Thnx voor al jullie tips! En ligt hier nu een meisje op de bank te kletsen en te lachen! We hebben het gevoel dat we verloren hebben maar ze gilt zo hard boven dat we bang zijn dat Sarah er wakker van word.
quote:
Op zondag 7 augustus 2011 08:23 schreef Marie79 het volgende:MP, misschien is dat wel de methode om het zo snel mogelijk weer om te buigen dat ze weer in haar eigen bed wil slapen. Gewoon verder geen aandacht aan besteden, en bij je in bed laten slapen. Misschien wel altijd in eigen bed beginnen? En zodra ze (meteen?) begint te 'miepen' in jullie bed leggen...
Ja de twijfel ligt dus tussen steeds weer in eigen bed leggen en dus allemaal slecht slapen of gewoon toelaten dat ze in ons bed komt slapen en allemaal goed slapen, nou ja behalve manlief want die vind het niets een kind in zijn bed... Dus dat maakt deze optie al minder aantrekkelijk!
quote:
Op zondag 7 augustus 2011 08:23 schreef DJMO het volgende:MP: Je wil het vast niet horen, maar het is een fase!

Ik snap wel dat je 't vervelend vind, maar Jan heeft dat soort buien ook en die slaapt zo nu en dan nog 's nachts bij ons, als hij wakker wordt. Het gebeurt echter steeds vaker nu dat hij weer dooslaapt op z'n eigen kamer. Accepteren en uitleggen dat ze 's nachts best naar je toe mag komen, maar dat ze in haar eigen bedje ook veilig is, werkte hier het beste iig.
Was ook mijn eerste reactie, een fase, maar wel een rot fase. Sarah slaapt echt net 4 nachten heel goed ook 's avonds en dan krijg je dit... Maar ja we kozen zelf voor een tweede en die hebben we mogen krijgen

quote:
Op zondag 7 augustus 2011 10:18 schreef Vicky het volgende:MP, herkenbaar.. mijn peuter wilde gisteravond gewoon niet gaan slapen. Eerst uit bed, melk drinken. Toen even rustig op de bankg ezeten maar toen ging ze zitten keten, toen bij ons in bed, ging ze nog meer liggen keten. Toen zei ze: ikke plassen!! Dus naar de wc, daar kwam niks. Toen weer in ons bed, weer keten. TOen was ik het zat. Ze pakte haar kussen en ging zelf naar haar eigen bed. Ik terug naar mijn bed, maar slapen deed ze dus echt niet. Heb mijnmatras maar gepakt en ben naasthaar gaan liggen. Om 22.30 ging ze pas slapen

En om 7.15 was ze weer wakker....
Hier nu dus een peuter op de bank die we negeren maar het lijkt haar allemaal niets te intereseren, net wel naast haar gezeten want ze is doodmoe, maar elke keer als ik alleen maar aanstalte maak te vertrekken dan zet ze het dus op een gillen...
quote:
Op zondag 7 augustus 2011 13:03 schreef Stiemie het volgende:[..]
Als je het echt niet wilt is er maar 1 oplossing: volhouden. Nu heeft ze uiteindelijk toch bij jullie in bed geslapen en dus gemerkt dat de volhouder wint. Waarschijnlijk blijft ze volgende keer dus nog langer volhouden omdat ze nu weet dat volhouden effect heeft

Dus zelf de keuze maken tussen volhouden, slapeloze nachten en uiteindelijk slapen zonder kind in bed of je erbij neerleggen en allemaal gewoon kunnen slapen.
Hier gaat het in ieder geval zoals hierboven beschreven en wij kiezen voor volhouden en minder slapen. Ik slaap namelijk echt niet met mijn kinderen in bed en ben dan net zo doodop als nu

Ik neig erg naar deze optie. Maar ja we zijn niet veel gewent wat gebroken nachten en korte nachten aan gaat dus dan gaat het even heftig worden. En Jaël heeft wel het karaktertje van ik zet mijn tanden erin en laat niet meer los, normaal gesproken heb ik in alles de laatste adem maar in deze is het lastig, ook omdat ik wel gewoon goed slaap met haar naast mij (ik vind het zelfs stiekem wel gezellig)!
Gisteravond gaf ze dus wel vrij snel op en bleef netjes in haar bed, maar zodra wij goed en wel in bed lagen stond ze naast mijn bed en ze sluipt zo zacht dat ik haar niet eens aan had horen komen ze was er gewoon in ene! En aangezien ik moest werken had ik haar zo over mij heen naar het midden van het bed geworpen en ik dacht dus dat manlkief haar weer terug had gebracht, dit bleek vanmorgen dus niet zo te zijn
Vanavond is het probleem dus anders ze wil niet eens op haar kamer blijven!
We hebben zelf ook nog wat andere opties bedacht:
- misschien moeten we het middagslaapje af gaan schaffen.
- een groter bed voor haar, ze is vrij lang maar ligt nog in een 1,20 bij 60 bedje
Maar pffffffffff... Ik heb helemaal geen energie om strijd te moeten voeren met mijn kind.