quote:
- september 2011 -
Een leven tussen Nederland en Turkije, student en werkende
Ik heb jullie in het midden van mijn stage gelaten dus daar begin ik dan maar. Een stage van 6 maanden is zo voorbij en zeker met zulke top collega’s. Toen het einde eenmaal in zicht kwam, vlogen de dagen voorbij leek het wel. Grappig is dat toch, hoe snel dagen, weken en zelfs maanden voorbij vliegen. De internationale brochure die ik heb gemaakt is verspreid onder verschillende reisbureaus en aan toeristen gegeven. Best wel gaaf dus! Het was lastig om afscheid te nemen maar door een afstandsrelatie van 2 jaar, ben ik erg vertrouwd geraakt met het nemen van afscheid. Ankara mag dan misschien een immens grote stad zijn met tegen de 6 miljoen mensen maar toch voelt het aardig klein en zal ik sommige van mijn collega’s ook echt nog wel zien. Deze deur is nu gesloten, maar dit opent weer andere deuren.
Toen was het tijd om naar Nederland terug te keren. Het lijkt dan wel alsof niks is veranderd. Ik kom op school, maak een tentamen, hou even korte praatjes met leraren en medestudenten en ga weer naar huis. Dit is niet die deur waar ik het net over had natuurlijk. Al snel had ik een afspraak geregeld met mijn stage begeleider en die heeft me een hele mooie 7.5 gegeven voor mijn stage. Dat is nog eens een mooie afsluiter van een geweldig leuke tijd. En dan is het nog even afwachten wat betreft mijn overige cijfers. Wat een spanning, want ik moet al de tentamens halen anders kan ik niet afstuderen in, hopelijk, november. Gelukkig ben ik nog jong en heb ik zeeën van tijd om goed en vooral veel te studeren. Toerisme klinkt als een geweldige opleiding waarbij je naar de zon vliegt, mooie plekken bezoekt en geweldige culturen ervaart. Ik ben erachter dat het meer is dan alleen dat en dat je ook bij de opleiding toerisme uren en uren achter je laptopje zit om een interessant verhaal te schrijven wat later wordt omgedoopt tot een scriptie.
De tijd dat ik in Nederland ben, moet ik natuurlijk ook genieten en daarom ben ik naar een aantal festivals en een weekendje naar Gent geweest met m’n beste vriendinnetje. Altijd fijn om de dingen weer even te doen die ik altijd in Nederland doe. Het is wel grappig hoe verschillend beide levens eigenlijk zijn. Mijn leven is bijna een schizofreen, zo ben ik in Nederland veel op festivals te vinden en weinig in bars. Daarnaast maak ik in Nederland vaak dagtripjes naar andere steden of weekendjes weg naar een van onze buurlanden. In Turkije zit ik natuurlijk vooral in de bar en verlaat ik Ankara bijna niet. Nou moet ik zeggen dat ik het in Turkije ook minder nodig heb om Ankara te verlaten terwijl ik me in Nederland moet blijven verplaatsen tegen verveling.
Een deur is gesloten en een ander moet open gaan. Nu heb ik besloten om alle deuren om me heen nog maar even met rust te laten en me eerst te focussen op het afstuderen. Wel ben ik begonnen als vrijwilliger bij Amnesty International. Ten eerste houdt dit me bezig en ten tweede wil ik graag iets met mensenrechten en gelijkheid tussen man en vrouw doen na mn studie. Can heeft zijn schooljaar gehaald en heeft een ‘scholarship’ gekregen voor het komende schooljaar en dus kan hij mooi gaan sparen voor het jaar daarop. Nu het lekkerder weer is geworden (‘heet’ in het Nederlands) gaat het met de pub ook stukken beter.
Er gebeuren veel en weinig dingen tegelijkertijd, dit maakt het vaak moeilijk om de dingen in de juiste volgorde te zetten. Daarnaast ben ik natuurlijk enorm impulsief en veranderen de plannen die ik nu maak vaak morgen. Can is wat minder impulsief maar heeft meer spontane ideeën die gelijk uitgevoerd moeten worden. Een combinatie daarvan en je hebt een hoop lol, gekke avonturen en spannende gevolgen. Ik geniet nu in ieder geval even van mijn vakantie in Nederland en vooral het heerlijke eten wat mijn moeder voor me kookt, heerlijk om zo verwend te worden. Nog een paar weekjes en dan kan ik hopelijk mijn scriptie inleveren en de Hogeschool NHTV gedag zeggen. Tot zover, mijn leventje!
Güle Güle (oftewel; doeg)
The best thing that you can do in life is follow your heart. Take risks.
Don't just take the safe and easy choices because you're afraid of what might happen.
Don't have any regrets and know that everything happens for a reason.