De kunst van het loslaten van je ex #158

Volgens mij is de liefde echt iets, dat wanneer je er eenmaal aan bent begonnen, je er eenmaal ''in'' zit, als jullie begrijpen wat ik bedoel...

Voor mijn relatie boeide het me echt geen reet wat meiden van me vonden, maar sinds het uit is gegaan heb ik echt heel erg behoefte aan bevestiging van mijn ''gewildheid''...

Op momenten zoals deze, waar 3 huisgenoten bij hun vriendin zitten, en eentje op ''date'' is, denk ik echt wat the fuck mis ik :S

Ik krijg wel aandacht van meiden zo nu en dan, en af en toe zitten daar ook echt fotomodellen tussen dat ik denk : Waar heb ik het aan te danken...
kennelijk ben ik op de een of andere manier dus toch wel leuk, waarom trek ik dan toch telkens aan het kortste eind...
Probleem is dat ik mezelf er eerlijk gezegd ook aardig goed uit vind zien ( niet arrogant bedoeld ) , dat is al iets waar ik een groot deel van mijn toch al geringe zelfvertrouwen uithaal..

Maar hoelanger die droogte aan blijft houden, hoe onzekerder ik ook daar over word..
Het verschil met vrouwen tussen mij en mijn vrienden is altijd al groot geweest, was altijd de laatste met dingen als zoenen en seks etc, maar bij hun wordt het alleen maar meer en ik lijk stil te staan...
Dan ga ik me toch echt afvragen hoe dat nou toch komt, ik ben wel wat verlegen maar toch niet helemaal sociaal incapabel?
Wel is het zo dat ik naar meiden toe echt 0,0% initiatief neemt, alle meiden die ik in mijn leven gezoend heb ed, hebben zelf het initiatief genomen, maar daar zullen er toch wel meer van zijn?

Soms suckt het echt, ik voel me echt een toeschouwer langs de zijlijn die mag toekijken terwijl de ''echte'' mensen er pas echt toe doen...

Maar de "echte" mensen zullen ongetwijfeld wel het initiatief nemen. Met zo'n afwachtende houding zou je inderdaad wel eens lang kunnen/moeten wachten. Je geeft dus eigenlijk al antwoord op je vraag. Vrouwen houden niet van afwachtende types maar juist van mannen die initiatief tonen.

quote:

Op maandag 11 april 2011 21:56 schreef Bartinhoo het volgende:
Volgens mij is de liefde echt iets, dat wanneer je er eenmaal aan bent begonnen, je er eenmaal ''in'' zit, als jullie begrijpen wat ik bedoel...

Voor mijn relatie boeide het me echt geen reet wat meiden van me vonden, maar sinds het uit is gegaan heb ik echt heel erg behoefte aan bevestiging van mijn ''gewildheid''...

Op momenten zoals deze, waar 3 huisgenoten bij hun vriendin zitten, en eentje op ''date'' is, denk ik echt wat the fuck mis ik :S

Ik krijg wel aandacht van meiden zo nu en dan, en af en toe zitten daar ook echt fotomodellen tussen dat ik denk : Waar heb ik het aan te danken...
kennelijk ben ik op de een of andere manier dus toch wel leuk, waarom trek ik dan toch telkens aan het kortste eind...
Probleem is dat ik mezelf er eerlijk gezegd ook aardig goed uit vind zien ( niet arrogant bedoeld ) , dat is al iets waar ik een groot deel van mijn toch al geringe zelfvertrouwen uithaal..

Maar hoelanger die droogte aan blijft houden, hoe onzekerder ik ook daar over word..
Het verschil met vrouwen tussen mij en mijn vrienden is altijd al groot geweest, was altijd de laatste met dingen als zoenen en seks etc, maar bij hun wordt het alleen maar meer en ik lijk stil te staan...
Dan ga ik me toch echt afvragen hoe dat nou toch komt, ik ben wel wat verlegen maar toch niet helemaal sociaal incapabel?
Wel is het zo dat ik naar meiden toe echt 0,0% initiatief neemt, alle meiden die ik in mijn leven gezoend heb ed, hebben zelf het initiatief genomen, maar daar zullen er toch wel meer van zijn?

Soms suckt het echt, ik voel me echt een toeschouwer langs de zijlijn die mag toekijken terwijl de ''echte'' mensen er pas echt toe doen...

Zo voel ik mij de laatste weken ook.. Kan me helemaal vinden in je verhaal. Maar ik denk dat het komt omdat je momenteel zelf ook nog niet helemaal "klaar" bent voor een relatie. Zoals je zelf al aangeeft je zit er nog steeds "in". Hetzelfde geld overigens voor mij, want mijn ex trekt me nog steeds en ik mis haar ook nog. En we zijn inmiddels al een half jaar verder..

Ik denk dat mensen het aanvoelen als je emotioneel niet helemaal stabiel bent. Vrouwen worden daardoor afgeschrikt denk ik. Je hele houding wordt erdoor beinvloed en mensen hebben dat door. Ik wil ook voorlopig helemaal niks geen serieuze dingen, omdat ik weet dat ik er niet klaar voor ben.

quote:

Op maandag 11 april 2011 21:14 schreef TrsK het volgende:
En ja hoor..

Krijg net een telefoontje van haar. Alleen was het niet echt wat ik ervan verwachtte.

Ze zegt dat ze echt ontzettend kwaad op me is en dat ze me uit haar leven wil. Dat ze het gevoel heeft dat ik 3 jaar van haar leven heb verspild. Dat ze expres de feestjes vermijdt waar ze denkt dat ik ook kom. Ze belde me gister na dat smsje in een zwak moment overigens perongeluk. Heb haar eigenlijk nog nooit zo kwaad gehoord. Ouch.

Nou ja ze was in elk geval erg duidelijk. Er zit maar een ding op.

Ach, je moet maar zo denken: ze neemt iig nog de moeite om te reageren. Als ze je had genegeerd dan was het echt knudde geweest, dus kennelijk heeft ze nog gevoel.

quote:

Op maandag 11 april 2011 22:11 schreef goofy_goober het volgende:
Maar de "echte" mensen zullen ongetwijfeld wel het initiatief nemen. Met zo'n afwachtende houding zou je inderdaad wel eens lang kunnen/moeten wachten. Je geeft dus eigenlijk al antwoord op je vraag. Vrouwen houden niet van afwachtende types maar juist van mannen die initiatief tonen.

En dat is lastig hoor! Je moet het 'maar even' doen. Maar dat is wel de enige manier om je zelfvertrouwen weer terug te krijgen. Dan maar even flink op je bek gaan, maar je moet toch verder, hoe makkelijk dit ook klinkt...

Om maar eens een 'bekende' Nederlander te quoten:

"Liever 100 blauwtjes en 1 chick dan géén blauwtjes en géén chick. Ja toch?"

quote:

Op maandag 11 april 2011 21:14 schreef TrsK het volgende:
En ja hoor..

Krijg net een telefoontje van haar. Alleen was het niet echt wat ik ervan verwachtte.

Ze zegt dat ze echt ontzettend kwaad op me is en dat ze me uit haar leven wil. Dat ze het gevoel heeft dat ik 3 jaar van haar leven heb verspild. Dat ze expres de feestjes vermijdt waar ze denkt dat ik ook kom. Ze belde me gister na dat smsje in een zwak moment overigens perongeluk. Heb haar eigenlijk nog nooit zo kwaad gehoord. Ouch.

Nou ja ze was in elk geval erg duidelijk. Er zit maar een ding op.

Harde shit.. Mogen we weten wat er precies gebeurd is dat ze zo kwaad op je is?..

quote:

Op maandag 11 april 2011 22:11 schreef DerptieDurp het volgende:

[..]

Zo voel ik mij de laatste weken ook.. Kan me helemaal vinden in je verhaal. Maar ik denk dat het komt omdat je momenteel zelf ook nog niet helemaal "klaar" bent voor een relatie. Zoals je zelf al aangeeft je zit er nog steeds "in". Hetzelfde geld overigens voor mij, want mijn ex trekt me nog steeds en ik mis haar ook nog. En we zijn inmiddels al een half jaar verder..

Ik denk dat mensen het aanvoelen als je emotioneel niet helemaal stabiel bent. Vrouwen worden daardoor afgeschrikt denk ik. Je hele houding wordt erdoor beinvloed en mensen hebben dat door. Ik wil ook voorlopig helemaal niks geen serieuze dingen, omdat ik weet dat ik er niet klaar voor ben.

Dit is sowieso wel waar. Als je gelukkig met jezelf bent, komen mensen sneller op je af. Daarom denk ik ook maar, geen relatie, niet eens proberen. Ben ik ook nog niet klaar voor.

quote:

Op maandag 11 april 2011 22:15 schreef goofy_goober het volgende:
Om maar eens een 'bekende' Nederlander te quoten:

"Liever 100 blauwtjes en 1 chick dan géén blauwtjes en géén chick. Ja toch?"

Hahaha! Had het daar vanmiddag nog met iemand over. Je moet er wel het type voor zijn om in de kroeg te gaan versieren. Is niet echt iets voor mij. Ben regelmatig in de kroeg te vinden, en dan is het ook hartstikke gezellig, maar 'versieren' in de kroeg is niet mijn ding...

Net trouwens nog een gesprek met ex via MSN gehad. Had haar al bijna twee maanden niet meer gesproken, en ze sprak me aan op MSN (ik neem dat initiatief niet meer, weinig behoefte aan).

Kort-door-de-bocht: Totale vreemde.
Was een half kruisverhoor, waarschijnlijk wel met goede bedoelingen, maar toch. Heb er niet zoveel meer mee. En zo moet het ook

quote:

Op maandag 11 april 2011 22:16 schreef LuxorBeetroots het volgende:

[..]

Dit is sowieso wel waar. Als je gelukkig met jezelf bent, komen mensen sneller op je af. Daarom denk ik ook maar, geen relatie, niet eens proberen. Ben ik ook nog niet klaar voor.

Je kan het wel proberen maar hou er maar grote rekening mee dat het alleen een reboundje wordt als je nog steeds vaak aan je ex denkt. Je krijgt niet zo snel zo'n connectie met iemand anders, en als je daar wel naar op zoek bent, om het "gat" op te vullen, kom je zeker weten bedrogen uit. Het is daarom ook veel belangrijker dat je weer tevreden wordt met jezelf, zonder haar in je leven. Pas als je kunt zeggen dat je dat hebt terug gevonden, dan kun je gaan kijken naar iets nieuws.

quote:

Op maandag 11 april 2011 22:20 schreef Mr.Myst het volgende:

[..]

Hahaha! Had het daar vanmiddag nog met iemand over. Je moet er wel het type voor zijn om in de kroeg te gaan versieren. Is niet echt iets voor mij. Ben regelmatig in de kroeg te vinden, en dan is het ook hartstikke gezellig, maar 'versieren' in de kroeg is niet mijn ding...

Net trouwens nog een gesprek met ex via MSN gehad. Had haar al bijna twee maanden niet meer gesproken, en ze sprak me aan op MSN (ik neem dat initiatief niet meer, weinig behoefte aan).

Kort-door-de-bocht: Totale vreemde.
Was een half kruisverhoor, waarschijnlijk wel met goede bedoelingen, maar toch. Heb er niet zoveel meer mee. En zo moet het ook

quote:

Op maandag 11 april 2011 22:11 schreef DerptieDurp het volgende:

[..]

Zo voel ik mij de laatste weken ook.. Kan me helemaal vinden in je verhaal. Maar ik denk dat het komt omdat je momenteel zelf ook nog niet helemaal "klaar" bent voor een relatie. Zoals je zelf al aangeeft je zit er nog steeds "in". Hetzelfde geld overigens voor mij, want mijn ex trekt me nog steeds en ik mis haar ook nog. En we zijn inmiddels al een half jaar verder..

Ik denk dat mensen het aanvoelen als je emotioneel niet helemaal stabiel bent. Vrouwen worden daardoor afgeschrikt denk ik. Je hele houding wordt erdoor beinvloed en mensen hebben dat door. Ik wil ook voorlopig helemaal niks geen serieuze dingen, omdat ik weet dat ik er niet klaar voor ben.

Bij mij is het niet eens zozeer meer dat mijn ex me nog trekt, maar ik zit nog wel heel erg met het feit dat het voor haar allemaal ( naar verwachting ) wederom helemaal in kannen en kruiken is, zoals het altijd met haar gaat..

Na een paar maanden kreeg ze weer een nieuwe vriend, is inmiddels weer ingeburgerd in zijn vriendengroep /familie, terwijl ik denk : is het nu zo' n speciale meid nee toch?

Ik weet ook wel wat de reden daarvoor is, en dat is wat goofy zegt: Initiatief. Ik had nooit verwacht dat ik met haar een relatie zou krijgen... Val toch wel op meiden die wat te vertellen hadden, terwijl zij vrij kinderlijk en een beetje ''simpel'' is...

Maar door haar initiatief en vasthoudendheid naar mij heeft zij zich als het ware ''in mijn leven geperst'', en ik ben echt van haar gaan houden.
Dit geeft dus inderdaad aan : Wie initiatief toont zal daarvoor beloond worden, vroeg of laat. Daar geldt de gouden regel van jokertje inderdaad...

Maar ik ben daar echt te onzeker voor, daarnaast ben ik iemand die denkt dat als een meid je ECHT leuk vindt, ze zelf wel toenadering zoekt, en dat wanneer dit niet gebeurt ze je misschien wel '' oke '' vindt, en je zelf initiatief zult nemen...
Dit is natuurlijk helemaal niet waar, want aan mezelf merk ik juist dat ik meer initiatief neem naar meiden die ik niet top of the bill vind, omdat ik dat minder ''eng'' vind dan naar de echte leuke meiden toestappen...

Je blijft toch altijd een gevoel houden voor je ex, of je nou wilt of niet. Positief of negatief, het zit er. Ik denk dat dat wel herkenbaar is voor velen hier.

Waarom ben je daar te onzeker voor Bartinhoo? Als je echt een leuke meid tegenkomt moet je er voor gaan! Ik denk altijd als je er dan niet voor gaat, je er achteraf spijt van gaat krijgen. Op dit moment ben ik ook voor een meisje aan het gaan wat echt de moeite waard is.. ik stel mezelf redelijk kwetsbaar op. En stel nou dat het niets word? Dan heb ik het in ieder geval geprobeerd en zit ik niet de komende maanden van "Wat nou als....".

Je kan best oefenen op de minder hoog gegrepen chicks en jezelf klaarstomen voor het echte werk. Je leert makkelijk(er) te praten met vreemden en je doet gewoon ervaring op. Komt best wel goed met jou!

Show some ballz

quote:

Op maandag 11 april 2011 22:21 schreef DerptieDurp het volgende:

[..]

Je kan het wel proberen maar hou er maar grote rekening mee dat het alleen een reboundje wordt als je nog steeds vaak aan je ex denkt. Je krijgt niet zo snel zo'n connectie met iemand anders, en als je daar wel naar op zoek bent, om het "gat" op te vullen, kom je zeker weten bedrogen uit. Het is daarom ook veel belangrijker dat je weer tevreden wordt met jezelf, zonder haar in je leven. Pas als je kunt zeggen dat je dat hebt terug gevonden, dan kun je gaan kijken naar iets nieuws.

Mwah, ik heb nu ook weinig zin om het te proberen. Tenzij een jongen echt voor me gaat. Maar ik kan nu even geen pijn verdragen, eerst maar even mijn leven op de rails krijgen. Geen zin om weer teleurgesteld te worden. Ik moet ook echt fysiek hier nog boven opkomen, ik merk dat ik echt totaal uitgeput ben de laatste tijd. Waarschijnlijk alle zorgen die ik had toen.

Lijkt ook een beetje alsof het nu pas goed begint door te dringen dat het over is. Wij gaan nooit meer samen zijn. Het begint wel steeds meer te voelen alsof het al een hele tijd terug is gebeurt.. (Nog een weekje en dan was de laatste keer dat ik en mijn ex elkaar gezien hebben toen het nog aan was alweer 2 maanden geleden.) Dat is wel fijn.

Natuurlijk heb ik nog wel een speciaal gevoel voor mijn ex, maar ik weet wel zeker dat het absoluut niet goed voor me zou zijn als ze weer terug in mijn leven zou komen...

Eigenlijk zou je ook kunnen zeggen dat ik het misschien zelf (bewust?) zo ver heb laten komen dat zij het uit maakte. Zelf was ik er te zwak voor, maar de pijn die kwam toen ze het daadwerkelijk uitmaakte, die had ik niet verwacht....

Maar waarom ik daar te onzeker over ben, ik weet het eigenlijk niet... Ik kan op de een of andere manier niet beseffen dat er meisjes zijn die mij leuk vinden, al vind ik mezelf best leuk Beetje tegenstellend...

Ik heb ook al een paar keer meegemaakt, dat ik denk dat vriendinnen van maten van mij, me niet mogen, of dat ze me totaal niet interessant vinden vergeleken met hun..
Dit omdat ik vrij terughoudend ben, niet heel makkelijk benaderbaar.. Maar achteraf blijken ze me dan opeens leuk te vinden oid...

Maar verder wat luxor zegt, een blauwtje lopen kan ik op dit moment niet echt gebruiken... Opzich wel logisch, maar het probleem bij mij is dat zelfs wanneer het overduidelijk is dat een meid me hoogstwaarschijnlijk ziet zitten, ik er nog niets mee kan/niets durf...

Datzelfde met het oud en nieuw meisje... Die kwam naar ons feest, voor mij. Mee in bed beland die nacht, met alcohol natuurlijk als stimulerende factor.. Maar de volgende ochtend word ik dan naast haar wakker, met haar helemaal tegen me aan liggend, en dan ga ik me nog vertellen dat zij waarschijnlijk ook gedronken had, en vast spijt heeft van wat er is gebeurt, en ik dus niet te leuk tegen haar moet gaan doen, want dan denkt ze dat ik haar wil, en daar zit ze vast helemaal niet op te wachten
En zelfs als ze dan een paar dagen later naar me begint te sms -en dan heb ik nog niet genoeg lef om zelf eens een stap te zetten..En tsja als je zelfs dan nog niet durft, dan wordt het wel een heel lastige opgave...

quote:

Op maandag 11 april 2011 21:53 schreef LuxorBeetroots het volgende:

[..]

Ik ben echt verbijsterd dat ik dit lees. Wat een rotwijf! Het doet me wel denken aan mijn eigen situatie, hoe mijn ex mij behandelde toen ik hem de vorige keer zag. Ook niet bepaald aardig, terwijl ik daar een beetje huilerig stond te vragen naar wat er was gebeurd dat hij nooit meer wat liet horen..

Maar ze denkt duidelijk alleen maar aan zich zelf. Er zit maar 1 ding op, lekker naar de VS?

quote:

Op maandag 11 april 2011 22:15 schreef DerptieDurp het volgende:

[..]

Harde shit.. Mogen we weten wat er precies gebeurd is dat ze zo kwaad op je is?..

Nouja we hebben wel belachelijk ruzie gemaakt en uiteindelijk kon ik dat niet aan en ben ook tegen haar behoorlijk uit mijn slof geschoten. Bovendien hadden we sowieso een erg heftige relatie met dan weer compleet onlosmakelijk en dan weer ruzie. Ergens begrijp ik haar boosheid dus wel, alleen niet dat het zo radicaal moet allemaal. Zo ben je 3 jaar samen en zo moet alles zo snel mogelijk worden uitgewist bij haar (ze zei bijv. ook dat ze alles dat ik haar ooit gegeven heb uit haar huis geflikkerd heeft). Denk dat ik het dus maar moet accepteren. Dat bedoelde ik met 'er zit maar een ding op'. En de VS is een goed begin.

quote:

Op maandag 11 april 2011 21:39 schreef Mc.Chicken het volgende:

[..]

Hahaha, wat een ongelofelijke bitch! Sorry hoor maar jij stuurt zo'n smsje, je legt opnieuw jouw gebroken hart in haar handen en het enige wat zij doet is het door de gehaktmolen halen.

Als ik jou was zou ik er goed klaar mee zijn. Dat is het niet waard en doet je alleen maar pijn.
Zij is jouw zorg niet meer en jij bent haar zorg niet meer. Zo simpel zit het.

Ja dat ben ik wel met je eens. Ze noemt mij een egoist maar elke keer als er een argument was was zij het die zich afsloot en een 'het boeit me niet' houding aannam tot ik op bijvoorbeeld de avond voor een tentamen weer naar haar toe kon om met haar te praten. Heel zwart wit. Eigenlijk kon ik niet met haar maar ook niet zonder haar. Ik was ook geen lieverdje hoor, ben ook meermalen heel boos op haar geworden, voornamelijk als ze weer zo'n houding aannam, had best wat rustiger kunnen blijven op bepaalde momenten.

Eigenlijk zegt het ook wel weer genoeg dat ze me zo uitkotst na 3 jaar en doet alsof alles aan mij gelegen heeft.

quote:

Op maandag 11 april 2011 22:12 schreef goofy_goober het volgende:

[..]

Ach, je moet maar zo denken: ze neemt iig nog de moeite om te reageren. Als ze je had genegeerd dan was het echt knudde geweest, dus kennelijk heeft ze nog gevoel.

Ja dat zei ik ook tegen haar, wist ze ook niet echt antwoord op te geven. Maar het is de moeite allemaal niet waard. Ze voelt duidelijk nog wel heel veel en ontkent dat maar tegelijkertijd is ze ook wel duidelijk dat ze me niet meer wil kennen. Waarschijnlijk omdat ze het niet aan kan. Dan moet ik dat maar respecteren. Voelt gewoon kut als je zo veel gedeeld hebt, dat je ex je dan zo radicaal tot zogenaamde vijand bombardeert.

Ze paste uiteindelijk gewoon ook niet bij me. Te groot verschil in leeftijd/levensfase en een te groot verschil in karakter. Kan alleen nog zeggen dat ik erg veel van haar gehouden heb en erg veel geleerd heb. Maar zal nu echt een knop om moeten zetten.

quote:

Op maandag 11 april 2011 22:50 schreef LuxorBeetroots het volgende:

[..]

Mwah, ik heb nu ook weinig zin om het te proberen. Tenzij een jongen echt voor me gaat. Maar ik kan nu even geen pijn verdragen, eerst maar even mijn leven op de rails krijgen. Geen zin om weer teleurgesteld te worden. Ik moet ook echt fysiek hier nog boven opkomen, ik merk dat ik echt totaal uitgeput ben de laatste tijd. Waarschijnlijk alle zorgen die ik had toen.

Lijkt ook een beetje alsof het nu pas goed begint door te dringen dat het over is. Wij gaan nooit meer samen zijn. Het begint wel steeds meer te voelen alsof het al een hele tijd terug is gebeurt.. (Nog een weekje en dan was de laatste keer dat ik en mijn ex elkaar gezien hebben toen het nog aan was alweer 2 maanden geleden.) Dat is wel fijn.

Ken precies het gevoel. Dat fysiek uitgeteld zijn en die lusteloosheid. Zal bij mij ook echt nog een hele tijd - misschien wel een jaar of meer - overheen gaan voor ik klaar ben voor een eventuele serieuze relatie. Heb zelf helemaal geen zin om wat te proberen met wie dan ook momenteel. Ik denk ook dat dat komt omdat mijn ex de eerste was met wie ik nadacht over kids e.d. (gelukkig is dat niet gebeurd!!) - iets dat ik nog nooit met iemand gevoeld heb. Had best een stevig plaatje in mijn hoofd van de toekomst en dat, samen met al die kleine ritueeltjes die we deelden, is denk ik een van de moeilijkste dingen om los te laten.

Apart om te lezen dat iedereen het hier anders verwerkt. mijn ex is vreemd gegaan toen ik op vakantie was. Heb het daarna uitgemaakt maar met mijn stomme kop toch nog daarna wat maandjes nog wat 'dingen' gedaan als jullie begrijpen wat ik bedoel. Heel stom.
Maar het was mijn 1e vriendje en een verschrikkelijk moeilijke jongen, borderliner, thuisproblemen en heel losbandig met drugs en alcohol, mijn tegenpool.

Hij is nu over mij heen en doet alles wat ie wil en zuipt en blowt weer terwijl ik hem eraf had geholpen, Ben blij dat ik van hem af ben maar mis natuurlijk ook de leegte. en ook omdat hij een nieuw iemand heeft voelt het alsof ik helemaal alleen ben, natuurlijk had ik niet de verwachting dat het nog goed zou komen, ik wil dat ook niet. maar toch..

mannen, we zijn allemaal hetzelfde joh

en die vrouwen.. ik zal ze wel nooit begrijpen

Moet je ook niet willen

Lijkt me ook niet.. juist dat onbegrijpelijke is echt tof!

Nou ik begrijp jongens juist ook niet hoor

Het punt is volgend mij niet dat men het andere geslacht niet begrijpt. Op een gegeven moment weet je wat de ander denkt/voelt. Met een beetje moeite kom je een heel eind. Het punt is denk ik eerder dat men bepaalde dingen niet wil begrijpen. Omdat er dan een soort spanningsveld in stand gehouden wordt dat het spannend houdt.

Ohh wat ben ik toch ontzettend slecht met hints etc, volgens mij hebben sommige meiden echt het idee waarom hapt die malloot toch nergens op...

Meid van oud en nieuw, nogmaals : Kwam toen naar ons feest van oud en nieuw, met een vriendin mee... Kende daar verder niemand, maar die vriendin riep al een beetje dat ze me echt leuk vond...
En volgens mij had ik weinig keuze ook, want het stond eigenlijk al onafgesproken vast dat zij bij mij zou slapen die nacht...

Nou dus ook gebeurd, leuke nacht gehad als jullie begrijpen wat ik bedoel...
Beetje ge sms' t de weken daarna, maar tot op de dag van vandaag niet meer gezien...

Nu weer een beetje contact, waarschijnlijk zie ik haar met koninginnedag weer, wellicht neemt ze daarom weer contact op...

Maar ik weet dus echt niet wat ik dus wel en niet als hint moet beschouwen... Ergens begin februari zei ze al eens dat ze na haar tentamens wel weer naar amsterdam ( mij ) toe zou komen...
Kreeg dus laatst een sms heyy alles goed, of ik nog iets leuks ging doen die avond...
Ik teruggestuurd dat ik saai niets ging doen die avond, waarop zij antwoordde : Nee ik ben ook thuis, maar twijfel om wat te daan doen, verveel me...

Kan wat mij betreft natuurlijk ook een hint zijn, maar de grootste kans dat ze er nix mee bedoelt, zie ik dat verkeerd?

En toen heb jij terug gesmst, zullen we wat samen gaan doen.....ofniet?