SES School, Studie en Onderwijs
Wiskunde in de brugklas, Frans voor het examen of een studie Personeel en Arbeid? Moeilijke formulieren van DUO? Iets weten over studiefinanciering of studentenverenigingen? Dit is het forum voor leerkrachten, scholieren en studenten, van brugklas tot uni
Wat themole zegt inderdaad (behalve dan a2 ipv 2a2). Je kan het ook zelf uitwerken, (a+b)2 is namelijk gewoon (a+b)(a+b). Dat is weer gelijk aan a(a+b) + b(a+b). Uitwerken levert op a2+2ab+b2, en dat is wat themole al zei. 
The biggest argument against democracy is a five minute discussion with the average voter.
Oeps onhandige typo.quote:Op dinsdag 28 juni 2011 19:00 schreef M.rak het volgende:
Wat themole zegt inderdaad (behalve dan a2 ipv 2a2). Je kan het ook zelf uitwerken, (a+b)2 is namelijk gewoon (a+b)(a+b). Dat is weer gelijk aan a(a+b) + b(a+b). Uitwerken levert op a2+2ab+b2, en dat is wat themole al zei.
Niet altijd serieus
Laatste vraag voor nu:
De afgeleide van
0.5t^4 - a^2 t + a^2
t zit meteen achter de 2 vast
2t^3 - a^2
Hoe kan dat?
En waarom veranderd -3pa in -3p volgens de afgeleide regel?
Bedankt voor de komende uitleg!!!
De afgeleide van
0.5t^4 - a^2 t + a^2
t zit meteen achter de 2 vast
2t^3 - a^2
Hoe kan dat?
En waarom veranderd -3pa in -3p volgens de afgeleide regel?
Bedankt voor de komende uitleg!!!
f(x)=bxn+cx+d
f'(x)=n*bxn-1+c
Die p in -3pa is als het ware getal terwijl dat a het variabele deel is. Dan is de afgeleide van -3pa, -3p. Als je differentieert naar p wordt wordt de afgeleide van -3pa, -3a. Het is maar net of je de a of p als getal laat fungeren. Maar staat er geen betere uitleg in je boek?
f'(x)=n*bxn-1+c
Die p in -3pa is als het ware getal terwijl dat a het variabele deel is. Dan is de afgeleide van -3pa, -3p. Als je differentieert naar p wordt wordt de afgeleide van -3pa, -3a. Het is maar net of je de a of p als getal laat fungeren. Maar staat er geen betere uitleg in je boek?
Niet altijd serieus
Nee helaas worden over die dingen geen uitleg gegeven. Ik zou toch zeggen dat de eerste formule,
0.5t^4 - a^2 t + a^2
t zit meteen achter de 2 vast
2t^3 - a^2 + a^2 als uitkomst zou moeten hebben? Je werkt de t achter a^2 weg en differentieerd de a^2 naar a^2?
0.5t^4 - a^2 t + a^2
t zit meteen achter de 2 vast
2t^3 - a^2 + a^2 als uitkomst zou moeten hebben? Je werkt de t achter a^2 weg en differentieerd de a^2 naar a^2?
Je vergeet het principe dat f(x)=a dan f'(x)=0quote:
Nee helaas worden over die dingen geen uitleg gegeven. Ik zou toch zeggen dat de eerste formule,
0.5t^4 - a^2 t + a^2
t zit meteen achter de 2 vast
2t^3 - a^2 + a^2 als uitkomst zou moeten hebben? Je werkt de t achter a^2 weg en differentieerd de a^2 naar a^2?
Dus die laatste a^2 valt weg.
Niet altijd serieus
Jouw formule is:quote:
Huh, sorry, maar dat snap ik niet? Zou je dat kunnen uitleggen?
f(t)=0.5t4- a2t + a2
f1(t)=0.5t4 -> f'1(t)=2t3
f2(t)=- a2t -> f'2(t)=-a2
f3(t)=- a2 -> f'3(t)=-0
f'(x)= f'1(t)+f'2(t)+f'3(t)=2t3-a2
a^2 is in dit geval gewoon niks meer niks minder dan een parameter, voor die a^2 had ook 10 of 1000 kunnen staan. Dus de afgeleide is 0.
Niet altijd serieus
Ik vind het nog steeds heel moeilijk te begrijpen. Sorry, het ligt aan mij. Maar is dit dus een speciale uitzondering? Want naar mijn gevoel zou a^2 altijd naar 2a herleid moeten worden?
Je differentieert altijd naar een variabele. Als jij zegt dat f(t)=0.5t4- a2t + a2, dan kijk je naar een functie van t. Als je dan gaat differentieren, differentieer je naar de variabele t, en niet naar a. In dit geval is a gewoon een plaatsvervanger voor een getal, zodat je later a=10 of a=20 in kan vullen, zonder dat je alles weer opnieuw moet uitrekenen.quote:
Ik vind het nog steeds heel moeilijk te begrijpen. Sorry, het ligt aan mij. Maar is dit dus een speciale uitzondering? Want naar mijn gevoel zou a^2 altijd naar 2a herleid moeten worden?
HJ 14-punt-gift.
Lijst met rukmateriaal!
Lijst met rukmateriaal!
Je differentieert naar t, dus t is een variabele. Als p een getal is kan je pt toch herleiden naar p. Dan kan je p2t herleiden naar p2. Je weet dat de afgeleide van 9 gelijk is aan 0. p is een getal dus de afgeleide van p2 als je diffentieert naar t dan is dat 0. Indien je differentieert naar p dan is p ipv een constante een variabele en is de afgeleide van p2 ineens 2p.quote:
Ik vind het nog steeds heel moeilijk te begrijpen. Sorry, het ligt aan mij. Maar is dit dus een speciale uitzondering? Want naar mijn gevoel zou a^2 altijd naar 2a herleid moeten worden?
Maar heb je de stof eerder bestudeert, dan zou je dit namelijk toch zijn tegengekomen en had je het misschien aan een leraar kunnen vragen. (Hetgeen ik absoluut niet ben.)
Niet altijd serieus
Ik zie niet in waarom de lijn l (als functie van de hoek a) die door de oorsprong gaat en een hoek a met de oorsprong maakt, weergegeven kan worden door de vergelijking:
-xsin(a) + ycos(a)=0
-xsin(a) + ycos(a)=0
De richtingscoëfficiënt van een rechte lijn is gelijk aan de tangens van de hoek die de lijn met de (positieve) x-as maakt, begrijp je dat wel?quote:
Ik zie niet in waarom de lijn l (als functie van de hoek a) die door de oorsprong gaat en een hoek a met de oorsprong maakt, weergegeven kan worden door de vergelijking:
-xsin(a) + ycos(a)=0
Ja, maar ik zie even niet wat ik daarmee kan.quote:
[..]
De richtingscoëfficiënt van een rechte lijn is gelijk aan de tangens van de hoek die de lijn met de (positieve) x-as maakt, begrijp je dat wel?
Laten we aannemen dat we een lijn door de oorsprong hebben die een (positieve) hoek α maakt met de (positieve) x-as. Kies nu een willekeurig punt P(x;y) op de lijn in het eerste kwadrant. Zij Q(x;0) het voetpunt van de loodlijn uit P op de x-as en beschouw nu driehoek OPQ met hoek QOP = α. De tangens van een (scherpe) hoek in een rechthoekige driehoek is gelijk aan de lengte van overliggende rechthoekszijde gedeeld door de lengte van de aanliggende rechthoekszijde, en deze lengten zijn hier resp. y en x. Dus krijgen we:quote:
[..]
Ja, maar ik zie even niet wat ik daarmee kan.
(1) y : x = tan α
Maar nu is ook:
(2) tan α = sin α : cos α
En dus hebben we:
(3) y : x = sin α : cos α
Kruislings vermenigvuldigen van de leden van deze evenredigheid geeft dan:
(4) y∙cos α = x∙sin α
Analoog voor lijnen door de oorsprong met een negatieve richtingscoëfficiënt.
Ik snap werkelijk niet waarom ik dit niet zelf zag.quote:
[..]
Laten we aannemen dat we een lijn door de oorsprong hebben die een (positieve) hoek α maakt met de (positieve) x-as. Kies nu een willekeurig punt P(x;y) op de lijn in het eerste kwadrant. Zij Q(x;0) het voetpunt van de loodlijn uit P op de x-as en beschouw nu driehoek OPQ met hoek QOP = α. De tangens van een (scherpe) hoek in een rechthoekige driehoek is gelijk aan de lengte van overliggende rechthoekszijde gedeeld door de lengte van de aanliggende rechthoekszijde, en deze lengten zijn hier resp. y en x. Dus krijgen we:
(1) y : x = tan α
Maar nu is ook:
(2) tan α = sin α : cos α
En dus hebben we:
(3) y : x = sin α : cos α
Kruislings vermenigvuldigen van de leden van deze evenredigheid geeft dan:
(4) y∙cos α = x∙sin α
Analoog voor lijnen door de oorsprong met een negatieve richtingscoëfficiënt.
Bedankt voor de uitleg.
Het zal de hitte wel zijn. Misschien is het aardig om te laten zien dat je hetzelfde resultaat ook op een heel andere manier kunt vinden. Zij l weer de lijn die je krijgt door de x-as over een (positieve of negatieve) hoek α te roteren om de oorsprong. Beschouw nu de vector:quote:
[..]
Ik snap werkelijk niet waarom ik dit niet zelf zag.
Bedankt voor de uitleg.
(1) n = (cos(α+½π) sin(α+½π))
Het is duidelijk dat n loodrecht staat op lijn l en dus een normaalvector is van l. Voor elke vector v = (x y) met eindpunt op lijn l is het inproduct van n en v dus gelijk aan nul:
(2) v∙n = 0
En dus hebben we voor elk punt (x;y) op lijn l:
(3) x∙cos(α+½π) + y∙sin(α+½π) = 0
Maar nu is cos(α+½π) = -sin α en sin(α+½π) = cos α, en dus hebben we als vergelijking voor l:
(4) -x∙sin α + y∙cos α = 0
In tegenstelling tot de vorige afleiding geldt deze afleiding ook voor α = ½π.
En G(x) dan?quote:
[..]
Je voorbeeld klopt, een ander voorbeeld kun je maken met A={1}, B={1,2}, en F(x)=x.
G1 en G2 moeten dezelfde functiewaarde hebben voor 1, en een andere voor 2.
eee7a201261dfdad9fdfe74277d27e68890cf0a220f41425870f2ca26e0521b0
Dit is inderdaad een erg mooie en duidelijke afleiding.quote:
[..]
Het zal de hitte wel zijn. Misschien is het aardig om te laten zien dat je hetzelfde resultaat ook op een heel andere manier kunt vinden. Zij l weer de lijn die je krijgt door de x-as over een (positieve of negatieve) hoek α te roteren om de oorsprong. Beschouw nu de vector:
(1) n = (cos(α+½π) sin(α+½π))
Het is duidelijk dat n loodrecht staat op lijn l en dus een normaalvector is van l. Voor elke vector v = (x y) met eindpunt op lijn l is het inproduct van n en v dus gelijk aan nul:
(2) v∙n = 0
En dus hebben we voor elk punt (x;y) op lijn l:
(3) x∙cos(α+½π) + y∙sin(α+½π) = 0
Maar nu is cos(α+½π) = -sin α en sin(α+½π) = cos α, en dus hebben we als vergelijking voor l:
(4) -x∙sin α + y∙cos α = 0
In tegenstelling tot de vorige afleiding geldt deze afleiding ook voor α = ½π.
Wat ik erg jammer vind aan de opzet van mijn studie (wiskunde), is dat er totaal geen 'praktijk' meer is. Zoals bij lineaire algebra is de enige matrix die niet puur algemeen/theoretisch was ( 'laat M een nxn matrix zijn in het complexe vlak, dan...' ), de rotatiematrix geweest en dan nog diende die alleen om een verband tussen draaien/spiegelen en orthogonale transformaties te tonen.
Ik neem aan dat daarvoor de minor natuurkunde dient?
Oei, dat is in het tweede jaar nog vele malen "erger". Als je wat verder komt met natuurkunde is het ook niet heel veel anders... quantummechanica heeft ook niet zoveel met de dagelijkse praktijk te maken.quote:
[..]
Dit is inderdaad een erg mooie en duidelijke afleiding.
Wat ik erg jammer vind aan de opzet van mijn studie (wiskunde), is dat er totaal geen 'praktijk' meer is. Zoals bij lineaire algebra is de enige matrix die niet puur algemeen/theoretisch was ( 'laat M een nxn matrix zijn in het complexe vlak, dan...' ), de rotatiematrix geweest en dan nog diende die alleen om een verband tussen draaien/spiegelen en orthogonale transformaties te tonen.
Ik neem aan dat daarvoor de minor natuurkunde dient?
Maar bij natuurkunde (in ieder geval het eerste jaar) ben je tenminste nog bezig met concrete matrices. En dat bedoel ik met 'praktijk'.quote:Op donderdag 30 juni 2011 00:14 schreef thenxero het volgende:
[..]
Oei, dat is in het tweede jaar nog vele malen "erger". Als je wat verder komt met natuurkunde is het ook niet heel veel anders... quantummechanica heeft ook niet zoveel met de dagelijkse praktijk te maken.
Niet dat ik klaag, ik vind deze manier ook leuk.
Het is alleen frustrerend dat een paar uurtjes in een natuurkunde boek kijken me meer begrip heeft gebracht van vectoren dan een heel semester lineaire algebra 1.
Vraagje... Ik heb de relatie R op |N+. x en y zijn gerelateerd als er een k en l bestaan in |N+ zodat x^k = y^l. Nu moet ik bewijzen dat de relatie transitief is. Dus xRy & yRz implicieert xRz. Nu kom ik niet echt uit in de wiskunde.
x^k = y^l en y^m = z^n. Nu moet ik dus een p en q verzinnen zodat x^p = x^q. Nu is mijn vraag hoe kom ik aan de p en q? Ik zie niet echt in hoe ik vanuit hetgene gegeven de exponenten zodanig kan manipuleren dat ik de nieuwe p en q exponenten verkrijg die x en z met elkaar relateren.
x^k = y^l en y^m = z^n. Nu moet ik dus een p en q verzinnen zodat x^p = x^q. Nu is mijn vraag hoe kom ik aan de p en q? Ik zie niet echt in hoe ik vanuit hetgene gegeven de exponenten zodanig kan manipuleren dat ik de nieuwe p en q exponenten verkrijg die x en z met elkaar relateren.
ik zal een opzetje geven:
Je hebt xk = yi en ym = zn
er geldt dus dat
xk = yi = (ym)i/m
Je hebt xk = yi en ym = zn
er geldt dus dat
xk = yi = (ym)i/m
eee7a201261dfdad9fdfe74277d27e68890cf0a220f41425870f2ca26e0521b0
In dat natuurkundeboek staat alles waarschijnlijk een stuk minder exact uitgelegd dan in je wiskundeboek (dat is toch vaak wel het geval). Daardoor krijg je misschien bij natuurkunde een wat intuïtiever begrip, maar als je de theorie wil uitbreiden of op verschillende dingen wil toepassen, dan heb je vaak weer meer aan de "droge" wiskundige manier, die wat algemener en abstracter is.quote:
[..]
Maar bij natuurkunde (in ieder geval het eerste jaar) ben je tenminste nog bezig met concrete matrices. En dat bedoel ik met 'praktijk'.
Niet dat ik klaag, ik vind deze manier ook leuk.
Het is alleen frustrerend dat een paar uurtjes in een natuurkunde boek kijken me meer begrip heeft gebracht van vectoren dan een heel semester lineaire algebra 1.
Ik heb zelf 1 jaar natuurkunde gestudeerd, maar ben ermee gestopt omdat ik het wiskundig correcte verkoos boven het natuurkundige "da's intuïtief toch logisch" gepraat.
Duidelijkquote:
ik zal een opzetje geven:
Je hebt xk = yi en ym = zn
er geldt dus dat
xk = yi = (ym)i/m
xk = yi = (ym)i/m = (zn)i/m
Nu alleen dus nog bewijzen dat n*i/m in |N+ zit
Dat zal niet lukken, maar dat is niet erg.
eee7a201261dfdad9fdfe74277d27e68890cf0a220f41425870f2ca26e0521b0
Hoe verder dan? Of dit antwoord gewoon laten staan...? Lijkt me sterkquote:Op donderdag 30 juni 2011 16:45 schreef GlowMouse het volgende:
Dat zal niet lukken, maar dat is niet erg.
Het lijkt mij inzichtelijker om meteen te gebruiken dat als een relatie aangetoond wordt door een paar exponenten a, b dat het paar m*a, m*b dit ook doet (ik vermoed dat GlowMouse dit uiteindelijk ook wel zal doen). Die m_xy en m_yz moet je dan zodanig kiezen dat de exponenten van y hetzelfde zijn.quote:
[..]
Hoe verder dan? Of dit antwoord gewoon laten staan...? Lijkt me sterk
kleine vraag. Ik moet
f(n) + g(n) = Θ(min(f(n), g(n))) bewijzen of ontkrachten
Bedoelen ze hier met min(f(n), g(n)) de functie van g(n) en f(n) die asymptotisch het kleinste is (oftewel het minst hard stijgt)?
Er staat geen verdere uitleg in het boek, althans niet waar ik het kan vinden (boek is meer dan 1800 pagina's). Ik weet btw niet echt of deze vraag hier moet of eerder in bèta overig, dus zeg het maar als dit het verkeerde topic is.
f(n) + g(n) = Θ(min(f(n), g(n))) bewijzen of ontkrachten
Bedoelen ze hier met min(f(n), g(n)) de functie van g(n) en f(n) die asymptotisch het kleinste is (oftewel het minst hard stijgt)?
Er staat geen verdere uitleg in het boek, althans niet waar ik het kan vinden (boek is meer dan 1800 pagina's). Ik weet btw niet echt of deze vraag hier moet of eerder in bèta overig, dus zeg het maar als dit het verkeerde topic is.
Finally, someone let me out of my cage
Wat de precieze definitie is kan ik ook niet zeggen, maar het ontkrachten van de bewering zal daar ook niet zo van afhangen.quote:
kleine vraag. Ik moet
f(n) + g(n) = Θ(min(f(n), g(n))) bewijzen of ontkrachten
Bedoelen ze hier met min(f(n), g(n)) de functie van g(n) en f(n) die asymptotisch het kleinste is (oftewel het minst hard stijgt)?
Er staat geen verdere uitleg in het boek, althans niet waar ik het kan vinden (boek is meer dan 1800 pagina's). Ik weet btw niet echt of deze vraag hier moet of eerder in bèta overig, dus zeg het maar als dit het verkeerde topic is.
Mmm, ik kan even geen andere manier bedenken dan allebei de manieren ontkrachtenquote:Op donderdag 30 juni 2011 19:05 schreef Wolfje het volgende:
[..]
Wat de precieze definitie is kan ik ook niet zeggen, maar het ontkrachten van de bewering zal daar ook niet zo van afhangen.
(en welkom terug, want je bent blijkbaar weggeweest
)
Finally, someone let me out of my cage
Met min(f(n), g(n)) wordt de functie bedoeld die elke n naar het minimum van de twee waarden f(n) en g(n) stuurt. "Asymptotisch het kleinste" hoeven ze geen van beide te zijn; ze zouden elkaar oneindig vaak af kunnen wisselen qua groei.quote:
kleine vraag. Ik moet
f(n) + g(n) = Θ(min(f(n), g(n))) bewijzen of ontkrachten
Bedoelen ze hier met min(f(n), g(n)) de functie van g(n) en f(n) die asymptotisch het kleinste is (oftewel het minst hard stijgt)?
Er staat geen verdere uitleg in het boek, althans niet waar ik het kan vinden (boek is meer dan 1800 pagina's). Ik weet btw niet echt of deze vraag hier moet of eerder in bèta overig, dus zeg het maar als dit het verkeerde topic is.
Dankje! Ik moet even wat moeite doen om het idee te begrijpen, maar ik denk dat het wel lukt vanaf hier.quote:
[..]
Met min(f(n), g(n)) wordt de functie bedoeld die elke n naar het minimum van de twee waarden f(n) en g(n) stuurt. "Asymptotisch het kleinste" hoeven ze geen van beide te zijn; ze zouden elkaar oneindig vaak af kunnen wisselen qua groei.
Finally, someone let me out of my cage
Ik heb morgen een wiskunde toets en ik ben nu sommetjes aan het oefenen. Nu ben ik bezig met de volgende som:
Volgens mij moet ik hier de verdubbelingsformules gebruiken maar ik heb geen idee hoe ik dit kan toepassen. Helaas heb ik hier ook geen uitwerking van dus is er iemand die mij op de goede weg kan helpen?
Volgens mij moet ik hier de verdubbelingsformules gebruiken maar ik heb geen idee hoe ik dit kan toepassen. Helaas heb ik hier ook geen uitwerking van dus is er iemand die mij op de goede weg kan helpen?
Neem het leven niet te serieus, je overleeft het toch niet.
Haakjes wegwerken en sin²+cos²=1 toepassen, meer is 't niet.
eee7a201261dfdad9fdfe74277d27e68890cf0a220f41425870f2ca26e0521b0
De variabele X is in een bepaalde populatie exact normaal verdeeld met een gemiddelde van 10 en een standaarddeviatie van 5. Het plan is om onafhankelijk van elkaar 25 waarnemingen van X te verkrijgen en het gemiddelde "X" te berekenen. Wat is de steekproevenverdeling van "X"
Het goede antwoord is:
Exact normaal verdeeld met gemiddelde 10 en standaarddeviatie 1
Ik snap dit niet. Iemand?
Het goede antwoord is:
Exact normaal verdeeld met gemiddelde 10 en standaarddeviatie 1
Ik snap dit niet. Iemand?
Same shit different day
Er wordt naar de verdeling van het gemiddelde van 25 waarnemingen gevraagd, geef dit aan met de variable Y (die ''X'' is te verwarrend). Elk van de waarnemingen X_i is verdeeld volgens X en onafhankelijk van elkaar. De verdeling van Y is dan (gebruik formule voor lineaire combinatie van onafhankelijke variabelen)quote:Op maandag 4 juli 2011 11:05 schreef Desdemona het volgende:
De variabele X is in een bepaalde populatie exact normaal verdeeld met een gemiddelde van 10 en een standaarddeviatie van 5. Het plan is om onafhankelijk van elkaar 25 waarnemingen van X te verkrijgen en het gemiddelde "X" te berekenen. Wat is de steekproevenverdeling van "X"
Het goede antwoord is:
Exact normaal verdeeld met gemiddelde 10 en standaarddeviatie 1
Ik snap dit niet. Iemand?
Y = (som X_i )/25 ~ N((som mu_i)/25, som sigma_i^2/(25^2)) ~ N(10, (som 1/25)) ~ N(10,1)
Dank voor je reactie en je uitleg!quote:
[..]
Er wordt naar de verdeling van het gemiddelde van 25 waarnemingen gevraagd, geef dit aan met de variable Y (die ''X'' is te verwarrend). Elk van de waarnemingen X_i is verdeeld volgens X en onafhankelijk van elkaar. De verdeling van Y is dan (gebruik formule voor lineaire combinatie van onafhankelijke variabelen)
Y = (som X_i )/25 ~ N((som mu_i)/25, som sigma_i^2/(25^2)) ~ N(10, (som 1/25)) ~ N(10,1)
Same shit different day
Een groep van 18 personen verdeeld zich over drie tafels van 4, 6 en 8 plaatsen. Hoeveel verschillende arrangements zijn er, als de plaatsing aan een tafel geen rol speelt?
Is dat 18! ?
Of bedoelen ze dat er ook 0 personen kunnen worden geplaatst?
Is dat 18! ?
Of bedoelen ze dat er ook 0 personen kunnen worden geplaatst?
Noem de tafel waar 4 mensen kunnen zitten tafel 1, 6 mensen -> tafel 2, 8 mensen -> tafel 3.
Voor tafel 1 zijn er 18 nCr 4 combinaties. Dan zijn er nog 14 mensen over. Aan tafel twee zijn dan nog 14 nCr 8 combinaties. De mensen die overblijven moeten sowieso naar tafel 3, dus dat is 1 combinatie. Dan krijg je in totaal dat het aantal mogelijkheden gelijk is aan (18 nCr 4) * (14 nCr 8)*1.
Als je 18 éénpersoonstafels had gehad dan was het 18! geweest. En alle mensen moeten geplaatst worden.
Voor tafel 1 zijn er 18 nCr 4 combinaties. Dan zijn er nog 14 mensen over. Aan tafel twee zijn dan nog 14 nCr 8 combinaties. De mensen die overblijven moeten sowieso naar tafel 3, dus dat is 1 combinatie. Dan krijg je in totaal dat het aantal mogelijkheden gelijk is aan (18 nCr 4) * (14 nCr 8)*1.
Als je 18 éénpersoonstafels had gehad dan was het 18! geweest. En alle mensen moeten geplaatst worden.
Ja dat had ik eerst, maar ze kunnen toch ook binnen de tafels nog op verschillende stoelen gaan zitten?
De 8 mensen die overblijven kunnen toch op 8! mogelijkheden gaan zitten?quote:De mensen die overblijven moeten sowieso naar tafel 3, dus dat is 1 combinatie.
Dat bedoelen ze waarschijnlijk met "als de plaatsing aan een tafel geen rol speelt", het maakt dus niet uit wie er precies op welke stoel gaat zitten, het gaat er alleen om welke mensen aan welke tafel gaan zitten.quote:
Ja dat had ik eerst, maar ze kunnen toch ook binnen de tafels nog op verschillende stoelen gaan zitten?
[..]
De 8 mensen die overblijven kunnen toch op 8! mogelijkheden gaan zitten?
The biggest argument against democracy is a five minute discussion with the average voter.
Omg ja tuurlijkquote:
[..]
Dat bedoelen ze waarschijnlijk met "als de plaatsing aan een tafel geen rol speelt", het maakt dus niet uit wie er precies op welke stoel gaat zitten, het gaat er alleen om welke mensen aan welke tafel gaan zitten.
, ok duidelijk 
Even voor de duidelijkheid, als het wel uitmaakt is het 18! toch?
Oftewel ((18nCr4)*4!)*((14nCr6)*6!)*((8nCr8)*8!)
