Spannend die zindelijkheidstrainingen!
Roy slaapt zonder tuut in, zo zonder problemen, geen gehuil,geen gegil,niet boos, na de verhaaltjes spelen in zijn bed, en daarna was het stil

Terugkomend op de discussie;
Wanneer bel/sta je teveel bij de "specialisten" op de stoep?
Volgens mij staat daar geen limiet op, mits je er geen "misbruik"van maakt.
Eerlijk is eerlijk hier bel ik ook zodra ik het niet vertrouw, en dat is vrij snel.
Al sinds Roy geboren is heb ik angst, angst om het nog eens mee te maken,en zeker de periode rond de 21 maanden, echt Roy moest bij wijze van spreken nog maar hoesten en hing al aan de telefoon, en zijn ziekenhuisopname in december hielp ook niet echt mee aan mijn gemoedsrust.
Men wat heb ik toen doodsangsten doorstaan...
Het gaat wel wat beter ondertussen, vertrouwen is terug, maar nu met die epileptie nog steeds extra allert, zodra we een ander geluid horen dan wat we gewend zijn over de babyfoon sta ik al boven. even kijken.
We hebben zelfs directe nummers naar de kinderafdeling van het ziekenhuis,mogen bellen zodra het niet gaat zoals het moet gaan.
En nu met de extra hulp waar we mee bezig zijn,zijn er nog meer directe lijnen bijgekomen.
Dit om ons allemaal te helpen.
Ik kan me Djmo haar angsten enigzins voorstellen, en vertrouwen terug vinden is makkelijker getypt dan gedaan.
Wel goed Djmo dat je deze stap genomen hebt, zo komt het vertrouwen vanzelf, durf ook vragen te stellen, durf open te staan voor tips,voor adviezen, ze kunnen altijd van pas komen! En de ene hulpverlener is de ander niet