Maar dat is hier ook hoor in zo'n fase. Ivm lange tekst even onder spoiler:quote:Op maandag 11 juli 2011 21:17 schreef Stiemie het volgende:
Asy ik ben juist blij hoor met alle meedenk-tips want ik weet het zelf gewoon ECHT niet meer. We zijn nu op het gil-maar-tot-je-doodop-in-slaap-valt-punt aangekomen en dat vind ik helemaal niet fijn![]()
Het probleem is dat zodra ze eruit mag ze ineens stil is en het grote wereldleed van de ene op de andere seconde voorbij is. Met haar op ons bed liggen vindt ze dus prima want dan hoeft ze niet in haar eigen bed. Het maakt echter niet uit of ik naast haar bed ga zitten. Dan blijft ze gillen.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Ik heb even verder gelezen: het is verder precies zoals hier.
Als ik hem naar beneden haal, kan hij gerust nog uren in de box doorspelen. Als hij zo'n buien heeft, dan begint hij ook al te krijsen/gillen zodra we zijn kamer oplopen.
Tegenwoordig is het nog wat dramatischer bij momenten want dan klampt hij zich echt aan je vast en houdt je shirt vast zodat je hem echt van je moet aftrekken![]()
Gelukkig dat het gaat, denk toch wel veel aan je op een of andere manier.... en vind het super superknap hoe je het allemaal doetquote:Op maandag 11 juli 2011 21:45 schreef draculettetje het volgende:
ow wauw karin! fijn dat lars van de pijn is!
met mij gaat het wel becky ben er nog niet maar wel op de juiste weg...
als ik dit lees schieten de kriebels over mijn lichaam omdat het zo onmenselijk lijkt. Niemand behandel je in het volwassen leven zo. En ik vind het heel moeilijk te lezen dat dat bij kinderen soms de beste keus is.quote:Op maandag 11 juli 2011 21:59 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Stiemie, ik voel me ietwat geremd om te reageren nu, voor het eerst geloof ik. , maar ehm...
Ik zou haar hoe dan ook in bed laten. Wat mij betreft geef je het signaal dat je er voor haar bent, dat je haar niet alleen laat, ook als je erbij gaat zitten. Met je rug naar haar toe, zonder communicatie. Dat ze dat niet accepteert en misschien wel twee uur lang gaat brullen, zou ik in zo'n geval interpreteren als temperament/doorzettingsvermogen/drift/ weet ik veel. je bent erbij, ze ziet je.
Ik zou mezelf de hele dag moed inpraten, omdat het volgens mij van heel groot belang is dat je niet gaat toegeven, ook al kost dat twee uur brullen. Jouw doorzettingsvermogen moet groter zijn dan het hare. Uiteindelijk valt ze in slaap en voel jij je ellendig en uitgeblust, denk ik. Maar de volgende dag zul je, denk ik, merken dat het korter gaat duren. En de dag daarna nog korter. Ik denk dat het dan heel snel gepiept is.
quote:Op maandag 11 juli 2011 21:52 schreef becky27 het volgende:
[..]
Gelukkig dat het gaat, denk toch wel veel aan je op een of andere manier.... en vind het super superknap hoe je het allemaal doet![]()
van velen hier hoor! maar van draak ook wel in het bijzonder
Groofsken ik heb haar er vanavond ook niet uitgehaald. Het is echt heel moeilijk, maar als ze niet stil is als ik gewoon naast haar bed zit, heb ik ook niet het gevoel dat het om verlatingsangst gaat. Bovendien lijkt het me dat ze dan ook moeite zou moeten hebben met bv afscheid van mij nemen bij de opvang of wanneer ze gaat logeren, maar dat gaat allemaal moeiteloos. Het is meer dat ze er voor mijn gevoel echt uit wil en nog niet wil gaan slapen. Dat ze geen afscheid van de dag en het spelen wil nemenquote:Op maandag 11 juli 2011 21:59 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Stiemie, ik voel me ietwat geremd om te reageren nu, voor het eerst geloof ik. , maar ehm...
Ik zou haar hoe dan ook in bed laten. Wat mij betreft geef je het signaal dat je er voor haar bent, dat je haar niet alleen laat, ook als je erbij gaat zitten. Met je rug naar haar toe, zonder communicatie. Dat ze dat niet accepteert en misschien wel twee uur lang gaat brullen, zou ik in zo'n geval interpreteren als temperament/doorzettingsvermogen/drift/ weet ik veel. je bent erbij, ze ziet je.
Ik zou mezelf de hele dag moed inpraten, omdat het volgens mij van heel groot belang is dat je niet gaat toegeven, ook al kost dat twee uur brullen. Jouw doorzettingsvermogen moet groter zijn dan het hare. Uiteindelijk valt ze in slaap en voel jij je ellendig en uitgeblust, denk ik. Maar de volgende dag zul je, denk ik, merken dat het korter gaat duren. En de dag daarna nog korter. Ik denk dat het dan heel snel gepiept is.
pfff, jeetje wat moeilijk. Noortje kan wat mieuwen als het haar niet bevalt maar ik laat haar echt niet lang alleen. Maar goed, Stiemie weet ook wel wat voor bui dit is en dat is geen gemakkelijke.....quote:Op maandag 11 juli 2011 22:10 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Ik heb dat wel zo gedaan. En ik zeg troostend dingen als ga maar lekker liggen. Het is echt slaaptijd. En ben dan weer even stil.
Bij Harry is er ook geen sprake van verlatingsangst maar eerder inderdaad dat hij gewoon nog niet wil dat de dag ten einde is.quote:Op maandag 11 juli 2011 22:09 schreef Stiemie het volgende:
[..]
Groofsken ik heb haar er vanavond ook niet uitgehaald. Het is echt heel moeilijk, maar als ze niet stil is als ik gewoon naast haar bed zit, heb ik ook niet het gevoel dat het om verlatingsangst gaat. Bovendien lijkt het me dat ze dan ook moeite zou moeten hebben met bv afscheid van mij nemen bij de opvang of wanneer ze gaat logeren, maar dat gaat allemaal moeiteloos. Het is meer dat ze er voor mijn gevoel echt uit wil en nog niet wil gaan slapen. Dat ze geen afscheid van de dag en het spelen wil nemen
Ik laat ze toch niet alleen! Jeetje.quote:Op maandag 11 juli 2011 22:12 schreef becky27 het volgende:
[..]
pfff, jeetje wat moeilijk. Noortje kan wat mieuwen als het haar niet bevalt maar ik laat haar echt niet lang alleen. Maar goed, Stiemie weet ook wel wat voor bui dit is en dat is geen gemakkelijke.....
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |