Het dreumestopic (1 - 2 jaar) deel 165

Respect my authority!

Geweldig dat gedecideerde.

Oja en dat heel erg bewuste 'Nee' en af en toe 'Ja'. Maar echt zo bewust en op dezelfde manier als Ivan.

quote:

Op vrijdag 19 augustus 2011 19:59 schreef Spewey het volgende:

[..]

De Claudia Millan methode
Ik ga hem gebruiken want zeggen dat het niet mag maakt nog geen enkele indruk.

Leuk om te lezen wat voor karaktertjes jullie kleintjes hebben. Hier ook al een jongetje met een eigen wil.

En dat gillen, dat gebeurd hier als hij het er niet mee eens is. Maar gillen als communicatie middel is ook favoriet. Waar we ook zijn, als hij een ander kindje hoort gillen, gaat hij ook gillen. Meestal is het grappig, soms ook totaal niet handig.
Ben benieuwd of er straks of vakantie veel kindertjes zijn, dan kan hij zijn lol op. Is hij straks schoor

Nathan heeft ook echt een eigen wil, dan mag hij iets niet, kijkt me aan en doet zielig "WHAAA" en gaat dan verder met iets anders als hij merkt dat ik er niets aan doe.

Trouwens, vandaag betrapte ik hem op liggend spelen, hij lag op zn buik met een autootje te rommelen, dan doen ze toch pas als ze kleuter zijn?

En nog een mijlpaal: hij stond bij de tafel, keerde zich van de tafel af en liep 2 stappen richting zn speelgoed toen viel hij languit op de grond en ging hij met zn speelgoed spelen.

Wat goed van Nathan

En hier speelt Yaro ook wel eens liggend. Geen idee wanneer dat zou "moeten". Heb daar nooit over nagedacht.

quote:

Op vrijdag 19 augustus 2011 19:55 schreef octopussy het volgende:
We hebben hier wel een periode gehad van heel gemeen knijpen (met nageltjes ). Ik liet haar een paar keer voelen hoe dat voelde (uiteraard niet zo hard, maar dat het net een beetje pijn doet). Daar schrok ze van. Misschien pedagogisch niet verantwoord, maar ik vind wel dat ze een beetje moet voelen dat elkaar pijn doen niet tof is.

selene had met 2 en een half een "ik sla jou" fase. negeren werkte niet, uitleggen dat het niet lief is niet en tegen ravi op de peuterspeelzaal werd ze ook ruwer. na 2 weken was ik het heel erg beu en heb ik gezegd tegen haar "als je dat nou nmog een keer doet, dan sla ik net zo terug! want het voelt heel erg niet fijn dat je dat doet" en zij deed het en ik ook. heel gecontroleerd handje gepakt en heel duidelijk en bewust teruggemept. ze hoefde niet eens te huilen, maar ze was compleet flabbergasted! keek naar mij, keek naar haar arm, toen naar haar oma die erbij zat (en zei: 'ja meiske, zo voelt dat") en heeft het niet meer (zo dan iig ) gedaan.

ik heb wel de overtuiging dat die 'methode' alleen werkt wanneer je kind oud genoeg is om te begrijpen dat jij de actie van het kind kopieerd en het kind dan kan begrijpen dat jij doet wat zij doen. dus dat er dan een kwartje valt "oh! dat doet pijn bij die ander dan ". plus dat het natuurlijk niet moet gaan om slaan uit boosheid of frustratie, maar uit pure nieuwsgierigheid (remember; kindjes zijn kleine sociopaatjes. wij moeten ze empathie leren)

ravi ligt geregeld op zn buik voor het poppenhuisje met de poppetjes te rommelen hoor

Ja precies Simmu, ze is nog maar 18 maanden dus dan heeft dat nog absoluut geen zin, ze zal het niet snappen als ik haar een pets op haar handje geef.
Papa had gewoon niet zo stom moeten lachen, volgens mij denkt ze dat ze leuk bezig is als ze het doet.

Wij hebben hier nog een andere situatie. Thomas gaat zelf in de hoek zitten Daarnet wou hij op de knopjes van de dvd-speler drukken, dus ik zei: "Thomasje, dat mag je niet doen anders moet je in de hoek staan." Hij kijkt naar mij, draait zich om, wandelt naar de hoek, zet er zich in en zit heel bedrukt naar zijn handjes te kijken.