Dus wat hebben jullie meegemaakt als of met kleine kinderen?
Ik was zelf 5 jaar toen ik 's avonds een groene hoofd uit de vloer van mn kamer zag komen. Hij keek een beetje om zich heen (gelukkig niet in mijn richting) en verdween toen weer onder de vloer. En voor mijn gevoel was het levensecht.
En dan had ik nog een nichtje van 4 die 's avonds de hele tijd naar een lege ruimte zat te wijzen en ging huilen en schreeuwen.
Er zijn wel meer verhalen over, ook in mijn omgeving.quote:Op dinsdag 19 juli 2011 13:55 schreef Lavenderr het volgende:
Zonder gekheid, ik vind dat kleine kinderen vaak heel wijs kunnen kijken, alsof ze alles al weten.
Het valt niet te checken en je kunt er zelf een mooie draai aangeven met veel fantasie:
De eerste woorden van mijn zusje waren "Bantoes" en "Mompen".
Bantoes is een Zuid-Afrikaans scheldwoord verzamelnaam voor zwarten, mompen betekende "vermommen" in Oud-Nederlands.
Leuk, interessant, maar dan eh...
Gewoon dit soort verhalen in een topic is toch niks mis mee?quote:
In TRU valt er bijna altijd slecht te bewijzen.
Jammer, vind het best een mooi onderwerpquote:
edit: even geveegd en nu is het weer goed. Graag ontopic reageren of het topic gaat alsnog op slot. ONZ is op 49
Mooi is dat he?quote:
Ik reageerde OT. Kinderen in die leeftijdsfase denken niet rationeel, maar magisch. Voor hun zijn spoken onder het bed net zo echt als het bed zelf. Verder zijn de hersenen van kinderen in die leeftijd in volle ontwikkeling. Logisch dat ze dan ook geen onderscheid kunnen maken tussen realiteit en fictie. Naarmate de leeftijd en de hersenontwikkeling vordert, verdwijnt dit langzamerhand. Ik zie niet echt het TRU gehalte aan een standaard kinderverhaal, iets wat elk kind in meer of mindere mate wel heeft meegemaakt. Ik kan bijvoorbeeld goede en spannende verhalen vertellen over toen ik een man op mijn kamer zag totdat het licht aanging toen ik schreeuwde(mijn pa kwam). Het hoort gewoon bij de leeftijd.
Ik vind het ook geweldig als zo'n kindje van heel ernstig kijken ineens lacht.Zie je die lach als het ware openbreken in dat snoetje, pure blijdschap. Zie je alleen bij kleine kinderen.
Yep is mooi om te zien!quote:
[..]
Mooi is dat he?
Ik vind het ook geweldig als zo'n kindje van heel ernstig kijken ineens lacht.Zie je die lach als het ware openbreken in dat snoetje, pure blijdschap. Zie je alleen bij kleine kinderen.
Gillen snachts, soms wel een paar keer. Weer er heen en gerust stellen, en "er is niks hier" zeggen.
Vorige week werd ze aangesproken bij de winkel omdat ze een hondje op dr shirt had die die dame ook had thuis. En om het te bewijzen liet ze een foto zien uit dr portemonnee aan haar. Naast die pasfoto was een pasfoto van een man, ik schat, een jaar of veertig.
Mn dochter wees er naar en zei "hee die is overleden he?" waarop die mevrouw haar en mij verbaasd aankeek, omdat het inderdaad waar was.
Mijn nicht scheen, als peuter, ook dingen te weten van vroeger.
Ze is nu heldervoelend etc en wist ook 100% zeker dat ik een zoon zou krijgen en dat bleek een meisje. Het blijkt dus geen exacte wetenschap.
Bij sommige kinderen zou je idd aan reincarnatie kunnen denken, zo wijs kijken die. Fascinerend vind ik dat. Ik heb een neefje, toen die klein was kon hij zo streng kijken, op het boze af. Keek hij je doordringend aan met die helblauwe ogen. En niet even, nee, lang.quote:
Als je in reïncarnatie geloofd (geloof ik niet) dan zou je kunnen beredeneren dat het geheugen van een kind nog sporen bevat van het vorige leven.
Mijn nicht scheen, als peuter, ook dingen te weten van vroeger.
Ze is nu heldervoelend etc en wist ook 100% zeker dat ik een zoon zou krijgen en dat bleek een meisje. Het blijkt dus geen exacte wetenschap.
Daar werden sommige mensen weleens ongemakkelijk van.
Dus bij hem dacht ik weleens dat het een oude ziel was, maar ja, dat is mijn inkleuring, hoeft helemaal niet waar te zijn natuurlijk.
Nu is het een lastige puber
idd, maar het blijft interessant, het lacherige weghonen zegt wat over de onzekerheid van die personen.quote:
Als het inderdaad een oude ziel blijkt te zijn, zou ik ook rebels worden na 5 mensenlevens ofzoquote:
[..]
Bij sommige kinderen zou je idd aan reincarnatie kunnen denken, zo wijs kijken die. Fascinerend vind ik dat. Ik heb een neefje, toen die klein was kon hij zo streng kijken, op het boze af. Keek hij je doordringend aan met die helblauwe ogen. En niet even, nee, lang.
Daar werden sommige mensen weleens ongemakkelijk van.
Dus bij hem dacht ik weleens dat het een oude ziel was, maar ja, dat is mijn inkleuring, hoeft helemaal niet waar te zijn natuurlijk.
Nu is het een lastige puber
Experimenteren for the win!Het zou idd de boze blik kunnen verklarenquote:
[..]
Als het inderdaad een oude ziel blijkt te zijn, zou ik ook rebels worden na 5 mensenlevens ofzo
"nee he, moet ik nu alweer' ??Kinderen hebben een rijke fantasie, waarschijnlijk beelden ze zich veel in.
Maar aan de andere kant zeggen de ouders heel vaak dat er niets is. Als je maar vaak genoeg hoort dat er niets is, ga je er in geloven en ook niets meer zien. Dat kinderen ergens bang van zijn wil zeggen dat ze het niet snappen. Maar wellicht zien ze echt wel iets, en begrijpen ze het niet.
Ik heb ook voldoende dingen gezien toen ik kind was. Dit waren geen spoken, of geesten. Maar veel later heb ik het kunnen verklaren als herinneringen uit het verleden. Een andere tijd, een ander leven. Beelden die toen erg traumatisch waren, beelden die nu pas verklaard zijn.
Kinderen hebben idd een rijke fantasie, plus een openheid en een soort onschuld, heel puur.quote:Op zaterdag 6 augustus 2011 01:14 schreef Bill_E het volgende:
Interessante vraag, en tevens een schopje, ik denk dat het antwoord tweeledig is.
Kinderen hebben een rijke fantasie, waarschijnlijk beelden ze zich veel in.
Maar aan de andere kant zeggen de ouders heel vaak dat er niets is. Als je maar vaak genoeg hoort dat er niets is, ga je er in geloven en ook niets meer zien. Dat kinderen ergens bang van zijn wil zeggen dat ze het niet snappen. Maar wellicht zien ze echt wel iets, en begrijpen ze het niet.
Ik heb ook voldoende dingen gezien toen ik kind was. Dit waren geen spoken, of geesten. Maar veel later heb ik het kunnen verklaren als herinneringen uit het verleden. Een andere tijd, een ander leven. Beelden die toen erg traumatisch waren, beelden die nu pas verklaard zijn.
Maar zoals sommige baby's kunnen kijken, dat vind ik zo bijzonder. Doordringend, wijs, alsof ze zo in je ziel kijken.
Zoals iemand hiervoor ook al zei: de hersenen zijn nog niet volgroeid. Naar mij idee dus nog niet uitgevormd, waardoor zij soms nog flarden zullen zien van entiteiten, of nog sommige dingen zullen weten van het geestelijke, dit totdat de hersenen gevormder zijn. Je hersenen kan je je hele leven opbouwen en afbreken maar zo tot 7-8 jaar is het nog wat ongevormd, de vorm wordt daarna echt duidelijker. Dit heeft ook te maken met de verdichting van de fontanel.
Ik denk dus dat kinderen meer kunnen zien dan wij, ik denk ook dat wij weer ziende voor die dingen kunnen worden door training.
Toen ik een stukje van de rest verwijderd was liep ik op zo'n blubberplas, en het begon tegen me te praten. Serieus. Ik weet niet wat het zei want ik ben meteen weggerend
.Nu weet ik niet of ik dat serieus moet nemen?quote:Op maandag 8 augustus 2011 16:19 schreef Ikbenmijnwachtwoordkwijt het volgende:
Ik was een keer met school in een bos, en er lag ook een beetje blubber overal.
Toen ik een stukje van de rest verwijderd was liep ik op zo'n blubberplas, en het begon tegen me te praten. Serieus. Ik weet niet wat het zei want ik ben meteen weggerend
Waarom zou ik dit verzinnen?quote:
[..]
Nu weet ik niet of ik dat serieus moet nemen?
Een pratende 'blubberplas' (quote:
Waarom zou ik dit verzinnen?
) klinkt nou niet bepaald 'alledaags' en zo ...Alledaagse dingen horen ook helemaal niet in TRU.quote:
[..]
Een pratende 'blubberplas' (
TRUequote:Op maandag 8 augustus 2011 17:17 schreef Ikbenmijnwachtwoordkwijt het volgende:
[..]
Alledaagse dingen horen ook helemaal niet in TRU.
(maar een hoop daarvan is wel 'verzonnen'
)Als zo'n kind opgroet word het geleerd op een hele andere manier te denken en tevens te luisteren naar menselijke spraak. Steeds meer worden de zintuigen dagelijks gebombardeerd door eindeloze informatie.
Wij mensen zijn vergeten te luisteren. Stel, ik zou een kind hebben en deze zegt met de hond te kunnen communiceren... dan zou ik dat enkel maar stimuleren.
(Het handige is dat ik ook met dieren kan communiceren en het zou kunnen verifieeren zelfs.)
Mijn ouders hebben mij ook bijgestaan en begleiding geboden toen ik als klein kind entiteiten zag ipv het maar als fantasie af te schrijven.
Sommige kleine kinderen zijn dermatige gevoelig, dat ze zelfs met kortzichtige ouders hun talenten blijven behouden op latere leeftijd. Toch helaas zijn er ook veel kinderen die aan hun lot worden overgelaten.
Denk dat je dat helemaal goed hebt. Het leven is zo gehaast en kinderen hebben vaak heel lange verhalen met veel en toen en toen er in, en dat wordt nog weleens afgekapt omdat er niet altijd de tijd voor is in dit jachtige leven.quote:
Kleine kinderen zien en horen meer, omdat ze nog puur zijn.
Als zo'n kind opgroet word het geleerd op een hele andere manier te denken en tevens te luisteren naar menselijke spraak. Steeds meer worden de zintuigen dagelijks gebombardeerd door eindeloze informatie.
Wij mensen zijn vergeten te luisteren. Stel, ik zou een kind hebben en deze zegt met de hond te kunnen communiceren... dan zou ik dat enkel maar stimuleren.
(Het handige is dat ik ook met dieren kan communiceren en het zou kunnen verifieeren zelfs.)
Mijn ouders hebben mij ook bijgestaan en begleiding geboden toen ik als klein kind entiteiten zag ipv het maar als fantasie af te schrijven.
Sommige kleine kinderen zijn dermatige gevoelig, dat ze zelfs met kortzichtige ouders hun talenten blijven behouden op latere leeftijd. Toch helaas zijn er ook veel kinderen die aan hun lot worden overgelaten.
Dan is het idd heel mooi als een kind die gevoeligheid behoudt tot op latere leeftijd.
Zou het niet zo kunnen zijn, dat door die stimuli van je ouders, je die rijke fantasie voor waar bent gaan aannemen? Dat is eigenlijk dezelfde redenering als die hier in het topic al gegeven is, namelijk dat kinderen afleren alles wat door het brein gezien wordt als waar aan te nemen, maar dan dan de andere kant op. Just a thoughtquote:
Kleine kinderen zien en horen meer, omdat ze nog puur zijn.
Als zo'n kind opgroet word het geleerd op een hele andere manier te denken en tevens te luisteren naar menselijke spraak. Steeds meer worden de zintuigen dagelijks gebombardeerd door eindeloze informatie.
Wij mensen zijn vergeten te luisteren. Stel, ik zou een kind hebben en deze zegt met de hond te kunnen communiceren... dan zou ik dat enkel maar stimuleren.
(Het handige is dat ik ook met dieren kan communiceren en het zou kunnen verifieeren zelfs.)
Mijn ouders hebben mij ook bijgestaan en begleiding geboden toen ik als klein kind entiteiten zag ipv het maar als fantasie af te schrijven.
Sommige kleine kinderen zijn dermatige gevoelig, dat ze zelfs met kortzichtige ouders hun talenten blijven behouden op latere leeftijd. Toch helaas zijn er ook veel kinderen die aan hun lot worden overgelaten.
Hier ben ik het dus geheel mee eens.quote:
Ik reageerde OT. Kinderen in die leeftijdsfase denken niet rationeel, maar magisch. Voor hun zijn spoken onder het bed net zo echt als het bed zelf. Verder zijn de hersenen van kinderen in die leeftijd in volle ontwikkeling. Logisch dat ze dan ook geen onderscheid kunnen maken tussen realiteit en fictie. Naarmate de leeftijd en de hersenontwikkeling vordert, verdwijnt dit langzamerhand. Ik zie niet echt het TRU gehalte aan een standaard kinderverhaal, iets wat elk kind in meer of mindere mate wel heeft meegemaakt. Ik kan bijvoorbeeld goede en spannende verhalen vertellen over toen ik een man op mijn kamer zag totdat het licht aanging toen ik schreeuwde(mijn pa kwam). Het hoort gewoon bij de leeftijd.
Het punt is dat kinderen nog geen ervaringset hebben waaraan ze hun waarnemingen kunnen spiegelen af hier waarde aan weten toe te kennen. Aan de ene kant maakt het dat moeilijk om ergens waarde aan toe te kennen, aan de andere kant beperk je je daarmee door je eigen ervaringset op je waarneming los te laten (ik heb het nog nooit eerder waargenomen, me is altijd verteld dat het onzin is en dus zal het vast wel niet bestaan).quote:
Ik reageerde OT. Kinderen in die leeftijdsfase denken niet rationeel, maar magisch. Voor hun zijn spoken onder het bed net zo echt als het bed zelf. Verder zijn de hersenen van kinderen in die leeftijd in volle ontwikkeling. Logisch dat ze dan ook geen onderscheid kunnen maken tussen realiteit en fictie. Naarmate de leeftijd en de hersenontwikkeling vordert, verdwijnt dit langzamerhand. Ik zie niet echt het TRU gehalte aan een standaard kinderverhaal, iets wat elk kind in meer of mindere mate wel heeft meegemaakt. Ik kan bijvoorbeeld goede en spannende verhalen vertellen over toen ik een man op mijn kamer zag totdat het licht aanging toen ik schreeuwde(mijn pa kwam). Het hoort gewoon bij de leeftijd.
Dit sluit ik zeker niet uit inderdaad.quote:
Zou het niet zo kunnen zijn, dat door die stimuli van je ouders, je die rijke fantasie voor waar bent gaan aannemen? Dat is eigenlijk dezelfde redenering als die hier in het topic al gegeven is, namelijk dat kinderen afleren alles wat door het brein gezien wordt als waar aan te nemen, maar dan dan de andere kant op. Just a thought
Maar... zie dan ook weer mijn laatste zin in mijn vorige post.
Als ik naar mijn eigen ervaringen als kind kijk en mijn gevoeligheid nu ik zelf volwassen ben geworden kan ik voor mijzelf concluderen dat het nooit fantasie is geweest, want dat is het nu nog steeds niet. En sta nu toch echt wel met beide voetjes op de vloer.
Of je bent door de stimuli van de ouders en andere mensen in de omgeving gaan aannemen dat wat je ervaart niet echt is. Ik denk, weet wel zeker, dat dat veel vaker het geval is.quote:
[..]
Zou het niet zo kunnen zijn, dat door die stimuli van je ouders, je die rijke fantasie voor waar bent gaan aannemen? Dat is eigenlijk dezelfde redenering als die hier in het topic al gegeven is, namelijk dat kinderen afleren alles wat door het brein gezien wordt als waar aan te nemen, maar dan dan de andere kant op. Just a thought
Believing is seeing. Maar goed, ik kan eigenlijk verder niets met dit topic, omdat ik me niet kan herinneren als kind ooit dingen gezien te hebben die in TRU zouden thuishoren.quote:
[..]
Of je bent door de stimuli van de ouders en andere mensen in de omgeving gaan aannemen dat wat je ervaart niet echt is. Ik denk, weet wel zeker, dat dat veel vaker het geval is.
Niet op die leeftijd. dat geldt alleen als je verteld is dat wat je ziet niet kan. Dan pas hoef je die discussie aan te gaan. Niet wanneer het puur de ervaring is.quote:
[..]
Believing is seeing. Maar goed, ik kan eigenlijk verder niets met dit topic, omdat ik me niet kan herinneren als kind ooit dingen gezien te hebben die in TRU zouden thuishoren.
Kind: mamma, bang, eng onder mijn bed.
moeder: kijkt onder bed. Er ligt niets: nee hoor, dat heb je maar gedroomd, er is niets onder je bed
Kind gaat weer naar bed en moeder gaat weer weg
kind: mamaaaaaaaaa, eng, onder mijn bed.
mamma weer: neeheeeee, er is niets daar.
kind: machteloos: maar ik ZIE het toch.
En dan is het makkelijker, veeeeel makkelijker, om je daar als kind bij neer te leggen en voor een ouder om bij het kind te blijven tot het in slaap valt.
En dan veranderen pas de prioriteiten. Dan gaat het kind misschien wel geloven dat er niets is en heel misschien blijft het dan dat wel roepen omdat het kind het gezellig vindt als mamma bij hem/haar blijft
Maar dat is in de eerste instantie niet het geval.
Ach, arm kind, had je geen vader of moeder die je in hun nek zette ? Dan zie je toch echt meer (tenzij je vader/moeder een pygmee is uiteraard)quote:
stond als kind in de menigte en zag helemaal niks... ja, hoop benen. Zie het niet zo.
Kinderen integendeel gebruiken soms meer dan 1/4 en krijgen dan te maken met dingen die wie niet kunnen horen, zien of voelen.
Mijn leerkracht had trouwens les gegeven in die bekende universiteit van Engeland, Harvard of Oxford. Ik weet het zelf niet meer
En ze had een vijftal diploma's.Ik weet nog als kind toen ik 5 jaar oud was, mijn opa was gestorven. Ik begreep niet wat de dood was, dus het interesseerde mij niet zo. Ik dacht dat mijn opa eventjes weg was en zo terug zou komen.
We waren dus bij mijn oma haar huis en ik had zin om in de schommel te spelen die opa had gebouwd voor mij. Ik liep naar de tuin en om de hoek zag hem staan. Grijsachtig en lichtgevend. Hij lachte en zwaaide. Ik liep naar binnen en riep opa is in de tuin! Iedereen ging kijken, maar hij was allang vertrokken...
[ Bericht 14% gewijzigd door Fatihtjuh op 19-08-2011 20:48:53 (extraa info) ]
neuh ik was een gigantisch bol kind. kon ik ze nie aandoen.quote:
[..]
Ach, arm kind, had je geen vader of moeder die je in hun nek zette ? Dan zie je toch echt meer (tenzij je vader/moeder een pygmee is uiteraard)
FYI, Harvard is in de VS dus die was 't iig niet. in Engeland zitten Oxford en Cambridge.quote:
[..]
neuh ik was een gigantisch bol kind. kon ik ze nie aandoen.
En we gebruiken zo'n 33% van onze hersenen. Sry, nitpicking. *shushes*oeps foutje, dubbelpost + quote >.< druk altijd op verkeerde icoontje.
Oudste mythe ooit. We gebruiken 100% van onze hersenen. Indien dit niet het geval zou zijn, zouden we dood zijn.quote:
Mijn leerkracht Nederlands 2 jaar geleden had ook zoiets verteld. Zij zei dat we maar 1/4 van onze hersenen "bewust gebruiken".
We gebruiken het weliswaar voor 100%, maar niet naar vol vermogen. De vraag is of dat ook wel zo gezond zou zijn, als we dat wel dedenquote:
[..]
Oudste mythe ooit. We gebruiken 100% van onze hersenen. Indien dit niet het geval zou zijn, zouden we dood zijn.
.Natuurlijk maar ik zei "bewust gebruiken". 3/4 wordt onbewust gebruikt voor andere doeleinden.quote:
[..]
Oudste mythe ooit. We gebruiken 100% van onze hersenen. Indien dit niet het geval zou zijn, zouden we dood zijn.
Dat is wat mij verteld is e
Laatst kwam onze hond Sara grommend en met oren in de nek uit de keuken en ze liet een diep laag gegrom horen, dat heb ik dr nog nooit zien en horen doen.
Mn man zag een dag daarvoor een schim in de schuur deze zit aan de keuken vastgebouwd.
Normaal als Sara wat ziet of hoort blaft ze, dit was erg vreemd gedrag dus voor haar.
Als kind zag ik al schimmen en zie ze nog steeds , weet er nu alleen beter mee om te gaan.
En ik heb als klein kind ook wel een rare dingen gezegd zoals "Wanneer gaan we naar huis?" terwijl we thuis waren. Ik heb (gelukkig, want ik heb er geen behoefte aan) verder nooit "enge dingen" gezien. Wel gehoord maar heel vaagjes en ik hou mezelf maar voor dat ik gewoon moe ben op zo'n moment. Ik geloof verder gewoon in wat me mogelijk lijkt (en dat is nog best veel hoor) maar hou veilige afstand van "dat soort dingen". Vind het wel interessant, maar heb verder totaal geen behoefte om er iets mee te maken te hebben.
Vriendje zei: DAT KAN NIET. Mijn zoon zucht geïrriteerd en mompelt 'jij weet het gewoon niet meer'.
Nou ja, zo kan ik nog wel 10 verhalen vertellen. Hij is trouwens 5 en we hebben het nooit met hem over reïncarnatie gehad. Wel over de hemel(bij een overleden huisdier).
[ Bericht 4% gewijzigd door Janena op 26-08-2011 12:15:17 ]
Mijn dochter van destijds 3 vertelde in de auto onderweg op vakantie ineens dat haar echte ouders door een brand waren overleden, dat haar oma in een winkel werkte en dat zij later ook was overleden en daarna bij ons was gekomen. Ik ben zo blij dat hij mijn man (nuchterheid himself) erbij was want anders had niemand me geloofd....
Ze keek in die tijd nog niet veel anders dan teletubbies en wij zijn niet gelovig. Ik vond het wel bijzonder.
Zet je wel echt aan het denken 
Er is sowieso meer dan we weten
Was die prik zo traumatisch ofzo?quote:
Kinderen kunnen prachtige uitspraken doen. Dat herinner k ook nog wel van mn zoon toen hij een jaar of 2 was. Van die rake uitspraken, ook voelde hij altijd feilloos aan als ik migraine had, dan zei hij ook gewoon mama even slapen. Heb ook t idee dat we een soort van telepathie hadden, hij speelde dan buiten achter t huis in de speeltuin en ik riep m in gedachten en dan kwam hij er vrij direct aan en niet 1x nee eigenlijk altijd. Alles veranderde na zn dktp prik die hij kreeg toen hij 2 en een half was.Hij veranderde van een lief en rustig kind in een druk jongentje waar k niet meer goed contact mee kreeg.
Zoek maar eens op inentingen en autistmequote:
[..]
Was die prik zo traumatisch ofzo?
Oww... Ja dat verklaart het wel.quote:
[..]
Zoek maar eens op inentingen en autistme
Jammer
je weet dat dieren óók zo kunnen reageren als ze pijn hebben of zich niet lekker voelen? Onze kat dat vroeger heel vaak, mn moeder zei dan dat het leek of ze iets zag, uiteindelijk bleek ze een hartafwijking te hebben en hartritmestoornissen.quote:
Weet wel zeker dat kinderen en dieren meer zien, mijn vorige hond volgde orbs met zn koppie dan zag ik m van de ene hoek na de andere hoek kijken en ik zag de orb soms ook.
Laatst kwam onze hond Sara grommend en met oren in de nek uit de keuken en ze liet een diep laag gegrom horen, dat heb ik dr nog nooit zien en horen doen.
Mn man zag een dag daarvoor een schim in de schuur deze zit aan de keuken vastgebouwd.
Normaal als Sara wat ziet of hoort blaft ze, dit was erg vreemd gedrag dus voor haar.
Als kind zag ik al schimmen en zie ze nog steeds , weet er nu alleen beter mee om te gaan.
De kinderen van mijn nicht hebben nooit gezegd dat ze iets gezien hebben, ook niet snachts. Terwijl hun vader heel erg bezig is met dit soort dingen.
Ik zelf zag regelmatig een westie (klein wit hondje) ook toen ik al wat ouder was, maar nooit direct, altijd ergens achter of vanuit mijn ooghoeken.
Je hersenen werken ook zo dat ze van elk onduidelijk beeld iets willen maken, dus het wil wmb niet zoveel zeggen.
Ik sta best open voor meer, ik ga er alleen niet actief naar op zoek en geloof ook niet alles wat ik hoor. En ik vind dus dat je niet overal iets achter moet zoeken en ik vind dat wat vaak wel gebeurt.
Kind staart naar de hoek van de kamer: daar zal wel iets zitten.
Ik staar ook wel eens naar niets in het bijzonder, waarom zou een kind dat niet doen?
En mn vorige hond zag wat ik zag orbs hij volgde ze met zn koppie en ik zag ze ook.
Er is echt veel meer dan wij weten en zien.
Kijk bijv maar eens hoe weinig ze nog maar weten over de zee en de diep zeeen.
Mensen denken altijd alles te weten,maar we weten nog maar zo weinig van moeder aarde en alles erop en er omheen. Maar wie weet zien we wel dingen uit een andere dimensie.
Ik heb ook niet alle antwoorden, maar weet wat ik gezien heb en dat al mn hele leven. Hier liep vroeger een spookkat door de kamer, k had t aan neimand verteld maar een paar van mn vrienden zagen m ook. Voor mij de bevestiging dat er niks mis is met mn ogen.
En k weet wat je bedoeld met dat je ogen bepaalde patronen willen zien
http://nl.wikipedia.org/wiki/Pareidolie
Wij waren op de begraafplaats waar de oma en opa van mijn vriendin begraven liggen. Zij was er een jaar of 8 niet meer geweest en wist het graf dus niet meer helemaal te vinden. ik had ons dochtertje op de arm en we stonden beiden een richting uit te kijken op zoek naar het graf. op dat moment kijkt mijn dochter dus de andere kant op en begint te zwaaien en te lachen. Wij draaien ons om en zij had het graf gevonden! Rillingen!
op dezelfde begraafplaats is ook een vriend van de ouders van mijn vriendin begraven...we hebben het erover waar hij zou kunnen liggen, wederom draait mijn dochter zich om op mijn arm en wijst een richting op...daar lag dat graf dus ook echt! ik geloof niet in hocus pocus en derek ogilvie is een oplichter maar een verklaring heb ik niet voor deze gebeurtenissen.
Klinkt te vergezocht om niet waar te zijnquote:
[..]
Een pratende 'blubberplas' (
Vertel ook maar alleen wat ik heb gezien/denk te hebben gezien.
Die kat van mij bleek op latere leeftijd ook hartproblemen te hebben..quote:Op zondag 28 augustus 2011 10:13 schreef lichtekooi het volgende:
[..]
je weet dat dieren óók zo kunnen reageren als ze pijn hebben of zich niet lekker voelen? Onze kat dat vroeger heel vaak, mn moeder zei dan dat het leek of ze iets zag, uiteindelijk bleek ze een hartafwijking te hebben en hartritmestoornissen.
Er was iets waardoor ze vocht opsloeg op random plekken op haar lijfje, kreeg ze allemaal bulten met water onder haar huid. We kregen wel pilletjes mee van de dierenarts zodat ze meer zou gaan plassen, maar ze was al 20 en na zo'n 2 weken was het afgelopen.Ik wist niet dat zulke dingen met elkaar te maken hadden, ik heb er ook nog nooit van gehoord maar vind het te toevallig dat je dat nou zegt
Dat deed mn oude hond ook , maar toen bleek er een muis in de spouwmuur te zitten dus ja als je zulke dingen hebt uitgesloten ben ik dr van overtuigd dat ze meer zien.quote:
Och mijn hond doet dat ook wel eens hij is a 12 jaar oud. Maar een paar keer in de maand begint hij in de keuken te blaffen alsof hij iets ziet terwijl er niks te zien valt.
.quote:
[..]
Zoek maar eens op inentingen en autistme
Toen ik jong was had ik 's ochtends voorspellende dromen, die meestal een maand of 3 later uitkwamen. Ik kan het nog steeds niet verklaren en zou het afdoen als interpretatie-fouten, ware het niet dat de dromen zo gedetailleerd en correct waren dat ik het niet ontkennen kan. Zo merkte ik eens op dat ik een gesprek met twee anderen al eens gedroomd had. Ik herinnerde me wie wat ging zeggen en deed dat toen ook. Die twee anderen freakten volledig.
Ik ook toen ik jong was maar dat is teruggekomen toen ik ouder werdquote:
[..]
Toen ik jong was had ik 's ochtends voorspellende dromen, die meestal een maand of 3 later uitkwamen. Ik kan het nog steeds niet verklaren en zou het afdoen als interpretatie-fouten, ware het niet dat de dromen zo gedetailleerd en correct waren dat ik het niet ontkennen kan. Zo merkte ik eens op dat ik een gesprek met twee anderen al eens gedroomd had. Ik herinnerde me wie wat ging zeggen en deed dat toen ook. Die twee anderen freakten volledig.
Had dat laatst met een moment in mijn huidige woning, terwijl ik die droom misschien wel 5 jaar geleden droomde en er toen nog niet woonde.
krijg er zelf altijd zon matrix gevoel bij, dejavu gebeuren.quote:
[..]
Ik ook toen ik jong was maar dat is teruggekomen toen ik ouder werd
dat je 100% zeker weet dat je er al eens bent geweest terwijl je er eigenlijk nooit echt een stap hebt gezet. vroeger veel gehad tegenwoordig nooit echt meer ( de dromen dan )wel eerder dat ik soms nog de herinnering aan de droom heb op het moment dat ik ergens kom waar ik nooit ben geweest. dan heb ik eigenlijk altijd wel zoiets van what the fuck hier ben ik toch al geweest? , nee wacht toch niet. of wel? HUH?
Wat mijn punt nu is?
Als mijn vriendin er niet geweest was dan was ik er nu niet meer geweest, sowieso, als ik geen goede vrienden had gehad was ik er al lang geleden tussen uit geknepen. Wat is de oorzaak van dit alles? Onvolledig ouderschap. Ik ben als kind niet uit mijn ondeindige kinderlijke fantasie wereld gehaald en dat ontwikkeld zich vaak (ik heb het ook gezien bij een paar vrienden van me die mishandelt zijn vroeger en nu ook bij de GGZ zitten, tja soort zoekt soort) tot best wel een verneukte psychische toestand. hiermee wil ik maar zeggen, ouders, voedt je kind op zoals je wil, maar zorg dat het geen derealiseren probleem puber wordt
wtf... Dat had ik ook. Echter was ik op vakantie in het park. Ik was een jaar of 5 en liep langs de speeltuin. Alles was heel nat, want het had heel erg geregend. Toen ik door een plas liep kwamen er belletjes omhoog en rare stemmen. Ik sprong opzij en ben heel hard weggerend. :-/quote:
Ik was een keer met school in een bos, en er lag ook een beetje blubber overal.
Toen ik een stukje van de rest verwijderd was liep ik op zo'n blubberplas, en het begon tegen me te praten. Serieus. Ik weet niet wat het zei want ik ben meteen weggerend
Kleine kinderen hebben vaak ook een levendige fantasie,soms meer dan volwassenen.*lol*quote:
Zonder gekheid, ik vind dat kleine kinderen vaak heel wijs kunnen kijken, alsof ze alles al weten.
Dat is zeker zo, vind ik ook zo leuk van kinderen.quote:Op zondag 4 september 2011 13:13 schreef galtfactory het volgende:
[..]
Kleine kinderen hebben vaak ook een levendige fantasie,soms meer dan volwassenen.*lol*
Blijf ik er toch bij dat sommige kinderen heel wijs kunnen kijken
.Je heb dan blijkbaar als een antenne gefunctioneerd je vangt gewoon energiën op van andere mensen ,alles is en bevat energie en op sommige momenten heb je daar blijkbaar contact mee. Of komt het in contact met jou.quote:
[..]
Toen ik jong was had ik 's ochtends voorspellende dromen, die meestal een maand of 3 later uitkwamen. Ik kan het nog steeds niet verklaren en zou het afdoen als interpretatie-fouten, ware het niet dat de dromen zo gedetailleerd en correct waren dat ik het niet ontkennen kan. Zo merkte ik eens op dat ik een gesprek met twee anderen al eens gedroomd had. Ik herinnerde me wie wat ging zeggen en deed dat toen ook. Die twee anderen freakten volledig.
Mijn man heeft 2 dagen voor de dood van mn vriendin ( we waren net bij dr op bezoek geweest) tegen me gezegt ze leeft niet lang meer ....k zei nog tegen m doe eens normaal, nu weet ik dat hij vaker van zulke momenten heeft. En het komt uit.
Dr zit iets in de lucht en hij vangt het op en die is net zo nuchter als jij Gray, heeft niks met het paranormale of wat dan ook.
Kinderen hebben meer fantasie en zien daarom veel meer dingen in voorwerpen en schaduws, die er niet zijn.
Je zou het devolutie kunnen noemen.
In samenlevingen waarin dat wel geaccepteerd is, waarvan de westerse wereld zegt dat ze nog in het magisch denken geloven en onbeschaafd zijn, blijven zaken die wij paranormaal noemen heel normaal en bij het leven horend.
Of iets paranormaal is ligt dus niet alleen aan de bewijsbaarheid, maar ook aan de culturele context.