R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik wil mijn ex niet meer missen, ik heb zo'n haat aan haar, ik heb zelfs ruzie met haar, doordat wat zij gezegd heeft allemaal. Ondanks dat wil ik haar terug en ik wil haar zelfs vergeven, zelfs als het haar schuld is!
Collectible solid silver personalised..
Klote liefdesverdriet... ik ga slapen... hopelijk is het morgen wat beter...
Collectible solid silver personalised..
Rustig aan dude.. Denk aan jezelf. Probeer haar te vergeten en langzaam door te gaan met je leven. Heel moeilijk om dat te doen zonder degene waar je zo van houd of hebt gehouden maar ook dat zal steeds een stukje makkelijker worden.quote:Op vrijdag 3 juni 2011 03:19 schreef dogtagz het volgende:
Klote liefdesverdriet... ik ga slapen... hopelijk is het morgen wat beter...
Ik heb je hele verhaal niet gelezen maar zo te zien heeft ze je behoorlijk pijn gedaan. Mijn mening is dat je haar dan niet eens meer zou moeten willen. Ook moeilijk.. maar doorzetten!
vrijdag 6 mei 2011 11:06 schreef Psy-freak het volgende:
Ik heb net serieus - door mc.chicken - een kipburger gehaald bij de supermarkt. :')
Ik heb net serieus - door mc.chicken - een kipburger gehaald bij de supermarkt. :')
Bij mij gaat het ook echt kut op het moment. Ik wil haar wel loslaten maar het lukt gewoon niet..quote:
Klote liefdesverdriet... ik ga slapen... hopelijk is het morgen wat beter...
Tara88....quote:
[..]
Kijken wat je er aan hebt. Ik noem dit de afkickverschijnselen, gebrek aan de aandacht die je eerst kreeg van je vriend. Wij vrouwen gaan dan toch contact opzoeken, maar als hij weer in the picture is, dan haken we 180 graden af. Dat trek en duw is in dit topic en de vorige reeksen al meer dan eens aan bod geweest.
wtf
Heb ik al gedaan. Bovendien was ik helemaal niet aan het wachten op bericht, enkel doordat hij gezegt had dat hij dat had gedaan was ik nogal nerveus voor wat hij zou zeggen en heb daardoor zo lang niet gekeken. Geen zin in harde woorden.quote:
[..]
Vraag me af hoe je minder aan hem wil gaan denken als je nog zo overduidelijk zit te wachten op een reactie of bericht van zijn kant.
Weet je, op MSN (en overige sociale netwerken) zit zo'n hele handige functie waarmee je exen kunt blokkeren en uit je lijst kunt verwijderen. Ik zou er eens gebruik van maken.
Ik snap ook het nut niet om zo'n gast nog langer in je lijst te houden, behalve dat je hem dan af en toe kunt controleren of ie al een nieuwe vlam heeft, zoals ie je nu wilt laten denken.
Het boeit me niet dat het uiteindelijk niks was. Ik controleer hem bovendien helemaal niet, het kwam langs in die updates die onderaan verschijnen. Ik hoef helemaal niks meer van hem te weten.
[ Bericht 3% gewijzigd door LuxorBeetroots op 03-06-2011 14:07:04 ]
Ik herken dit trouwens allemaal heel goed, Jiggy.quote:
True..
Zou eigenlijk ook echt niet weten wat ik nog moet ''opbouwen'' als ik weer terug ga naar het dorp waar mijn ouders wonen...
Daar kent iedereen elkaar, en zijn de kliekjes al jaaaren geleden gesmeed. Mijn ''kliekje'' is dus allemaal naar amsterdam gegaan, dus het zou sociale zelfmoord zijn ergens om als enige weer terug te gaan...
Toch vind ik het wel jammer dat mijn vrienden alle banden met oude bekenden in het dorp kennelijk moeiteloos willen doorsnijden...
Ik kwam echter een jaar later in de stad wonen dan zij. Ze hebben daar allemaal al veel kennissen/vrienden opgebouwd, ik heb nog altijd een beetje een ''leeg'' gevoel als ik naar mijn kamer ga.. Ja mijn 5 vrienden heb ik in Amsterdam, maar daar kan ik ook niet altijd heen. HEb altijd een beetje het idee als ik op zondag/maandag naar mn kamer ga van : Wat ga ik in godsnaam de hele week doen...
Misschien maar eens mijn drempel overgaan, en gaan voetballen volgend jaar, gaan werken in de horeca oid en studentenvereniging alleen ik vind het ergens ''eng'' om mijn leven helemaal om te gooien...
Zelf ook student en het is soms wel lastig om een sociaal leven op te bouwen in een nieuwe stad. Ik ga zelf ook nog steeds veel om met mensen die ik al veel langer ken. Mensen die ik hier ken. tja, dat gaat toch niet zo lekker.
Dat van dat altijd wat te doen hebben toen het net over was.. dat is pas herkenbaar.
Ik heb er nu wel veel minder moeite mee om eens een avondje alleen te zijn. Maar als er dan een zaterdag is en niemand die wil mee naar een feestje, baal ik toch wel.Maarja, je hoort altijd 'studententijd is de beste tijd van je leven!'. Tot nu toe vind ik dat wel tegenvallen.
Middelbare school was pas chill, lekker uitgaan, elke dag je vrienden zien, geen zorgen.
Heeft bij mij ook een tijdje geduurd voordat ik weer 'onder de mensen' kwam hoor... In de tijd dat ik nog een relatie had, gingen we 1-2 keer per maand wat leuks doen (krijg je met een vriendin die twee weekenden per maand werkt, daarnaast enorm gedreven aan d'r studie bezig is/was). We zagen elkaar wel 4-5 keer per week. Maar goed, als we wat leuks gingen doen, deden we dat meestal met vrienden van haar, ik had geen vaste groep vrienden, en de meeste wonen ook nog eens op een ruime afstand (Amsterdam ligt niet naast de deur voor mij 
). Dus toen het uit ging viel ik echt in een zwart gat.
Ik heb daarna wel weer contact gekregen met een aantal mensen hier in het 'dorp', waardoor ik weer een sociaal leven opgebouwd heb. Dat gaat nog steeds met vallen en opstaan, maar ik ben nog nooit zoveel uit geweest als de laatste 3 maanden. En dat wil ook wel wat zeggen..
't Probleem bij mij was ook dat ik al m'n hele leven hier woon, maar nooit bijvoorbeeld op voetbal heb gezeten. En iedereen kent elkaar vooral van het voetballen.. Dat is echt een nadeel aan zo'n klein stadje als dit. Waar jullie het al over hebben, 'kliekjes'... Daar kom je nevernooit niet meer tussen.
Maar goed, verder gaat het redelijk. Heb er de laatste weken weer meer moeite mee. Lekker weer, tijd voor leuke dingen. En dan ga ik haar toch weer missen. Maar goed, het is onderhand al meer dan een half jaar geleden, 't moet maar eens afgelopen zijn met dat liefdesverdriet
Vanavond in ieder geval wel weer even eruit, daar heb ik wel zin in.
En ik denk dat ik mijn Hyves maar eens ga verwijderen... doe er niet veel mee, en af en toe is de verleiding te groot om even bij vriendinnen van mijn ex te lezen. Net ook weer gedaan, en ik zag een berichtje van haar staan. Hoewel er het standaard-verhaaltje in staat (gaat goed op school, dit weekend werken...), doet het me toch wel iets als ik het lees. Moet ook zeggen dat ik dat al heel lang niet meer gedaan had... Bah, wat heb ik er soms toch nog veel moeite mee.
). Dus toen het uit ging viel ik echt in een zwart gat. Ik heb daarna wel weer contact gekregen met een aantal mensen hier in het 'dorp', waardoor ik weer een sociaal leven opgebouwd heb. Dat gaat nog steeds met vallen en opstaan, maar ik ben nog nooit zoveel uit geweest als de laatste 3 maanden. En dat wil ook wel wat zeggen..
't Probleem bij mij was ook dat ik al m'n hele leven hier woon, maar nooit bijvoorbeeld op voetbal heb gezeten. En iedereen kent elkaar vooral van het voetballen.. Dat is echt een nadeel aan zo'n klein stadje als dit. Waar jullie het al over hebben, 'kliekjes'... Daar kom je nevernooit niet meer tussen.
Maar goed, verder gaat het redelijk. Heb er de laatste weken weer meer moeite mee. Lekker weer, tijd voor leuke dingen. En dan ga ik haar toch weer missen. Maar goed, het is onderhand al meer dan een half jaar geleden, 't moet maar eens afgelopen zijn met dat liefdesverdriet
Vanavond in ieder geval wel weer even eruit, daar heb ik wel zin in.
En ik denk dat ik mijn Hyves maar eens ga verwijderen... doe er niet veel mee, en af en toe is de verleiding te groot om even bij vriendinnen van mijn ex te lezen. Net ook weer gedaan, en ik zag een berichtje van haar staan. Hoewel er het standaard-verhaaltje in staat (gaat goed op school, dit weekend werken...), doet het me toch wel iets als ik het lees. Moet ook zeggen dat ik dat al heel lang niet meer gedaan had... Bah, wat heb ik er soms toch nog veel moeite mee.
quote:
Je uitgangspunt is niet slecht iig. Grote stad waar je studeert en een basis van vrienden die je al hebt. Goed dat je het nu beseft dan kan je er ook wat aan doen. Jezelf er toe zetten om actief te worden kan alleen ontzettend moeilijk zijn, weet er alles van! Misschien een keer een planning maken van wat je wilt gaan doen.
In mijn geval heb ik 5 jaar gestudeerd in Rotterdam maar wel in mn oude woonplaats blijven wonen waar ik nu nog vast geroest zit. Ook naar mn zin gehad hier maar die fase is nu wel echt voorbij. Mn ex woont hier ook en verlang soms dan ook terug dat ik altijd haar had.
Liefst pak ik weer mn spullen en ga op reis. Wat ik daar in het buitenland heb meegemaakt, dat lukt me in nog geen 10 jaar hier in mn huidige woonplaats.
Toch op de een of andere manier altijd wel ''fijn'' om te weten dat er nog meer mensen zij met dit probleem...quote:
[..]
Ik herken dit trouwens allemaal heel goed, Jiggy.
Ik ga zelf ook nog steeds veel om met mensen die ik al veel langer ken. Mensen die ik hier ken. tja, dat gaat toch niet zo lekker.
Dat van dat altijd wat te doen hebben toen het net over was.. dat is pas herkenbaar.
Maarja, je hoort altijd 'studententijd is de beste tijd van je leven!'. Tot nu toe vind ik dat wel tegenvallen.
Uitgangspunt is inderdaad op het eerste gezicht niet slecht, maar het is maar net hoe je er tegenaan kijkt eigenlijk, en ik twijfel..
Moet ik mijn vrienden van nu zien als een ''basis'' vanwaaruit ik verder kan gaan bouwen, of moet ik ze misschien gaan zien als een groep waarmee het in het verleden heel leuk was, maar wat vanaf nu alleen maar minder gaat worden, en waarvan ik me misschien maar beter los kan maken?
Ik merk dat ze me best wel vaak teleurstellen als er weer eens iets wordt afgezegd ik zit daar echt mee. Als ik gewoon helemaal niet meer op ze reken weet ik in ieder geval waar ik aan toe ben...
Ik voel me een beetje tussen de wal en het schip, en dat schip komt steeds dichter bij de wal en ben bang straks fijngeplet te worden om maar even beeldspraak te gebruiken
Ben zelf dit echt niet gewend, mijn hele leven lang mensen en vrienden om me heen gehad, maar opeens verlies je dan je ''relatie'' en net als je daaruit begint te krabbelen merk je dat je eigenlijk ook bar weinig aan je vrienden hebt de laatste tijd. Dan denk je altijd een goed sociaal leven te hebben gehad, maar dan valt dat eigenlijk in het het korte tijdperk van een jaar allemaal onder je weg...
Het is inderdaad niet zo dat we nooit meer wat ondernemen, maar het is allemaal zo gecompliceerd met ze. Ze hebben allemaal nogal een groot ego, en sommigen voelen zich gewoon ''te goed'' om met mooi weer als vandaag vanuit de stad weer naar het dorp te gaan om lekker te varen met zn allen. Amsterdam is het helemaal, al die ''domme mensen'' uit het dorp willen ze niets meer mee te maken hebben...
Maar het gevolg daarvan is dus wel, dat we op dagen als vandaag allemaal lekker in onze eigen kamer zitten
Gelukkig heb ik nog wel 2 vrienden die wel altijd meewillen, maar vanuit mijn eigen groep is er geen sterveling die met het idee komt om eens even lekker een terras op te gaan oid dan denk je echt wat heb ik in godsnaam aan die gasten...En dan denk je van alle informatie over het leven van je ex af te zijn, brengt iemand je doodleuk van haar statusupdate op facebook op de hoogte, dat ze met haar vriend en nog 2 andere stelletjes een weekje op vakantie is. Nou op zo' n moment kan ik echt nog steeds door de grond zakken, dan krijg ik echt heel veel zelfmedelijden...
Vooral omdat ik zelf momenteel zoveel moete heb om mijn sociale leven in te vullen, alles lijkt opeens in 1 keer kut te gaan....
Situatie is zo vergelijkbaar.. Soms denk ik er dus ook aan om helemaal niks meer aan mn vrienden te laten horen. Net zoals net weer.. Kwam een vriend en zn vriendin ff langs omdat ze me ergens voor nodig hadden. Vervolgens wordt er gezegd we moeten weer eens naar een strandfeestje gaan (plan licht er al 2 zomers volgens mij ondertussen). Weet nu al dat het er toch niet van komt, je kan ook zeggen we gaan vnd!
Ik hoorde eens een verhaal van iemand die een vriendschap letterlijk had uitgemaakt in een gesprek. Omdat ze toch telkens maar dingen afspraken en dit vervolgens nooit deden. Kon me het nooit indenken maar begin die situatie steeds meer te snappen
Ik hoorde eens een verhaal van iemand die een vriendschap letterlijk had uitgemaakt in een gesprek. Omdat ze toch telkens maar dingen afspraken en dit vervolgens nooit deden. Kon me het nooit indenken maar begin die situatie steeds meer te snappen
Heel irritant inderdaad!
In mijn geval is het ook heel irritant dat ik heel vaak denk : Ja, al die tips die hier gegeven worden heb ik vrij weinig aan, want mijn situatie is toch NET even anders, terwijl als je later gaat analyseren het eigenlijk precies hetzelfde is. Herken jij dat toevallig?
Met mijn vrienden is het dus niet dat we heel weinig iets doen. Er wordt alleen heel laconiek omgegaan met afspraken en het is soms 4 keer in de week en soms 4 weken niet. Soms worden afspraken een half uur van tevoren afgezegd, en niemand die zich daar slecht om voelt. De gedachtegang in onze ''groep'' is vrij liberaal om het maar even zo uit te drukken, verplichtingen en verantwoordelijkheden jegens elkaar kennen we vrijwel niet, iedereen moet doen wat hij zelf wil...
En als je daar vervolgens over gaat zeuren dan heb je echt een verkeerde snaar geraakt. Soms is het lekker, maar vaak ook verschrikkelijk irritant...
Maar zoals gezegd denk ik dat ook wel eens bij mijn vrienden, maar het is zo schommelend. NEt als ik denk pff ik heb ook nix aan ze dan belt er opeens een op met een geweldig leuk plan oid en dan denk ik tjsa misschien maak ik het ook wel slechter dan het is. Misschien verwacht ik ook wel een beetje teveel van ze dat ze klaar staan op de momenten dat IK wil en de dingen willen doen waar ik zin in heb...
Daarnaast zou ik ook echt niet weten met wie ik anders om moet gaan. Ben niet sociaal onhandig ofzo maar in het dorp zijn toch bepaalde ''groepjes'', De ''brommersleutelaars, de alto' s, de hippies, de hangjongeren, de studenten'' om het maar zo even zwart wit te zeggen. Ik zie mezelf niet opeens elke vrijdag en zaterdag bij iemand in de schuur met een stel jongens bier gaan drinken en aan brommers gaan sleutelen. Hoewel het aardige gasten zijn verder hoor daar niet van..
Maar misschien moet je soms tevreden zijn met wat je hebt, al is het lastig waar je die lijn moet leggen tussen kiezen voor eigen geluk en op zoek gaan naar iets beters, of blij zijn met wat je hebt..
In mijn geval is het ook heel irritant dat ik heel vaak denk : Ja, al die tips die hier gegeven worden heb ik vrij weinig aan, want mijn situatie is toch NET even anders, terwijl als je later gaat analyseren het eigenlijk precies hetzelfde is. Herken jij dat toevallig?
Met mijn vrienden is het dus niet dat we heel weinig iets doen. Er wordt alleen heel laconiek omgegaan met afspraken en het is soms 4 keer in de week en soms 4 weken niet. Soms worden afspraken een half uur van tevoren afgezegd, en niemand die zich daar slecht om voelt. De gedachtegang in onze ''groep'' is vrij liberaal om het maar even zo uit te drukken, verplichtingen en verantwoordelijkheden jegens elkaar kennen we vrijwel niet, iedereen moet doen wat hij zelf wil...
En als je daar vervolgens over gaat zeuren dan heb je echt een verkeerde snaar geraakt. Soms is het lekker, maar vaak ook verschrikkelijk irritant...
Maar zoals gezegd denk ik dat ook wel eens bij mijn vrienden, maar het is zo schommelend. NEt als ik denk pff ik heb ook nix aan ze dan belt er opeens een op met een geweldig leuk plan oid en dan denk ik tjsa misschien maak ik het ook wel slechter dan het is. Misschien verwacht ik ook wel een beetje teveel van ze dat ze klaar staan op de momenten dat IK wil en de dingen willen doen waar ik zin in heb...
Daarnaast zou ik ook echt niet weten met wie ik anders om moet gaan. Ben niet sociaal onhandig ofzo maar in het dorp zijn toch bepaalde ''groepjes'', De ''brommersleutelaars, de alto' s, de hippies, de hangjongeren, de studenten'' om het maar zo even zwart wit te zeggen. Ik zie mezelf niet opeens elke vrijdag en zaterdag bij iemand in de schuur met een stel jongens bier gaan drinken en aan brommers gaan sleutelen. Hoewel het aardige gasten zijn verder hoor daar niet van..
Maar misschien moet je soms tevreden zijn met wat je hebt, al is het lastig waar je die lijn moet leggen tussen kiezen voor eigen geluk en op zoek gaan naar iets beters, of blij zijn met wat je hebt..
Ik denk sowieso dat onze situaties allemaal net een tikje anders zijn natuurlijk.
Ik mis eerlijk gezegd gewoon hoe het eerst was. Lekker uitgaan met zijn allen, vooral met mijn beste vriendin mis ik dat. Sowieso, nu ze allemaal een vriend hebben hoor je opeens veel minder. Ze gaan wel mee maar ik moet altijd initiatief nemen.
Soms denk ik dat ik vriendschap veel meer waardeer dan mijn vriendinnen zelf. Ik vind het écht ontzettend belangrijk zonder sommigen van hen wist ik niet wat ik moest. Mijn ex had dat ook, vrienden voor alles! En als je dan net in een vriendengroepje zit zonder die mentaliteit.. tja. Dan heb je pech helaas.
Jiggy, misschien moet je je groepje maar zien als iets er naast. Niet meer als de basis. Baantje, vereniging, dat soort shit mee beginnen. Dat ga ik zelf ook doen.
Het lijkt alleen alsof ik met de verkeerde mensen omgaan.. alsof er in elke groep 1 feestganger is. (een barney!) Want er zijn zat feestgangers, alleen leer ik ze maar niet kennen.
Ik mis eerlijk gezegd gewoon hoe het eerst was. Lekker uitgaan met zijn allen, vooral met mijn beste vriendin mis ik dat. Sowieso, nu ze allemaal een vriend hebben hoor je opeens veel minder. Ze gaan wel mee maar ik moet altijd initiatief nemen.
Soms denk ik dat ik vriendschap veel meer waardeer dan mijn vriendinnen zelf. Ik vind het écht ontzettend belangrijk zonder sommigen van hen wist ik niet wat ik moest. Mijn ex had dat ook, vrienden voor alles! En als je dan net in een vriendengroepje zit zonder die mentaliteit.. tja. Dan heb je pech helaas.
Jiggy, misschien moet je je groepje maar zien als iets er naast. Niet meer als de basis. Baantje, vereniging, dat soort shit mee beginnen. Dat ga ik zelf ook doen.
Het lijkt alleen alsof ik met de verkeerde mensen omgaan.. alsof er in elke groep 1 feestganger is. (een barney!
) Want er zijn zat feestgangers, alleen leer ik ze maar niet kennen.
En ik neem aan dat jij in jouw groepje de Barney bent 
?
Dingen veranderen inderdaad, maar ik wil alles bij het oude houden. Leeftijdsgenoten zijn nieuwsgierig, naar andere mensen, naar het ''onbekende'' om het maar even zweverig te zeggen. Ik lijk er daarentegen wel bang voor. Terwijl ik geen autist ben oid.
Baantje, vereniging etc, het zijn al dingen waar ik nu al 2 jaar mee bezig ben om te gaan doen, maar ik ben gewoon een beetje angstig om mijn leven zo om te gooien...
Maar ik MOET gaan kiezen, want dit kan op deze manier niet langer zo doorgaan. Mijn ouders vinden het gezellig als ik thuis ben, maar vinden het zonde van het geld en ze gaan me een ultimatum stellen, of die kamer weg, of gewoon doordeweeks met mijn reet naar amsterdam en niet 90% van de tijd thuis zitten.
Het achtelijke is eigenlijk, dat ik zelf niet eens weet waar ik nu mee bezig ben
Ben ik ECHt niet gelukkig met de manier waarop het nu allemaal gaat, of zit ik mijn eigen sitiuatie gewoon door een hele zwarte bril te bekijken...
Ik ben echt een figuur waarbij het gras bij de buurman altijd groener is, het heden is nooit leuk maar het verleden of de toekomst is helemaal geweldig.
Momenteel kan ik me doodongelukkig voelen omdat mijn ex met nog 2 andere stelletjes as we speak op vakantie is. Waarschijnlijk zitten ze nu lekker ergens buiten op een terras, gaan ze straks even seksen en dan slapen. Klinkt voor mij als het ultiem bereikbare, ik kijk gewoon tegen haar op dat ze dit nu allemaal heeft, een relatie een vriend, weekendjes weg, seks wanneer ze wil terwijl ik al sinds oud en nieuw droog sta. Terwijl ik het zelf vorig jaar rond deze tijd ook had en toen vond ik er niet speciaals aan...
Het is al meer dan een jaar uit, maar nog steeds vind ik het vreselijk dit. Terwijl het ook vaak genoeg andersom is dat ik leuke dingen heb, maar dat doet dan weer niets met me..
Het lijkt wel alsof ik pas weer gelukkig en mezelf volwaardig kan voelen als ik weer een relatie heb oid, voel mezelf nu net alsof ik ''niet helemaal meetel''.. En dat soort mensen was nu net het type mens waar ik voor mijn relatie altijd een beetje een afkeer tegen had
?Dingen veranderen inderdaad, maar ik wil alles bij het oude houden. Leeftijdsgenoten zijn nieuwsgierig, naar andere mensen, naar het ''onbekende'' om het maar even zweverig te zeggen. Ik lijk er daarentegen wel bang voor. Terwijl ik geen autist ben oid.
Baantje, vereniging etc, het zijn al dingen waar ik nu al 2 jaar mee bezig ben om te gaan doen, maar ik ben gewoon een beetje angstig om mijn leven zo om te gooien...
Maar ik MOET gaan kiezen, want dit kan op deze manier niet langer zo doorgaan. Mijn ouders vinden het gezellig als ik thuis ben, maar vinden het zonde van het geld en ze gaan me een ultimatum stellen, of die kamer weg, of gewoon doordeweeks met mijn reet naar amsterdam en niet 90% van de tijd thuis zitten.
Het achtelijke is eigenlijk, dat ik zelf niet eens weet waar ik nu mee bezig ben
Ben ik ECHt niet gelukkig met de manier waarop het nu allemaal gaat, of zit ik mijn eigen sitiuatie gewoon door een hele zwarte bril te bekijken...Ik ben echt een figuur waarbij het gras bij de buurman altijd groener is, het heden is nooit leuk maar het verleden of de toekomst is helemaal geweldig.
Momenteel kan ik me doodongelukkig voelen omdat mijn ex met nog 2 andere stelletjes as we speak op vakantie is. Waarschijnlijk zitten ze nu lekker ergens buiten op een terras, gaan ze straks even seksen en dan slapen. Klinkt voor mij als het ultiem bereikbare, ik kijk gewoon tegen haar op dat ze dit nu allemaal heeft, een relatie een vriend, weekendjes weg, seks wanneer ze wil terwijl ik al sinds oud en nieuw droog sta
. Terwijl ik het zelf vorig jaar rond deze tijd ook had en toen vond ik er niet speciaals aan...Het is al meer dan een jaar uit, maar nog steeds vind ik het vreselijk dit. Terwijl het ook vaak genoeg andersom is dat ik leuke dingen heb, maar dat doet dan weer niets met me..
Het lijkt wel alsof ik pas weer gelukkig en mezelf volwaardig kan voelen als ik weer een relatie heb oid, voel mezelf nu net alsof ik ''niet helemaal meetel''.. En dat soort mensen was nu net het type mens waar ik voor mijn relatie altijd een beetje een afkeer tegen had
Jah en had je dan zin gehad om 'gezellig' met die stelletjes op vakantie te zijn..
ik loop zelf bij een psychioloog omdat ik er echt niet uit kom betreefende zulk soort dingen enz
Miss kunnen we een keer afspreken en gaan zwelgen in zelfmedelij met elkaar
ik loop zelf bij een psychioloog omdat ik er echt niet uit kom betreefende zulk soort dingen enz
Miss kunnen we een keer afspreken en gaan zwelgen in zelfmedelij met elkaar
Ja daar had ik eerlijk gezegd wel zin in gehad Niet met hun uiteraard...
Maargoed ik ga denk ik ook maar eens naar een psych misschien..
Drempel is echt hoog voor mij, maar dit neemt echt belachelijke vormen aan. Het is nu een jaar uit, en het ging steeds beter maar op de een of andere manier doet dat nieuws van die vakantie mij 8 maanden teruggaan in de tijd qua gevoel.. Heb gvd WEER een nacht slecht geslapen door haar, dat heb ik al 5 maanden niet gehad...
Weet nog wel dat het vorig jaar begin zomer uitging en toen ik me zo klote voelde en dacht : Pff ik hoop niet dat dit gevoel nog 4 weken gaat duren. Uiteinderlijk heb ik er na een jaar nog steeds last van..
Ik denk dat het heel snel beter met me gaat als ik zelf ook weer wat nieuws krijg op ''liefdesgebied'' .. Alleen, hoewel ik volgens anderen een leuke jongen schijn te zijn, concrete aandacht van meiden heb ik eigenlijk maar heel zelden. Ben 22 jaar, maar de enige meisjes waar ik in mijn leven mee heb gedate zijn mijn ex, en nog een ander meisje waarmee ik nooit iets heb gehad...
Hoopte dat mijn 1e relatie het balletje wel aan het rollen zou brengen. Aan het begin ging het ook wel lekker maar de laatste 4 maanden geen vrouw meer aangeraakt
Niet met hun uiteraard...Maargoed ik ga denk ik ook maar eens naar een psych misschien..
Drempel is echt hoog voor mij, maar dit neemt echt belachelijke vormen aan. Het is nu een jaar uit, en het ging steeds beter maar op de een of andere manier doet dat nieuws van die vakantie mij 8 maanden teruggaan in de tijd qua gevoel.. Heb gvd WEER een nacht slecht geslapen door haar, dat heb ik al 5 maanden niet gehad...
Weet nog wel dat het vorig jaar begin zomer uitging en toen ik me zo klote voelde en dacht : Pff ik hoop niet dat dit gevoel nog 4 weken gaat duren. Uiteinderlijk heb ik er na een jaar nog steeds last van..
Ik denk dat het heel snel beter met me gaat als ik zelf ook weer wat nieuws krijg op ''liefdesgebied'' .. Alleen, hoewel ik volgens anderen een leuke jongen schijn te zijn, concrete aandacht van meiden heb ik eigenlijk maar heel zelden. Ben 22 jaar, maar de enige meisjes waar ik in mijn leven mee heb gedate zijn mijn ex, en nog een ander meisje waarmee ik nooit iets heb gehad...
Hoopte dat mijn 1e relatie het balletje wel aan het rollen zou brengen. Aan het begin ging het ook wel lekker maar de laatste 4 maanden geen vrouw meer aangeraakt
Bah, had gisteravond weer een gevecht met mezelf... Gebeurd altijd als je net wil slapen hé
Denk nog steeds elke dag aan men ex, elkaar ook niet meer gesproken of gezien na de laatste x 7 maanden terug. Tijd vliegt voorbij, vond het zelfs even lastig om te kunnen herinneren dat we zon hechte band hebben gehad, soort van vreemde confrontatie ofzo?
Natuurlijk kwam ook nog even het idee op om te laten weten dat ik iig aan haar denk, maar daar schieten we niks mee op denk ik zo Alleen zijn dat zo'n kutgevechten met jezelf.
Denk nog steeds elke dag aan men ex, elkaar ook niet meer gesproken of gezien na de laatste x 7 maanden terug. Tijd vliegt voorbij, vond het zelfs even lastig om te kunnen herinneren dat we zon hechte band hebben gehad, soort van vreemde confrontatie ofzo?
Natuurlijk kwam ook nog even het idee op om te laten weten dat ik iig aan haar denk, maar daar schieten we niks mee op denk ik zo
Alleen zijn dat zo'n kutgevechten met jezelf.
Psycholoog is mij ook al door meerdere mensen aangeraden (waaronder mijn 'ex'...lekkere opmerking ook als zijzelf de aanleiding is geweest, maar goed) en hoewel ik ook het gevoel heb er niet vanaf te komen (begrijp volledig zo'n reactie over een vakantie, zulke kleine dingen gooien mij ook maanden weer terug, het stomme is dat je het ook wel weet maar zo'n bevestiging lijkt het meer ' waar' te maken..) ben ik gewoon heel sceptisch wat zo'n iemand mij gaat vertellen. Dat ik niet zo hard en negatief over mezelf moet zijn weet ik ook wel, ook mijn onzekerheid is niet zo moeilijk te plaatsen allemaal. Die psycholoog moet dan met wel een heel goed verhaal aankomen wil hij mij op andere gedachten bregen. Het is wel een gedachtencirkel waar ik al jaren in zit en waar de afwijzing van haar eigenlijk de druppel is geweest.quote:
Maargoed ik ga denk ik ook maar eens naar een psych misschien..
Drempel is echt hoog voor mij, maar dit neemt echt belachelijke vormen aan. Het is nu een jaar uit, en het ging steeds beter maar op de een of andere manier doet dat nieuws van die vakantie mij 8 maanden teruggaan in de tijd qua gevoel.. Heb gvd WEER een nacht slecht geslapen door haar, dat heb ik al 5 maanden niet gehad...
Hope is the first step on the road to dissapointment
Ik kon gister ook eens niet slapen en toen ging ik even nadenken over bepaalde dingen aan het eind bij ons.. Het klikte opeens helemaal en ik was me toch een partij kwaad in bed. Vrijdag zouden we afspreken, donderdag ging ik de stad in. Hij vroeg nog of ik het zeker wist.. ik uh, ja hoezo? Oh niks hoor. Ik vroeg nog iets anders maar ik kreeg de rest van de avond geen antwoord meer. De volgende dag kreeg ik een sms dat hij misselijk was en moest overgeven. En hij zei dus af.
Bedenk me nu pas dat die lul natuurlijk ook de stad in was gegaan, zonder iets te zeggen van: Hey, ben ook in de stad en aangezien we elkaar al meer dan 2 weken niet hebben gezien... en vervolgens zoveel zoop dat hij moest afzeggen. MIjn god, ik wou echt dat ik had gezegd dat hij kon optyfen. En dan durft hij mij de volgende keer te verwijten dat ik zoveel zuip.
Bedenk me nu pas dat die lul natuurlijk ook de stad in was gegaan, zonder iets te zeggen van: Hey, ben ook in de stad en aangezien we elkaar al meer dan 2 weken niet hebben gezien... en vervolgens zoveel zoop dat hij moest afzeggen. MIjn god, ik wou echt dat ik had gezegd dat hij kon optyfen. En dan durft hij mij de volgende keer te verwijten dat ik zoveel zuip.
Inderdaad raar ja dat je ex je dat aanraadt, wel eerlijkquote:
[..]
Psycholoog is mij ook al door meerdere mensen aangeraden (waaronder mijn 'ex'...lekkere opmerking ook als zijzelf de aanleiding is geweest, maar goed) en hoewel ik ook het gevoel heb er niet vanaf te komen (begrijp volledig zo'n reactie over een vakantie, zulke kleine dingen gooien mij ook maanden weer terug, het stomme is dat je het ook wel weet maar zo'n bevestiging lijkt het meer ' waar' te maken..) ben ik gewoon heel sceptisch wat zo'n iemand mij gaat vertellen. Dat ik niet zo hard en negatief over mezelf moet zijn weet ik ook wel, ook mijn onzekerheid is niet zo moeilijk te plaatsen allemaal. Die psycholoog moet dan met wel een heel goed verhaal aankomen wil hij mij op andere gedachten bregen. Het is wel een gedachtencirkel waar ik al jaren in zit en waar de afwijzing van haar eigenlijk de druppel is geweest.
Ik heb zelf ook mijn twijfels bij een psycholoog hoor.. Vriend van mij is afgestudeerd psychologie, dat maakt je natuurlijk niet tot psycholoog maar hij zegt wel dat een psycholoog vooral probeert om bij mensen die niet zo goed met hun gevoelens om kunnen gaan / kunnen analyseren, om vervolgens te proberen bepaalde dingen aan elkaar te ''koppelen'', zodat voor de patient bepaalde dingen duidelijker worden en vervolgens de patient zelf over die dingen na te laten denken...
Zelf kan ik het wel goed genoeg analyseren allemaal, alleen het heeft me heel erg onzeker gemaakt. Waarom heeft mijn ex zo gemakkelijk doei kunnen zeggen en had ze binnen een redelijke termijn van een half jaar alweer een nieuwe vriend gestrikt? Terwijl allerlei vrienden van mij hele soaps meemaken met hun ex die het contact maar niet los kunnen laten.
Niet dat je dat moet willen, maar het geeft in ieder geval aan dat het speciaal was en bij mij verre van...
Toen ik dat ooit eens bij mijn ex aankaartte in een van onze gesprekken een maand nadat het uitging, dat ik het gevoel had door haar gedrag dat het allemaal niet echt was geweest , toen werd ze boos en daar mocht ik niet over oordelen en zo mocht ik niet denken want dit was helemaal niet zo. Toch kan ik eigenlijk geen andere conclusie trekken als ik zie hoe het allemaal is gelopen...
En het is dan bij mij niet zo dat ik er eens een keer goed over nadenk, misschien een paar tranen laat en vervolgens zeg tegen mezel : kop op, het komt allemaal wel goed. Althans, dat zeg ik wel, maar na een paar dagen komt dat kutgevoel opnieuw en begin ik weer van voor af aan met analyseren, en zo gaat het al tijden. Ik kan het slechts tijdelijk aan de kant zetten, niet permanent.
Je moet geen conclusies trekken en haar niet vergelijken met andere willekeurige meiden die labiel zijn en iemand niet los kunnen laten.
Een half jaar is best een tijd als je zelf hebt gebroken met iemand en je mag volgens mij nog best blij zijn dat het pas na 6 maanden was. Genoeg mensen die binnen zeer korte tijd of zelfs nog voor het verbreken van de relatie al omgewisseld zijn voor een nieuw exemplaar. Als dat je nou was overkomen zou ik me wel kunnen vinden in je conclusie.
Een half jaar is best een tijd als je zelf hebt gebroken met iemand en je mag volgens mij nog best blij zijn dat het pas na 6 maanden was. Genoeg mensen die binnen zeer korte tijd of zelfs nog voor het verbreken van de relatie al omgewisseld zijn voor een nieuw exemplaar. Als dat je nou was overkomen zou ik me wel kunnen vinden in je conclusie.
Op zaterdag 9 maart 2019 17:21 schreef Lospedrosa het volgende:
Wat voor een mongool ben jij nou weer. Klojo.
[/quote]
Wat voor een mongool ben jij nou weer. Klojo.
[/quote]
Ik ben al ingeruild voor een ander exemplaar. Ze stuurde nog lieve berichtjes en dat ze aan me dacht, maar zag haar vervolgens wel met die nieuwe vriend samen. Ik had dat wel nodig, het schudde me wel wakker zeg maar.
Het is nogal raar gegaan en volgens mij speelde het al langer, maar ze heeft er altijd over gelogen. En als ik haar vraag eerlijk te vertellen hoe het gegaan is draait ze er omheen of reageert ze gewoon niet. Ze kan gewoon niet eerlijk zijn maar vind zichzelf wel een goed mens.
Het is moeilijk nu aan mezelf te denken maar het is wel wat ik nodig heb. Ben vijf jaar met haar samen geweest en ze gaat nu met me om alsof ik niks waard ben. Heeft geen moeite gedaan om mij een goeie afsluiting te geven.
Het is moeilijk te verkroppen dat zij nu wel iemand heeft om tegen aan te liggen en mee te praten enzo. Maar het was ook wel makkelijk voor haar, die jongen loopt volgens mij al jaren achter haar aan, zit/zat bij haar in de klas (hebben net examens achter de rug) en gaf haar vast een goed gevoel. Heb er erg veel moeite mee gehad om het te accepteren maar zit nu op de weg om dat toch echt te gaan doen. Ik denk nog veel aan haar en aan de leuke tijd die we hadden, maar besef me ook dat ik meer waard ben dan hoe zij me heeft behandeld. Het enige waar ik om vroeg was eerlijkheid, als ze me dat al niet kan geven..
Het is nogal raar gegaan en volgens mij speelde het al langer, maar ze heeft er altijd over gelogen. En als ik haar vraag eerlijk te vertellen hoe het gegaan is draait ze er omheen of reageert ze gewoon niet. Ze kan gewoon niet eerlijk zijn maar vind zichzelf wel een goed mens.
Het is moeilijk nu aan mezelf te denken maar het is wel wat ik nodig heb. Ben vijf jaar met haar samen geweest en ze gaat nu met me om alsof ik niks waard ben. Heeft geen moeite gedaan om mij een goeie afsluiting te geven.
Het is moeilijk te verkroppen dat zij nu wel iemand heeft om tegen aan te liggen en mee te praten enzo. Maar het was ook wel makkelijk voor haar, die jongen loopt volgens mij al jaren achter haar aan, zit/zat bij haar in de klas (hebben net examens achter de rug) en gaf haar vast een goed gevoel. Heb er erg veel moeite mee gehad om het te accepteren maar zit nu op de weg om dat toch echt te gaan doen. Ik denk nog veel aan haar en aan de leuke tijd die we hadden, maar besef me ook dat ik meer waard ben dan hoe zij me heeft behandeld. Het enige waar ik om vroeg was eerlijkheid, als ze me dat al niet kan geven..
Leuk ander meisje ontmoet.. maar ze is 2 en een half jaar jonger dan mij 
Ik ben nu net 19.
Wel leuk mee in de stad geweest en ook gezoend
Ik ben nu net 19.
Wel leuk mee in de stad geweest en ook gezoend
