Vreemdgegaan.. Vertellen?

Tsja, ik ben het helemaal met je eens Canillas, maar helaas denken veel mensen anders.

En dat maakt ook niet uit verder, ieder zijn visie, of ik m nou begrijp of niet.

Het maakt wél uit. Je hoopt dat je bespaard blijft dat blijkt dat je een partner hebt of had die ervoor koos om het te verzwijgen.

quote:

Op donderdag 27 oktober 2011 11:55 schreef PBateman1978 het volgende:

[..]

Het gaat helemaal niet om je geweten, het gaat erom dat je een monogame relatie bent aangegaan met iemand, en je tijdens die relatie iemand anders hebt geneukt.

Dan verdient je partner de waarheid imo, of het nou aan je geweten knaagt of niet.

Maar niet iedereen denkt zo.

Ik had het vooral over het feit dat mensen niet kunnen leven met het feit dat ze een geheim hebben.

quote:

Op donderdag 27 oktober 2011 12:06 schreef Taurus het volgende:
Meningen verschillen.

Geen kwestie van mening, tenzij je hebt afgesproken dat je je pikkie in iemand anders mag steken.

quote:

Op donderdag 27 oktober 2011 12:43 schreef Taurus het volgende:

[..]

Dat is niet zo spannend hoor: ik ben vreemdgegaan en daar heeft niemand last van gehad.

Done.

Heb je geen schuldgevoelens en vind je het niet eerlijk tegenover je vriend ? En alle andere morele bezwaren die hier genoemd worden.

quote:

Op donderdag 27 oktober 2011 13:28 schreef Lienekien het volgende:
Het maakt wél uit. Je hoopt dat je bespaard blijft dat blijkt dat je een partner hebt of had die ervoor koos om het te verzwijgen.

Ja in die zin maakt het wel uit ja, maar het maakt niet uit dat mensen er verschillende visies op na houden toch ?

Daar doe je toch weinig aan.

quote:

Op donderdag 27 oktober 2011 13:24 schreef Canillas het volgende:

[..]

Jij neemt een beslissing, uit eigen belang, en die heeft als gevolg heeft dat een ander (degene die jij bedrogen hebt) gelooft in iets wat eigenlijk niet bestaat; jij laat haar geloven dat ze een relatie heeft met iemand die ze kan vertrouwen en dat is niet het geval. Jij hebt haar vertrouwen, wederom uit eigen belang, beschaamd, je hebt met jouw actie haar beschaamd, dat is het kwetsende.

Dat jij haar met die illusie rond kan laat lopen maar jou nog verkeerder; alleen al om haar de kans te geven het met jou uit te maken en zonder jou te gaan leven zou je het haar moeten vertellen, jouw manier van bedriegen verdient niemand. Of vind jij dat ze dat wel verdiend? Geloven in een leugen die jij gecreëerd hebt, uit zwakte, en het niet durven op te biechten, ook uit zwakte?

Voor mij betekent het een moment van zwakte, en een signaal dat je emotioneel iets te kort komt in de relatie.

Dat je vriendin dan in iets gelooft wat niet bestaat, dat zou kunnen. Ik heb geen relaties met mensen die in sprookjes geloven. Ik vertel altijd, dat mijn filosofie is dat een mens fouten kan maken, en dus ook in een moment van zwakte kan vreemdgaan. En dat ik het niet wil weten, als zij vreemd ging, maar dat ik alleen wil dat zij bij haarzelf te raden gaat, of zij echt wel krijgt wat ze nodig heeft.

Mijns inziens is deze maatschappij gebouwd op sprookjes. We weten uit de cijfers, dat er een grote kans is dat mensen vreemd gaan. Toch voeden we onze zonen en dochters op met het sprookje van eeuwige trouw. Dat moet stoppen, het wordt tijd voor realisme.

Wees dan reëel en verberg niet wat je hebt gedaan. Aanvaard de gevolgen van je acties.

quote:

Op donderdag 27 oktober 2011 13:50 schreef Heinlein het volgende:

[..]

Voor mij betekent het een moment van zwakte, en een signaal dat je emotioneel iets te kort komt in de relatie.

Dat je vriendin dan in iets gelooft wat niet bestaat, dat zou kunnen. Ik heb geen relaties met mensen die in sprookjes geloven. Ik vertel altijd, dat mijn filosofie is dat een mens fouten kan maken, en dus ook in een moment van zwakte kan vreemdgaan. En dat ik het niet wil weten, als zij vreemd ging, maar dat ik alleen wil dat zij bij haarzelf te raden gaat, of zij echt wel krijgt wat ze nodig heeft.

Mijns inziens is deze maatschappij gebouwd op sprookjes. We weten uit de cijfers, dat er een grote kans is dat mensen vreemd gaan. Toch voeden we onze zonen en dochters op met het sprookje van eeuwige trouw. Dat moet stoppen, het wordt tijd voor realisme.

Ah, een monogame relatie is volgens jou dus een sprookje.

Toch gek als je dit onderzoek erbij pakt :

quote:

Het eerstvolgende grote onderzoek naar vreemdgaan was van de psycholoog Henk Noort. Hij onderzocht 1700 heteroseksuele mannen en vrouwen tussen de 20 en 45 jaar. De percentages die hij vond liggen beduidend hoger dan die van het Nisso. Hij vond dat 25% van de mannen en 27% van de vrouwen wel eens was vreemdgegaan.

Want hieruit blijkt (liegebeesten even niet meegeteld) dat zo'n 75% WEL monogaam blijft.

Je kunt het jezelf veel makkelijker maken he ? Door een open relatie aan te gaan met iemand die daar ook op zit te wachten.

quote:

Op donderdag 27 oktober 2011 13:18 schreef Canillas het volgende:

[..]

Wat je hier typt zie ik altijd typische reactie van iemand die geen verantwoordelijkheid voor zichzelf neemt en dingen buiten zich de schuld geeft van hoe iets gelopen is ''ik maak die beslissing niet'' nee, wie dan? ''Het overkwam me'' met andere woorden je meet jezelf een slachtofferrol aan, wat ook overigens ook typisch is voor iemand die geen verantwoordelijkheid voor zichzelf neemt, wat bij uitstek een ''het gaat om mij''-type is.

Daar komt bij, als iedereen, en dus ook jij, een ''het draait om mij''-type zou zijn, waarom ben jij dan niet diegene die die beslissing maakt? Het gaat toch om jou?

Ik heb meerdere keren gezegd dat de vreemdganger wel degelijk de schuldige is, maar ik bestrijd die rationele gedachtegang van jou voorafgaand aan vreemdgaan. Ik leg dus niet de schuld bij iemand anders: als ik vreemdga, is het mijn schuld. Verschil tussen jou en mij is dat ik daar niet zo mee zit, en dat ik liever mijn relatie behoud en mijn partner geen pijn doe door het hem te vertellen.
Iedereen is een 'het draait om mij' type omdat je voor jezelf leeft en iedereen beslissingen uit eigenbelang maakt, wat terecht is. Ook de mensen die vreemdgaan eerlijk vertellen doen dit uit de ondraaglijkheid van een schuldgevoel. Je maakt mij niet wijs dat die mensen werkelijk denk dat het beter is, of prettiger, voor de partner om te weten dat ze zojuist is bedrogen. Dat is natuurlijk flauwekul, het is niet prettig.
Discussieren over dat het vreemdgaan uberhaupt al nooit had plaats moeten vinden vind ik ook zinloos; het is al gebeurd, vraag is: wat nu? En ik blijf bij: niet vertellen.

@ Taurus. Uit jouw reactie spreekt een bepaald wereldbeeld, namelijk dat je altijd uit eigen belang iets doet. En je gaat er ook van uit dat dit voor iedereen geldt.

Dat vind ik nogal een aanname.

quote:

Op donderdag 27 oktober 2011 13:54 schreef PBateman1978 het volgende:

[..]

Ah, een monogame relatie is volgens jou dus een sprookje.

Toch gek als je dit onderzoek erbij pakt :

[..]

Want hieruit blijkt (liegebeesten even niet meegeteld) dat zo'n 75% WEL monogaam blijft.

Je kunt het jezelf veel makkelijker maken he ? Door een open relatie aan te gaan met iemand die daar ook op zit te wachten.

Een open relatie is een raar alternatief; je wil natuurlijk je partner niet delen, een vreemdganger ook niet. Bestrijden vreemdgangers in dit topic egoistisch te zijn? Volgens mij niet, toch? Een vreemdganger is egoistisch, maar zit daar niet mee. Bovendien is een 'vergissing', een of een aantal slippertjes, wezenlijk iets anders dan een open relatie waarin beide partners gewoon met anderen rommelen. Dat snap jij toch ook wel?
Iemand die 'n keer is vreemdgegaan een open relatie aanraden is raar, een open relatie is gewoon totaal niet aan de orde. TS heeft een vergissing begaan, en twijfelt over het vertellen of niet. Dat is wat hier speelt, niet een notoire vreemdganger die constant zijn partner bedriegt en een ander leven leidt naast zijn relatie met haar. Die nuance mag wel degelijk gemaakt worden.

quote:

Op donderdag 27 oktober 2011 14:00 schreef Taurus het volgende:

[..]

Een open relatie is een raar alternatief; je wil natuurlijk je partner niet delen, een vreemdganger ook niet. Bestrijden vreemdgangers in dit topic egoistisch te zijn? Volgens mij niet, toch? Een vreemdganger is egoistisch, maar zit daar niet mee. Bovendien is een 'vergissing', een of een aantal slippertjes, wezenlijk iets anders dan een open relatie waarin beide partners gewoon met anderen rommelen. Dat snap jij toch ook wel?
Iemand die 'n keer is vreemdgegaan een open relatie aanraden is raar, een open relatie is gewoon totaal niet aan de orde. TS heeft een vergissing begaan, en twijfelt over het vertellen of niet. Dat is wat hier speelt, niet een notoire vreemdganger die constant zijn partner bedriegt en een ander leven leidt naast zijn relatie met haar. Die nuance mag wel degelijk gemaakt worden.

In mijn ogen is het pas raar om een monogame relatie aan te gaan met in het achterhoofd houdend dat je weleens vreemd zou kunnen gaan en je alvast besluit om dit niet op te biechten aan je partner.

Dat is naar mijn mening nogal egoistisch.

Maar nogmaals, ieder zijn visie, met jou zal ik het nooit eens worden.

quote:

Op donderdag 27 oktober 2011 13:58 schreef Lienekien het volgende:
@ Taurus. Uit jouw reactie spreekt een bepaald wereldbeeld, namelijk dat je altijd uit eigen belang iets doet. En je gaat er ook van uit dat dit voor iedereen geldt.

Dat vind ik nogal een aanname.

Ik doe genoeg 'goede daden', maar dat neemt niet weg dat ik mezelf daar ook goed bij voel. Als je het zo bekijkt maakt iedereen beslissingen uit wat het beste is voor jezelf. Ik wil mijn partner gelukkig zien, dus vertel ik niet dat ene slipperje. Daar, zie je die 'ik'? Ik wil hem gelukkig zien, dus het is in mijn belang dat ik het hem niet vertel.

Maarre, TS, ben je al een beetje geholpen ? Volgens mij zijn alle mogelijkheden bekeken.

quote:

Op donderdag 27 oktober 2011 14:02 schreef PBateman1978 het volgende:

[..]

In mijn ogen is het pas raar om een monogame relatie aan te gaan met in het achterhoofd houdend dat je weleens vreemd zou kunnen gaan en je alvast besluit om dit niet op te biechten aan je partner.

Dat is naar mijn mening nogal egoistisch.

Maar nogmaals, ieder zijn visie, met jou zal ik het nooit eens worden.

Dat is dus ook egoistisch. Dat weerspreek ik ook niet. Alhoewel ik toch altijd vind dat hij ook beter af is als ik het niet vertel, want laten we eerlijk zijn: dat scheelt hem ook pijn. Maar dat mag een duivelse vreemdganger niet zeggen natuurlijk, want die denkt natuurlijk meteen nooit meer aan een ander. Nee, de vreemdganger denkt alleen aan zijn eigen hachje.

Onzin. Als ik naar het verhaal van TS kijk zou ik zeggen: bespaar je vriendin die ellende en vertel het haar niet. Dat is toch een feit, of zie ik dat nou verkeerd? Dat TS daardoor óók ellende bespaard blijft is volgens jullie misschien niet wat hij verdient, maar is wel een prettigere situatie dan wanneer het uitkomt.

quote:

Op donderdag 27 oktober 2011 14:03 schreef Taurus het volgende:

[..]

Ik doe genoeg 'goede daden', maar dat neemt niet weg dat ik mezelf daar ook goed bij voel. Als je het zo bekijkt maakt iedereen beslissingen uit wat het beste is voor jezelf. Ik wil mijn partner gelukkig zien, dus vertel ik niet dat ene slipperje. Daar, zie je die 'ik'? Ik wil hem gelukkig zien, dus het is in mijn belang dat ik het hem niet vertel.

Ja, en als ik het hem wel vertel is hij verdrietig, ben ik mijn relatie kwijt, dus ook verdrietig. Maar volgens jou kies ik daar dan voor omdat ik niet met mijn schuldgevoel wil leven. Want dat is dan het grootste belang?

quote:

Op donderdag 27 oktober 2011 14:06 schreef Taurus het volgende:

[..]

Dat is dus ook egoistisch. Dat weerspreek ik ook niet. Alhoewel ik toch altijd vind dat hij ook beter af is als ik het niet vertel, want laten we eerlijk zijn: dat scheelt hem ook pijn.

Dat kan je vriend imo beter bepalen dan jij, jij bepaalt nu voor hem dat het beter is voor m, terwijl hij het misschien wel zou willen weten zodat hij een weloverwogen beslissing kan maken over jullie relatie.

Nu laat je hem in de waan omdat het hem pijn bespaart.

Ach, deze discussie hebben we al in tig voorgaande vreemdgaan topics gehad, we overtuigen elkaar toch nooit.

quote:

Op donderdag 27 oktober 2011 13:55 schreef Taurus het volgende:
Ik heb meerdere keren gezegd dat de vreemdganger wel degelijk de schuldige is, maar ik bestrijd die rationele gedachtegang van jou voorafgaand aan vreemdgaan.

Je bestrijd rationaliteit? Of bedoel je dat jij niet in staat bent om in bepaalde situatie rationeel te handelen, simpelweg omdat je niet weet hoe of nooit geleerd hebt hoe?

quote:

Ik leg dus niet de schuld bij iemand anders: als ik vreemdga, is het mijn schuld. Verschil tussen jou en mij is dat ik daar niet zo mee zit, en dat ik liever mijn relatie behoud en mijn partner geen pijn doe door het hem te vertellen.

Nu doe je alsof je geen keus had, dat is beperkend, toch? De reden waarom je het niet verteld is dat je relatie wilt behouden, als je je partner geen pijn zou willen doen dan had je het nooit gedaan. Ergens heb je de beslissing genomen vreemd te gaan, ten koste van je partner, en door te doen alsof het niet gebeurd is ontken je je eigen gedrag en dus je eigen fout. Je praat over schuld maar neemt er geen verantwoordelijkheid voor. Daarmee maak je ook nog eens de weg vrij om het vaker te laten gebeuren; je verandert namelijk niks. Je zegt letterlijk ''het is mijn schuld maar daar zit ik niet mee'' vind je dat niet een beetje gevoelloze insteek? Of doe je liever kil in plaats van met je gevoel in contact te staan? Als je je eigen gevoel niet kent is een beetje empathisch zijn niet mogelijk, en maakt iets als schuld betekenisloos.

quote:

Iedereen is een 'het draait om mij' type omdat je voor jezelf leeft en iedereen beslissingen uit eigenbelang maakt, wat terecht is. Ook de mensen die vreemdgaan eerlijk vertellen doen dit uit de ondraaglijkheid van een schuldgevoel. Je maakt mij niet wijs dat die mensen werkelijk denk dat het beter is, of prettiger, voor de partner om te weten dat ze zojuist is bedrogen. Dat is natuurlijk flauwekul, het is niet prettig.

Het is niet prettig nee maar je ontkent op die manier niet hoe het is en je doet het niet anders voor dan dat het is en je liegt er niet over. Het feit dat jij de factor 'of het prettig is' zo zwaar laat mee wegen is wel erg passend voor je redenatie en handelen; simpele korte termijn visie. Dat is ook precies wat eraan vooraf gaat aan vreemdgaan. Er zit een heel groot verschil in om ondanks de nare gevolgen eerlijk te zijn of het uit gemak te verzwijgen, en dat is het ook het verschil tussen 'het draait om mij'' en ''denk ik na over wat mijn gedrag voor invloed op anderen heeft''.

Het probleem met vreemdgaan is natuurlijk meestal identiteit, soms oppertunisme. De vraag is kan je identiteit als iets slechts of iets goeds zien. Ik persoonlijk vind van wel. Maar de vraag is, is dit wel mogelijk of zit het gewoon in de menselijke natuur? Als je veel aandacht krijgt van vrouwen dan ga je er uiteraard naar leven, net zoals je gaat leven naar minder aandacht. Oppertunistisch gezien kan je ook identiteit maken, door de normen door de vingers te zien en het gewoon als geheim weg te moffelen. Je leeft dan naar een identiteit toe. Deze vorm keur ik zeker af.

Maar je kan bij afkeurende acties nooit aflezen of het nou identiteit is opportunisme. Iemand die het oppertuun doet zal altijd zeggen dat hij de identiteit heeft en iemand identiteit heeft zal altijd zeggen dat de kans zich voordeed.

Een extreem voorbeeld, kaddafi. Nooit tegengesproken altijd mensen om zich heen gehad die hem mochten, zijn vijanden zag hij nauwelijks.

Het rotte van identiteit is als we er niks tegen kunnen doen we heel hypocriet bezig zijn want inweze kan je elke actie dan ontlenen aan de omgeving van die persoon.Neem een simpel voorbeeld als zelfvertrouwen, want grotendeels door identiteit onleend word.

Volgens de psychologie zijn er op de wereld maar een handjevol mensen die enige weerstand kunnen bieden tegen een identiteit die andere hen opleggen.

Ik snap echt niks van je identiteitverhaal!

quote:

Op donderdag 27 oktober 2011 02:04 schreef famousje het volgende:

Iemand ideeen/ tips om dit aan te pakken?

een vrouwenmethode zou zijn om een tijdje contact met je vriendin te ontlopen, ook duidelijk en bv niet te reageren op telefoontjes e.d.; en alles af te houden, wat vaags te roepen over 'dat je twijfelt over jullie relatie' en vooral de klassieker: "dat het niet aan haar, maar aan jezelf ligt en je tijd nodig hebt om na te denken"

zodra de vriendin na enige tijd écht paniekerig wordt en denkt de relatie al helemaal kwijt te zijn kom je met de waarheid op de proppen en vertel je direkt dat je de relatie uit wil maken uit schuldgevoel... omdat je dus vreemdgegaan bent en daarvan zelf ook zo geschokt bent...
en "dat je denkt dat je dit jezelf nóóhóóit kunt vergeven" en daarom denkt dat je vriendin beter af is zonder jou.

natuurlijk zal je vriendin boos zijn, maar evengoed toch blij zijn dat het dus niet aan haar lag en de opluchting zal vermoedelijk toch overheersen,
Ook omdat je eigenlijk juist bewijst een hoge waarde aan de relatie te hechten door het ook uit te willen maken wegens je eigen vreemdgaan.
Bovenal heb je stiekem de beslissing jou misschien te dumpen haar al uit de hand genomen.

Met die methode is de kans heel hoog dat ze het uiteindelijk zonder veel moeite vergeeft.
Dat ze zelfs moeite gaat doen jouw te overtuigen het toch samen verder te proberen...

_{Overigens is deze methode om boosheid wegens vreemdgaan te ontlopen wel een beetje misselijk gebruik maken van de ander, en geen prettige instelling als je dit werkelijk ook uitvoert...}

quote:

Op donderdag 27 oktober 2011 14:06 schreef Taurus het volgende:
Dat is dus ook egoistisch. Dat weerspreek ik ook niet. Alhoewel ik toch altijd vind dat hij ook beter af is als ik het niet vertel, want laten we eerlijk zijn: dat scheelt hem ook pijn. Maar dat mag een duivelse vreemdganger niet zeggen natuurlijk, want die denkt natuurlijk meteen nooit meer aan een ander. Nee, de vreemdganger denkt alleen aan zijn eigen hachje.

Ik denk dat hij beter is af de waarheid te weten, dan zelf te beslissen of hij met jou verder gaat als hij jou helemaal kent (nu verzwijg je iets groot voor hem wat betrekking op hem heeft) of te zeggen ''dit pik ik niet, ik ben meer waard dan dit, ik laat haar gaan en ga lekker voor mezelf leven, wie weet wat er op mijn pad komt''.

Of ben je van mening dat jij zo ongelofelijk goed bent als partner dat de kans dat hij weet beters kan vinden niet bestaat en hij dus maar bij jou moet blijven? Of gaat het meer om het feit dat jij gewoon wil dat hij bij jou blijft, net zoals jij gewoon wilde vreemdgaan?