quote:
Rutte dreigt tegenstribbelende eurolandenPremier Mark Rutte vindt dat eurolanden die niet bereid zijn zich aan een zwaar sanctieregime te onderwerpen uit de euro moeten stappen. Hij schrijft dat in een brief aan de Tweede Kamer. Het kabinet staat een veel strengere aanpak van overtreding van Europese begrotingsregels voor dan tot nu toe is voorzien.
'Deze brief schetst een dergelijke structurele aanpak die aangrijpt bij de kern van het probleem, te weten het versterken van begrotingsdiscipline en het stringent handhaven van regels, onder onafhankelijk toezicht en met zo nodig toenemende zwaarte van sancties, waar lidstaten zich toe dienen te verplichten willen zij deel blijven uitmaken van de monetaire unie van de Eurozone', zo schrijft Rutte.
Exit uit euro is bespreekbaarTot nog toe was de lijn van het kabinet dat alle zeventien eurolanden in de EMU zouden moeten blijven. In de uitwerking van een strenger toezicht op nationale begrotingen, noemt de premier een exit uit de euro nogmaals expliciet.
Als een euroland keer op keer in de fout gaat en zijn financiën niet op orde brengt, dan moet zo'n land onder curatele van een speciale eurocommissaris komen. 'Lidstaten die niet bereid zijn zich onder curatele te laten stellen, kunnen ervoor kiezen gebruik te maken van de mogelijkheid uit de eurozone te treden.'
Rutte spreekt zich nu onomwonden uit voor onafhankelijk begrotingstoezicht. Vorige maand deed de CDA-fractie dat al maar toen wilde de premier 'niet meteen over structuren gaan praten'. Het kabinet stelt voor dat in de Europese Commissie één speciale eurocommissaris verantwoordelijk is voor onafhankelijk toezicht. Die post zou vergelijkbaar moeten zijn met de eurocommissaris van mededinging die in kartelzaken boetes kan opleggen. Landen die het niet eens zijn met beslissingen van deze nieuwe eurocommissaris kunnen naar het Europees Hof stappen, zo schrijft Rutte.
Onderhandelingen aanscherping snel afrondenHet kabinet vindt dat de nog lopende onderhandelingen in Brussel over aanscherping van de begrotingsregels snel moeten worden afgerond. Frankrijk stribbelt nu nog tegen en wil niet instemmen met een verzwaring van de aanpak van landen die dreigen een begrotingstekort boven de 3% te krijgen. Het Europees Parlement houdt hierover voet bij stuk.
Als die aanpak rond is, moeten eurolanden nog weer een stap verder gaan, aldus Rutte. 'Het uitgangspunt bij de inzet van het kabinet is dat landen die zich niet aan de afspraken houden, in toenemende mate aanwijzingen krijgen om hun beleid op orde te maken door een proces waarbij notoire zondaars geleidelijk onder ‘curatele’ komen te staan van een daartoe aangewezen Commissaris, namens de partners in de Eurozone.'
Sancties moeten zwaarderWat het kabinet betreft moeten de sancties zwaarder worden dan ze nu zijn. Landen die onvoldoende hun best doen om de financiën op orde te krijgen kunnen Europese subsidies verliezen en hun stemrecht in Brussel, als het aan Rutte ligt.
In het uiterste geval komt een euroland onder curatele van de eurocommissaris. 'In de laatste fase dient de onder curatele gestelde lidstaat goedkeuring te krijgen van de Commissaris voor de conceptbegroting voordat deze door het nationale Parlement wordt goedgekeurd.'
Eerder voerde Rutte verhitte debatten met de Tweede Kamer over het eventueel afstaan van soevereiniteit aan Brussel. Met deze inzet moeten de eurolanden wat hem betreft in extreme omstandigheden de begrotingsbevoegdheid uit handen geven aan Brussel.
Wederom een bizar plan uit de koker van dit kabinet, en gesteund door de Kamer, als het gaat om de Euro en alle perikelen er omheen. Laten we de gang van zaken rondom het Stabiliteits en Groeipact maar weer eens van stal halen. Dit pact werd in 2003, nog binnen een jaar na de overgang op de Euro, bij de eerste economische tegenwind hardhandig terzijde geschoven. Ondanks verwoede pogingen van Minister van Financiën Zalm om dit te voorkomen drukte Frankrijk en Duitsland de beslissing om hogere begrotingstekorten tijdens de destijds aanwezige recessie toe te staan toch door.
Deze gang van zaken illustreert dan ook gelijk het eerste kritiekpunt op dit plan, een onafhankelijke eurocommissaris bestaat namelijk niet. Ten eerste moet de eurocommissaris verantwoording afleggen aan het Europees parlement. En ten tweede zal er op voorhand al een stevige vechtpartij ontstaan tussen EU-landen die deze zware post binnen willen slepen. Die politieke vechtpartij zal er toe leiden dat er compromissen gesloten worden die op voorhand al de slagkracht van deze eurocommissaris zullen inperken.
Dan zijn er nog de sancties als men de begrotingseisen overtreedt. Om daar beter inzicht in te krijgen moeten teruggrijpen naar speltheorie. In de speltheorie wordt het begrip '
ongeloofwaardig dreigement' gebruikt. Dat is een dreigement dat een speler nooit waar zal maken omdat het niet in zijn eigen belang is om dit dreigement waar te maken. Zowel de boetes als de ultieme straf om uit de Euro te stappen (lees: gezet te worden) zijn te kwalificeren als ongeloofwaardige dreigementen. Boetes door subsidies in te houden zullen de begrotingssituatie van een land verder doen verslechteren, wat uitgesproken tegen het belang is van de andere Eurolanden. Hetzelfde idee is toe te passen op het dreigement om uit de Euro gezet te worden, dit zal onrustigheid op de markten voor staatsobligaties veroorzaken en tevens het voordeel van een gemeenschappelijke munt deels teniet doen. In beide gevallen is het opleggen van de straf dus nadelig voor degene die de straf oplegt, en dus zal de straf nooit opgelegd worden.
Ten slotte komen we aan bij de vraag of dit allemaal wel nodig is. Mijns inziens is dat niet het geval. Allereerst bestaat er al een instantie die landen begrotingsdiscipline op kan leggen, namelijk het IMF. Het IMF is nou juist wel een voorbeeld van een organisatie die volstrekt onafhankelijk van de politiek kan opereren, juist omdat de organisatie fysiek is losgekoppeld van de politiek. Ook kan het het IMF geen nadeel ondervinden van de opgelegde sancties, wat de dreigementen wel geloofwaardig maakt. Verder is er natuurlijk al een heel mooi strafmechanisme aanwezig, namelijk de obligatiemarkt. Deze markt functioneert ook nu weer prima. Landen met een problematische begrotingsdiscipline worden correct afgestraft in de vorm van een hogere marktrente.
Na de blamage rondom de 50 miljard en de soap met betrekking tot het onderpand voor Finland, is dit weer een nieuwe episode die een totaal gebrek aan economisch gogme bij zowel Kamer als kabinet illustreert.
[ Bericht 0% gewijzigd door Bolkesteijn op 08-09-2011 01:07:37 ]