PDD [Autisme, Asperger, PDD-NOS] #91 - Studieperikelen

quote:

Op woensdag 23 november 2011 22:23 schreef schaal_9 het volgende:

[..]

Het is een complexe aandoening, die er in veel varianten is. Bij sommige mensen verklaart de diagnose vrijwel alles. Ze zeggen dan dat alle puzzelstukjes op hun plaats vallen. Beste is om er niet te veel over te lezen, dan loop je het risico dat je jezelf heel erg gaat analyseren. Dat komt vooral bij Asperger voor. Heb je je school goed kunnen afronden?

Ik zit nog op school.
Heb eerst vmbo gedaan en doe nu de havo.

Ik ben verdrietig.
Gisternacht mocht ik thuis slapen maar heb heel slecht geslapen.
En toen ging ik vanaf huis naar het psychiatrisch ziekenhuis fietsen.

En nu ben ik heel moe en heel verdrietig.

Ik kan het haast niet aan om alleen al in de huiskamer of in het restaurant te gaan zitten.

Alles komt op me af, mijn hoofd voelt zo vol.

Dus vanavond thuis eten is volgens mij niet zo'n goed idee

Zometeen gesprek met de psychiater, ik kan er echt niet tegen dat ik niet weet hoe en wat.

Hoe is het met jullie?

quote:

Op donderdag 24 november 2011 11:21 schreef EchtGaaf het volgende:
Hoe meer cv's je leest, des te beroerder je wordt. Iedereen lijkt god. Geen wonder dat de VVD de grootste is.

Als je het allemaal moet geloven, tenminste. Ik geloof dat Linkedin sowieso de site in waarbij het meest wordt gelogen.

Vind je het echt zo oneerlijk dan? Waarom misgun je andere mensen hun carrière? Als zij geen werk hadden gehad was jouw uitkering lager geweest.

quote:

Op donderdag 24 november 2011 13:20 schreef summer2bird het volgende:
Ik ben verdrietig.
Gisternacht mocht ik thuis slapen maar heb heel slecht geslapen.
En toen ging ik vanaf huis naar het psychiatrisch ziekenhuis fietsen.

En nu ben ik heel moe en heel verdrietig.

Ik kan het haast niet aan om alleen al in de huiskamer of in het restaurant te gaan zitten.

Alles komt op me af, mijn hoofd voelt zo vol.

Dus vanavond thuis eten is volgens mij niet zo'n goed idee

Zometeen gesprek met de psychiater, ik kan er echt niet tegen dat ik niet weet hoe en wat.

Hoe is het met jullie?

Met mij gaat het zozo. Ik ben er, maar heb geen echt doel.
Ik zie geen uitweg behalve de harde weg, weet niet hoe ik het uit moet leggen.
Gelukkig gebruik ik goeie medicatie

quote:

Op donderdag 24 november 2011 06:47 schreef Troel het volgende:

[..]

Bij sommigen mensen is het echt overduidelijk. Maar heeft de psycholoog in kwestie eerst een dossier van je gelezen? Was het een gesprek voor hem (haar?) zonder verder informatie over je, dat zijn dingen die allemaal mee spelen.

Ergens is zo'n stoornis heel simpel, als jij op een x aantal vlakken scoort, dan valt dat onder autisme, dus het kan een kwestie zijn van enkel die vlakken proberen op te vullen zeg maar. Tuurlijk wordt er gekeken naar meer dan dat, maar ik denk dat een goede psycholoog of psychiater inderdaad wel na een gesprek zijn vermoedens kan hebben.

De psycholoog heeft maar twee zinnen gelezen over mij. Die twee zinnen zijn getypt door de huisarts. Verder had hij geen informatie en moest alle informatie via het gesprek te voorschijn komen. Daarnaast had ik nog een vragenlijst ingevuld. De psycholoog kwam uiteindelijk tot de conclusie dat ik geen subtype van autisme heb.

Maar mijn vrienden betwijfelen of dat wel allemaal zo snel gaat.

quote:

Op donderdag 24 november 2011 14:07 schreef Lokasenna het volgende:

[..]

Vind je het echt zo oneerlijk dan? Waarom misgun je andere mensen hun carrière? Als zij geen werk hadden gehad was jouw uitkering lager geweest.

Ik vind dit systeem niet eerlijk, omdat kansen niet gelijk zijn voor iedereen.

Waarom heeft de ene meer recht op een goddelijke carrière dan de ander?

Niet ik, maar dit systeem misgunt grote groepen mensen een carrière. Zelfs als ze de pestpokkepleuris hebben geleerd . Het is raar dat afgestudeerden geen recht hebben op een carrière. Niemand vind dat kennelijk, dus dat zal wel aan mij liggen.

@schaal_9: niks logisch gebleken. Eerder het omgekeerde. Mensen van wie je verwacht dat ze nergens komen en omgekeerd.

Dat is inherrent aan intermenselijk gedoe

Het is te vergelijken met de gymles van vroeger. Iemand die goed was in wiskunde werd vaak als laatste gekozen. Zoiets.

Of nog beter: studie is vissekom, werk is op het droge-> andere wetten.

quote:

Op donderdag 24 november 2011 19:16 schreef EchtGaaf het volgende:
@schaal_9: niks logisch gebleken. Eerder het omgekeerde. Mensen van wie je verwacht dat ze nergens komen en omgekeerd.

Dat is inherrent aan intermenselijk gedoe

Het is te vergelijken met de gymles van vroeger. Iemand die goed was in wiskunde werd vaak als laatste gekozen. Zoiets.

Of nog beter: studie is vissekom, werk is op het droge-> andere wetten.

Intermenselijk gedoe is heel ongrijpbaar, niet te beredeneren. Alfalogica kom je ook bij sommige gespreksgroepen tegen. Dat zeer intelligent zijn niet voldoende is om goed te kunnen functioneren, klopt. Op mijn werk is het ook belangrijk om iets technisch op een goede manier aanschouwelijk te kunnen maken. Niet dat Henk en Ingrid het dan meteen begrijpen, maar wel goed opgeleide mensen die zich niet in het onderwerp hebben verdiept. Daar zijn bepaalde kwaliteiten voor nodig.

quote:

Op donderdag 24 november 2011 20:53 schreef schaal_9 het volgende:

[..]

Intermenselijk gedoe is heel ongrijpbaar, niet te beredeneren. Alfalogica kom je ook bij sommige gespreksgroepen tegen. Dat zeer intelligent zijn niet voldoende is om goed te kunnen functioneren, klopt. Op mijn werk is het ook belangrijk om iets technisch op een goede manier aanschouwelijk te kunnen maken. Niet dat Henk en Ingrid het dan meteen begrijpen, maar wel goed opgeleide mensen die zich niet in het onderwerp hebben verdiept. Daar zijn bepaalde kwaliteiten voor nodig.

En bepaalde kwaliteiten kun je gewoon niet leren, daar moet je ook aanleg voor hebben. Heb nu (na een aantal maanden c.v.'s doorspitten) eindelijk een nieuwe collega gevonden die naast de papiertjes ook daadwerkelijk heeft laten blijken kennis van zaken te hebben... heb er al teveel af moeten wijzen die blijkbaar alleen de examens hebben geleerd en daarna achterover hebben geleund en hebben gedaan wat andere mensen hun vertelden.
Weer een stel mooie voorbeelden dat goed leren niet gelijk staat aan de materie begrijpen of beheersen.
En dan gaat het hier niet eens over MBO/HBO/WO.

quote:

Op donderdag 24 november 2011 00:36 schreef Coca_Cola het volgende:
Een vriend van mij meent dat de psycholoog toch echt niet binnen één gesprek de conclusie kan trekken of er een vorm van autisme is of niet. Hij zegt namelijk, ''Ik denk dat je een vorm van autisme hebt. Het lijkt mij heel erg sterk dat ook één psycholoog in één gesprek kan bepalen of iemand iets heeft. Om zoiets te bepalen moet je diegene heel erg lang kennen. Dat kan niet in één keertje gedaan worden. Ik hoop dat er wel verder nog onderzoeken komen. Ik blijf voorlopig toch bij mijn mening en de rest van de vriendengroep zal hierover ook wel zo denken.''

Wie is het hier wel/niet mee eens? Want ik het nu ook niet meer. Ik twijfel nu ook zowel aan de psycholoog als aan mijn vriend. Ik ben nogal verward. :S

Het nadeel van pas op latere leeftijd naar zo'n psycholoog gaan, is dat jij inmiddels wel hebt geleerd wat van je verwacht wordt, en wat "normaal" is. Daarom worden veel mensen (vooral vrouwen trouwens, omdat ze het daarbij sowieso al minder verwachten) ondergediagnosticeerd. Jij gedraagt je sociaal wenselijk, dat heb je door je intelligentie inmiddels wel opgepikt. Men stuurt je naar sociale vaardigheidstraining of anti-verlegenheidstraining of weetikwat. Het effect is er vaak wel, maar van korte duur. Jij vraagt je vervolgens af waarom je toch steeds zo faalt en hoppaaaa, ellende.

Bij mij hebben ze het onderzocht in minstens vier gesprekken, waaronder ook een gesprek met mijn vriend en met mijn moeder over hoe ik vroeger was. Dan pas krijgen ze goed inzicht.

Bij mij zijn er eerst 4 weken aan observatie voorgegaan en talloze gesprekken met allerlei psychiaters en artsen.
Daarvan is er een bespreking geweest met mijn psychioloog, alle verpleegkundigen hier en artsen en psychiaters.
Toen werd daar een verslag van gemaakt, ik werd doorgestuurd naar die specialist in autisme en na 2 uur gepraat heeft hij contact opgenomen met de psychiater hier en toen is de diagnose autisme gekomen.

Dat je het na een gesprek kan concluseren lijkt me niet.
Bij mij heeft het echt 6 weken geduurt

quote:

Op woensdag 23 november 2011 22:23 schreef schaal_9 het volgende:

[..]

En dan te bedenken dat ik op dit moment leef iets boven het minimumloon (ik houd dus steeds over). Ergens vind ik eenvoudig leven ook wel prima. Ik ben blij dat ik nu de keuze heb. Verder vind ik het leuk om regelmatig kleding te kopen, maar uit eten ga ik bijna niet meer.

Tot zo ongeveer de jaarwisseling 2009/10 had ik nog een vrouwelijke vriendschap. Dat ging toen ineens over en daarna heb ik alles op werk gezet... contact met vrienden heb ik de laatste tijd minder; wel de borrels met collega’s (een leuke gemengde groep). De borrel met de Jongvereniging in het stadscentrum vind ik heel leuk... een kijkje in de echte wereld.

Het risico is, mocht ik onverhoopt werkloos worden, dan heb ik niet veel meer... in 2012 is mijn voornemen om een betere balans te vinden.

Erg gelukkig dat je nu wat ruimer zit en dat je kleding naar je zin kan kopen. Zeker als kleding je interesse hebt. En natuurlijk, in mooie kleding voel je prettiger.

Hoe kwam het dat het over raakte met je vriendin? Had dat iets met je ASS te maken, denk je? Of had je naast je baan geen energie meer over?

Goed dat je naar borrels gaat van je werk, want dat is heel belangrijk om erbij te horen.

Het is maar niet te hopen dat je werkloos raakt. Zeker omdat je al niet zoveel hebt, dat maakt je dan wel weer kwetsbaar

quote:

Op vrijdag 25 november 2011 08:04 schreef Ceased2Be het volgende:

[..]

En bepaalde kwaliteiten kun je gewoon niet leren, daar moet je ook aanleg voor hebben. Heb nu (na een aantal maanden c.v.'s doorspitten) eindelijk een nieuwe collega gevonden die naast de papiertjes ook daadwerkelijk heeft laten blijken kennis van zaken te hebben... heb er al teveel af moeten wijzen die blijkbaar alleen de examens hebben geleerd en daarna achterover hebben geleund en hebben gedaan wat andere mensen hun vertelden.
Weer een stel mooie voorbeelden dat goed leren niet gelijk staat aan de materie begrijpen of beheersen.
En dan gaat het hier niet eens over MBO/HBO/WO.

Ik vind dat je in deze wel gelijk hebt. Neem je ook sollicitatiegesprekken af?

In het verlengde van de vaardigheden ligt om het grote geheel in te kunnen zien. Verbanden kunnen leggen. Mensen met Asperger richten zich soms erg veel op details.

@EchtGaaf: het raakte over, omdat ik meer wilde dan alleen vriendschap. We zaten qua geloofsbeleving alvast op dezelfde golflengte. Mijn baan speelde indirect ook een rol, omdat ik met deze baan meer zelfvertrouwen heb... en bijna iedere vrouw met opleiding verwacht wel dat de man economisch zelfstandig is.

Omdat ik al niet zoveel heb (buiten het werk)... idd wat dat betreft ben ik wel een aspie

quote:

Op vrijdag 25 november 2011 13:07 schreef schaal_9 het volgende:

[..]

Ik vind dat je in deze wel gelijk hebt. Neem je ook sollicitatiegesprekken af?

In het verlengde van de vaardigheden ligt om het grote geheel in te kunnen zien. Verbanden kunnen leggen. Mensen met Asperger richten zich soms erg veel op details.
...

Ik neem inderdaad ook mee gesprekken af, ik stel dan vooral de vragen op technisch vlak en kijk hoe de persoon daarop reageert. Probeer ook in te schatten of ik er mee samen kan werken en dat lukt ook al beter en beter

Ander iets...
Net weer bij m'n vader geweest en het gaat slechter en slechter. En hoe meer m'n zussen en m'n moeder doen om het allemaal bol te werken des te gefrustreerder raak ik dat ik geen idee heb wat ik moet doen / wat er van me verwacht wordt en wat ik er überhaupt toevoeg daar.
Verbaas me er zelf over dat ik eigenlijk geen verdriet voel, maar vooral frustratie t.o.v. mezelf hoe ik reageer in de gehele situatie.
Dat ik zo reageerde bij m'n oma toen die ernstig ziek was kon ik nog relativeren omdat ik daar weinig mee heb, maar had gehoopt dat het bij m'n pa toch wel anders aan zou voelen

Geen idee of het herkenbaar is, maar het zit me ontzettend dwars.

Hoi.
Moet even wat kwijt.

Vandaag fietste ik vanaf het ziekenhuis naar huis toe.
Eenmaal aangekomen was ik enorm chagrijnig.
Dit is elke keer als ik op de fiets ga.

Gisteren is besloten dat ik beter niet naar huis kon (gisteren, het weekeind mag ik wel naar huis)
Omdat ik vanaf huis naar het ziekenhuis fietste en eenmaal op de afdeling aangekomen was ik ontzettend in de war en verdrietig.
Verdomme, ik zit er nu al 7 weken en kan helemaal niks aan.

Vandaag naar de stad geweest met mijn moeder, maar dat ging niet goed.
We moesten wel, want ik moest naar de opticien voor een lenzencheck.
Maar op een gegeven moment kwam alles op me af en kon ik niks meer aan.

Ik heb de hele tijd van die felle steken in mijn hoofd de hele week al. Rete irritant.

Zondag wou ik naar de bioscoop, maar ik denk niet dat dat doorgaat. Vinden mijn ouders niet zo'n goed idee.
Ik heb zo'n idee dat ik het dit weekeind thuis niet vol ga houden. Ik heb de hele tijd van die vlagen van enorm verdriet en moeheid. Of heel geïrriteerd.

Kut.

quote:

Op vrijdag 25 november 2011 16:44 schreef Ceased2Be het volgende:

[..]

Ik neem inderdaad ook mee gesprekken af, ik stel dan vooral de vragen op technisch vlak en kijk hoe de persoon daarop reageert. Probeer ook in te schatten of ik er mee samen kan werken en dat lukt ook al beter en beter

Ander iets...
Net weer bij m'n vader geweest en het gaat slechter en slechter. En hoe meer m'n zussen en m'n moeder doen om het allemaal bol te werken des te gefrustreerder raak ik dat ik geen idee heb wat ik moet doen / wat er van me verwacht wordt en wat ik er überhaupt toevoeg daar.
Verbaas me er zelf over dat ik eigenlijk geen verdriet voel, maar vooral frustratie t.o.v. mezelf hoe ik reageer in de gehele situatie.
Dat ik zo reageerde bij m'n oma toen die ernstig ziek was kon ik nog relativeren omdat ik daar weinig mee heb, maar had gehoopt dat het bij m'n pa toch wel anders aan zou voelen

Geen idee of het herkenbaar is, maar het zit me ontzettend dwars.

Mijn zusje heeft dit ook heel erg. Kan je niks aan doen lijkt mij, zit in je karakter.
Sterkte met je vader!

Weet je nog toen ik posten dat ik de tweede week van januari naar Beschermd Wonen zou gaan...?
Nou zoals altijd in dit bureaucratische land heeft het vertraging opgelopen , reden: mijn IQ. Mijn IQ is eigenlijk te laag voor een reguliere BW, maar ik functioneer opzich prima. Dus nu moet er eerst een oriëntatie gesprek komen met een klinisch psycholoog van beschermd wonen die moet beoordelen of ik wel bij mensen met een gemiddeld IQ pas, of dat ik beter naar BW met lagere IQ's kan gaan.

Ik wil het liefst zelf naar een reguliere BW omdat ik vind dat ik prima functioneer, maar daar wordt door andere aan getwijfeld. Dinsdag is dat gesprek en ik ben super zenuwachtig...

Maar stel dat ik er tussen pas, dan kan EINDELIJK de intake procedure beginnen...

Naar alle waarschijnlijkheid kan ik de tijd tot BW wel overbruggen op me huidige groep, alleen ook dat is niet helemaal zeker... Dat beslissen ze maandag.

Spannend, Vluchtdeur. Ik hoop dat het allemaal naar wens uitpakt.

quote:

Op vrijdag 25 november 2011 13:07 schreef schaal_9 het volgende:

@EchtGaaf: het raakte over, omdat ik meer wilde dan alleen vriendschap. We zaten qua geloofsbeleving alvast op dezelfde golflengte. Mijn baan speelde indirect ook een rol, omdat ik met deze baan meer zelfvertrouwen heb... en bijna iedere vrouw met opleiding verwacht wel dat de man economisch zelfstandig is.

Omdat ik al niet zoveel heb (buiten het werk)... idd wat dat betreft ben ik wel een aspie

Jammer dat het niet op een relatie voor je is uitgelopen. Men is vandaag de dag op alle vlakken wel erg veeleisend, dus dat maakt het allemaal niet gemakkelijker. Eigenlijk leef jij ook een beetje 30 jaar te laat. Vind je dat ook?

quote:

Op vrijdag 25 november 2011 08:04 schreef Ceased2Be het volgende:

[..]

Weer een stel mooie voorbeelden dat goed leren niet gelijk staat aan de materie begrijpen of beheersen.
En dan gaat het hier niet eens over MBO/HBO/WO.

Meer iets dat performaal v.s verbaal functioneren. Zoiets?

Alleen met kennis kan je niks.

Vluchtdeur, heb je daar zelf geen stem in? Het lijkt me juist voor mensen met autisme lekker als er niet een label van intelligentie op wordt geplakt buiten de diagnose zelf. IQ is een van vele aspecten die jou jouw maakt, je laten ophokken met mensen die intellectueel niet bij je aansluiten is imo niet echt lekker.

Wellicht functioneer je ook veel lekkerder tussen de wat hogere IQ's. Ik sta iig nergens meer van te kijken.

Gisteren introductiecursus autisme deel 2 gehad, erg leerzaam, aantal casussen doorgenomen en levensfase-problematiek doorgenomen met de club, een jongen met asperger aan het woord met veel zelfspot en mooie analyses op zichzelf en zijn ontwikkeling.

Ik blijf hier voorlopig wel even lurken...

quote:

Op zaterdag 26 november 2011 13:35 schreef Skull-splitter het volgende:
Vluchtdeur, heb je daar zelf geen stem in? Het lijkt me juist voor mensen met autisme lekker als er niet een label van intelligentie op wordt geplakt buiten de diagnose zelf. IQ is een van vele aspecten die jou jouw maakt, je laten ophokken met mensen die intellectueel niet bij je aansluiten is imo niet echt lekker.

Wellicht functioneer je ook veel lekkerder tussen de wat hogere IQ's. Ik sta iig nergens meer van te kijken.

Gisteren introductiecursus autisme deel 2 gehad, erg leerzaam, aantal casussen doorgenomen en levensfase-problematiek doorgenomen met de club, een jongen met asperger aan het woord met veel zelfspot en mooie analyses op zichzelf en zijn ontwikkeling.

Ik blijf hier voorlopig wel even lurken...

Bij reguliere BW's vragen ze om een recente IQ test, en de norm is dat alles boven 85 wordt toegelaten. Daaronder niet.

Maar me huidige behandelaar heeft een goed woordje gehouden, dat ik vrij zelfstandig ben en veel dingen goed kan. En nu komt er toch een oriëntatie gesprek met iemand van die BW, mij, groepsleiding en me moeder.

Als ze denken dat ik toch bij een regulieren BW pas, dan maken ze waarschijnlijk een uitzondering om mij toch te laten komen.

Ik houd jullie op de hoogte...

quote:

Op zaterdag 26 november 2011 12:30 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

Jammer dat het niet op een relatie voor je is uitgelopen. Men is vandaag de dag op alle vlakken wel erg veeleisend, dus dat maakt het allemaal niet gemakkelijker. Eigenlijk leef jij ook een beetje 30 jaar te laat. Vind je dat ook?

Jammer idd, maar ik vind zeker niet dat ik dan meteen in de verkeerde tijd leef. Ik merk dat je bepaalde, mogelijke pijnpunten bij mij snel aanvoelt. Zoals dat ik niet zoveel heb of best kwetsbaar zou zijn. Roept het misschien een gevoel van herkenning bij je op?

quote:

Op vrijdag 25 november 2011 16:54 schreef summer2bird het volgende:
Hoi.
Moet even wat kwijt.

Vandaag fietste ik vanaf het ziekenhuis naar huis toe.
Eenmaal aangekomen was ik enorm chagrijnig.
Dit is elke keer als ik op de fiets ga.

Gisteren is besloten dat ik beter niet naar huis kon (gisteren, het weekeind mag ik wel naar huis)
Omdat ik vanaf huis naar het ziekenhuis fietste en eenmaal op de afdeling aangekomen was ik ontzettend in de war en verdrietig.
Verdomme, ik zit er nu al 7 weken en kan helemaal niks aan.

Vandaag naar de stad geweest met mijn moeder, maar dat ging niet goed.
We moesten wel, want ik moest naar de opticien voor een lenzencheck.
Maar op een gegeven moment kwam alles op me af en kon ik niks meer aan.

Ik heb de hele tijd van die felle steken in mijn hoofd de hele week al. Rete irritant.

Zondag wou ik naar de bioscoop, maar ik denk niet dat dat doorgaat. Vinden mijn ouders niet zo'n goed idee.
Ik heb zo'n idee dat ik het dit weekeind thuis niet vol ga houden. Ik heb de hele tijd van die vlagen van enorm verdriet en moeheid. Of heel geïrriteerd.

Kut.

Veel sterkte.
Met mij gaat het de laatste dagen ook helemaal niet goed, daarom ben ik de laatste dagen ook minder actief op internet. Nu op dit moment gaat het wel eventjes maar dat komt denk ik door een oxazepammetje.
Ik heb/had last van veel paniek/angst aanvallen en een raar gevoel in mijn hoofd en bijna een constant gevoel alsof ik een aanval ga krijgen, het is vreselijk. Ik slaap ook heel veel.

quote:

Op zaterdag 26 november 2011 14:27 schreef schaal_9 het volgende:

[..]

Jammer idd, maar ik vind zeker niet dat ik dan meteen in de verkeerde tijd leef. Ik merk dat je bepaalde, mogelijke pijnpunten bij mij snel aanvoelt. Zoals dat ik niet zoveel heb of best kwetsbaar zou zijn. Roept het misschien een gevoel van herkenning bij je op?

Ja, erg jammer hoor van die vriendin. Het was leuk geweest als je samen met iemand door het leven kan. Maar ja, het is allemaal geen rozenguer en maneschijn als je ziet hoeveel stellen er weer uit elkaar gaan. Er is ook veel leed op dat gebied.

Alleen zijn heeft ook veel voordelen. Zeker als je noodzakelijk vaak moet terugtrekken om tot rust te komen.

Je zegt het erg goed: mogelijk pijnpunten. Ik wil je natuurlijk geen herkenningen opleggen. De kans dat wij dingen in elkaar herkennen is natuurlijk gewoon aanwezig, maar dat hoeft natuurlijk lang niet op alle gebieden. Zoals jij aangaf, heb jij niet zoiets van in het verkeerd tijdslot te leven. Ik vind dat erg gelukkig voor je.

Ik hoop gewoon voor je dat je gelukkig kan zijn en dat je in je huidige leven, en dat je balans hebt gevonden. Mijn indruk is dat je dat wel hebt gevonden. En dat is erg mooi natuurlijk.