Het kan zijn dat als je je eigenwaarde al vroeg gekoppeld hebt aan aandacht, iets externs dus, je daardoor nooit echt aandacht gegeven hebt aan jezelf, maar alleen aan iets waar je controle over hebt; je uiterlijk. Zoals alle dwangmatig dingen geeft zoiets in het begin eerst een gevoel van veiligheid, zekerheid en vooral ook afleiding van wat er echt in je speelt.
Feit dat dit nu niet meer 'werkt' is een goed teken, wat ook jij bent een echt persoon, los van je uiterlijk of aandacht van anderen. Als je het al zo lang zo doet is het moeilijk loslaten en roept dat ongetwijfeld angst op; je zou dan iets loslaten wat al zo lang een houvast is geweest en het voelt alsof er heel veel op het spel staat. Maar diezelfde houvast was een afleiding van het zijn van jezelf; je 'was' alleen maar je uiterlijk. Een muur om achter te schuilen, en daarmee ook een beperking van wie je echt bent.
Nu voel je je alleen goed als je aandacht krijgt, dat is nu zoals het is en dat is prima, je wil het graag anders hebben omdat je merkt dat je je hier niet goed bij voelt (en misschien een gevoel op de achtergrond voelen dat jij eigenlijk echt vrij wilt zijn en niet meer alleen bezig met je uiterlijk) en ook dat is prima, het is je goed recht om vrij te willen zijn dus daar kan je mee aan de slag
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.