Depressie & Angst #8

quote:

Op dinsdag 16 augustus 2011 20:36 schreef Velp het volgende:
Ik heb altijd gewerkt in de revalidatie, dus dat zoek ik nu ook weer.
Momenteel nog een sollicitatie lopen, hopen dat dat wat wordt.

Ik duim voor je!

Dank je

quote:

Op dinsdag 16 augustus 2011 08:35 schreef Canillas het volgende:

[..]

Vind het niet echt kunnen dat ze je dit zo vertelt, ten eerst omdat het niet waar hoeft te zijn en ten 2e alsof haar eigen onvermogen om jou te helpen erin door klinkt.

Je noemt meervoudige onverwerkt trauma, alle signalen van een post traumatische stress stoornis, een identiteits crisis en een angst stoornis, dan klinkt dat als een hele hevige conclusie terwijl je het ook kan zien dat je onverwerkt trauma hebt, dat zich bij jou uit in angsten en je kan daardoor niet volledig jezelf kan zijn omdat dit je in beslag legt, dus je hebt niet je volledige identiteit tot je beschikking, wat ook niet meer dan logisch is.

Met andere woorden; jij verdient de aandacht en hulp die je nodig hebt om het trauma te verwerken, zodat de angsten verdwijnen en jij weer helemaal vrij jezelf kan zijn. Dat is iets waar iedereen recht op heeft. Zij als hulpverlener zou zich verplicht moeten voelen jou dusdanig op weg te helpen dat je de hulp krijgt die je daarvoor nodig hebt, je aan te moedigen om te gaan voor je vrijheid, en niet jou opzadelen met doemscenario's simpelweg omdat zij niet gelooft dat er uit zoiets te komen is.

Ik ga hier niet heel het verslag open en bloot neer zetten maar het is gewoon zo dat er veel op tafel ligt daar de juiste persoon voor vinden om dit samen mee op te lossen is gewoon moeilijk te vinden.

En ik gaf toch echt aan dat die hulp door gezocht word maar dat het niet makkelijk is die te vinden dat is gewoon eerlijk van haar kant.

En over dat ik met mijn identiteit niet mijzelfklan zijn ligt heel anders ik ben niet opgevoed geweest door ouders maar door instanties... En de personen die voor mij moesten zorgen
deden dat niet. De eninge die mij iets hebben meegegeven tja hoe leg je dat uit doe ik ook liever niet.

Houd er dan ook nog eens rekening mee dat familie van mij mama's kant openlijk twijfels hebben of ik wel familie van hun ben. En van mij papa die zie ik nooit.

Dat mij mama nooit contact met mij zoekt en heel soms komt ze is ze in mij huis verwacht zij dat ik alles wat haar niet zint in mij inrichting direct de container in gooi. Doe ik dat niet word ze boos en sloopt mama het zelf wel ze gooit het gewoon kapot tegen de vloer ze word woedend en vertrekt.

Sinds het laatste akkefietje heb ik haar niet meer gezien en contact met haar vinden is moeilijk ze kapt het gewoon af met iedere poging die ik probeer nu weer bijna vier maanden terug dat ik haar gezien heb. Vroeger was ze nooit zo maar sinds jaren wel ik begrijp het niet.

Zelfde geld met alle foto's die ik haar van mij gegeven heb ze vroeg er niet om maar ik vond dat belangrijk achteraf ben ik er achter gekomen dat ze eerst een tijdje op de kast worden gelegd en dan vanzelf wel de kliko in belanden.

Weer zo'n klein fragmentje... Dan moet je het niet gek vinden dat ik ook begon met twijfels hoe het nu allemaal zit.

@ayumu, wat de psycholoog zei is eigenlijk best dubbel. Want aan de ene kant is het een beetje ontmoedigend maar aan de andere schept ze ook geen valse hoop...
Verder is het bovenstaande een heel verhaal. Maar hoe oud ben je eigenlijk?

Hier gaat nu even stukken minder, sta op het punt van barsten. De druk van vandaag is me iets teveel geworden. Dusdanig is het opgelopen dat ik nu moe ben en hoofdpijn heb ervan.
Om een lang verhaal kort te houden, vanmorgen naar centrum. Kom thuis..router dood. Weer naar centrum router halen.
Dan thuis router installeren..ff snel alles werkt. Wat later router beter ingesteld..en in mijn kamer amper signaal. Vroeger wel.
En ik ben dan iemand die er kennis van heeft en doorzet..en uiteindelijk tot ongeveer half8 bezig geweest even gegeten en verder klooien met dat apparaat. Om wat signaal in mijn kamer te krijgen maar dusdanig slecht dat ik morgen weer terugga in de hoop geld terug te krijgen of een ander apparaat te kiezen..want ik ben hier niet tevreden mee.
Maar zit nu dus constant met krijg ik wel geld terug of niet enz...en dan moet ik een andere zoeken..en ik weet er genoeg van af..maar het is altijd gokken ivm. bereik.

Maar goed, nu begin ik dus ook omdat ik al gespannen ben te piekeren over school. En de introdagen waar ik geen zin in heb..maar wel ga omdat het handig is wat contacten te hebben..omdat ik niet zoals altijd in de pauzes maar hw ga maken omdat ik niemand heb om mee te praten..ofzo. En dat zorgt voor stress.
EN ik weet nog niet wanneer ik naar de psych kan..maar tussendoor hoopt alles maar op. EN ik kan met niemand verder praten...

Ga nu maar even ontspannen, serie kijken en bed in.

quote:

Op dinsdag 16 augustus 2011 23:26 schreef cafpow het volgende:
@ayumu, wat de psycholoog zei is eigenlijk best dubbel. Want aan de ene kant is het een beetje ontmoedigend maar aan de andere schept ze ook geen valse hoop...
Verder is het bovenstaande een heel verhaal. Maar hoe oud ben je eigenlijk?

Dat het een beetje dubbel is ben ik wel mee maar ze is wel eerlijk dat vind ik weer heel belangrijk. Dat verhaal is een stukje van alles, zelf ben ik midden twintig.

Hier gaat nu even stukken minder, sta op het punt van barsten. De druk van vandaag is me iets teveel geworden. Dusdanig is het opgelopen dat ik nu moe ben en hoofdpijn heb ervan.
Om een lang verhaal kort te houden, vanmorgen naar centrum. Kom thuis..router dood. Weer naar centrum router halen.
Dan thuis router installeren..ff snel alles werkt. Wat later router beter ingesteld..en in mijn kamer amper signaal. Vroeger wel.
En ik ben dan iemand die er kennis van heeft en doorzet..en uiteindelijk tot ongeveer half8 bezig geweest even gegeten en verder klooien met dat apparaat. Om wat signaal in mijn kamer te krijgen maar dusdanig slecht dat ik morgen weer terugga in de hoop geld terug te krijgen of een ander apparaat te kiezen..want ik ben hier niet tevreden mee.
Maar zit nu dus constant met krijg ik wel geld terug of niet enz...en dan moet ik een andere zoeken..en ik weet er genoeg van af..maar het is altijd gokken ivm. bereik.

Maar goed, nu begin ik dus ook omdat ik al gespannen ben te piekeren over school. En de introdagen waar ik geen zin in heb..maar wel ga omdat het handig is wat contacten te hebben..omdat ik niet zoals altijd in de pauzes maar hw ga maken omdat ik niemand heb om mee te praten..ofzo. En dat zorgt voor stress.
EN ik weet nog niet wanneer ik naar de psych kan..maar tussendoor hoopt alles maar op. EN ik kan met niemand verder praten...

Ga nu maar even ontspannen, serie kijken en bed in.

Dat met niemand praten heb ik ook wel ondanks dat ik nu twee tot drie keer per week een hulpverlener over de vloer krijg het komt er niet uit. Zo op een forum is wat makkelijker moet ik bekennen je bepaalt zelf wat je wil weer geven en hoe anoniem je bent.

quote:

Op dinsdag 16 augustus 2011 20:27 schreef Velp het volgende:
Doe ik al, 2 dagen per weer op een school met speciaal onderwijs.
Helaas is het nog vakantie.
Het wordt gewoon tijd dat ik weer fulltime aan de slag ga.
De ene afwijzing na de andere, moedeloos word je er van.

Funny, dat doe ik ook. 3 halve dagen als telefoniste op het speciaal onderwijs. Ik begin volgende week weer (voortgezet onderwijs)
Wat doe jij op die school? En denk je dat het aankan om fulltime te gaan werken? Lijkt me best wel weer zwaar na 2 dagen.
Ik ben volledig afgekeurd, mss zit er een parttime baan in, maar fulltime kan ik vergeten. Heb nl een spierziekte en dat werkt behoorlijk slopend. Oh, en ik ben lekker aan het nachtbraken. Again.

quote:

Op dinsdag 16 augustus 2011 22:58 schreef ayumu het volgende:

[..]

Ik ga hier niet heel het verslag open en bloot neer zetten maar het is gewoon zo dat er veel op tafel ligt daar de juiste persoon voor vinden om dit samen mee op te lossen is gewoon moeilijk te vinden.

En ik gaf toch echt aan dat die hulp door gezocht word maar dat het niet makkelijk is die te vinden dat is gewoon eerlijk van haar kant.

En over dat ik met mijn identiteit niet mijzelfklan zijn ligt heel anders ik ben niet opgevoed geweest door ouders maar door instanties... En de personen die voor mij moesten zorgen
deden dat niet. De eninge die mij iets hebben meegegeven tja hoe leg je dat uit doe ik ook liever niet.

Houd er dan ook nog eens rekening mee dat familie van mij mama's kant openlijk twijfels hebben of ik wel familie van hun ben. En van mij papa die zie ik nooit.

Dat mij mama nooit contact met mij zoekt en heel soms komt ze is ze in mij huis verwacht zij dat ik alles wat haar niet zint in mij inrichting direct de container in gooi. Doe ik dat niet word ze boos en sloopt mama het zelf wel ze gooit het gewoon kapot tegen de vloer ze word woedend en vertrekt.

Sinds het laatste akkefietje heb ik haar niet meer gezien en contact met haar vinden is moeilijk ze kapt het gewoon af met iedere poging die ik probeer nu weer bijna vier maanden terug dat ik haar gezien heb. Vroeger was ze nooit zo maar sinds jaren wel ik begrijp het niet.

Zelfde geld met alle foto's die ik haar van mij gegeven heb ze vroeg er niet om maar ik vond dat belangrijk achteraf ben ik er achter gekomen dat ze eerst een tijdje op de kast worden gelegd en dan vanzelf wel de kliko in belanden.

Weer zo'n klein fragmentje... Dan moet je het niet gek vinden dat ik ook begon met twijfels hoe het nu allemaal zit.

Ik bedoelde niet dat jouw situatie niet heel moeilijk zou zijn, ik ken jouw situatie natuurlijk ook niet maar geloof meteen dat het heel lastig is wat je schrijft, ik bedoelde meer in het algemeen dat wat je van een therapeut te horen krijgt behoorlijk bepalend kan zijn voor hoe je het herstel van je situatie in schat en omdat iedere therapeut anders is dat nogal kan verschillen

ok serieus, moet een vrouw nu echt alles zelf doen? kunnen mannen echt niet 1 klusje gewoon doen?!

hoe is iedereen vandaag?

spacekitten wat is er gebeurd?

hier niet echt fantastisch,mijn relatie zit ff in een behoorlijke dip en ik geloof dat het nu alle kanten opkan, ach ja kan er ook nog wel bij!

vriend heeft al lange tijd vakantie en moest wat klussen in huis doen, ik vind het niet erg als daar wat mee wacht, maar volgende week begint ie weer... dus vanochtend lijstje gemaakt en afgesproken dat ie het zou doen (na al vaker gevraagd te hebben) Dus vanochtend even update gevraagd en hij zou "zo" gaan bellen voor iets. 3 uur later vraag ik hoe de status is geworden en heeft nog steeds niet gebeld! En dit is dus al heel zijn vakantie zo, moet er continue achteraan zitten of meneer doet niets, kan beter zelf doen!

hoe komt het dat je in een dip zit gewoonmezelf?

Space, wat gebeurd er als je het helemaal laat gaan? Er niet meer achteraan gaat?
Ligt er natuurlijk aan wat het is, maar als het iets is wat enkel vervelend is als het blijft liggen, dus niet iets noodzakelijks, dan zou ik hem geloof ik in zn eigen sop laten gaarkoken ermee.

Mannen kijken daar volgens mij gewoon anders tegenaan dan vrouwen. Zeggen dat ze het "zo" doen en dan verdwijnt het weer uit het zicht ofzo. Net of ze het dan vergeten oid....
Je kan het zelf doen, maar dan leert hij nooit om het te doen...
Probeer er niet al teveel energie in te steken...

nee weet ik, dat heb ik ook een hele tijd gedaan en toen kreeg ik het commentaar dat ik hem niets toevertrouwde *zucht*
Maar goed, zie wel hoe het straks is afgelopen, misschien toch wat duidelijkere afspraken maken erover

Hoe is met jou Nijna?

quote:

Op woensdag 17 augustus 2011 16:30 schreef Nijna het volgende:
Space, wat gebeurd er als je het helemaal laat gaan? Er niet meer achteraan gaat?
Ligt er natuurlijk aan wat het is, maar als het iets is wat enkel vervelend is als het blijft liggen, dus niet iets noodzakelijks, dan zou ik hem geloof ik in zn eigen sop laten gaarkoken ermee.

Mannen kijken daar volgens mij gewoon anders tegenaan dan vrouwen. Zeggen dat ze het "zo" doen en dan verdwijnt het weer uit het zicht ofzo. Net of ze het dan vergeten oid....
Je kan het zelf doen, maar dan leert hij nooit om het te doen...
Probeer er niet al teveel energie in te steken...

Onzin, zo zit ik totaal niet in elkaar.
Als mannen daar moeilijk over doen mag er inderdaad best wat van gezegt worden...
Uiteindelijk doe je een relatie toch met zijn tweeen.

quote:

Op woensdag 17 augustus 2011 02:08 schreef sweetdancegirl het volgende:

[..]

Funny, dat doe ik ook. 3 halve dagen als telefoniste op het speciaal onderwijs. Ik begin volgende week weer (voortgezet onderwijs)
Wat doe jij op die school? En denk je dat het aankan om fulltime te gaan werken? Lijkt me best wel weer zwaar na 2 dagen.
Ik ben volledig afgekeurd, mss zit er een parttime baan in, maar fulltime kan ik vergeten. Heb nl een spierziekte en dat werkt behoorlijk slopend. Oh, en ik ben lekker aan het nachtbraken. Again.

Grappig dat je ook op zo'n school werkt.
Ik loop met de congierge mee, allerlei klusjes dus.
En fulltime werken zal best even zwaar worden na 2 jaar thuiszitten maar ik heb er vertrouwen in dat het lukt

Lastig zulke situaties, maar ook erg herkenbaar. Wij hadden de dingen in het huishouden enigzins verdeeld, maar mn man liet zijn taak gewoon liggen. Of ik hem dan wilde helpen onthouden...
Maar als ik het dan vroeg dan was het ook niet goed. Dus ik heb nu maar gezegd dat hij zn verantwoordlijkheid moet nemen en het desnoods maar in zn telefoon moet zetten als reminder ofzo. Ik ben zn agenda niet, grrrr.

Hoe het hier is... ik weet het niet zo goed. Stemming lijkt redelijk en toch voel ik me somber/neerslachtig/verdrietig.

Velp, ik heb voor het gemak maar even alle mannen over 1 kam gescheerd .
Gelukkig lopen er ook uitzonderingen rond , zo beter?!

quote:

Op woensdag 17 augustus 2011 16:46 schreef Nijna het volgende:
Velp, ik heb voor het gemak maar even alle mannen over 1 kam gescheerd .
Gelukkig lopen er ook uitzonderingen rond , zo beter?!

Dank u

Bedoelde het ook niet lullig, maar ik ben van mening dat je in een relatie alles 'deelt'.
Dus de leuke dingen, maar ook de minder leuke dingen.

ik weet wel hoe het komt

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

, maar dat is een puntje waar ik het eigenlijk al opgegeven heb

Blowen... aai... zou hier een totale afknapper zijn.
Die troep komt hier niet naar binnen.
Mensen veranderen er enorm door en het is ook nog eens verslavend.
Ultimatum stellen?
Heel simpel: Jij of blowen.

ik dacht ook altijd dat ik zo zou reageren als het genoeg was, maar ik vind niet dat je iets compleet mag verbieden. Hij houd er rekening mee en we hadden een goede balans gevonden, al lijkt het nu weer de verkeerde kant op te gaan. Ik denk dat ie het vanavond nog te horen krijgt. En dat ultimatum is heel lastig als je nog zoveel houd van iemand

Ik weet dat het lastig is, maar als ik naar mezelf zou kijken...
Stel dat ik een (lange) relatie heb, verder is alles goed, maar ze blowt en ligt regelmatig laveloos op de bank...
Ik zou daar echt niet mee om kunnen gaan, hoeveel ik ook van haar hou.

Natuurlijk heeft iedereen zijn minpunten, maar blowen vind ik toch wel een enorm minpunt.

Misschien moet je het er anders eens even goed met hem over praten?

Moet ik ook, volgende week gaat ie stage lopen én zijn bijbaan behoud ie ook, betekend dat hij zowizo 52 uur weg is, dus bespreken moeten we al het een en ander dit hoort er ook bij.

en helemaal laveloos ligt hij er dan niet bij hoor, hij doet nog steeds wel wat en het is echt niet iedere dag (dat was 1x proberen en nooit meer )

Sterkte ermee!

Ik zeg dit nu wel zo makkelijk, maar ook ik heb mijn verslavingen

Dank, iedereen heeft zo iets en in een relatie moet je soms wat slikken, als t binnen bepaalde grenzen blijft dan tenminste