quote:
Op donderdag 19 mei 2011 16:19 schreef Claudia_x het volgende:Vanyel, ik ben heel benieuwd hoe het er in jullie huishouden aan toegaat. Mijn lief en ik zitten grotendeels op één lijn, maar er zijn wel dingen waarvan ik weet dat hij ze niet begrijpt ookal respecteert hij ze. Zo vindt hij het best dat ik borstvoeding geef, maar heel veel waarde hecht hij er niet aan. Dat Lena bij ons op de kamer slaapt vindt hij prima maar niet bijzonder gezellig, en als de kinderen een dag niet thuis zijn kijkt hij niet de hele dag naar hun foto's en filmpjes.
Wat ik daarbij denk is: nou ja, een echte man. Maar er speelt meer dan dat, want ík ben degene die Lena bij me gedragen en gebaard heeft en ik onderga de werking van alle hormonen die me een goede moeder zouden moeten maken. Hoe is dat nou voor je lief? En voor jou?
Gelukkig begin je niet met de makkelijke vragen... Voor deze moet ik mijn lief consulteren hoor. Ik doe het maar puntsgewijs, dat is wel zo makkelijk.
Volgens mijn lief zit er wel verschil in intensiteit en vooral in tempo waarin het gevoel op gang kwam, maar inmiddels denkt zij ook als ze met de kleine over straat gaat dat IEDEREEN wel kan zien dat zij met het mooiste kind van de wereld rondloopt, alsof de zonnestralen uit de maxicosi komen. Ik zie haar dan ook gloeien van trots, of iemand nou iets zegt of niet

Ik zie dat van die intensiteit overigens iets anders, volgens mij was zij vooral wat onzekerder in het begin. "Jamaar jij voelt hoe dat moet en ik niet want ik mis die hormonen", dat werk. Ik merkte vooral tijdens mijn zwangerschap dat ik er veel meer mee bezig was. Dat vond ze soms ook wel lastig, dat ik nog maar over 1 ding kon en wilde praten. Zij had trouwens ook last van mijn hormonen (misselijk 's nachts enzo).
De borstvoeding vindt ze lastig, wegens de mogelijkheid dat het mijn herstel vertraagt en ook omdat het me soort van zwanger houdt, ik ben fysiek nog niet mezelf en ook niet helemaal van haar. Ze zou mijn lijf wel terugwillen (niet het formaat, maar het eigendom;)). Aan de andere kant is het goed voor Dottir en dat vindt ze natuurlijk ook belangrijk. Net als de cosleeper, daarvan vindt ze het ook helemaal fijn dat Dottir een tijd bij ons heeft gelegen en 's nachts altijd iemand naast zich had (we wisselden dat ook af). Zij vond het net zo lastig als ik om haar naar haar eigen kamer te verhuizen. Die beslissing wordt overigens misschien teruggedraaid, als ze 's nachts blijft hongeren, komt ze misschien wel weer terug.
Oh en foto's en filmpjes kijken doen we allebei niet als ze weg is

Is dit een beetje wat je je afvroeg?
Ik heb overigens het gevoel dat wij het meer samen doen dan 'de gemiddelde hetero die ik ken'. Vrouwen die de zorgtaken op zich nemen, meer minder gaan werken, mannen die er minder handig mee zijn en daar commentaar op krijgen. Kind troosten doet de vrouw, dat soort dingen. Bij ons gaat dat wat gelijker op.
Op 28 februari 2012 19:20 schreef lezzer en op 31 augustus 2013 21:27 schreef DancingPhoebe:Jezus, Vanyel, wat een fantastische tips geef jij toch altijd!