C&H Cultuur & Historie
Van Soemerië tot Moskovië en van de Gouden Eeuw tot de Slag bij de Somme. Je vindt het in dit forum.
De Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden en het Koninkrijk der Nederlanden (vanaf 1815) hebben diverse koloniën in bezit gehad. Dit koloniale rijk viel uiteen na de Tweede Wereldoorlog.
Tijdens de Gouden Eeuw was de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden, via de Vereenigde Oostindische Compagnie en de West-Indische Compagnie een koloniale mogendheid. Koloniën onder de heerschappij van de WIC en de VOC:
VOC:
Ceylon; huidige Sri Lanka
Kaapkolonie; huidige Zuid-Afrika;
Kust van Coromandel; lag in het huidige India;
Nederlands Formosa; huidige Taiwan
Nederlands-Indië; huidige Indonesië;
WIC:
Arguin eiland langs de kust van Mauritanië;
Loango-Angola kust gebied aan de kust van Angola;
Nederlands Brazilië; lag in het huidige Brazilië;
Nederlands Guiana; het huidige Suriname en Guyana;
Nederlandse Goudkust; lag in het huidige Ghana;
Nederlandse Maagdeneilanden; een aantal eilanden behorend tot de Maagdeneilanden;
Nieuw-Nederland; lag in de huidige staat New York;
Nieuw Walcheren; lag op het eiland Tobago;
Slavenkust; lag onder andere in Benin, Togo en Nigeria
Nadat deze twee monopolistische mogendheden failliet waren gegaan, nam de Nederlandse staat het grondgebied over. Onder het gezag van de Nederlandse staat kwamen echter veel veranderingen. Zo moesten bijvoorbeeld de kinderen naar school en werd de jure de slavernij afgeschaft. Koloniën van het Koninkrijk der Nederlanden waren nog:
Nederlands-Indië, inclusief Nederlands Nieuw-Guinea;
Suriname;
Nederlandse Antillen.
Dekolonisatie
Net als alle andere koloniale rijken begon ook het Nederlandse te verbrokkelen na de Tweede Wereldoorlog.
In 1945 verklaarde Nederlands-Indië zich na de terugtrekking van de Japanse bezettingstroepen eenzijdig onafhankelijk. Door middel van politionele acties probeerde Nederland het land binnen het Koninkrijk te houden, maar erkende de onafhankelijkheid in 1949; later werd dit bijgesteld naar 1945.[1] Het land heet nu Indonesië. De Nederlanders behielden echter Nederlands Nieuw-Guinea.
In 1954 maakte het Statuut voor het Koninkrijk der Nederlanden Suriname en de Nederlandse Antillen autonome landen binnen het Koninkrijk der Nederlanden.
In 1963 werd Nederlands Nieuw-Guinea onder druk van de Verenigde Staten en de Verenigde Naties gedwongen overgedragen aan Indonesië.
In 1975 werd Suriname geheel onafhankelijk. Het land heet nog steeds Suriname en de officiële landstaal is er nog altijd Nederlands.
Aruba splitste zich op 1 januari 1986 af van de Nederlandse Antillen en werd zo een apart land binnen het Koninkrijk der Nederlanden (status aparte).
Op 10 oktober 2010 hielden de Nederlandse Antillen als land op te bestaan. Bonaire, Saba en Sint-Eustatius werden als openbare lichamen onderdeel van Nederland. Ze worden ook wel aangeduid als bijzondere gemeenten. De drie eilanden behouden in eerste instantie hun LGO-status binnen de EU. Vijf jaar na de toetreding tot het Nederlands staatsbestel zal de verhouding tussen de EU en de eilanden opnieuw worden bekeken. Curaçao en Sint-Maarten werden net als Aruba autonome landen binnen het Koninkrijk der Nederlanden en houden waarschijnlijk de status van LGO. Een overgang naar UPR wordt echter overwogen.
Bron: Wikipedia
Tot op de dag van vandaag zijn de invloeden van ons koloniale verleden in het dagelijks leven terug te vinden daarom een topic voor alles van ons koloniale verleden.
Discussies, informatie, nieuwe inzichten, wees welkom!
'Nederlander weinig bewust van koloniaal verleden'
'Nederlanders zijn zich er veel te weinig van bewust dat Nederland een koloniale mogendheid is geweest. Onze aanwezigheid in de koloniën was niet alleen dáár cruciaal, ook Nederland zelf is veranderd door zijn koloniale geschiedenis.' Dat vindt hoogleraar Caraïbische geschiedenis Gert Oostindie. Vrijdag 19 oktober 2007 houdt hij zijn oratie.
Koloniale imprint
Nederland heeft nog steeds onvoldoende kennis van zijn koloniale geschiedenis, met name van die in de West. Helemaal onbegrijpelijk is dat niet. Rond 1940 telde Nederland negen miljoen inwoners, Nederlands-Indië zeventig miljoen, Suriname en de Antillen kwamen samen nog niet aan een half miljoen inwoners. Indië was van levensbelang voor Nederland, de West niet. Niet economisch, niet politiek, niet cultureel.
Maar waar de meerderheid van de Indonesische bevolking nauwelijks beïnvloed werd door het kolonialisme, bleek de 'koloniale imprint' in het Caraïbische gebied zeer groot. Dat heeft zich geuit in taal, in oriëntatie op de voormalige kolonie en uiteindelijk ook in massale migratie, aldus Oostindie.
Lagereschooltijd
Tijdens zijn eigen lagereschooltijd leerde Oostindie vrijwel niets over de koloniale geschiedenis. 'Ik had een Moluks, een Chinees-Indisch en een Afro-Surinaams vriendje in de klas, maar waarom zij daar waren? Ik vroeg het me nooit af en geen leraar legde het uit. Als ik nu op de lagere school zou zitten, zou dat wel worden uitgelegd. Eindelijk. Maar - en dat is een frustratie voor postkoloniale migranten - nu dit verleden is thuisgekomen blijken plots alle debatten over moslims te gaan.'
In de nationale geschiedeniscanon is de koloniale geschiedenis nu goed vertegenwoordigd. Nu moet deze nog meer doordringen in het nationale bewustzijn.
Kolonie in de canon
In Nederland is de belangstelling voor de Caraïben de laatste dertig jaar gegroeid. Dat komt onder meer doordat de Antillen anders dan Suriname binnen het Koninkrijk der Nederlanden zijn gebleven, legt Oostindie uit. Zij zagen op goede gronden geen heil in de weg die Suriname koos. Rond 1990 accepteerde Nederland dit; sindsdien zijn de betrekkingen inniger én conflictueuzer.
Maar de belangrijkste reden voor de toenemende historische belangstelling is de postkoloniale migratie naar Nederland. Oostindie: 'Aan weerskanten is er veel meer onderlinge beïnvloeding. De Nederlandse 'koloniale creaties' Suriname en de Antillen zijn nu ook ín Nederland uitdrukkelijk aanwezig.' Die toegenomen belangstelling uit zich ook in de canon van de Nederlandse geschiedenis, aldus Oostindie. Vijf van de vijftig vensters (onderaan dit stuk staan de links naar deze vijf vensters) hebben een koloniaal thema en eindelijk telt ook de West nu mee.
Onvoldoende kennis
De 'stem' van de postkoloniale migranten klinkt weliswaar goed door in de canon, maar niet altijd evenwichtig. Oostindie: 'We vieren collectief 400 jaar Verenigde Oost-Indische Compagnie (VOC) en betreuren de West-Indische Compagnie (WIC), omdat die, terecht, met slavernij wordt geassocieerd. Maar ook in de Oost-Indische geschiedenis was er slavernij, en de West-Indische geschiedenis draait niet alléén om slavernij.'
Wereldgeschiedenis
Binnen de wereldgeschiedenis neemt de Caraïbische geschiedenis een bijzondere plek in. Oostindie: 'Het Caraïbische gebied is het eerste deel van de wereld dat letterlijk gecreëerd werd in het proces van globalisering dat we associëren met de moderniteit. De komst van de eerste Europeanen betekende de tragische ondergang van de 'Indianen'. Al wat daarna kwam - mensen, dieren, gewassen en culturen uit Afrika, Europa en Azië - werd daarheen gebracht onder koloniale vlag, maar 'creoliseerde' vervolgens in een heel nieuwe richting.' De paradox van de eerste eeuwen kolonialisme was dat het sophisticated systeem van financiële en commerciële logistiek en productie draaide op een arbeidsvorm die archaïsch heet te zijn: slavernij.
Archiefwerk
Traditioneel kende Suriname vrijwel alleen Nederland als buitenwereld, de Antillen waren veel kosmopolitischer. Dat is één reden waarom de Antillen altijd veel minder Nederlands zijn gebleven dan Suriname. Oostindie: 'Er wordt zo weinig historisch onderzoek naar de Antillen gedaan! Ik ben geïnteresseerd in de sociale geschiedenis van een eiland als Curaçao, maar ook in haar relaties met andere koloniën in de omgeving.' Als student werkte hij in Spaanse en Cubaanse archieven, als promovendus in Surinaamse. Maar in de werkcolleges die hij gaat geven zal hij zijn studenten vooral de oudere Antilliaanse archieven in sturen. Die zijn nog onontgonnen.
Slavernijtrauma
In zijn oratie gaat Oostindie in op de slavernij en maakt hij regionale en interdisciplinaire vergelijkingen. Hij bespreekt in welke opzichten slavernij in het Atlantische gebied verschilde van andere typen slavernij in de wereldgeschiedenis en stelt de vraag aan de orde of het gebruik van volkenrechtelijke concepten als 'genocide' of 'misdaad tegen de menselijkheid' zinvol zijn.
Verder besteedt Oostindie aandacht aan de debatten over het 'culturele trauma'. 'Dat trauma wordt vaak als verklaring aangehaald voor hedendaagse problemen onder nazaten van slaven. Ik zeg wat over de psychologische theorievorming, maar vooral kijk ik naar historische, empirische evidentie - en naar de zin van het gebruik van 'trauma' in hedendaagse debatten.'
Politiek correct
Oostindie sluit zijn oratie af met de vraag of hij uit politieke correctheid over het slavernijtrauma heeft gesproken. 'Nee. Het hoort bij het onderwerp. Zie het eens zo. De Tweede Wereldoorlog is identiteitsvormend geweest voor onze natie, we zijn er nóg mee bezig, óók emotioneel. Onze postkoloniale migrantengemeenschappen hebben andere historische ijkpunten, die óók Nederlandse geschiedenis zijn. Neem dat serieus. Het moment van Rembrandt was ook het moment van Ambon, van slavenhandel. Het hoort bij elkaar.'
Bron: http://www.leidenuniv.nl/
'Nederlanders zijn zich er veel te weinig van bewust dat Nederland een koloniale mogendheid is geweest. Onze aanwezigheid in de koloniën was niet alleen dáár cruciaal, ook Nederland zelf is veranderd door zijn koloniale geschiedenis.' Dat vindt hoogleraar Caraïbische geschiedenis Gert Oostindie. Vrijdag 19 oktober 2007 houdt hij zijn oratie.
Koloniale imprint
Nederland heeft nog steeds onvoldoende kennis van zijn koloniale geschiedenis, met name van die in de West. Helemaal onbegrijpelijk is dat niet. Rond 1940 telde Nederland negen miljoen inwoners, Nederlands-Indië zeventig miljoen, Suriname en de Antillen kwamen samen nog niet aan een half miljoen inwoners. Indië was van levensbelang voor Nederland, de West niet. Niet economisch, niet politiek, niet cultureel.
Maar waar de meerderheid van de Indonesische bevolking nauwelijks beïnvloed werd door het kolonialisme, bleek de 'koloniale imprint' in het Caraïbische gebied zeer groot. Dat heeft zich geuit in taal, in oriëntatie op de voormalige kolonie en uiteindelijk ook in massale migratie, aldus Oostindie.
Lagereschooltijd
Tijdens zijn eigen lagereschooltijd leerde Oostindie vrijwel niets over de koloniale geschiedenis. 'Ik had een Moluks, een Chinees-Indisch en een Afro-Surinaams vriendje in de klas, maar waarom zij daar waren? Ik vroeg het me nooit af en geen leraar legde het uit. Als ik nu op de lagere school zou zitten, zou dat wel worden uitgelegd. Eindelijk. Maar - en dat is een frustratie voor postkoloniale migranten - nu dit verleden is thuisgekomen blijken plots alle debatten over moslims te gaan.'
In de nationale geschiedeniscanon is de koloniale geschiedenis nu goed vertegenwoordigd. Nu moet deze nog meer doordringen in het nationale bewustzijn.
Kolonie in de canon
In Nederland is de belangstelling voor de Caraïben de laatste dertig jaar gegroeid. Dat komt onder meer doordat de Antillen anders dan Suriname binnen het Koninkrijk der Nederlanden zijn gebleven, legt Oostindie uit. Zij zagen op goede gronden geen heil in de weg die Suriname koos. Rond 1990 accepteerde Nederland dit; sindsdien zijn de betrekkingen inniger én conflictueuzer.
Maar de belangrijkste reden voor de toenemende historische belangstelling is de postkoloniale migratie naar Nederland. Oostindie: 'Aan weerskanten is er veel meer onderlinge beïnvloeding. De Nederlandse 'koloniale creaties' Suriname en de Antillen zijn nu ook ín Nederland uitdrukkelijk aanwezig.' Die toegenomen belangstelling uit zich ook in de canon van de Nederlandse geschiedenis, aldus Oostindie. Vijf van de vijftig vensters (onderaan dit stuk staan de links naar deze vijf vensters) hebben een koloniaal thema en eindelijk telt ook de West nu mee.
Onvoldoende kennis
De 'stem' van de postkoloniale migranten klinkt weliswaar goed door in de canon, maar niet altijd evenwichtig. Oostindie: 'We vieren collectief 400 jaar Verenigde Oost-Indische Compagnie (VOC) en betreuren de West-Indische Compagnie (WIC), omdat die, terecht, met slavernij wordt geassocieerd. Maar ook in de Oost-Indische geschiedenis was er slavernij, en de West-Indische geschiedenis draait niet alléén om slavernij.'
Wereldgeschiedenis
Binnen de wereldgeschiedenis neemt de Caraïbische geschiedenis een bijzondere plek in. Oostindie: 'Het Caraïbische gebied is het eerste deel van de wereld dat letterlijk gecreëerd werd in het proces van globalisering dat we associëren met de moderniteit. De komst van de eerste Europeanen betekende de tragische ondergang van de 'Indianen'. Al wat daarna kwam - mensen, dieren, gewassen en culturen uit Afrika, Europa en Azië - werd daarheen gebracht onder koloniale vlag, maar 'creoliseerde' vervolgens in een heel nieuwe richting.' De paradox van de eerste eeuwen kolonialisme was dat het sophisticated systeem van financiële en commerciële logistiek en productie draaide op een arbeidsvorm die archaïsch heet te zijn: slavernij.
Archiefwerk
Traditioneel kende Suriname vrijwel alleen Nederland als buitenwereld, de Antillen waren veel kosmopolitischer. Dat is één reden waarom de Antillen altijd veel minder Nederlands zijn gebleven dan Suriname. Oostindie: 'Er wordt zo weinig historisch onderzoek naar de Antillen gedaan! Ik ben geïnteresseerd in de sociale geschiedenis van een eiland als Curaçao, maar ook in haar relaties met andere koloniën in de omgeving.' Als student werkte hij in Spaanse en Cubaanse archieven, als promovendus in Surinaamse. Maar in de werkcolleges die hij gaat geven zal hij zijn studenten vooral de oudere Antilliaanse archieven in sturen. Die zijn nog onontgonnen.
Slavernijtrauma
In zijn oratie gaat Oostindie in op de slavernij en maakt hij regionale en interdisciplinaire vergelijkingen. Hij bespreekt in welke opzichten slavernij in het Atlantische gebied verschilde van andere typen slavernij in de wereldgeschiedenis en stelt de vraag aan de orde of het gebruik van volkenrechtelijke concepten als 'genocide' of 'misdaad tegen de menselijkheid' zinvol zijn.
Verder besteedt Oostindie aandacht aan de debatten over het 'culturele trauma'. 'Dat trauma wordt vaak als verklaring aangehaald voor hedendaagse problemen onder nazaten van slaven. Ik zeg wat over de psychologische theorievorming, maar vooral kijk ik naar historische, empirische evidentie - en naar de zin van het gebruik van 'trauma' in hedendaagse debatten.'
Politiek correct
Oostindie sluit zijn oratie af met de vraag of hij uit politieke correctheid over het slavernijtrauma heeft gesproken. 'Nee. Het hoort bij het onderwerp. Zie het eens zo. De Tweede Wereldoorlog is identiteitsvormend geweest voor onze natie, we zijn er nóg mee bezig, óók emotioneel. Onze postkoloniale migrantengemeenschappen hebben andere historische ijkpunten, die óók Nederlandse geschiedenis zijn. Neem dat serieus. Het moment van Rembrandt was ook het moment van Ambon, van slavenhandel. Het hoort bij elkaar.'
Bron: http://www.leidenuniv.nl/
Laten we wel even stellen dat de onafhankelijkheidsdrang van Nederlands-Indië al door Wilhelmina werd bevestigd in een radiotoespraak in 1942 als ik me niet vergis. Ik mis hier wel een beetje de details.
Ik kon helaas de redevoering zelf niet vinden, ik neem aan dat die iets uitgebreider is dan dit interview door een journalist opgeschrevenquote:Op donderdag 20 oktober 2011 20:24 schreef Froop het volgende:
Laten we wel even stellen dat de onafhankelijkheidsdrang van Nederlands-Indië al door Wilhelmina werd bevestigd in een radiotoespraak in 1942 als ik me niet vergis. Ik mis hier wel een beetje de details.
Wat ik me altijd afvraag. In hoeverre speelde het Marshallplan een rol in de dekolonisatie?
Sowieso is de VS de grote winnaar van de oorlog en heeft aan massa gewonnen door die dekolonisatie echter kunnen ze wegkomen met het excuus dat men dekolonisatie nastreefde vanwege de eigen ervaring als kolonie.
Sowieso is de VS de grote winnaar van de oorlog en heeft aan massa gewonnen door die dekolonisatie echter kunnen ze wegkomen met het excuus dat men dekolonisatie nastreefde vanwege de eigen ervaring als kolonie.
Ik heb ergens gelezen dat Nederland liever de Marshallhulp kwijt was dan Indië, en dat is ook begrijpelijk, met de inkomsten uit Indië hadden we Nederland ook weer kunnen opbouwen en we hadden voor een paar decennia de belangen in Nederlands indië veilig gesteld. De Amerikanen hebben Nederland gewoon onder druk gezet omdat hun economische belangen zagen. In Indië zat toen nog erg veel olie en olie is nu éénmaal een belangrijk politiek middel.quote:
Wat ik me altijd afvraag. In hoeverre speelde het Marshallplan een rol in de dekolonisatie?
Sowieso is de VS de grote winnaar van de oorlog en heeft aan massa gewonnen door die dekolonisatie echter kunnen ze wegkomen met het excuus dat men dekolonisatie nastreefde vanwege de eigen ervaring als kolonie.
In de dekolonisatie van het Nederlandse grondgebied zeer veel. Nederland zat indertijd in een economisch dal, waarbij het land redelijk verwoest is.Omringende landen konden Nederland ook geen financiële hulp bieden, waardoor we op de Amerikanen moesten bouwen. Zij stelden de voorwaarde dat Nederlands-Indië onafhankelijk moest worden. Dit mede vanwege hun antikolinialisme - met uitzonderingen weggelaten -, maar ook vanwege het niet-communistische nationalisme in Nederlands-Indië. Wij hadden het daar maar mee eens te zijn, want we hadden gewoonweg de middelen niet om Nederlands-Indië te verdedigen.quote:
Wat ik me altijd afvraag. In hoeverre speelde het Marshallplan een rol in de dekolonisatie?
Sowieso is de VS de grote winnaar van de oorlog en heeft aan massa gewonnen door die dekolonisatie echter kunnen ze wegkomen met het excuus dat men dekolonisatie nastreefde vanwege de eigen ervaring als kolonie.
Voor een macht van buitenaf bedoel je? Ik denk dat de V.S. en de Sovjet Unie toen de meeste touwtjes in handen hadden, daar kon toen niemand iets tegen in brengen.quote:
[..]
...want we hadden gewoonweg de middelen niet om Nederlands-Indië te verdedigen.
Dat niet per sé. Heb je enig idee hoeveel het kost om 120.000 mannen naar de andere kant van de wereld te sturen, daar in onderhoud te voorzien en ook nog eens materieel te ondersteunen? Dat houd je niet lang vol.quote:
[..]
Voor een macht van buitenaf bedoel je? Ik denk dat de V.S. en de Sovjet Unie toen de meeste touwtjes in handen hadden, daar kon toen niemand iets tegen in brengen.
Ik denk dat de russen in die periode nog weinig in de pap hadden te brokkelen buiten hun aangrenzende landsgebieden omdat zij nog aan het bouwen waren aan een zeemacht en geen expeditieleger hadden. Zij roerden zich voor het eerst in Cuba, buiten aangrenzende gebieden als Korea.
In principe hadden we de klus al geklaard met nog geen 75.000 man voor bestrijding van de Indonesische nationalisten en ordehandhaving dan had het KNIL het erna weer overgenomen.quote:
[..]
Dat niet per sé. Heb je enig idee hoeveel het kost om 120.000 mannen naar de andere kant van de wereld te sturen, daar in onderhoud te voorzien en ook nog eens materieel te ondersteunen? Dat houd je niet lang vol.
Vind het wel een roemruchtige geschiedenis voor zo'n landje van niets.
The problem is not the occupation, but how people deal with it.
En dan te bedenken dat het toen vooral om Holland en Zeeland ging, ik geloof nog geen miljoen inwoners.quote:Op donderdag 20 oktober 2011 21:39 schreef waht het volgende:
Vind het wel een roemruchtige geschiedenis voor zo'n landje van niets.
Op het eiland Curaçao ontmoeten Nederlanders elkaar op feestjes en tijdens het golfen op de besloten resorts van Nederlandse projectontwikkelaars. In 'Curaçao' wordt langzaam duidelijk gemaakt dat zij nauwelijks notie hebben van het aandeel dat Nederland heeft gehad in de geschiedenis van de voormalige kolonie. En al helemaal niet van de verstrekkende gevolgen daarvan voor de huidige samenleving.
Curaçao legt daarmee de onaangename kanten bloot van het karakter van een handelsvolk dat vaak denkt als enige het juiste voorbeeld te geven.
De zwarte en witte eilandbewoners op Curaçao spreken elkaar nauwelijks. Hun noodzakelijke omgang blijkt uiterst stroef en gespannen. En bovenal zwijgzaam. Totdat een manager van de lokale Albert Heijn-vestiging zijn zwarte personeel en het witte management op een cursus stuurt met als motto: 'Waarom wil een Antilliaan geen leiding geven?'
Regisseurs Sander Snoep en Sarah Vos maken in hun documentaire duidelijk dat de kloof tussen de Nederlandse en Antilliaanse bevolking nog steeds erg groot is. Ze hekelen het neokoloniale superioriteitsgevoel van de Nederlanders en tegelijk het diep gewortelde minderwaardigheidscomplex van de autochtone bevolking, dat naar hun oordeel zijn oorsprong vindt in de tijd van de slavernij. Aan de hand van historische beelden en teksten wordt duidelijk gemaakt dat er in de loop van de eeuwen weinig is veranderd.
!Ook op uitzending gemist bij Holland Doc Curacao te bekijken.
Curaçao legt daarmee de onaangename kanten bloot van het karakter van een handelsvolk dat vaak denkt als enige het juiste voorbeeld te geven.
De zwarte en witte eilandbewoners op Curaçao spreken elkaar nauwelijks. Hun noodzakelijke omgang blijkt uiterst stroef en gespannen. En bovenal zwijgzaam. Totdat een manager van de lokale Albert Heijn-vestiging zijn zwarte personeel en het witte management op een cursus stuurt met als motto: 'Waarom wil een Antilliaan geen leiding geven?'
Regisseurs Sander Snoep en Sarah Vos maken in hun documentaire duidelijk dat de kloof tussen de Nederlandse en Antilliaanse bevolking nog steeds erg groot is. Ze hekelen het neokoloniale superioriteitsgevoel van de Nederlanders en tegelijk het diep gewortelde minderwaardigheidscomplex van de autochtone bevolking, dat naar hun oordeel zijn oorsprong vindt in de tijd van de slavernij. Aan de hand van historische beelden en teksten wordt duidelijk gemaakt dat er in de loop van de eeuwen weinig is veranderd.
!Ook op uitzending gemist bij Holland Doc Curacao te bekijken.
er is een klein dorpje "up state New York" wat gesticht is door mijn familieleden nadat ze met Peter Stuyvesant de Hudson op voeren
http://en.wikipedia.org/wiki/Verplanck,_New_York
http://en.wikipedia.org/wiki/Verplanck,_New_York
'Lopen is geen sport maar een manier van reizen'
'Als ik loop voel ik me beroerd, maar als ik niet loop nog beroerder'
'Once you discover the rewards of pain, you want more pain'
'Als ik loop voel ik me beroerd, maar als ik niet loop nog beroerder'
'Once you discover the rewards of pain, you want more pain'
Interessant. Hoe kom je aan die informatie?quote:
er is een klein dorpje "up state New York" wat gesticht is door mijn familieleden nadat ze met Peter Stuyvesant de Hudson op voeren
http://en.wikipedia.org/wiki/Verplanck,_New_York
Enorm boeiende geschiedenis! 
Mijn oma was geboren in Semarang en heeft haar jeugd in Solo gewoon waar mijn overgrootopa betrokken is geweest bij de bouw van de spoorlijn. Die spoorlijn heb ik gezien en in die stad ben ik naar het lokale museum geweest om meer info over de spoorlijn te vinden. Niet gevonden, maar wel de bibliotheek vol met Nederlandschtalige boeken met de koloniale bibliotheek stempels erin. De 2 bibliothecarissen zaten daar maar alleen in een leeg museum dus die vonden het geweldig een maakten alle kasten voor me open.
Daarnaast was New York onderdeel van m'n eerste grote reis en ben daar ook op zoek gegaan naar de Nederlandsche overlevering. De F in onze ABC traditie was in Fortaleza, Brazilie dat ook door de Nederlanders is gesticht, met een museumpje in Fort Schoonenburg. De K in de traditie was Kaapstad en daar is natuurlijk helemaal nog steeds veel invloed te zien. Die son sien alles! In Sri Lanka een Nederlandsch fort bezocht een biertjes gedronken met een groepje Burghers. In Noord Ierland biertjes gedronken met mensen van de orde van Oranje (Grand Orange Order) die het fantastisch vonden dat we nazaten van Willem van Oranje waren.
Natuurlijk moet ik ook nog naar Suriname en de Antillen om de belangrijkste kolonieen aan het lijstje toe te voegen. Er is nog zoveel meer te ontdekken!
Mijn oma was geboren in Semarang en heeft haar jeugd in Solo gewoon waar mijn overgrootopa betrokken is geweest bij de bouw van de spoorlijn. Die spoorlijn heb ik gezien en in die stad ben ik naar het lokale museum geweest om meer info over de spoorlijn te vinden. Niet gevonden, maar wel de bibliotheek vol met Nederlandschtalige boeken met de koloniale bibliotheek stempels erin. De 2 bibliothecarissen zaten daar maar alleen in een leeg museum dus die vonden het geweldig een maakten alle kasten voor me open.
Daarnaast was New York onderdeel van m'n eerste grote reis en ben daar ook op zoek gegaan naar de Nederlandsche overlevering. De F in onze ABC traditie was in Fortaleza, Brazilie dat ook door de Nederlanders is gesticht, met een museumpje in Fort Schoonenburg. De K in de traditie was Kaapstad en daar is natuurlijk helemaal nog steeds veel invloed te zien. Die son sien alles! In Sri Lanka een Nederlandsch fort bezocht een biertjes gedronken met een groepje Burghers. In Noord Ierland biertjes gedronken met mensen van de orde van Oranje (Grand Orange Order) die het fantastisch vonden dat we nazaten van Willem van Oranje waren.
Natuurlijk moet ik ook nog naar Suriname en de Antillen om de belangrijkste kolonieen aan het lijstje toe te voegen. Er is nog zoveel meer te ontdekken!
reset
omdat er familieleden zijn die onze stamboom hebben uitgezocht tot en met 1400 nog wat en iedereen met deze achternaam,....hoe dan ook gespeld, zonder of met en of cke op het einde is familie van elkaar voor zover ze hebben het kunnen terug leiden.quote:
[..]
Interessant. Hoe kom je aan die informatie?
De stamboom leidt terug naar 1 dorpje in de toendertijd Zuiderlijke Nederlanden.
Waarschijnlijk geen direkte lijn maar wel, zeg maar "verre, verre achterneven"
'Lopen is geen sport maar een manier van reizen'
'Als ik loop voel ik me beroerd, maar als ik niet loop nog beroerder'
'Once you discover the rewards of pain, you want more pain'
'Als ik loop voel ik me beroerd, maar als ik niet loop nog beroerder'
'Once you discover the rewards of pain, you want more pain'
http://www.hollanddoc.nl/(...)and-doc-curacao.htmlquote:
Op het eiland Curaçao ontmoeten Nederlanders elkaar op feestjes en tijdens het golfen op de besloten resorts van Nederlandse projectontwikkelaars. In 'Curaçao' wordt langzaam duidelijk gemaakt dat zij nauwelijks notie hebben van het aandeel dat Nederland heeft gehad in de geschiedenis van de voormalige kolonie. En al helemaal niet van de verstrekkende gevolgen daarvan voor de huidige samenleving.
Curaçao legt daarmee de onaangename kanten bloot van het karakter van een handelsvolk dat vaak denkt als enige het juiste voorbeeld te geven.
De zwarte en witte eilandbewoners op Curaçao spreken elkaar nauwelijks. Hun noodzakelijke omgang blijkt uiterst stroef en gespannen. En bovenal zwijgzaam. Totdat een manager van de lokale Albert Heijn-vestiging zijn zwarte personeel en het witte management op een cursus stuurt met als motto: 'Waarom wil een Antilliaan geen leiding geven?'
Regisseurs Sander Snoep en Sarah Vos maken in hun documentaire duidelijk dat de kloof tussen de Nederlandse en Antilliaanse bevolking nog steeds erg groot is. Ze hekelen het neokoloniale superioriteitsgevoel van de Nederlanders en tegelijk het diep gewortelde minderwaardigheidscomplex van de autochtone bevolking, dat naar hun oordeel zijn oorsprong vindt in de tijd van de slavernij. Aan de hand van historische beelden en teksten wordt duidelijk gemaakt dat er in de loop van de eeuwen weinig is veranderd.
!Ook op uitzending gemist bij Holland Doc Curacao te bekijken.
Je maakt een klassieke fout. Klassiek, omdat Nederland al eeuwenlang dacht: we houden die inlanders er wel onder.quote:
[..]
In principe hadden we de klus al geklaard met nog geen 75.000 man voor bestrijding van de Indonesische nationalisten en ordehandhaving dan had het KNIL het erna weer overgenomen.
Die inlanders waren zelfbewust geworden en die wilden geen Nederlandse dictatuur meer. Ook al waren ze militair nog niet in staat in 1949 de Nederlandse onderdrukkingslegers te verslaan.Op den lange duur zouden ze die kracht wel hebben en onderwijl waren er zoveel duizenden doden aan beiden zijdes. En niet te vergeten dat nog meer Nederlande eenheden met nog meer wapens .. veel geld is en dat dit gaat meewegen in de kosten/baten analyses te Den Haag
Het spreekt natuurlijk voor zich dat Nederland de hufterigheid was en dat Indonesiërs het recht hadden een eigen staat te willen. Nederland zou hoe dan ook altijd een dictatuur moeten vestigen, want een serieuse democratie leidt tot een Indonesische regering die op onafhankelijheid afkoerst.
Is dat de spoorlijn van Solo naar Semerang?quote:
Enorm boeiende geschiedenis!
Mijn oma was geboren in Semarang en heeft haar jeugd in Solo gewoon waar mijn overgrootopa betrokken is geweest bij de bouw van de spoorlijn. Die spoorlijn heb ik gezien en in die stad ben ik naar het lokale museum geweest om meer info over de spoorlijn te vinden. Niet gevonden, maar wel de bibliotheek vol met Nederlandschtalige boeken met de koloniale bibliotheek stempels erin. De 2 bibliothecarissen zaten daar maar alleen in een leeg museum dus die vonden het geweldig een maakten alle kasten voor me open.
Daarnaast was New York onderdeel van m'n eerste grote reis en ben daar ook op zoek gegaan naar de Nederlandsche overlevering. De F in onze ABC traditie was in Fortaleza, Brazilie dat ook door de Nederlanders is gesticht, met een museumpje in Fort Schoonenburg. De K in de traditie was Kaapstad en daar is natuurlijk helemaal nog steeds veel invloed te zien. Die son sien alles! In Sri Lanka een Nederlandsch fort bezocht een biertjes gedronken met een groepje Burghers. In Noord Ierland biertjes gedronken met mensen van de orde van Oranje (Grand Orange Order) die het fantastisch vonden dat we nazaten van Willem van Oranje waren.
Natuurlijk moet ik ook nog naar Suriname en de Antillen om de belangrijkste kolonieen aan het lijstje toe te voegen. Er is nog zoveel meer te ontdekken!
Ik ken wel de verhalen van de Pakanbaroe-spoorweg, bij Bronbeek in Arnhem heb je daar een herdekingsplek voor.
Reuze interessant, het is namelijk erg moeilijk om familie te achterhalen van voor de tijd van Napoleon. Ik, dat wil zeggen, iemand uit de familie heeft ooit onze stamboom terug kunnen vinden tot zo'n 1830, maar het bleek dat men de naam van een boerderij had overgenomen omdat het toen handiger was voor de 'gemeentelijke administratie', dus ze hebben eigenlijk een andere naam. Ik weet wel dat van origine mijn familie niet uit Nederland komt. Een man uit Australië heeft tegenwoordig de hele stamboom op internet gezet, dus ook wij zitten tegwnwoordig ver de hele wereldquote:
[..]
omdat er familieleden zijn die onze stamboom hebben uitgezocht tot en met 1400 nog wat en iedereen met deze achternaam,....hoe dan ook gespeld, zonder of met en of cke op het einde is familie van elkaar voor zover ze hebben het kunnen terug leiden.
De stamboom leidt terug naar 1 dorpje in de toendertijd Zuiderlijke Nederlanden.
Waarschijnlijk geen direkte lijn maar wel, zeg maar "verre, verre achterneven"
Als je iets van kopieën van documenten hebt en hebt ingescand zou ik ze zeker eens willen zien, is toch mooi om zo'n stukje geschiedenis van je familie te zien, uiteindelijk zijn we ergens allemaal familie van elkaar.
Bedankt voor de link, ik had de documentaire zelf nog niet bekeken.quote:
[..]
http://www.hollanddoc.nl/(...)and-doc-curacao.html
|
|
