Stiemie: Jan wil ook graag méér, en hij mag dat prima, maar als hij bewijst dat hij het nog niet kan door zich te "misdragen" gaan we gewoon een stap terug, naar wat hij wel (aan) kan. Dus ipv een bord vol voor z'n neus, krijgt hij nu steeds een paar stukjes. Gaat dat een tijdje goed, krijgt hij weer wat meer op een eigen bordje.
Ik kreeg in FHF de tip om Jan op een stoelverhoger te zetten tijdens het eten, hij zou er groot genoeg voor zijn, en zo kon Geert in Jan z'n kinderstoel. Ik heb het werkelijk waar geprobeerd, maar dat was een dusdanige ramp dat niemand nog normaal kon eten (denk aan op tafel klimmen en de juspan omkieperen, dat soort praktijken). We waren meer bezig met Jan op z'n stoel te houden dan met eten. Ik heb nu dus voor Geert een eigen stoel, gekregen van teenagedirtbag, en zo kan Jan weer vastgezet worden in z'n eigen stoel. wat een rust aan tafel geeft dat.
Moraal van het verhaal: zolang ze bewijzen iets niet te kunnen, ga ik hier dus een stapje terug naar wat ze wel kunnen

Ik bedoel maar dat je haar niet hoeft te voeren, maar je zou wél haar bord buiten bereik kunnen zetten, en steeds een of twee stukjes voor haar neer kunnen leggen. Als ze het dan wegsmijt heb je iig niet zo'n hele grote bende als wanneer ze een heel bord wegsmijt. (overigens heb ik speciaal daarvoor zes hard plastic bordjes van de zeeman gekocht, ideaal als je t mij vraagt)