Vaak over nagedacht en er zelfs een potje voor opgespaard, maar het is er nooit echt van gekomen.
Als 5 jarige wel door de politie een paar kilometer van opa&oma vandaan opgepikt. Ik was onderweg naar Nepal want mama was daar. Oma was in haar kantoor aan het werk en had geen idee dat ik was weggelopen.
Wel vrij vaak als kind op avontuur gegaan en vele uren weggebleven. Als ik dan weer terug kwam vroegen m'n ouders alleen of ik al gegeten had. Verder weinig bezorgdheid of politiehelicopterhondenvrijwilligerszoektochten.
Als kind rondgedwaald op een militair oefenterrein. Dat was machtig mooi. Allemaal tanks die daar rondreden en overal in het zand lege patronen. Ik mocht ze niet mee naar huis nemen.
Of mijn ouders waren weinig bezorgd en het was nog niet zo'n bange tijd. Ik kwam toch altijd wel weer thuis.
Zijn mensen wel eens meer dan een nacht weggelopen omdat ze boos waren?