R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
ja zoiets 
wat is trouwens t verschil tussen LDVD en een depressie? Volgens mij komen bijna exact dezelfde symptonen voor als je ldvd hebt of depressief bent.
wat is trouwens t verschil tussen LDVD en een depressie? Volgens mij komen bijna exact dezelfde symptonen voor als je ldvd hebt of depressief bent.
Dan had je waarschijnlijk nu een betere verstandhouding gehad, en wie weet wat nog meerquote:Op maandag 9 mei 2011 22:40 schreef LuxorBeetroots het volgende:
[..]
Ik geloof echt in helemaal niks.. maar soms helpt het om te denken dat dingen lopen zoals het hoort. Dat als je uit elkaar gaat je gewoon niet bij elkaar hoorde. En op diezelfde manier denk ik dat mensen die niet goed voor anderen zijn op een gegeven moment dat terug krijgen.
Mja, gutfeeling. Ik wist het toendertijd allemaal niet zo goed.. omdat alles onduidelijk werd door mijn onzekerheid. Ik vraag me wel eens af hoe het was gelopen als ik gewoon chill was gebleven. Gewoon 'go with the flow'. In plaats van hysterisch te worden als hij weer af zei, gewoon normaal te reargeren 'oh, nou, dan een andere keer maar.'...
De vraag blijft uiteraard of je dit wel zou moeten willen, want zoals je zelf al zegt: Relaties gaan niet voor niets uit...Dat neemt overigens niet weg dat het minder pijn hoeft te doen, als je niet bij elkaar hoorde. Mijn ex en ik waren alles behalve ''ment to be'', en dit wist ik eigenlijk al vanaf het moment dat ze achter mij aanzat...
Zelf ben ik inmiddels al bijna een jaar vrijgezel. Begin juni ging het uit, begin augustus ontdekte ik dit topic en begon ik mee te lezen, en in januari maakte ik dit account aan en begon ik zelf ook te posten, en nog altijd ben ik er niet 100 % overheen..
Vorige week lekker op vakantie geweest, maar als ik dan thuiskom merk ik dat de pijn er nog altijd is, en ik ben bang dat deze pas weggaat als er een nieuw meisje komt...
Begin een beetje trekjes te vertonen waar ik bij anderen zo' n hekel aan had voordat ik zelf ooit een relatie had : Mensen die altijd maar op zoek zijn naar een relatie, die altijd maar ''verkering'' willen hebben...
Ik wil het helemaal niet, maar merk toch aan mezelf dat ik enorm zit te wachten / rondkijken . Is dit meisje geschikt?, die en die heb ik gisteren gesproken, zou dat wat kunnen worden ? Bah!
Was in madrid afgelopen week, en het overal zoenende en verliefde stelletjes. Waar het me voorheen echt geen reet kon schelen, het viel me niet eens op, kan het me nu enorm frustreren...
Mijn ex zelf spreek ik overigens echt nooit meer.. We wonen 3 km bij elkaar vandaan, maar de laatste keer dat ik haar recht in de ogen heb aangekeken was begin februari.. Blijft nog steeds een vreemde gewaarwording...De verstandhouding is verder opzich prima te noemen, zo af en toe stuurt ze me eens een sms' je, en voor mijn verjaardag kreeg ik zelfs nog een heel ''lief'' sms' je met gefeliciteerd, heel veel liefs etc etc, maar ik zit daar helemaal niet meer op te wachten.
Als zij straks jarig is stuur ik haar helemaal niets meer.. Niet omdat ik haar haat ofzo, maar ik blijft maar met het idee zitten : Wat heb ik er allemaal aan ? Jij hebt me van de een op andere dag hard gedumpt en zelf zit je lekker ieder weekend met je nieuwe vriend..
ja, lijkt heel sterk op elkaar !quote:
ja zoiets
wat is trouwens t verschil tussen LDVD en een depressie? Volgens mij komen bijna exact dezelfde symptonen voor als je ldvd hebt of depressief bent.
@ LuxorBeetroots: jouw posts doen me een beetje aan mezelf denken..
Het is nu een maand uit tussen mij en mijn ex en ik ben er nog elke dag mee bezig. Ik zou hem geen seconde van mijn aandacht meer moeten schenken, want het is een ontzettende eikel. Maar toch houdt het me bezig.
Het doet me nog het meeste pijn dat ik erachter ben gekomen dat hij heel negatief over me praat tegen anderen. Over mij als persoon, maar ook over de seks die we hadden.
Dan denk ik: waarom?!! Is toch nergens voor nodig? Toen we nog bij elkaar waren was hij juist degene die zo overdreven zwijmelig deed en ik weet zeker dat hij echt wel van de seks heeft genoten. Waarom dan achteraf zo negatief?
Ik had dus echt gehoopt dat ie mij toch stiekem nog een beetje zou missen, aan me terug zou denken van "shit, ik had haar niet moeten laten gaan". Maar hoe anders blijkt het te zijn. Waarschijnlijk was ik als enige verliefd dan. Echt zo moeilijk te verkroppen dit.
Het is nu een maand uit tussen mij en mijn ex en ik ben er nog elke dag mee bezig. Ik zou hem geen seconde van mijn aandacht meer moeten schenken, want het is een ontzettende eikel. Maar toch houdt het me bezig.
Het doet me nog het meeste pijn dat ik erachter ben gekomen dat hij heel negatief over me praat tegen anderen. Over mij als persoon, maar ook over de seks die we hadden.
Dan denk ik: waarom?!! Is toch nergens voor nodig? Toen we nog bij elkaar waren was hij juist degene die zo overdreven zwijmelig deed en ik weet zeker dat hij echt wel van de seks heeft genoten. Waarom dan achteraf zo negatief?
Ik had dus echt gehoopt dat ie mij toch stiekem nog een beetje zou missen, aan me terug zou denken van "shit, ik had haar niet moeten laten gaan". Maar hoe anders blijkt het te zijn. Waarschijnlijk was ik als enige verliefd dan. Echt zo moeilijk te verkroppen dit.
En ik herken me daar weer een beetje in. Maar wat ik denk is dat het voor die ander makkelijker is negatief erover te denken/praten dan de echte gevoelens onder ogen te komen.quote:
@ LuxorBeetroots: jouw posts doen me een beetje aan mezelf denken..
Het is nu een maand uit tussen mij en mijn ex en ik ben er nog elke dag mee bezig. Ik zou hem geen seconde van mijn aandacht meer moeten schenken, want het is een ontzettende eikel. Maar toch houdt het me bezig.
Het doet me nog het meeste pijn dat ik erachter ben gekomen dat hij heel negatief over me praat tegen anderen. Over mij als persoon, maar ook over de seks die we hadden.
Dan denk ik: waarom?!! Is toch nergens voor nodig? Toen we nog bij elkaar waren was hij juist degene die zo overdreven zwijmelig deed en ik weet zeker dat hij echt wel van de seks heeft genoten. Waarom dan achteraf zo negatief?
Ik had dus echt gehoopt dat ie mij toch stiekem nog een beetje zou missen, aan me terug zou denken van "shit, ik had haar niet moeten laten gaan". Maar hoe anders blijkt het te zijn. Waarschijnlijk was ik als enige verliefd dan. Echt zo moeilijk te verkroppen dit.
Ik hoop dat die mensen de deur nog eens hard in hun gezicht krijgen als ze erachter komen wat ze missen. You don't know what's missing untill it's gone.
Zo moet je het niet zien..quote:
@ LuxorBeetroots: jouw posts doen me een beetje aan mezelf denken..
Het is nu een maand uit tussen mij en mijn ex en ik ben er nog elke dag mee bezig. Ik zou hem geen seconde van mijn aandacht meer moeten schenken, want het is een ontzettende eikel. Maar toch houdt het me bezig.
Ten eerste is het feit dat hij nog over je praat ( positief of negatief ) in ieder geval een teken dat hij nog wel (erg) met je bezig is..
En geloof mij : Dat negatieve gaat met verloop van tijd echt wel over ( tenzij je hem hebt geslagen / verkracht / vreemdgegaan oid ) ...
Als het contact minder wordt en de afstand tussen jullie groter zal hij zich verantwoordelijker gaan voelen voor wat hij zegt / gezegd heeft over jou en misschien zelfs spijt krijgen over zijn uitspraken over jou...
Het vervelende feit dat hij nu dit soort dingen zegt betekent niet dat hij nooit verliefd is geweest, wel zegt het iets over zijn persoonlijkheid..
Verder snap ik heel goed dat het je pijn doet hoor, waar is het inderdaad allemaal voor nodig.. Mijn ex was ook degene die altijd zij zo verliefd te zijn, nooit meer een ander te willen, blij te zijn dat ze mij nu had..
En ook zij maakte het notabene zaterdagavond op een feest uit en heeft sindsdien ook gedaan alsof ik niet bestond en een zielig mannetje was dat een blok aan haar been was..
Terwijl zij notabene 3 maanden achter me aan heeft gelopen om een relatie met me te krijgen...
Dit is pas gestopt toen ik zelf ook stopte met achter haar aan zitten, smeken of ze met me wou afspreken, smeekte of we niet alsjeblieft vrienden konden blijven...
De laatste 6 maanden heb ik niets op mijn initiatief van me laten horen, en ca. eens per maand stuurt ze me de laatste tijd weer een sms '' hoe het met me gaat''... afsluitend met liefs en dat soort woorden...
Inmiddels heb ik er niet eens meer behoefte aan, maar maak iig niet dezelfde fout als ik, ga niet zielig achter hem aanlopen en laat niets meer van je horen, dan is dit gedrag het snelste afgelopen...
zo is het bij mij precies zo gegaan... ze heeft ruim 5 maanden achter me aan gelopen voor ik uiteindelijk een relatie aan durfde te gaan. Toen het uit was herkende ik haar niet meer terug. Keihard en kil tegen me. EN ja ik heb ook de domme fout gemaakt te gaan smeken etc. En zij schopte steeds harder en harder tegen me aan.
STom dat het vaak op deze manier gaat he
STom dat het vaak op deze manier gaat he
Ik ben wel blij dat ik mijn ex nooit heb teruggevraagd.
En ik weet ook zeker dat hij nooit superslecht over me zou praten.
En ik weet ook zeker dat hij nooit superslecht over me zou praten.
Jouw verhaal is ook herkenbaar.. ik vind het zo raar dat mensen nadat het uit is ineens gaan doen alsof het allemaal niets voorstelde. Als de ander niet meer verliefd is dan lijkt het wel een ander persoon... je knalt dan echt tegen zo'n "ijsmuur". (Zo noem ik dat altijdquote:
Inmiddels heb ik er niet eens meer behoefte aan, maar maak iig niet dezelfde fout als ik, ga niet zielig achter hem aanlopen en laat niets meer van je horen, dan is dit gedrag het snelste afgelopen...
)En ja ik heb dus wel de fout gemaakt dat ik te veel achter hem aanliep. Hij zat af en toe niet lekker in z'n vel en kon dan zelf dus nogal overreageren, of dingen op mij afreageren, of gefrustreerd raken. Ik reageerde daar veel te lief op, denk ik achteraf. Ik ging overal op in, probeerde hem te laten zien dat ik hem accepteerde zoals hij was, zocht steeds contact als hij mij negeerde.
Achteraf denk ik dat hij meer respect voor mij had gehad als ik duidelijk mijn grenzen had aangegeven en hem ook af en toe lekker in zijn sop gaar had laten koken.
Want nu praat hij over mij alsof ik een zeurderige dramaqueen ben. Alsof alles aan mij lag. Terwijl ik juist zo mijn best heb gedaan. ZO oneerlijk. Blijkbaar wou ie toch liever een bitch.
Even een voorbeeldje:
We smsen om wat af te spreken. Ik zeg: ik weet nog niet wanneer het wordt, want ik heb het een beetje druk deze week. Ik krijg vervolgens niets meer terug. Ik sms hem later weer (omdat ie dus al vaker raar deed) van "heb je het druk nu, of moet ik me weer zorgen gaan maken". Krijg ik terug: "rot op, ik heb de komende tijd helemaal geen tijd meer voor je."
Dat soort dingen. Zoiets had ik natuurlijk totaal moeten negeren, maar ik ging erop in, want het deed me gewoon pijn als ie dan ineens weer zo raar deed.
Ja op zo' n moment zet je voor zo iemand je eigenwaarde compleet opzij he, vreemd is dat..
Op het moment zelf maakt het je helemaal niets uit, maar een paar maanden later denk je jezus wat heb ik gedaan
Door mijn gesmeek toen aan haar zal de verstandhouding nooit meer ''gelijk'' worden, zij zal zich denk ik daardoor altijd superieur aan mij blijven voelen, en mij blijven zien als ''die jongen die haar heeft gesmeekt haar terug te nemen''....
Dat is ook de reden waarom ik nooit meer haar vriend zal worden, je zoekt niet zo iemand, maar iemand die trots is en zelfvertrouwen heeft...
Net zoals jij die op die aggressieve tekst van je ex inging, deed ik nagenoeg hetzelfde... Ze zei : Ik bel je morgen om af te spreken... Ik hoorde niets, en ging zelf maar weer contact opnemen... Ik krijg gewoon nog steeds een gevoel van schaamte als ik eraan terugdenk...
Een klein deel van mijn ego is weer enigszinds geheeld doordat zij de laatste maanden weer af en toe smst : Hoe gaat het etc etc...
Ik reageer gewoon kort maar vriendelijk, op een manier die duidelijk aangeeft dat ik er geen hele ''sms - sessie '' van wil maken... Enige tip die ik je kan geven : probeer het een beetje zo te spelen...
De negatieve gevoelens die ik nog heb over die relatie hebben ook totaal niet meer te maken met het gemis van haar, maar puur nog met het feit dat ik me die eerste weken zo kwetsbaar heb opgesteld, daar baal ik nog altijd van als een stekker... In feite heb ik dat mezelf dus aangedaan...
Mensen hier hebben me daar toen voor gewaarschuwd, maar toch gedaan, net als ik nu bij veel mensen hier zie gebeuren en ik weet: Ook die zullen niet luisteren naar wat hier gezegd wordt...
Op het moment zelf maakt het je helemaal niets uit, maar een paar maanden later denk je jezus wat heb ik gedaan
Door mijn gesmeek toen aan haar zal de verstandhouding nooit meer ''gelijk'' worden, zij zal zich denk ik daardoor altijd superieur aan mij blijven voelen, en mij blijven zien als ''die jongen die haar heeft gesmeekt haar terug te nemen''....
Dat is ook de reden waarom ik nooit meer haar vriend zal worden, je zoekt niet zo iemand, maar iemand die trots is en zelfvertrouwen heeft...
Net zoals jij die op die aggressieve tekst van je ex inging, deed ik nagenoeg hetzelfde... Ze zei : Ik bel je morgen om af te spreken... Ik hoorde niets, en ging zelf maar weer contact opnemen... Ik krijg gewoon nog steeds een gevoel van schaamte als ik eraan terugdenk...
Een klein deel van mijn ego is weer enigszinds geheeld doordat zij de laatste maanden weer af en toe smst : Hoe gaat het etc etc...
Ik reageer gewoon kort maar vriendelijk, op een manier die duidelijk aangeeft dat ik er geen hele ''sms - sessie '' van wil maken... Enige tip die ik je kan geven : probeer het een beetje zo te spelen...
De negatieve gevoelens die ik nog heb over die relatie hebben ook totaal niet meer te maken met het gemis van haar, maar puur nog met het feit dat ik me die eerste weken zo kwetsbaar heb opgesteld, daar baal ik nog altijd van als een stekker... In feite heb ik dat mezelf dus aangedaan...
Mensen hier hebben me daar toen voor gewaarschuwd, maar toch gedaan, net als ik nu bij veel mensen hier zie gebeuren en ik weet: Ook die zullen niet luisteren naar wat hier gezegd wordt...
Goed dat je er inmiddels al aardig overheen bent. Tsja, de tijd heelt ook wel een helende werking uiteindelijk. Lekker cliche, maar wel waar.
Ik baalde er ook van dat ik me zo kwetsbaar had opgesteld. Rationeel gezien wist ik dondersgoed dat het niet slim was om achter hem aan te lopen. Maarja als je verliefd bent en iemand behandelt je ineens zo raar, dan wil je alleen nog maar dat het zo snel mogelijk weer goedkomt. En ik ging ervan uit dat hij ook nog gevoelens voor mij had, dus dat mijn moeite ergens wel nut had.
Ik heb gelukkig totaal geen contact meer met hem (omdat hij mijn mails dus totaal negeerde) en hij woont een eind van mij vandaan. Ik zal 'm dus ook nooit meer tegenkomen. Ik weet alleen dat hij nu driftig aan het seksdaten is gegaan (of in ieder geval pogingen tot...). Voel me vies als ik aan hem terug denk.
Tsja, de tijd heelt ook wel een helende werking uiteindelijk. Lekker cliche, maar wel waar.Ik baalde er ook van dat ik me zo kwetsbaar had opgesteld. Rationeel gezien wist ik dondersgoed dat het niet slim was om achter hem aan te lopen. Maarja als je verliefd bent en iemand behandelt je ineens zo raar, dan wil je alleen nog maar dat het zo snel mogelijk weer goedkomt. En ik ging ervan uit dat hij ook nog gevoelens voor mij had, dus dat mijn moeite ergens wel nut had.
Ik heb gelukkig totaal geen contact meer met hem (omdat hij mijn mails dus totaal negeerde) en hij woont een eind van mij vandaan. Ik zal 'm dus ook nooit meer tegenkomen. Ik weet alleen dat hij nu driftig aan het seksdaten is gegaan (of in ieder geval pogingen tot...). Voel me vies als ik aan hem terug denk.
Hmm dat scheelt nog wel een stuk, zie het als een positief punt dat hij een end bij je uit de buurt komt!
Mijn ex en ik komen allebei uit een redelijk klein dorp met erg veel jeugd, waar iedereen elkaar, minstens van gezicht, kent...
Iedereen weet dat ik met haar heb gehad, en ik weet ook zeker dat zij er die eerste weken alles aan heeft gedaan om ook zo duidelijk mogelijk te maken dat ZIJ degene is geweest die het uitgemaakt heeft en niet ik, dat vond ze kennelijk nogal belangrijk om erbij te zeggen als mensen vroegen waarom het uit is....
Ze was er namelijk tijdens onze relatie ook enorm trots op dat zij in haar afgelopen relaties ook altijd degene was die het uitmaakte...
In zo' n geval is het wel klote, vooral omdat mensen het in het begin juist raar vonden dat ik met haar ging, dat merkte ik al aan de reacties toen het aanging..
Niet arrogant bedoeld, maar mensen uit het dorp kennen mij denk ik als een volwassen en ''hoogopgeleid'' figuur, terwijl mijn ex erg kinderlijk is en verder bekend staat als erg naief en niet al te doortrapt...
Mensen gingen er dan ook al automatisch vanuit dat ik degene was die het uit had gemaakt, en ik merkte telkens toen ik eerlijk antwoord gaf op die vraag, dat het een beetje een soort ''schok'' voor ze was..
Af en toe heb ik wel eens het idee dat ik er een beetje imagoschade door op heb gelopen, alsof mensen denken : Het lijkt wel een leuke, verstandige jongen maar er zal wel iets raars aan hem zijn, anders was het nooit uitgegaan..
Het negatieve effect van een klein dorp, waarin iedereen over alles lult... Dat vind ik best klote...
Mijn ex en ik komen allebei uit een redelijk klein dorp met erg veel jeugd, waar iedereen elkaar, minstens van gezicht, kent...
Iedereen weet dat ik met haar heb gehad, en ik weet ook zeker dat zij er die eerste weken alles aan heeft gedaan om ook zo duidelijk mogelijk te maken dat ZIJ degene is geweest die het uitgemaakt heeft en niet ik, dat vond ze kennelijk nogal belangrijk om erbij te zeggen als mensen vroegen waarom het uit is....
Ze was er namelijk tijdens onze relatie ook enorm trots op dat zij in haar afgelopen relaties ook altijd degene was die het uitmaakte...
In zo' n geval is het wel klote, vooral omdat mensen het in het begin juist raar vonden dat ik met haar ging, dat merkte ik al aan de reacties toen het aanging..
Niet arrogant bedoeld, maar mensen uit het dorp kennen mij denk ik als een volwassen en ''hoogopgeleid'' figuur, terwijl mijn ex erg kinderlijk is en verder bekend staat als erg naief en niet al te doortrapt...
Mensen gingen er dan ook al automatisch vanuit dat ik degene was die het uit had gemaakt, en ik merkte telkens toen ik eerlijk antwoord gaf op die vraag, dat het een beetje een soort ''schok'' voor ze was..
Af en toe heb ik wel eens het idee dat ik er een beetje imagoschade door op heb gelopen, alsof mensen denken : Het lijkt wel een leuke, verstandige jongen maar er zal wel iets raars aan hem zijn, anders was het nooit uitgegaan..
Het negatieve effect van een klein dorp, waarin iedereen over alles lult... Dat vind ik best klote...
Dat lijkt me ook erg moeilijk ja, als je in een dorp woont waar iedereen elkaar kent en waar je elkaar nog vaak tegen kan komen nadat het uit is.
Met die imagoschade zal het denk ik wel meevallen Al snap ik wel wat je bedoelt.
Maarja, relaties gaan nu eenmaal uit en ik neem aan dat je dorpsgenoten dat wel zullen begrijpen.
Bij mij speelt de afgelopen tijd met hem zich nog als een soort film af in mijn hoofd. Ik probeer wat ik nu over hem weet te "matchen" met hoe hij zich in de relatie gedroeg. Wat zag ik over het hoofd? Waarom was hij zo overtuigend en leek hij zo verliefd terwijl hij er achteraf dus niks aan bleek te vinden? Ik denk dat hij welgeteld 3 weken "verliefd" is geweest en daarna ebde het weg omdat ik teveel achter hem aanliep. Zoiets. Hoop dat ie binnenkort uit mijn gedachten verdwijnt!!
Met die imagoschade zal het denk ik wel meevallen
Al snap ik wel wat je bedoelt.Maarja, relaties gaan nu eenmaal uit en ik neem aan dat je dorpsgenoten dat wel zullen begrijpen.
Bij mij speelt de afgelopen tijd met hem zich nog als een soort film af in mijn hoofd. Ik probeer wat ik nu over hem weet te "matchen" met hoe hij zich in de relatie gedroeg. Wat zag ik over het hoofd? Waarom was hij zo overtuigend en leek hij zo verliefd terwijl hij er achteraf dus niks aan bleek te vinden? Ik denk dat hij welgeteld 3 weken "verliefd" is geweest en daarna ebde het weg omdat ik teveel achter hem aanliep. Zoiets. Hoop dat ie binnenkort uit mijn gedachten verdwijnt!!
Ik woon in Rotterdam maar dan nog.. alles komt uit lijkt het wel. Hoor dingen van andere mensen over haar waarvan ik niet eens wist dat ze haar konden! Erg vaag allemaal
Herkenbaar. Mijn ex kon ook om helemaal niks heel hard en koud reageren.quote:
[..]
Jouw verhaal is ook herkenbaar.. ik vind het zo raar dat mensen nadat het uit is ineens gaan doen alsof het allemaal niets voorstelde. Als de ander niet meer verliefd is dan lijkt het wel een ander persoon... je knalt dan echt tegen zo'n "ijsmuur". (Zo noem ik dat altijd
En ja ik heb dus wel de fout gemaakt dat ik te veel achter hem aanliep. Hij zat af en toe niet lekker in z'n vel en kon dan zelf dus nogal overreageren, of dingen op mij afreageren, of gefrustreerd raken. Ik reageerde daar veel te lief op, denk ik achteraf. Ik ging overal op in, probeerde hem te laten zien dat ik hem accepteerde zoals hij was, zocht steeds contact als hij mij negeerde.
Achteraf denk ik dat hij meer respect voor mij had gehad als ik duidelijk mijn grenzen had aangegeven en hem ook af en toe lekker in zijn sop gaar had laten koken.
Want nu praat hij over mij alsof ik een zeurderige dramaqueen ben. Alsof alles aan mij lag. Terwijl ik juist zo mijn best heb gedaan. ZO oneerlijk. Blijkbaar wou ie toch liever een bitch.
Even een voorbeeldje:
We smsen om wat af te spreken. Ik zeg: ik weet nog niet wanneer het wordt, want ik heb het een beetje druk deze week. Ik krijg vervolgens niets meer terug. Ik sms hem later weer (omdat ie dus al vaker raar deed) van "heb je het druk nu, of moet ik me weer zorgen gaan maken". Krijg ik terug: "rot op, ik heb de komende tijd helemaal geen tijd meer voor je."
Dat soort dingen. Zoiets had ik natuurlijk totaal moeten negeren, maar ik ging erop in, want het deed me gewoon pijn als ie dan ineens weer zo raar deed.
Voorbeeldje nog van voor we samenwoonden.
Hij was een paar dagen weg geweest, ik was blij dat hij weer terug was en wilde hem graag zien. Niet zo heel vreemd toch?
Hij had afgesproken met een paar mensen om de stad in te gaan.
Leek mij ook leuk dus ik vroeg: Gezellig, mag ik ook mee?
Nee ik kon niet mee. Dus ik was een beetje teleurgesteld en zei dat ik het jammer vond dat ik niet mee mocht.
Nou... Ik gunde hem niks, ik wilde overal altijd bij zijn, ik gunde hem geen tijd met zn vrienden, ik was egoïstisch, ik dacht altijd alleen maar aan mezelf en ga zo nog maar even door.
Dat omdat ik blij was hem weer te kunnen zien en het ook wel leuk had gevonden om te gaan stappen.
Toch de schuld mij mezelf gaan zoeken. Want tja, soms moet je alleen weg kunnen met je vrienden (wat hij regelmatig deed, en ik ook). Misschien had ik een dagje moeten wachten met bellen... misschien had ik...
Ik snap niet wat ik fout deed maar bood toch mn excuus aan. Ik snap nog steeds niet wat ik fout deed trouwens.
Helemaal niet onverstandig hoor om alles eens terug te kijken, en proberen in te zien of je misschien signalen over het hoofd hebt gezien Als je het maar niet te vaak doet....
Dorpsgenoten zullen het heus wel begrijpen, en ik denk dat de meeste mensen van tevoren al wisten dat wij niet bij elkaar pasten, maar toch had ik achteraf liever gehad dat ze in limburg woonde ofzo...
Gewoon teveel mensen die dingen over mij weten nu wat ik helemaal niet wil... Ik weet dat ze bepaalde persoonlijke dingen aan vriendinnen heeft verteld van mij, en telkens als ik zo' n vriendin van haar zie weet ik gewoon dat ze dingen van me weet die zelfs mijn eigen zusje niet eens weet, dat is gewoon klote en als ik in dit dorp blijf wonen mijn hele leven, het zal altijd zo blijven...
Daarnaast komt haar nieuwe vriend ook uit dit dorp, ken hem ook al mijn hele leven al spreek ik hem gelukkig nooit... En dan gewoon dingen dat zijn zusje weet beste vriendinnen is met mijn nichtje etc, je bent toch kwetsbaar...
En hoe het nu zit, tjsa ik heb geen flauw idee hoe ze nu over mij praat of hoe ze in het verleden over mij heeft gepraat tegen mensen... Tegen mij doet ze echt super tof in bijvoorbeeld af en toe een sms' je, met woorden als ''liefs'' etc, maar ik weet uit mijn tijd met haar dat ze hele nare dingen over mensen kan zeggen waar ze in het dagelijks leven heel aardig tegen is....
Normaal zou je zeggen het boeit niet, maar je wilt toch wel een normale naam houden bij mensen waar je nog wel af en toe mee te maken zal hebben...
Als je het maar niet te vaak doet....Dorpsgenoten zullen het heus wel begrijpen, en ik denk dat de meeste mensen van tevoren al wisten dat wij niet bij elkaar pasten, maar toch had ik achteraf liever gehad dat ze in limburg woonde ofzo...
Gewoon teveel mensen die dingen over mij weten nu wat ik helemaal niet wil... Ik weet dat ze bepaalde persoonlijke dingen aan vriendinnen heeft verteld van mij, en telkens als ik zo' n vriendin van haar zie weet ik gewoon dat ze dingen van me weet die zelfs mijn eigen zusje niet eens weet, dat is gewoon klote en als ik in dit dorp blijf wonen mijn hele leven, het zal altijd zo blijven...
Daarnaast komt haar nieuwe vriend ook uit dit dorp, ken hem ook al mijn hele leven al spreek ik hem gelukkig nooit... En dan gewoon dingen dat zijn zusje weet beste vriendinnen is met mijn nichtje etc, je bent toch kwetsbaar...
En hoe het nu zit, tjsa ik heb geen flauw idee hoe ze nu over mij praat of hoe ze in het verleden over mij heeft gepraat tegen mensen... Tegen mij doet ze echt super tof in bijvoorbeeld af en toe een sms' je, met woorden als ''liefs'' etc, maar ik weet uit mijn tijd met haar dat ze hele nare dingen over mensen kan zeggen waar ze in het dagelijks leven heel aardig tegen is....
Normaal zou je zeggen het boeit niet, maar je wilt toch wel een normale naam houden bij mensen waar je nog wel af en toe mee te maken zal hebben...
Huh? Vertel eens meer.... Mss iets in de zin van "het zal wel niet veel soeps zijn......"?quote:
Ik woon in Rotterdam maar dan nog.. alles komt uit lijkt het wel. Hoor dingen van andere mensen over haar waarvan ik niet eens wist dat ze haar konden! Erg vaag allemaal
Als de wereld een groot vraagteken voor je is ?
Strek je eens uit !
Strek je eens uit !
Dat heb ik ook gedaan, excuses aanbieden terwijl je je eigenlijk niet fout voelt. Ik had mijn ex helemaal op het einde gebelt s'avonds. Had hem during the day ook al een aantal keer gebeld em gesmst of hij terug wilde bellen. Ik vond dat hij vreemd reargeerde, we hadden elkaar al 2 weken niet gezien en op mijn vraag: Je staat niet echt te springen om me weer te zien he? Smste hij terug: Nee, ik wil nu mijn tentamen halen. Ik snapte het van z'n tentamen maar kom op, hij was een hele tijd weggeweest.quote:
[..]
Herkenbaar. Mijn ex kon ook om helemaal niks heel hard en koud reageren.
Voorbeeldje nog van voor we samenwoonden.
Hij was een paar dagen weg geweest, ik was blij dat hij weer terug was en wilde hem graag zien. Niet zo heel vreemd toch?
Hij had afgesproken met een paar mensen om de stad in te gaan.
Leek mij ook leuk dus ik vroeg: Gezellig, mag ik ook mee?
Nee ik kon niet mee. Dus ik was een beetje teleurgesteld en zei dat ik het jammer vond dat ik niet mee mocht.
Nou... Ik gunde hem niks, ik wilde overal altijd bij zijn, ik gunde hem geen tijd met zn vrienden, ik was egoïstisch, ik dacht altijd alleen maar aan mezelf en ga zo nog maar even door.
Dat omdat ik blij was hem weer te kunnen zien en het ook wel leuk had gevonden om te gaan stappen.
Toch de schuld mij mezelf gaan zoeken. Want tja, soms moet je alleen weg kunnen met je vrienden (wat hij regelmatig deed, en ik ook). Misschien had ik een dagje moeten wachten met bellen... misschien had ik...
Ik snap niet wat ik fout deed maar bood toch mn excuus aan. Ik snap nog steeds niet wat ik fout deed trouwens.
Dus toen ik hem eindelijk aan de lijn kreeg, doordat ik een erg serieus smsje stuurde: We moeten praten, klonk hij al boos. Ik vroeg of hij het nog wel zag zitten om af te spreken. Waarop hij zei dat hij nooit had gezegd hij het niet wilde, het nogal irritant vond dat ik dit deed en weer verder moest leren. Ophang.
Ik vind het voorbeeld van mij iets begrijpelijk van ex zijn kant dan de jouwe.. (Hoe durfde jouw ex dat echt!) maar leuk was het niet.
Volgende dag gesmst dat ik ik dat niet had moeten doen en dat het me speet. Hij vond het mooi dat ik dat inzag.
Nou.....wat je fout doet is die indoctrinatie die hij toepaste op jou niet gaan deleten.quote:
[..]
Herkenbaar. Mijn ex kon ook om helemaal niks heel hard en koud reageren.
Voorbeeldje nog van voor we samenwoonden.
Hij was een paar dagen weg geweest, ik was blij dat hij weer terug was en wilde hem graag zien. Niet zo heel vreemd toch?
Hij had afgesproken met een paar mensen om de stad in te gaan.
Leek mij ook leuk dus ik vroeg: Gezellig, mag ik ook mee?
Nee ik kon niet mee. Dus ik was een beetje teleurgesteld en zei dat ik het jammer vond dat ik niet mee mocht.
Nou... Ik gunde hem niks, ik wilde overal altijd bij zijn, ik gunde hem geen tijd met zn vrienden, ik was egoïstisch, ik dacht altijd alleen maar aan mezelf en ga zo nog maar even door.
Dat omdat ik blij was hem weer te kunnen zien en het ook wel leuk had gevonden om te gaan stappen.
Toch de schuld mij mezelf gaan zoeken. Want tja, soms moet je alleen weg kunnen met je vrienden (wat hij regelmatig deed, en ik ook). Misschien had ik een dagje moeten wachten met bellen... misschien had ik...
Ik snap niet wat ik fout deed maar bood toch mn excuus aan. Ik snap nog steeds niet wat ik fout deed trouwens.
Je deed niets fout. Hij wou je slechts in beperkte mate in zijn leventje hebben. Jij zag dat niet omdat je door hem dusdanig werd gemanipuleerd dat jou dat niet opviel.
Maar veel belangrijker; hoe is het met je neefjes?
Als de wereld een groot vraagteken voor je is ?
Strek je eens uit !
Strek je eens uit !
nee dat ik meiden heb leren kennen die op de een of andere manier weer mensen kennen die zij ook kent. Dus dat die link er blijkbaar toch is. En dan hoorde ik dat ze met andere gasten bezig is bijvoorbeeld van iemand die haar niet eens kent.quote:
[..]
Huh? Vertel eens meer.... Mss iets in de zin van "het zal wel niet veel soeps zijn......"?
Hmm die ex van jou klinkt als mij tijdens de relatie, alleen had ik niet genoeg ruggengraat om het uit te maken, en ging ik net zo lang door met dat gedrag totdat mijn ex het zelf uitmaakte....quote:
[..]
Dat heb ik ook gedaan, excuses aanbieden terwijl je je eigenlijk niet fout voelt. Ik had mijn ex helemaal op het einde gebelt s'avonds. Had hem during the day ook al een aantal keer gebeld em gesmst of hij terug wilde bellen. Ik vond dat hij vreemd reargeerde, we hadden elkaar al 2 weken niet gezien en op mijn vraag: Je staat niet echt te springen om me weer te zien he? Smste hij terug: Nee, ik wil nu mijn tentamen halen. Ik snapte het van z'n tentamen maar kom op, hij was een hele tijd weggeweest.
Dus toen ik hem eindelijk aan de lijn kreeg, doordat ik een erg serieus smsje stuurde: We moeten praten, klonk hij al boos. Ik vroeg of hij het nog wel zag zitten om af te spreken. Waarop hij zei dat hij nooit had gezegd hij het niet wilde, het nogal irritant vond dat ik dit deed en weer verder moest leren. Ophang.
Ik vind het voorbeeld van mij iets begrijpelijk van ex zijn kant dan de jouwe.. (Hoe durfde jouw ex dat echt!) maar leuk was het niet.
Volgende dag gesmst dat ik ik dat niet had moeten doen en dat het me speet. Hij vond het mooi dat ik dat inzag.
Zij bleef ook telkens haar excuses aanbieden, en dingen zeggen als : Ik zal veranderen, ik beloof het je, volgende keer doe ik het anders etc etc...
Wees blij dat je van je ex afbent, want wanneer je eenmaal in zo' n relatie verzeild bent waarin 1 van de partijen dergelijk gedrag gaat vertonen, dan zal dit niet meer stoppen...
Hoe was de ''verhouding'' in jullie relatie? Ik ben van mening dat er in bijne elke relatie wel iemand de ''baas'' is om het maar even streng te zeggen... Dit hoeft niet altijd heel duidelijk naar voren te komen, maar in 9 vd 10 keer is er toch 1 partij die het initiatief heeft genomen voor de relatie, en misschien is dat ook wel degene die zich het meest kwetsbaar opstelt, die het meest moet opofferen naar de ander toe...
Mijn ex gedroeg zich net als jij dus, telkens haar excuses aanbieden, terwijl het eigenlijk mijn schuld was.. En ik hield telkens mijn poot stijf, gaf nooit toe dat het ook wel eens aan mij kon liggen....
Met verloop van tijd ( en een jaar later nog altijd ) is dat echt enorm aan me gaan knagen, en nog altijd voel ik me heel, heel schuldig over dat gedrag...
Toch ben ik er zelf ook hard voor teruggepakt hoor, want dat meisje waarvan ik dacht dat ze echt gek op me was, die dat ook dagelijks in woorden uitdrukte, maakte het van de een op andere dag uit, en klaar was het...
Hm, tja. Mijn ex nam wel inititief bij alles in het begin. Maar dat veranderde op een gegeven moment. Hij had het veel drukker dan ik, we zagen elkaar niet zo vaak, ik moest elke keer maar wachten. Wachten tot hij een relatie wilde. Wachten tot hij kon afspreken.quote:
[..]
Hmm die ex van jou klinkt als mij tijdens de relatie, alleen had ik niet genoeg ruggengraat om het uit te maken, en ging ik net zo lang door met dat gedrag totdat mijn ex het zelf uitmaakte....
Zij bleef ook telkens haar excuses aanbieden, en dingen zeggen als : Ik zal veranderen, ik beloof het je, volgende keer doe ik het anders etc etc...
Wees blij dat je van je ex afbent, want wanneer je eenmaal in zo' n relatie verzeild bent waarin 1 van de partijen dergelijk gedrag gaat vertonen, dan zal dit niet meer stoppen...
Hoe was de ''verhouding'' in jullie relatie? Ik ben van mening dat er in bijne elke relatie wel iemand de ''baas'' is om het maar even streng te zeggen... Dit hoeft niet altijd heel duidelijk naar voren te komen, maar in 9 vd 10 keer is er toch 1 partij die het initiatief heeft genomen voor de relatie, en misschien is dat ook wel degene die zich het meest kwetsbaar opstelt, die het meest moet opofferen naar de ander toe...
Mijn ex gedroeg zich net als jij dus, telkens haar excuses aanbieden, terwijl het eigenlijk mijn schuld was.. En ik hield telkens mijn poot stijf, gaf nooit toe dat het ook wel eens aan mij kon liggen....
Met verloop van tijd ( en een jaar later nog altijd ) is dat echt enorm aan me gaan knagen, en nog altijd voel ik me heel, heel schuldig over dat gedrag...
Toch ben ik er zelf ook hard voor teruggepakt hoor, want dat meisje waarvan ik dacht dat ze echt gek op me was, die dat ook dagelijks in woorden uitdrukte, maakte het van de een op andere dag uit, en klaar was het...
Daardoor werd ik diegene die meer wilde had ik het idee. Hij zei vaak dat ik moest zeggen wat ik wilde omdat hij het ook niet kon ruiken ofzo. Maar ik wilde niet telkens de volgende stap zetten. Met valentijnsdag heb ik niks erover gezegd, hij ook niet.Ook geen nieuwjaar samen gevierd ofzo. Maar ik vond het niet leuk meer dat ik altijd alles moest vragen 'kom je ook eten, blijf je slapen, wanneer zien we elkaar, gaan we ooit samen uit'. Ik wilde dat hij uitzichzelf in de middag kwam ipv pas in de avond etc.
Ik wilde zo graag dat hij me gewoon vertelde dat hij me niet leuk meer vond. Dat zou zijn gedrag verklaren. Maar nu kreeg ik elke keer met zijn woorden bevestiging, maar zijn daden spraken hem tegen.
Ja en dat is echt verschrikkelijk irritant!
En wat ik nu opeens beleef: Door jouw post zie ik nu pas( een jaar later ) in, dat mijn ex met haar gedrag na de relatie, mij wou laten voelen hoe ze zichzelf heeft gevoeld tijdens de relatie...
Ik zei ook altijd van haar te houden, de relatie te willen etc ( ik hield ook wel van haar ) , maar in mijn daden, mijn gedrag naar haar, daar bleek dat totaal niet uit...
Wat de reden daar voor was? Ik was gewoon te onervaren, ik stapte in de relatie zonder erover na te denken, nam het niet serieus, het was voor mij eigenlijk gewoon normaal dat ze alles deed wat ik wou...
Liet haar ook wachten, alles gebeurde op de door mij geplande tijdstippen, ga zo maar door...
En na de relatie ging het precies omgekeerd Zij : Ja hoor ik wil nog heel graag afspreken met je, als vrienden... Daarna moest ik toch weer zelf opbellen om over een datum te beginnen...
Voor jou lijkt het me een hele opluchting, en ik kan je verzekeren dat je ex vroeg of laat zijn fout wel gaat inzien...
En wat ik nu opeens beleef: Door jouw post zie ik nu pas( een jaar later ) in, dat mijn ex met haar gedrag na de relatie, mij wou laten voelen hoe ze zichzelf heeft gevoeld tijdens de relatie...
Ik zei ook altijd van haar te houden, de relatie te willen etc ( ik hield ook wel van haar ) , maar in mijn daden, mijn gedrag naar haar, daar bleek dat totaal niet uit...
Wat de reden daar voor was? Ik was gewoon te onervaren, ik stapte in de relatie zonder erover na te denken, nam het niet serieus, het was voor mij eigenlijk gewoon normaal dat ze alles deed wat ik wou...
Liet haar ook wachten, alles gebeurde op de door mij geplande tijdstippen, ga zo maar door...
En na de relatie ging het precies omgekeerd
Zij : Ja hoor ik wil nog heel graag afspreken met je, als vrienden... Daarna moest ik toch weer zelf opbellen om over een datum te beginnen...Voor jou lijkt het me een hele opluchting, en ik kan je verzekeren dat je ex vroeg of laat zijn fout wel gaat inzien...
Mwah, ik weet het niet. Hij vind dat hij niks fout deed. Dat we te verschillend waren in hoe we relaties zagen en we al ruzie hadden in de 2de maand.
Bovendien is hij degene met de lange relaties achter zijn naam en ik de onervaren. Ik dacht altijd dat het normaal was. Soms twijfel ik er nog steeds wel aan.
Bovendien is hij degene met de lange relaties achter zijn naam en ik de onervaren. Ik dacht altijd dat het normaal was. Soms twijfel ik er nog steeds wel aan.
