik praat met mijn kinderen. ik schreeuw en scheld niet.
Dat maak jij er helemaal zelf van

Maar op punten waarop een ander een tik nodig ziet praat ik met mijn kind.
Leg ik uit waarom ze echt heel erg fout zit, waarom dit niet mag.
Wat wel en niet gewenst is in dit soort dingen.
Haal ik haar weg uit de situatie, of geef ik haar iets anders om te doen.

Ik ben van mening dat als de manier waarop je uitlegt, duidelijk maakt niet werkt je dit op de verkeerde manier doet bij je kind.. Het ene kind heeft meer uitleg nodig om het te snappen.
En als 1 klap dat duidelijk maakt moet dat imho ook lukken met duidelijke uitleg.

Mijn kinderen luisteren omdat het zo hoort, omdat ik dat wil..
En niet omdat ze anders een tik krijgen.
Als je ze vraagt waarom ik een bepaalde regel hebben zullen ze dit weten en begrijpen.

quote:

Op vrijdag 18 november 2011 18:29 schreef Pvoesss het volgende:

[..]

Ik zeg nergens dat ik verbaal straf, ik los het verbaal op dat is iets heel anders.
Ik praat met mijn kinderen. ik schreeuw en scheld niet.
Dat maak jij er helemaal zelf van

Maar op punten waarop een ander een tik nodig ziet praat ik met mijn kind.
Leg ik uit waarom ze echt heel erg fout zit, waarom dit niet mag.
Wat wel en niet gewenst is in dit soort dingen.
Haal ik haar weg uit de situatie, of geef ik haar iets anders om te doen.

Ik ben van mening dat als de manier waarop je uitlegt, duidelijk maakt niet werkt je dit op de verkeerde manier doet bij je kind.. Het ene kind heeft meer uitleg nodig om het te snappen.
En als 1 klap dat duidelijk maakt moet dat imho ook lukken met duidelijke uitleg.

Mijn kinderen luisteren omdat het zo hoort, omdat ik dat wil..
En niet omdat ze anders een tik krijgen.
Als je ze vraagt waarom ik een bepaalde regel hebben zullen ze dit weten en begrijpen.

Heb jij niet nog een baby? Die luistert ook al?

Wat jij zegt, werkt nog allemaal prima bij kinderen tot een jaar of 6. Worden ze groter dan kun je dat nog proberen, maar op een bepaald moment hoeven ze dat gezever niet meer te horen en krijg je te horen: "Ja mam, houd nou maar op met dat gezeur, ik heb daar gewoon geen zin in, dus doe dit of dat niet". En dan kun jij praten als brugman.

Maar goed, als jouw dochter (?), bijvoorbeeld, alle cd's uit hun hoesjes mag halen als jij even met het eten bezig bent en denkt dat ze braaf aan 't spelen is, zonder hiervoor gestraft te worden, dan geef je een goed signaal af.

quote:

Op vrijdag 18 november 2011 17:28 schreef Gia het volgende:

[..]

Pvoess had het over verbaal straffen. Althans, ze geeft aan dat ze haar kinderen straft, indien nodig en dat ze het verbaal oplost.
Wat jij hierboven typt is geen straffen, hooguit een verzoek om even rustig te gaan spelen.

Ik wil weleens een voorbeeld zien van verbaal straffen.

Wat doe je bijvoorbeeld als een kind zich niet houdt aan de regels in huis?
Stel: Je kind moet tijdens het eten aan tafel blijven zitten, maar het glipt elke keer van zijn stoel en wil van tafel af. Je kunt tot je een ons weegt dat kind terug op zijn stoel zetten, maar hij doet het toch steeds weer. Je kunt streng kijken, streng toespreken, maar toch gaat hij van zijn stoel af. Op een bepaald moment wordt je kind boos en begint te krijsen dat het van tafel wil.

Wat doe je dan?

En geen antwoord: Dat doen mijn kinderen nooit, want ze weten dat dat niet mag.
Zolang je kinderen nog niet het huis uitgaan, kun je niet stellen dat je kind zoiets nooit doet.

Dus, wat doe je als je kind zich zo slecht gedraagt dat streng toespreken niet meer helpt?

actually, mijn 3 jarige zit geregeld op een gewone stoel en loopt idd niet weg

maar wij eten hier altijd samen aan tafel en niemand loopt weg. pas wanneer ze zich goed genoeg gedragen mogen ze uit de kinderstoel. staat tegenover dat we hier dan weer niet aan dingen als verplicht bordje leegeten doen en toetje (yoghurt) komt altijd. zo rond de 1 is het altijd hip om te smijten met je bordje, nja. dan zijn ze klaar met het bordje he de rest van ons zit dan geduldig het gebler uit

quote:

Op vrijdag 18 november 2011 17:47 schreef Gia het volgende:
Zo grappig dat ouders van kindjes die nog niet eens de kleuterleeftijd ontgroeid zijn, zo goed weten dat hun kinderen bepaalde dingen noooooit zullen doen.
Het zijn nu lieve kindjes, dus blijven ze dat vast altijd wel.

Sorry, maar daar is meer voor nodig dan een vriendelijk verzoek bepaald gedrag niet te vertonen.

"Schatje, wil je even lief gaan spelen, mama moet eten koken."
En vervolgens trekt kindlief alle cd's uit de kast en haalt ze uit de hoesjes.

En dan?

Maar lieverd, waarom doe je dat nu. Dat is niet lief hoor.

dan gaan die cd's naar boven op de kast. het zijn de hunne namelijk, niet de mijne. die staan fijn op mijn hobbiekamertje opdat ik gewoon van mijn cd's kan genieten

quote:

Op vrijdag 18 november 2011 18:23 schreef Gia het volgende:

[..]

Niets, maar je moet ze als ouders wel duidelijk stellen en niet pas als ze 13 zijn.
En dan zul je toch weleens iets harder uit de hoek moeten komen dan met een 'foei', of 'dat vindt mama niet lief'. Die zinnetjes werken niet meer als ze 8 zijn. En nog minder als ze 15 zijn.

Als je kinderen niet jong hebben geleerd dat de wil van de ouders wet is, waar nodig met een corrigerende tik of eens met stemverheffing, dan gaan ze op puber leeftijd met je lachen.

Ik kan eigenlijk niet wachten tot de buurkinderen in de pubertijd komen, nog een jaartje of 5 denk ik. Dat gaat echt genieten worden, wat ik je brom. Die kinderen hebben nu al een grote mond, moeder ook, dus het gaat nu al weleens hard tegen hard, maar ......... ze lossen het wel verbaal op. Buurvrouw slaat ze niet!

En of ze nu poeslief tegen de kinderen praat of krijsend tekeer gaat, ze trekken zich er helemaal niks van aan. Ze kijken mams met grote ogen aan en schieten nog net niet in de lach.

wat een onzin

ten eerste is mijn wil geen wet, we zijn hier met meer mensen dan alleen ik
ten tweede: zoveel verschillende kinderen, zoveel aanpakken. wat voor het ene kind prima werkt is voor de andere een ramp

quote:

Op vrijdag 18 november 2011 17:47 schreef Gia het volgende:
Zo grappig dat ouders van kindjes die nog niet eens de kleuterleeftijd ontgroeid zijn, zo goed weten dat hun kinderen bepaalde dingen noooooit zullen doen.
Het zijn nu lieve kindjes, dus blijven ze dat vast altijd wel.

Sorry, maar daar is meer voor nodig dan een vriendelijk verzoek bepaald gedrag niet te vertonen.

"Schatje, wil je even lief gaan spelen, mama moet eten koken."
En vervolgens trekt kindlief alle cd's uit de kast en haalt ze uit de hoesjes.

En dan?

Maar lieverd, waarom doe je dat nu. Dat is niet lief hoor.

Zo grappig dat jij iedereen over 1 kam scheert.
En gewoon niet schijnt te willen snappen dat er meerdere manieren van uitleggen en communiceren is.

Oh en mijn kind is verre van altijd lief
Heeft vaak geen zin in wat ik wil en weet precies hoe ze mij het beste dwars kan zitten.
En toch doet ze de dingen zonder klap, zonder gescheld.

En het is niet zo dat je dit alles met een klap voorkomt.
Want wat geeft een klap extra aan dan? Of zware straffen zoals alles inleveren.
Wat voegt dat toe als ze het toch niet doen?
Wat voegt het toe als ze dan nog niet luisteren..

Hoe maak jij dan je grens nog duidelijker?

Als mijn dochter alle cd's uit de hoesjes haalt dan zeg ik haar dat dit niet mag.
Dan leg ik uit dat het zo alleen maar langer duurt voor we kunnen eten.
Dan vraag ik haar waarom ze dat soort gedrag heeft.

Vaak krijg ik dan een weet ik niet, of daarom.
Dan vraag ik haar om dit op te ruimen en er over na te denken en we daarna verder praten.

of bijvoorbeeld alls ze zegt dat het eten te lang duurt dan zal ik zeggen dat als ze uit baldadigheid zoiets doet ze nog minder snel zal eten, dat ze beter kan vragen om een hapje komkommer in plaats van dit soort gedrag.
En dan krijgt ze een stuk komkommer om op te eten tijdens het opruimen.
Met de melding er bij dat ze de volgende keer ook gewoon er om kan vragen.

Ik speel in op de echte reden dat ze dingen doet. En laat haar de zooi zelf op ruimen.
En soms gaat ze dan zitten mokken soms iets langer en uiteindelijk ruimt ze op, zegt ze sorry.

En een baby haal je uit de situatie, zeg je duidelijk dat het niet ok is.
En dat doe je bij alles waar het nodig is, als het uitleg niet snapt dan is de tik ook niet duidelijk.


Voor kinderen die een tik krijgen is dat de grens.
Voor mijn kinderen is de grens het moment dat ik boos ben.

quote:

Op vrijdag 18 november 2011 19:07 schreef simmu het volgende:

wat een onzin

ten eerste is mijn wil geen wet, we zijn hier met meer mensen dan alleen ik
ten tweede: zoveel verschillende kinderen, zoveel aanpakken. wat voor het ene kind prima werkt is voor de andere een ramp

Oh zeker, de aanpak is per kind anders, maar de regels gelden voor alle kinderen (in ons geval 2) hetzelfde, en die bepalen wij. Niet de kinderen.

Overigens vind ik het persoonlijk niet goed als je spullen opbergt omdat de kinderen er aan kunnen zitten. Ze moeten maar leren dat ze eraf moeten blijven. Of leren hoe ze ermee om moeten gaan.

quote:

Op vrijdag 18 november 2011 19:50 schreef Worteltjestaart het volgende:
Als dit bij ons zou gebeuren zal kind in kwestie in de bijkeuken in de hoek mogen gaan zitten.
Als ze er niet zelf naar toe gaan, zullen ze daar neergezet worden. Zonder geweld maar streng, vastberaden en zonder discussie.

Hm, pak jij maar eens een 15-jarige van 1,90m en 95 kg op om in de bijkeuken te zetten. (neefje van me)
Gaat je niet lukken. En dan?

Ook elke willekeurige 13-jarige zet je niet meer in de bijkeuken.
Naar je kamer? Nee, dat doe ik niet.
Op die leeftijd lopen ze weg, voor er uit, achter weer binnen. Ze komen altijd weer terug. Maar ze proberen hun zin te krijgen.

Met kleine kindjes is het allemaal nog heel makkelijk en denk je dat je het wel blijft redden met praten en uitleggen. Maar er komt een moment dat zij jou verbaal voorbij streven.

quote:

Op vrijdag 18 november 2011 20:43 schreef Gia het volgende:

[..]

Oh zeker, de aanpak is per kind anders, maar de regels gelden voor alle kinderen (in ons geval 2) hetzelfde, en die bepalen wij. Niet de kinderen.

Overigens vind ik het persoonlijk niet goed als je spullen opbergt omdat de kinderen er aan kunnen zitten. Ze moeten maar leren dat ze eraf moeten blijven. Of leren hoe ze ermee om moeten gaan.

Dat klopt. Wat wel werkt is zorgen dat je ze eruit lult. Gewoon keihard de waarheid zeggen.
Kan ook verkeerd uitpakken maar je kan je als ouder niet permitteren dat ze over je heen lopen op die leeftijd want dan ben je verloren.

quote:

Op vrijdag 18 november 2011 20:49 schreef Gia het volgende:

[..]

Hm, pak jij maar eens een 15-jarige van 1,90m en 95 kg op om in de bijkeuken te zetten. (neefje van me)
Gaat je niet lukken. En dan?

Ook elke willekeurige 13-jarige zet je niet meer in de bijkeuken.
Naar je kamer? Nee, dat doe ik niet.
Op die leeftijd lopen ze weg, voor er uit, achter weer binnen. Ze komen altijd weer terug. Maar ze proberen hun zin te krijgen.

Met kleine kindjes is het allemaal nog heel makkelijk en denk je dat je het wel blijft redden met praten en uitleggen. Maar er komt een moment dat zij jou verbaal voorbij streven.

WTF ... ik zie het juist andersom ... kleine kinderen kun je nog wel in de arm knijpen, maar je gaat toch niet fysiek geweld tegen pubers gebruiken ..

quote:

Op vrijdag 18 november 2011 20:49 schreef Gia het volgende:

[..]

Hm, pak jij maar eens een 15-jarige van 1,90m en 95 kg op om in de bijkeuken te zetten. (neefje van me)
Gaat je niet lukken. En dan?

Ook elke willekeurige 13-jarige zet je niet meer in de bijkeuken.
Naar je kamer? Nee, dat doe ik niet.
Op die leeftijd lopen ze weg, voor er uit, achter weer binnen. Ze komen altijd weer terug. Maar ze proberen hun zin te krijgen.

Met kleine kindjes is het allemaal nog heel makkelijk en denk je dat je het wel blijft redden met praten en uitleggen. Maar er komt een moment dat zij jou verbaal voorbij streven.

had jij die knul een lel geven dan? doe dat vaak genoeg en je krijgt er een terug en verdiend ook dan. fout, maar verdiend.

jij hebt echt hele vreemde ideeen. fijn voor je dat het goed uitpakt bij je eigenste, maar hou toch eens op met die projectie van je over hoe alle kinderen zich altijd gedragen.

tis maar een idee he, maar misschien denk je wel zo omdat je eigen kinderen zich idd zo opstellen, wat dan voortkomt uit je eigen opvoeding.

15 en 1.95m en 95 kg kan best hoor worteltjestaart

maar als je dan je toevlucht nog moet nemen tot slaan of naar zn kamer sturen ofzo heb je idd iets al lang geleden niet handig aangepakt

en gia, even ter jouwer info; mijnes zijn nu 1 en 3, maar niet mijn eerste opvoed-ervaring. ik ben bekend met het verschijnsel puber

quote:

Op vrijdag 18 november 2011 20:49 schreef Gia het volgende:

[..]

Hm, pak jij maar eens een 15-jarige van 1,90m en 95 kg op om in de bijkeuken te zetten. (neefje van me)
Gaat je niet lukken. En dan?

Ook elke willekeurige 13-jarige zet je niet meer in de bijkeuken.
Naar je kamer? Nee, dat doe ik niet.
Op die leeftijd lopen ze weg, voor er uit, achter weer binnen. Ze komen altijd weer terug. Maar ze proberen hun zin te krijgen.

Met kleine kindjes is het allemaal nog heel makkelijk en denk je dat je het wel blijft redden met praten en uitleggen. Maar er komt een moment dat zij jou verbaal voorbij streven.

Is dat zo? verbaal voorbij streven?
Ik denk eerder dat ze verbaal je gelijke zullen worden..
Je juist op die leeftijd heel ver kan komen met praten.
Wederzijds begrip, de andere kant van het verhaal aan horen>

Het accepteren van problemen die ze hebben in plaats van ze er op af straffen.
Weten wat er in het leven van je kind speelt.
En ze inderdaad soms eens goed de waarheid vertellen

quote:

Op vrijdag 18 november 2011 23:21 schreef Gattaca het volgende:

[..]

WTF ... ik zie het juist andersom ... kleine kinderen kun je nog wel in de arm knijpen, maar je gaat toch niet fysiek geweld tegen pubers gebruiken ..

Waar heb ik gezegd dat ik geweld gebruik tegen pubers. Doe es effe normaal en leer lezen!

Ik heb een corrigerende tik gebruikt tot de kids een jaar of 4 waren en alleen mijn eigen kids.

Ik reageer op Pvoesss die slecht gedrag oplost door kinderen in de bijkeuken te zetten. En dat zie ik haar straks niet doen als haar zoon 15 is en zich niet gedraagt omdat hij altijd overal mee weggekomen is en iets te ver zijn grenzen opzoekt.

quote:

Op zaterdag 19 november 2011 11:10 schreef Worteltjestaart het volgende:
De gemiddelde lengte van een 15-jarige is ca. 174cm, gemiddeld gewicht 57kg... dan vind ik het wel een extreem hoor, als je bedenkt dat er nog gegroeid moet worden tot ca. 18 jaar.

Waar eindig je dan? 2m20 en 120kg?

Die knul is nu 16, 1.95 en weegt 105 kg. Hij is behoorlijk uit de kluiten gewassen. En dat is mijn neefje.
Mijn jongste is 1.75 en weegt slechts 52 kg. Ook dat kan. Hij is veel te licht, maar eet als een bootwerker. En ja, dit hebben we al laten onderzoeken.

quote:

Op zaterdag 19 november 2011 17:35 schreef Gia het volgende:

[..]

Waar heb ik gezegd dat ik geweld gebruik tegen pubers. Doe es effe normaal en leer lezen!

Ik heb een corrigerende tik gebruikt tot de kids een jaar of 4 waren en alleen mijn eigen kids.

Ik reageer op Pvoesss die slecht gedrag oplost door kinderen in de bijkeuken te zetten. En dat zie ik haar straks niet doen als haar zoon 15 is en zich niet gedraagt omdat hij altijd overal mee weggekomen is en iets te ver zijn grenzen opzoekt.

jij gebruikte een corrigerende tik en zij gebruikt de methode even wegzetten. je begint zelf over pubers in de context corrigerende tik, dan is het toch niet zo raar dat mensen zo reageren ik begrijp echt niet waarom je zo de behoefte voelt om anderen te beoordelen. ben je altijd zo negatief?

ps: om de buuf eens te quoten: wat een fucking jeukwoord is dat "de kids" toch

quote:

Op zaterdag 19 november 2011 17:35 schreef Gia het volgende:

[..]

Waar heb ik gezegd dat ik geweld gebruik tegen pubers. Doe es effe normaal en leer lezen!

Ik heb een corrigerende tik gebruikt tot de kids een jaar of 4 waren en alleen mijn eigen kids.

Ik reageer op Pvoesss die slecht gedrag oplost door kinderen in de bijkeuken te zetten. En dat zie ik haar straks niet doen als haar zoon 15 is en zich niet gedraagt omdat hij altijd overal mee weggekomen is en iets te ver zijn grenzen opzoekt.

Ik zeg nergens dat ik slecht gedrag op zal lossen door het in de bij keuken te zetten..
En dat was ik ook helemaal niet van plan met eenpuber.

Als je dan dingen die je vraagt niet zonder die maatregel kan verwachten ben je ergens al verkeerd gegaan.
Met een puber valt veel meer te praten dan je denkt, soms hebben ze best goede ideen ook.
Als je ze hoort in plaats van direct te straffen kom je heel ver.

Ik snap niet waarom jij bepaalde woorden uit mijn zinnen zo om vormt zodat het in je eigen negatieve plaatje past.

Welkom in de wondere wereld van Gia, waarbinnen jouw A in haar Z verandert.

quote:

Op vrijdag 18 november 2011 17:47 schreef Gia het volgende:
Zo grappig dat ouders van kindjes die nog niet eens de kleuterleeftijd ontgroeid zijn, zo goed weten dat hun kinderen bepaalde dingen noooooit zullen doen.
Het zijn nu lieve kindjes, dus blijven ze dat vast altijd wel.

Sorry, maar daar is meer voor nodig dan een vriendelijk verzoek bepaald gedrag niet te vertonen.

"Schatje, wil je even lief gaan spelen, mama moet eten koken."
En vervolgens trekt kindlief alle cd's uit de kast en haalt ze uit de hoesjes.

En dan?

Maar lieverd, waarom doe je dat nu. Dat is niet lief hoor.

Mwah, ik heb er 1 van 20 (en 2 meter lang) dus ik spreek niet helemaal als onwetende, maar ik zie nu wel in dat de opvoedende tik die 20 jaar geleden nog heel gewoon was niet altijd nodig is.

Waar de oudste op z'n eerste verjaardag al wel eens een tik op z'n vingers had gehad omdat dat toen nog als normale methode gold als een kind ergens aanzat waar hij niet aan mocht komen los ik dat bij de jongste anders op, en ik verwacht niet dat hij in de 10 dagen tot z'n eerste verjaardag nog wel een tik op z'n vingers zal krijgen.

Overigens was mijn oudste me qua lengte voorbij toen hij 13 was, dus als ik zijn puberteit met geweld had moeten doorstaan dan was ik de grootste verliezer geweest.

Persoonlijk vind ik het eigenlijk het meest trieste dat jij nog steeds denkt dat de manier van opvoeden die jij 20 jaar geleden hanteerde de beste is.
Maar goed, ik heb het je al eens gezegd in een topic over borstvoeden in het openbaar, waar jij vond dat jij wel kon bepalen dat mijn kind maar een fruithapje moest hebben: als je zoons ooit vader worden, matig je toon dan een beetje tegen je schoondochter, want jouw "adviezen" zijn niet meer van deze tijd.

hahaha hoi Leandra!!! jij leuke moeder
(maar goed dat ik dat borstvoeding topic heb gemist )

Maar ik denk precies dat je het juiste punt aan haalt.
Het niet openstaan voor andere dingen is zo jammer, jij weet nu beter (of anders) en handelt nu naar wat nu het beste bij je past.. Oogkleppen op hebben is zo jammer.

Het met iemand oneens zijn is prima maar een blinde vlek hebben voor andere meningen is zo jammer.

Ik vraag me ook af of Gia zelf de analogie niet ziet tussen 'verbaal niet meer de baas zijn' van een puber en 'lichamelijk niet meer de baas zijn'? Of werkt het dan opeens anders?

quote:

Op zondag 20 november 2011 09:59 schreef Copycat het volgende:
Ik vraag me ook af of Gia zelf de analogie niet ziet tussen 'verbaal niet meer de baas zijn' van een puber en 'lichamelijk niet meer de baas zijn'? Of werkt het dan opeens anders?

Het verbaast mij dan weer niet dat Gia moeite heeft om pubers verbaal de baas te zijn.