quote:
Op vrijdag 30 september 2011 10:19 schreef kvd het volgende:en tsja...in een paar maanden tijd tijd 2 mails, is dat 'enorm zijn best doen'? Vind het persoonlijk wel meevallen....
Nou, ik vind het nogal weird. Hij kende die hele vrouw niet, alleen van de fillum, zeg maar, en dan probeert hij per mail een afspraakje te regelen
Logisch dat zij niet reageert - ze kende hem 'alleen van de verhalen over zijn scheiding van Connie,' dus uit de blaadjes, zeg maar. (Zou Marjan het Privé-bewaarnummer over Connie's Belgische achtervolgingstocht nog op de wc hebben liggen?

)
Maar ja, toen mailde hij nóg een keer, en hij vertelde haar dat hij zo had genoten van haar meeslepende liefdesroman - we stellen ons even voor: Hans in bed, leesbril op de neus,
De perfecte Minnares in één hand, en de andere hand onder de dekens

- en toen wilde ze toch wel een keertje afspreken om hem uit te leggen dat het boek niet autobiografisch was - dat van die perfecte minnares was
fictie, maar Hans snapte niet wat ze bedoelde: "Hè, fictie? Wat betekent dat, gebruik je altijd van die moeilijke woorden, Marjan?"
"Nou, wat ik eigenlijk wil zeggen, Hans..."
"Ga je nou alweer praten? Connie zei nooit zoveel, hoor."
"Ik heb het boek verzonnen, Hans."
"O, maar dat geeft toch niks, meid? Ik vertel ook wel eens een leugentje, dat kan de beste gebeuren, hoor. Ik stap er echt niet mee naar de politie."
"Maar je vond het dus een interessant boek?"
"Interessant? Ik vond het toppie, in één woord."
"Jeetje, Hans. Dat had ik nooit achter jou gezocht, weet je dat? Zo'n knappe man, en dan ook nog zo intellectueel..."
"Ik heb geen injectables, Marjan. Dat is Connie. Of zit je me nou te beledigen?"
"Nee, ik zei: intellec
tueel. Dat heeft niks met injectables te maken, dat betekent dat je veel hebt gelezen."
"Nee, alleen jouw boek. De perfecte minnares. Toppie. Wat draag je eigenlijk onder die blouse, Marjan?"
"..."
"Je gaat nou toch niet moeilijk zitten kijken, hè? Ik heb je boek gelezen, en je trekt op bijna elke pagina je kleren uit. Dus ik dacht:
dat is nou eens een leuke vrouw,
die wil ik wel eens ontmoeten. Met Connie was dat altijd een heel gedoe. De kleren uittrekken, bedoel ik. Als ze niet van boven was ingetapet na de zoveelste borstcorrectie, zat de boel van onderen wel in zo'n corrigerende slip die je alleen met behulp van de keukenschaar kon openknippen, en tegen die tijd hoefde het van mij al niet meer. Dus. Toen las ik jouw boek, en ik dacht: zie je wel, er zijn op deze wereld ook nog
leuke vrouwen."
"Ik heb mijn zielenroerselen blootgelegd in die roman, Hans. Het ging heel diep allemaal."
"Diep ja, Dat bedoel ik."
"
Emotioneel diep. Het was een beproeving."
"Proeven? Dat hoef je niet te vragen, meid - mijn bord is jouw bord, neem gewoon een hap. En doe meteen dat bovenste knoopje los, dat staat wat gezelliger. Zo, ja."
Nou, en zo is het dus begonnen tussen Hans en Marjan