Wat films uit de laatste weken:
The Tunnel (2011)Zoveelste variant van de "found footage" film zoals la [REC], Blair Witch, Cloverfield... deze keer uit Australië. Er bevinden zich een hoop tunnels onder Sydney waarbij blijkbaar daklozen wonen en die beginnen te verdwijnen. Een filmcrew gaat op onderzoek uit en komt er uiteraard "iets" tegen. Erg origineel is 't niet, maar ik vond hem wel spannend met sporadisch geslaagde schrikmomenten. Op zich wel een aanrader voor fans van dit subgenre.
Arigatô-san (1936)De Engelstalige titel is Mr. Thank You. De film gaat over een bus die heen en weer rijdt tussen Tokyo en Izu door allerlei mooie landschappen. De film is aaneenschakeling van passagiers die op de bus stappen en elk hun eigen verhaal verhaal doen. Het enige verhaal waarnaar regelmatig wordt teruggekeerd (de rode draad), draait rond een moeder en dochter, waarbij de dochter "verkocht" wordt aan een bordeel om toch maar aan geld te raken. Al bij al wel een prettig en vrij luchtig filmpje dat rustig verder kabbelt. Nauwelijks een must-see, maar toch sympathiek. De titel slaat trouwens op de chauffeur, die zegt telkens Arigato wanneer iemand hem weer laat passeren op een smal bergpad.
SPL (2005)Films van Wilson Yip met Donnie Yen in de hoofdrol vind ik wel tof en ook deze kan ik wel waarderen. De politie van Hong Kong heeft problemen met een crimelord en moet zich zelfs tot criminaliteit verlagen om hem te pakken te krijgen. Donnie Yen doet daar uiteraard niet aan mee en trapt een hele film door lustig mensen in elkaar, want daar is hij nu eenmaal goed in. Wat volgt is een harde misdaadthriller die sporadisch aan Exiled doet denken (maar dan wel minder goed). De crimelord wordt trouwens gespeeld door Sammo Hung, vroeger zelf een actieheld en nu nog steeds verrassend snel voor zijn ondertussen indrukwekkende omvang.
The Patsy (1928)Ik had zin in wat oude troep, dus waarom geen stille film? De hoofdrolspeelster in deze film wordt eigenlijk haar hele leven al gepest door haar moeder en zus, de enige die haar normaal behandelt, is haar vader. Dan wordt ze verliefd op de verloofde van haar zus en uiteraard leidt dat tot de nodige misverstanden. Ik vond deze film verrassend grappig voor 80 jaar oude humor, vooral dankzij hoofdrolspeelster Marion Davies. Die werd ooit weggelachen als talentloos trutje dat alleen maar rollen vond omdat ze de minnares van William Randolph Hearst (de inspiratie voor Citizen Kane) was, maar daar ben ik het dus niet mee eens, ze had iig. een goede komische timing.
Fighting (2009)Aha, een film met mijn favoriete pispaal Channing Tatum. Channing speelt in deze film een arme jongen die plots geld kan gaan verdienen met straatgevechten. Channing is zelfs zo arm dat hij zich niet eens een persoonlijkheid of wat uitstraling kan veroorloven

. Gelukkig kan hij vechten... Nou ja, zijn "vechtstijl" is niet meteen overtuigend (zelfs dat kan hij niet

), dus het is elke keer weer bizar dat hij maar blijft winnen, aangezien de andere kerel hem in mekaar lijkt te timmeren. Jammer dat Terrence Howard in dit soort troep moet meedoen.
Le maman et la putainDit schijnt een meesterwerk van de Nouvelle Vague te zijn. Nu moet ik toegeven dat ik zelf geen Nouvelle Vague fan ben, vooral omdat het een strekking is die zich zogezegd verzet tegen filmcliché's, maar eigenlijk zelf niet clichématiger in elkaar kon zitten. Ook hier hebben we weer zo'n zelfvoldane, egocentrische en uiteraard werkloze hoofdrolspeler die monoloog na monoloog opzet met pseudo-diepzinnige en geforceerde platitudes en daardoor plots onweerstaanbaar blijkt voor Franse vrouwen. OK, af en toe had hij wel eens iets interessants te vertellen, maar drie en een half uur van dat gedoe is toch minstens anderhalf uur te veel (al heb ik minder vaak op de klok gekeken dan verwacht). Deze film betekende blijkbaar het begin van het einde van de Nouvelle Vague, daarvoor kan ik hem alleen maar waarderen.
The average burglar breaks in and leaves clues everywhere. But not me. I'm completely clueless.