quote:
Op woensdag 6 juli 2011 15:41 schreef Juud79 het volgende:Ow, ik sta ook zeker achter mijn keuze om haar bij ons te laten slapen, net als BV geven op verzoek, haar dragen, haar niet te laten huilen, enzenz.
Alleen is mijn manier soms zo anders dan de 'standaard' dat mensen snel geneigd zijn om te roepen.. 'Zo leert ze nooit in haar eigen bed/op haar eigen kamer te slapen' 'Zo vaak voeden op een dag, ik zou het niet kunnen' 'Die van mij sliep al na een paar weken door'
Ik moet waarschijnlijk gewoon wat vaker denken, ene oor in, andere oor uit...
Er zijn gelukkig ook genoeg mensen om me heen die alles heel goed begrijpen of zeggen, als ik het weer zou doen, dan zou ik het meer op jouw manier aanpakken....
Ik vind het juist zo mooi om te zien (en te horen dus eigk

) dat er vroeger blijkbaar zoveel meer ook het gevoel gevolgd werd dan ik zelf altijd dacht. En natuurlijk, ze waren geen frigide figuren met zn allen toen

maar zo lijkt het wel soms, als je de verhalen van de RRR-en hoort enzo.
Maar zo vertelde mijn oma dat ze haar drie kindjes nooit heeft laten huilen, ze hebben alle drie borstvoeding gekregen en ze zijn welliswaar niet gedragen maar hebben wel bij mijn oma in bed geslapen bij pijntjes of nachtmerries, en in een wieg op de kamer de eerste tijd natuurlijk.
Voor mijzelf geldt hetzelfde, wij hebben thuis ook alledrie borstvoeding gekregen, en we werden echt niet met strenge hand en 3-r-en opgevoed.
Mn oma zag mijn jongste mup laatst tegen mij aangeplakt slapen en ze zei van ach, geniet er maar van nog, t is zo voorbij, ondanks dat het nu zwaar is. En vervolgens tegen mn opa en half tegen mij "Paula had ook vijf van die heerlijke plakaapjes, vijf kindjes, vijf achter elkaar, en ik zag haar niet anders dan de hele dag met een kindje tegen zich aan slapend" zo mooi vond ik dat, dat beeld

Bij mijn lief in de familie is het een ander verhaal, zijn oma is Maleis en heeft al haar kinderen lang gevoed en gedragen. Mijn lief is zelf ook gedragen (door zn Maleise vader

) maar heeft geen borstvoeding gehad (van zn NL'se moeder dus
sowieso niet van zn vader
).
Hm wat wilde ik eigenlijk zeggen?
Nouja ik vind het dus leuk om te zien dat we eigenlijk, (we als in, ikzelf en de mijnen), niet zoveel verschillen van de generatie(s) voor ons als we zelf denken.
Ik heb een beetje hetzelfde als As, ik heb eigenlijk nog nooit hele rare vragen gehad. Als mensen aan mij vragen hoelang ik nog denk borstvoeding te blijven geven dan lijkt het over het algemeen meer een nieuwsgierigheid of een oprecht geinteresseerde vraag, dan een geirriteerde "heb je weer zo'n bv-maffioso" vraag.

Weet niet of dat zoveel te maken heeft met achter je keuze staan, maar denk wel dat het vaak maar net is hoe je een vraag/opmerking opvat.