Overgang ???

Ik heb Famosan gebruikt. Een lange en een korte periode... de eerste keer leek het wat te helpen tegen de opvliegers... de 2e keer deed het helemaal niks.

quote:

Op donderdag 14 juli 2011 12:32 schreef Sorella het volgende:

[..]

Dit is ook het ergste bij mij, de humeurige en huilbuien vallen heel erg mee en kunnen gerelativeerd worden, de opvliegers overdag is ook nog wel mee te leven maar s,nachts is het een groot drama

Ja, dat zweten 's nachts is erg vervelend. Ik durf zelfs niet te zeggen dat ik echt opvliegers heb overdag (ik heb "zweetbuien", maar die zijn zeer afhankelijk van het weer en mijn staat van vermoeidheid). Aan de andere kant heb ik Hodgkin gehad en 1 van de symptomen daarvan is ...Je raad het ws al; nachtzweten Ik heb zo'n periode dus al eens meegemaakt toen ik in de 20 was; na de behandeling heeft het zeker nog een aantal jaren geduurd voor ik daarvan af was. Toen kreeg ik mijn dochter en had ik er ook last van. Dus inmiddels maak ik me ook daar niet meer zo druk om En ik slaap alleen he, dat maakt ook een groot verschil. Niemand heeft er last van als ik ineens de dekens eraf gooi en de ramen wijd open doe (als ze dat niet al waren). Het vervelendste vind ik misschien juist wel het moment dat je weer wakker wordt omdat je het zo koud hebt (met alle ramen open en de dekens eraf ).

quote:

Op donderdag 14 juli 2011 12:39 schreef trovey het volgende:
Heeft iemand van jullie die natuurlijke middeltjes al eens geprobeerd (Dr Vogel en kruidenmiddelen en zo)?

* trovey doet vergelijkend warenonderzoek voor als ze het ooit nodig zal hebben

Trovey, ik was ook zo bezig rond mijn 42e omdat ik er als een berg tegenop zag. Ik had ook idd rond mijn 45 enorme hartkloppingen (hart sloeg over en maakte flinke roffels). Maar op een gegeven moment ben ik gewoon beter op mezelf gaan letten.

Ik stond bv om 06.45 op, want dochter moest naar school. Dan was ik de dag door bezig met het huishouden en ging om 14.30 naar mijn werk. Mijn dienst begon om 15.00 tot 23.00 en dan ging mijn slaapdienst in. Om 07.00 begon dan mijn vroege dienst weer en om 11.00 kon ik naar huis. Daar gingen mijn bezigheden weer verder (alleenstaande ouder). Nu sta ik niet meer op als dochter gaat werken. Mijn dienst gaat pas om 15.00 uur in en ik moet dan wel tot 23.00 klaar staan (dan gaat mijn nachtdienst pas in en moet ik bereikbaar zijn als het nodig is). Iemand die om 09.00 begint staat toch ook niet om 03.00 ofzo 's nachts op......

Sinds ik het dus rustiger aandoe en lekker uitslaap als ik moet werken, voel ik me stukken beter. Ik zie wel rondom me, dat mensen van "onze generatie" moeite hebben zich aan te passen en een stapje terug te doen. We zijn gewend om altijd maar in de 5e versnelling rond te rennen, maar inmiddels lopen we tegen de 50; een leeftijd waarop je het vroeger rustiger aan kon doen (kinderen gingen de deur uit; ouders hadden veel tijd voor zichzelf).

Wat mij opvalt als ik me druk maak heb ik meer opvliegers, als ik iets heets drink of pittigs eet krijg ik meer opvliegers.
Kalm blijven, niet stressen/gespannen worden en geen hete dingen eten of drinken wil wel wat helpen.
Maarja van te weinig nachtrust raak je gestressed dus het is een vicueze cirkel bij mij

quote:

Op zaterdag 16 juli 2011 00:11 schreef Sorella het volgende:
Wat mij opvalt als ik me druk maak heb ik meer opvliegers, als ik iets heets drink of pittigs eet krijg ik meer opvliegers.
Kalm blijven, niet stressen/gespannen worden en geen hete dingen eten of drinken wil wel wat helpen.
Maarja van te weinig nachtrust raak je gestressed dus het is een vicueze cirkel bij mij

Ja ik merk dat ook. Maar kun je niet iets veranderen aan dat te weinig nachtrust? Desnoods iets halen wat helpt om in te slapen? Ik slaap alleen en merk wel dat als ik de dekens van me afgooi, ik meteen weer verder slaap. Als ik dan een half uur later weer wakker wordt omdat ik het koud heb, trek ik ze weer over me heen en slaap weer verder. Ik trek niets aan 's nachts en slaap meestal onder een laken, zo verklein ik de kans om zwetend wakker te worden.

ik ben een moeilijke inslaper dus als ik wakker wordt duurt het zeker 20 tot 30 minuten voor ik weer in slaap val en anderhalf uur later komt er weer een opvlieger.
Ik ga meestal om 11 naar bed, slaap tegen twaalven wordt om 2 uur wakker, slaap om half 3 wordt om half 5 weer wakker slaap om 5 uur en om half 7 ben ik weer wakker, val om 7 uur weer in slaap en om 8 uur gaat de wekker. Gemiddeld heb ik 5 uur slaap per nacht en dit al anderhalf jaar.
knockout pillen helpen niet echt en doorslapers al helemaal niet de opvliegers komen er doorheen.
Wij slapen wel met zijn tweeen maar twee matrassen en twee dekbedden en ik slaap in mijn ondergoed.

Ik hou me er maar aan vast dat ik er anderhalf jaar op heb zitten nog 3,5 jaar tegaan (hoop ik)

quote:

Op donderdag 14 juli 2011 20:49 schreef Bluezz het volgende:
Ik heb Famosan gebruikt. Een lange en een korte periode... de eerste keer leek het wat te helpen tegen de opvliegers... de 2e keer deed het helemaal niks.

quote:

Op donderdag 14 juli 2011 20:15 schreef Sorella het volgende:
Ik heb spul van de homeophaat geprobeerd en hielp bij mij niet, ook iets bij de trekpleister en de tuinen vandaan hielp ook niet.
Sry dat ik geen namen meer weet.
Als ik de stad in ga en het niet vergeet zal ik eens kijken hoe het heet.

Ik hoor het al, een kwestie van uitproberen dus en nergens op hopen.

quote:

Op vrijdag 15 juli 2011 23:57 schreef childintime het volgende:

[..]

Trovey, ik was ook zo bezig rond mijn 42e omdat ik er als een berg tegenop zag. Ik had ook idd rond mijn 45 enorme hartkloppingen (hart sloeg over en maakte flinke roffels). Maar op een gegeven moment ben ik gewoon beter op mezelf gaan letten.

Ik stond bv om 06.45 op, want dochter moest naar school. Dan was ik de dag door bezig met het huishouden en ging om 14.30 naar mijn werk. Mijn dienst begon om 15.00 tot 23.00 en dan ging mijn slaapdienst in. Om 07.00 begon dan mijn vroege dienst weer en om 11.00 kon ik naar huis. Daar gingen mijn bezigheden weer verder (alleenstaande ouder). Nu sta ik niet meer op als dochter gaat werken. Mijn dienst gaat pas om 15.00 uur in en ik moet dan wel tot 23.00 klaar staan (dan gaat mijn nachtdienst pas in en moet ik bereikbaar zijn als het nodig is). Iemand die om 09.00 begint staat toch ook niet om 03.00 ofzo 's nachts op......

Sinds ik het dus rustiger aandoe en lekker uitslaap als ik moet werken, voel ik me stukken beter. Ik zie wel rondom me, dat mensen van "onze generatie" moeite hebben zich aan te passen en een stapje terug te doen. We zijn gewend om altijd maar in de 5e versnelling rond te rennen, maar inmiddels lopen we tegen de 50; een leeftijd waarop je het vroeger rustiger aan kon doen (kinderen gingen de deur uit; ouders hadden veel tijd voor zichzelf).

Ik doe , door omstandigheden, al jaren een stapje terug. Een dagje een erg drukke dag en ik ben 's avonds compleet kapot, veel langzamer dan nu zal bijna niet gaan.

quote:

Op zaterdag 16 juli 2011 01:04 schreef Weissman het volgende:
Is dit een centraal topic over "de overgang" ?

Wil namelijk wel weten of ik erachter kan komen of mn moeder al in de overgang zit zonder het te vragen.

Ze is de laatste tijd echt agressief (letterlijk), geirriteerd en steeds vaker en sneller gaan we van mug naar olifant ? Is dit de leeftijd of hoort dit allemaal bij het proces

En nee dit is geen troll

Zou best kunnen. Ik weet niet hoe oud je moeder is maar het eigenlijk net een beetje als de pubertijd met dezelfde hormoonschommelingen dus het zou haar gedrag wel kunnen verklaren. Ik was ook een tiener toen mijn moeder door een operatie plotseling in de overgang kwam en we vochten elkaar bijna het huis uit terwijl ik met mijn vader de beste vrienden was. Je moet maar in je achterhoofd houden dat jullie beiden een beetje in dezelfde positie zitten qua hormonen dus als je moeder eens onredelijk is moet je daar maar aan denken., .

CIT, heb je als naweeën van de Hodgkin ook de vermoeidheid? Als ik je energielevel lees ben ik verbaasd

quote:

Op zaterdag 16 juli 2011 01:16 schreef Bluezz het volgende:
CIT, heb je als naweeën van de Hodgkin ook de vermoeidheid? Als ik je energielevel lees ben ik verbaasd

Ja, die is eigenlijk nooit meer weggegaan. Ik heb m'n leven er rondom heen aangepast en ja, ik kreeg vrij onverwachts ruim een jaar daarna een kind, dus moet je wel doorgaan. Daarbij werd ik na verloop van weer een jaar ook nog alleenstaande ouder en dus kostwinner. Daarom heb ik toen zij oud genoeg was ook maar even de SPW gedaan (van mijn 38e tot 41e). Geluk was dat zij toen 8 was (toen ik begon) en je dus een heel regelmatig leven hebt (kind vroeg naar bed en dus tijd genoeg 's avonds).

Ik merk wel dat doordat ik prioriteiten moest stellen (eerst kind groot zien te krijgen zolang ik er nog ben, dan kostwinner zijn) ik eigenlijk nauwelijks meer heb gedaan dan dat de afgelopen 17 jaar. Dus geen feestjes, niet uitgaan, minimale sociale contacten onderhouden omdat ik er gewoon de energie niet voor had. Ik heb idd regelmatig op mijn werk rondgelopen dat ik echt niet wist hoe ik mijn dienst vol zou kunnen houden, of gewoon soms zwarte vlekken voor mijn ogen zag. Maar ja, ik kon het me ook niet permitteren om me dan steeds ziek te melden, ik was tenslotte kostwinner.

Nu is ze 18 en heb ik veel meer tijd voor mezelf en kan lekker uitslapen en ben soms bijna dagen alleen thuis, dus ik kom helemaal bij Dat kan ik natuurlijk goed gebruiken in deze periode

quote:

Op zaterdag 16 juli 2011 01:12 schreef trovey het volgende:

Ik doe , door omstandigheden, al jaren een stapje terug. Een dagje een erg drukke dag en ik ben 's avonds compleet kapot, veel langzamer dan nu zal bijna niet gaan.

O ja, het kan altijd langzamer Ik heb eens een zweepslag gehad vanaf de bovenkant van mijn bil tot in mijn lies (door een enorme stressvolle periode, plotselinge overlijden van een dierbare). Tering, ik heb een maand rondgestrompeld. Ik kwam niet vooruit. Liep voorover gebogen als ik moest lopen en schreeuwde het zowat uit van de pijn. Ik was bijna in staat een rollator van een bejaarde te jatten; maar ja, ws waren zij in die tijd nog sneller dan ik, dus zou dat gedoemd zijn te mislukken

quote:

Op vrijdag 8 juli 2011 12:09 schreef golfer het volgende:

[..]

Sorry dat je mijn grapje zo serieus opneemt.
Overigens? Ben je al bij je arts geweest met die (op de overgang lijkende) klachten? Misschien is er bij jou wel wat anders aan de hand, want 43 is echt heel jong om zonder verdere medische afwijkingen al in de overgang te geraken?

Mwoah.. ik ben jonger en ook al in de overgang geweest. Het komt helaas vaker voor dan je denkt..

quote:

Op zaterdag 16 juli 2011 01:04 schreef Weissman het volgende:
Is dit een centraal topic over "de overgang" ?

Wil namelijk wel weten of ik erachter kan komen of mn moeder al in de overgang zit zonder het te vragen.

Ze is de laatste tijd echt agressief (letterlijk), geirriteerd en steeds vaker en sneller gaan we van mug naar olifant ? Is dit de leeftijd of hoort dit allemaal bij het proces

En nee dit is geen troll

Je kunt dit doorlezen en ook op het net dingen opzoeken. Vergelijk de overgang idd met de periode dat jongeren puberen. Is er een reden dat je het niet wilt vragen aan haar? Het kan veel helderheid geven; ik heb het er wel met mijn dochter over gehad, zodat ze weet dat als ik eens onredelijk uit m'n slof schiet, ze het zich niet zo aan hoeft te trekken omdat het niet zo heftig bedoelt is. De "normale" leeftijd voor de overgang is zo'n beetje van 45 tot 55. Maar uitschieters kunnen altijd en sommigen hebben helemaal nergens last van.

Ja gewoon zeggen als je moeder zo,n bui hebt: gut ma ben je in de overgang
Mijn zoon weet al precies wat er aan de hand is als ik zo,n bui heb en doet meteen wat er moet gebeuren inplaats van het uit te stellen en/of verdwijnt meteen.
Ik wou dat mijn man dat ook deed maar die gaat gezellig (sarcastische mode) mee doen

Is ze bekend met die moodswings?

quote:

Op zondag 17 juli 2011 16:57 schreef Bluezz het volgende:
Is ze bekend met die moodswings?

Dat vraag ik me ook af inderdaad. Als ze met 45 jaar er middeni in zit, heeft ze wellicht wel een idee dat ze in de overgang zit onbewust maar is ze wellicht lang niet bekend met alle bijkomende gevolgen. Sommige vrouwen veranderen nogal in die tijd qua karakter. Ongeduldig, snel geirriteerd, etc.

quote:

Op zondag 17 juli 2011 17:21 schreef Weissman het volgende:


Ik heb het een paar keer heeeeel erg voorzichtig proberen duidelijk te maken maar toen barstte ze weer uit dat ZIJ altijd gelijk had en dat ik niet zo moest overdrijven

Hóe heb je het proberen duidelijk te maken? Alleen beschuldigend werkt averechts
Hou het bij jezelf en zeg waar jij last van hebt.

Ouders houden veel voor zichzelf.
Ik merk het bij mezelf ook t.o.v. mijn kinderen.. wil ze er niet mee belasten bijv. als er iets is.
En mijn ouders deden het net zo.

quote:

Op zondag 17 juli 2011 14:22 schreef Weissman het volgende:

[..]

Zij is 45, ik 24. Mua, vanwege een hevige depressie in het verleden is mijn hormoonbalans aardig aangetast

[..]

Kweenie, mss moet ik het een keer vragen. Lijkt me wel een beetje raar Ik zal er rekening mee houden

[..]

Hulde voor je zoon ze is enorm onvoorspelbaar en het lijkt allemaal alleen maar erger te worden. Vooral die woede-uitbarstingen uit het niets Dan sta ik er echt bij van

Ja dat onvoorspelbare is wel iets wat erbij hoort. Dingen die je jaren gewoon hebt gedaan (troep van anderen in huis opruimen bv) kunnen je dan ineens zo irriteren dat je meteen de confrontatie aangaat.

Dat is de ontkenning Ik stond daar ook niet bij stil op die leeftijd. Omdat alles verder nog als "normaal" was. Ik moet wel zeggen dat sinds ik idd het besef heb dat ik er volop inzit, ik er veel makkelijker mee om kan gaan en bij een aankomende "bui" sneller even met de hond ga wandelen en tot 10 tel.

Ach de kinderen bereidden zich al enige tijd voor heb ik het idee.. Want elke verjaardag vanaf mijn 45e ongeveer werd er tegen me gezegd..Gefeliciteerd, weer een jaar dichter bij de overgang..

Tegenwoordig is het vervangen door AOW.. en hebben ze er geen last meer van zeggen ze..ja duh er woont geen een van de drie meer thuis... En inderdaad het weten maakt het "makkelijker" dan ga ik even naar boven..even op de fiets weg..al ben ik meestal alleen thuis dus op de katten na heeft er niemand last van..

Misschien is dit nog een aardige site om door te nemen: www.careforwomen.nl

Heb zelf al sinds een paar jaar last van overgangsverschijnselen (zelfdiagnostiek). Ik noem het PMS-verschijnselen in het kwadraat. Stemmingswisselingen, janken om niets, prikkelbaar, last van hoofdpijntjes, buikkrampen etc. net als vroeger, vóór ik de pil slikte. Nu met pil komt het gewoon weer allemaal terug. Van mij mag het zo over zijn maar ik vrees dat ik gestraft wordt met een jaar of 10.

Als je de pil slikt, heb je toch juist minder last van overgangsverschijnselen, over het algemeen? Is het dan niet een idee om eens naar een andere pil te kijken? Of lees ik je post verkeerd en slik je de pil niet?