Fee-nix, ik zit daar ook wel over na te denken, als ik een ks krijg, niet dat het voelt als een faal, maar wel dat het een ander gevoel is van 'een kind op de wereld zetten'. Alsof (?) je het toch minder zelf doet, al zie ik als een berg op tegen het herstel. Een ks zie ik nu nog vooral als 'inleveren', niet meteen in bed liggen met je baby op je buik. Het lichamelijk herstel dat ik veel zwaarder inschat. De bv waarvan men zegt dat die dan moeilijker op gang komt. Het zullen wel beren op de weg zijn, maar toch. Het voelt wel anders. Nu. Geen idee hoe ik het daadwerkelijk ga ervaren natuurlijk.
Zoe, niet gek dat die problemen je zo bezig houden, misschien helpt het inderdaad om zo'n gesprek aan te gaan. Niet alleen om je hart te luchten, maar ook als ze er daadwerkelijk wat mee gaan doen.
Oeke, nee hoor dat klinkt niet vaag, maar zelf zou ik juist enorm zenuwachtig worden als ik niet zou weten of het een jongen of meisje is. Alsof ik me 'moet' voorbereiden op beide

Ook leuk natuurlijk, maar weegt voor mij niet op tegen de praktische voordelen van het wel weten. En het plezier van 'roze shoppen' zou ik ook niet willen missen