15 april, 19:30 uur: interview met de auteur van "Mensen en Machten"

quote:

Op vrijdag 15 april 2011 11:41 schreef Lavenderr het volgende:
Mijn vraag aan de auteur is:
Heeft dit uw kijk op het leven en wat er eventueel na dit leven is veranderd?

Beslist. Mij wordt vaak de vraag gesteld of ik iets 'spectaculairs' heb gezien. Of ik geesten heb gezien, of bijvoorbeeld tafels zag schuiven. Mensen zijn vaak op zoek naar fysische verschijnselen. Maar het allerbelangrijkste inzicht dat mij is gekomen, is dat erg veel mensen in een schijnbaar nuchter land als Nederland, veel vertrouwen stellen in het geestelijk leven en in een leven na de dood. In mijn boek doet een Nijmeegse wetenschapper ook interessante uitspraken over een leven na de dood. Via reconstructie na 'bijna-doodervaringen' en 'reïncarnatie' zou leven na de dood niet te ontkennen zijn.
Ook de positiviteit die veel mensen uit bovennatuurlijk contact halen, vind ik bijzonder. In die zin heeft het nog meer mijn interesse gewekt, en maakt het me rustiger over thema's als 'de dood'.

Helder.

Doet de mediahype omtrent mediums dmv diverse tv shows deze paranormale wereld goed of heeft het een averechtse werking volgens jou?

Mijn vraag: Zie je zelf als journalist raakvlakken tussen wat wij als paranormaal betitelen en dat wat wij als wetenschap betitelen, en zo ja, waar en hoe? Heb je daar, behalve de Nijmeegse arts, nog anderen over geinterviewd en hoe is dat van invloed op jouw eigen beeldvorming?

quote:

Op vrijdag 15 april 2011 19:53 schreef FrankvanderMeijden het volgende:

[..]

Beslist. Mij wordt vaak de vraag gesteld of ik iets 'spectaculairs' heb gezien. Of ik geesten heb gezien, of bijvoorbeeld tafels zag schuiven. Mensen zijn vaak op zoek naar fysische verschijnselen. Maar het allerbelangrijkste inzicht dat mij is gekomen, is dat erg veel mensen in een schijnbaar nuchter land als Nederland, veel vertrouwen stellen in het geestelijk leven en in een leven na de dood. In mijn boek doet een Nijmeegse wetenschapper ook interessante uitspraken over een leven na de dood. Via reconstructie na 'bijna-doodervaringen' en 'reïncarnatie' zou leven na de dood niet te ontkennen zijn.
Ook de positiviteit die veel mensen uit bovennatuurlijk contact halen, vind ik bijzonder. In die zin heeft het nog meer mijn interesse gewekt, en maakt het me rustiger over thema's als 'de dood'.

Mooi om te lezen.

quote:

Op vrijdag 15 april 2011 11:52 schreef Stefan het volgende:
Mijn Vraag
Je bent nuchter van aard maar gelooft er wel in door wat je hebt gezien? Wat voor bewijzen heb je? James Randi zoekt zijn hele leven al bewijzen. Heb jij die of waar baseer jij je geloof op?

Deze vraag is mij al vele malen gesteld. Ik ben inderdaad nuchter van aard, bekijk veel zaken objectief en daardoor beschouw ik mijzelf niet zondermeer als een 'believer' of iets dergelijks. 'Geloven' vind ik ook een gevaarlijke woord, ik heb dat ook in mijn boek omschreven. Veel mensen die werkelijk vreemde dingen hebben meegemaakt, waren van nature sceptisch, en zijn dus door heel veel twijfel gegaan. Na veel twijfel en blijvende knagende gevoelens van 'kan ik mezelf serieus nemen...' durven ze uiteindelijk toch een positie in te nemen om te zeggen: er moet meer zijn tussen hemel en aarde. Zo maar ergens in geloven ís geen geloven. Bij voorbaat ergens níet in geloven, is het negeren, vind ik.
Ik zit nog steeds in een proces van twijfel, gezien mijn objectieve aard, maar ik geloof een groot aantal mensen die ik heb gesproken wel degelijk.
'Bewijzen' waren reconstructies en direct contact met entiteiten via energiemeters. Lampjes op de meters beantwoordden vragen van een medium. De vraag-antwoordcyclus was zo sluitend en zo geloofwaardig, dat ik dat als ooggetuige niet kon ontkennen. Daarnaast waren bandstemmen zeer overtuigend, evenals energiebollen, 'orbs'.
Maar in het algemeen zijn 'bewijzen' lastig, mensen verwachten er te veel van. Een hoop komt voort uit reconstructie en interpretatie. Maar in die zin zijn er meer wetenschappen die puur op reconstructie en interpretatie berusten: taalkunde, geschiedenis, filosofie, enzovoort.

quote:

Op vrijdag 15 april 2011 15:06 schreef Xessive het volgende:
Toch maar alvast een vraag dan:

Het is algemeen bekend dat de menselijke geest hiaten opvult met reeds opgedane kennis, of deze invult op basis van verwachtingspatronen. Paragnosten en andersoortige psychisch begaafden, maken door middel van suggestie handig gebruik van deze menselijke eigenschappen.

Waarom bent u van mening dat u niet zelf het slachtoffer bent geworden van een handig trucje?

Ik ben van mening dat ik geen slachtoffer ben van een trucje, omdat ik geen enkel 'gesprek' heb gehad met een medium, waarbij ze konden aanhaken op mijn vragen en reacties. Ik heb een journalistiek gesprek gevoerd: met kritische vragen, waarbij ik een antwoord heb verlangd, en geen wedervragen of iets dergelijks. Door alle interviewpartners is dat gerespecteerd. Bij de meer 'actiegerichte' zaken (geestcontact, seances) heb ik slechts toegekeken, maar ik ben niet direct geadresseerde geweest van psychologische oorlogsvoering of iets dergelijke. Ik zie mezelf dus niet als 'slachtoffer' in een poppenkast, maar als observator.
In mijn boek blijkt dat sommige zaken wel zeker indruk maken, en sommige zaken ook niet. Ook dat is door de geïnterviewden gerespecteerd.

Ben je nu meer dan vroeger bereid om een medium in te schakelen en zo ja, waarvoor?

quote:

Op vrijdag 15 april 2011 16:32 schreef jogy het volgende:
Mijn vraag:
"Hoe en wanneer kwam de realisatie bij jou dat er dus wel meer achter het paranormale zat dan enkel bedriegers en waanbeelden en was je geschokt/geschrokken?"

Dat is een goede vraag... Laat ik met het gemakkelijkste beginnen. Of ik geschrokken was? Nee. Wel was ik positief verrast. Het meest intrigerende vond ik ook dat een aantal serieuze paranormale onderzoekers bepaalde zaken ook afdeden als waanbeelden (dan heb ik het over de mensen die 'spoken' in hun huis ervaren en dan de hulp inroepen van een onderzoeksteam). Of dat ze de oorsprong zochten in pscychologische beÏnvloeding. Een serieus medium houdt daar dus wel degelijk rekening mee. Toen ik met enkele mensen sprak (die veel te verliezen hadden - partner/kinderen/goede baan, enz) die elf jaar geleden in een Nederlands huis fysische verschijnselen hadden meegemaakt, begon het bij mij te kriebelen. Ik sprak verschillende ooggetuigen, die elkaar in al die jaren niet meer hadden gesproken. Hun verhalen kwamen, ondanks enkele interpretatieverschillen, voor een groot deel overeen.

Duidelijk, bedankt .

Wat me opvalt is dat er dus heel veel terughoudendheid/schaamte is onder degene die zich op welke manier dan ook met het paranormale bezig houden. Heb je daar nog een verklaring voor? Waarom is het nog zo'n taboe en ben je niet bang dat jij er ook last van gaat krijgen op welke manier dan ook?

quote:

Op vrijdag 15 april 2011 19:13 schreef summer2bird het volgende:
Mijn vragen:

- Hoe heeft u exact onderzocht of er meer is tussen hemel en aard?
- Heeft u zelf ook tijdens de periode dat u dit onderwerp onderzocht ook dingen meegemaakt die onverklaarbaar leken bij u persoonlijk?
- Waarom worden de meeste mensen die weten/voelen dat er meer is, gezien als aanstellers? Heeft u daar een verklaring op?

- Ik heb mijn veldwerk gebaseerd op gesprekken met mediums, wetenschappers, 'normale' mensen met vreemde ervaringen en onderzoeksteams. Daarnaast heb ik een kort literatuuronderzoek gedaan. Als je alle gegevens samenvoegt, dan is het moeilijk te ontkennen dat er meer is tussen hemel en aarde. Alleen de precieze omschrijving daarvan is en blijft lastig.
- Ik heb zelf geen vreemde dingen op persoonlijk vlak meegemaakt. Ik ben er zelf ook helemaal niet gevoelig voor, slechts geïnteresseerd. In enkele gesprekken met mensen van Noord-Afrikaanse komaf, ben ik wel gewaarschuwd voor veel onheil, wanneer ik hun verhaal letterlijk zou opschrijven (onheil van demonische energieën). Dit hadden die mensen overigens vooraf ook niet verwacht, maar familieleden (die niet wisten dat ik met hen interviews had gehad) kregen via 'bovennatuurlijk gevoelige' familieleden door dat 'iemand' dit in boekvorm zou uitgeven. Toen begonnen de interviewkandidaten dus zenuwachtig te worden. Uit respect voor de geïnterviewden heb ik die verhalen toen veralgemeniseerd.
- Dat is puur cultureel bepaald. Mensen die in Azië, Zuid-Amerika of Afrika meer voelen, zijn eerder regel dan uitzondering. Zoals ze zelf zeggen: ze staan 'dichter op de aarde'. Mediums in Nederland beamen dat. Die geven ook aan dat de heidense godsdiensten en de natuurgodsdiensten (voorouders, reïncarnatie, energieën respecteren) wellicht dichter bij de werkelijkheid liggen dan de westerse godsdienst.
In onze 'christelijke' cultuur is contact met het paranormale ongeaccepteerd - over het algemeen (want bijvoorbeeld de Protestantse Kerk Nederland heeft inmiddels wel degelijk aandacht voor het paranormale). Mijn stelling in mijn boek is, dat dit langzaam aan het veranderen is. Het feit dat spirtualisme en tijdschriften als Happinez populair zijn geworden, is slechts een voorbode. Ik denk dat over enkele decennia de acceptatie zal toenemen.

Dank u voor het beantwoorden van mijn vragen.

quote:

Op vrijdag 15 april 2011 20:17 schreef FrankvanderMeijden het volgende:

[..]

- Ik heb mijn veldwerk gebaseerd op gesprekken met mediums, wetenschappers, 'normale' mensen met vreemde ervaringen en onderzoeksteams. Daarnaast heb ik een kort literatuuronderzoek gedaan. Als je alle gegevens samenvoegt, dan is het moeilijk te ontkennen dat er meer is tussen hemel en aarde. Alleen de precieze omschrijving daarvan is en blijft lastig.
- Ik heb zelf geen vreemde dingen op persoonlijk vlak meegemaakt. Ik ben er zelf ook helemaal niet gevoelig voor, slechts geïnteresseerd. In enkele gesprekken met mensen van Noord-Afrikaanse komaf, ben ik wel gewaarschuwd voor veel onheil, wanneer ik hun verhaal letterlijk zou opschrijven (onheil van demonische energieën). Dit hadden die mensen overigens vooraf ook niet verwacht, maar familieleden (die niet wisten dat ik met hen interviews had gehad) kregen via 'bovennatuurlijk gevoelige' familieleden door dat 'iemand' dit in boekvorm zou uitgeven. Toen begonnen de interviewkandidaten dus zenuwachtig te worden. Uit respect voor de geïnterviewden heb ik die verhalen toen veralgemeniseerd.
- Dat is puur cultureel bepaald. Mensen die in Azië, Zuid-Amerika of Afrika meer voelen, zijn eerder regel dan uitzondering. Zoals ze zelf zeggen: ze staan 'dichter op de aarde'. Mediums in Nederland beamen dat. Die geven ook aan dat de heidense godsdiensten en de natuurgodsdiensten (voorouders, reïncarnatie, energieën respecteren) wellicht dichter bij de werkelijkheid liggen dan de westerse godsdienst.
In onze 'christelijke' cultuur is contact met het paranormale ongeaccepteerd - over het algemeen (want bijvoorbeeld de Protestantse Kerk Nederland heeft inmiddels wel degelijk aandacht voor het paranormale). Mijn stelling in mijn boek is, dat dit langzaam aan het veranderen is. Het feit dat spirtualisme en tijdschriften als Happinez populair zijn geworden, is slechts een voorbode. Ik denk dat over enkele decennia de acceptatie zal toenemen.

In de RK-kerk bestaat toch al eeuwen de duiveluitdrijving, in tegenstelling tot de Protestante Kerk, die zijn veel minder bezig met occulte zaken dan de Rooms Katholieken.

quote:

Op vrijdag 15 april 2011 19:43 schreef jogy het volgende:
Wat heeft trouwens het meeste indruk op je gemaakt tijdens het maken van het boek?

Zelf zocht ik aanvankelijk naar fysiek bewijs. Bewegende stoelen, geluiden, bandstemmen, enz. Enkele fenomenen heb ik waargenomen, die ook in mijn boek staan.
Wat echter het meeste indruk op me heeft gemaakt, is de acceptatie van dit soort zaken in Nederland. Heel veel mensen durven er niet (direct) openlijk over te praten, maar nadat ik in vertrouwen met mensen aan de praat ben, komen bijzondere zaken boven tafel. De meeste indruk maakt dus de enorme omvang van paranormale gerichtheid in Nederland (en België). Er is onderzocht hoeveel mensen in Nederland hierin zouden 'geloven'. 2/3 van NL zou dit niet als lariekoek afdoen. In de VS lijken de zelfde cijfers naar voren te komen. Ik heb zelf geen cijfers, maar mijn idee is dat 2/3 wel heel ruim is gezien. Je hebt, zoals in mijn boek blijkt, geloven en geloven.
Sinds mijn boek af is, spreek ik nog steeds met erg veel mensen over dit onderwerp. Mensen nemen me in vertrouwen. Wat mij opvalt: als ik aan een tafel zit met een willekeurig aantal mensen, dat ongeveer de helft altijd serieus iets heeft meegemaakt, of er in ieder geval in 'gelooft'. Dat is voor mij het meest bijzondere. Dan heb ik het niet over mensen die paranormaalbeurzen bezoeken, maar mensen die er in eerste opzicht niets mee hebben. Nuchter, hoogopgeleid, zakelijk beroep, enz.

Klopt, dat valt mij ook op. Dat als je de mensen apart hebt, niet in een groep. Dan blijken ze toch eens frapante zaken te hebben meegemaakt wat ze je dan in vertrouwen wel durven te vertellen. Maar de openheid is er nog niet echt, het komt wel steeds meer dezer tijd geloof ik.. en volgens mij draagt jou boek daar, als ik het zo lees zeker een steentje aan bij. Kan een brug slaan

quote:

Op vrijdag 15 april 2011 20:24 schreef FrankvanderMeijden het volgende:

[..]

Zelf zocht ik aanvankelijk naar fysiek bewijs. Bewegende stoelen, geluiden, bandstemmen, enz. Enkele fenomenen heb ik waargenomen, die ook in mijn boek staan.
Wat echter het meeste indruk op me heeft gemaakt, is de acceptatie van dit soort zaken in Nederland. Heel veel mensen durven er niet (direct) openlijk over te praten, maar nadat ik in vertrouwen met mensen aan de praat ben, komen bijzondere zaken boven tafel. De meeste indruk maakt dus de enorme omvang van paranormale gerichtheid in Nederland (en België). Er is onderzocht hoeveel mensen in Nederland hierin zouden 'geloven'. 2/3 van NL zou dit niet als lariekoek afdoen. In de VS lijken de zelfde cijfers naar voren te komen. Ik heb zelf geen cijfers, maar mijn idee is dat 2/3 wel heel ruim is gezien. Je hebt, zoals in mijn boek blijkt, geloven en geloven.
Sinds mijn boek af is, spreek ik nog steeds met erg veel mensen over dit onderwerp. Mensen nemen me in vertrouwen. Wat mij opvalt: als ik aan een tafel zit met een willekeurig aantal mensen, dat ongeveer de helft altijd serieus iets heeft meegemaakt, of er in ieder geval in 'gelooft'. Dat is voor mij het meest bijzondere. Dan heb ik het niet over mensen die paranormaalbeurzen bezoeken, maar mensen die er in eerste opzicht niets mee hebben. Nuchter, hoogopgeleid, zakelijk beroep, enz.

Goed om te horen, het schept toch hoop eigenlijk .

quote:

Op vrijdag 15 april 2011 19:49 schreef DaMart het volgende:
Ik heb ook nog een vraag:
Zijn er gebeurtenissen uit je verleden waar je, met de informatie en ervaringen die je tijdens het schrijven van dit boek hebt verzameld, nu een paranormale verklaring voor ziet?

Dat is een originele vraag! En ook een heel moeilijke, ik zit er al een tijdje over na te denken.
Na enig nadenken kan ik geen specifieke situaties aanwijzen. Wel zie ik bij mezelf een bepaalde ontwikkeling en interesse in duistere sferen (horror) - ik schrijf ook korte fictieverhalen op dat gebied, bovennatuurlijke fenomenen (onverklaarbaar), gedrag van mensen (journalistiek). Op het gebied van bijvoorbeeld 'horror', heb ik vaak genoeg een bepaald 'schuldgevoel' gehad. Waar komt bij mij die fascinatie vandaan? Door enkele mediums zijn daar wel interessante verklaringen voor gegeven. Veel zaken zijn natuurlijk persoonlijk, en die houd ik ook persoonlijk, maar laat ik het omschrijven als volgt: een levensloop is wellicht minder vanzelfsprekend dan ik eerder had aangenomen.

quote:

Op vrijdag 15 april 2011 20:27 schreef Bastard het volgende:
Klopt, dat valt mij ook op. Dat als je de mensen apart hebt, niet in een groep. Dan blijken ze toch eens frapante zaken te hebben meegemaakt wat ze je dan in vertrouwen wel durven te vertellen. Maar de openheid is er nog niet echt, het komt wel steeds meer dezer tijd geloof ik.. en volgens mij draagt jou boek daar, als ik het zo lees zeker een steentje aan bij. Kan een brug slaan

Is ook mijn ervaring inderdaad.

Mijn nieuwsgierigheid naar het boek is in ieder geval geprikkeld
Ik zat me net af te vragen wat de reacties van familie en vrienden waren op dit onderzoek. Kwamen er in je nabije omgeving ook nog bijzondere verhalen boven water naar aanleiding hiervan.

Heeft de wetenschap dat er waarschijnlijk meer is, de kijk op je leven en dus de handelingen er in beinvloed?

quote:

Op vrijdag 15 april 2011 19:57 schreef nokwanda het volgende:
Mijn vraag: Zie je zelf als journalist raakvlakken tussen wat wij als paranormaal betitelen en dat wat wij als wetenschap betitelen, en zo ja, waar en hoe? Heb je daar, behalve de Nijmeegse arts, nog anderen over geinterviewd en hoe is dat van invloed op jouw eigen beeldvorming?

[quote] Op vrijdag 15 april 2011 19:57 schreef Lavenderr het volgende:

Ik heb meerdere mensen gesproken die wetenschap bedrijven, maar daar niet direct mee in relatie staan tot bovennatuurlijke fenomenen. De arts is daar wel een mooi voorbeeld van. Die zijn echter schaars, dus ik heb geen andere voorbeelden van dat kaliber, die in hun wetenschappelijke vak door het bovennatuurlijke 'ingehaald' worden.
Het heeft mijn beeld niet echt beïnvloed, maar het geeft wel een aardige bevestiging.

Ga je, nu je dit boek hebt afgerond, in de toekomst nog in op bepaalde aspecten om deze uit te diepen? (er zijn immers diverse thema's die besproken zijn waar je een boek over zou kunnen schrijven)

[/quote]

quote:

Op vrijdag 15 april 2011 20:07 schreef Marijkezwolle het volgende:
Ben je nu meer dan vroeger bereid om een medium in te schakelen en zo ja, waarvoor?

Het aardige is, dat ik door het schrijven van mijn boek, door bekenden wel eens geraadpleegd ben. Die personen heb ik wel eens doorverwezen naar een medium. Zelf heb ik (nog) geen aanleiding hiertoe. Mocht dat nodig zijn, dan zou ik niet schromen. Zoals altijd blijf ik gezond sceptisch, maar ik heb wel vertrouwen in de kunde van een aantal mediums.

Even tussen het vragenvuur door; geweldig zoals u antwoord geeft op onze vragen. Duidelijk en uitgebreid

quote:

Op vrijdag 15 april 2011 20:40 schreef Lavenderr het volgende:
Even tussen het vragenvuur door; geweldig zoals u antwoord geeft op onze vragen. Duidelijk en uitgebreid

Zeker weten!

quote:

Op vrijdag 15 april 2011 20:17 schreef jogy het volgende:
Duidelijk, bedankt .

Wat me opvalt is dat er dus heel veel terughoudendheid/schaamte is onder degene die zich op welke manier dan ook met het paranormale bezig houden. Heb je daar nog een verklaring voor? Waarom is het nog zo'n taboe en ben je niet bang dat jij er ook last van gaat krijgen op welke manier dan ook?

Dat valt mij ook op. Des te interessanter is mijn observatie dat het aantal mensen dat zich (in meer of mindere mate) met het parnormale bezighoudt, in feite behoorlijk hoog is. 'Paranormaal' is echter een bevlekt woord. Het gaat echter om de serieuze inhoud.

Natuurlijk houdt het me ook bezig hoe hier (op dit boek) op gereageerd gaat worden. Als journalist blijft ik echter van mening dat het helemaal niet raar is om over een dergelijke thema een boek te schrijven. Mensen die het thema ridiculiseren of bij voorbaat nergens naar willen luisteren, doen juist hun eigen horizon te kort. Dus, ja, ik ga ervan uit dat ongetwijfeld een aantal mensen mij niet serieus benaderen. Gelukkig zijn er (merk ik nu al) heel veel mensen die dat wél doen. Zoals ik in mijn boek ook aangeef: ik neem geen standpunt in. Wel laat ik me verwonderen en geef ik aan wanneer ik me verwonder.